Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2016

Άνηθος (anethum graveolens)

Ο Άνηθος είναι φυτό μονοετές, αρωματικό και αυτοφυές στις παραμεσόγειες χώρες και στην Ασία. Καλλιεργείται σε ευρύτερη κλίμακα στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Ασία. Η Ινδία είναι πρώτη στον κόσμο σε παραγωγή άνηθου. Ακολουθούν η Κίνα, το Μεξικό και η Ισπανία.


Περιγραφή

Φτάνει τα 80 εκατοστά, ο βλαστός του είναι κοίλος και γραμμωτός, η ρίζα γογγυλώδης, τα φύλλα του φτεροειδή, γαλαζοπράσινα, αρωματικά και χνουδωτά.
Τα άνθη του είναι πολυάριθμα, μικρά, κιτρινωπά, με ταξιανθία σε σχήμα ομπρέλας και οι καρποί του οβάλ, μακρουλοί, ραβδωτοί, ελαφριοί, με σκουρόχρωμους σπόρους.
Ο ελαφρύς καρπός του έχει πολύ έντονη γεύση. Το χαρακτηριστικό του άρωμα μοιάζει με αυτό του γλυκάνισου και οι σπόροι του χρησιμοποιούνται στον αρωματισμό διαφόρων φαγητών, ενώ μπορεί να διατηρηθεί και αποξηραμένος.
Ο άνηθος αποδίδει καλύτερα και είναι περισσότερο αρωματικός όταν αναπτύσσεται σε χαμηλές θερμοκρασίες, αλλά είναι ευαίσθητος σε συνθήκες παγετού. Για τον λόγο αυτό, θα πρέπει να αποφεύγονται περιοχές με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες το χειμώνα ή η καλλιέργεια να γίνεται την άνοιξη. Οι ιδανικές θερμοκρασίες για τη βλάστηση του σπόρου είναι 10-21oC.

Χρησιμοποιούμενα μέρη
Από τον άνηθο χρησιμοποιούνται όλα τα εναέρια μέρη αλλά κυρίως οι σπόροι του. Τα φύλλα συλλέγονται πριν την ανθοφορία, δηλαδή πριν από το Καλοκαίρι (τότε εντείνεται το άρωμά τους) και οι σπόροι στο τέλος του Καλοκαιριού

Θρεπτικές ουσίες
Τα συστατικά του βοτάνου είναι αιθέριο έλαιο με καρβόνη, σταθερό έλαιο (σπόροι), φυτικές κόλλες και δεψικές ύλες, ρητίνη, βιταμίνη C, άφθονο κάλιο, ασβέστιο, φωσφόρο και μαγνήσιο.
Ειδικότερα οι καρποί του Άνηθου περιέχουν 2,5 - 4% αιθέριο έλαιο, 10-20% φυτικό έλαιο, πρωτεΐνες, αμίνες, μπεργκαπτένη, ουμπελιπρενίνη, σκοπολετίνη, εσκουλετίνη, ουμπελιφερόνη, κοφείνη, χλωρογενικό οξύ κ.ά.. 
Εχει σημαντική περιεκτικότητα σε βιταμίνη Α, C και του συμπλέγματος Β, σίδηρο, μαγγάνιο, άφθονο κάλιο, φώσφορο και ασβέστιο.
 

Ιστορία και Παράδοση
Ο άνηθος είναι γνωστός από την αρχαιότητα για τις μυριστικές αλλά και φαρμακευτικές του ιδιότητες. 
Στην βίβλο υπάρχει αναφορά ως μέσο πληρωμής φόρων και στην αρχαία Ρώμη ήταν τόσο πολύτιμο αρωματικό χόρτο, που επιβλήθηκε ειδικός φόρος για χάρη του.
 Σύμφωνα με την παράδοση, προστάτευε από τα μάγια κατά τον Μεσαίωνα, ενώ Αιγύπτιοι και αρχαίοι Έλληνες είχαν ανακαλύψει την ιδιότητά τους να σταματά τον λόξιγκα και να αντιμετωπίζει την 
αϋπνία με την χρήση επιθεμάτων στα μάτια.
Στον Πάπυρο του Έμπερς αναφέρεται ο άνηθος ως καταπραϋντικό.

Ο άνηθος ήταν γνωστός στην Αρχαία Ελλάδα με τις ονομασίες άνηθον και άνησον  Οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν άρωμα από τα λουλούδια του, το «άνηθο μύρο», και με τους σπόρους του αρωμάτιζαν το κρασί, τον «ανήθινον οίνον».
Με τα ανθισμένα κλαδιά του στεφάνωναν τους νικητές και με το αιθέριο έλαιο των καρπών του άλειφαν το σώμα τους οι αθλητές, επειδή το θεωρούσαν χαλαρωτικό και τονωτικό των μυών.
Επίσης, κάλυπταν το κεφάλι των παιδιών με άνηθο, για να τα βοηθήσουν να κοιμηθούν. Ο Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε ως ηρεμιστικό.
Ήταν τόσο πολύτιμο αρωματικό χόρτο στην αρχαία Ρώμη που επιβλήθηκε ειδικός φόρος για χάρη του.
Πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες ου Άνηθου περιέγραψε ο Πλίνιος (23-79 μ.Χ.) και πολλοί συγγραφείς του 10ου αιώνα.
Ο Κούλπεπερ (1653 – «Πλήρες βοτανοθεραπεία») γράφει: «Το χόρτο σταματάει τον λόξυγκα, βρασμένο σε κρασί… και χρησιμοποιείται στα σκευάσματα για την αποβολή των αερίων και των πόνων που προκαλούν.»
Στο παρελθόν οι μητέρες έτριβαν τα στήθη τους με χυμό άνηθου, προκειμένου τα βρέφη να κοιμηθούν μετά τον θηλασμό.
Η λαϊκή ιατρική χρησιμοποιεί το σκεύασμα για την θεραπεία των ασθενειών του συκωτιού, αεροφαγία και αιμορροΐδες.


Θεραπευτικές Ιδιότητες
Για φαρμακευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται οι σπόροι, το τρυφερό χόρτο πριν ανθίσει το φυτό και το αιθέριο έλαιο του Άνηθου
Είναι ένα δριμύ δροσιστικό, αρωματικό χόρτο, που ηρεμεί και καταπραΰνει το πεπτικό σύστημα (διεγερτικό της πέψης), ελέγχει τις μολύνσεις και έχει διουρητική δράση.
Το αφέψημα των σπόρων του έχει ορεκτικές, χωνευτικές και διουρητικές ιδιότητες και διευκολύνει την παραγωγή γάλακτος σε μητέρες που θηλάζουν. Ανακουφίζει από στομαχικές διαταραχές, ιδιαιτέρως των μικρών παιδιών, κολικούς και εμετό και ωφελεί παιδιά που έχουν προσβληθεί από ιλαρά και ανεμοβλογιά..
Οι σπόροι του είναι χρήσιμοι στην κακοσμία του στόματος (αν τους μασήσουμε) και το αφέψημα τους είναι καλό αντιβηχικό και καταπραϋντικό του στομάχου και των εντέρων. Αυξάνει τη ροή του γάλακτος στις μητέρες που θηλάζουν.
Ανακουφίζει το στομάχι, ιδιαίτερα στις στομαχικές διαταραχές των παιδιών και όταν το προσθέτουμε ωμό στο φαγητό καταπολεμά τη δυσπεψία
Η αργινίνη, που υπάρχει στην άνηθο, αυξάνει τη λίμπιντο, ενδυναμώνει τα οστά και τα δόντια,
Διεγείρει την όρεξη
και είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στον λόξυγκα και την αεροφαγία.
Έχει αντιοξειδωτικές, αντικαρκινικές και αντιθρομβωτικές ιδιότητες.
Βοηθά στην καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος και της μνήμης.
Τονώνει τον οργανισμό, μειώνοντας παράλληλα την κόπωση.
Δρα για την πρόληψη της οστεοπόρωσης.
Είναι αντιμικροβιακός και αντιφλεγμονώδης και κάνει καλό στη ρευματοειδή αρθρίτιδα..

Ο άνηθος είναι διουρητικός και βοηθά στην καταπολέμηση της παχυσαρκίας. Βοηθά επίσης στην υδρωπικία.

Βασικές χρήσεις
Χρησιμοποιείται ως έγχυμα, ως αφέψημα, ως κατάπλασμα, ως αιθέριο έλαιο, ωμός καθώς και οι σπόροι του.

Παρασκευάζεται ως έγχυμα
Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-2 κουταλιές του τσαγιού σπόρους που τους έχουμε συνθλίψει μαλακά και το αφήνουμε 10-15 λεπτά.
Για τη θεραπεία του τυμπανισμού πίνουμε ένα φλιτζάνι πριν από τα γεύματα. Αν χρησιμοποιήσουμε το βάμμα του βοτάνου πίνουμε 1- 2 ml βάμματος τρεις φορές την ημέρα.

