Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

ΓΕΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Ένα γέλιο θα σας θάψει…
Πάνε χρόνια που γράφτηκε σε τοίχο αυτό το σύνθημα, είναι γεγονός όμως ότι απηχεί την πραγματικότητα σε ότι μας αφορά, ως λαό.
Ένα από τα πράγματα που κάνουμε καλά είναι να διακωμωδούμε καταστάσεις, να αυτοσαρκαζόμαστε και γενικώς να προσπαθούμε να διασκεδάζουμε ακόμα και στις πιο μαύρες περιόδους μας.
Όσο φτωχαίνει η ζωή μας τόσο εμπλουτίζεται το λεξιλόγιό μας, τόσο πληθαίνουν οι εμβληματικές φράσεις, όπως «λεφτά υπάρχουν», «μαζί τα φάγαμε», «success story», «κόκκινη γραμμή», κ.α
Στην Ευρώπη συμβαίνει το ίδιο, μάλιστα στην Ισπανία, η Ισπανική Βασιλική Ακαδημία εξέδωσε ένα ανανεωμένο λεξικό της ισπανικής γλώσσας με 200 νέες λέξεις που δημιουργήθηκαν ή απέκτησαν νέες σημασίες με την κρίση! Με τον ίδιο τρόπο πραγματοποιήθηκαν προσθήκες και στο γερμανικό λεξικό Duden, ενώ η Γαλλία απέκτησε το δικό της βιβλίο με τον τίτλο «Λέξεις της κρίσης», που αναλύει τις φράσεις που έχουν εφευρεθεί ή εισήχθησαν στη γαλλική γλώσσα τα τελευταία χρόνια.
Εμείς δεν ανανεώσαμε το λεξικό μας παρά το γεγονός ότι λέξεις όπως «διαπραγμάτευση», «απαγκίστρωση», «κινητικότητα», «διαθεσιμότητα», «ευθύνη», «ποτέ», «τολμήστε», όριο, σημαίνουν πια εντελώς άλλα πράγματα από εκείνα που όρισε η φύτρα τους.
Πλουτίσαμε όμως από αστείες φράσεις και ανέκδοτα σχετικά με την κρίση!
Τέτοια λέω να σας μεταφέρω σήμερα. Στις μαύρες ημέρες που ζούμε λίγο γέλιο θα μας κάνει καλό!
Ξεκινώ με τον ορισμό της κρίσης:
Κρίση είναι να σε ταΐζουν τα περιστέρια στο Σύνταγμα !

Φράσεις
Για την παιδεία
Πάμε πανεπιστήμιο και δεν μας μαθαίνουν να κρατάμε δίσκο με καφέδες χωρίς να μας πέσει. Άντε μετά να κάνεις καριέρα!
Αναπολώ την εποχή που χρωστούσαμε μόνο μαθήματα!
Πέρασα κατάθλιψη. Με άριστα!
Ένας παππούς, καθισμένος στην πολυθρόνα του μπροστά στη τηλεόραση που ανακοίνωνε και νέες μειώσεις στις συντάξεις:
Όταν ήμουν μαθητής, άκουγα κάθε τόσο τη δασκάλα μου να λέει:
«Να προσέχετε τα κόμματα! Ένα λάθος κόμμα, μπορεί να σας χαλάσει τελείως τη σύνταξη!» Έπρεπε να περάσουν εξήντα χρόνια για να καταλάβω τι εννοούσε.

Την υγεία
Φήμες λένε ότι το ΙΚΑ θα μετονομαστεί σε ΙΚΕΑ με σλόγκαν «Θεραπεύσου μόνος σου.
Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός … γι’ αυτό και το ΙΚΑ κλείνει ραντεβού μετά από 2 μήνες
► Το μόνο θετικό που βρίσκω σήμερα είναι η ομάδα του αίματός μου.
Πήγα στο φαρμακείο να πάρω αντιβηχικό. Τριάντα ευρώ μού λέει ο φαρμακοποιός. Μου κόπηκε ο βήχας. Μαχαίρι!



Το πετρέλαιο
Είμαστε η γενιά που πρόλαβε τα καλοριφέρ αναμμένα!
Μόλις άναψα το καλοριφέρ. Γενική είσοδος 10 ευρώ με ποτό!!!
► Μετά από δύο μήνες έβαλα 50 ευρώ βενζίνη στο αυτοκίνητο και μετά δεν έπαιρνε μπρος. Μάλλον έπαθε εγκεφαλικό από την συγκίνηση...
 Το λεωφορείο έχει θέρμανση. Αν βάλει και Ιντερνετ, μετακομίζω.
Ήρθε ένας καινούργιος στην πολυκατοικία και θέλει ν’ ανάψει καλοριφέρ. Μαζεύουμε υπογραφές να τον διώξουμε.
Λέμε σόκιν στο καλοριφέρ, μπας κι ανάψει.
Έβαλα πενήντα ευρώ αμόλυβδη. Ο βενζινάς μού προξένεψε την κόρη του!
Στο σπίτι μου εισάγαμε τον πολυπολιτισμό... Γυρνάμε σαν τους Μεξικάνους με τις κουβέρτες στην πλάτη...

Την ανεργία
►  Σκέφτονται να κατέβουν στο Σύνταγμα για διαμαρτυρία οι...  ληστές και οι λωποδύτες.
Κατηγορούν τη κυβέρνηση για μονοπωλιακές τακτικές στο επάγγελμα...
► Τις προάλλες ένα αυτοκίνητο στούκαρε στη βιτρίνα ενός καταστήματος και φώναξε ο καταστηματάρχης:
- Επιτέλους, μπήκε ένας άνθρωπος στο μαγαζί.
Έχουν κλείσει τόσες επιχειρήσεις, που ο χρυσός οδηγός χωράει κάτω από
την πόρτα...
Κάθε πρωί που ο γείτονας πάει για δουλειά, βγαίνουμε όλη η γειτονιά, χειροκροτούμε και φωνάζουμε «άξιος»!
► Αν το κράτος είχε χιούμορ τα φυλλάδια του ΟΑΕΔ  θα  ήταν από ανακυκλωμένα βιογραφικά.
► Πώς χαρακτηρίζουν οι επαγγελματίες την κατάσταση με την οικονομική κρίση:
Φούρναρης: ψίχουλα.
Αγρότης: ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι.
Ανθοπώλης: μαρασμός.
Υφασματέμπορος: πανί με πανί.
Ψαράς: ούτε λέπι.
Φαρμακοποιός: με το σταγονόμετρο.
Ηλεκτρολόγος: δεν βλέπω φως.
Υδραυλικός: Μούφα η δουλειά
Mηχανικός αυτοκινήτων: Στο ρελαντί...
Έμπορος χαλιών: χάλια.
Κομμωτής: τρίχες.
Ψιλικατζής: ψιλοπράγματα.
Νεκροθάφτης: ψόφια πράγματα.
Tυπογράφος: ούτε φύλλο.
- Αύριο θα πάω μια βόλτα στα μαγαζιά.
- Shopping;
- Βλεπ…ing!

Γενικώς
- Πω πω, δεν μπορώ να κοιμηθώ με τίποτα τις τελευταίες μέρες με την κρίση και τα νέα μέτρα της κυβέρνησης…
- Εγώ πάλι κοιμάμαι σαν μωρό…
- Πλάκα κάνεις !!!
-Όχι, καθόλου, κάθε 2 ώρες ξυπνάω και κλαίω
Γιατί περισσεύει τόσος μήνας στο τέλος των χρημάτων;
► Είμαι ελεύθερος να κάνω ό,τι θέλουν
► Φέτος τα Χριστούγεννα τα μοναδικά λαμπάκια που θα αναβοσβήνουν θα είναι του router.
► Είναι κρίμα που αυτοί που ξέρουν πώς πρέπει να κυβερνάται αυτή η χώρα είναι απασχολημένοι με το να οδηγούν ταξί και να κουρεύουν μαλλιά.
Δεν είναι ότι δεν είμαστε επαναστάτες. Απλά είμαστε άτυχοι που δεν είναι όπλο ο καναπές.
► Που μένεις; Στα λόγια…
► Τα εμπόδια ξέρετε να τα πηδάτε. Γι αυτούς που σας τα βάζουν ούτε λόγος ...
► Στην μόνη τράπεζα που δεν χρωστάμε είναι στην τράπεζα σπέρματος
► Τα μικρά παιδιά φοβούνται το σκοτάδι... Τα μεγάλα το φως, το νερό, το τηλέφωνο, την εφορία...!!!
Πληκτρολόγησα στο Google.gr. “Happy new year” και μου απάντησε “Not available in your country”
Έψαχνα για διακοπές. Γύρος Γαλλίας: 1.700. Γύρος Ιταλίας: 1.100. Γύρος Πελοποννήσου: 850. Τελικά, διάλεξα γύρο με πίτα: Δύο και είκοσι....
Το φετινό βραβείο Νόμπελ Χημείας θα απονεμηθεί στον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών. Κατάφερε να μετατρέψει τα ευρώ σε σ@#$ά!!!

