Το Σαββατοκύριακο 9-10 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε, στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου, ένα σεμινάριο – ενημέρωση για τη διάθεση των στερεών υπολειμμάτων (σκουπίδια). Ο παρουσιαστής κος Βαγενάς, χημικός μηχανικός και καθηγητής πανεπιστημίου, υπήρξε αρκετά αναλυτικός, κατατοπιστικός και αρκούντως …ανατριχιαστικός σε ότι αφορά τις επιπτώσεις από τις χωματερές και την ανεξέλεγκτη χρήση τους..
Μπράβο στο Ινστιτούτο του ΠΑΣΟΚ για την πρωτοβουλία. Λυπάμαι μόνο γιατί την παρακολούθησαν ελάχιστοι σε σχέση με τη σοβαρότητα και την ιδιαιτερότητα του θέματος. Οι νέοι δήμαρχοι Μεγανησίου, Ελλομένου, Σφακιωτών και Απολλωνίων παρακολούθησαν καθ όλη τη διάρκειά της την ενημέρωση (εμφανίστηκε για λίγο και ο νέος δήμαρχος Λευκάδας) και απουσίαζε η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων όλων των δήμων του νομού και ειδικότερα του δήμου Λευκάδας. Λες και είναι πάνσοφοι οι παλιοί και νέοι δημοτικοί μας σύμβουλοι και αρνούνται την ταλαιπωρία της ενημέρωσης από ένα ειδικό. Λες και δεν έχουμε πρόβλημα με τις χωματερές μας, λες και η καθαριότητα και η προστασία του περιβάλλοντος είναι το … φόρτε τους.
Με αφορμή το γεγονός αυτό και παρά την υπόσχεση στον εαυτό μου να μην ξαναγράψω για σκουπίδια, ξεκινώ μια σειρά άρθρων με θέμα την ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ.
Δεν είμαι ειδικός, δεν παριστάνω τον οικολόγο και αυτά που γράφω τα «αλιεύω» από το INTERNET. Χιλιάδες ιστοσελίδες αναφέρονται στα απορρίμματα, τις συνέπειές τους και φυσικά στην διαχείρισή τους. Είναι αδιανόητο λοιπόν υπεύθυνοι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις τύχες μας χρόνια τώρα, να αγνοούν τη σημασία τις ανακύκλωσης και, το χειρότερο, τη νομική υποχρέωσή μας να την εφαρμόσουμε.
Οι βλαβερές συνέπειες...
Oι χωματερές λειτουργούν σαν τοξικές «βόμβες» στο περιβάλλον. Tα στραγγίσματά τους περνούν στο έδαφος και τους υδροφόρους ορίζοντες και από εκεί στα ζώα που βόσκουν ή πίνουν νερό από την περιοχή. Όλα τα βασικά είδη διατροφής (γάλα, λάδι, αβγά και κρέας) που παράγονται σε ακτίνα ακόμη και έξι χιλιομέτρων από τις ανεξέλεγκτες χωματερές γίνονται «φορείς» των χημικών αυτών ουσιών, τις οποίες μεταφέρουν μέσω της τροφικής αλυσίδας στον άνθρωπο. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, οι ποσότητες είναι δέκα και δώδεκα φορές πάνω από τα επιτρεπτά όρια.
Στον ανθρώπινο οργανισμό, τα τοξικά αυτά δηλητήρια λειτουργούν σωρευτικά και μπορούν μακροχρόνια να προκαλέσουν σοβαρές ασθένειες, όπως ο καρκίνος. O πιο ύπουλος τρόπος προσβολής της ανθρώπινης υγείας είναι μέσω της τροφικής αλυσίδας. Μελέτες έχουν αποδείξει ότι 80-90% των διοξινών, των κλοφέν και των άλλων επικίνδυνων χημικών ουσιών εισέρχονται στον ανθρώπινο οργανισμό μέσω του φαγητού και του νερού.
Χημική... καταιγίδα στις φωτιές
H έκλυση τοξικών ουσιών και βλαβερών χημικών από τις χωματερές πολλαπλασιάζεται σε περίπτωση πυρκαγιάς. Tο θέμα είναι γνωστό στην πανεπιστημιακή κοινότητα και τους διαφόρους συμβούλους των υπουργών, αλλά η Πολιτεία δεν κάνει τίποτα. Πρέπει κάτι να γίνει άμεσα, γιατί οι χωματερές αυτές υπονομεύουν το μέλλον μας και την υγεία των παιδιών μας, αφού οι επιπτώσεις είναι εμφανείς ύστερα από περίπου 25 χρόνια.
«Σε περιπτώσεις καύσης, οι τιμές των χημικών ενώσεων που εκλύονται από τις χωματερές πολλαπλασιάζονται. Oι τιμές του μονοξειδίου και το διοξειδίου του άνθρακα εκτοξεύονται. Tο ίδιο συμβαίνει και με τα υπόλοιπα ανόργανα συστατικά, όπως τα οξείδια του θείου και του αζώτου, τα βαρέα μέταλλα και οι οργανικές ενώσεις, λέει ο Mιχάλης Xάλαρης, γενικός γραμματέας της Eνωσης Eλλήνων Xημικών. «Για να δώσω ένα παράδειγμα, το επιτρεπτό όριο στο μονοξείδιο και διοξείδιο του άνθρακα είναι τα 25 ppm, ενώ σε μια πυρκαγιά η τιμή τους μπορεί να φτάσει τα 1.500 ppm».
(Έθνος)
Διοξίνες
Οι διοξίνες είναι μια οικογένεια χημικών ουσιών εξαιρετικά ύποπτη για καρκινογενέσεις, ιδιαίτερα τοξική για τον άνθρωπο και ανθεκτική στην βιολογικά αποσύνθεση (αξίζει να αναφέρουμε ότι η ημιπερίοδος ζωής της, δηλαδή η μείωση στο 50% της αρχικής ποσότητα, διαρκεί 10 έως 30 χρόνια). Η κύρια αιτία έκλυσης διοξινών από τα καιγόμενα σκουπίδια είναι η παρουσία χλωρίου στα απορρίμματα. Μια σημαντική, αν όχι η σημαντικότερη, πηγή χλωρίου είναι τα πλαστικά PVC. Χιλιάδες τόνοι πλαστικών καταλήγουν κάθε χρόνο στις χωματερές όλης της χώρας με την μορφή φιαλών νερού, σωλήνων, καλωδίων, μουσαμάδων κλπ.Σύμφωνα μάλιστα και με την Greenpeace μόνο τα μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού που καταλήγουν κάθε χρόνο στις χωματερές ξεπερνούν τους 4.000 τόνους. Η διοξίνη δεν είναι κάποιο χρήσιμο προϊόν της χημικής βιομηχανίας, αλλά άχρηστο και επικίνδυνο παραπροϊόν των διεργασιών όπου εμπλέκεται το χλώριο. Από τη βιομηχανική παραγωγή του χλωρίου και των χλωριωμένων πλαστικών PVC, ως την καύση των σκουπιδιών ή των αποβλήτων που περιέχουν χλωριωμένες ενώσεις, παράγονται σημαντικές ποσότητες διοξινών που απειλούν το περιβάλλον και την υγεία. Η διοξίνη δεν διαλύεται στο νερό αλλά είναι λιποδιαλυτή, συσσωρεύεται στους λιπώδεις ιστούς των ζωντανών οργανισμών και μέσω της τροφικής αλυσίδας καταφέρνει να πολλαπλασιάζει την ποσότητά της.
Βιοχημικές έρευνες έχουν δείξει πως οι διοξίνες δρουν ως ισχυρές «περιβαλλοντικές ορμόνες». Όπως και οι φυσικές ορμόνες, οι διοξίνες μπορούν να διαπεράσουν τη μεμβράνη των κυττάρων και να αλλάξουν τη δράση των γονιδίων που ρυθμίζουν τη διαδικασία της ανάπτυξης. Ακόμη και απειροελάχιστες συγκεντρώσεις διοξινών μπορούν να επηρεάσουν το ανοσοποιητικό και νευρικό σύστημα των οργανισμών.
Μερικές απ' αυτές εμφανίστηκαν σε εξαιρετικά μικρές δόσεις διοξινών, της τάξης των λίγων τρισεκατομμυριοστών του γραμμαρίου. Στις επιπτώσεις αυτές συγκαταλέγονται η ενδομητρίωση και η ενίσχυση θηλυκών χαρακτηριστικών σε αρσενικά πειραματόζωα. Η ανακύκλωση εξακολουθεί να είναι μια περιθωριακή δράση και η συζήτηση εξακολουθεί να επικεντρώνεται στο «που θα θάψουμε τα σκουπίδια», την ίδια στιγμή που η ευρωπαϊκή νομοθεσία μας επιβάλει να επιτύχουμε συγκεκριμένους ποσοτικούς στόχους ανάκτησης και ανακύκλωσης σε διάφορα υλικά όπως το χαρτί, το γυαλί κλπ.
Οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες έχουν προχωρήσει μάλιστα στο επόμενο βήμα, τους Χώρους Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων (ΧΥΤΥ), που δεν είναι τίποτα άλλο παρά το ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης που στηρίζεται στην ανακύκλωση και τη δραστική μείωση των σκουπιδιών που θα καταλήγουν σε ταφή.
Φουράνια
Οι χλωριωμένες διοξίνες είναι μια κατηγορία 75 ουσιών και έχουν
χαρακτηριστεί ως οι πιο τοξικές ενώσεις του βιομηχανικού πολιτισμού. Συνήθως στην ίδια κατηγορία κατατάσσονται και εκατοντάδες άλλες συγγενείς ουσίες όπως τα φουράνια (135 ενώσεις) και τα PCBs (209 ενώσεις). Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης της τοξικότητας όλων αυτών των ουσιών, συνήθως εκφράζονται ως ισοδύναμο της πιο τοξικής διοξίνης, η οποία είναι γνωστή και ως “διοξίνη του Σεβέζο”. Η διοξίνη δεν είναι κάποιο χρήσιμο προϊόν της χημικής βιομηχανίας, αλλά άχρηστο παραπροϊόν των διεργασιών όπου εμπλέκεται το χλώριο.
Κάποιες διοξίνες μπορούν ακόμη να προκαλέσουν καρκίνο, όπως καταδεικνύεται από πολλές πρόσφατες μελέτες. Έρευνα που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό επιστημονικό περιοδικό Lancet τον Μάϊο του 2000 και αφορά στις επιπτώσεις των διοξινών στην ευρύτερη περιοχή του Σεβέζο της Ιταλίας (όπου είχε υπάρξει σημαντική έκλυση διοξίνης το 1976) έδειξε πως η έκθεση του πληθυσμού στις διοξίνες έχει επηρεάσει σημαντικά τον καθορισμό του φύλου των νεογέννητων παιδιών. Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε μία σημαντική αύξηση των γεννήσεων κοριτσιών στις περιπτώσεις εκείνες που ο πατέρας είχε εκτεθεί σε υψηλά επίπεδα διοξίνης.
(Greenpeace)
20/12/2006
Θα συνεχίσω. Ως τότε ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου