Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

1η ΜΑΗ




Πρώτη Μαΐου κι απ' τη Βαστίλη
ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
χίλιες σημαίες κόκκινες μαύρες
Ο Φρεδερίκο η Κατρίν και η Σιμόν

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος
τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος
πού ειν' το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ

Πες μου Μαρία μήπως θυμάσαι
κείνο το βράδυ που σε πήρα αγκαλιά
Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα
κι εγώ φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά

Μέσα στους δρόμους μέσα στο πλήθος
τρέχω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος
πού ειν' το κορίτσι το κορίτσι που αγαπώ

Πρώτη Μαΐου μαύρα τα ξένα
κλείσε το τζάμι μην κρυώσει το παιδί

1η ΜΑΙΟΥ



Γυρισμένο στο Κάστρο της Λευκάδας

Ο ΣΥΝΗΘΗΣ ΥΠΟΠΤΟΣ…..ΤΟ ΝΕΡΟ!

Έρχεται καλοκαιράκι. Πάει να πει ζέστη, πάει να πει ιδρώτας, πάει να πει δίψα και κατανάλωση νερού.
Από τα μαθητικά μας χρόνια έχουμε μάθει ότι το σώμα μας αποτελείται από νερό κατά 70% και ότι το νερό μας διατηρεί στη ζωή. Το καθαρό νερό όμως. Γιατί, δυστυχώς, σήμερα πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι το νερό ευθύνεται άμεσα για την αρτηριοσκλήρωση, τις νεφρικές παθήσεις, τις καρδιοπάθειες, την επάρατο ασθένεια αλλά και άλλες εκφυλιστικές ασθένειες.
Εψαξα λοιπόν πολύ για να βρω τα στοιχεία που θα παραθέσω σε τούτο το άρθρο, και στο επόμενο, που αφορούν στο (εμφιαλωμένο) κυρίως νερό.
Θεωρώ, και το λέω εξ αρχής, ότι υποχρέωση όλων μας είναι, να απαιτούμε από τις αρχές το νερό που έρχεται στη βρύση μας να είναι καθαρό και πόσιμο. Μιλώ για εγγυήσεις με επιστημονικούς όρους και διαδικασίες και όχι για διαβεβαιώσεις ελέγχων που ποτέ δεν γίνονται, για δίκτυα σάπια που μας τα παρουσιάζουν ως σωστά, για σωληνώσεις αμιάντου που ακόμη δεν έχουν αντικατασταθεί, παρά τους όρκους, για, για, για,…

Τι κάνει το νερό;


● Μεταφέρει υδατοδιαλυτές βιταμίνες και λοιπά συστατικά στα όργανα, στους ιστούς, στα κύτταρα.
● Υγραίνει τα μάτια, το στόμα, τις ρινικές κοιλότητες, τις αναπνευστικές οδούς.
● Ρυθμίζει τη θερμοκρασία του σώματος.
● Αγκαλιάζει τα όργανα και τις αρθρώσεις και προστατεύει από τους κραδασμούς.
● Καθαρίζει τα νεφρά από τις τοξικές ουσίες.

Όταν υπάρχουν τα κατάλληλα επίπεδα νερού στο σώμα μας:

● Αισθανόμαστε καλά.
● Αυξάνονται οι καύσεις και μειώνεται ο χώρος αποθήκευσης λίπους. Αν πριν το φαγητό πιούμε νερό, μειώνεται το αίσθημα της πείνας.
● Εμποδίζει όλες τις αρρώστιες, από το κοινό κρυολόγημα μέχρι τον καρκίνο.
● Ενυδατώνει το δέρμα. Το δέρμα είναι το τελευταίο όργανο που λαμβάνει νερό ενώ είναι το πρώτο που το χάνει.

Συμπέρασμα: Το νερό κάνει καλό…ΑΝ είναι καλό όμως!






Το πρόβλημα

Τα τελευταία πενήντα χρόνια ο άνθρωπος μόλυνε τόσο τα επίγεια νερά λιμνών, ποταμών όσο και τα υπόγεια νερά με χιλιάδες χημικά δηλητήρια.
Σκεφτείτε τα χημικά λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιεί, για να αυξήσει και να προστατεύσει την παραγωγή, τα βιομηχανικά απόβλητα, την όξινη βροχή, τις εκατοντάδες υπόγειες δεξαμενές καυσίμων που δημιούργησε από τις περισσότερες των οποίων υπάρχουν διαρροές στο υπέδαφος, τις μολύβδινες και αμιαντοτσιμεντένιες σωληνώσεις, με τις οποίες μεταφέρεται το νερό μέχρι το σπίτι, τις χωματερές κ.λ.π.

Ποιές χηµικές ουσίες µπορεί να έχουν την σοβαρότερη επίπτωση
στην υγεία µας;



Αρσενικό: (αιµοποιητικό, νευρικό και γαστρεντερικό σύστηµα)
Είναι δηλητηριώδες και βρίσκεται στην φύση αλλά και στα φυτοφάρμακα.
Κάδμιο: (σε προσθετικά βαφής πλαστικών, µπαταρίες, ηλεκτρονικά
στοιχεία, στις γαλβανισµένες σωλήνες ή καδµιούχων κολλήσεων σε
υδραυλικά εξαρτήµατα, κατά το κάπνισµα)
Συνδυάζεται µε νεφροπάθειες και υπέρταση.
Χαλκός: Σε µεγάλη συγκέντρωση είναι πολύ τοξικός. Προκαλεί κύρωση του ήπατος.
Χρώμιο: (βυρσοδεψεία, στην παραγωγή καταλυτών, στα χρώµατα,
σε µυκητοκτόνα, στην βιοµηχανία γυαλιού και κεραµικών και για
κράµατα ή επιµεταλλώσεις )
Εισπνεόµενο είναι καρκινογόνο (καρκίνος του πνεύμονα).
Νιτρικά (Λιπάσματα)
Μειωµένη µμεταφορά οξυγόνου. Μετατροπή σε νιτρώδη
Νιτρώδη (Λιπάσµατα)
Αύξηση της µεθαιµογλοβίνης. Ασφυξία

Πως αλλοιώνεται το νερό

Α. Στους ταμιευτήρες νερού.

Μόλυβδος από τις συνδέσεις των σωληνώσεων, καθώς και από μερικούς παλαιότερης τεχνολογίας σωλήνες.
Μικροβιολογική ανάπτυξη στις δεξαμενές και στις σωληνώσεις.
Σωματίδια από διάβρωση και σκουριά στις σωληνώσεις και στα ντεπόζιτα.
Βινυχλωρίδιο από τις σωληνώσεις PVC.
Διαρροές βιομηχανικών αποβλήτων, παράσιτα.
Το Κρυπτοσπορίδιο είναι ένα παράσιτο το οποίο προκαλεί οξείες και χρόνιες περιπτώσεις διάρροιας, κράμπες, πυρετό και εμετό. Επειδή το μέγεθός του είναι μόλις 5μm (ΣτΜ: πέντε μικρά, δηλαδή πέντε εκατομμυριοστά του μέτρου) -250 τέτοια παράσιτα χωράνε στο κεφάλι μιας καρφίτσας - μπορεί να γλιστρήσει μέσα στις συνηθισμένες εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού και να εισέλθει στο πόσιμο νερό.
Επιπλέον, είναι ανθεκτικό στο χλώριο. Μόλις μπει στον ανθρώπινο οργανισμό, αυτό το μονοκύτταρο παράσιτο γεννά αβγά στο πεπτικό σύστημα.

Β. Στις Δημόσιες εγκαταστάσεις Ύδρευσης.

Η χλωρίωση του νερού δημιουργεί Τριαλογομεθάνια (THMs) το πιο γνωστό εκ των οποίων είναι το χλωροφόρμιο. Η Greenpeace λέει.
«Ο θεός δημιούργησε 91 στοιχεία, ο άνθρωπος 15, και ο διάβολος μόνο ένα, το χλώριο»

Τι προκαλούν όλα αυτά στον οργανισμό


Η χλωρίωση του νερού δημιουργεί Τριαλογομεθάνια (THMs) το πιο γνωστό εκ των οποίων είναι το χλωροφόρμιο. Η Greenpeace λέει.

«Ο θεός δημιούργησε 91 στοιχεία, ο άνθρωπος 15, και ο διάβολος μόνο ένα, το χλώριο»

ΘΑ ΠΙΝΑΤΕ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΚΑΘΑΡΟ ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΧΛΩΡΙΝΗ;


Το χλώριο επιδρά με την υγρή χοληστερόλη του αίματος, δημιουργείται ίζημα το οποίο και κατακάθεται στις αρτηρίες τις οποίες προοδευτικά φράσσει. Το χλώριο θεωρείται από τους ειδικούς ως ο μεγαλύτερος παράγοντας αναπηρίας και ασθενειών. Ενοχοποιείται ακόμα για παθήσεις των νεφρών, εγκεφαλικές βλάβες, καρδιακές παθήσεις, καρκίνο.
Ο Μόλυβδος προκαλεί αναιμία, αύξηση της πίεσης στους ενήλικες, γεννήσεις ελλειποβαρών μωρών. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τελευταία 30 χρόνια, έχει μειωθεί το βάρος των μωρών κατά 800 γρ.
Ο υδράργυρος προκαλεί ζημιά στα νεφρά.
Το ραδόνιο αυξάνει τον κίνδυνο του καρκίνου του στομάχου.
Το χλωροφόρμιο είναι ύποπτο για καρκινογένεση.
Επιστήμονες διατείνονται ότι το 2%-10% των κρουσμάτων καρκίνου του προστάτη καθώς και καρκίνου της ουροδόχου κύστης οφείλονται σε μολυσμένο πόσιμο νερό.

Υπάρχει λύση;

1. Να πίνουμε από το δίκτυο ύδρευσης.


Στην Ελλάδα σε γενικές γραμμές το νερό είναι πόσιμο και καθαρότατο.
Οφείλουμε και πρέπει να διεκδικήσουμε σωστά δίκτυα ύδρευσης, παρακολούθηση της ροής του νερού από τις πηγές μέχρι την κατανάλωση, συνεχείς ελέγχους στην ποιότητά του. Οφείλουμε και πρέπει να πιέζουμε συνεχώς τις αρχές προς αυτή την κατεύθυνση γιατί καλά γνωρίζουμε όλοι ποιες είναι οι συνηθέστερες, να μην πω σχεδόν αποκλειστικές, αιτίες θανάτων τα τελευταία χρόνια.
Δεν λέω ότι το εμφιαλωμένο νερό είναι ανθυγιεινό. Αλλά από τη στιγμή που θα φύγει από τη συσκευάστρια εταιρεία κανείς δεν ξέρει σε τι συνθήκες φυλάσσεται . Και επιπλέον είναι τελείως χαζό να δίνουμε όταν δεν συντρέχει συγκεκριμένος λόγος 1700 φορές περισσότερο για ένα προϊόν που έχει ο καθένας σε αφθονία σπίτι του….

2. Εμφιαλωμένο νερό υπό προϋποθέσεις.

Το νερό είναι απαραίτητο για να ζήσουμε. Δεν χρειάζεται να είναι όμως εμφιαλωμένο. Το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης. Είναι περιττό. Αναγκαίο είναι όταν είσαστε σε μια περιοχή όπου δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό ή πόσιμο. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι σπατάλη και τελείως αντιοικολογική η κατανάλωσή του.
Είναι επίσης, ενίοτε, και επικίνδυνη.
Περίπου είκοσι πέντε εκατομμύρια θάνατοι προκαλούνται κάθε χρόνο παγκοσμίως από τα εμφιαλωμένα νερά, επειδή είτε δεν ελέγχονται
ποιοτικά σε ειδικά εργαστήρια είτε δεν τηρούνται οι συνθήκες υγιεινής κατά τη μεταφορά τους.
Ύποπτες ουσίες στο νερό – πιθανώς καρκινογόνες θεωρούνται τα τρικλομεθάνια που σχηματίζονται κατά τη χλωρίωση.