Ανέκδοτα
Ένας οδηγός βρίσκεται μέσα στο αυτοκίνητό του, σε ένα τεράστιο μποτιλιάρισμα σε αυτοκινητόδρομο για Αθήνα.
Δεν κινείται τίποτα.
Ξαφνικά, ένας άνδρας του χτυπάει το τζάμι. Ο οδηγός κατεβάζει το παράθυρο:
- Τι συμβαίνει;
- Τρομοκράτες απήγαγαν τον πρωθυπουργό και ζητούν 10 εκατομμύρια ευρώ για λύτρα, αλλιώς θα τον λούσουν με βενζίνη και θα τον κάψουν ζωντανό.
Πηγαίνουμε από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο και μαζεύουμε από τους οδηγούς ό,τι  μπορεί να δώσει ο καθένας.
Ο οδηγός ρωτάει:
- Τι δίνει περίπου ο κάθε οδηγός;
- Γύρω στο ένα λίτρο.

Ένας Άγγλος, ένας Γάλλος και ένας Έλληνας επισκέπτονται μαζί ένα μουσείο και κοιτάζουν έναν πίνακα με τον Αδάμ και την Εύα.
Ο Άγγλος λέει :
- Κοιτάξτε τη γαλήνη και την ηρεμία που κυριαρχεί στα πρόσωπά τους. Σίγουρα πρέπει να ήταν Άγγλοι.
Ο Γάλλος λέει :
- Μα τι λες, κοίτα τα κορμιά τους πόσο ωραία είναι μέσα στη γύμνια τους. Πρέπει να ήταν Γάλλοι.
Λέει και ο Έλληνας :
- Ρε σεις, τι λέτε; Δεν έχουν ρούχα, δεν έχουν στέγη, έχουν μόνο ένα μήλο για να φάνε και τους λένε πως αυτό είναι ο παράδεισος. Σίγουρα είναι Έλληνες!

Σε μια συνάντηση του Πρωθυπουργού μας  με τον πρωθυπουργό της Ελβετίας, ο δικός μας συστήνει τους υπουργούς του:
- Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Εργασίας, Υγείας, Παιδείας, Οικονομίας κλπ.
Έρχεται η σειρά του Ελβετού, που συστήνει αντίστοιχα:
- Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Εργασίας, Υγείας, Ναυτιλίας...
Κρυφογελάει ο πρωθυπουργός μας. Του λέει ο Ελβετός:
- Γιατί γελάτε;
- Μα έχετε υπουργό Ναυτιλίας, ενώ δεν έχετε θάλασσα;
- Όταν μου παρουσίασες τους υπουργούς Δικαιοσύνης, Υγείας, Παιδείας και Οικονομίας, εγώ γέλασα;


Τώρα να ευχηθώ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ή θα θεωρηθεί ότι κοροϊδεύω;
ΥΓΕΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ!
13/12/2013
Πηγές:
http://www.iefimerida.gr
http://fokidainfo.blogspot.gr
http://www.24wro.eu/

http://koalakia.blogspot.gr/

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Τριόλι ή τριβόλι ή πεντάξυλο (Tribulus terrestis)



Στα παλιά τα χρόνια για την αντιμετώπιση διαφόρων παθήσεων, ακόμη και για τη βελτίωση των σεξουαλικών επιδόσεων, επιστρατεύονταν οι γητευτές και οι λαϊκοί θεραπευτές, που με τα διάφορα ξόρκια και χαϊμαλιά τους κατάφερναν ή να λύσουν το πρόβλημα της σεξουαλικότητας ή να αποθαρρύνουν τους «ασθενείς» σε τέτοιο βαθμό, ώστε τους οδηγούσαν σε παραίτηση από την προσπάθεια θεραπείας τους!
Αυτά συνέβαιναν μέχρις ότου ανακαλύφθηκε το «θαυματουργό χάπι», το Βιάγκρα. Πολλά έχουν λεχθεί για τις θαυματουργές επενέργειές του αλλά και πολύ λίγα για τις παρενέργειές του. Πολύ λίγοι θάνατοι έχουν αποδοθεί στη χρήση του, οι περισσότεροι έχουν αποσιωπηθεί ή αποδοθεί σε άλλες αιτίες.
Αυτό όμως που αρκετοί δεν γνωρίζουν είναι ότι πολλά σκευάσματα και φάρμακα παρασκευάζονται αντλώντας την πρώτη ύλη τους από τα βότανα κυρίως του ανατολικού ημισφαιρίου και της Μεσογείου και τέτοια φυτά είναι διάσπαρτα στην ελληνική και κυπριακή γη.
Στο θέμα της τόνωσης της σεξουαλικής ζωής των ανθρώπων αλλά και στο ξεπέρασμα των ψυχοσωματικών ανωμαλιών, που συνοδεύουν την μειωμένη παρουσία των σεξουαλικών ορμονών στον άνθρωπο και στα δύο φύλα, υπήρχε το βουλγαρικό φάρμακο «Τριπεστάν» και το «Τριβολίν» τα τελευταία χρόνια, που παρασκευάζονται αποκλειστικά από το φυτό Tribulus terrestis τα οποία είναι τα γνωστά μας τριόλια ή πενταξύλια.
Τα τριόλια ανθίζουν κάθε χρόνο από τον Μάη μέχρι τον Οκτώβρη. Φέρουν άνθη μικρά κίτρινα, που βρίσκονται στη βάση των ακραίων φύλλων τους. Τα φύλλα τους είναι αντίθετα, σύνθετα, πτερόσχιδα με 3-7 ζεύγη φυλλαρίων. Ο καρπός είναι στρογγυλός, επίπεδος και αποτελείται από 5 σπόρους. Ο κάθε σπόρος φέρει τρία άνισα σκληρά αγκάθια, αυτά που προσδιορίζουν και το όνομά του, τρίλοβος. Tο φυτό απλώνει στη γη δημιουργώντας εκεί που βλασταίνει έναν μικρό χορτοτάπητα.
Τα αγκάθια του αυτά είναι με τέτοιο τρόπο δομημένα  έτσι ώστε πάντα κάποιο από αυτά να κοιτάζει προς τα πάνω και έγιναν  έμπνευση για τους αρχαίους ώστε να κατασκευάσουν ένα ύπουλο όπλο.
Ήταν μια σιδερένια κατασκευή - κάτι σαν καρφί - με τέσσερις αιχμηρές καταλήξεις γνωστό με το όνομα caltrop, το οποίο οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν και  Murex ferreus,  ήταν σχεδιασμένο σαν πυραμίδα έτσι ώστε όταν εκσφενδονιζόταν μπορούσε πάντα να προσγειωθεί όπου στόχευε και με μια από τις μύτες του  να κοιτάει προς τα επάνω.
Οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν τετράεδρον ή τρίβολο και ήταν η καταστροφή για το ιππικό των εχθρών.
Η πρώτη σαφής αναφορά της χρήσης  αυτού του φοβερού όπλου μας παραπέμπει στο 331 π.Χ. στην μάχη στα Γαυγάμηλα όπου ο στρατός του Δαρείου του 3ου έσπειρε με τριβόλους την περιοχή για να ανακόψει το ιππικό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 
Μικροί περπατώντας ξυπόλυτοι στους αγρούς πολλές φορές είχαμε την άσχημη εμπειρία να πατήσουμε τους σπόρους αυτούς. Ο πόνος ήταν τόσο οξύς, που μας ανάγκαζε να χοροπηδούμε στο ένα πόδι μέχρις ότου καταφέρουμε να αφαιρέσουμε το αγκάθι αυτό. Ετσι έμεινε η παροιμιακή φράση ετριολίστηκε ή τριολίστηκε.  
 
Συστατικά
Κάποια από τα  συστατικά που περιέχει το τριβόλι είναι:
Στεροειδείς σαπωνίνες όπως το Protodioscin που θεωρούνται τα πιο δραστικά του συστατικά, γλυκοσίδες, φλαβονοειδή, αλκαλοειδή, ρητίνες, ταννίνες, σάκχαρα, στερόλες, και αιθέρια έλαια.

Χρήση
Το βοτάνι μαζεύεται χωρίς τις ρίζες του, σε πλήρη άνθιση, μαζί με τους σπόρους του, οι οποίοι έχουν πιο έντονες ιδιότητες.
Στη συνέχεια καθαρίζεται από τις σκόνες, τοποθετείται σε μια κατσαρόλα και καλύπτεται με νερό. Πρέπει να βράσει καλά, μέχρις ότου μείνει πιο λίγο από το μισό το αρχικό νερό. Το εκχύλισμα σουρώνεται και φυλάσσεται στο ψυγείο μέχρι μία εβδομάδα. Η δοσολογία είναι τρία φλιτζανάκια του καφέ την ημέρα, το τελευταίο το βράδυ πριν από τον ύπνο.
Το ρόφημα επιδρά στους άνδρες αυξάνοντας την ανδρική ορμόνη τεστοστερόνη, βοηθά στη σπερματογένεση αυξάνοντας τον αριθμό και την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων και αυξάνει τη σεξουαλική διάθεση.

Στις γυναίκες τονώνει την σεξουαλική διάθεση και βοηθά να ξεπεραστούν τα διάφορα ψυχοσωματικά προβλήματα, που συνοδεύουν την εμμηνόπαυση όπως: αϋπνία, υπερένταση, απάθεια, υπερευαισθησία και υπεραιμία. Το ίδιο βοηθά, σε περιπτώσεις που παρουσιάζονται τα προβλήματα αυτά σε πρόωρη αφαίρεση των μητρικών.
Ταυτόχρονα , όμως , το τριβόλι ( ιδιαίτερα της Βουλγαρίας ) θεωρείται ότι βοηθάει και στη ρύθμιση του επιπέδου των ορμονών , γι'αυτό και συστήνεται ως αγωγή κατά την περίοδο της εμμηνόπαυσης , αλλά και σε περιπτώσεις προεμμηνορροϊκολυ συνδρόμου.

Το τριβόλι αποτελεί μια ασφαλή μέθοδο τόνωσης τόσο της λίμπιντο όσο και της στύσης . Σε αντίθεση μάλιστα με άλλα φυτικά τονωτικά , όπως το ginseng, δεν προκαλεί αύξηση της αρτηριακής πίεσης. Όσο για τον τρόπο δράσης του, ρυθμίζει τα επίπεδα της σεξουαλικής ενέργειας και δύναμης.

Εκτός από φάρμακο κατά της σεξουαλικής δυσλειτουργίας και της ανδρικής στειρότητας , το tribulus terrestris βοηθάει στην αντιμετώπιση και άλλων παθήσεων , ιδίως αυτών που αφορούν το ουροποιητικό σύστημα , όπως η δυσκολία κατά την ούρηση , ενώ βελτιώνει και τη λειτουργία του προστάτη . Παράλληλα, ρυθμίζει την κυκλοφορία του αίματος και δίνεται ως αγωγή για την υπέρταση , τον ίλιγγο, τον πονοκέφαλο, το κρυολόγημα αλλά και για διάφορες δερματικές παθήσεις (π.χ. ψωρίαση , έρπης) και οφθαλμολογικά προβλήματα (π.χ. επιπεφυκίτιδα). Πρόκειται, τέλος, για ένα πολύ καλό χωνευτικό, ενώ συμβάλλει στην αποτοξίνωση του πεπτικού συστήματος και του ήπατος.

Το μαγιοβότανο μπορεί να παίρνεται για απεριόριστο χρόνο χωρίς παρενέργειες. Όμως συστήνεται να γίνονται μικρά διαλείμματα μετά την πρώτη δίμηνη ή τρίμηνη συνεχή λήψη του, που κανονικά αυξάνει τα επίπεδα των ορμονών και διορθώνει τη σεξουαλική διάθεση.

 Προφυλάξεις
Προσοχή: Οι γυναίκες στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και τα άτομα με καρδιακά προβλήματα, με έλκος στομάχου ή με ηπατικές διαταραχές, πρέπει να αποφέυγουν τη λήψη του σε οποιαδήποτε μορφή. Επίσης , πριν προχωρήσετε στη λήψη οποιουδήποτε σκευάσματος , συμβουλευτείτε το γιατρό ή το φαρμακοποιό σας.
7/12/2013


Λεβάντα (Lavandula Angustifolia ή Officinalis)



Η Λεβαντα (Lavandula Angustifolia - παλαιότερα γνωστή ως Lanandula Officinalis) είναι ένας πολυετές θάμνος της οικογένειας Lamiaceae.Το όνομά της προέρχεται από το λατινικό ρήμα lavare, που σημαίνει «πλένω».
Το γνωστότερο γένος είναι η λαβαντούλα, που περιλαμβάνει γύρω στα 25 είδη. Είναι ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών. Επίσης, απαντάται στα Κανάρια Νησιά, στην Ινδία και σε άλλες ασιατικές χώρες.
Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για τη θεραπεία νευρασθενειών. Έχει επίσης αντισηπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην επούλωση τραυμάτων. Σε μεγάλες δόσεις η λεβάντα δρα ως υπνωτικό και ναρκωτικό.
Η Λεβαντα (γνωστή στην Ελλάδα και ως Λαμπρη ή Χαμολιβανο) ήταν γνωστή στην αρχαία Αίγυπτο και χρησιμοποιήθηκε στην αρωματοποιεία της εποχής. Στην αρχαία Ελλάδα, ο Θεόφραστος αναφέρθηκε στις θεραπευτικές ιδιότητες του αρώματος της. Ο Διοσκουρίδης στο διάσημο του σύγραμμα De Materia Medica αναφέρει πως η κατανάλωση Λεβάντας βοηθάει στην ανακούφιση από τη δυσπεψία, τους πονοκεφάλους και τον ερεθισμό του λαιμού. Ταυτόχρονα ο Διοσκουρίδης τη θεωρούσε κατάλληλη (εξωτερική χρήση) για την περιποίηση πληγών και δερματικών παθήσεων. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες έπαιρναν Λεβαντα στις εκστρατείες για να περιποιούνται τραύματα και την άπλωναν σε δωμάτια ασθενών για να «καθαρίζουν» τον αέρα. Η Λεβαντα «ξεχάστηκε» κατά τις αρχές του Μεσαίωνα, αλλά τα Μοναστήρια φύλαξαν τη γνώση για τις ιδιότητες της. Η χρήση της Λεβάντας «αναβίωσε» την εποχή της Βασιλείας του Ερρίκου του 8ου και από τότε έγινε σταδιακά ένα από τα πιο αγαπημένα βότανα στην Ευρώπη. Σήμερα τη βρίσκουμε σε πάρα πολλούς κήπους και έχει αμέτρητες χρήσεις.
Το κοινό όνομα λεβάντα αναφέρεται κυρίως στο άλλο αυτοφυές αλλά και καλλιεργούμενο είδος
Λεβάντα η στενόφυλλος (Lavandula angustifolia).
Στον Ελληνικό χώρο καλλιεργείται πιο πολύ το είδος Λεβάντα η στοιχάς (Lavandula stoechas). Αυτή είναι γνωστή και με τα ονόματα:
Αγριολεβάντα, Λαμπρή, Λαβαντή, Χαμολίβανο, Μυροφόρα, Καραμπάσι
Αβαγιανός
Το αιθέριο έλαιο της λεβάντας χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, τη σαπωνοποιία και στη φαρμακευτική ως τονωτικό και αντικαταρροϊκό. Κύριο συστατικό του είναι η χημική ένωση οξικό λιναλύλιο. Εκτός αυτού, περιέχει αλκοόλες.
Είναι χρήσιμη για κάθε πόνο, ακόμα και της καρδιάς, για ημικρανίες, πονοκεφάλους, κακή χώνεψη και λιποθυμία. Επουλώνει πληγές, εγκαύματα, ακμή, ψώρα. Κατεβάζει την υπέρταση, λιγοστεύει την ταχυπαλμία. Χρησιμοποιείται ακόμη για το σκώρο στα ρούχα.
Η λεβάντα, εκτός από "σκωροαπωθητικό", έχει πολλές άλλες ωφέλιμες για τον άνθρωπο ιδιότητες, τις οποίες καταγράφει ο στο βιβλίο του Κώστας Μπαζαίος,  «100 βότανα, 2.000 θεραπείες». Συνοπτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι αναλγητική (το αφέψημά της σταματάει πονοκεφάλους και πονόδοντους), ηρεμιστική (σε ευερεθιστικότητα, μελαγχολία, ναυτία, νευρώσεις), σπασμολυτική (για σπασμούς, αϋπνίες, αναπνευστικά, κοκίτη, άσθμα, βρογχίτιδα, γρίπη, φυματίωση, τόσο με τη μυρωδιά της όσο και με εντριβή), αντισηπτική και βακτηριοκτόνα (με εξωτερική χρήση επουλώνει πληγές, χρόνια εκζέματα, συρίγγια, εγκαύματα, ακμή, δερματίτιδες, ψώρα, αλλά και αλωπεκία), βακτηριοκτόνα σε κυστίτιδες, εμμηναγωγή (σε δυσμηνόρροια), υποτασική (ρίχνει την υψηλή πίεση), αντιφυσητική (διώχνει τα αέρια του εντέρου), αποχρεμπτική, τονωτική, καρδιοτονωτική, ανθελμινθική (σκοτώνει τα παράσιτα των εντέρων).
Επιπλέον, αποτελεί βοηθητικό αντίδοτο σε δηλητηριάσεις, δαγκώματα ζώων ή φιδιών, τσιμπήματα εντόμων. («Οι κυνηγοί στις Άλπεις, όταν δαγκώσει φίδι το σκυλί τους, τρίβουν την πληγή με λεβάντα και εξουδετερώνουν το δηλητήριο».)
Ακόμη, ο Κώστας Μπαζαίος προτείνει:
«Με λεβάντα μαζί με άλλα βότανα και φύλλα ευκαλύπτου κάνουμε αναζωογονητικό ατμόλουτρο στο πρόσωπο» και
«Όσοι έχουν πιτυρίδα ας δοκιμάσουν να λουστούν μερικές φορές με νερό στο οποίο έχουν βράσει λεβάντα. Συνήθως είναι πολύ αποτελεσματικό.»
Όμως χρησιμοποιώντας ένα τόσο ισχυρό βότανο, πρέπει να λαμβάνουμε και τις προφυλάξεις μας, και έτσι μας προειδοποιεί:
«Σε μεγάλες (τοξικές) δόσεις είναι ερεθιστική. Ειδικά απαγορεύεται να κάνουν οποιαδήποτε εσωτερική χρήση λεβάντας, όποιοι έχουν στομαχικά προβλήματα. Επίσης το αιθέριο λάδι της σε μεγάλες δόσεις είναι ναρκωτικό, που μπορεί να προκαλέσει θάνατο. Γι' αυτό είναι καλύτερο να χρησιμοποιείται μόνο εξωτερικά. Τέλος, δεν πρέπει να πίνουμε πολύ συχνά έγχυμα λεβάντας γιατί μπορεί να προκαλέσει κολικό.»
 
ΧΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΒΑΝΤΑ

Για τη διάθεση
Για να ανεβάσετε γρήγορα τη διάθεσή σας ή για στιγμιαία ανακούφιση απ' το στρες, τρίψτε στα δάκτυλά σας μερικά άνθη και εισπνεύσατε τη μυρωδιά, αργά και βαθιά. Ο συνδυασμός της βαθιάς εισπνοής και εισπνοής της μυρωδιάς της λεβάντας θα σας ηρεμήσει από τη νευρική ένταση, την ανησυχία και τα συναισθήματα πανικού, εντός λίγων λεπτών.

Για τα νεύρα
Αν νιώθετε τα νεύρα σας τεντωμένα, καλό θα ήταν να κάνετε μια θεραπεία λεβάντας για να σας περάσει.
Φτιάξτε ένα ελαφρύ έγχυμα αφήνοντας για 5 λεπτά 50 γραμμάρια αποξηραμένα άνθη του φυτού σε ένα λίτρο κρύο νερό.
Πίνοντας 3-4 φλιτζάνια από το έγχυμα μέσα στη μέρα, το ένα οπωσδήποτε λίγο πριν από την ώρα του ύπνου, θα σας ηρεμήσει και θα πάψετε να είστε ευερέθιστοι.

Για χαλάρωση
Ένα χαλαρωτικό, κατευναστικό τσάι μπορεί να γίνει από τα λουλούδια. Απλά βάλτε ένα κουτάλι σούπας φρέσκων ή ξηρών λουλουδιών σε μία τσαγιέρα και χύστε βρασμένο νερό μέσα. Εμποτίστε για περίπου δέκα λεπτά. Αυτό το τσάι ηρεμεί τα νεύρα, καταπραΰνει το στομάχι και τη νευρική υπερένταση και υποβοηθά τον ύπνο.
Μετά από μια μέρα γεμάτη στρες, ένα μπάνιο με λεβάντα είναι ό,τι καλύτερο.
Ανακατέψτε 1 κουταλιά της σούπας μέλι και 1 κουταλιά λάδι τζοτζόμπα με 10 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας και ρίξτε το μείγμα μέσα στην μπανιέρα σας.
Προσθέστε μερικές σταγόνες ελαίου λεβάντας στο λουτρό σας ή στο σφουγγάρι για το ντους για έναν κατευναστικό καθαρισμό.

Για ιγμορίτιδα
Μπορεί να μην την θεραπεύει άλλα αποτελεί ένα ευχάριστο τρόπο αντιμετώπισης που προσφέρει παράλληλα σημαντική ανακούφιση από τα δυσάρεστα συμπτώματα που συνοδεύουν μια κρίση ιγμορίτιδας.
Βράστε δύο φλιτζάνια νερό, προσθέστε το χυμό δύο λεμονιών, πιπέρι, ένα κουταλάκι θαλασσινό αλάτι και μια χούφτα φρέσκα ή αποξηραμένα φύλλα λεβάντας.
Στη συνέχεια, πριν κρυώσει το μείγμα, σκύτε πάνω από τη γαβάθα, σκεπάστε το κεφάλι σας με μια πετσέτα και κάντε για αρκετή ώρα εισπνοές.

Για λαρυγγίτιδα
Για να ανακουφιστείτε από τα συμπτώματα μιας λαρυγγίτιδας, ρίξτε 50γρ. λουλούδια λεβάντας σε 1 λίτρο βραστό νερό και αφήστε τα 15 λεπτά.
Όταν υποφέρετε από λαρυγγίτιδα, πίνετε 3 φλιτζάνια τη μέρα από αυτό το αφέψημα με όσο μέλι θέλετε.
Το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα καλύτερο αν το πίνετε όσο πιο ζεστό μπορείτε

Για τον πονόδοντο
Α ν σας πιάσει πονόδοντος ή νευραλγία των δοντιών μέσα στη νύχτα και ψάχνετε κάτι που θα σας ανακουφίσει, θυμηθείτε τις καταπραϋντικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες της λεβάντας.
Μπορείτε να κάνετε στοματικές πλύσεις με αφέψημα (20 γραμμάρια αποξηραμένα λουλούδια ή 40-50 νωπά που θα βράσετε για 15-20' σε 1/2 λίτρο νερό) ή κομπρέσες, που θα εφαρμόσετε πάνω στη πονεμένη περιοχή ή εξωτερικά στο σαγόνι ή στο μάγουλο .

Για να ανακουφιστείτε από τους πονοκεφάλους
 Κάντε μασάζ με λίγες σταγόνες λεβάντας στους κροτάφους, τον αυχένα και στην περιοχή του μετώπου ανάμεσα στα φρύδια (μεσόφρυο).

Για τις αρρυθμίες
Μία σταγόνα αιθέριου ελαίου λεβάντας 2-3 φορές την ημέρα στην περιοχή της καρδιάς και στην εσωτερική μεριά του αριστερού καρπού μπορεί να βοηθήσει.

Για το ξηρό έκζεμα
Η λεβάντα χρησιμοποιείται ευρύτατα στη δερματολογία ήδη από την αρχαιότητα, επειδή το δραστικό συστατικό της, ένα αιθέριο έλαιο που λόγω της σύστασής του έχει αντιβακτηριδιακές ιδιότητες, εμποδίζει την επιμόλυνση των πληγών.
Αν θέλετε να σβήσουν γρήγορα οι πληγές από έρπη, μπορείτε να φτιάξετε μία απλή λοσιόν από άνθη λεβάντας.
Ρίξτε μία χούφτα άνθη (φρέσκα ή ξερά) σε 1 λίτρο ελαιόλαδο και αφήστε το βάζο στον ήλιο για 3 μέρες.
Επαναλάβετε τη διαδικασία μέχρις ότου το ελαιόλαδο αποκτήσει έντονη μυρωδιά λεβάντας και κάνετε με αυτό τακτικές επαλείψεις στα σημεία όπου είχε εμφανιστεί ο έρπης.

Για τα εγκαύματα
Βάλτε μερικές σταγόνες αιθέριο έλαιο από πλατύφυλλο λεβάντα αδιάλυτο, κατευθείαν πάνω στην πληγή. Επαναλάβετε μέχρι και 2-3 φορές την ημέρα μέχρι να εξαφανιστεί η πληγή.
Το ίδιο ισχύει και για τα τσιμπήματα.
Για να ανακουφίσετε ένα ηλιακό έγκαυμα, προσθέστε μερικές σταγόνες αιθέριου ελαίου σε νερό, μέσα σε ένα μπουκάλι ψεκασμού, και ψεκάστε το ηλιοκαμένο δέρμα.

Για τσιμπήματα εντόμων, κοψίματα και γδαρσίματα
Εφαρμόστε σταγόνες αιθέριου ελαίου πάνω στα τσιμπήματα εντόμων, τα κοψίματα και γδαρσίματα. Η λεβάντα είναι πολύ αντισηπτική και καταστρέφει τα μικρόβια που μπορούν να προκαλέσουν μολύνσεις.

Για την πυτιρίδα
Εμποτίστε φρέσκα ή ξηρά λουλούδια σαν για να κάνετε ένα τσάι. Αλλά αντί να το πιείτε, τον αφήνετε να δροσίσει και το χρησιμοποιείτε ως ξέβγαλμα των μαλλιών, για να μειώσει την πιτυρίδα.

Εξισορροπητική μάσκα προσώπου
Η λεβάντα έχει καταπληκτικά αποτελέσματα στην περίπτωση της ακμής (ιδιαίτερα η πλατύφυλλος).
Μπορείτε να βάλετε 1 σταγόνα απευθείας πάνω σε κάποιο σπυράκι.
Μπορείτε, επίσης, να κάνετε μια μάσκα από λεβάντα και άργιλο. Χρησιμοποιήστε μια κουταλιά σκόνη αργίλου, ανθόνερο λεβάντας ή κάποιο έλαιο βάσης (π.χ. αμυγδαλέλαιο, τζοτζόμπα) και 2-3 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας.
Αφήστε το λίγα λεπτά μέχρι να στεγνώσει και ξεβγάλτε με νερό.
Επαναλάβετε 2-3 φορές την εβδομάδα.

Για την αϋπνία
Ψεκάστε τα σεντόνια σας ή τις μαξιλαροθήκες με ανθόνερο λεβάντας ή ρίξτε λίγες σταγόνες αιθέριο έλαιο κάτω από το μαξιλάρι. Μπορείτε, επίσης, να βάλετε 1-2 σταγόνες στο ηλιακό πλέγμα (θωρακική περιοχή) και στην περιοχή της καρδιάς λίγο πριν κοιμηθείτε.
Μια άλλη επιλογή είναι να τυλίξετε μια χούφτα ξηρών λουλουδιών σε ένα πάνινο σακούλι, να το δέσετε και να ρίξετε στη μαξιλαροθήκη σας.

Για τα παιδιά που γκρινιάζουν (από 2 ετών και άνω)
Μπορείτε να ψεκάσετε τα σεντόνια και το χώρο τους με ανθόνερο λεβάντας.
Αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε αιθέριο έλαιο στο μπάνιο τους, διαλύστε το σε μέλι ή σε κάποιο έλαιο βάσης και ρίξτε το στο νερό.
Μετά το μπάνιο τους, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε λίγες σταγόνες λεβάντας με κάποιο έλαιο βάσης για μασάζ στο σώμα τους (π.χ. 10ml αμυγδαλέλαιο και 5-8 σταγόνες αιθέριο έλαιο αληθινής λεβάντας).

Για τα ρούχα
Τυλίξτε μια χούφτα λουλουδιών λεβάντας σε ένα τετράγωνο πανί και δέστε με κορδόνι. Μπορείτε επίσης να στάξετε μερικές σταγόνες αιθέριου ελαίου πάνω στο σακούλι. Ρίξτε το σακούλι στο στεγνωτήριό σας για να δώσετε στα ρούχα σας μία απίστευτη μυρωδιά. Αυτό θα φρεσκάρει μέχρι και 25 γεμίσματα του στεγνωτηρίου!

Για άρωμα
Το αιθέριο έλαιο της λεβάντας, εφαρμόζεται όπως ένα άρωμα στα μαλλιά, το λαιμό, τα αυτιά ή άλλα μέρη σωμάτων. Μυρίζει περίφημα!

Για τη μαγειρική
Τα κονιορτοποιημένα λουλούδια μπορούν να προσθέσουν μια μοναδική και ευχάριστη γεύση σε σαλάτες, κρέμες, μαρμελάδες, ζελέ και μπισκότα. Είναι ένα μαγειρικό, συστατικό συγγενές με τη μέντα, τη φασκομηλιά, τη μαντζουράνα και το θυμάρι και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τον ίδιο τρόπο με αυτά τα βότανα. Η λεβάντα είναι τόσο ευπροσάρμοστη στην κουζίνα, που ουσιαστικά οποιοσδήποτε πειραματισμός με αυτήν, θα παραγάγει πολύ καλά αποτελέσματα.

Για τα παράσιτα
1 - 2 σταγόνες στο κολάρο του κατοικίδιου ζώου μας το προφυλάσσει από τα παράσιτα.

Προσοχή
Σε όλα τα είδη λεβάντας χρησιμοποιείται μόνο το άνθος της. Καταλληλότερη εποχή συγκομιδής θεωρείται το στάδιο της τελικής ανάπτυξης του ανθοφόρου στελέχους και έναρξης της ανθοφορίας. 
Φροντίστε, όμως, να τηρείτε τη σωστή δοσολογία, γιατί η λεβάντα, λόγω της επίδρασης της στο νευρικό σύστημα, με τα αιθέρια έλαια που περιέχει λειτουργεί κατευναστικά και ηρεμιστικά.
Η πλατύφυλλος λεβάντα, λόγω της περιεκτικότητάς της σε κετόνες, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται από εγκύους και μικρά παιδιά παρά μόνο εξωτερικά σε εγκαύματα.

7/12/2013


Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

ΑΣΚΗΤΙΚΗ

Σε τούτο το συγγραφέα δεν χρειάζονται συστάσεις. Σε τούτο το κείμενο δεν χρειάζονται εισαγωγές. Διαβάστε το, όσοι και όσες δεν το έχετε διαβάσει, μελετήστε το θα έλεγα. Τα σχόλια δικά σας, τα συναισθήματα το ίδιο.

Προσωπικά ξεκίνησα να το διαβάζω μαθητής Γυμνασίου μα το ολοκλήρωσα (αν το έχω κάνει) μεγάλος!

Υπογραμμίσεις όπως είναι φυσικό δεν δικαιούμαι να κάνω. Δικές σας!

 

 

Πρόλογος

 

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο' καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο' το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:
  • α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία'
  • β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.
Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές' μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.
Αλλιώς, πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει' φυτά, ζώα, ανθρώπους' στον αγώνα; Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.
Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ' όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες Ορμές' και με τ' όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.

 

 

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

 

ΠΡΩΤΟ ΧΡΕΟΣ

Ήσυχα, καθαρά, κοιτάζω τον κόσμο και λέω: Όλα τούτα που θωρώ, γρικώ, γεύουμαι, οσφραίνουμαι κι αγγίζω είναι πλάσματα του νου μου.
Ο ήλιος ανεβαίνει, κατεβαίνει μέσα στο κρανίο μου. Στο ένα μελίγγι μου ανατέλνει ο ήλιος, στο άλλο βασιλεύει ο ήλιος.
Τ' άστρα λάμπουν μέσα στο μυαλό μου, οι Ιδέες, οι άνθρωποι και τα ζώα βόσκουν μέσα στο λιγόχρονο κεφάλι μου, τραγούδια και κλάματα γιομώνουν τα στρουφιχτά κοχύλια των αυτιών μου και τρικυμίζουν μια στιγμή τον αγέρα'
σβήνει το μυαλό μου, κι όλα, ουρανός και γης, αφανίζουνται.
«Εγώ μονάχα υπάρχω!» φωνάζει ο νους.
«Μέσα στα κατώγια μου, οι πέντε μου ανυφάντρες δουλεύουν, υφαίνουν και ξυφαίνουν τον καιρό και τον τόπο, τη χαρά και τη θλίψη, την ύλη και το πνέμα.
»Όλα ρέουν τρογύρα μου σαν ποταμός, χορεύουν, στροβιλίζουνται, τα πρόσωπα κατρακυλούν σαν το νερό, το χάος μουγκρίζει.
»Μα εγώ, ο Νους, με υπομονή, με αντρεία, νηφάλιος μέσα στον ίλιγγο, ανηφορίζω. Για να μην τρεκλίσω να γκρεμιστώ, στερεώνω απάνω στον ίλιγγο σημάδια, ρίχνω γιοφύρια, ανοίγω δρόμους, οικοδομώ την άβυσσο.
»Αργά, με αγώνα, σαλεύω ανάμεσα στα φαινόμενα που γεννώ, τα ξεχωρίζω βολικά, τα σμίγω με νόμους και τα ζεύω στις βαριές πραχτικές μου ανάγκες.
»Βάνω τάξη στην αναρχία, δίνω πρόσωπο, το πρόσωπο μου, στο χάος.
»Δεν ξέρω αν πίσω από τα φαινόμενα ζει και σαλεύει μια μυστική, ανώτερη μου ουσία. Κι ούτε ρωτώ' δε με νοιάζει. Γεννοβολώ τα φαινόμενα, ζωγραφίζω με πλήθια χρώματα φανταχτερά, γιγάντιο ένα παραπέτασμα μπροστά από την άβυσσο. Μη λες: "Αναμέρισε το παραπέτασμα, να δω την εικόνα!" Το παραπέτασμα, αυτό είναι η εικόνα.
»Είναι ανθρώπινο έργο, πρόσκαιρο, παιδί δικό μου, το βασίλειο μου ετούτο. Μα είναι στέρεο, άλλο στέρεο δεν υπάρχει, και μέσα στην περιοχή του μονάχα μπορώ γόνιμα να σταθώ, να χαρώ και να δουλέψω. »Είμαι ο αργάτης της άβυσσος. Είμαι ο θεατής της άβυσσος. Είμαι η θεωρία κι η πράξη. Είμαι ο νόμος. Όξω από μένα τίποτα δεν υπάρχει.»
Χωρίς μάταιες ανταρσίες να δεις και να δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπινου νου, και μέσα στ' αυστηρά τούτα σύνορα αδιαμαρτύρητα, ακατάπαυτα να δουλεύεις' να ποιο είναι το πρώτο σου χρέος.
Με αντρεία, με σκληρότητα στερέωσε απάνω στο σαλευόμενο χάος το καταστρόγγυλο, το καταφώτιστο αλώνι του νου, ν' αλωνίσεις, να λιχνίσεις, σα νοικοκύρης, τα σύμπαντα.
Καθαρά να ξεχωρίσεις κι ηρωικά να δεχτείς τις πικρές γόνιμες τούτες, ανθρώπινες, σάρκα από τη σάρκα μας, αλήθειες:
  • α) Ο νους του ανθρώπου φαινόμενα μονάχα μπορεί να συλλάβει, ποτέ την ουσία'
  • β) κι όχι όλα τα φαινόμενα, παρά μονάχα τα φαινόμενα της ύλης'
  • γ) κι ακόμα στενώτερα: όχι καν τα φαινόμενα τούτα της ύλης, παρά μονάχα τους μεταξύ τους συνειρμούς'
  • δ) κι οι συνειρμοί τούτοι δεν είναι πραγματικοί, ανεξάρτητοι από τον άνθρωπο' είναι κι αυτοί γεννήματα του ανθρώπου'
  • ε) και δεν είναι οι μόνοι δυνατοί ανθρώπινοι' παρά μονάχα οι πιο βολικοί για τις πραχτικές και νοητικές του ανάγκες.
Μέσα στα σύνορα τούτα, ο νους είναι ο νόμιμος απόλυτος μονάρχης. Καμιά άλλη εξουσία στο βασίλειο του δεν υπάρχει.
Αναγνωρίζω τα σύνορα τούτα, τα δέχουμαι μ' εγκαρτέρηση, γενναιότητα κι αγάπη, κι αγωνίζουμαι μέσα στην περιοχή τους άνετα σα να 'μουν ελεύτερος.
Υποτάζω την ύλη, την αναγκάζω να γίνει καλός αγωγός του μυαλού μου. Χαίρουμαι τα φυτά, τα ζώα, τους ανθρώπους, τους θεούς σαν παιδιά μου. Όλο το Σύμπαντο το νιώθω να σοφιλιάζει απάνω μου και να με ακλουθάει σα σώμα.
Σε άξαφνες φοβερές στιγμές αστράφτει μέσα μου: «Όλα τούτα είναι παιχνίδι σκληρό και μάταιο, δίχως αρχή, δίχως τέλος, δίχως νόημα». Μα ξαναζεύουμαι, πάλι, γοργά στον τροχό της ανάγκης, κι όλο το Σύμπαντο ξαναρχινάει γύρα τρογύρα μου την περιστροφή του.
Πειθαρχία, να η ανώτατη αρετή. Έτσι μονάχα σοζυγιάζεται η δύναμη με την επιθυμία και καρπίζει η προσπάθεια του ανθρώπου.
Να πως με σαφήνεια και με σκληρότητα να καθορίζεις την παντοδυναμία του νου μέσα στα φαινόμενα και την ανικανότητα του νου πέρα από τα φαινόμενα' πρί να κινήσεις για τη λύτρωση. Αλλιώς δεν μπορείς να λυτρωθείς.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΧΡΕΟΣ

Δε δέχουμαι τα σύνορα, δε με χωρούν τα φαινόμενα, πνίγουμαι! Την αγωνία τούτη βαθιά, αιματερά να τη ζήσεις, είναι το δεύτερο χρέος.
Ο νους βολεύεται, έχει υπομονή, του αρέσει να παίζει' μα η καρδιά αγριεύει, δεν καταδέχεται αυτή να παίξει, πλαντάει και χιμάει να ξεσκίσει το δίχτυ της ανάγκης.
Να υποτάξω τη γης, το νερό, τον αγέρα, να νικήσω τον τόπο και τον καιρό, να νιώσω με ποιους νόμους αρμολογούνται κι έρχουνται και ξανάρχουνται οι αντικαθρεφτισμοί που ανεβαίνουν από την πυρωμένην έρημο του νου, τι αξίαν έχει;
Ένα μονάχα λαχταρίζω: Να συλλάβω τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα, τι είναι το μυστήριο που με γεννάει και με σκοτώνει, κι αν πίσω από την ορατή ακατάπαυτη ροή του κόσμου κρύβεται μια αόρατη ασάλευτη παρουσία.
Αν ο νους δεν μπορεί, δεν είναι έργο του να επιχειρήσει πέρα από τα σύνορα την ηρωικήν απελπισμένην έξοδο, να 'ταν να μπορούσε η καρδιά μου!
Πέρα! Πέρα! Πέρα! Πέρα από τον άνθρωπο ζητώ το αόρατο μαστίγι που τον βαράει και τόνε σπρώχνει στον αγώνα. Πέρα από τα ζώα ενεδρεύω να δω το πρόσωπο το αρχέγονο που μάχεται δημιουργώντας, συντρίβοντας, ξαναχύνοντας τις αρίφνητες μάσκες να τυπωθεί στο ρεούμενο κρέας. Πέρα από τα φυτά αγωνίζουμαι να ξεχωρίσω τα πρώτα παραπατήματα του Αόρατου μέσα στη λάσπη. Μια προσταγή μέσα μου:
Σκάψε! Τι βλέπεις;
Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες!
Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
Ιδέες κι ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα.
Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
Δε βλέπω τιποτα! Νύχτα βουβή, πηχτή σα θάνατος. Θα 'ναι ο θάνατος.
Σκάψε ακόμα!
Αχ! Δεν μπορώ να διαπεράσω το σκοτεινό μεσότοιχο! Φωνές γρικώ και κλάματα, φτερά γρικώ στον άλλον όχτο!
Μην κλαις! Μην κλαις! Δεν είναι στον άλλον όχτο! Οι φωνές, τα κλάματα και τα φτερά είναι η καρδιά σου!
Πέρα από το νου, στον ιερό γκρεμό της καρδιάς, ακροποδίζω τρέμοντας. Το ένα μου πόδι αδράχνεται από το σίγουρο χώμα, το άλλο ψάχνει στα σκοτεινά απάνω από την άβυσσο.
Ψυχανεμίζουμαι πίσω απ' όλα τούτα τα φαινόμενα μια μαχόμενη ουσία. Θέλω να σμίξω μαζί της.
Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει.
Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν' ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει.
Περπατώ στ' αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν.
O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν' αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.»
Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν' αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!»
Ο νους: «Λαγαρό κι ανέλπιδο είναι το μάτι μου και θεάται τα πάντα. Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, μια παράσταση που δίνουν οι πέντε θεατρίνοι του κορμιού μου.
»Κοιτάζω με απληστία, με ανείπωτη περιέργεια, και δεν έχω την αφέλεια του χωριάτη να πιστέψω, και ν' ανέβω απάνω στη σκηνή επεμβαίνοντας στην αιματερή κωμωδία.
»Είμαι ο θαματοποιός φακίρης που ακίνητος, καθούμενος στο σταυροδρόμι των αιστήσεων, θεάται να γεννιέται και ν' αφανίζεται ο κόσμος, θεάται τα πλήθη να σαλεύουν και να φωνάζουν στα πολύχρωμα μονοπάτια της ματαιότητας.
»Καρδιά, απλοϊκή καρδιά, γαλήνεψε κι υποτάξου!»
Μα η καρδιά ανατινάζεται και φωνάζει: «Είμαι ο χωριάτης και πηδώ απάνω στη σκηνή κι επεμβαίνω στην πορεία του κόσμου!»
Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.
Ρωτώ, ξαναρωτώ χτυπώντας το χάος: Ποιος μας φυτεύει στη γης ετούτη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια; Ποιος μας ξεριζώνει από τη γης ετούτη χωρίς να μας ζητήσει την άδεια;
Είμαι ένα πλάσμα εφήμερο, αδύναμο, καμωμένο από λάσπη κι ονείρατα. Μα μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου.
Θέλω μια στιγμή, προτού με συντρίψουν, ν' ανοίξω τα μάτια μου και να τις δω. Άλλο σκοπό δε δίνω στη ζωή μου.
Θέλω να βρω μια δικαιολογία για να ζήσω και να βαστάξω το φοβερό καθημερινό θέαμα της αρρώστιας, της ασκήμιας, της αδικίας και του θανάτου.
Ξεκίνησα από ένα σκοτεινό σημείο, τη Μήτρα' οδεύω σ' ένα άλλο σκοτεινό σημείο, το Μνήμα. Μια δύναμη με σφεντονάει μέσα από το σκοτεινό βάραθρο' μια άλλη δύναμη με συντραβάει ακατάλυτα στο σκοτεινό βάραθρο.
Δεν είμαι ο κατάδικος που τον πότισαν κρασί για να θολώσει το μυαλό του' με λαγαρά τα φρένα, νηφάλιος, δρασκελώ το ανάμεσα στους δυο γκρεμούς μονοπάτι.
Και μάχουμαι πως να γνέψω στους συντρόφους, προτού πεθάνω. Να τους δώσω το χέρι μου, να προφτάσω να συλλαβίσω και να τους ρίξω έναν ακέραιο λόγο. Να τους πω τι φαντάζουμαι πως είναι τούτη η πορεία' και κατά που ψυχανεμίζουμαι πως πάμε. Και πως ανάγκη να ρυθμίσουμε όλοι μαζί το περπάτημα και την καρδιά μας.
Ένα σύνθημα, σα συνωμότες, ένα λόγο απλό να προφτάσω να πω στους συντρόφους!
Ναι, σκοπός της Γης δεν είναι η ζωή, δεν είναι ο άνθρωπος. έζησε χωρίς αυτά, θα ζήσει χωρίς αυτά. Είναι σπίθες εφήμερες της βίαιης περιστροφής της.
Ας ενωθούμε, ας πιαστούμε σφιχτά, ας σμίξουμε τις καρδιές μας, ας δημιουργήσουμε εμείς, όσο βαστάει ακόμα η θερμοκρασία τούτη της Γης, όσο δεν έρχουνται σεισμοι, κατακλυσμοι, πάγοι, κομήτες να μας εξαφανίσουν, ας δημιουργήσουμε έναν εγκέφαλο και μιαν καρδιά στη Γης, ας δώσουμε ένα νόημα ανθρώπινο στον υπερανθρώπινον αγώνα!
Τούτη η αγωνία είναι το δεύτερο χρέος.

ΤΡΙΤΟ ΧΡΕΟΣ

Ο νους βολεύεται. Θέλει να γιομώσει μ' έργα μεγάλα τη φυλακή του, το κρανίο. Να χαράξει στους τοίχους ρητά ηρωικά, να ζωγραφίσει στις αλυσίδες του φτερούγες ελευτερίας.
Η καρδιά δε βολεύεται. Χέρια χτυπούν απόξω από τη φυλακή της, φωνές ερωτικές αφουκράζεται στον αγέρα' κι η καρδιά, γιομάτη ελπίδα, αποκρίνεται τινάζοντας τις αλυσίδες' και σε μιαν αστραπή της φαίνεται πως έγιναν οι αλυσίδες φτερούγες.
Μα γρήγορα η καρδιά πέφτει πάλι αιματωμένη, έχασε πάλι την ελπίδα και την ξαναπιάνει ο Μέγας Φόβος.
Καλή η στιγμή, παράτα πίσω σου το νου και την καρδιά, τράβα μπροστά, κάμε το τρίτο βήμα.
Γλίτωσε από την απλοϊκή άνεση του νου που βάνει τάξη κι ελπίζει να υποτάξει τα φαινόμενα. Γλίτωσε από τον τρόμο της καρδίας που ζητάει κι ελπίζει να βρει την ουσία.
Νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό, την ελπίδα. Τούτο είναι το τρίτο χρέος.
Πολεμούμε γιατι έτσι μας αρέσει, τραγουδούμε κι ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει. Δουλεύουμε, κι ας μην υπάρχει αφέντης, σα βραδιάσει, να μας πλερώσει το μεροκάματο μας. Δεν ξενοδουλεύουμε' εμείς είμαστε οι αφέντες' το αμπέλι τούτο της Γης είναι δικό μας, σάρκα μας κι αίμα μας.
Το σκάβουμε, το κλαδεύουμε, το τρυγούμε, πατούμε τα σταφύλια του, πίνουμε το κρασί, τραγουδούμε και κλαίμε, οράματα κι Ιδέες ανηφορίζουν στην κεφαλή μας.
Σε ποια εποχή του αμπελιού σου έλαχε ο κλήρος να δουλεύεις; Στα σκάμματα; Στόν τρύγο; Στα ξεφαντώματα; Όλα είναι ένα.
Σκάβω και χαίρουμαι όλον τον κύκλο του σταφυλιού, τραγουδώ μέσα στη δίψα και στο μόχτο μου, μεθυσμένος από το μελλούμενο κρασί.
Κρατώ το γιομάτο ποτήρι και ξαναζώ το μόχτο του παππού και του προπάππου. Κι ο ιδρώτας της δουλειάς τρέχει κρουνός στο αψηλό καταμέθυστο κρανίο.
Είμαι ένα σακί γιομάτο κρέας και κόκαλα, αίμα, ιδρώτα και δάκρυα, επιθυμίες και οράματα.
Κυλιούμαι μια στιγμή στον αγέρα, πνέω, χτυπάει η καρδιά μου, ο νους μου φέγγει, και ξαφνικά η γης ανοίγει και χάνουμαι.
Μέσα στο εφήμερο ραχοκόκαλό μου δυο αιώνια ρέματα ανεβοκατεβαίνουν. Μέσα στα σωθικά μου ένας άντρας και μια γυναίκα αγκαλιάζουνται. Αγαπιούνται και μισούνται, παλεύουν.
Ο άντρας πλανταμένος φωνάζει: «Είμαι η σαγίτα που θέλει να σκίσει το στημόνι, να τιναχτεί όξω από τον αργαλειό της ανάγκης.
»Νά ξεπεράσω το νόμο, να συντρίψω τα κορμιά, να νικήσω το θάνατο. Είμαι ο Σπόρος!»
Κι η άλλη βαθιά μαυλιστική φωνή, η γυναικίσια, αποκρίνεται γαληνεμένη και σίγουρη: «Κάθουμαι διπλοπόδι απάνω στο χώμα, αμολώ τις ρίζες μου βαθιά στα μνήματα' δέχουμαι το σπόρο ακίνητη και τον θρέφω. Είμαι όλη γάλα κι ανάγκη.
»Και λαχταρώ να γυρίσω πίσω, να κατεβώ στο ζώο, να κατεβώ πιο χαμηλά, στο δέντρο, μέσα στις ρίζες και στα χώματα, να μη σαλεύω.
»Κρατώ, σκλαβώνω την πνοή, δεν την αφήνω να πετάξει' μισώ τη φλόγα που ανεβαίνει. Είμαι η Μήτρα!»
Αφουκράζουμαι τις δυο φωνές τους' δικές μου είναι κι οι δυο και τις χαίρουμαι και καμιά δεν αρνιέμαι. Ένας χορός των πέντε αιστήσεων είναι η καρδιά μου. Ένας αντίχορος της απάρνησης των πέντε αιστήσεων είναι η καρδιά μου.
Αρίφνητες δυνάμες ορατές κι αόρατες αγάλλουνται και με ακολουθούν, όταν με αγωνία, ενάντια στο παντοδύναμο ρέμα, ανηφορίζω.
Αρίφνητες δυνάμες ορατές κι αόρατες ανακουφίζουνται και γαληνεύουν όταν, κατηφορίζοντας, γυρίζω πίσω στα χώματα.
Ρέει η καρδιά μου. Δε ζητώ την αρχή και το τέλος του κόσμου. Ακολουθώ το φοβερό ρυθμό του και πάω.
Αποχαιρέτα τα πάντα κάθε στιγμή. Στύλωνε τη ματιά σου αργά, παθητικά στο καθετί και λέγε: Ποτέ πια!
Αγνάντευε γύρα σου: Όλα τούτα τα κορμιά που κοιτάς θα σαπίσουν. Σωτηρία δεν υπάρχει.
Κοίταξε: Ζούνε, δουλεύουν, αγαπούν, ελπίζουν. Κοίταξε πάλι: Τίποτα δεν υπάρχει!
Ανεβαίνουν από τα χώματα οι γενεές των ανθρώπων και ξαναπέφτουν πάλι στα χώματα.
Σωριάζεται, πληθαίνει, ανεβαίνει ως τον ουρανό η αρετή κι η προσπάθεια του ανθρώπου.
Που πάμε; Μη ρωτάς! Ανέβαινε, κατέβαινε. Δεν υπάρχει αρχή, δεν υπάρχει τέλος. Υπάρχει η τωρινή τούτη στιγμή, γιομάτη πίκρα, γιομάτη γλύκα, και τη χαίρουμαι όλη.
Καλή είναι η ζωή, καλός ο θάνατος, η Γης στρογγυλή και στερεή, σα στήθος γυναικός στις πολυκάτεχες παλάμες μου.
Λίνουμαι σε όλα. Αγαπώ, πονώ, αγωνίζουμαι. Ο κόσμος μου φαντάζει πλατύτερος από το νου, η καρδιά μου ένα μυστήριο σκοτεινό και παντοδύναμο.
Αν μπορείς, Ψυχή, ανασηκώσου απάνω από τα πολύβουα κύματα και πιάσε μ' ένα κλωθογύρισμα του ματιού σου όλη τη θάλασσα. Κράτα καλά τα φρένα σου να μη σαλέψουν. Κι ολομεμιάς βυθίσου πάλι στο πέλαγο και ξακλούθα τον αγώνα.
Ένα καράβι είναι το σώμα μας και πλέει απάνω σε βαθιογάλαζα νερά. Ποιος είναι ο σκοπός μας; Να ναυαγήσουμε!
Γιατι ο Ατλαντικός είναι καταρράχτης, η Νέα Γης υπάρχει μονάχα στην καρδιά του ανθρώπου, και ξαφνικά, σε στρόβιλο βουβό, θα βουλιάξεις στον καταρράχτη του θανάτου και συ κι όλη η γαλέρα του κόσμου.
Χρέος σου, ήσυχα, χωρίς ελπίδα, με γενναιότητα, να βάνεις πλώρα κατά την άβυσσο. Και να λες: Τίποτα δεν υπάρχει!
Τίποτα δεν υπάρχει! Μήτε ζωή, μήτε θάνατος. Κοιτάζω την ύλη και το νου σα δυο ανύπαρχτα ερωτικά φαντάσματα να κυνηγιούνται, να σμίγουν, να γεννούν και ν' αφανίζουνται, και λέω: «Αυτό θέλω!»
Ξέρω τώρα' δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος. Αυτό θέλω. Δε θέλω τίποτα άλλο. Ζητούσα ελευτερία.

22/11/2013
Πηγή:
http://www.uni-leipzig.de/~organik/giannis/index.htm

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Σπίτι μου σπιτάκι μου(;)



 «H απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους.»
Σύνταγμα της Ελλάδος

Τι ωραία! Ο συντάκτης του συντάγματος βεβαίως δεν προέβλεψε ούτε τρόικα, ούτε «σκυφτομεσάκηδες» πολιτικούς που, στο όνομα της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια και το σύνταγμα και τους πολίτες! Αντί για προστασία της κατοικίας φτάσαμε στην εύκολη εκποίησή της, σε βάρος των φτωχών και των ανέργων!

Κεραμίδι
Η έννοια του σπιτιού στην Ελλάδα, πέρα από την εύκολη εκδοχή της ατομικής ιδιοκτησίας, της εκμετάλλευσης και του πλουτισμού, κυρίως χαρακτηρίζει την ιδιαίτερη μας ιδιοσυγκρασία.
Η σχέση των Ελλήνων με τα σπίτια έχει βαθιές ρίζες στον χρόνο, στην Ιστορία, στην κοινωνία. Αξίζει να σκεφτούμε πόση αυταπάρνηση, πόσος πόνος, στέρηση αλλά μαζί και ελπίδα και όνειρα όχι ενός, αλλά πολλών ανθρώπων, κρύβονται πίσω από τα φθαρμένα επιχρίσματα στους τοίχους των σπιτιών μας. Που αν τα ξύσεις λίγο, προβάλλει ολοζώντανη η ιστορία μιας ζωής. Μιας Ελλάδας μετά το ’60 που ζούσε και ανέπνεε για ένα καλύτερο αύριο. Κάποια, πολλά από αυτά τα ντουβάρια, χτίστηκαν με τον ιδρώτα της ξενιτιάς, και άλλα με το μεροκάματο,  πετραδάκι - πετραδάκι.
Για μας, το τελευταίο μισό του περασμένου αιώνα, ο ορισμός της ανθρώπινης ανάγκης και το κριτήριο της ευτυχίας ήταν ένα κεραμίδι κι ένα πιάτο φαΐ. Τίποτε παραπάνω. Ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας, να μην μας τρώνε τα ενοικιοστάσια και να μην μας ξεσπιτώνουν όποτε θέλουν, για να μπορέσουμε να βάλουμε την ανθρώπινη επαφή, την αγάπη και τα όνειρά μας για το μέλλον μέσα σε τέσσερις τοίχους.  
Γιατί είμαστε ένας λαός που, στην ιστορική του διαδρομή, ξεριζώθηκε πολλές φορές και βρέθηκε στο δρόμο, που είδε γενιές να χτίζουν με πηλοφόρι και μυστρί τα δωμάτια που έμελλε να γίνουν τα πατρικά τους. 


Μ’ αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ’ τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά
Το `δερνε αγέρας κι η βροχή
μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.

Πάρ’ το στεφάνι μας, πάρ’ το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
κάθε παράθυρό του κι ουρανός

Κι’ όταν ερχόταν η βραδιά
μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά …
                  
Τούτοι οι συγκλονιστικοί στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη (Δραπετσώνα) αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο αυτά που αναφέρονται παραπάνω. 


Αυτή είναι με λίγα λόγια, η ιστορία των παππούδων μας, η ιστορία των γονιών μας. Η ιστορία η δική μας. Στο κάθε σπίτι έχει αποτυπωθεί ο ιδρώτας που χύθηκε για να χτιστεί, έχει αποτυπωθεί η τίμια εργασία και το όνειρο.

Απάτη
Η σύγχρονη οικονομική απάτη που στήθηκε εις βάρος του ελληνικού λαού βασίστηκε, όπως αποδεικνύεται, πάνω ακριβώς στην ανάγκη του αυτή. Στην αγωνία, στο όνειρο για τη λεγόμενη «αποκατάσταση». Πριν είκοσι χρόνια η αγορά σπιτιού με τραπεζικό δάνειο, ήταν σπάνιο φαινόμενο. Τα επιτόκια ήταν απαγορευτικά! Θυμούμαι προσωπικά δάνειο με επιτόκιο 25%!  Τραπεζίτες εκδορείς …
Ξαφνικά ο κανόνας άλλαξε. Οι τράπεζες έριξαν τα επιτόκια και παρότρυναν τους πολίτες, με διαφημίσεις, με τηλεφωνήματα στο σπίτι, με κάθε τρόπο να αποκτήσουν τη δική τους στέγη. Τα δάνεια για πρώτη κατοικία ήταν επιδοτούμενα με αποτέλεσμα όποιος έμενε σε ενοίκιο και πλήρωνε π.χ 500 € το μήνα εύκολα να πείθεται να αγοράσει ένα σπίτι με δάνειο, στο οποίο η μηνιαία δόση δεν ήταν παραπάνω από το ενοίκιο που έτσι ή αλλιώς πλήρωνε. Ας μην ξεχνούμε την τεράστια (τεχνητή;) αύξηση των ενοικίων τα τελευταία χρόνια προ κρίσης!
Και οι πολίτες προσέτρεξαν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα με ένα δάνειο που μπορούσαν να εξυπηρετήσουν, γιατί είχαν εργασία και αξιοπρεπή μισθό.
Μέσα σε λίγα χρόνια, μια χούφτα από Τραπεζίτες γίνανε και με το νόμο συνιδιοκτήτες στην περιουσία του καθενός που δανειζόταν για να κτίσει το σπίτι του. Καταντήσαμε μια χώρα προσημειωμένη.

Κι ύστερα ήρθε η κρίση. Κρίση που κάποιοι προετοίμαζαν επιμελώς για χρόνια! Μαζί της οι φόροι, τα χαράτσια, το πάγωμα της αγοράς ακινήτων, η πτώση της αγοραστικής αξίας τους. Τα μεσιτικά γραφεία γεμάτα από αιτήματα για πωλήσεις. Το προνόμιο για τους πολίτες έγινε βάρος.
Εκατοντάδες χιλιάδες όσων έχουν πάρει στεγαστικά δάνεια δεν μπορούν πια να τα πληρώνουν. Η ανεργία στην χώρα πλησιάζει, αν δεν έχει περάσει το 30%, έχουμε πάνω από 1,5 εκατομμύριο ανέργους, οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν μειωθεί δραματικά, οι φόροι μας ξεζουμίζουν και επειδή δεν μπορούμε να είμαστε συνεπείς στις δόσεις μας, τώρα, για την ασυνέπεια που μας προκάλεσαν, θα μας πάρουν τα σπίτια μας!
Ποιες; Οι τράπεζες! Που έχουν χρηματοδοτηθεί από εμάς με δεκάδες δισεκατομμύρια και, αντί να «κουρέψουν» τα δάνεια της άνεργης και φτωχής οικογένειας, ζητάνε εκβιαστικά πίσω και τα πανωτόκια μεθοδεύοντας κατασχέσεις και πλειστηριασμούς. Τραπεζίτες εκδορείς…
       
Εγώ κρατώ τα κλειδιά μου κι άλλος την καλύβα μου.
Ελληνική παροιμία
Οι περισσότεροι από τους οφειλέτες προς τις τράπεζες, ασυνεπείς ή μη έχοντες να πληρώσουν, δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του κινδύνου που τους απειλεί. Νομίζουν ότι η τράπεζα... δεν θα τους πάρει το σπίτι!
Τι να το κάνει η τράπεζα ένα ασήμαντο δυάρι ή τριάρι διαμέρισμα; Σε ποιον θα το πουλήσει; Πως θα πουλήσει η Τράπεζα 10 ή 20.000 σπίτια; Οι σκέψεις αυτές και άλλες παρόμοιες ακούγονται λογικοφανείς, είναι όμως βαθύτατα λανθασμένες.
Η κάθε τράπεζα δεν έχει καμιά έγνοια να... πουλήσει ή έστω να νοικιάσει σε κάποιον το σπίτι που κατάσχεσε! Της αρκεί που απέκτησε αυτή τους τίτλους ιδιοκτησίας! Αντί να ψάχνει να βρει 10.000 αγοραστές που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τους βρει ποτέ, κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Βγαίνει στις αγορές του χρηματοπιστωτικού συστήματος και λέει: «Κατέχω τίτλους ιδιοκτησίας ακινήτων αντικειμενικής αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ και τους πουλάω για π.χ. επτακόσια εκατομμύρια ή τριακόσια εκατομμύρια ευρώ!». Μια τράπεζα από το Χονγκ Κονγκ ή από την Ουρουγουάη αγοράζει τους τίτλους αυτούς για να τους πουλήσει κι αυτή την επόμενη μέρα ή τον επόμενο μήνα!
Ο τίτλος ιδιοκτησίας του σπιτιού που κατάσχεσε η ελληνική τράπεζα επειδή δεν πληρώθηκαν οι δόσεις του δανείου βρίσκεται σήμερα... στο Κατάρ, αύριο στο Μεξικό, μεθαύριο ποιος ξέρει …
Κάποια από τα σπίτια αυτά βεβαίως θα πουληθούν σε γελοία τιμή, πάντως μεγαλύτερη από όσο τα αγόρασαν, σε κάποιο Γερμανό,  Άγγλο ή άλλο συνταξιούχο, που θα πίνει το τσάι του στην υγεία του κορόιδου που μάτωσε για να το αποκτήσει!
«Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».
Ομιλία του Αρη Βελουχιώτη στη Λαμία στις 22 Οκτωβρίου 1944 μετά την απελευθέρωση της στις 19 Οκτωβρίου 1944.

29/11/2013

Υ.Γ. Είναι αυτονόητο ότι είμαι αντίθετος με τους πλειστηριασμούς,  Α΄ κατοικίας (που αφορούν στο 80% των κατασχέσεων). Είναι αυτονόητο επίσης ότι δεν υποστηρίζω τους «μπαταχτσήδες». Αν κάποιος έχει, αντικειμενικά και όχι με το «ελάχιστο όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης» που μας πασάρουν και είναι παρανοϊκό, και πονηρά δεν πληρώνει, ας υποστεί τις συνέπειες. Στο όνομα των λίγων όμως δεν γίνεται να καταστρέφονται οι πολλοί!