Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2017

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2017

Μελάνθιον το ήμερον (Nigella sativa)

Το Μελάνθιον το ήμερον ή η Νιγέλα η εδώδιμος (Nigella sativa) ή απλά η Νιγέλα ή Νιγκέλλα (Nigella) είναι ένα ετήσιο ανθοφόρο φυτό της οικογένειας των Βατραχιίδων ή Ρανουγκουλίδων (Ranunculaceae), προέρχεται από τη Νότια Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, τη Νότια και τη νοτιοδυτική Ασία και είναι το είδος που απαντάται συχνότερα στη Δύση.

Περιγραφή
Φτάνει σε ύψος τα 20-30 εκατοστά, με λεπτά διαιρεμένα, γραμμικά (αλλά όχι νηματοειδή) φύλλα. Τα λουλούδια της είναι λεπτά και συνήθως έχουν χρώμα απαλό γαλάζιο και λευκό, με πέντε έως δέκα πέταλα. Ο καρπός της είναι μια μεγάλη και φουσκωμένη κάψα που αποτελείται από τρία έως επτά ενωμένα ωοθυλάκια και που το καθένα περιέχει πολλούς σπόρους που χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό και ορισμένες φορές, ως αντικατάσταση του αρχικού (γνήσιου) μαύρου κύμινου (Βούνιον το βολβοκάστανον (Bunium bulbocastanum)).
Οι σπόροι από το Μελάνθιον το ήμερον ή τη Νιγέλα την εδώδιμο (Nigella sativa), είναι τραχείς στο άγγιγμα, γωνιώδεις, γενικά μικρού μεγέθους, βάρους 1–5 mg και σκούρου γκρι ή μαύρου χρώματος εξωτερικά, αλλά λευκοί και ελαιώδεις εσωτερικά.

Ετυμολογία
Το επιστημονικό του όνομα (Nigella sativa), είναι ένα παράγωγο του Λατινικού  niger  (μαύρο).

Κοινά ονόματα
Στα Ελληνικά ονομάζεται κύμινον το Αιθιοπικόν. οι δε σπόροι του  μαυροκούκιμαυρόσποροςμαυροσούσαμο ή και μαυροσήσομο. Στην Κύπρο οι σπόροι του φυτού είναι γνωστοί ως μαυρόκοκκος.
Το λάδι του Μαύρου Κύμινου ονομάζεται «λάδι των Φαραώ», διότι βρέθηκε σε τάφο του Tutankhamen και άλλων αιγυπτίων Φαραώ.
Η ονομασία 
μαύρο κύμινο που μερικές φορές χρησιμοποιείται για τη Νιγέλα, είναι παραπλανητική και το μόνο που προκαλεί είναι σύγχυση. Παρ' όλα αυτά, δεν είναι λίγοι εκείνοι που χρησιμοποιούν αυτή την ονομασία, όταν αναφέρονται στους σπόρους και τα παράγωγά του.

Ιστορία
Οι σπόροι από τη Νιγέλα την εδώδιμο (Nigella sativa) είναι ένα από τα πιο τιμώμενα φάρμακα στην ιστορία. Σύμφωνα με τους Zohary και Hopf, τα αρχαιολογικά στοιχεία για την πρώτη καλλιέργεια της Νιγέλας της εδωδίμου (Nigella sativa) «εξακολουθεί να είναι πενιχρά», αλλά αναφέρουν ότι υποτιθέμενοι σπόροι της, από την αρχαία Αίγυπτο, έχουν βρεθεί σε διάφορες τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένου και του τάφου του Τουταγχαμών. Είναι γνωστό ότι τα στοιχεία που ενταφιάζονταν μαζί με ένα Φαραώ, επιλέγονταν πολύ προσεκτικά, προκειμένου να τον βοηθήσουν στη μετά θάνατον ζωή.
Σπόροι νιγέλας βρέθηκαν επίσης και σε μια φιάλη των Χετταίων στην Τουρκία, που χρονολογείται από τη δεύτερη χιλιετία π.Χ..
Είναι γνωστό ότι είχε χρησιμοποιηθεί από την Κλεοπάτρα για τις ιδιότητες του στην υγεία και την ομορφιά.
Η πρώτη γραπτή αναφορά στη Νιγέλα την εδώδιμο, πιστεύεται ότι είναι στην Παλαιά Διαθήκη, στο βιβλίο του Ησαΐα, όπου αντιπαραβάλλεται η αποκόμιση της νιγέλας και του σιταριού (Ησαΐας 28: 25, 27). Το Βιβλικό Λεξικό του Easton, δηλώνει ότι η Εβραϊκή λέξη ketsah αναφέρεται χωρίς αμφιβολία, στο Nigella sativa (αν και δεν συμφωνούν σε αυτό, όλες οι μεταφράσεις). Σύμφωνα με τους Zohary και Hopf, το Nigella sativa ήταν άλλο ένα παραδοσιακό καρύκευμα του Παλαιού Κόσμου κατά τους κλασικούς χρόνους και οι μαύροι σπόροι του, χρησιμοποιήθηκαν εκτενώς για τον εμπλουτισμό της γεύσης των τροφίμων.
 Εκτός από τη Βίβλο, αναφέρονται επίσης και από τον προφήτη Μωάμεθ, του οποίου τα λόγια, δεν είχαν ερευνηθεί προσεκτικά μέχρι πριν από περίπου σαράντα χρόνια, όπου έλεγε ότι η νιγέλα μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα, εκτός από τον θάνατο. Ο λόγος, θα μπορούσε να βρεθεί στη σύνθετη χημική δομή των σπόρων του.
Ο έλληνας γιατρός Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε για τους πονοκεφάλους, την ρινικήσυμφόρηση, τον πονόδοντο και τα εντερικά παράσιτα. Ο Ιπποκράτης, ο παππούς της σημερινής επιστημονικής ιατρικής το θεωρεί πολύτιμο στις ηπατικές και πεπτικές διαταραχές.

Χημεία
Το λάδι Nigella sativa περιέχει συζευγμένο λινολεϊκό οξύ (18:2),  θυμοκινόνη  (thymoquinone), νιγελλόνη (nigellone), διθυμοκινόνη (dithymoquinone),  μελανθίνη (melanthin), νιγιλλίνη (nigilline), δαμασκινίνη (damascenine) και τρανς-ανηθόλη (trans-anethole).
Το 2010, η Nestle κατέθεσε αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας για τη χρήση εξαγωγής της θυμοκινόνης (thymoquinone) από την Nigella sativa, ως θεραπεία στις τροφικές αλλεργίες. Η Nestle δηλώνει ότι το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, θα καλύπτει «το συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο η θυμοκινόνη (thymoquinone) - μια ένωση που δύναται να εξαχθεί από τον σπόρο των λουλουδιών του μάραθου - αλληλεπιδρά με τους υποδοχείς των οπιοειδών (opioid receptors) του σώματος και βοηθά στη μείωση των αλλεργικών αντιδράσεων στα τρόφιμα».

Θεραπευτικές ιδιότητες
Οι ελαιούχοι σπόροι από τη Νιγέλα την εδώδιμο (Nigella sativa), έχουν αποδειχθεί ότι είναι αντικαρκινικοί, αντιδιαβητικοί, αντιοξειδωτικοί, ανοσοδιαμορφωτικοί, αναλγητικοί, αντιμικροβιακοί, αντι-φλεγμονώδεις, σπασμολυτικοί, βρογχοδιασταλτικοί, ηπατοπροστατευτικοί, αντιυπερτασικοί και νεφροπροστατευτικοί.
Οι σπόροι από τη Νιγέλα την εδώδιμο έχουν πολύ λίγο άρωμα, αλλά διαλύουν τα αέρια, που σημαίνει ότι έχουν την τάση να βοηθούν στην πέψη και να ανακουφίζουν από τα αέρια στο στομάχι και στα έντερα. Βοηθούν επίσης, στον περισταλτισμό και στην αφόδευση. Το αιθέριο έλαιο της νιγέλα, είναι αντιμικροβιακό και αποτελεσματικό ως παρασιτοκτόνο, ανθελμινθικό και αποτοξινωτικό του εντέρου.
Η νιγέλλα θεωρείται από πολλούς ως πανάκεια ενώ από άλλους, δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι αυτοί οι ταπεινοί σπόροι έχουν βρεθεί ανώτεροι από σχεδόν κάθε άλλη φυσική θεραπεία, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται για αυτοάνοσες διαταραχές.
Η νιγέλα, ειδικά όταν συνδυάζεται με σκόρδο, θεωρείται ως ένας εναρμονιστής (ή εξισορροπιστής) της ανισορροπίας, που επιτρέπει στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να καταστρέφουν τα υγιή κύτταρα. Η τεχνική ορολογία για να περιγραφεί αυτή την ιδιότητα λέγεται «ανοσοτροποποιητική δράση»  (immunomodulatory action). Η διαφορά μεταξύ της νιγέλα και της ιντερφερόνης είναι ότι δεν υπάρχουν γνωστές παρενέργειες με τη νιγέλα, όταν αυτή χορηγείται σε κανονικές δόσεις.
Άλλωστε το λέει και ο λαός ότι:
«Η ομορφιά της νιγέλα είναι η ικανότητά της να επαναφέρει την αρμονία». 

Το εκχύλισμα της θυμοκινόνης (thymoquinone) από τους ελαιούχους σπόρους, το Nigella sativa είναι υπό έρευνα για την ικανότητά του να επηρεάσει τις ανθρώπινες ασθένειες, όπως τον καρκίνο ή το μεταβολικό σύνδρομο.
Η πρώτη μεγάλη μελέτη για τη Νιγέλα την εδώδιμο (Nigella sativa), στην πρόληψη και τη θεραπεία του καρκίνου, διεξήχθη από επιστήμονες του Εργαστηρίου Καρκίνο ανοσο-Βιολογίας (Cancer Immuno-Biology Laboratory), στο Χίλτον Χεντ Άιλαντ (Hilton Head Island), Νότια Καρολίνα. Κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα, θα εντοπίσει και θα καταστρέψει τα καρκινικά κύτταρα προτού ο καρκίνος θέσει σε κίνδυνο τον ασθενή.  Το ανοσοποιητικό σύστημα το κάνει αυτό με την υποστήριξη αυξημένης παραγωγής κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, τα κύτταρα του μυελού των οστών και τα Β-κύτταρα που παράγουν τα αντισώματα. Η νιγέλα διεγείρει τη δραστηριότητα των ουδετερόφιλων, αυτά είναι τα βραχύβια ανοσοκύτταρα που βρίσκονται κανονικά στο μυελό των οστών, αλλά που κινητοποιούνται και δρουν όταν υπάρξει μια βακτηριακή λοίμωξη
Εκχυλίσματα από τη νιγέλα, έχουν επίσης αποδειχθεί, ότι ρυθμίζουν την παραγωγή των ιντερλευκίνων, μια ιδιότητα που μοιράζεται με κάποια άλλα πολύ σεβαστά βότανα όπως: το  τζινσένγκ  (ginseng),  τον αστράγαλο (astragalus), το γκι (mistletoe), το σκόρδο και το νύχι της γάτας (cat's claw - Uncaria rhynchophylla)..
Στις μελέτες με ζώα, ενώ κανένα από τα υποκείμενα στην ομάδα ελέγχου δεν επέζησε, τα δύο τρίτα των ποντικών που τους είχε δοθεί έλαιο από σπόρους νιγέλα, ήταν ακόμη ζωντανά, 30 ημέρες μετά από τις σκόπιμες προσπάθειες, για την πρόκληση καρκίνου στις υποκείμενες ομάδες. Η νιγέλα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στους επιθετικούς καρκίνους των οποίων η ανάπτυξη εξαρτάται από την αγγειογένεση.
In vitro μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στην Ιορδανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν διαπιστώσει ότι το πτητικό έλαιο είναι αντι-λευχαιμικό. Μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στην Ισπανία καθώς και στην Αγγλία, διαπίστωσαν ότι το σταθερό έλαιο είναι χρήσιμο στην θεραπεία ρευματισμών και άλλων φλεγμονωδών νόσων. Αυτή η ιδιότητα οφείλεται στην θυμοκινόνη (thymoquinone), που φτάνει το ύψος του 25% στους Αιγυπτιακούς σπόρους και που απουσιάζει εντελώς από μερικούς σπόρους..
Το 2013, πραγματοποιήθηκε μία ανασκόπηση όλων των επιστημονικών ερευνών για το μαύρο κύμινο με τίτλο «Μία ανασκόπηση για το ιαματικό δυναμικό του Nigella sativa: Ένα θαυματουργό βότανο». Ο πρωτότυπος τίτλος είναι «A review on therapeutic potential of Nigella sativa: A miracle herb».
Η συγκεκριμένη ανασκόπηση έχει 117 παραπομπές, σε in vitro, in vivo αλλά και ανθρώπινες επιστημονικές μελέτες. Οι ανθρώπινες μελέτες για το μαύρο κύμινο έγιναν σε ανθρώπους με:
- άσθμα,
- αλλεργική ρινίτιδα,
- διαβήτη
- δερματικές διαταραχές κ.ά.

Οι σπόροι της νιγέλας, όταν αναμιχθούν με μέλι και σκόρδο γίνονται εξαιρετικά τονωτικοί στα άτομα με άσθμα ή βήχα, καθώς και εκείνα που θέλουν να ενισχύσουν την ανοσία τους κατά τη διάρκεια της εποχής της γρίπης και του κρυολογήματος ή όταν αρχίζει μια λοίμωξη.

Χρήσεις

Στη μαγειρική
Οι σπόροι από το Μελάνθιον το ήμερον ή τη Νιγέλα την εδώδιμο (Nigella sativa) εξετάζονται επειδή τα συστατικά τους έχουν μοναδικές χημικές ιδιότητες και μπορούν να αυξήσουν την προσφορά τους στη διατροφή μας. Τα ακατέργαστα ή τα αιθέρια έλαιά της, έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως στις παραδοσιακές διατροφικές και ιατρικές εφαρμογές. Κατά συνέπεια, η νιγέλα έχει μελετηθεί εκτενώς για τη θρεπτική της αξία και τις βιολογικές της ιδιότητες. Έως και σήμερα, έχουν γίνει αρκετές μελέτες.
Οι σπόροι από τη Νιγέλα την εδώδιμο, χρησιμοποιούνται ως καρύκευμα στις κουζίνες της Ινδίας και της Μέσης Ανατολής. Οι μαύροι σπόροι που έχουν μια τραγανή υφή, είναι λίγο πικάντικοι και έχουν μια έντονη πικρή γεύση και οσμή, σαν ένα συνδυασμό από κρεμμύδιμαύρο πιπέρι και ρίγανη.
 Αυτοί οι μικροί σπόροι έχουν πάνω από εκατό διαφορετικά χημικά συστατικά, συμπεριλαμβανομένων άφθονων πηγών από όλα τα απαραίτητα λιπαρά οξέα. Αν και είναι το έλαιο που χρησιμοποιείται πιο συχνά, για θεραπευτικούς λόγους, χρησιμοποιούνται συχνά ολόκληροι στο μαγείρεμα γλυκών και στην παρασκευή ορισμένων μεσογειακών τυριών. Οι ξεροψημένοι σπόροι νιγέλα νοστιμίζουν κάρυ, λαχανικά και όσπρια. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν «πιπέρι», σε συνταγές με λοβό φρούτα, λαχανικά, σαλάτες και πουλερικά.
Χρησιμοποιούνται επίσης, ως μέρος του μείγματος μπαχαρικών phoron panch και από μόνη της σε πολλές συνταγές στη Βεγγαλική κουζίνα, με πιο αναγνωρίσιμο το ψωμί naan. Η νιγέλα χρησιμοποιείται και στα Αρμένικα «κορδονάτα» τυριά στη Μέση Ανατολή με την ονομασία majdouleh ή majdouli.
Οι σπόροι από τη Νιγέλα την εδώδιμο ή τη νιγέλα, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως συστατικό του μπαχαράτ αλλά και του ρας ελ χανούτ.
Οι σπόροι της νιγέλας είναι μικροί. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή τσαγιού, απλά ρίχνοντας ζεστό νερό πάνω από τους σπόρους και αφήνοντάς τους για 10 λεπτά, ένα περίπου κουταλάκι από σπόρους κάνει ένα ωραίο φλιτζάνι τσάι, αλλά είναι προτιμότερο να καλύπτεται το φλιτζάνι, προκειμένου να αποτραπεί η διαφυγή του αρώματός του. 
Οι σπόροι μπορούν επίσης να προστεθούν σε μαγειρεμένα φαγητά, σε ψωμιά, στη χρήση της κονσερβοποίησης, στην παρασκευή κρασιού ή ξυδιού. Μερικοί άνθρωποι αλέθουν τους σπόρους και τους ανακατεύουν με μέλι ή τους πασπαλίζουν στις σαλάτες. Γίνονται μια νόστιμη προσθήκη σε ντρέσινγκ για σαλάτες και ακόμη ανακατεύονται στα τηγανητά πιάτα, ειδικά όταν συνδυάζονται με λεμόνικόλιανδρο  και ταχίνι.

Στην ομορφιά
Οι περισσότεροι άνθρωποι που ψάχνουν τα οφέλη της νιγέλας, λαμβάνουν το έλαιο υπό μορφή κάψουλας. Μετά από ένα χρονικό διάστημα, συνήθως μερικών μηνών, τα μαλλιά και τα νύχια ενισχύονται και έχουν περισσότερη λάμψη.
Πολλοί συνδυάζουν το ξύδι και το λάδι. Σε αυτή την περίπτωση, αναμιγνύουν ένα φλιτζάνι από σπόρους νιγέλα μέσα σε οργανικό μηλόξιδο και το αφήνουν να καθίσει για λίγες ημέρες έως δύο εβδομάδες. Στη συνέχεια, το στέλεχος του μίγματος, σουρώνεται, πρώτα μέσω ενός συμβατικού σουρωτηριού και κατόπιν μέσω ενός λεπτότερου φίλτρου, όπως ένα τουλπάνι ή ενός χωρίς χημικά, φίλτρου του καφέ ή μιας σακούλας του τσαγιού. Ζεσταίνεται για λίγα λεπτά και στη συνέχεια το τοποθετείται σε ένα βάζο και τοποθετείται στο ψυγείο. Αυτό το μείγμα, εφαρμόζεται στις περιοχές όπου υπάρχουν δερματικές παθήσεις όπως ψωρίασηέκζεμαακμή ή λαμβάνεται μια κουταλιά της σούπας πριν από τα γεύματα, για το μετεωρισμό και τα πεπτικά προβλήματα.

http://www.healthawhw.com/
http://therapeftis.blogspot.gr
www.bachari.gr/


Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017

Αραβόσιτος (Zea Mays)


Το καλαμπόκι ή αραβόσιτος ή αραποσίτι ( σίταρος ή σιταροπούλα στην Κύπρο) έχει την επιστημονική ονομασία Zea mays. Η ελληνική επιστημονική ονομασία του φυτοείναι Αραβόσιτος ο κοινός ή Ζέα η μαϋς.
Είναι σιτηρό της οικογένειας των Ποοειδών (Poaceae) ή Αγρωστωδών (Gramineae) και κατάγεται από την Αμερικάνικη ήπειρο όπου ήδη πριν από 5.500 χρόνια το καλλιεργούσαν οι Ίνκας, οι Μάγια και οι Αζτέκοι.
Η Ελληνική ονομασία του, «αραβόσιτος», σημαίνει «ο σίτος (σιτάρι) των Αράβων» και εισήχθη στην Ελλάδα το 1600 από τη Βόρεια Αφρική.
Η ετυμολογία της λέξης «καλαμπόκι» παραμένει ακόμα αβέβαιη. Έχουν προταθεί οι εξής εκδοχές: (α)<αλβ.kalambok (β)<ιταλ.calambochi (γ)<τουρκ.kalembek. Η ονομασία Mayz (Μαϋς) προέρχεται από τη γλώσσα Ταΐνη (Mahiz) των ιθαγενών της Καραϊβικής, μέσω της ισπανικής (Maíz). Η ισπανική λέξη (αρχικά ιθαγενής αμερικανική ) έχει επηρεάσει το όνομα του φυτού σε άλλες γλώσσες: αγγλικά Maize, γαλλικά Maïs, ιταλικά Mais, σουηδικά Majs, νορβηγικά Mais, φινλανδικά Maissi, εσθονικά Mais
Στη χώρα μας το συναντούμε με τις ονομασίες καλαμπόκι, αραποσίτι, αραπόσταρο, κούκλα, μπαρμπαρόσταρο, στίχρος, μισέρι. Στο χωριό μου στην Κρήτη το λέμε ξενικόσταρο. Οι Τουρκοκρητικοί το ονόμαζαν ξενικό κοκορόζι.
Κατά την παράδοση, το ξενικό πήρε τα μαλλιά του από μια κοπέλα, που πεθαίνοντας είπε: «…εσύ το ξενικόσταρο έπαρε τα μαλλιά μου/ να μην τα πάρει θηλυκό κι έχει τα βάσανά μου».
                                                     
Περιγραφή

Το καλαμπόκι έχει φύλλα σπαθοειδή, μεγάλα, κορμό που φτάνει τα δύο μέτρα, άνθη σε φούντα και ρίζα επιπόλαιη. Τα αρσενικά άνθη σχηματίζουν ταξιανθία φόβη (φούντα) και τα θηλυκά σχηματίζουν σπάδικα που καλύπτεται από σκληρά και πλατιά φύλλα. Ο σπάδικας αυτός με τους καρπούς λέγεται κοινά κούκλα ή ρόκα και οι κλωστές που περιέχονται μέσα, αποκαλούνται με διάφορα ονόματα όπως στίγματα, στύλοι, κοινά μουστάκια ή μαλλιά του καλαμποκιού.
Το καλαμπόκι κατατάσσεται σε 7 τύπους, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά των σπόρων του σε : σκληρό, οδοντωτό, αλευρώδες, σακχαρώδες, κηρώδες, μικρό και «ντυμένο».
Ο αλευρώδης τύπος χρησιμοποιείται για την παρασκευή κυρίως αλευριού, οι δε κόκκοι του αποτελούν μία αμυλώδη μάζα.
Ο κηρώδης τύπος έχει κόκκινη απόχρωση και χρησιμοποιείται στη βιομηχανική παραγωγή συγκολλητικών ουσιών.
Ο ντυμένος τύπος είναι χαμηλής ποιότητας και χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή.
Ο σακχαρώδης τύπος έχει σπόρια με γλυκιά νόστιμη γεύση, συρρικνωμένα ενώ το σάκχαρο του φυτού δεν μετατρέπεται σε άμυλο όπως συμβαίνει με τους άλλους τύπους. Οι κόκκοι του τρώγονται απευθείας από το βρασμένο ή ψητό σπάδικα.
Στον οδοντωτό τύπο τα σπόρια είναι συρρικνωμένα στην κορυφή.
Στο σκληρό καλαμπόκι το εξωτερικό περίβλημα του κόκκου εμποδίζει τη συρρίκνωσή του αφού δημιουργεί ένα πέπλο σκληρού φλοιού. Ο συγκεκριμένος τύπος προτιμάται στην κονσερβοποιία.
Τέλος ο μικρός τύπος χαρακτηρίζεται από σπόρους μικρούς και πολύ σκληρούς. Όταν θερμανθούν διαστέλλονται και σκάνε παράγοντας το γνωστό ποπ κορν.

Ιστορικά στοιχεία
Ο Αραβόσιτος ήταν άγνωστος στους αρχαίους Έλληνες. Είναι ιθαγενές της Αμερικής. Στην Ευρώπη το εισήγαγαν οι Ισπανοί μετά την ανακάλυψη της Αμερικής γύρω στα 1552.
Στο Μεξικό έχουν βρεθεί απολιθώματα γυρεοκόκκων του, ηλικίας 80.000 ετών. Οι πολιτισμοί των Αζτέκων και των Ίνκας στηρίχτηκαν στην καλλιέργεια του. Από καλαμποκάλευρο φτιάχνεται η γνωστή «μπομπότα» και άλλα αρτοσκευάσματα, όπως η πολέντα των Ιταλών, η μαμαλίγκα των Ρουμάνων, η ριμότ των Γάλλων, το τορτίγια των Μεξικάνων.
Στο Περού, οι ιθαγενείς χρησιμοποιούν τους στύλους του καλαμποκιού ως παραισθησιογόνο. Τους καίνε και εισπνέουν τους ατμούς οι οποίοι τους προκαλούν μια ψυχική διέγερση που φτάνει μέχρι το παραλήρημα. 
                                                                 
Συστατικά
Τα στίγματα των θηλυκών ανθέων  του Αραβοσίτου περιέχουν αμίνες των οποίων ο τύπος δεν έχει αναγνωρισθεί αν και η ορδενίνη είναι καταγραμμένη στο γένος Ζέα, έλαιο (γλυκερίδια λινελαϊκού, ελαϊκού, παλμιτικού και στεατικού οξέος), μη προσδιορισμένες σαπωνίνες και τανίνες και άλλα συστατικά όπως αλλαντοϊνη, πικροί γλυκοσίδες, κρυπτοξανθίνη, κυανογενετικό σύμπλοκο (μη ταυτοποιημένο), φλαβόνη, κόμμι, φυτοστερόλες (σιτοστερόλη, στιγμαστερόλη), χρωστικές, ρητίνη, βιταμίνες C και Κ. Περιέχει ακόμη μαννίτη και  μια ουσία παρόμοια με την εργοτίνη που είναι συστατικό των μυκήτων που φυτρώνουν στα στάχυα της σίκαλης ως αρρώστια. Οι τροπικές μορφές περιέχουν ένα αλκαλοειδές.