Άλλες Χρήσεις
Στην Κουζίνα ο άνηθος χρησιμοποιείται σε σαλάτες, πίτες, τουρσιά και σε σάλτσες ψαριών, καθώς και στη μαγειρίτσα και σε διάφορες σούπες, στις αγκινάρες, στα γεμιστά, σε λευκά κρέατα και, ιδιαιτέρως, σε φαγητά με αυγολέμονο.
Το άρωμα του άνηθου μοιάζει με αυτό του γλυκάνισου. Εκτός του ότι αρωματίζει τα φαγητά, βοηθάει και στην πέψη τους.
Το αιθέριο έλαιό του χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και στην αρτοποιία, καθώς και στην παρασκευή ποτών.

Παρασκευή – δοσολογία - θεραπείες

Έγχυμα
Σε ένα φλιτζάνι με βραστό νερό ρίχνουμε ένα κουταλάκι από το βότανο και το σκεπάζουμε. Το αφήνουμε για 10 έως 15 λεπτά. Σουρώνουμε και το πίνουμε σκέτο, με ζάχαρη ή μέλι

Αφέψημα
Για κάθε φλιτζάνι ρίχνουμε ένα κουταλάκι από το βότανο. Το σκεπάζουμε και το αφήνουμε να βράσει για 10 έως 15 λεπτά. Σουρώνουμε και το πίνουμε σκέτο, με ζάχαρη ή μέλι.

Φίλτρου
Τοποθετείστε το φίλτρο στην καφετιέρα, ρίξτε ένα γεμάτο κουταλάκι από το βότανο στο φίλτρο για κάθε φλιτζάνι ροφήματος. Βάλτε τόσα φλιτζάνια νερό όσα ροφήματα θα φτιάξετε και ανοίξτε την καφετιέρα. Αφού σερβίρετε, προσθέστε αν θέλετε ζάχαρη ή μέλι.

Για τη δυσπεψία
Τρώτε ωμό άνηθο μέσα στις σαλάτες σας. Επίσης, βράζετε 2 κουταλάκια σπόρων σε 1 λίτρο νερό για περίπου 15 λεπτά και πίνετε από ένα φλιτζάνι πριν τα γεύματα. 

Για την ατονία, την παχυσαρκία και τις κράμπες
Παρασκευάστε έγχυμα από τους σπόρους του φυτού βάζοντας 5-10 γρ. σε 1 λίτρο νερού και πίνετε 1 φλιτζάνι του τσαγιού την ημέρα.

Για ανεμοβλογιά
Παρασκευάστε αφέψημα ρίζας βάζοντας 20 - 30 γρ. σε 1 λίτρο νερού και πίνετε 1-2 φλιτζάνια του τσαγιού την ημέρα.

Για τη θεραπεία του τυμπανισμού
Συνθλίβουμε ελαφρά 1- 2 κ.γ σπόρους και τους ρίχνουμε σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό. Τους αφήνουμε για 10-15 λεπτά. Πίνουμε ένα φλιτζάνι πριν από τα γεύματα.
Αν χρησιμοποιήσουμε το βάμμα του βοτάνου πίνουμε 1-2 ml βάμματος τρεις φορές την ημέρα.

Αποθήκευση
Τυλίξτε τον σε νωπό χαρτί και βάλτε τον στο ψυγείο, όπου θα διατηρηθεί φρέσκος για 3-4 ημέρες ή ψιλοκόψτε τον και βάλτε τον σε θήκες για παγάκια, μαζί με νερό, για τον χρησιμοποιήσετε μήνες αργότερα.

Προφυλάξεις
Το αφέψημα από σπόρους άνηθου να αποφεύγεται από εγκύους γιατί λειτουργεί ως εκτρωτικό βότανο. Ο άνηθος αντενδείκνυνται για τους ανθρώπους που πάσχουν από χαμηλή πίεση.

Προσοχή:  Πριν χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε συνταγή ή πριν αλλάξετε τις διατροφικές σας συνήθειες, ζητήστε τη γνώμη του κατάλληλου επαγγελματία υγείας ή διατροφολόγου. Εάν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή, βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν αλληλεπιδράσεις

http://www.oxafies.com/
http://aroma-herbs.com/



Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Μακα (lepidium meyenii)



Η Μάκα (lepidium meyenii)  άλλα ονόματα στα ισπανικά και στα κέτσουα maca-maca, maino, ayak chichira, και ayak willku), είναι ρίζωμα που ευδοκιμεί σε μεγάλα υψόμετρα (4.100- 4.500m.) και σε συνθήκες (φτωχό έδαφος, ψυχρό κλίμα) στις οποίες τα περισσότερα φυτά δεν μπορούν να αναπτυχθούν. Η Μάκα προέρχεται από τις Άνδεις και για 2.000 χρόνια αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα βοτανα στο τόπο καταγωγής της. Καλλιεργείται για τη σαρκώδη υποκοτύλη του, η οποία χρησιμοποιείται ως φαρμακευτικό φυτό


Περιγραφή
Η ανάπτυξη, το μέγεθος, και οι διαστάσεις της μάκα είναι παρόμοιες με εκείνες του ραδικιού και της κράμβης με τα οποία είναι συγγενής. Το φυτό φτάνει το ύψος των 20 περίπου εκατοστών. Ο βλαστός είναι βραχύς και βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια του εδάφους. Τα δαντελωτά φύλλα σχηματίζουν ροζέτα, επίσης κοντά στο έδαφος, και ανανεώνονται διαρκώς ξεκινώντας από το κέντρο, καθώς τα εξωτερικά φύλλα μαραίνονται. Τα κιτρινωπά, αυτογονιμοποιούμενα άνθη του βγαίνουν από ένα κεντρικό βότρυ και εξελίσσονται σε καρπούς μήκους 4-5 χιλιοστών, καθένας εκ των οποίων περιέχει δύο μικρούς κοκκινωπούς-γκρίζους ωοειδείς σπόρους μεγέθους 2-2,5 χιλ. Οι σπόροι, που είναι ο μόνος τρόπος αναπαραγωγής του φυτού, βλασταίνουν, υπό κανονικές συνθήκες, μέσα σε πέντε ημέρες.
Η μάκα είναι το μόνο είδος της οικογένειας με σαρκώδη υποκοτύλη. Η υποκοτύλη είναι συγχωνευμένη με την πασσαλώδη ρίζα της και παίρνει το σχήμα ραδικιού ή ανεστραμμένου αχλαδιού μήκους 10-15 εκατ. και πλάτους 3-5 εκατ.

Ιδιότητες - Δράση
Εδώ και περίπου 2000 χρόνια η μάκα αποτελεί σημαντική παραδοσιακή τροφή και φαρμακευτικό φυτό στην περιοχή όπου καλλιεργείται.
Χρησιμοποιείται κυρίως ως τονωτικό του οργανισμού και για την αντιμετώπιση προβλημάτων στυτικής δυσλειτουργίας. Η Μάκα ανήκει στη κατηγορία των Superfoods καθώς είναι μία πραγματική «φαρμακαποθήκη» της φύσης. Η τονωτική δράση της οφείλεται στη πληθώρα βιταμινών, οξέων και μεταλλικών στοιχείων που περιέχει. Χρησιμοποιείται από αθλητές για αύξηση της αντοχής και βελτίωση των επιδόσεων. Ως «αφροδισιακό», η Μακα αποκαλείται από πολλούς και «Viagra της φύσης». Η κατανάλωση Μακας θεωρείται πως αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τη στυτική δυσλειτουργία, αυξάνει τη Libido (σε άνδρες και γυναίκες) και βελτιώνει τη ποσότητα και ποιότητα του σπέρματος (οι ιδιότητες αυτές επιβεβαιώνονται από κλινικές έρευνες μικρού δείγματος).
Οι πανεπιστημιακές έρευνες που έγιναν σε τρωκτικά το ’60 και ’70 με σκόνη και εκχύλισμα μάκα, στο Περού και στην Κίνα αντίστοιχα, επιβεβαίωσαν τις δοξασίες γύρω από τις αφροδισιακές του ιδιότητες ως προς τη συχνότητα των επαφών, το χρόνο επίτευξης της στύσης και την αύξηση της ποσότητας του σπέρματος. Αργότερα, μια επιστημονική έρευνα που έγινε σε 57 υγιείς άνδρες από 21 έως 56 ετών, που ελέγχθηκε με πλασέμπο, έδειξε ότι όσοι πήραν 1,5 γρ. ή 3 γρ. μάκα την ημέρα και ρωτήθηκαν μετά από 4, 8 και 12 εβδομάδες, διαπίστωσαν μια αύξηση της ερωτικής επιθυμίας και ταυτόχρονα σημαντική βελτίωση της ψυχικής τους διάθεσης έναντι της ομάδας ελέγχου, χωρίς να παρατηρηθεί μεταβολή στα επίπεδα των σεξουαλικών ορμονών. Ωστόσο, η επίδραση του μάκα δεν έχει διερευνηθεί επιστημονικά σε άνδρες με στυτική δυσλειτουργία ή στειρότητα.
Η Μακα αναφέρεται πως αυξάνει τη γονιμότητα - χωρίς να υπάρχουν κλινικές έρευνες που να το επιβεβαιώνουν.
Τα ευεργετικά αποτελέσματα της μάκα σε σχέση με τη σεξουαλική λειτουργία ενδεχομένως οφείλονται στην υψηλή συγκέντρωση πρωτεϊνών και ζωτικών θρεπτικών συστατικών. Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει δύο ακόμη συστατικά, τις μακαμίδες (macamides), ένα είδος δευτερεύοντος μεταβολίτη (secondary metabolite), και τις μακαένες (macaenes), οι οποίες πιστεύεται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο.
Οι Ίνκα χρησιμοποιούσαν τη μάκα σε θρησκευτικές τελετές. Πριν από τη μάχη δινόταν στους στρατιώτες για να τους δώσει ενέργεια και δύναμη. Σε κανονικές συνθήκες αποτελούσε προνόμιο των ευγενών.
Κατά τη διάρκεια της αποικιακής περιόδου η μάκα χρησιμοποιήθηκε και ως νόμισμα.


Θρεπτική αξία
Η θρεπτική αξία της αποξηραμένης ρίζας της μάκα είναι υψηλή, παρόμοια με τους σπόρους δημητριακών, όπως το σιτάρι και το ρύζι. Περιέχει 60% υδατάνθρακες, 10% πρωτεΐνες, 8,5% φυτικές ίνες, και 2,2% λίπη.
Περιέχει πληθώρα ενεργών συστατικών όπως βιταμίνες Β1, Β2 και C, πρωτεϊνες (μέχρι 11%), φυτικές ίνες (cellulose και lignin), τανίνες, μεταλλικά στοιχεία (Κάλλιο, Βισμούθιο, Χαλκό, Σίδηρο, Φώσφορο, Μαγνήσιο, Μαγγάνιο κτλ.), φρουκτόζη, γλυκόζη, αμινοξέα (Αργινίνη, Αλανίνη κτλ.), στερόλες, καροτένη και νιασίνη.
Τρόποι προετοιμασίας
Μπορούν να καταναλωθούν τόσο τα φύλλα, όσο και η ρίζα της μάκα.
Στο Περού υπάρχουν διάφορο τρόποι προετοιμασίας. Το ψήσιμο της υποκοτύλης της μάκα είναι η πιο συνηθισμένη πρακτική (matia). Η μάκα επίσης βράζεται και οι ρίζες της αποξηραίνονται και αναμιγνύονται με αλεύρι, με το οποίο φτιάχνονται μπισκότα ή γλυκά. Από τη ζύμωση της μάκα προκύπτει μια ελαφριά μπύρα (chicha de maca).
Τα φύλλα της μάκα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε σαλάτες, ωμά ή μαγειρεμένα.
Ρόφημα: Προσθέστε 1 κουταλάκι της ρίζας σε σκόνη σε μία κούπα λ.χ. καφέ ή χυμού (ή και στο γιαούρτι σας). Η μέγιστη δοσολογία για τη Μακα ορίζεται στα 5,0gr ημερησίως. Ξεκινήστε με χαμηλή δόση (1-2,0gr για 2 τουλάχιστον εβδομάδες) και να την αυξήσετε σταδιακά (μέχρι 4,0gr την τέταρτη εβδομάδα).

Βικιπαίδεια

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΕΠΙΤΗΡΗΤΑ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΕΠΙΤΗΡΗΤΑ

30/9/2016


Το πρόβλημα των ανεπιτήρητων παραγωγικών ζώων (κυρίως των βοοειδών) έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις στο Δήμο μας. Υφίσταται εδώ και πολλά χρόνια χωρίς να έχει γίνει προσπάθεια επίλυσής του στο παρελθόν.
Για πρώτη φορά από τον Οκτώβριο του 2014 η Δημοτική Αρχή προσπάθησε και προσπαθεί με συστηματικό και υπεύθυνο τρόπο να διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο πρόβλημα, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της και της ισχύουσας νομοθεσίας.
Η ισχύουσα νομοθεσία καθιστά την αντιμετώπιση του προβλήματος αναποτελεσματική γιατί απαιτεί, πέραν των άλλων διαδικασιών, εξειδικευμένο προσωπικό, διαδικαστικές δυσκολίες, χρόνο και χρήμα. Η αντικειμενική δυσκολία σύλληψης και περισυλλογής των βοοειδών, λόγω του όγκου, του βάρους και του δυσπρόσιτου των περιοχών αλλά και η έλλειψη των κατάλληλων μέσων στον κατάλληλο χρόνο καθιστούν το πρόβλημα δυσεπίλυτο.
Η ψήφιση του Ν. 4351/2015 που δίδει την αρμοδιότητα και τα χρήματα από την μίσθωση των βοσκοτόπων στην Περιφέρεια, πρόσθεσε μεγαλύτερα προβλήματα.
Ανεπιτήρητο παραγωγικό ζώο, σύμφωνα με το άρθρο 17 του Ν. 4056/2012, είναι το βοοειδές ή προβατοειδές ή αιγοειδές που βρίσκεται εκτός της κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης του ιδιοκτήτη του, συμπεριλαμβανομένου του βοσκότοπου αυτής, άνευ επιτήρησης και το οποίο φέρει ή δεν φέρει σήμανση.
Από την αρχή της θητείας μας προσπαθήσαμε με μεθοδικό τρόπο να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των ανεπιτήρητων βοοειδών στα πλαίσια της νομιμότητας και της χρηστής διοίκησης.
Στα πλαίσια αυτά προβήκαμε στις παρακάτω ενέργειες..
1. Κλήθηκε ο κτηνοτρόφος κ. Μανωλίτσης Νικόλαος στο Δήμο και τέθηκε προ των ευθυνών του
2. Επιβλήθηκαν πρόστιμα στο συγκεκριμένο κτηνοτρόφο
3. Επειδή ο Δήμος είχε αδειοδοτημένη κτηνοτροφική εγκατάσταση στα Σφαγεία, στα οποία όμως δημιουργήθηκε ο ΣΜΑ και δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, αναζητήθηκαν κτηνοτροφικές αδειοδοτημένες εγκαταστάσεις στη Λευκάδα με έγγραφο προς την Περιφέρεια με σκοπό τη φιλοξενία των ζώων που επρόκειτο να περισυλλεγούν. Από τις επαφές με τους ιδιοκτήτες δεν προέκυψε αποτέλεσμα. Αναζητήσαμε ιδιωτικές σταυλικές εγκαταστάσεις προς μίσθωση επίσης χωρίς αποτέλεσμα και έτσι καταφύγαμε και συμφωνήσαμε με αδειοδοτημένη εγκατάσταση στην Πλαγιά Αιτωλοακαρνανίας με τον ιδιοκτήτη της οποίας υπογράψαμε σύμβαση το 2015 και το 2016. Η σύμβαση επί της ουσίας εξασφαλίζει στο Δήμο τη σταυλική εγκατάσταση που απαιτείται και προβλέπει αμοιβή ανά ζώο που περισυλλέγεται για τη διατροφή του. Τα ζώα με ενώτια μένουν στην εγκατάσταση από μία έως δέκα ημέρες και οι διαδικασίες εκποίησης των ζώων που περισυλλέγονται απαιτούν χρόνο.
4. Σε εφαρμογή του άρθρου 12 του Κανονισμού βοσκοτόπων του δήμου, στον κ. Μανωλίτση δεν δόθηκε από το Δήμο δημοτικός βοσκότοπος ούτε άδεια βόσκησης σε ιδιωτικά αγροτεμάχια το 2015. Το έτος 2016 η αρμοδιότητα πέρασε στην Περιφέρεια (Ν. 4351/2015) .
5. Ζητήθηκαν, μέσω του τύπου, εξειδικευμένα άτομα για τη σύσταση συνεργείου περισυλλογής, επειδή θα ήταν χρήσιμα άτομα που διαμένουν κοντά στις περιοχές που πλήττονται, χωρίς αποτέλεσμα.
6. Συντάχθηκε και δόθηκε στη διαβούλευση τους τελευταίους μήνες του 2015 Κανονισμός βοσκοτόπων, ο οποίος προέβλεπε μεταξύ άλλων αυστηρά πρόστιμα. Η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου με την ψήφιση του νόμου 4351/2015 όμως μας ανάγκασε να τον αποσύρουμε. Εξ αυτού του λόγου δεν είχε αντικείμενο πλέον και η Επιτροπή Διαχείρισης Βοσκοτόπων του Δήμου.
7. Επισκεφθήκαμε τον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Λευκάδας τέσσερις τουλάχιστον φορές (στη μία παρουσία και του κτηνοτρόφου) ζητώντας ακόμη και άδεια αναισθητοποίησης των ζώων.
8. Προκαλέσαμε σύσκεψη των κατοίκων των περιοχών δράσης των ανεπιτήρητων παραγωγικών ζώων στην Καρυά, παρουσία του κτηνιάτρου της Δνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφ. Ενότητας Λευκάδας, της Δασικής Υπηρεσίας και της Αγροφυλακής, στην οποία συζητήσαμε ανοιχτά το πρόβλημα και συστήσαμε Συνεργείο Περισυλλογής και με εθελοντές. Η έκφραση του ψηφίσματος «εμπαίζοντας τους δημότες – καλλιεργητές» είναι θεωρούμε τουλάχιστον ατυχής.
9. Παραβρεθήκαμε αρκετές φορές στην περιοχή μετά από καταγγελίες των κατοίκων, δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα.
10. Στείλαμε έγγραφο στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης περιγράφοντας αναλυτικά το πρόβλημα για το οποίο ζητήσαμε νομοθετικές λύσεις.
11. Στείλαμε αναφορά – καταγγελία στον εισαγγελέα ύστερα από επεισόδιο που δημιουργήθηκε σε κτήμα στον Αλέξανδρο
Η περίφραξη στους βοσκοτόπους απαγορεύεται. Έχουν αφαιρεθεί κατά καιρούς περιφράξεις στους Σκάρους από τις υπηρεσίες του Δήμου.
Στο δάσος των Σκάρων ανέκαθεν υπήρχε βόσκηση. Μεγάλο πρόβλημα δημιουργήθηκε από την εκτροφή χοίρων (δεν υπάρχει πλέον) οι οποίοι έσκαβαν το χώμα και κατέστρεφαν τα δέντρα (εκεί κυρίως αναφέρεται το επικαλούμενο άρθρο).
Τα Συμφωνητικά μίσθωσης του κτηνοτρόφου δεν κατατίθενται στο Δήμο, εκτός αν αιτηθεί άδεια βόσκησης. Τέτοια συμφωνητικά δεν κατετέθησαν στο Δήμο. Τα συμφωνητικά πρέπει να κατατίθενται στη Δ.Ο.Υ (παλαιότερα) ή ηλεκτρονικά (σήμερα). Η μη κατάθεσή τους δεν τα ακυρώνει (εκτός αν αμφισβητηθούν από τους συμβαλλόμενους) απλώς συνιστά παράβαση. Ο έλεγχος γίνεται από την υπηρεσία στην οποία κατατίθενται.
Οι βοσκότοποι δεν έχουν καταγραφεί αναλυτικά με σύνταξη διαγραμμάτων σε κλίμακα 1:50.000, ή 1:20.000, στα οποία θα απεικονίζονται οι βοσκότοποι (πεδινοί, ημιορεινοί και ορεινοί και στο GIS) ), καθότι απαιτεί τεράστιο χρόνο και μεγάλη δαπάνη στην οποία ο Δήμος δεν μπορεί να ανταποκριθεί.
Σεβόμαστε απόλυτα το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και επιθυμούμε την εποικοδομητική κριτική που καταλήγει και σε προτάσεις. Από το κείμενο όμως του ψηφίσματος είναι φανερό ότι ο συντάκτης ή οι συντάκτες του επιχειρούν να μηδενίσουν την προσπάθεια της Δημοτικής Αρχής με σκοπό να δημιουργήσουν εντυπωσιασμούς, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα με χρήση απαράδεκτων και προσβλητικών όρων και φράσεων.
Είναι φανερό ότι οι συντάκτες του ψηφίσματος προσπαθούν να πολιτικοποιήσουν ένα καθημερινό υπαρκτό πρόβλημα με καιροσκοπικό τρόπο ενδεχομένως για την ικανοποίηση προσωπικών μελλοντικών φιλοδοξιών.
Δεν αποποιούμαστε των ευθυνών μας οι οποίες είναι υπαρκτές. Καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Θα αντιπαρέλθουμε καλόπιστα τις όποιες αξιολογικές κρίσεις γιατί η δική μας εκτίμηση είναι ότι η επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος απαιτεί σύνεση και συνέργεια και των φορέων και των πολιτών και προς την κατεύθυνση αυτή θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε.
Τέλος, και επειδή το ψήφισμα αναφέρεται σε άρθρο του αντιδημάρχου το 2008, τονίζουμε πως οι αναφορές του άρθρου για καταπατήσεις (άσχετο με το θέμα του ψηφίσματος) δεν ακουμπούν στη σημερινή Δημοτική Αρχή, η οποία έχει αποδείξει ότι κάθε τέτοια προσπάθεια στέλνεται αμέσως στον εισαγγελέα (Αθάνι κ.λ.π), ούτε σε «δικούς μας» γιατί έχει αποδείξει ότι δεν διαχωρίζει τους πολίτες.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ PRISMA


Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

ΑΚΑΝΘΟΣ, ΑΚΟΝΙΤΟ

΄Ακανθος (acanthus mollis)

Η Ακάνθα (επιστ. Άκανθος, Acanthus) είναι γένος αγριολούλουδων, πολύ συνηθισμένη στον μεσογειακό χώρο. Είναι πολυετές φυτό με περίοδο ανθοφορίας από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο. Αναπτύσσεται συνήθως σε χαμηλότερα υψόμετρα και σε παραθαλάσσιες περιοχές. Τα άνθη του φυτού αναπτύσσονται πάνω στον κεντρικό όρθιο βλαστό.
Το πιο κοινό είδος ακάνθας είναι η Άκανθος η ακανθώδης (Acanthus spinosus) που είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο είδος. Έχει αγκαθωτά φύλα και λογχοειδή αγκάθια ανάμεσα στα άνθη της. Το ύψος του άνθους της φτάνει μέχρι τα 70 εκατοστά περίπου.
Η κοινή του ονομασία είναι μουτσούνα, τσουλαδίτσα, μουτρέρα, απόρακας.

Ο πιο εντυπωσιακός εκπρόσωπος του γένους Άκανθος είναι η Άκανθος η απαλή (Acanthus mollis). Είναι το ομορφότερο είδος ακάνθας και συχνά χρησιμοποιείται ως καλλωπιστικό. Δεν περιέχει αιχμηρά αγκάθια σε αντίθεση με την Ακάνθα την ακανθώδη. Είναι πολύ διεσπαρμένο είδος στο λεκανοπέδιο της Αττικής και την άνοιξη εντοπίζεται σχεδόν σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους.
Η Ακανθος η απαλή είναι φυτό πολυετές, με πασαλώδη ρίζα που το ύψος του κυμαίνεται από 60 έως 120 εκατοστά. Σχηματίζει πλατιά φύλλα στη βάση, με βαθιές σχισμές, λαμπερά, με ωραίο βαθύ πράσινο χρώμα. Το μήκος τους φτάνει τα 40 εκατοστά και το πλάτος τους τα 25. Ανθη μεγάλα, λευκά, ενίοτε ρόδινα, διαταγμένα σε στάχυ, στην άκρη του ανθικού άξονα. Η ταξιανθία του φυτού μπορεί να παράγει μέχρι 120 λουλούδια. Το μέγεθος κάθε λουλουδιού μπορεί να φτάσει τα 5 εκατοστά. Τα άνθη του φυτού είναι ερμαφρόδιτα και γονιμοποιούνται από τις μέλισσες.
Το φυτό κατάγεται από τις αφρικανικές και ασιατικές στέπες. Στη χώρα μας έχει εγκλιματισθεί πλήρως και φυτεύεται ως καλλωπιστικό φυτό στους κήπους μας. 
Σε περιοχές με μεγάλη ξηρασία και θερμοκρασία τα φυτά ανθοφορούν από τα τέλη του χειμώνα και το καλοκαίρι μπαίνουν σε λήθαργο. Αναπτύσσεται σε χαμηλά υψόμετρα και παραθαλάσσιες περιοχές.
Αναπτύσσεται ακόμη και σε φτωχά και ξηρά εδάφη, σε ηλιόλουστες ή ημισκιασμένες θέσεις.
Πολλαπλασιάζεται με σπόρους ή με παραφυάδες. Αναγνωρίζεται εύκολα από τα πολύ μεγάλα φύλλα του που είναι σχιστά και κυματώδη. 

Ιστορικά
Οι αρχαίοι έλληνες γνώριζαν τις θεραπευτικές ιδιότητες του βοτάνου. Σύμφωνα με τον Διοσκουρίδη, οι ρίζες του φυτού έχουν ευεργετικές ιδιότητες για τους φυματικούς και για αυτούς που υποφέρουν από σπασμούς ή κήλη. Παράλληλα όμως το φυτό ενέπνευσε τους αρχαίους έλληνες με την εμφάνισή του. Στην αρχιτεκτονική τους, το φύλλο της ακάνθου απαθανατίστηκε από τον Καλλίμαχο (3ος αιώνας π.Χ.) πάνω στους κορινθιακούς κίονες και έγινε σύμβολο του ελληνικού πολιτισμού. Ο Καλλίμαχος (430 π.χ.χ.),μαθητής του περίφημου γλύπτη Πολύκλειτου, παρατηρούσε σύμφωναμε την ελληνική Ιερή Παράδοση αλλά και τον Βιτρούβιο, ένα καλάθι που βρισκόταν στον τάφο ενός κοριτσιού στην Κόρινθο. Το καλάθι όπου ήταν τοποθετημένα τα παιχνίδια της σκεπαζόταν από μια τετράγωνη πλάκα. Γύρω από το καλάθι είχαν φυτρώσει άκανθοι, ακολουθώντας το σχήμα του. Και ιδού το κορινθιακό κιονόκρανο
   
Συστατικά
Στα φύλλα και τη ρίζα του φυτού υπάρχουν διάφορα γλυκίδια (ολιγοσακχαρίτες), καθώς και μία πικρή ουσία. Ολο το φυτό είναι πλούσιο σε ανόργανα άλατα και περιέχει σημαντικές ποσότητες βλέννης και τανίνης.

Θεραπευτικές ιδιότητες
Η Ακανθα ανθίζει από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα φύλλα και η ρίζα.
Τα φύλλα συλλέγονται κατά την εποχή της ανθοφορίας και η ρίζα το φθινόπωρο. 
Παραδοσιακά χρησιμοποιήθηκε ως θεραπεία για την εξάρθρωση των αρθρώσεων και για τα εγκαύματα.
Για πολλούς αιώνες το τσάι του άκανθου το χρησιμοποιούσαν εναντίον των ερεθισμών της ουροδόχου κύστεως και εναντίον των αιμοπτύσεων.


Δρα ως στυπτικό, μαλακτικό, επουλωτικό και καθαρτικό. Τα φύλλα και οι ρίζες έχουν τις προαναφερόμενες ιδιότητες κατά την θεραπευτική τους χρήση. Ο νωπός χυμός του φυτού, ή το έγχυμα των φύλλων και των ανθέων, τονώνει την όρεξη, αποσυμφορίζει το ήπαρ και βελτιώνει την πέψη.
Μουλιασμένο σε κρύο νερό και στη συνέχεια ψιλοκομμένο, το φυτό αυτό έχει την ιδιότητα εφαρμοζόμενο πάνω σε ερεθισμένες πληγές να τις καταπραΰνει.
Στη νότια Γαλλία αυτό το παρασκεύασμα χρησιμοποιείται για μαλακτικά λουτρά. Η ρίζα του φυτού λιώνει εύκολα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επίθεμα για εγκαύματα, εξαρθρώσεις και ποδάγρες.
Ο πολτός του φυτού όταν εφαρμόζεται πάνω σε εξαρθρώσεις ανακουφίζει τους μύες και τις αρθρώσεις επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα την χαλάρωση των μυών και τη σύσφιξή τους, οδηγώντας τους στη φυσιολογική τους θέση. Τα θρυμματισμένα φύλλα του φυτού έχουν χρησιμοποιηθεί ως κατάπλασμα για ανακούφιση εγκαυμάτων και τη μείωση των οιδημάτων.
Εσωτερικά η λήψη του φυτού δρα ως μαλακτικό στους ερεθισμένους βλεννογόνους του πεπτικού και ουροποιητικού συστήματος. Επίσης το έγχυμα των φύλλων χρησιμοποιείται εναντίον της διάρροιας.

Παρασκευή και δοσολογία
Τα φύλλα παρασκευάζονται ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε ένα κουταλάκι του τσαγιού ξηρό βότανο και το αφήνουμε σκεπασμένο για 15 λεπτά.
Σουρώνουμε και πίνουμε έως τρεις φορές την ημέρα.
Η ρίζα παρασκευάζεται ως αφέψημα. Βράζουμε ένα κουταλάκι θρυμματισμένης ρίζας για 10 λεπτά. Στη συνέχεια σουρώνουμε και πίνουμε έως τρεις φορές την ημέρα.

Προφυλάξεις 
Δεν αναφέρονται παρενέργειες. Προσέχουμε να μην υπερβαίνουμε τη συνιστώμενη δοσολογία.

http://http---ellinon-anava.pblogs.gr/


Ακόνιτο (aconitum napellus)

Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Aconitum napellus L. (Ακόνιτο το νάπελο. Ανήκει στην οικογένεια των Ρανουγκουλιδών (ή Βατραχιίδες). Φυτρώνει σε Ασία, βόρεια Αμερική και Ευρώπη σε υψόμετρο μέχρι 3.000 μέτρα.
Είναι διάσπαρτο και αρκετά κοινό. Φυτρώνει σε σκιερά μέρη, υγρά, σε χουμώδη εδάφη, κοντά σε ποτάμια. Του αρέσουν οι περιοχές γύρω από στάβλους και ποιμνιοστάσια και τα ορεινά πλούσια λιβάδια. Κοινώς ονομάζεται Στριγλοβότανο ή Ψάκι.
Το συναντούμε περισσότερο στην Πελοπόννησο και ιδιαίτερα στη Λακωνία.
Είναι φυτό ποώδες, πολυετές και το ύψος του κυμαίνεται από 50 έως 150 εκατοστά. Ρίζα κονδυλώδης, σαρκώδης, ακανόνιστη και φαιά εξωτερικά, ενώ εσωτερικά είναι ασπριδερή. Μοιάζει με ραπάνι. Στέλεχος όρθιο, όχι πολύ διακλαδισμένο. Φύλλα παλαμοσχιδή, με βαθύ πράσινο χρώμα, κομμένα σε 5-7 τμήματα. Ο μεσαίος λοβός είναι κομμένος στα τρία ενώ οι πλάγιοι στα δύο. Ανθη πολύ ωραία σε σχήμα περικεφαλαίας, με χρώμα κυανό ιώδες. Τα τσαμπιά είναι αραιά. Ολα τα μέρη του φυτού είναι δηλητηριώδη και ενεργούν σύντομα και βίαια. Τα ζώα το αποφεύγουν.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
Το ακόνιτο είναι το πιο δηλητηριώδες φυτό στην Ευρώπη, εξαιτίας της ακονιτίνης που περιέχει, η οποία έρχεται στη δεύτερη θέση μετά τη νεπαλίνη, το αλκαλοειδές που εξάγεται από το φυτό Αconitum ferox wall του Νεπάλ, που θεωρείται το πιο δραστικό φυσικό δηλητήριo. Αρκεί να σκεφτούμε ότι μια δόση 2-4 γρ, φρέσκου κονδύλου, που περιέχουν 3-6 χιλιοστόγραμμα ακονιτίνη, αποτελεί θανατηφόρα δόση για τον άνθρωπο. Χρειάζεται λοιπόν πολύ μεγάλη προσοχή μ ' αυτό το φυτό. Πρέπει μάλιστα να μην το πιάνουμε με γυμνά χέρια, γιατί το δηλητήριο εισχωρεί μέσα στο δέρμα. Και η απλή επαφή με το φυτό (τα άνθη π.χ.), μπορεί να προκαλέσει σοβαρές δηλητηριάσεις και δερματίτιδες. Η δηλητηρίαση επέρχεται γρήγορα. Τα συμπτώματα εμφανίζονται ύστερα από μερικά λεπτά και ο θάνατος επέρχεται σε 30-45 λεπτά .
Το φυτό πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη προφύλαξη και προσοχή και η ιατρική οδηγία είναι απαραίτητη .
 

Συστατικά – χαρακτήρας
Περιέχει αλκαλοειδή της διτερπενικής ομάδας, ναπελλίνη, ακονιτίνη και φλαβονικά γλυκοσίδια λουτεολίνη και απιγενίνη. Τα φυτά με αλκαλοειδή περιέχουν βασικές αζωτούχες οργανικές ουσίες, που επενεργούν στο νευρικό σύστημα και στα αιμοφόρα αγγεία. Έχουν τοξικές ιδιότητες και η δοσολογία τους έχει μεγάλη σημασία, γιατί κάθε κατάχρηση προκαλεί δηλητηριάσεις. Το φυτό περιέχει ακόμα πρωτεΐνες, χλωροφύλλη, κερί, κόμμι, μηλικό οξύ και ακονιτικό οξύ.

Ιστορικά στοιχεία
Βότανο γνωστό από την αρχαιότητα. Το ακόνιτο έχει χρησιμοποιηθεί σαν δηλητήριο, με το οποίο άλειφαν τα βέλη και τα δόρατα. Το είδος που αναφέρει ο Διοσκουρίδης είναι το Aconitum lycotonum η ονομασία του οποίου προέρχεται μάλλον από το γεγονός ότι οι αρχαίοι, έβαζαν στα βέλη τους τον χυμό του φυτού για να θανατώνουν τους λύκους. Οι εγκληματίες θανατώνονταν με απορρόφηση ακόνιτου. Ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος ονόμαζε το φυτό «φυτικό αρσενικό». Κατά τον 18ο αιώνα, εισήγαγαν το ακόνιτο στις φαρμακοποιίες.

Αυτοφυές σε υγρά μέρη. Χρησιμοποιούνται η ρίζα και τα φύλλα του. Η ιατρική οδηγία είναι άκρως απαραίτητη.
Βοηθά στις ημικρανίες νευραλγικής φύσεως, στις νευραλγίες του προσώπου και τις οδονταλγίες. Συνιστάται κατά των παθήσεων των πνευμόνων, της υδρωπικίας, των οξέων ρευματισμών και του αρθριτικών.
Στην Ελλάδα και τη Μακεδονία, συναντάται το είδος ρανουνκουλόφυλλο.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις
Το Ακόνιτο αν και είναι ισχυρότατο δηλητήριο θεωρείται από τα κορυφαία θεραπευτικά φυτά, αρκεί η χρήση του να γίνεται με τον κατάλληλο τρόπο, με το κατάλληλο παρασκεύασμα και την πρέπουσα δοσολογία.
Είναι ισχυρό αναισθητικό σε ορισμένες νευραλγίες (ισχιαλγία) και αντιπυρετικό στις ασθένειες από κρυολόγημα. Χρησιμοποιείται σε θεραπεία ρευματισμών, νευραλγιών και χρόνιων δερματικών παθήσεων, στις νευρώσεις, στις νευραλγίες του προσώπου και τις οδονταλγίες, στις ημικρανίες νευρικής φύσης, στις περιπτώσεις κώφωσης (χωρίς οργανική βλάβη), και στις περιπτώσεις στηθάγχης, υπό αυστηρή ιατρική παρακολούθηση.
Συστήνεται ακόμα κατά των νευρικών παλμών ή ρευματικών με πόνους της καρδιάς και υπερτροφία, και κατά των παθήσεων των πνευμόνων (άσθμα, κοκκίτη και νευρικό βήχα).
Είναι εφιδρωτικό και αποτελεσματικό κατά της υδρωπικίας, των οξέων ρευματισμών, της φαρυγγίτιδας, γρίπης και οξείας αρθρίτιδας. Θεωρείται ότι έχει αντικαρκινικές ιδιότητες.
Παρασκευή και δοσολογία
Δεν το χρησιμοποιούμε μόνοι μας. Αν χρησιμοποιηθεί θα γίνει μόνο κάτω από αυστηρή ιατρική παρακολούθηση.









Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

Αγκινάρα

Αγκινάρα (Cynara scolymus)

Η επιστημονική της ονομασία είναι Cynara scolymus και ανήκει στην οικογένεια των Αστερωδών.
Είναι φυτό ποώδες πολυετές και έχει σχήμα θάμνου. Φτάνει σε ύψος το 1,5 μέτρο, με όρθιο διακλαδισμένο στέλεχος που εμφανίζεται στο κέντρο του φυτού. Στις άκρες των διακλαδώσεων σχηματίζονται κεφάλια και κάθε ένα από αυτά αποτελείται από ένα σαρκώδες τμήμα που είναι πεπλατυσμένη ανθοδόχη. Περιβάλλεται από φύλλα ακανθώδη ή μη. Τα φύλλα συλλέγονται προς κατανάλωση νωρίς τον Χειμώνα και οι κεφαλές την Άνοιξη μέχρι τις αρχές του Καλοκαιριού.
Στην Ελλάδα δεν καλλιεργούσαν την Αγκινάρα στα αρχαία χρόνια, ενώ στην Σικελία η καλλιέργεια της ήταν πολύ διαδεδομένη. Όμως στους αρχαίους Έλληνες άρεσε πολύ η άγρια αγκινάρα που την θεωρούσαν είδος λαχανικού. Ο Πτολεμαίος ο Ευεργέτης, βασιλιάς της Αιγύπτου, αναφέρει ότι στις όχθες ενός ποταμού της Λιβύης φύτρωναν αγκινάρες που μάζευαν οι στρατιώτες, έβγαζαν τα αγκάθια και τις έτρωγαν.

΄Αγρια αγκινάρα (Cynara cardunculus L.)
Η Αγριαγκινάρα που άρεσε στους αρχαίους Έλληνες, ονομάζεται επιστημονικά Cynara cornigera. Μοιάζει με την Αγκινάρα αλλά έχει μικρότερα και ποιο αγκαθωτά φύλλα και μικρότερα κεφάλια. Και αυτή χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα για ηπατικά προβλήματα αλλά και ως τονωτικό, χολαγωγό ακόμη και ως αφροδισιακό ελιξίριο.
Μαγειρεύονται όπως και οι αγκινάρες. Σύμφωνα με τον Αθήναιο που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. τα φύλλα της αγριαγκινάρας καθαρίζονται και τρώγονται. Αλλά επειδή είναι υπόπικρα, τα διατηρούν στην άλμη. Από τότε μέχρι σήμερα συνηθίζεται η αποθήκευση της αγκινάρας στην άλμη, όπως επίσης σε ξύδι ή ελαιόλαδο. 
Περιγραφή
Η αγκινάρα (Cynara cardunculus, Κυνάρα η καρδονίσκη ή αλλιώς Κυνάρα η κάκτος) είναι ένας αγκαθωτός ανθοφόρος βλαστός του πολυετούς φυτού cynara, το οποίο φτάνει ή ξεπερνάει το ένα μέτρο όπου σε ένα βλαστό είναι δυνατό να φέρονται κι άλλες ανθοκεφαλές, σα διακλαδώσεις (περίπου 20 με 25). cardunculus.
Το φυτό πολλαπλασιάζεται με παραφυάδες κατά την άνοιξη ή το φθινόπωρο ενώ ο βλαστός της ξεραίνεται το καλοκαίρι.
Το βλαστάρι ή άνθος είναι το φαγώσιμο μέρος, δηλαδή ο καρπός. Ο καρπός της άγριας αγκινάρας είναι σαρκώδης, εσωτερικά κούφιος. Περιέχει την καρδιά, «το κρέας» της άγριας αγκινάρας, και την κορυφή με χνουδωτό κέντρο. Αν δε γίνει συγκομιδή ο καρπός ανθίζει με μεγάλο μπλέ-βιολετί χρώμα, όμορφο αλλά μη φαγώσιμο. Οι ανθικοί αυτοί άξονες που φέρουν τη χαρακτηριστική ταξιανθία ονoμάζεται κεφάλια.Η διάμετρος ενός τέλειου αναπτυγμένου κεφαλίου φτάνει τα 15 εκατ. Τα ανθίδια που σχηματίζουν τα κεφάλια είναι σωληνώδη, ισομήκη λευκού χρωματισμού. Η ανθοκεφαλές αποτελούνται από τους ανθοδόχους, τα βράκτια φύλλα και από μεγάλο αριθμό ανθέων, έχουν δε σχήμα κωνοειδές και κεντρομόλα ανάπτυξη. Τα βράκτια φύλλα αποτελούνται από σαρκώδες και μεμβρανώδες τμήματα που καταλήγουν σε αγκάθια πράσινου χρώματος.

Θεραπευτικές ιδιότητες
Η αγκινάρα εκτός των θρεπτικών της ικανοτήτων, έχει και αξιόλογες ιαματικές ιδιότητες, επειδή δεν περιέχει πολλούς υδατάνθρακες, δίνεται σαν καλή τροφή στους διαβητικούς.
Πέρα από εξαιρετικό λαχανικό, αποτελεί επίσης και ένα πολύτιμο φάρμακο. Τα συστατικά της αγκινάρας είναι χολαγωγά και διουρητικά. Πιστεύεται επίσης ότι έχουν την εξαιρετική ιδιότητα να απομακρύνουν τη χοληστερίνη από το αίμα!
Η αγκινάρα, θεωρείται ότι είναι κατά της αρτηριοσκλήρωσης και της ανεπάρκειας συκωτιού. Είναι επίσης τονωτική, κατά των διαλειπόντων πυρετών, κατά του τεταρταίου πυρετού, κατά της υδρωπικίας, κατά των παθήσεων του συκωτιού και κατά των ρευματισμών.
Έχει επίσης ιδιότητες κατά της πέτρας των νεφρών, του ίκτερου και είναι επίσης καρδιοτονωτική και καθαριστική του αίματος.
Τέλος, η αγκινάρα μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη της οστεοπόρωσης. καθώς αποτελεί πολύ καλή πηγή σε βιταμίνη Κ, η οποία συμμετέχει στη διατήρηση της υγείας των οστών, ενεργοποιώντας την πρωτεΐνη οστεοκαλσίνη, ή με άλλους μηχανισμούς. Είναι λοιπόν ιδανικές για άτομα με αυξημένο κίνδυνο για οστεοπόρωση.
Η κατανάλωση αγκινάρας και αφεψημάτων με εκχυλίσματα αγκιναρας, έχει διαπιστωθεί ότι μειώνουν τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα, έχουν αποτοξινωτική δράση και ρυθμίζουν την αρτηριακή πίεση χάρη στη διουρητική δράσης της. Εκτός των άλλων δρουν κατά της αρτηριοσκλήρυνσης και των ρευματισμών.
Το έγχυμα της αγκινάρας σε λευκό κρασί συνεστήθη κατά των ρευματισμών, της αρθρίτιδας, του ίκτερου, της χρόνιας διάρροιας και της λιθιάσεως. (A. Narodetzki). 
Λόγω της περιεχομένης τανίνης σε αυτή, η αγκινάρα και τα φύλλα είναι στυπτικά, τονωτικά και ενδείκνυται σε φυματικούς.
Από παλαιοτέρων χρόνων φημολογούντο οι αφροδισιακές ιδιότητες της αγκινάρας, γιατί αυτή εθεωρείτο και θεωρείτε ότι κινεί την αφροδίσια ορμή.
Από πολλούς θεωρείται γαλακταγωγός και τα φύλλα τους δίνονται σαν τροφή στα ζώα και μάλιστα στις γαλακτοφόρους αγελάδες.
Το κάτω μέρος των λεπύρων της αγκινάρας και η ανθοδόχη περιέχουν εκτός από άφθονες λευκωματοειδές ουσίες και ινουλίνη, η τέφρα δε αυτής ίσως ίχνη μαγγανίου.
Η αγκινάρα είναι πλούσια σε βιταμίνες (Α, Β1, Β2, νιασίνη και C) και αντιοξειδωτικά. Είναι ένα φυτό, πλούσιο σε σιλυμαρίνη και η κυναρίνη.
Η σιλυμαρίνη είναι μία ισχυρή αντιοξειδωτική ουσία, η οποία καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες, η εμφάνιση των οποίων συνδέεται με διάφορες μορφές καρκίνου. Όσον αφορά τον καρκίνο, μια επιστημονική μελέτη του Νοσοκομειακού Πανεπιστημίου Cleveland έδειξε ότ, ένα παρασκεύασμα είδους αλοιφής με εκχύλισμα άγριας αγκινάρας με την ουσία σιλυμαρίνη, ήταν αποτελεσματικό για την προστασία πειραματόζωων από καρκίνους του δέρματος. Μελέτες που έχουν γίνει, έχουν διαπιστώσει ότι το εκχύλισμα φύλλων της αγκινάρας προτρέπει την απόπτωση (κυτταρικό θάνατο) και μειώνει τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων σε πολλές διαφορετικές μορφές καρκίνου, συμπεριλαμβανομένων του καρκίνου του προστάτη, της λευχαιμίας και του καρκίνου του μαστού. Μια ιταλική μελέτη έδειξε ότι μια διατροφή πλούσια σε φλαβονοειδή, που υπάρχουν στο αγκινάρες, μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού. Τέλος η σιλυμαρίνη βοηθάει σε ασθένειες του ήπατος (συκώτι).
Το δεύτερο σημαντικό συστατικό της αγκινάρας, η κυναρίνη,διεγείρει την παραγωγή και έκκριση χολής και έτσι βελτιώνονται τα συμπτώματα των γαστρεντερικών προβλημάτων, όπως κοιλιακός πόνος, ναυτίαδιάρροια ή δυσκοιλιότητα.

Θρεπτικά συστατικά
Σαν τροφή, η αγκινάρα είναι πολύτιμη. Περιέχει 84% νερό, 3% πρωτεΐνες, 11% υδατάνθρακες και λιγότερο από 1% λιπαρά οξέα. Είναι πλούσια πηγή ασβεστίου και διάφορων βιταμινών (Α, Β1, Β2 ,C).
Οι άγριες αγκινάρες είναι επίσης κατάφορτες με Βιταμίνη Β, τόσο απαραίτητη στις εγκύους γυναίκες, για την σωστή ανάπτυξη του εμβρύου. Σημαντική είναι επίσης και η Βιταμίνη C που βρίσκεται στην αγκινάρα.
Η αγκινάρα ακόμη περιέχει μεγάλες ποσότητες ινωδών ουσιών (μια μεσαίου μεγέθους άγρια αγκινάρα περιέχει πάνω από 6 γραμμάρια ινωδών ουσιών), που βοηθούν στον καθαρισμό του οργανισμού από τις τοξίνες, προλαμβάνουν την υψηλή χοληστερόλη, την υψηλή πίεση, τον σακχαροδιαβήτη και τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Επίσης, είναι καλή πηγή μαγνησίου, που βοηθά στη μείωση της υψηλής πίεσης του αίματος και σταθεροποιεί τους χτύπους της καρδιάς. Λόγω της μικρής περιεκτικότητάς της σε σάκχαρα είναι κατάλληλη τροφή για ανθρώπους με διαβήτη.
Πράσινα φύλλα αγκινάρας με πολύ λίγο νερό που θα φθάσει στο σημείο του βρασμού (χωρίς να βράσει), για τρεις ώρες και εν συνεχεία θα σουρωθεί βοηθούν για την τόνωση των μαλλιών. ( με μασάζ).

Προφυλάξεις: Η χρήση του αφεψήματος των φύλλων αγκινάρας θεωρείται ασφαλής. Σε έρευνες έχει δοθεί μέχρι 23 μήνες συνεχόμενους χωρίς να εμφανιστεί κάποια παρενέργεια.
Για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα δεν υπάρχουν διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία.
Για τη χρήση στην εγκυμοσύνη και το θηλασμό δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία διαθέσιμα.
Δεν υπάρχουν καταγεγραμένες αλληλεπιδράσεις των φύλλων αγκινάρας με φάρμακα.
 Άτομα τα οποία έχουν πρόβλημα με τη χοληδόχο κύστη (πέτρες κ.λ.π.) να συμβουλέυονται κάποιον ειδικό πριν καταναλώσουν το αφέψημα σε θεραπευτικές δόσεις γιατί τα φύλλα αγκινάρας αυξάνουν τη ροή της χολής.

Πηγές:
Τα εδώδιμα φυτά - Ως τροφαί και ως φάρμακα/ Ανάργυρου Μ. Σφακιανάκη Ιατρού
http://www.healthyliving.gr/


Σάββατο 16 Ιουλίου 2016

Αγγούρι (Cucumis sativus)

Τα αγγούρια ένα από τα πιο καλλιεργήσιμα λαχανικά στον κόσμο και ένα από τα καλύτερα τρόφιμα για την υγεία μας. Αυτό και μόνο του δίνει μια θέση στα σούπερ τρόφιμα.
Τα αγγούρια προέρχονται από την ίδια οικογένεια (κολοκυνθοειδή) με τα φυτά που παράγουν το πεπόνι, το καρπούζι και το κολοκύθι και τα βρίσκουμε στην αγορά είτε σε μικρό μέγεθος (για τουρσί), είτε σε μεγαλύτερο για τις σαλάτες. Στην Κρήτη, μάλιστα, αλλά και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου, βρίσκουμε και το ξυλάγγουρο, το οποίο μοιάζει με μικρό πεπόνι και έχει πιο σκληρή σάρκα από το συνηθισμένο αγγούρι, η οποία είναι και πολύ εύγευστη.
Κατέχει έναν από τους… πρωταγωνιστικούς ρόλους στη χωριάτικη σαλάτα, αλλά πέρα από τη δροσιστική του γεύση, είναι ταυτόχρονα και πολύ ωφέλιμο, ενώ αποτελεί κι ένα πολύ σημαντικό συστατικό για την ομορφιά της επιδερμίδας μας – κι όχι μόνο.
Βρίσκεται και σε διάφορες κρέμες ομορφιάς, ενώ πολλές φορές χρησιμοποιείται και σκέτο πάνω στο δέρμα για να το ανανεώσει και να του μεταφέρει τα οφέλη του.

Τα πολύτιμα συστατικά του
Σε ένα ωμό αγγούρι με τη φλούδα του, θα συναντήσουμε διαιτητικές φυτικές ίνες, φυλλικό οξύ, βιταμίνη C, βιταμίνη Β1, βιταμίνη Β2, ασβέστιο, πρωτεΐνη, λίπος, υδατάνθρακες, σίδηρο, φώσφορο, κάλιο, σάκχαρα, βιταμίνη Β3, βιταμίνη Β5, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, μαγγάνιο και πυρίτιο.

Οι ευεργετικές του επιδράσεις

Το αγγούρι δεν εκτός από την υγεία μας, βελτιώνει και την όψη μας. Ας δούμε πώς επιδρά σε διάφορους τομείς της υγείας και της εμφάνισής μας

Καθαρίζει και αναζωογονεί την επιδερμίδα
Το αγγούρι έχει διουρητικές, καθαριστικές, αλλά και… δροσιστικές ιδιότητες, οι οποίες δρουν εξαιρετικά ευεργετικά στην επιδερμίδα μας. Η υψηλή περιεκτικότητά του σε νερό, οι βιταμίνες Α, Β και C και η παρουσία μετάλλων όπως μαγνήσιο, κάλλιο, μαγγάνιο και πυρίτιο καθιστούν το αγγούρι σημαντικό για τη φροντίδα του δέρματος, γι’ αυτό άλλωστε το συναντούμε συχνά ως κύριο συστατικό σε μάσκες ομορφιάς και κρέμες για σύσφιγξη του δέρματος. Ακόμη, τονώνει τα μάτια και μειώνει το πρήξιμο χάρη στο ασκορβικό και το καφεϊκό οξύ που περιέχει, ενώ μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φέτες του και για ανακούφιση από καψίματα και ερεθισμούς.
  
 
Κάνει καλό στην πέψη
Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας νερού και χαμηλής περιεκτικότητας θερμίδων, το αγγούρι είναι μια ιδανική πηγή για όσους θέλουν να χάσουν βάρους
Αν αντιμετωπίζετε πεπτικά προβλήματα όπως καούρες, γαστρίτιδες, ακόμη και έλκος, ο φρέσκος χυμός αγγουριού ίσως είναι η λύση στο πρόβλημά σας. Οι διαιτητικές φυτικές του ίνες διώχνουν τις τοξίνες από το πεπτικό σύστημα κι έτσι προωθούν την πεπτική διαδικασία, ενώ αν καταναλώνετε καθημερινά αγγούρι, θα μπορέσετε εν καιρώ να καταπολεμήσετε και τη δυσκοιλιότητα. Το αγγούρι, μάλιστα, περιέχει και ένα ένζυμο που ονομάζεται ερεψίνη και βοηθά στη χώνεψη των πρωτεϊνών του γεύματος. Προτιμήστε να το καταναλώνετε με τη φλούδα, καθώς εκεί βρίσκονται οι περισσότερες φυτικές ίνες.
Βελτιώνει την υγεία των αρθρώσεων
Το αγγούρι είναι μια εξαιρετική πηγή διοξειδίου του πυριτίου που ενισχύει την υγεία των αρθρώσεων μέσω της ενίσχυσης των συνδετικών ιστών. Όταν αναμιγνύεται με χυμό καρότου, το αγγούρι μπορεί να ανακουφίσει την ουρική αρθρίτιδα και τον πόνο της αρθρίτιδας με τη μείωση των επιπέδων του ουρικού οξέος.
Κρατά την αρτηριακή πίεση σε φυσιολογικά επίπεδα
Το κάλιο, το μαγνήσιο και οι φυτικές ίνες του αγγουριού βοηθούν στη διατήρηση φυσιολογικών επιπέδων αρτηριακής πίεσης, ενώ μπορούν ακόμη και να συμβάλλουν στη μείωσή της σε περιπτώσεις υπέρτασης.
Έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες
Οι σπόροι του αγγουριού θεωρούνται φυσικό φάρμακο για τα εντερικά παράσιτα, ενώ οι αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές τους δρουν βοηθητικά στην αντιμετώπιση οιδημάτων στις βλεννογόνους μεμβράνες της μύτης και του λαιμού.
Χαρίζει γερά νύχια
Το πυρίτιο, για άλλη μια φορά, αποτελεί ένα από τα σημαντικά συστατικά του αγγουριού και μπορεί να αποτρέψει το σπάσιμο και τη φθορά των αδύναμων νυχιών των χεριών και των ποδιών.
Ανακουφίζει την αρθρίτιδα και την ποδάγρα
Ο χυμός του αγγουριού, ο οποίος είναι εμπλουτισμένος με βιταμίνες Α, Β1, Β6, C και D, φυλλικό οξύ, μαγνήσιο, ασβέστιο και κάλιο, όταν αναμειχθεί με καρότο μπορεί να «ρίξει» τα επίπεδα του ουρικού οξέος και να επιφέρει ανακούφιση στους ασθενείς με προβλήματα ουρικής αρθρίτιδας.
Βελτιώνει την υγεία των δοντιών και των ούλων
Το αγγούρι και ο χυμός του κάνει καλό και στην στοματική υγιεινή, ενώ μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση διάφορων παθήσεων των δοντιών και των ούλων, όπως πυόρροια. Ο λόγος είναι ότι οι φυτικές ίνες του αγγουριού, αλλά και των υπόλοιπων φρούτων και λαχανικών κάνουν ένα είδος «μασάζ» στα ούλα και τα δόντια, ενώ ταυτόχρονα, όπως όλες οι ωμές τροφές, τα αγγούρια αυξάνουν την εκροή σάλιου, εξουδετερώνοντας τα οξέα που κάνουν κακό στη στοματική κοιλότητα.
Πάρτε μια φέτα αγγουριού και πιέστε τη στον ουρανίσκο σας με τη γλώσσα για μισό λεπτό. Οι φυτοχημικά θα σκοτώσουν τα βακτήρια στο στόμα σας, υπεύθυνα για την πρόκληση δυσάρεστης αναπνοής.
Δρα βοηθητικά στους διαβητικούς
Το μαγγάνιο που περιέχεται στο αγγούρι μπορεί να βοηθήσει στη σύνθεση φυσικής ινσουλίνης και να δράσει ευεργετικά σε περιπτώσεις διαβήτη. Ο χυμός αγγουριού περιέχει μια ορμόνη η οποία είναι απαραίτητη για τα κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη απαρίτητη σε διαβητικούς ασθενείς. Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι μια ένωση που ονομάζεται στερόλη στα αγγούρια μπορεί να βοηθήσει να μειώσει τα επίπεδα της χοληστερόλης.
Ευεργετεί τα νεφρά
Μια ακόμη ιδιότητα του αγγουριού είναι η θεραπευτική του δράση σε παθήσεις που αφορούν την ουροδόχη κύστη και τα νεφρά. Η υψηλή περιεκτικότητά του σε νερό είναι βοηθητική στις λειτουργίες των νεφρών, προωθώντας την ούρηση, καθώς το αγγούρι ανήκει στην ομάδα των φυσικών διουρητικών.
Μακραίνει τα… μαλλιά
Αν το νέο σας κούρεμα δεν σας ικανοποιεί και θέλετε τα μαλλιά σας να μακρύνουν όσο πιο γρήγορα γίνεται, πιείτε χυμό αγγουριού, καρότου, σπανακιού και μαρουλιού. Το πυρίτιο του αγγουριού κάνει ξανά το θαύμα του σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους χυμούς και πέραν του ότι βοηθά να μακρύνει η τρίχα, μια διατροφή πλούσια σε πυρίτιο θα σας χαρίσει λαμπερά μαλλιά, αλλά και γερά οστά.
Καταπολεμά την ζέστη μέσα και έξω
Τρώγοντας αγγούρι θα νιώσετε ανακούφιση από την ζέστη, ειδικά το καλοκαίρι. Μπορείτε επίσης να τοποθετήσετε το αγγούρι στο δέρμα σας και θα σας ανακουφίσει από τα ηλιακά εγκαύματα
Ζωντανεύει τα μάτια
Τοποθετώντας ένα παγωμένο φέτα αγγουριού πάνω στα πρησμένα μάτια είναι ένα κλισέ μυστικό ομορφιάς, αλλά μπορεί πραγματικά να βοηθήσει να μειώσει τις σακούλες και πρήξιμο κάτω από τα μάτια χάρει στις αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες του.
Καταπολεμά τον καρκίνο
Το αγγούρι είναι γνωστό ότι περιέχει πινορεσινόλη, λαρισιρεσινόλη και σεκοϊσολαρισιρεσινόλη. Οι τρεις λιγνάνες έχουν μια ισχυρή σύνδεση οι οποίες μειώνουν τον κίνδυνο αρκετών τύπων καρκίνου, συμπεριλαμβανομένων των ωοθηκών, του μαστού, του προστάτη και του καρκίνου της μήτρας.
Θεραπεύει το hangover
Για να αποφευχθεί η πρωινή κεφαλαλγία ή hangover μπορείτε να φάτε μερικές φέτες αγγουριού πριν πάτε για ύπνο. Τα αγγούρια περιέχουν αρκετή βιταμίνη Β, ζάχαρη και ηλεκτρολύτες για να αναπληρωθούν πολλά απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και τη μείωση του πονοκεφάλου

http://www.clickatlife.gr/
http://fat.asert.info/