Είναι γνωστό σε όλους μας ότι ο πολιτισμός στον τόπο μας τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια νοσεί βαρύτατα. Παρατηρείται μια στασιμότητα, μια επανάπαυση, μια συνεχής αναφορά στο «εμείς τότε», με άλλα λόγια ένα σερβίρισμα του παρελθόντος για να χορτάσουμε την πείνα του σήμερα.
Το Πνευματικό Κέντρο του δήμου Λευκάδας, διαχειρίζεται μόνο το θέμα των Γιορτών Λόγου και Τέχνης, ενίοτε χωρίς λόγο και σπάνια με τέχνη, και το Διεθνές φεστιβάλ Φολκλόρ για το οποίο πολλά έχει να παρατηρήσει κάποιος.
Οι εκδηλώσεις που αφορούν στον τοπικό πολιτισμό του σήμερα είναι σπάνιες και οι περισσότερες αφορούν σε παραστάσεις σχολείων ή σχολών τις οποίες το Πνευματικό Κέντρο ενσωματώνει στο πρόγραμμά του χωρίς να του ανήκουν και χωρίς να έχει δώσει την παραμικρή χείρα βοηθείας.
Κάνω τόση μεγάλη εισαγωγή γιατί θέλω να τονίσω όσο γίνεται με περισσότερη έμφαση, έστω και με καθυστέρηση, την καταπληκτική δουλειά που παρουσιάστηκε από το Θεατρικό Εργαστήρι του Πνευματικού κέντρου πρόσφατα.
Το έργο του T. WILLIAMS « Camino Real », σε μετάφραση, διασκευή, διδασκαλία ρόλων και σκηνοθετική επιμέλεια Λουκίας Κατωπόδη, κυριολεκτικά με γοήτευσε. Ήταν μια πολύ όμορφη και δύσκολη παράσταση, με ρόλους που ήθελαν ταλέντο και τσαγανό, με σκηνοθετικά ευρήματα, με σκηνικά και κοστούμια άξια λόγου. Μια παράσταση στην οποία έλαμψαν ταλέντα με ερμηνείες που θα ζήλευαν και επαγγελματίες του είδους. Μια παράσταση για την οποία δούλεψαν με μεράκι πάνω από είκοσι πέντε άτομα επί πολλούς μήνες.
Οφείλω να ομολογήσω με πλήρη ειλικρίνεια ότι, ως άνθρωπος που έχει ασχοληθεί χρόνια με τα του θεάτρου, ζήλεψα. Ήθελα να συμμετέχω και εγώ σε αυτή την προσπάθεια, ήθελα να μην είχα απομακρυνθεί, όπως απομακρύνθηκα από το Θεατρικό Εργαστήρι στη γέννησή του ή εν πάσει περιπτώσει να ξαναγύριζα και να βοηθούσα στη νέα προσπάθεια.
Να λοιπόν κύριοι που «ηγείστε» του πολιτισμού «πεδίον δόξης λαμπρό». Να ο τρόπος να βγούμε από το τέλμα της πολιτισμικής στασιμότητας. Να δώσουμε τόπο, τρόπο και μέσα στα νέα παιδιά να δουλέψουν. Να αξιοποιήσουμε το ταλέντο και το μεράκι τους, παραμερίζοντας την εγωιστική μας «σωστή» τάχα άποψη. Να δώσουμε κίνητρα και εφόδια, να μην τρομάξουμε από το «νέο» και το «πρωτοποριακό», να μη θέλουμε να ποδηγετούμε κάθε προσπάθεια, να κάτσουμε «στη γωνία μας» επιτέλους όλοι εμείς οι «ειδικοί» που γίναμε κατεστημένο και καραβανάδες του πολιτισμού (όσοι γίναμε).
Να λοιπόν κύριοι του πολιτισμού πως γεμίζουν δημιουργικά οι άδειες ημέρες του χειμώνα. Να πως νέοι άνθρωποι μπορούν να ξεφύγουν από τη μελαγχολία του φραπέ, της καφετερίας, του τσιγάρου και των «άλλων» ουσιών.
Να πως, με χρήματα που δεν φτάνουν για ένα προσκεκλημένο συγκρότημα ή θίασο, τόσοι άνθρωποι δημιουργούν και μάλιστα καλύτερα από τους επαγγελματίες.
Να λοιπόν κύριοι του πολιτισμού ο ρόλος του Πνευματικού Κέντρου.
Το Πνευματικό Κέντρο οφείλει και πρέπει να γίνει μια κυψέλη δημιουργίας και δραστηριότητας νέων ανθρώπων κυρίως, οι οποίοι θα ασκούνται σε δημιουργικές τέχνες και θα παρουσιάζουν άπαξ του έτους τη δουλειά της στην κοινωνία της Λευκάδας.
Οφείλει και πρέπει να δημιουργήσει και άλλα εργαστήρια (ζωγραφικής, γλυπτικής, σκίτσου, αγιογραφίας, θεάτρου, κινηματογράφου κ. α), τη γραμματειακή ευθύνη των οποίων θεωρώ δόκιμο να αναλάβουν ολιγομελείς επιτροπές πολιτών, σχετικών με το αντικείμενο ευθύνης τους, αν αυτό είναι δυνατόν, οι οποίες θα λογοδοτούν στο Πνευματικό Κέντρο.
Το Πνευματικό Κέντρο οφείλει να στοχεύσει στη δημιουργία δραστηριοτήτων για ολόκληρο το χρόνο.
Η κοινωνία χρειάζεται να ξεκολλήσει από την πολυθρόνα και το τηλεκοντρόλ. Να βρει διέξοδο της δύσκολους μήνες.
Ο πολιτισμός πρέπει να επιστρέψει της κοιτίδες του. Η έτοιμη τροφή που σερβίρεται (όσο καλή κι αν φαντάζει) δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντισταθμίσει την προσπάθεια για ερασιτεχνική δημιουργία, μέσα από την ανάπτυξη των πολιτιστικών συλλόγων και όλων των φορέων πολιτισμού του τόπου.
Τα νιάτα πρέπει να βρουν διέξοδο στα αδιέξοδά τους και ο δρόμος της δημιουργίας είναι μια λύση.
5/7/06
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου