Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Η έννοια του χρόνου αποτελούσε πάντα ένα μυστήριο για τον άνθρωπο. Τι είναι ο χρόνος; Πώς υπολογίζεται; Πώς τιθασεύεται; Μπορεί κανείς να τον νικήσει;

Στο πέρασμα των αιώνων οι άνθρωποι αναζητούσαν διακαώς να τον «νικήσουν», να τον ελέγξουν, να τον περιορίσουν.

Από πολύ παλιά ο άνθρωπος μετρούσε το χρόνο προσπαθώντας να οργανώσει τη ζωή του, όχι με τρόπο τυχαίο αλλά συμβαδίζοντας με τους ρυθμούς της Φύσης.

Σήμερα η σύγχρονη επιστήμη προσπαθώντας να μετρήσει τον χρόνο όσο γίνεται πιο «απόλυτα» έχει ορίσει σαν μονάδα μέτρησης του χρόνου το ένα «ατομικό δευτερόλεπτο», μέγεθος που αντιστοιχεί σε 9.192.631.770 κύκλους του Καισίου -133. Έτσι ορίζεται ο χρόνος ακολουθώντας έναν κύκλο του μικρόκοσμου κι όχι έναν μακροκοσμικό κύκλο όπως είναι η περιφορά της Γης γύρω απ' τον Ήλιο.

Πάνω απ' όλα όμως, στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες κυριαρχεί η αντίληψη ενός γραμμικού χρόνου, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με την αντίληψη του χρόνου που είχαν μεγάλοι πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί, αλλά και ο λεγόμενος «ανατολίτικος» τρόπος σκέψης. Γι' αυτούς ο χρόνος είναι κυκλικός, ακολουθώντας περιστροφές, άποψη σαφώς πιο φυσική και συνεπώς πραγματική και ουσιαστική, καθώς η δημιουργία ενός γραμμικού χρόνου δεν είναι παρά μια σύμβαση της σύγχρονης επιστήμης, η οποία – παραδόξως - «για να μετρήσει τον χρόνο βασίζεται σε κύκλους ... μακροκοσμικούς ή μικροκοσμικούς» (Αϊνστάιν).

Αρχαίοι πολιτισμοί

Η έννοια της κυκλικής φύσης του χρόνου ήταν ένα «κοινό μυστικό» σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στα πάνθεα και τη μυθολογία τους.

Οι αρχαίοι Ινδοί ταύτιζαν το χρόνο με τον κοσμικό χορό του θεού Σίβα, καταστροφέα και (ανα)δημιουργού των μορφών, κυρίαρχου της δημιουργίας αλλά και της καταστροφής. Αυτό ακριβώς δεν κάνει και ο χρόνος; «Γεννάει» και «τρώει» τα παιδιά του, όπως ο αρχαιοελληνικός τιτάνας, ο Κρόνος.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εννέα (9) θεούς που σχετίζονταν με την έννοια του χρόνου, με πιο γνωστό τον Κρόνο, πατέρα των Θεών, του οποίου το όνομα σχετίζεται άμεσα και ετυμολογικά με την έννοια του χρόνου. Επίσης ο Ωκεανός αντιπροσώπευε τον θεό -ποταμό που περιέβαλε τη Γη, απ' τον οποίο γεννιέται και η έννοια του γραμμικού χρόνου σαν «ποταμός»।

O πιο «ειδικός» θεός της Αρχαίας Ελλάδας που σχετίζονταν με τον χρόνο ήταν ο ... Καιρός। Είναι μια σχετικά άγνωστη θεότητα της οποίας τα σύμβολα και τα χαρακτηριστικά περιγράφουν με ακρίβεια και απόλυτη πρακτικότητα τις ιδιότητες του χρόνου να μας ... ξεφεύγει, μαζί με τις ευκαιρίες που περικλείει !

Ο θεός Καιρός λοιπόν αναπαριστάται σαν ένας φτερωτός νέος που ισορροπεί στην άκρη του ξυραφιού - όπως ο καθένας που θέλει να κυριαρχήσει στον χρόνο - και κρατάει τη Ζυγαριά της Μοίρας, ως προστάτης του πεπρωμένου, με στόχο να υπενθυμίζει στους κοινούς θνητούς ότι δεν πρέπει να αφήνουν ανεκμετάλλευτες τις ώρες τους που περνούν, χάνονται και πίσω δε γυρνούν, σε όποια διάσταση του χρόνου κι αν βρεθούμε, παρελθόν, παρόν και μέλλον.

Άλλες θεότητες που συναντάμε στην αρχαία Ελλάδα σε σχέση με τον χρόνο είναι οι τρεις Μοίρες που αντιστοιχούν στις τρεις διαστάσεις του χρόνου: παρελθόν, παρόν και μέλλον. Σε πλήρη αντιστοιχία συναντάμε τις τρεις Νόρνες στους Νορβηγούς του βορρά।

Οι Βίκινγκς πάλι, είχαν τέσσερις νοοτροπίες ζωής, βασισμένες στο χρόνο: το χρόνο τσεκούρι, το χρόνο σπαθί, το χρόνο άνεμο και το χρόνο λύκο.

Το πέρασμα του χρόνου στην αρχαία Αίγυπτο αντιπροσώπευε η θεά Νουτ, θεά του νυκτερινού ουρανού. Κάθε βράδυ κατάπινε τον Ήλιο, τον χώνευε στη διάρκεια της νύχτας και τον πρωί τον ... έφτυνε ! Έτσι δημιουργούνταν ο ημερήσιος κύκλος, σαν μονάδα του χρόνου αλλά και της ανθρώπινης καθημερινότητας.

Στους Ινδιάνους της φυλής Micmac της Β. Αμερικής η έννοια του χρόνου φαίνεται να έχει έναν πιο αφηρημένο και «μαγικό» χαρακτήρα. Οι Micmac δεν είχαν λέξεις για την «ώρα», το «λεπτό» κ.ο.κ., αλλά μόνο μία λέξη για το «εδώ και τώρα»: Neegh.

Όμοια οι Hopi της Αριζόνα δεν έχουν λέξεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Και γι' αυτούς σημασία έχει μόνο το παρόν! Αλλά και οι Ινδιάνοι-Αλγκογκίνοι (Αραπάχο, Μαυροπόδηδες, Τσεγιέν) αρνήθηκαν να φορέσουν ρολόγια καθώς πιστεύουν ότι αυτά «θα υπενθυμίζουν τις απαιτήσεις των άλλων και θα θαμπώνουν το φως του πραγματικού χρόνου».

Απόψεις σαν κι αυτές δηλώνουν μια ουσιαστική πραγματικότητα: ότι ο χρόνος στην πρακτική και ουσιαστική του διάσταση είναι κυρίως μια κατάσταση της συνείδησης. Αν επιχειρούμε να τον τιθασεύσουμε είναι σαν να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε πάνω στο ξυράφι του θεού Καιρού!

Ο Θεός

Τη δεκαετία του 1870 ο άγγλος αρχαιολόγος George Smith, χάρη σε ανασκαφές που πραγματοποιούσε κοντά στην πόλη της Μοσούλης (στο νοτιοδυτικό Ιράκ) ανακάλυψε πως η βιβλική αναφορά της γένεσης, « στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον Ουρανό και την Γη», ήταν ένας μύθος που οι εβραίοι είχαν αντιγράψει σε μεγάλο μέγεθος από τους Ασσύριους, αρχαίους απογόνους των Σουμερίων. Αρα…

Ο Χρόνος των Μάγιας।


Ο χρόνος κατά τους Μάγια είναι Συμπαντικός και όχι φυσικός, δηλαδή δεν είναι η μέτρηση των φυσικών κύκλων των σωμάτων και της Γης, αλλά η Εξέλιξη της Συνείδησης σε όλο το Σύμπαν. Αν και είχαν με πολύ ακρίβεια μετρήσεις των περιστροφών των ουράνιων σωμάτων και της Γης, εν τούτης προτίμησαν ένα Συμπαντικό ημερολόγιο ιερής/σαμανιστικής φύσης, όπως όλοι οι πολιτισμοί του αρχαίου κόσμου έκαναν τότε, παρά ένα μέτρημα μόνο των περιστροφών της Γης, όπως αποφάνθηκε το Γρηγοριανό.

Η μέτρηση του χρόνου στους Μάγιας συνυπάρχει σε 3 Ημερολόγια που λειτουργούσαν ταυτόχρονα με διαφορετικές εστιάσεις στη λειτουργία τους.

► Το Χάαμπ ή Ηλιακό Ημερολόγιο των 365 ημερών που η εστίασή του ήταν στη συλλογή των φόρων και στον καθορισμό των εποχών σποράς και συγκομιδής. Αυτό διαιρείτε σε 18 «μήνες» των 20 ημερών από 0 -19, με 5 ιερές ημέρες αργίας και τελετών, ενός 19ου «ουραίου μήνα» στο τέλος του χρόνου. Κάθε μήνας είχε τον προστάτη θεό του με το ανάλογο ιερογλυφικό και κάθε ημέρα τη ποιότητά της που αντιστοιχούσε στο ιερογλυφικό της. Καμία ημερομηνία των Μάγιας δεν καταγράφηκε με αυτό το ημερολόγιο!

Το Τουν είναι το Προφητικό/Μαγικό Ημερολόγιο και χρησιμοποιούταν μόνο από τους ιεροφάντες/σαμάνους ιερείς. Η εστίασή του είναι στην Εξελικτική Συνείδηση της Δημιουργίας του Σχεδίου του Δέντρου της Ζωής ή Αληθινού Σταυρού, που εκπορεύεται από το Κέντρο του Σύμπαντος με τη μορφή φωτονίων/πληροφορίας και είναι η θέληση του Ανώτερου Θεού προς κάθε μορφή οργανικής ή ανόργανης ζωής. Με αυτό το ημερολόγιο, σύμφωνα με τις έρευνες του Δρ. Καρλ Τζοχάν Κάλεμαν, οι αρχαίοι Μάγιας κρατούσαν τα αρχεία όλων των γεγονότων με ημερομηνίες που σημάδευαν την εξέλιξη της συνείδησης. Αναγνώρισε 7 Εξελικτικές Ημέρες και 6 Εξελικτικές Νύχτες που εναλλάσσονταν καθ' όλη τη διάρκεια των 9 επιπέδων ή σταδίων της εξέλιξης της Συνείδησης της Δημιουργίας. Το Τουν Ημερολόγιο έχει 360 μέρες όπως ο κύκλος έχει 360 μοίρες, δηλαδή 18 «μήνες» των 20 ημερών με διαφορετικά ιερογλυφικά από του Χάαμπ.

► Στο κέντρο του Τουν βρίσκεται το Τζόλκιν, το «Μέτρημα των Ημερών» όπως μεταφράζετε η ονομασία του, το οποίο κινεί το Τουν και είναι το ημερήσιας χρήσης ημερολόγιο από όλους. Εστιάζετε στην αφομοίωση και άνοιγμα στη εξέλιξη της συνείδησης της Δημιουργίας από όλους μας και στη πρακτική εφαρμογή της νέας αυτής συνείδησης στη καθημερινή και προσωπική ζωή. Ο εστιασμός στο Τζόλκιν ημερολόγιο δίνεται όχι στις περιστροφές των πλανητών και συγκεκριμένα της Γης γύρω από τον Ήλιο, αλλά στη ποιότητα και ταχύτητα ή συχνότητα δονήσεων ή κυμάτων, που αντανακλούνται στη κάθε ημέρα από το Δέντρο της Ζωής/Συνείδηση της Δημιουργίας/Σταυρό των Κατευθύνσεων, αντανάκλαση από το Κέντρο του Σύμπαντος και του Ανώτερου Θεϊκού Σχεδίου της Δημιουργίας. Κάθε ετήσιος κύκλος στο Ημερήσιο «Μέτρημα των Ημερών» ή Τζόλκιν έχει 13 «μήνες» των 20 Ημερών και 20 «εβδομάδες» των 13 ημερών, ας τις ονομάσουμε Δεκατριάδες. 13Χ20=260.

Για το ημερολόγιο των Μάγιας θα γίνει μεγάλη συζήτηση τη νέα χρονιά…

ΚΙΝΕΖΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ

Μπορεί το κινέζικο ημερολόγιο να είναι προγενέστερο του Βούδα, ωστόσο ο παλιός κινεζικός θρύλος θέλει στον μεγάλο διανοητή να καλεί τα ζώα της Γης, με την υπόσχεση πως θα έκανε από ένα δώρο σε εκείνα που πρώτα θα ανταποκρίνονταν στο κάλεσμά του. Το βόδι είχε κατορθώσει με τον όγκο του να τεθεί επικεφαλής των έντεκα άλλων ζώων. Αλλά το ποντίκι τρύπωσε και γλίστρησε ανάμεσα από τα πόδια των άλλων ζώων και κατέλαβε πανηγυρικά την πρώτη θέση, αφού πρώτα στρογγυλοκάθισε στη ράχη του βοδιού, για να φανεί καλύτερα η νίκη του. Έτσι η σειρά μεταβλήθηκε με πρώτο τον ποντικό και να ακολουθούν το βόδι, η τίγρης, ο λαγός, ο δράκος, το φίδι, το άλογο, η κατσίκα, ο πίθηκος, ο πετεινός, ο σκύλος και ο χοίρος.

ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΗΡΘΑΝ… ΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ

Οταν ο άνθρωπος πάτησε για τα καλά στη γη, άρχισε να «ψάχνεται» για το πώς θα ξέρει πότε να περιμένει το βράδυ, που έπρεπε να κοιμηθεί στη σπηλιά του, μέχρι που έφθασε στο σήμερα να αγχώνεται και με το δευτερόλεπτο που σπαταλά στην…ουρά μιας τράπεζας. Με τις σκέψεις αυτές κατασκευάστηκαν τα ηλιακά ρολόγια το 3.500 π.Χ., οι κλεψύδρες με την άμμο, το εκκρεμές από το Γαλιλαίο… Και καταλήγουμε στο 1500 μ.Χ., όπου ο γερμανός Π. Χένλαϊν έφτιαξε το πρώτο μηχανικό κουρδιστό ρολόι τσέπης, ενώ το 1670, ο Άγγλος ωρολογοποιός Γουίλιαμ Κλέμεντ δημιούργησε το ρολόι με μακρύ εκκρεμές, που μετρούσε και τα δευτερόλεπτα, τοποθετημένο σε μακρύ ξύλινο κουτί.

Η ιστορία της προσπάθειας του ανθρώπου να δαμάσει το χρόνο είναι φυσικά πολύ μεγαλύτερη και πολύπλοκη από αυτή που φαίνεται εδώ. Ο χρόνος είναι υποκειμενικός. Τον αντιλαμβανόμαστε μέσα από το περιβάλλον μας που αλλάζει, τη δικιά μας συμπεριφορά μέσα σε αυτό, τα γεγονότα της ζωής μας. Διαφορετικές ψυχονοητικές καταστάσεις, μας κάνουν να τον αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά και, όσο μεγαλώνουμε, μας προσπερνά όλο και πιο γρήγορα.
Ο χρόνος, στην πρακτική και ουσιαστική του διάσταση, είναι κυρίως μια
κατάσταση της συνείδησης. Αν επιχειρούμε να τον τιθασεύσουμε είναι σαν
να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε πάνω στο ξυράφι του θεού Καιρού! Ίσως ο
μόνος τρόπος να τον κατανοήσουμε είναι να ... πάμε με τα νερά του, δηλαδή:

1. να κατανοήσουμε την κυκλική του φύση, και

2. να μάθουμε να ζούμε (συνειδητά και με σκοπό) το «ΤΩΡΑ», το κάθε
«ΤΩΡΑ», την κάθε μας στιγμή.

Ίσως αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να μη γίνουμε τροφή του Κρόνου.

ΚΑΛΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ

Η ΦΕΤΙΝΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ… ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ!

Dum spiro spero …

25/12/2011

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011


ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
ΜΕ ΑΘΛΙΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – Ιστορικά

Έτος γέννησης
Η ακριβής χρονολόγηση της ζωής του Ιησού είναι αδύνατη αφού οι υπάρχουσες μαρτυρίες που προέρχονται από την Καινή Διαθήκη χαρακτηρίζονται από χρονολογική ασάφεια και επίσης το αφετηριακό 1 μ.Χ. δεν εναρμονίζεται επακριβώς με τα γενικότερα ιστορικά δεδομένα των χρόνων εκείνων.
Η γέννηση του Ιησού τοποθετείται γύρω στο 7 ή 6 π.Χ. ή μεταξύ του 4 ως 1 π.Χ. Αυτό συμβαίνει καθώς το σημερινό ημερολόγιο, στηρίζεται βασικά στους υπολογισμούς του μοναχού και αστρονόμου Διονυσίου του Μικρού, που κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. καθόρισε με τα δεδομένα που είχε τότε, το έτος 754 από κτίσεως Ρώμης ως το χρόνο της γέννησης του Ιησού, αντί του έτους 747 όπως θα έπρεπε με τα σημερινά δεδομένα.
Πέρα από αυτό, τα λίγα στοιχεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη κατά προσέγγιση χρονολόγηση της γέννησης του Ιησού, προέρχονται κυρίως από το Ευαγγέλιο του Λουκά και του Ματθαίου και αφορούν:
► Τη γέννηση του Ιησού επί αυτοκράτορα Αυγούστου (Λουκ. 2,1), του οποίου η βασιλεία διήρκεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα (27 π.Χ. - 14 μ.Χ.)
► Τη γέννηση του Ιησού «εν ταις ημέραις Ηρώδου βασιλέως της Ιουδαίας» (Λουκ. 1,5), του οποίου επίσης η βασιλεία στην Ιουδαία ήταν από τις μακρότερες χρονικά (37-4 π.Χ.). Μπορεί να ειπωθεί με σχετική ακρίβεια ότι ο Ηρώδης πέθανε κατά το έτος 750 «από κτίσεως Ρώμης» (4 π.Χ.) ή λίγο πριν και στη συνέχεια κηρύχθηκε πένθος μιας εβδομάδας. Άρα ο Ιησούς πρέπει να γεννήθηκε σίγουρα πριν από το 750 «από κτίσεως Ρώμης» (4 π.Χ.) κατά το οποίο πέθανε ο Ηρώδης.



► Στις περιγραφές για το άστρο της Βηθλεέμ (Ματθ. 2,2)
Το άστρο της Βηθλεέμ, αν τελικά αφορούσε κάποιο αστρονομικό φαινόμενο, οδηγεί και πάλι στο έτος 747 από κτίσεως Ρώμης ή 7 π.Χ., αφού κατά τον Κέπλερ και άλλους αστρονόμους υπήρξε πράγματι τότε ένα παρόμοιο ουράνιο φαινόμενο που προκαλείται κατά τη συνάντηση των τριών πλανητών, του Κρόνου, του Δία και της Αφροδίτης. Στο φαινόμενο αυτό, μετά παρέλευση δύο ή τριών μηνών, ο Δίας δύει ή εξέρχεται από την τροχιά. Τότε παρατηρείται και πάλι το ίδιο έντονο φωτεινό φαινόμενο που παρουσιάζεται στην αρχή, σαν να εμφανίζεται εκ νέου.
Το γεγονός αυτό ταιριάζει με την παρατήρηση του Ματθαίου ότι οι Μάγοι πορευόμενοι προς τη Βηθλεέμ, «είδον τον αστέρα και εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα», προσθέτοντας ότι το «αστέρι» αυτό ήταν ίδιο με εκείνο «ον είδον εν τη Ανατολή» (Ματθ. 2,9-10). Καθώς ένα ταξίδι από τη Μεσοποταμία στην Παλαιστίνη με τα μέσα της εποχής απαιτούσε δύο ή τρεις μήνες, η χρονική αυτή απόσταση ταιριάζει με την αντίστοιχη φυσική κίνηση του πλανήτη Δία και τη διπλή εμφάνιση του κατά την είσοδο και έξοδο από την τροχιά συνάντησης με τους άλλους δύο πλανήτες.
► Στα γεγονότα της «πρώτης» απογραφής, η οποία «εγένετο ηγεμονεύοντος της Συρίας Κυρηνίου» (Λουκ. 2,2) (12 - 8 π.Χ. ή 8-6 π.Χ.)

Γενέθλια
Η γέννηση του Ιησού ως ανθρώπου παρουσιάζεται ως ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία όλης την ανθρωπότητας.
Η σημαντική Δεσποτική γιορτή της κατά σάρκα γεννήσεως του Χριστού, είναι μια ιδιαίτερη γιορτή, η οποία σύμφωνα με τον Γρηγόριο Ναζιανζηνό δεν θα πρέπει να συγχέεται με τα γενέθλια οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου, αφού στα Γενέθλια αυτά εορτάζουμε το μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός ότι «εφάνη γαρ Θεός ανθρώποις δια γεννήσεως».
Σύμφωνα με τις αφηγήσεις της Καινής Διαθήκης, τόσο ο Ιησούς Χριστός όσο και οι μαθητές του δεν γιόρταζαν γενέθλια ανθρώπων, και ο ίδιος ζήτησε ρητά από τους ακολούθους του να τηρούν την ανάμνηση του θυσιαστικού θανάτου του.
Τους πρώτους αιώνες μ.Χ. οι χριστιανοί δεν γιόρταζαν τα γενέθλια των αγίων και μαρτύρων της πίστεως, παρά μόνο την ημέρα του θανάτου τους, την οποία ημέρα του μαρτυρίου τους θεωρούσαν και κατ’ εξοχήν γενέθλια ημέρα, εφόσον έτσι γεννιόντουσαν οι για τον Χριστό σφαγέντες στον νέο κόσμο της Βασιλείας του Θεού.
Μάλιστα, κατά τον 3ο αιώνα, ο Ωριγένης πίστευε ότι «o φαύλος τα γενέσεως αγαπών πράγματα εορτάζει γενέθλιον» και ότι «επ΄ ουδεμιάς γραφής εύρομεν υπό δικαίου γενέθλιον αγομένην».
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι για δύο αιώνες μετά τον θάνατο του Χριστού, κανένας δεν γνώριζε —και λίγοι νοιάζονταν— για το πότε ακριβώς γεννήθηκε. Στην πραγματικότητα, η Εκκλησία έφτασε έως του σημείου να διακηρύξει ότι ήταν αμαρτία το να σκοπεύει κάποιος να τηρήσει τα γενέθλια του Χριστού «σαν να ήταν Εκείνος ο Βασιλιάς Φαραώ».
Οι ευσεβείς Ιουδαίοι δεν τηρούσαν τον εορτασμό γενεθλίων, καθώς θεωρούνταν παγανιστική συνήθεια, ενώ οι αναφορές στον εορτασμό τους στα βιβλικά κείμενα αφορούν μόνο ειδωλολάτρες. Η πρώτη αναφορά εορτασμού γενεθλίων περιγράφεται στο βιβλίο της Γένεσης και αφορά τα γενέθλια του Φαραώ της Αιγύπτου (15ος/13ος αιώνας ΠΚΧ), περίσταση κατά την οποία ο Φαραώ εκτέλεσε έναν αυλικό του. (Γέν. 40:19, 20).
Στο βιβλίο 2 Μακκαβαίων (απόκρυφο για τους Προτεστάντες) (2ος αιώνας π.Χ.) καταγράφεται η βεβήλωση του Ναού στην Ιερουσαλήμ και η πίεση που ασκήθηκε στους Ιουδαίους να συμμετάσχουν σε παράνομες για εκείνους πρακτικές, όπως η συμμετοχή στον εορτασμό των μηνιαίων γενεθλίων του Αντιόχου Δ' του Επιφανή. (2 Μακ. 6:7)
Στα βιβλία της Καινής Διαθήκης, υπάρχει μία μόνο αναφορά σε εορτασμό γενεθλίων. Αφορά τα γενέθλια του βασιλιά Ηρώδη Αντύπα, ο οποίος κατά το εορταστικό δείπνο των γενεθλίων του και κατόπιν αιτήματος της κόρης του Σαλώμης έδωσε εντολή για τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Βαφτιστή. (Μάρκ. 6:21)
Ορισμός της ημερομηνίας
Ο πάπας Τελεσφόρος (125-136 μ.Χ.), για πρώτη φορά γύρω στο 135 μ.Χ., αποφάσισε να μνημονεύσει το ιδιαίτερο γεγονός της έλευσης του Θεανθρώπου στον κόσμο, θεσπίζοντας τη γιορτή των Χριστουγέννων, επί βασιλείας του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138 μ.Χ.).
Κάποιοι ερευνητές διατυπώνουν την άποψη ότι τα πρώτα ίχνη της γιορτής των Χριστουγέννων φάνηκαν όταν αυτοκράτορας ήταν ο Λούκιος Κόμμοδος (180-192 μ.Χ.)
Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, ο εορτασμός των Χριστουγέννων έγινε για πρώτη φορά στην Αντιόχεια κατά τον 4ο αιώνα από τους Ευσταθιανούς, ένα χριστιανικό κίνημα που είχε άμεση σχέση με την Εκκλησία της Ρώμης.
Για τέσσερις αιώνες τα Χριστούγεννα γιορτάζονταν μαζί με την Βάπτιση του Χριστού, στις 6 Ιανουαρίου, επειδή θεωρήθηκε ότι 6 Ιανουαρίου πλάσθηκε ο Αδάμ, ο πρώτος άνθρωπος.
Επί Πάπα Ιουλίου Α' (336-332) τα Χριστούγεννα σταμάτησαν να γιορτάζονται μαζί με τα Θεοφάνεια και θεσπίσθηκε ως επέτειος η 25 Δεκεμβρίου κατόπιν έρευνας των αρχείων της Ρώμης, όπως πιστεύεται, επί της απογραφής που έγινε επί αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου, σε συνδυασμό με υπολογισμό ρήσης του Ευαγγελίου (το οποίο και συνέτεινε) του Προδρόμου λεχθείσα περί τον Χριστόν: «Εκείνος δει αυξάνειν, εμέ δε ελατούσθαι» (Ιωάνν. γ'30). Με βάση αυτή την υποθετική πηγή, η Γέννηση του Χριστού ορίσθηκε κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο όπου και αρχίζει η αύξηση των ημερών.
Το 386 ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρότρυνε την εκκλησία της Αντιόχειας να συμφωνήσει στην 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα εορτασμού της Γέννησης, και στην Ρώμη το καλεντάρι των Φιλοκαλίων (354 μ.Χ.) περιλαμβάνει στην ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου, απέναντι από την παγανιστική Natalis invicti, δηλ. «γέννηση του ακατανίκητου (ήλιου)», την φράση «VIII kaalitan nattis Christus in Bethleem Iudea».
Σύμφωνα με παράδοση του 8ου αιώνα, στα αρχεία της Εκκλησίας της Ρώμης φέρεται να υπήρχε έγγραφο του Ιωσήπου το οποίο καταδείκνυε ότι ο Ιησούς γεννήθηκε την 9η του μηνός Σαπέτ, που αντιστοιχεί στην 25η Δεκεμβρίου. Με νεώτερη έρευνα, το έργο αυτό ανάγεται στα τέλη του 9ου αιώνα και θεωρείται αμφιλεγόμενο και νόθο.
Τον καιρό του Αγ. Αυγουστίνου η ημερομηνία της εορτής της Γέννησης είχε καθοριστεί, πάντως ο Αυγουστίνος την παραλείπει από τον κατάλογό του με τις σημαντικές χριστιανικές επετείους.



Μετατροπές

Ο εορτασμός των Χριστουγέννων ήταν πιθανώς η χριστιανική μεταμόρφωση ή αναγέννηση μια σειράς συναφών ειδωλολατρικών εορτασμών — τα Σατουρνάλια (Saturnalia), τα Σιγκιλάρια (Sigillaria), τα Ιουβενάλια (Juvenalia), τα Μπρουμάλια (Brumalia) ή της Γέννησης του Ακατανίκητου Ήλιου (Dies natalis Invicti Solis) — τα οποία τηρούνταν στην Ρώμη τον μήνα Δεκέμβριο, σε ανάμνηση της χρυσής εποχής παγκόσμιας ελευθερίας και ισότητας, και προς τιμήν του ακατανίκητου ήλιου, και οι οποίες ήταν μεγάλες γιορτές, ειδικά για τους δούλους και τα παιδιά.
Τις γιορτές αυτές ο Χριστιανισμός ήθελε να εξαφανίσει. Εξάλλου αυτό ήταν το πιστεύω του πάπα Γρηγορίου του Μεγάλου (590-604 μ.Χ.), που πρέσβευε ότι: «Αι εορταί των εθνικών πρέπει να μετατραπώσι βαθμιαίως εις χριστιανικάς». (Στράτος Θεοδοσίου - Μάνος Δανέζης, Στα ίχνη του ΙΧΘΥΣ, Δίαυλος, Αθήνα, 2000)
Για παράδειγμα, όπως συνέβαινε με πολλές θεότητες του ελληνικού πανθέου, κάθε χρόνο γινόταν ο εορτασμός των γενεθλίων του Δία. Μάλιστα, σύμφωνα με την άποψη του καθηγητή Μιχάλη Τιβέριου («Η γέννηση του Χριστού και η γέννηση του Δία». (Το Βήμα, 30 Δεκεμβρίου 2007, σ. B43)), φαίνεται ότι υιοθετήθηκαν από τον μεταγενέστερο Χριστιανισμό στοιχεία που προέρχονταν από τέτοιου είδους εορτασμούς.
Τελικά, οι ίδιοι οι εκκλησιαστικοί πατέρες επιβεβαιώνουν την συμβολική αναφορά της γιορτής της γέννησης του Χριστού, του Ήλιου της δικαιοσύνης, του Φωτός του κόσμου, στην γιορτή της γέννησης του ανίκητου ήλιου, ο οποίος την εικοστή πέμπτη Δεκεμβρίου, μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο, διαλύει την αυξανόμενη δύναμη του σκοταδιού, και ξαναρχίζει την ηρωική του πορεία.

Όπως και να έχουν τα πράγματα…
ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Πηγές:
http://el.wikipedia.org
http://www.patridamou.gr/
http://www.asxetos.gr/

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Α Σ Π Ρ Ο Τ Ο Π Ι

Αρχές της προηγούμενης δεκαετίας δημοσίευα σε συνέχειες, στην εφημερίδα «Λευκάς», ένα σατυρικό ποίημα με τίτλο «ΣΚΛΗΡΟΠΟΝΤΙΚΑΣ ΚΑΙ ΜΑΡΓΟΥΛΑ» ή, όπως ο συγχωρεμένος ο Λάκης Μαμαλούκας τιτλοφόρησε, «ΤΟ ΑΣΠΡΟΤΟΠΙ».
Το στιχούργημα αναφέρεται σε ένα φανταστικό νησί στο οποίο ζούνε και δρουν μόνο ζώα (με την ευρύτερη έννοια των, πέρα από τους ανθρώπους, ζώντων), της τοπικής πανίδας κυρίως και ελάχιστα «εισαγόμενα».
Κατάφερα να δημοσιεύσω γύρω στις 45 σελίδες (Ασπροτόπι 1982 - 2002) και επανήλθα εκτάκτως μόνο μια φορά μέχρι σήμερα.
Επανέρχομαι συνεχίζοντας το στιχούργημα, γιατί πολλοί φίλοι με παρότρυναν σε κάτι τέτοιο και γιατί είναι μια ενδιαφέρουσα απασχόληση για τη λειτουργία του νου.
Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον.
Υ.Γ. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική και ο συσχετισμός θα οφείλεται στην πονηράδα και στην καχυποψία σας και μόνο!

ΜΑΣΑΝΑΣ ΚΑΙ ΜΑΡΓΟΥΛΑ (2002 - )

Τους περαζόμενους καιρούς στη νήσο Ασπροτόπι
μονάχα ζώα ζούσανε, δεν ζούσανε ανθρώποι.
Μες στου νησιού τ’ ανήλιαγα και σκιερά κατοίκια
ζούσανε φίδια και ασβοί και σαύρες και ποντίκια.
Διάφορα άλλα ερπετά είχανε τη φωλιά τους
στα μέρη εκείνα και δειλά κάνανε τη δουλειά τους.
Στα πιο καλά υψώματα, σε δάση και χωράφια
πολλά εζούσαν ζωντανά. Κατσίκια και ελάφια
βόδια, σκυλιά και πρόβατα, γάτες και ζώα άλλα
λιανά, χοντρά κι αδύναμα, μικρά μα και μεγάλα.
Στον ουρανό πολλά πουλιά επέταγαν ανάρια
και στης θαλάσσης το βυθό ζούσαν χιλιάδες ψάρια.
Το Ασπροτόπι όμορφο. Βουνά γεμάτα δάση
και παραλίες καθαρές ο νους σου να τα χάσει.
Γύρω πολλά νησόπουλα κατάφυτα κι εκείνα,
πάνω στην άμμο την ξανθή ευώδιαζαν τα κρίνα
Πρωτεύουσά του το νησί είχε την πόλη Ασπράδα
πού’ χε λιμάνι φυσικό κι όμορφη πεδιάδα.
Απέραντος βιότοπος, με αλυκές, ιβάρια
και βρίσκαν ό,τι θέλανε ζώα, πουλιά και ψάρια.
Η πόλη ήταν βορινή, τη φύσαγε μαΐστρος,
πολλά για κείνη έγραψε των ποιητών ο οίστρος.
Απ’ την απέναντι στεριά τη χώριζε κανάλι
στενό και κάστρο ενετικό κοντά στο ακρογιάλι
είχε χτιστεί από παλιά, όμορφο δίχως ταίρι
που το ζηλεύανε τα ζά απ’ τα ξηρά τα μέρη.
Δικό τους να το κάνουνε μάταια προσπαθούσαν
τα ζώα τ’ Ανακτορικά και κάκητα κρατούσαν
στ’ Ασπροτοπιού τα ζωντανά. Μα δεν είναι η ώρα
για ιστορίες παλαβές. Πάω στα ζώα τώρα…

