ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

4/10/06

Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, ειδικά στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τα προβλήματα κάθε τόπου βγαίνουν στην επιφάνεια. Οι υποψήφιοι τοπικοί άρχοντες δηλώνουν γνώστες τους και υπόσχονται άμεσες λύσεις. Ως αθώες περιστερές εξορκίζουν το παρελθόν, στο οποίο λένε ότι δεν είχαν συμμετοχή, και προσδιορίζουν στόχους για το μέλλον.
Ως εδώ όλα καλά και θεμιτά. Το πρόβλημα είναι άλλο. Από το 1990 μέχρι σήμερα διαχειρίστηκαν την εξουσία, σε μια εναλλαγή του πράσινου με το μπλε, τέσσερις διαφορετικοί δήμαρχοι και πάμε για τον πέμπτο. Ο καθένας, επειδή ήταν ή είναι για πρώτη φορά υποψήφιος, «ένιπτε ή νίπτει τας χείρας του» για τα σφάλματα του παρελθόντος. Δεν ξέρω, δεν γνωρίζω, δεν φταίω, άλλοι ήταν, εγώ είμαι καινούργιος και αμόλυντος, και όλα τα συναφή.
Την ίδια ώρα βεβαίως στα ψηφοδέλτιά τους κυριαρχούσαν και κυριαρχούν οι ίδιοι και οι ίδιοι υποψήφιοι, κάποιοι από τους οποίους από θέσεις κλειδιά διαχειρίστηκαν το μέλλον τούτου του τόπου. Την ίδια ώρα στα ψηφοδέλτιά τους ήταν και είναι υποψήφιοι που ή δεν έχασαν από τη διαχείριση της εξουσίας ή, στην καλύτερη περίπτωση, προσπάθησαν και προσπαθούν μέσα από τη συμμετοχή τους να διατηρήσουν κάποια κεκτημένα τους που προκαλούν αντιδράσεις στην κοινωνία. Είναι αστείο, αν μη τι άλλο, να βαφτίζεται «ανεξάρτητος» ένας συνδυασμός ο οποίος απαρτίζεται από υποψήφιους ενός και μόνο κόμματος (εκτός ενός – δυο «μαϊντανών»- με την έννοια της συμμετοχής, όχι της αξίας), υποψήφιοι που τους επέβαλαν στον αρχηγό κάποια κομματικά γραφεία.
Όμως, σκεφτείτε πόσο στάσιμο άφησαν τούτο τον τόπο. Σκεφτείτε πόσες ευκαιρίες χάσαμε εξ αιτίας τους.
Εξηγούμαι:

► Τα σκουπίδια παραμένουν επί είκοσι χρόνια δίπλα στα σχολεία, μπαζώνοντας τη θάλασσα και καταστρέφοντας την ευρύτερη περιοχή. Οι όρκοι δίνουν και παίρνουν, τα φυλλάδια των επίδοξων αρχόντων προτείνουν λύσεις του τύπου «βοήθα με γείτονα να ξυστώ…»Διάθεση τάχα μα υπάρχει και το άτιμο το πολιτικό κόστος…
► Ο Βιολογικός καθαρισμός, εξακολουθεί χωρίς τριτοβάθμιο καθαρισμό να μολύνει κυρίως τις ανατολικές παραλίες, την πόλη και τον δίαυλο.
► ο θαλάσσιος τουρισμός προσπαθεί να αναπτυχθεί με ένα δίαυλο αβαθή, χωρίς σηματοδότηση και εν γένει προβληματικό.
► Η Αμμόγλωσσα επεκτείνεται επικίνδυνα χωρίς κανένας να συγκινείται.
► Τα Διβάρια, όντας η μοναδική ίσως παραγωγική μας μονάδα, απαξιώνονται καθημερινώς, ελλείψει στοιχειώδους παρέμβασης, και δεν μπορούν πλέον να καλύψουν, με τα έσοδά τους, το μισθό των, τριών μόλις, εργαζομένων σε αυτά.
► Οι παραλίες μας εξακολουθούν να αποτελούν «τσιφλίκι» ορισμένων επιτηδευματιών που «νομότυπα» θησαυρίζουν σε βάρος του δήμου και των πολιτών.
► Η παραλία του Αϊ Γιάννη καταστρέφεται εδώ και χρόνια, χωρίς άμεσες αντιδράσεις από τις αρμόδιες Αρχές. ( Πόσο φταίνε άραγε και κάποιοι εκβραχισμοί που, παρανόμως φαντάζομαι, έγιναν παλαιότερα στη θάλασσα ανοιχτά του Αϊ Γιάννη;)
► Το δίκτυο ύδρευσης παραμένει προβληματικό, με σωλήνες από αμίαντο, έρμαιο της πρώτης κακοκαιρίας.
► Οι δρόμοι μας γίνονται λίμνες με την πρώτη δυνατή βροχή, γιατί το δίκτυο όμβριων, αν δεν είναι ανύπαρκτο, δεν συντηρείται και οι σούδες έχουν κλείσει από τους «επιτηδείους» με την ανοχή ή την παράλειψη ελέγχου της δημοτικής αρχής. Είναι αδιανόητο έργα, που προσφάτως παραδόθηκαν, να παρουσιάζουν τέτοια κακοτεχνία και κανείς να μην συγκινείται. Είναι αδιανόητο να γίνονται λίμνες δρόμοι ένα μέτρο από τη θάλασσα.
ΠΟΙΟΙ ΠΑΡΕΛΑΒΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΕΡΓΑ;
ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΕΝΟΥΝ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΚΟΤΕΧΝΙΕΣ ΤΟΥΣ;►
Τα πεζοδρόμια, ανύπαρκτα μέσα στην πόλη, έχουν καταληφθεί από τους επιτηδευματίες χωρίς σχέδιο, χωρίς μια κατ’ αρχήν συμφωνία με τον δήμο, χωρίς μια δίκαιη κατανομή μεταξύ των επιτηδευματιών και των πολιτών. Ανταποδοτικά τέλη πληρώνουμε όλοι όμως…
► Τα άτομα με ειδικές ανάγκες, (ΑΜΕΑ) αδυνατούν να κυκλοφορήσουν και να λειτουργήσουν στην πόλη τους.
► Τα χωριά μας, τα Τοπικά Διαμερίσματα κατά «Καποδίστρια», εγκαταλελειμμένα στην τύχη τους, με ζητούμενο την καθαριότητα και την αποχέτευση, νοσταλγούν την παλαιά εποχή των κοινοτήτων, τότε που οι κάτοικοί τους έπαιρναν εύκολα τουλάχιστον όποιο χαρτί τους χρειαζόταν, και περιμένουν τον όποιο «Μαυρομιχάλη».
► Το Δημοτολόγιο, ή αλλιώς το μεγάλο φαγοπότι, αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη του τόπου και ιδίως κάποιων χωριών στα οποία δεν μπορεί να γίνει καμιά πράξη.
► Ο μεγάλος σεισμός του 2003 δεν αξιοποιήθηκε για τη ριζική αναμόρφωση του νομού και των δήμων. Δεν απαιτήσαμε χρήματα, δεν κινητοποιηθήκαμε όσο θα έπρεπε μα μοιρολατρικά, απλώνοντας δειλά το χέρι, αρκεστήκαμε στο «ότι προαιρείστε»… Για τους γνωρίζοντες, ένας τόσο μεγάλος σεισμός, όσο καταστροφικός και να είναι, μπορούσε να αποτελέσει τεράστια ευκαιρία για τον τόπο.
Μπορώ να αραδιάσω δεκάδες άλλα παραδείγματα. Δεν είναι στις προθέσεις μου.
Χωρίς να θέλω να μηδενίσω το έργο που έχει γίνει, γιατί ασφαλώς και έχουμε κάνει βήματα,
● ΑΝΑΖΗΤΩ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ,
● ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΚΑΙ ΝΥΝ ΑΙΡΕΤΩΝ, ΤΗΝ ΤΣΙΠΑ ΠΟΥ ΛΕΜΕ, ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ,
● ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ ΝΑ ΔΩ ΣΕ ΤΟΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΙ ΘΑ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕΙ, ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ Η Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ.
Αν καταλαβαίνω καλά, δεν ψηφίζουμε για κυβέρνηση.
Για την ποιότητα της ζωής μας ψηφίζουμε και πρέπει να είμαστε ρεαλιστές, να έχουμε φαντασία και να ξεχάσουμε τις όποιες αγκυλώσεις μας.


Υ. Γ Έμαθα ότι κάποιοι προσπαθούν να διώξουν το Θεατρικό Εργαστήρι από τον χώρο της Μαρίνας. Ελπίζω, μια τόσο σημαντική προσπάθεια να μην μπει σε περιπέτειες και, με ευθύνη των αρμοδίων, το Εργαστήρι να παραμείνει στον χώρο που είναι θαρρώ ιδανικός.