Η μόνη λύση για να μειώσουμε σημαντικά την κατανάλωση πετρελαίου για τη δημιουργία πλαστικών , αλλά και να αποφύγουμε τα περισσότερα άσχημα επακόλουθα για το περιβάλλον, είναι να υιοθετήσουν οι εταιρείες παγκοσμίως την χρήση βιοδιασπώμενων μπουκαλιών.

3. Φίλτρα νερού.


Οι ειδικοί επιστήμονες συνιστούν ότι ο πιο ασφαλής τρόπος για να έχουμε καθαρό, υγιεινό νερό είναι να έχουμε σπίτι μας ένα καλό σύστημα καθαρισμού του νερού υψηλής τεχνολογίας το οποίο εγγυημένα να καθαρίζει το νερό μας από οτιδήποτε είναι επικίνδυνο για την υγεία μας τόσο τους επικίνδυνους ρύπους όσο και τους παθογόνους μικροοργανισμούς αφήνοντας όμως μέσα σε αυτό τα χρήσιμα μεταλλικά άλατα.
Βεβαίως και για τα φίλτρα νερού υπάρχουν προβλήματα, είναι όμως αποκλειστικά στο δικό μας χέρι να επιλέξουμε τα πλέον κατάλληλα για την υγεία μας!

21/4/2009

Υ. Γ. Για τα εμφιαλωμένα νερά θα συνεχίσω την επόμενη εβδομάδα

Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Δεν είμαι φανατικός Χριστιανός, είναι και φανερό και γνωστό. Δεν δέχομαι όσα μου «σερβίρουν», δεν κλείνω τα μάτια ακολουθώντας σαν πρόβατο τον όποιο «ποιμένα». Δεν είμαι όμως και «άθεος».
Πάει να πει, σέβομαι βαθύτατα τη φιλοσοφία του Χριστιανισμού και τη θεωρώ μια από τις ιδανικότερες φιλοσοφικές κοσμοθεωρίες.

Εκτιμώ πολύ όσους πιστεύουν (ακόμη και τους φανατικούς του είδους) και κάποτε – κάποτε, τους … ζηλεύω. Είναι σπουδαίο να πιστεύεις κάπου, είναι παρηγοριά, είναι αποκούμπι, είναι βάλσαμο.

Βλέπετε μεγάλωσα με τα βιβλία του Καζαντζάκη και έχω την αμφιβολία, την αμφισβήτηση και το ψάξιμο μέσα στο αίμα μου. Και είναι βάσανο αυτό, πιστέψτε με! { Τι τραγικό αλήθεια να κατηγορηθεί ως άθεος κάποιος που έγραψε το καταπληκτικό : Είπα στη μυγδαλιά: Αδελφή, μίλησέ μου για το Θεό, Κι η μυγδαλιά άνθισε ! (Ο Φτωχούλης του Θεού)}.

Τι με έπιασε και τα γράφω όλα αυτά, θα μου πείτε. Ε! Να. Ανάσταση έρχεται, δεν έχω διάθεση να γκρινιάσω, δεν έχω διάθεση να αντιπαρατεθώ, μένω πιστός στο πνεύμα των ημερών ή το σέβομαι, για να ακριβολογώ. Ανακωχή λοιπόν για τούτη τη βδομάδα και … εδώ θα είμαστε αργότερα για τις γκρίνιες!



Ποίηση για σήμερα. Έχει μπει για τα καλά η Άνοιξη εδώ και είκοσι ημέρες, ας την τιμήσουμε με μια επιλογή ποιημάτων γνωστών και μεγάλων μας ποιητών(τριών).


Άνοιξη και Ανάσταση


Ο μύθος της Ανάστασης επικρατούσε στην αρχαιότητα και είχε σχέση κύρια με το ξανάνιωμα της φύσης την άνοιξη.

Στην Ελλάδα ο μύθος αυτός ήταν δεμένος με τον θεό Άδωνη, έναν σημιτικό θεό που έγινε δεκτός από τους Έλληνες από πολύ νωρίς, ήδη από τις αρχές του 7ου αι. π.Χ., αν όχι και παλιότερα.
Σύμφωνα με τη μυθολογία ο θεός αυτός υπήρξε καρπός μιας άνομης συνεύρεσης πατέρα και κόρης (του Κινύρα κι της Σμύρνας), αλλά γεννήθηκε τόσο ωραίος ώστε η ίδια η Αφροδίτη, που προκάλεσε την ειδεχθή αιμομιξία, τον ερωτεύθηκε παράφορα. Για να τον έχει αποκλειστικά δικό της και ώσπου να μεγαλώσει, τον έδωσε προς φύλαξη στην Περσεφόνη, τη θεά του Κάτω Κόσμου. Γρήγορα όμως τον ερωτεύθηκε και η θεά αυτή και δεν ήθελε με κανένα τρόπο να τον αποχωρισθεί. Όλες οι προσπάθειες της Αφροδίτης να τον φέρει κοντά της απέτυχαν. Τέλος στη διαμάχη των δυο θεαινών έβαλε ο Δίας. Πρόσταξε ένα τρίτο του χρόνου ο Άδωνης να μένει με την Αφροδίτη, ένα άλλο τρίτο με την Περσεφόνη και το τελευταίο να το περνά με εκείνη που θα επέλεγε ο ίδιος (ήταν φυσικά η Αφροδίτη).




Αδωνις Αφροδίτη Ερμής

Ήταν ο θεός της χαράς, της ομορφιάς και του έρωτα. Ο θάνατός του έφερνε το χειμώνα, το κρύο, τη φτώχεια και η ανάστασή του την άνοιξη και τη χαρά. Σε ανάμνηση του θανάτου και της αναστάσεως του Θεού ετελούντο κάθε χρόνο τα Αδώνεια. Σε άλλες περιοχές η γιορτή γινόταν στα μέσα του μηνός Βοηδρομιώνος (Αύγουστος - Σεπτέμβριος ) και αλλού ,στην κυρίως Ελλάδα την άνοιξη κατά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία.Σύμφωνα με μερικές απόψεις μάλιστα, ο γιορτασμός της Ανάστασης του Χριστού την άνοιξη είναι άμεσα συνδεμένος με την παλιά αυτή συνήθεια, να γιορτάζεται η άνοιξη σαν ανάσταση της φύσης.
(Δεν θέλω να αναφερθώ σε άλλες συγκρίσεις, είπαμε μέρες που είναι…)


ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΧΤΙΔΑ
Οδυσσέας Ελύτης


ΚΟΚΚΙΝΟ



Το στόμα που είναι δαίμονας μιλιά κρατήρας
Φαΐ της παπαρούνας αίμα του καημού
Που είναι μεγάλο κίμινο της άνοιξης
Το στόμα σου μιλάει με τετρακόσια ρόδα
Δέρνει τα δέντρα λιγώνει όλη τη γη
Χύνει μες στο κορμί την πρώτη ανατριχίλα.
Σπουδαία του δάχτυλου ευωδιά το πάθος μου πληθαίνει
Το μάτι μου ανοιχτό πονάει στ' αγκάθια
Δεν είναι η βρύση που ποθεί των δυο στηθιών τα ορνίθια
Όσο το βούισμα της σφήκας στους γυμνούς γοφούς.
Δώστε μου την ουλή του αμάραντου τα μάγια
Της κλώστρας κοπελιάς
Το «αντίο» το «έρχομαι» το «θα σου δώσω»
Σπηλιές υγείας θα το πιούνε στην υγεία του ήλιου
Ο κόσμος θα 'ναι ή ο χαμός ή το διπλό ταξίδι
Εδώ στου ανέμου το σεντόνι εκεί στου απείρου τη θωριά.
Βίτσα τουλίπα μάγουλο της έγνοιας
Σπλάχνο δροσάτο της φωτιάς
Θα ρίξω ανάσκελα τον Μάη θα τον σφίξω στα μπράτσα μου
Θα τον δείρω τον Μάη θα τον σπαράξω.



ΠΡΑΣΙΝΟ


Μια μαχαιριά στου μήλου τα ψαχνά
Μια πίκρα στο βρακί του φρέσκου αμύγδαλου
Ένα πήδημα νερού μέσα στα πράσα
Και το κορίτσι που δεν μπήκε ακόμη ολάκερο στον έρωτα
Μα κρατάει μες στην ποδιά του ένα στυφό δασάκι φρούτων.
Κορίτσι μου έχω στην καρδιά μια χλόη ανέγγιχτη
Και μια βροχή νιογέννητο τριφύλλι
Μα ο καταρράχτης που δεν χίμηξε είναι πιο βαθιά
Πιο χαμηλά
Και θα χιμήξει σαν θηρίο μέρας στον Απρίλη σου
Όταν αγγίξω την πηγή κι όταν σε φάει ο ήλιος.
Χόρτο στρωτό κρεβάτι
Σπίνου αυτί μελιού αλοιφή ανάσας καλωσόρισμα
Το κύμα της στεριάς είναι κι αυτό μεγάλο
Το άγγιγμα του κορμιού είναι κι αυτό βαθύ
Ο καιρός δεν είναι μάταιος στο γέλιο που σφαδάζει
Από την όρεξη να μπει στο πάθος τ' ουρανού.
Θα μπω απ' την πόρτα που ένα φύλλο σκέτο υπερασπίζεται
Θα μιμηθώ του έφηβου αλόγου τη βραχνάδα
Θα δοκιμάσω τον σπασμό που σ' ανεβάζει ως τ' άστρα!



Δυο τραγούδια της Άνοιξης
Γιώργος Σαραντάρης


(Από τη συλλογή «Σαν Πνοή του Αέρα»).



Ι
Μοῦ φαίνεται, πὼς ἡ ἄνοιξη
Σὰν κελαηδᾶ μὲ τρέμει
Μὴν τῆς ζητήσω ἕνα σκοπὸ
Νὰ δώσει τοῦ ἔρωτά μου
Μὴν τῆς ζητήσω ἕνα φιλὶ
Νὰ σοῦ φιλήσω τὴν καρδιὰ
Νὰ σοῦ χαρίσω δυὸ φτερὰ
Καὶ νὰ σὲ δῶ δικιά μου


ΙΙ

Ἔλα νὰ δεῖς τὴν ἄνοιξη ποὺ περπατάει
Πού μὲ τὰ σύννεφα ἀγκαλιά μᾶς χαιρετάει
Ἔλα νὰ δεῖς τὴν κόρη μου πὼς ἔγινε μεγάλη
Καὶ τραγουδάει μὲ μιά φωνὴ ποὺ δὲν ἦταν δικιά της

Καὶ τραγουδάει μ' ἕνα παλμὸ ποὺ εἶναι τοῦ κόσμου ὅλου
Σὰν νὰ βρέχει τὰ χείλια της στὴ βρύση τ' οὐρανοῦ
Σὰν νὰ πετάει ἡ καρδοῦλα της μὲ κάθε χελιδόνι
Καὶ νὰ μὴν ξέρει ἡ ἄνοιξη ἂν εἲν' δικιά της κόρη!





ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ
Κική Δημουλά




Όλα τα ποιήματά μου για την άνοιξη
ατέλειωτα μένουν.

Φταίει που πάντα βιάζεται η άνοιξη,
φταίει που πάντα αργεί η διάθεσή μου.

Γι’ αυτό αναγκάζομαι
κάθε σχεδόν ποίημά μου για την άνοιξη
με μια εποχή φθινοπώρου
ν’ αποτελειώνω.




Καλή Ανάσταση σε όλους !

Ήθελα μες τσι φούχτες μου χαρές χιλιάδες να ‘χα, να τσι μοιράσω απλόχερα στους φίλους μου το Πάσχα


13/4/2009

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !











ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ

Σήμερα που γράφω τούτες τις γραμμές κλείνουν τέσσερα χρόνια που έφυγε από τη ζωή η «Φωνή της Ρωμιοσύνης», ο μεγάλος, α ανεπανάληπτος συνθέτης και ερμηνευτής, Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Έτσι, ενώ άλλα είχα στο νου μου να δημοσιεύσω, δράττομαι της ευκαιρίας(;) (μεγάλος του φαν γαρ), να του κάνω ένα μικρό αφιέρωμα.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης γεννήθηκε στις11 Δεκεμβρίου 1922 στο Περιστέρι (Οδός Μυκηνών, νυν οδός Γρηγόρη Μπιθικώτση) και αποχαιρέτησε τούτο τον κόσμο στις 7 Απριλίου 2005 (82 ετών) ώρα 19:22 στο «Υγεία».
Από φτωχή οικογένεια, εργάστηκε ως υδραυλικός για να επιζήσει και παράλληλα έπαιζε κιθάρα. Ήταν το μικρότερο παιδί της οκταμελούς οικογένειας. Έκανε δύο γάμους και απέκτησε 3 παιδιά, δυο κόρες και ένα γιο, τον Γρηγόρη που είναι επίσης τραγουδιστής.

Μπήκε στην δισκογραφία το 1947 σε ηλικία 25 ετών ως συνθέτης με το τραγούδι «Το καντήλι τρεμοσβήνει» σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη ή Τσάντα και ερμηνευτές τη Σούλα Καλφοπούλου και τον Μάρκο Βαμβακάρη..

Πρώτη φορά ως τραγουδιστής ερμήνευσε το «Τρελλοκόριτσο» το 1952.
(Για την ιστορία, τους στίχους του τραγουδιού έγραψε ο, συνεργάτης του Γρηγόρη, Γιάννης Παπαδόπουλος, για χατήρι μάλιστα της ... Πόλυς Πάνου !
Στα πρώτα του χρόνια ως τραγουδιστής ερμήνευσε όλους σχεδόν τους συνθέτες του ρεμπέτικου, από τον Βαμβακάρη, τον Τσιτσάνη και τον Παπαιωάννου, έως τον Χιώτη, τον Χατζηχρήστο, τον Μπαγιαντέρα κ. α.
Λέει επίσης μερικά από τα πρώτα τραγούδια του Χατζιδάκι στο ξεκίνημα του κορυφαίου συνθέτη στο λαϊκό τραγούδι (π.χ. «Είμαι αϊτός χωρίς φτερά, «Γαρύφαλλο στ’ αυτί» κ. α).
Ως συνθέτης άφησε στη δισκογραφία περισσότερα από 200 τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως τα «Του Βοτανικού ο μάγκας», «Τρελοκόριτσο», «Σε τούτο το στενό», «Επίσημη αγαπημένη», «Στου Μπελαμή το ουζερί», «Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα», «Ρίξε μια ζαριά καλή», και πλήθος άλλων.
Τα πρώτα του τραγούδια τραγούδησαν ο Τσαουσάκης, ο Καζαντζίδης, ο Αγγελόπουλος, η Πόλυ Πάνου, η Βίκυ Μοσχολιού κ.α.
Ήταν αυτός που ανέδειξε την Πόλυ Πάνου (την έφερε από την Πάτρα έφηβη και της έδωσε το πρώτο της τραγούδι, το «Πήρα τη στράτα την κακιά»), τη Βίκυ Μοσχολιού, το Λευτέρη Μυτιληναίο κ. α.

Η μεγάλη τομή στη σταδιοδρομία του συμβαίνει το 1959. Ο Μπιθικώτσης συναντιέται με τον Μίκη Θεοδωράκη και μαζί με τον κορυφαίο Μ. Χιώτη στο μπουζούκι ηχογραφούν τον ανυπέρβλητο «Επιτάφιο» σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου:

Το ηχόχρωμα της φωνής και η τραγικότητα της ερμηνείας του Μπιθικώτση έγινε ένα με το σπαραγμό της Μάνας που πενθεί το γιό της. Και είναι καταπληκτικό να σκεφτεί κάποιος ότι από τις τρεις διαφορετικές ερμηνείες του «Επιτάφιου», αυτών της Νάνας Μούσχουρη και της Μαίρης Λίντα (δυο γυναικών και μεγάλων τραγουδιστριών) επικράτησε η ερμηνεία του Μπιθικώτση!

Μετά τον Επιτάφιο ακολουθούν και άλλα έργα – σταθμοί του Θεοδωράκη: «Το τραγούδι του Νεκρού Αδερφού», «Άξιον Εστί», «Ρωμιοσύνη», «Πολιτεία Α΄ και Β΄», «Θαλασσινά Φεγγάρια» και άλλα πολλά. Παράλληλα ο Μπιθικώτσης τραγουδάει όλους σχεδόν τους σπουδαίους συνθέτες που ξεχύθηκαν από αυτήν την πολιτιστική άνοιξη: Ξαρχάκο, Σπανό, Μούτση, Κουγιουμτζή και άλλους, λέγοντας πάντα τα καλύτερα τραγούδια τους σε ποίηση και στίχους των Ν. Γκάτσου, Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου, Δ. Χριστοδούλου, Τ. Λειβαδίτη, Λ. Παπαδόπουλου, Μ. Ελευθερίου κ.α.

Ο άντρας




Ο Γρηγόρης με τη μεγάλη στιχουργό Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου



Ο Μπιθικώτσης ήταν μια προσωπικότητα της Τέχνης που όχι μόνο πρωταγωνίστησε σε μια μουσική επανάσταση στην Ελλάδα, αλλά και αποτέλεσε τη φωνή που εξέφρασε τα πιο προοδευτικά και ριζοσπαστικά σκιρτήματα της ελληνικής εργατικής τάξης και της νεολαίας τις δεκαετίες κυρίως του 1960 και 1970.

Το ανάστημα, η αρχοντιά και η αγέρωχη εμφάνιση του, δεν καθρέφτιζαν μόνο το χαρακτήρα του αλλά και αυτό ακριβώς που εκπροσώπησε στο ελληνικό τραγούδι επί 55 χρόνια. Η «ξύλινη» φωνή του, «δωρική» την είπαν άλλοι, έφερε τα πάνω κάτω στο τραγούδι, δημιούργησε σχολή, κυρίως όμως έδωσε την αμεσότητα του λαϊκού στον ήχο του έντεχνου. Μια φωνή που, χωρίς εύκολα τεχνάσματα και επιδεικτικές τσαλκάντζες, πάντρεψε τη μελοποιημένη ποίηση με τη λαϊκή δύναμη, που έφτασε από τα αλώνια μέχρι τα σαλόνια.
Ήταν ο καταλληλότερος ερμηνευτής των ποιητών, γιατί η φωνή του είχε μέτρο, χροιά, λαϊκότητα, δύναμη και κρυμμένο αυστηρό λυγμό. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι ερμηνείες του δεν ξεπεράστηκαν από κανέναν άλλο έως σήμερα.
Η φωνή του ταυτίστηκε με τα κοινωνικοπολιτικά σκαμπανεβάσματα της Ελλάδας που τα τραγούδησε με αρχοντικό αίσθημα. Εκπροσώπησε την άλλη πλευρά της χώρας, μια εποχή που το κοινό διχαζόταν ανάμεσα στο παράπονο του Καζαντζίδη και την περήφανη συγκίνηση του Μπιθικώτση.

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Το βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα βραζόταν …

Από την αλληγορία της σπηλιάς του Πλάτωνα, έως το Matrix, διαβαίνοντας δια μέσου των μύθων του La Fontaine, η χρήση του γλωσσικού συμβολισμού είναι ένα προνομιακό μέσο το οποίο κάνει τον κόσμο να σκεφτεί και να διαδώσει τις ιδέες.
Ο Olivier Clerc, συγγραφέας και φιλόσοφος, με την παρακάτω μικρή ιστοριούλα, μέσω της αλληγορίας, εμφανίζει τα καταστροφικά αποτελέσματα της μη συνειδητοποιήσεως των αλλαγών, που επηρεάζουν δυσμενώς την υγεία μας, τις μεταξύ μας σχέσεις, την κοινωνική εξέλιξη και το περιβάλλον.
Είναι μέσα της, συμπυκνωμένες, η ζωή και η γνώση, που ο καθένας από εμάς θα πρέπει να φυτέψει στον προσωπικό του κήπο, ώστε αύριο να μπορέσει να δρέπει τους καρπούς του।


Το βατραχάκι που δεν ήξερε
ότι θα βραζόταν …





Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα, ένα βατραχάκι.Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό, αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.
► Το νερό, σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντας το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.
Η θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει.
► Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό, από ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο.
► Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά.
► Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, έως ότου, το βατραχάκι καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.
Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.
Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμία αντίσταση, καμία επανάσταση.
Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή παρέκκλιση από την σωστή πορεία, την οποία όμως και συνηθίζουμε.
Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 η 40 χρόνια, θα μας έκαναν να φρίξουμε, σιγά - σιγά έγιναν κοινοτυπίες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.
Εν ονόματι της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας εκάστου, της αξιοπρεπείας του, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με την συνεχή συνένοχη των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάση την ικανότητα και θέληση τους να αμυνθούν.
Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και προληπτικά μετρά, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές επιβαλλόμενες συνθήκες ζωής
Το συνεχές σφυροκόπημα από τα μέσα ενημερώσεως, η άκριτη υπέρ πληροφόρηση, υπερκορένει τους εγκεφάλους και ως εκ τούτου, εκείνοι, χάνουν την ικανότητα τους να ξεχωρίζουν και να κρίνουν τις διάφορες καταστάσεις…
Όταν για πρώτη φορά μίλησα γι αυτά τα πράγματα, αναφερόμουν στο αύριο…
Τώρα, αναφέρομαι στο σήμερα !!!

Συνειδητοποίηση, η βράσιμο.
Πρέπει να διαλέξετε!


Λοιπόν, αν δεν είστε σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένοι, κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά

Είμαστε ήδη μισοβρασμένοι;
Η όχι;


Δια ταύτα

Το παραπάνω κείμενο, εισαγωγή και ιστοριούλα, έχει διαδοθεί ταχύτατα στο διαδίκτυο και από εκεί το αντέγραψα σχεδόν αυτούσιο।
Θεωρώ ότι είναι μια καταπληκτική αλληγορία την οποία ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να ξέρουμε όλοι! Λέω «να ξέρουμε» και όχι «να εμπεδώσουμε» ή « να συνειδητοποιήσουμε» γιατί θεωρώ ότι, όντας, οι περισσότεροι, μισοβρασμένοι σε μια κατσαρόλα, δεν έχουμε τη δύναμη, σαν το βατραχάκι της ιστορίας, να σκεφτούμε καν, όχι να επεξεργαστούμε ιδέες και προτάσεις!
Ας κάνει, ο καθένας και η καθεμία από τους αναγνώστες, μια αναδρομή στην προσωπική του(της) μικρή ιστορία και ας αναλογιστεί σε πιο στάδιο βρίσκεται μέσα στην κατσαρόλα.
Ας σκεφτεί, αν έχει τη δύναμη να το κάνει, πόσες φορές δεν αντέδρασε σε καταστάσεις, πόσες φορές «έκανε την πάπια» για κομματικά ή άλλα συμφέροντα, πόσες φορές έβαλε ο ίδιος (ή η ίδια) βατραχάκια μέσα σε μια κατσαρόλα και μετά έβαλε κάτω της φωτιά…
Ας σκεφτεί αν είναι απ' αυτούς(ες) που τρώνε το φαγητό τους με μεγάλη όρεξη παρακολουθώντας στη τηλεόραση, φόνους, βιασμούς, πολέμους, μακελειά, γυαλιστερές ή κουτσομπολίστικες εκπομπές και ότι πιο ανήκουστο και δεν έχουν αντιδράσει πατώντας ένα κουμπί...
Είμαι της άποψης ότι, μια από τις φωτιές, που σιγοκαίνε το καζάνι με τα «βατραχάκια», είμαστε και εμείς οι γονείς που, χρόνια τώρα, εξουθενώνουμε τα παιδιά μας με το κυνήγι δικών μας ανεκπλήρωτων "ονείρων" και προσπαθούμε να τα καθυποτάξουμε σε συστήματα και αρχές που τα ίδια απορρίπτουν.
Είμαι της άποψης ότι γεννούμε τα παιδιά μας ήδη μισοβρασμένα γιατί,
στο κυνήγι των ματαιόδοξων στόχων μας, συμβάλουν με την ανοχή τους και αυτά.
Δεν θεωρώ λογικό να θαμπώνονται τα νεανικά μάτια με τα όμορφα πράγματα. Δεν θεωρώ λογικό να βλέπουν νέοι άνθρωποι, τα γυαλιστερά αυτοκίνητα, τα πολυτελή ρούχα, τους καλοντυμένους κουστουμαρισμένους τύπους σαν αντανάκλαση ενός ωραίου, αυτάρκη κόσμου.
Θεωρώ παράλογο, νέοι άνθρωποι, να μην είναι επαναστατημένοι «κατά παντός υπευθύνου», θεωρώ αδιανόητο να μη «γυαλίζει το μάτι τους» από τα άδικα του συστήματος μα να βολεύονται «κατόπιν ενεργειών μου» από τους «Μαυρογιαλούρους» του συστήματος.
Θεωρώ παράλογο το γεγονός ότι κάποιοι νέοι, ευτυχώς όχι οι περισσότεροι, πιστεύουν ότι οι αναζητήσεις τους θα βρουν ένα ωραίο, ήσυχο λιμάνι όταν αποκτήσουν τη σίγουρη θέση, τον/την πλούσιο/α σύζυγο και το γυαλιστερό σπίτι. Γιατί τότε το κενό τους θα μεγαλώσει, θα γίνει μαύρη τρύπα και θα τους καταπιεί ...
Και για να μην παρεξηγηθώ…
Δεν θεωρώ ότι είμαι έξω από καμιά κατσαρόλα!
Δεν θεωρώ ότι είμαι επαναστατημένος! Μέσα στη μαρμίτα είμαι και εγώ και το μόνο που θεωρώ ότι κάνω, παραπάνω από κάποιους άλλους, είναι ότι κουνάω λίγο τα πόδια μου και κοάζω, όσο ακόμη έχω φωνή και για όσο χρόνο ακόμη μου απομένει μέχρι να βράσω…

Θέλω να τελειώσω, τούτο το σημείωμα, με τον ανεπανάληπτο στίχο του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού:
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΝΑΠΗΡΗ ΠΑΛΙ ΣΟΥ ΤΑΖΟΥΝ …
31/3/2009

Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Ο ΤΕΚΕΤΖΗΣ




Τραγούδι του Σπύρου Περιστέρη που ερμηνεύει ο Ζαχαρίας Κασιμάτης



Είμαι φίνος μάγκας πρώτος τεκετζής
είμαι φίνος μάγκας πρώτος τεκετζής
είμαι και μαγγιώρος έξτρα μπαρμπουτζής
είμαι και μαγγιώρος έξτρα μπαρμπουτζής

Αργιλέ φουμάρω με τη γκόμενα
αργιλέ φουμάρω με τη γκόμενα
κι οποιανού χρωστούσα του τα 'πόμεινα
κι οποιανού χρωστούσα του τα 'πόμεινα

Ολοι με φωνάζουν μπαρμπουτζή καλό
ολοι με φωνάζουν μπαρμπουτζή καλό (εννοει κολλαει τα ζαρια οταν τα ριχνει)
γιατ'έχω κορόιδα και τους τα κολλώ
γιατ'έχω κορόιδα και τους τα κολλώ

Οταν είμαι σώτος με πολλά ψιλά
όταν είμαι σώτος με πολλά ψιλά
όλη η κοινωνία με τα με γλεντά
όλη η κοινωνία με τα με γλεντά

Κι όταν είμαι ντέρτζος παναίτσα μου
κι όταν είμαι ντέρτζος παναίτσα μου
βρίσκει τον μπελά της η μανίτσα μου
βρίσκει τον μπελά της η μανίτσα μου

τΟ ΚΟΥΤΣΑΒΑΚΙ ( βρε μάγκα το μαχαίρι σου)



Τραγούδι του Ανέστη Δεληά ή Αρτέμη. Οι στίχοι γράφτηκαν με συνεργασία του Γιώργου Μπάτη, του Μάρκου Βαμβακάρη, του Δεληά και του Νίκου Μάθεση ή Τρελλάκια, πάνω σε ένα ζειμπέκικο που είχε γράψει ο Δεληάς.


Βρε μάγκα το μαχαίρι σου
για να το κουσουμάρεις
Πρέπει να έχεις την ψυχή
φιγουρατζή, καρδιά για να το βγάλεις

Αλλού να πας φιγουρατζή
να κάνεις τη φιγούρα
Γιατί κι εγώ φουμάρισα
φιγουρατζή, κι έχω τρελή μαστούρα

Στο ‘πα να κάτσεις φρόνιμα
γιατί θα σε τσακίσω
θα ‘ρθω με το κουμπούρι μου
φιγουρατζή και θα σε ξεφτιλίσω

Σε μένα δεν περνάν αυτά
και κρύψε το σπαθί σου
Γιατί μαστούρης θα γίνω
φιγουρατζή, και θα ‘ρθω στο τσαρδί σου

ΠΑΡΑΠΟΝΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΜΑΓΚΕΣ ΜΑΣ




Τραγούδι του Γιοβάν Τσαούς με τον Αντώνη Καλυβόπουλο (Δεν ήταν επαγγελματίας τραγουδιστήςτο κύριο επάγγελμά του ήταν τορναδόρος). Στο τραγούδι ακούγεται το τέμπο που δίνει ένα ποτήρι που τρίβεται πάνω σε ένα κομπολόι.


Παραπονιούνται οι μάγκες µας
κι οι αριστοκράτες όλοι
που δεν τους φέρνουνε να πιουν
μαυράκι από την Πόλη.

Έλα βρε μάγκα µου να πιεις
από τον αργιλέ µας
που 'χουµε Πολίτικο
μαυράκι στον τεκέ µας.

Ν’ ακούσεις τον Γιοβαν Τσαούς
που παίζει το μπουζούκι
και µε τις όμορφες πενιές
ανάβει το τσιμπούκι.

Και χανουμάκια έμορφα
θα µας τόνε πατάνε
και τσίκα μαύρη έξυπνη
και τσίλιες να φυλάνε.

Γλυκιές πενιές θα ακούγανε
να χάσουν το μυαλό τους
πλούσιοι βιομήχανοι
να κάµουν τον Σταυρό τους

Και αυτοί θα διατάζανε
κάνε και µας τσιμπούκι
μάγκες να μαστουριάζουμε
να ακούσουμε μπουζούκι.

Και όλα τα ανφάν γκατέ
µες στον τεκέ θα κάτσουν
μπουζούκι για να ακούσουνε
και για να μαστουριάσουν.

Γι αυτό σε λίγο βρε παιδιά
σε τούτη εδώ τη φύση
όλος ο κόσμος κι αν χαθεί
θα βρίσκεται χασίσι.

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΡΓΙΛΕ




Τραγούδι του Βαγγέλη Παπάζογλου ή Αγγούρη ερμηνευμένο από τον Στελλάκη Περπινιάδη. Στην εισαγωγή ακούγεται διάλογος μεταξύ του συνθέτη και του ερμηνευτή σε μάγκικη διάλεκτο.

- Γειά σου φίλε μου Στελλάκη
- Γειά και χαρά σου Βαγγέλη
- τί είναι αυτό που κρατάς;
-Αργιλές. Τι ήθελες να κρατώ, κανένα υπερωκειάνιο;
-Μα αιωνίως μωρ αδερφέ μου Στελλάκη όποτε έρθω να σε βρω όλο με τον αργιλέ στα χέρια σε βρίσκω!
-Αχ ! φίλε μου Βάγγο! Μα αν ήξερες τα ντέρτια και τα βάσανα πόχω, δεν θα μ' αδικούσες ποτές.
-Και δεν μου τα λες, να τ' ακούσω κι εγώ;
-Ακου τα μωρ' αδερφέ μου Βάγγο, να με παρηγορήσεις!



Πέντε χρόνια δικασμένος μέσα στο γεντί κουλέ
από το πολύ σεκλέτι το 'ριξα στον αργιλέ
φύσα ρούφα τράβα τονε πάτα τονε κι άναφτονε
φύλα τσίλιες για τους βλάχους κείνους τους δεσμοφυλάκους

Κι άλλα πέντε ξεχασμένος από σένανε καλέ
για παρηγοριά οι μάγκες μου πατούσαν αργιλέ
φύσα ρούφα τράβα τονε πάτα τονε κι άναφτονε
φύλα τσίλιες για τους βλάχους κείνους τους δεσμοφυλάκους

Τώρα που 'χω ξεμπουκάρει μέσα απ' το γεντικουλέ
γέμωσε τον αργιλέ μας να φουμάρουμε καλέ
φύσα ρούφα τράβα τονε πάτα τονε κι άναφτονε
φύλα τσίλιες για τ' αλάνι κι έρχονται δυο πολιτσμάνοι

ΗΣΟΥΝΑ ΞΥΠΟΛΗΤΗ




Παραδοσιακό μουρμούρικο ρεμπέτικο τραγούδι ερμηνευμένο από τον Α. Κωστή.


Ήσουνα τι ήσουνα μια παξιμαδοκλέφτρα
τώρα που σε πήρα εγώ γυρεύεις σούρτα φέρτα

Ήσουνα ξιπόλητη και γύρναγες στους δρόμους
τώρα που σε πήρα εγώ γυρεύεις ιπποκόμους

Ήσουνα στην αγορά και μάζευες τους σπόρους
και τώρα που σε πήρα εγώ ζητάς αεροπόρους

Ήσουνα ξιπόλητη και μάζευες κοσάρια
τώρα που σε πήρα εγώ γυρεύεις κατοστάρια

Ήσουνα στην αγορά και μάζευες ραδίκια
τώρα που σε πήρα εγώ γυρεύεις σκουλαρίκια

Έριξα τα ζάρια μου κι έφερα έξι πέντε
και τους μπάτσους στη γωνιά τους πάει πέντε πέντε

Πενήντα χρόνια φυλακή τιμώρησα το χάρο
να ‘σαι πάντα ελεύθερη μαζί σου να γουστάρω

ΠΕΝΤΕ ΜΑΓΚΕΣ

΄


Σύνθεση του Γιάννη Ειρτζιρίδη (Γιοβάν Τσαούς) με ερμηνευτή τον Αντώνη Καλυβόπουλο


Πέντε μάγκες στον Περαία
πέρασαν απ' τον τεκέ
ένας είπε απ\'την παρέα
πα να πιούμε ένα αργιλέ

Μπήκαν μέσα να φουμάρουν
φωναξάν του τεκετζή
πιάσε ένα αργιλέ αφράτο
με Περσίας τουμπεκί

-Γειάσου Αντωνάκη μου λεβέντη!

Δύο τάλαρα τον δίνεις
τρία θα πληρώσουμε
αν η γκλάβα μας γεμίσει
θα σε προτιμήσουμε

Φούμαραν και ήταν τζούρα
φώναξαν του τεκετζή
δεν κατάλαβαν μαστούρα
ήταν σκέτο τουμπεκί

-Γειάσου Γιοβάν Τσαούς !

Εσύ νόμιζες πως έχεις
τίποτα κορτάκηδες
ούτε πιτσιρίκια έχεις
μήτε και πρεζάκηδες

Πάμε 'κεί στο βουναλάκι
έχω ζούλα ναργιλέ
πάμε μάγκες να τον πιούμε
να μην πάμε στον τεκέ

Εσύ νόμιζες πως έχεις
τίποτα κορτάκηδες
ούτε πιτσιρίκια έχεις
μήτε και πρεζάκηδες

Αν θα κλείσουν τους τεκέδες
Περαιά Κρεμυδαρού
τότε πια θα κουβαλάω
στην σπηλιά την κουρελού

-Όοοπα!

NOVA - ΣΟΥΤ ΕΣΥ

NOVA - ΚΡΗΤΙΚΟΙ

ΓΑΛΑ CARNASION

Ο ΠΙ ΜΙ ΜΕ ΤΗ ΔΡΑΧΜΗ

ΟΥΖΟ12