Στη διατροφή
Παρότι το καλαμπόκι είναι βασική πηγή διατροφής σε πολλές χώρες, η θρεπτική του αξία είναι μικρότερη απ’ ότι στα άλλα σιτηρά. Επίσης το ψωμί που παράγεται από το καλαμπόκι, γνωστό με το όνομα μπομπότα, δεν είναι καλής ποιότητας. Το άμυλο καλαμποκιού (γνωστό και ως κορν φλάουρ ή άνθος αραβοσίτου) χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική, στην παραγωγή αμυλούχων προϊόντων και στην αλλαντοποιία. Εχει μεγάλη θρεπτική αξία και αρκετά ανόργανα συστατικά. Είναι κατάλληλο για παιδιά ως κρέμα, ενήλικους, προπαντός αναιμικούς και ανθρώπους που αναλαμβάνουν από αρρώστια, όπως  και τους φυματικούς, γιατί περιέχει ασβέστιο 0,07%, φωσφόρο 0,39% και σίδηρο 0,0038%.
Στη Λατινική Αμερική το καλαμπόκι χρησιμοποιείται ως βάση ενός είδος ζύμης από την οποία παρασκευάζονται οι «τορτίγιας», επίπεδες πίτες που αντικαθιστούν το ψωμί.
Στη διατροφή επίσης χρησιμοποιείται και το λάδι του καλαμποκιού, το γνωστό αραβοσιτέλαιο. Οι κόκκοι του καλαμποκιού, με κατάλληλη επεξεργασία, μπορεί να γίνουν και αλκοόλη βιομηχανικής χρήσης.
Οι λαοί που χρησιμοποιούν αποκλειστικά ως τροφή το καλαμπόκι, πάσχουν από πελάγρα, μια πάθηση του δέρματος που οφείλεται σε έλειψη βιταμίνης ρρ (νιασίνης).

Θεραπευτικές ιδιότητες
Πέρα από τροφή, το καλαμπόκι έχει επίσης και αξιόλογες θεραπευτικές ιδιότητες.
Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται οι στύλοι ( ή στίγματα) των θηλυκών ανθέων. Αυτοί είναι λεπτές μαλακές ίνες με μήκος 10 έως 20 εκατοστά.  Τα  στίγματα συλλέγονται λίγο πριν την επικονίαση. Καλό είναι να χρησιμοποιούνται φρέσκα γιατί χάνουν μέρος της δραστικότητάς τους με τον χρόνο.

Βελτιώνει την αρτηριακή πίεση
Ένα φλιτζάνι καλαμπόκι φτάνει περίπου τα 70mg καλίου και όπως ξέρουμε, το
κάλιο βοηθά στην ισορροπία καλίου/νατρίου στον οργανισμό, ελέγχοντας την αρτηριακή πίεση (η συνιστώμενη ημερήσια δόση καλίου φτάνει τα 4700mg την ημέρα). Σε αυτό θα βοηθούσε, βέβαια, να ελαχιστοποιείτε το αλάτι που χρησιμοποιείτε για να απολαύσετε το καλαμπόκι σας, έτσι ώστε να μη διαταράσσετε την ισορροπία νατρίου-καλίου.

Καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες
Όπως και άλλα λαχανικά, το καλαμπόκι, χάρη στην περιεκτικότητά του σε αντιοξειδωτικά, καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες και μπορεί να συμβάλλει στη μείωση του κινδύνου καρδιακών παθήσεων, καρκίνου και άλλων παθήσεων.Κάποιοι ειδικοί, μάλιστα, αναφέρουν ότι το καλαμπόκι αποτελεί καλύτερη πηγή αντιοξειδωτικών από το ρύζι ή τη βρώμη, ενώ τα αντιοξειδωτικά που συναντάμε στο καλαμπόκι περιλαμβάνουν καροτενοειδή, βιταμίνη C και βιταμίνη E.
                  
Κάνει καλό στα μάτια
Τα καροτενοειδή που μόλις αναφέραμε, η λουτεΐνη και ζεαξανθίνη, προστατεύουν τα υγιή κύτταρα των ματιών ενάντια στις ακτίνες υψηλής ενέργειας που αντιστοιχούν στο μπλε ιώδες φως και είναι υπεύθυνες για παθολογίες του αμφιβληστροειδούς. Η λουτεΐνη και ζεαξανθίνη προστατεύουν τα μάτια από χρόνιες παθήσεις, όπως τον καταρράκτη και την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, γι’ αυτό και οι ειδικοί συστήνουν να καταναλώνουμε τροφές που είναι γενικότερα πλούσιες σε καροτενοειδή.

Ανακουφίζει τη δυσκοιλιότητα
Ένα φλιτζάνι κίτρινο καλαμπόκι περιέχει περίπου 4 γραμμάρια φυτικών ινών, με το μεγαλύτερο ποσοστό να είναι αδιάλυτες. Οι αδιάλυτες φυτικές ίνες προσθέτουν όγκο στα κόπρανα και βοηθούν στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας, ενώ βοηθούν και στο να διώξετε τις τοξίνες από τον οργανισμό σας με πιο γοργούς ρυθμούς.

Δρα κατά της αναιμίας
Ανάμεσα στα υπόλοιπα ωφέλιμα συστατικά του συναντάμε και το σίδηρο, ο οποίος στα 100 γραμμάρια καλαμποκιού ανέρχεται στο 15% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης, δρώντας κατά της σιδηροπενικής αναιμίας. Ακόμη, στην ίδια ποσότητα χαρίζουμε στον οργανισμό μας μαγνήσιο που βοηθάει στην ενέργεια και στην υγεία των οστών και βιταμίνη Β6 που επίσης παίζει ρόλο στην παραγωγή ενέργειας και στη λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Δρα ως διουρητικό, μαλακτικό και τονωτικό.
Πρακτικά χρησιμοποιείται ευρέως ως διουρητικό. Σαν φάρμακο, χρησιμοποιείται το δραστικό μέρος του καλαμποκιού, οι στύλοι. (οι κλωστές). Το αφέψημα τους είναι εξαιρετικό διουρητικό. Συνιστούν επίσης και καλό φάρμακο κατά της λιθίασης και της χρόνιας κυστίτιδας.
Συνδυάζεται άριστα με την Αγριάδα, τον Αρκτοστάφυλλο ή την Αχιλλέα για την θεραπεία της κυστίτιδας.

Τι να προσέχετε:
Το συμβατικό καλαμπόκι που μπορεί να αγοράσετε έχει πιθανότητα να είναι γενετικά τροποποιημένο και να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις. Για να απομακρυνθείτε από αυτή την πιθανότητα, προτιμήστε το βιολογικό καλαμπόκι και τα προϊόντα του
Το καλαμπόκι μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή στον οργανισμό, λόγω της ζάχαρης που περιέχει, και της δυνατότητάς του να ανεβάσει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα πολύ γρήγορα
Οι τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο, όπως το καλαμπόκι, μπορεί να βλάψουν κάποιους ανθρώπους, ειδικά τους μεγαλύτερους κι όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα στα νεφρά. Αν δεν είστε σίγουροι για τις ανάγκες σας σε κάλιο, συμβουλευτείτε το γιατρό σας

Παρασκευή και δοσολογία:
Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 2 κουταλιές του τσαγιού φρέσκο ή ξηρό βότανο και το αφήνουμε σκεπασμένο 10-15 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε τρεις φορές την ημέρα.

Προφυλάξεις:
Τα στίγματα του αραβοσίτου μπορεί να προκαλέσουν αλλεργική αντίδραση σε άτομα με υπερευαισθησία. Υπερδοσολογία μπορεί να προκαλέσει υποκαλιαιμία εξ αιτίας της διουρητικής της δράσης. Η υπερβολική δόση είναι επίσης πιθανό να παρέμβει σε ακολουθούμενη υπογλυκαιμική, υπερτασική ή υποτασική θεραπεία. Το αποφεύγουμε κατά την διάρκεια εγκυμοσύνης ή θηλασμού.

http://www.clickatlife.gr/
Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου στα Χανιώτικα Νέα