Λέω να ξαναρχίσουμε αυτή την ιστορία
μιας και τα ζώα σήμερα βιώνουν τραγωδία.
Να δούμε τι απόγινε η αλεπού Μαργούλα,
πως πέρναγε και πως περνά, αν πήρε τη βεργούλα
να σαλαγήσει ζωντανά απ’ όλο τ’ Ασπροτόπι
κι αν κάνει τις δουλίτσες της όπως και οι … ανθρώποι

Εκτός
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως απ’ την άκρη
τότε που έχασε η Μαριώ, κι έχυσε μαύρο δάκρυ,
από το Λάζαρο τ’ αρνί και πάει η νησαρχία.
Για χρόνια δεν κατέλαβε καμία εξουσία
γιατί οι μπλε κυβέρναγαν τη νήσο και τον τόπο.
Αυτή σαν πάντα πονηρή έψαχνε κάποιο τρόπο
να ξαναρθεί στα πράγματα, να πιάσει την κουτάλα
γιατί την κυνηγήσανε ζώα πολύ μεγάλα.
Τη βγάλανε απ’ τη νομή, της κόψαν το κυνήγι
την πέταξαν απ’ τη φωλιά και … όπου φύγει – φύγει.
Εκεί που έβρισκε πουλιά και κυνηγούσε κότες
τώρα την αποκλείσανε ύπουλα οι προδότες.
Βλέπεις κι αν είναι πονηρή, πάντα υπάρχει κάτι
πιο έξυπνο, πιο πονηρό, για να της μπει στο μάτι.
Κι αν είναι τόσο έξυπνη να μην αφήνει κότα,
ζώα πιο μεγαλύτερα τη βγάζουν απ’ τη ρότα
Όσα τη χρειαστήκανε σαν είχε εξουσία,
τα ίδια την παράτησαν στην πρώτη ευκαιρία,

τι πια δεν τη χρειάζονταν. Μαγείρεψε τα πάντα
κι αφού σερβίρισε φαί, την κάνανε στην μπάντα.

Στο μεταξύ όλες τις νομές διαφέντευαν τα μπλάβα
τα ζώα τ’ ανακατερά, που τά’ καναν πιο μαύρα,
από ότι ήταν τα πράγματα. Είχαν καιρό να φάνε
και σαν μυρίστηκαν φαί, σα λυσσασμένα πάνε
Εμπερδευτήκαν κουμπαριές και άλλα νιτερέσα
κι η χώρα στο καβούκι της εμπήκε παραμέσα.



Στο νησί
Στη νήσο ήταν ο Λάζαρος, τ’ αρνί, στη νησαρχία
κι ο Λούδας, στρουθοκάμηλος, ήταν στη δημαρχία.
Κάτι το συγκλονιστικό δεν έγινε στα χρόνια
που κυβερνήσανε αυτά. Δεν ήτανε αηδόνια,
δεν ήταν ούτε κόρακες. Θα ξεχαστούν συντόμως.
Το λέει των ιστορικών ο άγραφος ο νόμος.
Ο κάπρος που ακολούθησε ο Φέσης, απ’ τα ίδια.
Αυτού στην εξουσία του εβάλανε βαρίδια
γιατί είχε ένα παράταιρο συνάφι εξουσίας.
Κόκκινος ήτανε αυτός, μπλε επί της ουσίας
οι άλλοι, που διαφέντευαν την έρμη την Ασπράδα.
Συν δυό, συν τρία κάνανε και από μια ομάδα
Φράση χαρακτηριστική. «Δήμαρχος ισογείου»
έδειχνε την κατάσταση του αιρετού του βίου,
(γιατί ήταν το γραφείο του στο δεύτερο πατάρι).
«Δήμαρχο» στο ισόγειο λέγαν ένα κριάρι,
Βαρίδης εις το όνομα, τα σχόλια δικά σας.
Εγώ μόνο τούτο εδώ λέω στην αφεντιά σας,
πως είχε αντιπολίτευση πρώτη φορά «βαρβάτη»,
που δεν τον άφηνε ήσυχα να πέσει στο κρεβάτι!
Ο γάτος Δράκος άλλαξε τα πράγματα του δήμου
και τίποτα δεν πέρναγε «εν μέσω της ερήμου».
Η κίνηση που έκανε, «ΖΩΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΠΡΑΔΑ»,
απλώθη πάνω σε βουνά, θάλασσες και κοιλάδα.
Ήταν θαρρώ πρωτόγνωρο μιας κίνησης τα μέλη
ν΄ ανήκει το καθένα τους σε χωριστή αγέλη
και όμως να τα βρίσκουνε, ήρεμα και με τρόπο,
με στόχο, να συνδράμουνε τον δύσμοιρο τον τόπο.
Για ιστορία πρέπει μου να σημειώσω τέλος
την άλλη αντιπολίτευση. Ο Βάχος κι ο Ματέλος.

Λεφτά υπάρχουν
Πέρασαν μήνες και καιροί, χειμώνες καλοκαίρια
κι η εξουσία στης Μαριώς ξανάφτασε τα χέρια
Έβαλε υποψήφια στο πράσινο το κόμμα
κι εκλέχτηκε. Τα ζωντανά κλαίνε την ψήφο ακόμα!
Βγήκε με λόγους πύρινους για δίκαιες μερίδες
Ότι υπάρχει φαγητό να πέσουν σαν ακρίδες
τα ζωντανά κι απ’ το φαί, να σκάσει η κοιλιά τους.
Όλα τα ζώα έλεγε θα έχουν τη δουλειά τους.
Θα φτιάξει γυμναστήρια, δρόμους, νοσοκομεία
και σήραγγα που θα περνούν πο πάνω της τα πλοία.
Βλέπετε είχε αρχηγό το μπούφο τον Γαπέου,
πουλί από σόι αρχηγών, άχρηστου και μοιραίου
όπως τρανά αποδείχτηκε. Αυτός έταζε μέλια,
φαί και μπόλικο κρασί σε δρύινα βαρέλια.
Έλεγε «υπάρχουνε λεφτά να ζήσουμε σαν Κροίσοι»
Σαν βγήκε πια φανέρωσε ότι υπάρχει κρίση!
Είπε πως βρήκε μαύρη γη, πως ψάχνει τα ταμεία,
ότι χρωστάμε δάνεια και δεν υπάρχει μία.
«Σανίδα σωτηρίας μας είναι τα ξένα κτήνη
που θα μας βάλουν σε ντορό, να βγούμε από τη δίνη».

Είχε θαρρώ το σχέδιο από παλιά φτιαγμένο,
τι ήταν γραμμένος σ’ ένα κλαμπ, σε χρόνο περασμένο,
που στόχο είχε και σκοπό τη γη να διοικήσει
και ζώο σε χλωρό κλαδί ήσυχο μην αφήσει.
Έτσι μέσα σε μια στιγμή βρεθήκαν χωρίς κόπο
να έχουν ξένα αφεντικά τα ζωντανά στον τόπο.
Από το κρύο στο ζεστό κι απ’ το ζεστό στο κρύο,
βρέθηκε να τα κυβερνά των αγορών το τρίο.
Ο πετεινός ο Σαρκατζής, η Μεκελού η φοράδα
και ένας γάτος Δουνουτούς
, που στέλναν στην αράδα
κάμποσους τοποτηρητές να κάνουν τους δραγάτες,
να δουν αν ξεστρατίζουνε οι σκύλοι και οι γάτες!
Οι ξένοι μάντρωσαν με μιας τα δύσμοιρα τα ζώα
κι αυτός το έπαιζε λευκή περιστερά κι αθώα.
Τα διώξανε απ’ τις δουλειές, τους κόψαν τις μερίδες
κοντολογίς τ’ ανάγκασαν να τρώνε … κατσαρίδες.
Σαν να’ τανε ναρκομανείς τους δίναν δόση – δόση
τις λιγοστές προμήθειες κι η πίεση ήταν τόση
που ξεσηκώθηκαν τα ζα, τι χάσανε το νου τους.
Βγήκαν σε κάθε ξέφωτο, μα όχι προς νερού τους,
με γκάρισμα, με κράξιμο, γαυγίσματα και άλλα
θέλαν να διώξουνε τα ζα που είχαν την κουτάλα.
Λυκόσκυλα αμόλησε ο Οπλιτσής ο λύκος
χάλασε κάθε σύναξη σε πλάτος και σε μήκος.

Έργα και ημέρες
Εκείνη την περίοδο της αλεπούς τα χείλια
τάζανε σ’ όλο το νησί παπά με πετραχείλια
Πάντα ανακατευότανε στα πράγματα της νήσου
Ήθελε να’ χει έλεγχο μέχρι και της … αβύσσου!
Αν κάπου προτεινότανε ζώο να μην τσ’ αρέσει
με χίλια κόλπα πονηρά το έβγαζε απ’ τη μέση
και το δικό της πρόβαλε, να’ χει τον έλεγχό της
τα πάντα να περνάγανε στο πόδι το δικό της!
Έχωσε σ’ όλες τις νομές πρασινοπαπαγάλους,
για εξουσίες πρότεινε φραγκόκοτες και γάλλους,
όχι από καλή καρδιά αλλά από συμφέρον.
Η σκέψη της πραγματικά έχει ενδιαφέρον.
Σου λέει «έτσι το φαί έχω εξασφαλισμένο.
Άμα πεινάσω, για πολύ εγώ δεν θα προσμένω.
Θα φάω μια φραγκόκοτα ή γάλλο ή τρυγώνι.
Δεν φεύγεις απ’ το «φίλο» σου όταν κοντοζυγώνει»…

Ο Μασάνας

Εστήριξε για δήμαρχο το βόδι τον Μασάνα
που είχε συνεργάτη του τα χρόνια που, σαν μάννα,
το χρήμα έπεφτε βροχή, να τρώνε οι εργολάβοι
για έργα που δεν γίνονταν ή δίνονταν με βλάβη…
(Πάντα τα πήγαινε καλά με τις εργολαβίες
βοήθησε τους κάστορες να ράψουν … κελεμπίες!)
Το βόδι αφού ήτανε νησάρχης στ’ Ασπροτόπι,
δεν επεθύμα τη Μαριώ να πάρει στο κατόπι
και να της κάμει τεμενά. Όμως την χρειαζόταν,
γιατί εκαταργήθηκε η θέση που καθόταν
με νόμο Κακοκρατικό. Εγίναν δύο δήμοι
κι η νησαρχία πέθανε, που λέμε εν τη ρύμη
του λόγου. Έτσι έγινε ο δήμος της Ασπράδας,
που εμεγάλωσε πολύ, κι ο δήμος της Ταφάδας.
Έπειτα είχε ισχυρούς αντίπαλους στη μάχη
και ήξερε πως εύκολο έργο ποτέ δεν θα’ χει.
Είχε τον τσαλαπετεινό που λέτε τον Γερβίνη
μα και τον γάτο δυνατό, τον Δράκο, που εκείνη
την εποχή εμάζεψε ζώα από κάθε αγέλη
σε ισχυρή παράταξη. Έτσι ο Μασάνας θέλει
την κάθε μια βοήθεια, όπου κι αν προερχόταν
και κάθε μέσο κι οπλισμό, όπως και να λεγόταν.
Πέταξε όπλα ισχυρά, εκβιασμούς, πιέσεις
ταξίματα, διορισμούς και όλες τις ανέσεις
έδωσε εις τα ζωντανά, για να τους πάρει ψήφο.

Ότι τον εμπιστεύτηκαν αποτελεί ένα γρίφο!
Αν κάνω ανασκόπηση στα έργα τα δικά του
θα καταλάβετε καλά ποια είναι η αφεντιά του.
Εάν σας πω πρωθύστερα πως φέρεται στο δήμο,
θα γίνω, θέλοντας και μη, κακός και δεν το κρίνω
σωστό. Ίσως αργότερα αναφορά σας κάνω,
φτάνουν δυο τρία πράγματα και με το παραπάνω.
Οι λέξεις αυτοκράτορας του πάει και δεσπότης,
είρωνας και προκλητικός μα όχι το ιππότης.

Έχει κεφάλι αγύριστο, στα πάντα να’ χει θέλει
τον έλεγχο. Αν υπακούς είναι γλυκός σαν μέλι
μα αν αντιρρήσεις φέρεις του, μουτρώνει και θυμώνει.
Σαν σε κοιτάει βλοσυρά θαρρείς πως σε … δαγκώνει!
Κλείνω εδώ τα σχόλια. Κρατώ επιφυλάξεις
γι’ αργότερα. Θα αναφερθώ σε όλες του τις πράξεις…
Ξανάρχομαι στις εκλογές, μη χάσω τον ειρμό μου,
άλλη έχω για σήμερα θαρρώ στο στόχαστρό μου!




Υποστηρικτής!
Τέλος καλό, όλα καλά που λένε κι οι ανθρώποι,
βγήκε το βόδι δήμαρχος κι … εσώθη τ’ Ασπροτόπι!
Χάρηκε και η αλεπού που ζωντανό δικό της
θα είχε στα μελλούμενα φίλο και συμμαχό της!
Μεγάλος υποστηρικτής της βγήκε ο Μασάνας
για όλα της κυβέρνησης τα έργα. Και της μάνας
το γάλα θα το πούλαγε, εάν υπήρχε τρόπος
να σώσει μια πολιτική. Στήριξε αυτοπροσώπως
το κάθε μέτρο κι έφτασε να θέλει να πουλήσει
των ζώων όλο το νερό, ωσάν δική του κτήση.

Βεβαίως δεν του πέρασε γιατί ξεσηκωθήκαν
όλα τα ζώα και πουλιά και … στο κλαρί βρεθήκαν.
Ενώθηκαν τα κόκκινα, τα ροζ και πολλά άλλα,
κι η συμφωνία χάλασε άτακτα, με φευγάλα!
Ο Δράκος πρωταγωνιστής, Φτενάς μα και Ματέλος,
μαζί με ζώα μπόλικα του πέταξαν το βέλος!

Κοινός αγώνας

Παρεπιπτόντως να το πω. Με τον κοινό αγώνα,
τα ζώα θα μπορέσουνε να βγάλουν το … χειμώνα
.
Αν ένα πάει από εδώ και τ’ άλλο παραπέρα,
δύσκολα θα μπορέσουνε να δούνε άσπρη μέρα.
Αν το καθένα συναντά μόνο δικές του αγέλες,
αν μένει πάντοτε πιστό στων αρχηγών τις γκέλες,
τότε δεν έχει προκοπή και έξοδο απ’ την κρίση.
Στο μέλλον μαύρα δάκρυα καθένα του θα χύσει!
Όταν σε καταστρέφουνε διάβολοι και τριβόλοι,
οφείλεις να συνεργαστείς για να πετάξεις βόλι
στο μαύρο τον αντίπαλο. Οι διαφορές στην μπάντα.
Ο χωρισμός δεν βόηθησε, σήμερα, χθες και πάντα!
Στ’ όνομα του κομματικού που λένε νιτερέσο
περάσανε καταστροφές, στα ίσα δίχως μέσο.

Τι είναι η πατρίδα;

Να κλείσω την παρένθεση και να’ ρθω στην αλούπω
γιατί μ’ αυτά που έκανε και κάνει, οσονούπω
θα σβήσει απ’ τα πράγματα του τόπου η αλανιάρα
και τ΄ όνομά της θα δεθεί με τη λέξη λαχτάρα!
Βγήκε βασιλικότερη που λεν του βασιλέως
κι όταν η χώρα ολάκερη βούλιαζε μες στο χρέος
σήκωνε το χεράκι της σ΄ όλα τ’ άδικα μέτρα
που έπαιρνε η κυβέρνηση. Αυτό ήταν σαν μια πέτρα
να πέταγε στην κεφαλή ξέχωρα κάθε ζώου
που δεν ετσίμπησε μεζέ, άδολου και αθώου!
Σαν «σηκοπανωχέρισα» και πάντα «ναι σε όλα»
κατάντησε όλα τα ζα να βλέπουν κατσαρόλα
κι ευθύς να ξερογλύφονται, τα μάτια να γουρλώνουν
να ονειρεύονται φαί, τραπέζια να τους στρώνουν!
Έφτασε μέχρι κολεγιά να κάνει μ’ άλλα κτήνη
τον Καρατζά, τον Άντονι, το μαύρο τον Βορίνη.
Εκεί που ήτανε εχθροί γίνανε κολλητάρια
κι είναι σαν να ζευγάρωσαν γάιδαροι και μουλάρια.
Εκεί που μαχαιρώνονταν σαν γάτες και οι σκύλοι
τώρα πηγαίνουν αγκαλιά λες κι ήταν χρόνια φίλοι!
Εκεί που πάντα έλεγε πως τον Γαπέου θέλει,
τώρα τον παραπέταξε σαν άνθρωπο στ’ αμπέλι!
Στήριξε ένα κότσυφα, με όνομα Παπάδης
πουλί όλων των τραπεζών, πάει να πει «σκοτάδης»!
Μαζί τον στήριξαν οι μπλε του κούνελου Σαπάρα,
ο Καρατζάς κι οι μαύροι του, δουλειά σκέτη παπάρα…
Έφτασε μέχρι υπουργό να βλέπει τον Βορίνη
και στα νερά τον Αντονι κι αυτή να τα εγκρίνει!
Το άλλοθί της μόνιμο. Για να σωθεί η πατρίδα!
Το μουρμουράει διαρκώς σαν να’ φαγε γλιστρίδα.
Τι είναι η πατρίδα της; Είν’ τα βουνά κι οι κάμποι;
Ο ήλιος; Το φεγγάρι της; Τ’ αστέρι π’ αχνολάμπει;
Μήπως τα ζώα, τα πουλιά, τα ψάρια είναι πατρίδα;
Σαν όλα καταστρέφονται, πως σώζει την παρτίδα;
Για πια αόριστη ευχή σκοτώνει τόσα ζώα;
Στο όνομα ποιού μέλλοντος πεινούν μικρά αθώα;

Πως γίνεται να κλείνουνε τ’ αχούρια ένα – ένα,
τα ζώα να’ ναι άνεργα σχεδόν κατεστραμένα
και για πατρίδα να μιλά; Αυτοί δεν είναι τρόποι!
Πατρίδα είναι οι τράπεζες; Τα ζώα κερδοσκόποι;
Οι αγορές; Η Μεκελού; Ο Μπάμας; Ποιά να είναι;

Πετάει έτσι σύμβολα μάλλον για θεαθήναι…

Κολοτούμπα

Θα της το πω. Ζώο φτωχό πτώχευση δεν φοβάται!
Για να «ξεφύγει» η αλεπού τον τρόπο συλλογάται.
Αφού όλα τα ψήφισε τώρα τα «καταριέται»
βγάζει φυλλάδες για να πει πως τα χαράτσια αρνιέται
τη βοηθούν, (αξόδευτα;) κάποιοι κοντυλοφόροι
να πει με θράσος περισσό, «δεν μπαίνουν άλλοι φόροι,
περάσαμε τα δύσκολα, το μέρος θα ανακάμψει
και γρήγορα ο ήλιος μας στον ουρανό θα λάμψει».
Οποία γελοιότητα! Είναι σαν σε ένα πτώμα,
ζώου που η ίδια σκότωσες, πάνω να κλαις ακόμα!
Οποία κουτοπονηριά! Αμάν παραφροσύνη!
Έβαλε τον Αλή πασά να κλαίει τη Φροσύνη!
Θεέ, ανερυθρίαστα πως λέει τέτοια λόγια
πως θεωρεί τα ζωντανά ότι’ ναι όλα λαμόγια;
Είναι απορίας άξιο πως ζώα την αντέχουν,
πως στέκονται και τη θωρούν και δεν την … καταβρέχουν!
Θαυμάζω την υπομονή ζώων που την ψηφίσαν,
χωρίς να’ χουν συμφέροντα και το μετανοήσαν,
πως στέκουν και τη χαιρετούν, πως και δεν παίρνουν πέτρα,
όταν τους βλέπει η Μαριώ να φεύγει χίλια μέτρα!
Άβυσσος είναι η ψυχή εν τέλει κάθε ζώου
και δεν μιλάω για τρελό μα εις τας φρένας σώου!
Η λέξη εξοστρακισμός μού’ ρχεται στο κεφάλι.
Αν ήμουν ζώο θα’ παιρνα εκδίκηση μεγάλη!

Μα είμαι παρατηρητής των ζώων και των τόπων,
βλέπετε αυτά δεν γίνονται σε μέρη των ανθρώπων!

Νοέμβρης 2011

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Για το «ΧΑΡΑΤΣΙ» στα ακίνητα

Πάρα πολλοί δήμοι της χώρας στέκονται στο πλευρό των πολιτών και βοηθούν με κάθε τρόπο, προκειμένου να συμπαρασταθούν, να προστατεύσουν ή και να βοηθήσουν τους δημότες τους σε ότι αφορά στο άδικο «ειδικό τέλος επί των ακινήτων».
Ο δήμος μας είναι φανερό πως δεν θα το κάνει (εύχομαι να πέσω έξω), γιατί η δημοτική μας αρχή έχει ταυτιστεί με τις επιλογές της κυβέρνησης (τέως ή νυν, το ίδιο κάνει) ή, ακόμη και αν διαφωνεί σε κάτι, δεν έχει το θάρρος να κοντραριστεί με την εξουσία.
Η «πρωτιά» στην προσπάθεια ξεπούληματος στην ΕΥΔΑΠ της ύδρευσης και της αποχέτευσης, επαληθεύει του λόγου το αληθές.
Η Δημοτική κίνηση «ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ», κατέθεσε ήδη σχετική αίτηση για σύγκλιση του Δημοτικού Συμβουλίου με θέμα τα «χαράτσια». Ιδού η Ρόδος λοιπόν…
Ο Βουλευτής μας ( λάθος όρος και ιδιότητα γιατί δεν μεταφέρει τη βούληση των ψηφοφόρων του) είναι σηκοπανωχέρης και ναισεόλας (συγνώμη για τούς αδόκιμους όρους), δεν ακούσαμε από λόγου του ούτε μια αντίρρηση, ούτε την παραμικρή διαφωνία στα τόσα απαράδεκτα αντισυνταγματικά έχουν συμβεί σε τούτο τον τόπο, άρα;…
Χωρίς περιττά λόγια μπαίνω απ’ ευθείας στο θέμα.
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιά εξέδωσε ανακοίνωση (με ημερομηνία 9/11/2011) για το χαράτσι στα ακίνητα και, πέραν της βοήθειας που προσφέρει στους πολίτες, ενημερώνει για τους τρόπους που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε προκειμένου να αρνηθούμε την πληρωμή του. Θεωρώ υποχρέωσή μου να σας μεταφέρω τούτη την ανακοίνωση γιατί είναι κατατοπιστική και εμπεριστατωμένη. Είναι αυτονόητο ότι δεν θα μπω στον πειρασμό και δεν είναι δουλειά μου, να σας υποδείξω συμπεριφορές για το θέμα. Ενημέρωση μόνο.
Ιδού η ανακοίνωση του Δ.Σ. Πειραιά (δικές μου οι υπογραμμίσεις).

« Επιβολή ειδικού τέλους στα ακίνητα
Αρκετές είναι οι Δημοτικές Αρχές του λεκανοπεδίου, αλλά και ολόκληρης της επικράτειας, που στέκονται στο πλευρό των πολιτών είτε εκδίδοντας ψηφίσματα συμπαράστασης για το έκτακτο τέλος που η Κυβέρνηση έχει επιβάλει προς τους πολίτες μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, είτε ακόμη συλλέγοντας τα απαραίτητα δικαιολογητικά για ομαδικές προσφυγές, όπως οι Δήμοι Αχαρνών και Φυλής, Νέας Φιλαδέλφειας, Ιλίου, Νέας Ιωνίας, Περιστερίου, Κορυδαλλού, Ελληνικού - Αργυρούπολης και Σαρωνικού, οι οποίοι καθημερινώς πληθαίνουν.
Η ΔΕΗ έχει ξεκινήσει την αποστολή λογαριασμών με το τέλος ακινήτων, το οποίο για το 2011 θα καταβληθεί σε δύο δόσεις. Στους λογαριασμούς περιλαμβάνεται μήνυμα που αναφέρει ότι σύμφωνα με το Ν. 4021/2011 η ΔΕΗ είναι υποχρεωμένη να συνεισπράττει με τους λογαριασμούς ρεύματος το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών και στην περίπτωση μη εξόφλησης μέχρι την ημερομηνία λήξης του λογαριασμού αυτού, να προβαίνει στην έκδοση εντολής διακοπής ρεύματος.
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιώς ανταποκρινόμενος στο αίτημα των τοπικών κοινωνιών, όπως αυτό εκφράστηκε δια των περιφερειακών Δήμων και τηρώντας τον θεσμικό του ρόλο, αλλά και την δεδηλωμένη του αρχή για ενεργή παρουσία στα κοινωνικά δρώμενα και ζητήματα, αποφάσισε να παράσχει την αιτηθείσα συνδρομή προς τους πολίτες, ενημερώνοντας τους για τα ακόλουθα :
Λόγοι άρνησης της νομιμότητος του τέλους
α) Η επιβολή του νέου τέλους ακίνητης περιουσίας τελεί σε συνάρτηση με τις τιμές ζώνης και την παλαιότητα των ηλεκτροδοτούμενων κτισμάτων, ουδόλως όμως σχετίζεται με το πραγματικό εισόδημα του φορολογούμενου ιδιοκτήτη. Όμως σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 4§5 του Συντάγματος ο φόρος για να είναι αναλογικός και συμβατός με το Σύνταγμά μας πρέπει να είναι ανάλογος με τη φοροδοτική ικανότητα του καθενός, κατά το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος. Ο παραπάνω αναφερόμενος νόμος παραβιάζει τα άρθρα 17 (παρ. 1) και 4 (παρ. 5) του Συντάγματος, καθώς, η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, κατά τις ως άνω διατάξεις του Συντάγματος, είναι νοητή εφόσον η περιουσία αυτή φέρει κάποια πρόσοδο. Όταν δηλαδή παράγει, αμέσως ή εμμέσως, κάποιο εισόδημα. Πρόκειται για μια μορφή δρομολογημένης δήμευσης της ατομικής ιδιοκτησίας, η οποία προσβάλλει ευθέως το Σύνταγμα.
β) Με τον παραπάνω νόμο και τη σχετική υπουργική απόφαση παραβιάζεται η αρχή της απαγορεύσεως της διπλής φορολογίας, δηλαδή της φορολογήσεως της ίδιας φορολογητέας ύλης για την ίδια αιτία. Η επιβολή του νέου ειδικού τέλους ακινήτων αποτελεί δεύτερη φορολόγηση των ιδιοκτητών ακινήτων για την ίδια αιτία (επί της ουσίας δεύτερος φόρος ακίνητης περιουσίας), δεδομένου ότι ήδη οι κάτοχοι ακίνητης περιουσίας, με αξία άνω των 200.000 Ευρώ, έχουν καταβάλει και τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας και μάλιστα για το ίδιο οικονομικό έτος (2011). Η διπλή φορολόγηση αντίκειται και στο άρθρο 17 του Συντάγματός μας, αλλά και στο Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ που προστατεύουν την ιδιοκτησία και τα εν γένει περιουσιακά δικαιώματα του ατόμου.
γ) Με το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι: «ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας». Η διάταξη αυτή, η οποία βρίσκεται στο Τμήμα Α΄ του πρώτου μέρους του Συντάγματος, που φέρει τον τίτλο «Μορφή του Πολιτεύματος», δεν θεσπίζει «ατομικό δικαίωμα», αλλά χαρακτηρίζει το δημοκρατικό μας πολίτευμα ως ανθρωποκεντρικό, με θεμέλιο την αξία του ανθρώπου. Ο σεβασμός της αναγορεύεται σε ύπατο κριτήριο της έκφρασης και δράσης των οργάνων της πολιτείας. Στην αξία του ανθρώπου περιλαμβάνεται πρωτίστως η ανθρώπινη προσωπικότητα ως εσωτερικό συναίσθημα τιμής και ως κοινωνική αναγνώριση υπόληψης. Με βάση τη διάταξη αυτή του άρθρου 2, που δεν αποτελεί απλή διακήρυξη, αλλά κανόνα δικαίου συνταγματικού επιπέδου, η πολιτεία, δηλαδή όλα τα πολιτειακά όργανα, οφείλουν όχι μόνο να "σέβονται" αλλά και να «προστατεύουν» την αξία αυτή (Ολ ΑΠ 40/1998).
Πρόκειται για μία θεμελιώδη συνταγματική διάταξη που εξαιρείται από τις υποκείμενες σε αναθεώρηση ή αναστολή διατάξεις (άρθρο 110 παρ. 1 και άρθρο 48 παρ. 1 του Συντάγματος).
Το τέλος ακινήτων αντίκειται στην αρχή του σεβασμού και της προστασίας της αξίας του ανθρώπου : 1ον Διότι υποβαθμίζει τον φορολογούμενο ιδιοκτήτη, ακόμη και τον άνεργο και τον οικονομικά ασθενέστερο, σε αντικείμενο επίτευξης «εκτάκτων» δημοσιονομικών στόχων για τη μείωση ελλειμμάτων, 2ον Η διακοπή της ηλεκτροδότησης σε άτομα που αδυνατούν να καταβάλλουν τον φόρο τους οδηγεί σε έσχατη εξαθλίωση και θέτει σε κίνδυνο την υγεία και την επιβίωσή τους, 3ον Ασκεί ένα είδος ψυχολογικής βίας και απειλής σε οικονομικά ασθενέστερα άτομα, τέτοια που δεν συνάδει με τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα του Συντάγματός μας και τις δημοκρατικές παραδόσεις της χώρας μας.
δ) Προσβολή της ελευθερίας των συναλλαγών και της οικονομικής ελευθερίας κατά το άρθρο 5 παρ. 1 και 106 του Συντάγματος.
Η επιβολή του φόρου ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ ή άλλων παρόχων παραβιάζει τόσο το σύνταγμα όσο και τους όρους της σύμβασης ιδιωτικού δικαίου που υπέγραψε η ανώνυμη εταιρεία με τον κάθε καταναλωτή. Οι συμβάσεις που υπογράφηκαν καθορίζουν ρητώς τις υποχρεώσεις των συμβαλλόμενων. Δεν προκύπτει λοιπόν καμία άλλη υποχρέωση για τους καταναλωτές πέραν της πληρωμής του κόστους του ρεύματος που κατανάλωσαν. Η ρύθμιση που θα επιβάλλει να πληρώσουμε οι καταναλωτές έναν φόρο σε τρίτο φορέα παραβιάζει αφενός τους όρους της μεταξύ μας σύμβασης και αφετέρου τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ελευθερίας των συναλλαγών και την οικονομική ελευθερία. Ακυρώνει συμβόλαια παροχής ηλεκτροδότησης του έχουν υπογράψει ιδιώτες καταναλωτές ακόμη και με 100% ιδιωτικές εταιρείες παροχής ηλεκτροδότησης. Συνιστά ανεπίτρεπτο περιορισμό στην οικονομική ελευθερία κατά παράβαση και της αρχής της αναλογικότητας.
Με βάση την υπ΄ αριθ. 33/2002 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, το Κράτος δεν μπορεί με μεταγενέστερη νομοθετική ρύθμιση να μεταβάλλει μονομερώς, να τροποποιήσει ή να ακυρώσεις έγκυρες συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου.
ε) Αντίθεση στην αρχή της νομιμότητας του φόρου.
Το άρθρο 78 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζει: «Κανένας φόρος δεν επιβάλλεται ούτε εισπράττεται χωρίς τυπικό νόμο που καθορίζει το υποκείμενο της φορολογίας και το εισόδημα, το είδος της περιουσίας, τις δαπάνες και τις συναλλαγές ή τις κατηγορίες τους, στις οποίες αναφέρεται ο φόρος.» Δυνάμει της ρύθμισης αυτής είναι αμφίβολης
συνταγματικότητας μια διάταξη που ορίζει ότι η βάση υπολογισμού του φόρου δεν καθορίζεται από τον νόμο όπως αυτός θα εφαρμοστεί από διοικητικές αρχές, αλλά θα καθοριστεί (ή έχει ήδη καθοριστεί) από την ΔΕΗ ή τους εναλλακτικούς προμηθευτές ηλεκτρικού ρεύματος. Ο λόγος είναι απλός: η χρήση της μεθόδου υπολογισμού που ακολουθεί η ΔΕΗ συνιστά σιωπηρή αλλά ξεκάθαρη εξουσιοδότηση προς νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου να καθορίσει το αντικείμενο του φόρου, το οποίο παρέλειψε να προσδιορίσει με επάρκεια ο φορολογικός νομοθέτης. Η ρύθμιση αυτή δεν έρχεται σε αντίθεση μόνο με την ανωτέρω διάταξη που επιβάλλει να είναι καθορισμένο το αντικείμενο του φορου από τον νόμο, αλλά έρχεται σε μείζονα λόγω και με την απαγόρευση εξουσιοδότησης προς την διοίκηση, πολλώ δε μάλλον σε ιδιώτη, να καθορίσει ένα από τα στοιχεία του φόρου, και εν προκειμένω την βάση υπολογισμού που είναι η επιφάνεια του ακινήτου που θα φορολογηθεί.
Ο νόμος 2130/1993 στηρίζεται σε ένα τελείως διαφορετικό νομικό σύστημα φορολογίας: την επιβολή ανταποδοτικών τελών από ΟΤΑ. Στην συγκεκριμένη κατηγορία δημοσιονομικών εσόδων επιτρέπεται η νομοθετική εξουσιοδότηση προς όργανα της διοίκησης (δεν είναι βέβαιο ότι θα μπορούσε η ΔΕΗ να περιληφθεί σε αυτά).
Όμως στα πλαίσια του συστήματος αυτού, οι διατάξεις ελέγχονται από πλευράς υπάρξεως ή όχι ανταποδοτικότητας. Είναι προφανές ότι ο νομοθέτης προσπαθεί να μεταφέρει την ευχέρεια της δυνατότητας καθορισμού του αντικειμένου του τέλους με
εξουσιοδότηση, σε ένα τελείως διαφορετικό νομικό πλαίσιο στο οποίο δεν είναι ανεκτός συνταγματικά ο κατ' εξουσιοδότηση καθορισμός της βάσης του φόρου.
στ) Σύμφωνα με την υπ΄ αριθ. 1934/1998 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, η Δ.Ε.Η. ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και οι ιδιωτικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή ή τη διάθεση ηλεκτρικού ρεύματος, δε δικαιούνται να εισπράττουν φόρους και να διακόπτουν την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, σε πελάτες τους, οι οποίοι για οποιοδήποτε λόγο αρνούνται να καταβάλλουν το “τέλος ακινήτων”.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της παραπάνω απόφασης, αντίκειται στις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 3 και 26 παρ. 2 του Συντάγματος, η οποιαδήποτε ανάθεση άσκησης δημόσιας εξουσίας σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (όπως είναι η Δ.Ε.Η. και οι άλλες ιδιωτικές εταιρείες παροχής ρεύματος). Τόσον η είσπραξη φόρων, όσο και η
επιβολή διοικητικών κυρώσεων λόγω της άρνησης πληρωμής φόρων, αποτελούν στοιχεία άσκησης δημόσιας (της εκτελεστικής) εξουσίας, η οποία όμως αποτελεί την κατ΄εξοχήν έκφραση κυριαρχίας του Κράτους και ασκείται μόνο από το Δημόσιο και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.

Ενημέρωση των πολιτών

Με βάση τα πιο πάνω οι επιλογές που έχει ένας πολίτης, ο οποίος αντιτίθεται στην πληρωμή του ανωτέρω τέλους είναι οι παρακάτω:
α) Να πληρώσει μόνο την αξία του ρεύματος, χωρίς άλλες ενέργειες, ελπίζοντας να μην υλοποιηθούν οι «απειλές» περί διακοπής της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και παράλληλα στην κήρυξη του Νόμου αντισυνταγματικού από το ΣτΕ, έτσι ώστε να διαγραφεί η οφειλή του από τα αρχεία της ΔΟΥ.
β) Να πληρώσει μόνο την αξία του ρεύματος και παράλληλα προσφύγει στη δικαιοσύνη για προστασία, έως ότου κριθεί η συνταγματικότητα ή μη του Νόμου.
Σημειωτέον, ότι στις 2/12/2011 πρόκειται να εκδικασθεί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, η προσφυγή - αίτηση ακυρώσεως των Δ.Σ.Αθηνών, Δ.Σ. Καλαμάτας και Σωματείο «έλληνες φορολογούμενοι» κατά του τέλους ακινήτων. Η απόφαση αυτή θα είναι εκείνη που τελικά θα αποσαφηνίσει τα περί της νομιμότητας του τέλους, αλλά και που θα καθορίσει τί θα γίνει στο μέλλον.

Ο πολίτης που θα επιλέξει την 2η επιλογή δύναται :
Τρόπος 1ος
Να παρακαταθέσει στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων το ποσό της αξίας του ρεύματος, των δημοτικών τελών και της ΕΡΤ, στο όνομα της ΔΕΗ
(ή του εναλλακτικού παρόχου) και να λάβει την σχετική διπλότυπη απόδειξη.
Στη συνέχεια θα πρέπει να παραδώσει την απόδειξη του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων στο αρμόδιο γραφείο της ΔΕΗ (ή του εναλλακτικού παρόχου) και να λάβει υπογεγραμμένο αντίγραφο παραλαβής από τον υπάλληλο της ΔΕΗ. Σε περίπτωση
που η ΔΕΗ αρνηθεί να παραλάβει την απόδειξη, τότε αυτή θα πρέπει να σταλεί με δικαστικό επιμελητή.
Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους εισηγήθηκε στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων ΝΑ ΜΗΝ δέχεται πληρωμές για λογαριασμό της ΔΕΗ χωρίς το ειδικό τέλος στα ακίνητα. Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση του Δ΄ Τμήματος του ΝΣΚ (435/18-10-2011), οι καταθέσεις στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών διαφορών ενώ το τέλος ακινήτων «ανεξαρτήτως του οργάνου στο οποίο έχει ανατεθεί η είσπραξή του, αποτελεί
αναμφισβήτητα ένα δημόσιο έσοδο, ώστε η οποιαδήποτε διαφορά ως προς την οφειλή και την καταβολή του να αποτελεί φορολογική - διοικητική διαφορά». Όταν είναι προδήλως φανερό ότι δεν συντρέχουν οι λόγοι της δημόσιας παρακατάθεσης ή ότι αυτή, ως μέσο εξόφλησης, αντίκειται σε διατάξεις νόμου, τότε το ΤΠΔ όχι μόνο έχει το δικαίωμα αλλά και οφείλει να αρνηθεί την αποδοχή της», προσθέτει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Αναφέρεται ακόμα ότι το κρίσιμο ζήτημα, δηλαδή το κατά πόσον η οφειλή είναι νόμιμη, θα κριθεί από τα αρμόδια δικαστήρια.

Τρόπος 2ος
Αντί για το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, μπορεί ο ενδιαφερόμενος να πληρώσει την αξία του ρεύματος, των δημοτικών τελών και της ΕΡΤ σε κάποιο ΑΤΜ Τράπεζας που διαθέτει δυνατότητα εξόφλησης λογαριασμών.

Η διαδικασία αυτή μειονεκτεί σε σχέση με την προηγούμενη διότι η ΔΕΗ μπορεί να θεωρήσει ότι τα χρήματα κατεβλήθησαν όχι για την εξόφληση της αξίας του ρεύματος και των δημοτικών τελών, αλλά για το ειδικό τέλος ακινήτου. Για να αποφευχθεί αυτό, θα πρέπει είτε να παραληφθεί από αρμόδιο υπάλληλο της ΔΕΗ δήλωση που θα
αναφέρει την καταβολή, την αιτία της και θα επισυνάπτεται σ’ αυτή αντίγραφο της απόδειξης του ΑΤΜ. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να ακολουθηθεί η διαδικασία του εξωδίκου, στο οποίο θα γίνεται υπόμνηση της διατάξεως της ΑΚ 422, δυνάμει της οποίας «Αν ο οφειλέτης έχει περισσότερα χρέη προς το δανειστή, έχει το δικαίωμα να ορίσει κατά την καταβολή το χρέος που θέλει να εξοφληθεί. Αν δεν όρισε τίποτε, η παροχή που έγινε καταλογίζεται πρώτα στο ληξιπρόθεσμο χρέος και, αν υπάρχουν περισσότερα σε εκείνο που παρέχει μικρότερη ασφάλεια για το δανειστή. αν υπάρχουν
περισσότερα με ίση ασφάλεια, στο επαχθέστερο για τον οφειλέτη. Αν υπάρχουν περισσότερα εξίσου επαχθή στο αρχαιότερο. Αν όλα τα χρέη είναι σύγχρονα, ο καταλογισμός γίνεται σύμμετρα».

Παράλληλη ενέργεια - Αίτηση Ασφαλιστικών Μέτρων

Προς αποφυγήν του ενδεχομένου ο πάροχος της Ηλεκτρικής ενέργειας να προβεί σε διακοπή της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος προς εκείνον που δεν κατέβαλε το ανωτέρω τέλος, όπως επιτάσσεται δια νόμου, θα πρέπει ο ενδιαφερόμενος να υποβάλει αίτηση
ασφαλιστικών μέτρων στο αρμόδιο Δικαστήριο, με αίτημα την απαγόρευση της διακοπής της ηλεκτροδοτήσεως του ακινήτου από τον πάροχο και παράλληλα το αίτημα εκδόσεως προσωρινής διαταγής.

Βεβαίωση οφειλής από την ΔΟΥ
Στην περίπτωση που δεν καταβληθεί το τέλος και παρά τις ανωτέρω ενέργειες, αυτό κάποια στιγμή θα γίνει ληξιπρόθεσμο και κατ’ επέκτασιν απαιτητό από την Εφορία, η οποία έχει τη δυνατότητα και κρατική υποστήριξη για να επιχειρήσει την άμεση είσπραξη του είτε να «εκβιάσει» τον φορολογούμενο στην καταβολή του (πχ μη έκδοση φορολογικής ενημερότητος κλπ). Επομένως η σχετική οφειλή θα παραμένει , έως ότου εξοφληθεί από τον υπόχρεο ή ακυρωθεί κατόπιν αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Μετά τη βεβαίωση της οφειλής από τη ΔΟΥ, ο φορολογούμενος έχει δύο (νόμιμες) επιλογές :
α) Να πληρώσει το ειδικό τέλος ακινήτων με ρητή επιφύλαξη και σε περίπτωση που το τέλος κριθεί ως παράνομο και αντισυνταγματικό από το Συμβούλιο της Επικρατείας, να καταθέσει αίτηση στην αρμόδια ΔΟΥ για την επιστροφή του τέλους που πλήρωσε.
Ο Προϊστάμενος της ΔΟΥ έχει υποχρέωση εντός τριών (3) μηνών από την παραλαβή της αίτησης να απαντήσει στο έγγραφο αίτημα για την επιστροφή του αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού.
Εάν ο Προϊστάμενος απορρίψει το αίτημα για επιστροφή, ο φορολογούμενος έχει προθεσμία 60 ημερών από την επίδοση της απόφασης για να προσφύγει στο Διοικητικό Πρωτοδικείο με αίτημα την ακύρωση της απόφασης του Προϊσταμένου της ΔΟΥ και την
επιστροφή του καταβληθέντος ποσού για το τέλος ακινήτων.
Εάν ο Προϊστάμενος δεν απαντήσει μέσα σε τρεις (3) μήνες, τότε θεωρείται ότι υπάρχει “τεκμαιρόμενη σιωπηρή απόρριψη” του αιτήματος. Στην περίπτωση αυτή, η προθεσμία των εξήντα (60) ημερών για την προσφυγή κατά της τεκμαιρόμενης σιωπηρής
απόρριψης αρχίζει μετά την παρέλευση του τριμήνου.
β) Να καταθέσει στο τοπικό Διοικητικό Πρωτοδικείο Προσφυγή και Αίτηση Αναστολής κατά της πράξης επιβολής του ειδικού τέλους ακινήτων (εντός 60 ημερών από τη βεβαίωση της οφειλής στη ΔΟΥ).
γ) Να καταθέσει στο τοπικό Διοικητικό Πρωτοδικείο Προσφυγή, πληρώνοντας (σύμφωνα με το νόμο) μόνον το 50% του ποσού του Ειδικού Τέλους Ακινήτων (εντός 60 ημερών από τη βεβαίωση της οφειλής στη ΔΟΥ).
Για κάθε περαιτέρω διευκρίνιση οι πολίτες μπορούν να απευθύνονται, μόνον για παροχή πληροφοριών, δια της Γραμματείας του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς, προς τα μέλη της ανοιχτής ομάδος του Δ.Σ.Π., που εθελοντικά παρέχουν δωρεάν
υποστήριξη (παροχή πληροφοριών) για τα ανωτέρω, καθημερινώς από ώρα 14:00’, έως ώρα 15:00’, στα τηλέφωνα 2104176251- 2104115703-2104220625.

Εκ του Δ.Σ. του Δ.Σ.Π»

http://www.dspeir.gr/

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Από την επανάσταση των ιδεών, στο φασισμό της ομάδας

Τι θελουν να μας πουν;
Δεν καταλαβαίνουν λοιπόν; Σε μια περίοδο που η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, σε μια περίοδο που ο κόσμος βλέπει τα εισοδήματά του να μειώνονται μέχρις αφανισμού, σε μια περίοδο που οι ανίκανοι κυριαρχούν, οι φελλοί επιπλέουν, οι κυβερνώντες προσπαθούν με χέρια και πόδια να σώσουν το κεφάλαιο, τις τράπεζες, τους εφοπλιστές και όλα τα λαμόγια που απομυζούν τον κόσμο, δεν καταλαβαίνουν τίποτα;
Τι θέλουν να μας πουν;
Τι θέλει να μας πει η παρέα που γλέντησε τη χώρα όπως της άρεσε και τώρα παριστάνει τον τιμητή και τον σωτήρα της Ελλάδας;
Τι θέλουν να μας πούνε οι ατιμώρητοι κάθε μαύρης συναλλαγής με την κάλυψη των κατά καιρούς «ηγετών» μας; Τι έχουν να μας που οι τελευταίοι, που έχουν αντικαταστήσει την κατά συνείδηση νομοθετική εξουσία των βουλευτών με την, έξω από κάθε λογική, διαταγή - θηλιά για συντεταγμένη κομματική πειθαρχία;
Τι θέλουν να μας πουν οι εκλεκτοί(;) του Ελληνικού λαού που ψηφίζουν την καταστροφή του στο όνομα τάχα της σωτηρίας της χώρας; Πως ισχυρίζονται ότι σώζουν τη χώρα όταν καθημερινά βλέπουν (θα έπρεπε να βλέπουν) τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας να χάνονται, τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους και τα χαμηλά στρώματα του τόπου να βλέπουν το βιος τους να εξανεμίζεται, για να μην πω να τους το αρπάζουν από την τσέπη τους, όταν θα έπρεπε να βλέπουν ότι το κεφάλαιο προστατεύεται προκλητικά; Πως λένε ότι σώζουν τη χώρα όταν η περιουσία της διαμοιράζεται μεταξύ των ισχυρών, όταν μικρομεσαίοι υπάλληλοι της τρόικα εγκαθίστανται στη χώρα και είναι πάνω και πέρα από την κυβέρνηση;
Τι διάβολο δικαιολογίες ψάχνουν να βρουν για το σήκωμα του χεριού και το ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ που λένε κάθε τρεις και λίγο, οι βουλευτές μας; Ονομάζονται «εκπρόσωποι του λαού», τρομάρα τους, και λειτουργούν ερήμην του λαού και σε βάρος του!
Ψήφισαν μνημόνιο, μεσοπρόθεσμο, κατάργηση όλων των κατακτημένων, με θυσίες και αίμα χρόνων, δικαιωμάτων, κουρέματα και ξυρίσματα, νομοθέτησαν τη δραστική μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, τις περικοπές των συντάξεων, τη φορολόγηση ακόμη και της σύνταξης του ΟΓΑ, δέχτηκαν τον κύριο Ράιχενμπαχ και την παρέα του δραγάτες πάνω από τα κεφάλια τους και έχουν το θράσος να κυκλοφορούν ελεύθεροι κάνοντας τους σπουδαίους; Έχουν το θράσος να χαμογελούν και να ζητούν χειραψίες αυτοί που δεν τιμώρησαν κανέναν από την παρέα ή τις παρέες που ρήμαξαν τα πάντα στον τόπο (αν δεν ανήκουν και αυτοί στην παρέα);
Έχουν το θράσος να κυκλοφορούν σε αγορές με κλειστά μαγαζιά, σε τόπους με πεινασμένους και άνεργους ανθρώπους, αυτοί που δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα με τα σκληρά μέτρα δυο χρόνων, τάχα για να μην πτωχεύσουμε, και τώρα καμαρώνουν και θεωρούν επιτυχία το κούρεμα του χρέους πάει να πει την πτώχευση;
Έχουν την απαίτηση να χειροκροτούνται όταν στέκονται στις εξέδρες των παρελάσεων, για την επέτειο του μεγάλου ΟΧΙ του Ελληνικού λαού, αυτοί που το μόνο που ξέρουν είναι να ψηφίζουν ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ;
Τι θέλουν να μας πουν οι «καρεκλοφύλακες» της εξουσίας , όταν ισχυρίζονται ότι ο λαός είναι κυρίαρχος και δικαιούται να λέει τη γνώμη του με δημοψηφίσματα; Τώρα τον θυμήθηκαν το λαό; Τώρα έγινε κυρίαρχος; Τι σόι επιλογή είναι αυτή που θα έχει να εκφράσει, όταν ευθέως του λένε να προτιμήσει ή να πέσει μόνος του στο κενό από την ταράτσα ή να τον σπρώξουν οι ίδιοι;
Τι θέλουν να μας πουν οι μεγαλοδημοσιογράφοι και κάποιοι από τους καλεσμένους τους που παριστάνουν τα τέρατα των αναλύσεων, που βρίσκουν εύκολα βλακώδεις εξηγήσεις για την κάθε ηλιθιότητα των κυβερνώντων, που κατηγορούν τους πάντες και τα πάντα εκτός από τους φυσικούς υπαίτιους της κρίσης και τους ηθικούς αυτουργούς τους;
Τι θέλουν να μας πουν οι αρσενικοί και θηλυκοί αχυράνθρωποι της εξουσίας των ΜΜΕ;
Ποιοί είναι αυτοί οι κατευθυνόμενοι κονδυλοφόροι, που μπαίνουν με το έτσι θέλω μέσα στα σπίτια μας και μας κατηγορούν και μας θέτουν προ των ευθυνών μας; Ποιοι είναι αυτοί που μας θυμίζουν κουνώντας απειλητικά το δάκτυλο ότι εμείς φταίμε για τα πάντα;
Επιτέλους ποιοί είναι αυτοί που μας καταδικάζουν και μας χρεώνουν όλα τα εγκλήματα που άλλοι έχουν κάνει από γεννήσεως του Ελληνικού κράτους;
Ποιοί είναι αυτοί που έχουν εκπαιδευτεί να σπέρνουν τον πανικό, όταν αντιλαμβάνονται πρόθεση για ξεσήκωμα του λαού, διαστρέφουν την πρόθεση και προσπαθούν να την κάνουν σκουπίδι, ποιοι είναι αυτοί που παριστάνουν τους αλάθητους και ειρωνεύονται κάθε σοβαρή αντίδραση;
Ποιοι είναι αυτοί οι «αστέρες», που επιβάλλουν μια ανύπαρκτη αλήθεια και μας υποτάσσουν σ' αυτήν;
Τι θέλουν να μας πουν αυτοί που παράνομα πλούτισαν, τα λαμόγια που προστατεύονται από την εκάστοτε εξουσία για να κάνουν τη δουλειά τους, οι ένοχοι που περιφέρονται ελεύθεροι και η ελευθερία τους αποτελεί στέρηση ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων για όλους τους υπόλοιπους;
Τι θέλουν να μας πούνε οι υπηρέτες, οι γλύφτες και οι προσκυνητές των κάθε λογής ισχυρών;
Τι θέλουν να μας πούνε όλοι αυτοί μαζί με τα απόνερά τους;

Ο φόβος

Τα ερωτήματα φυσικά και είναι ρητορικά. Τα ερωτήματα φυσικά και έχουν άμεση απάντηση από όλους. Γιατί όλοι τους ξέρουμε. Όλοι τους βλέπουμε. Όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως. Έναν προς έναν τους ξέρουμε. Ονόματα και διευθύνσεις, που λένε. Τον ξέρουμε τον κλέφτη, τον ξέρουμε τον φονιά, τον ξέρουμε τον ληστή, τον ξέρουμε τον εγκληματία, τον ξέρουμε τον εκδορέα, όλους τους ξέρουμε. Έναν - έναν. Κι αυτοί το ξέρουν ότι τους ξέρουμε.
Όμως ο εντέχνως καλλιεργημένος φόβος μας εμποδίζει να ξεσηκωθούμε και να ανατρέψουμε τα πάντα. Ο φόβος που έξυπνα έχουν σπείρει στην κοινωνία, υποβοηθούμενοι από τα τσιράκια τους ή μάλλον τα συνεταιράκια τους στα ΜΜΕ.
Αυτός ο φόβος που έχουν σπείρει ανάμεσά μας είναι η διαχρονική επιδίωξη μα και το μεγαλύτερο κέρδος της εκάστοτε εξουσίας. Γιατί, αν και βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, αυτός ο φόβος μας εμποδίζει να κάνουμε τις κινήσεις που θα ανέτρεπαν το σκηνικό.
Έτσι δεχόμαστε να ζούμε σε ένα κράτος που πολύ γρήγορα εξέπεσε από την επανάσταση στην υποταγή. Παρήγαγε περισσότερους προσκυνημένους απ' ό,τι εξεγερμένους.
Κατάφερε ακόμη να κάνει τους, περισσότερους, εξεγερμένους της κάθε εποχής, να προσχωρούν στις τάξεις των προσκυνημένων, έτσι για να μην αισθάνονται ηττημένοι ή γιατί αισθάνθηκαν ότι μόνο έτσι θα έχουν ελπίδες επιβίωσης.
Έστησε μια οικονομία που ο πυρήνας της ήταν και είναι η μίζα και η αρπακτή, το βόλεμα των ημετέρων, ο δια της πλαγίας οδού διορισμός στο δημόσιο, η διάλυση, δια των επιδοτήσεων, της αγροτικής παραγωγής, η καταστροφή ακόμη και της ανθούσας βιομηχανίας και μας οδήγησε σε ένα κράτος υπηρεσιών, σε ένα κράτος προσκυνητή των επισκεπτών του, σε ένα κράτος που βασιλεύει το rent rooms, και πεθαίνει ακόμη και ο απλός κήπος με την ντομάτα και τα χορταρικά.
Έστησε εντέχνως μια οικονομία που το προϊόν της ήταν η υποταγή και όχι η παραγωγή ελεύθερων ανθρώπων. Μια οικονομία που βασίστηκε στην αλλοίωση των αριθμών, στην ψεύτικη ανάπτυξη, στο πλαστικό χρήμα, στις δανειοδοτήσεις, στην ανάγκη της εξίσωσης άτομο = αυτοκίνητο + σκάφος.
Έστησε ένα κράτος χωρίς αρχή, μέση και τέλος, ένα κράτος ευημερίας των αριθμών και, τελικά, δυστυχίας των ανθρώπων.
Έστησε ένα κράτος που οι πολίτες του δέχονται με περισσή ευκολία τα οικονομικά εγκλήματα τύπου Siemens και Βατοπεδίου, υποβρυχίων και pampers.
Γιατί αν ο απλός πολίτης δια της απάτης και της καλλιεργημένης ανοχής των κυβερνώντων, καταφέρνει παρανόμως να προσπορίζεται κάποιες απολαβές, του είναι εύκολο να «κατανοήσει» το γεγονός ότι ένας υπουργός π.χ μπορεί να είναι μπλεγμένος σε οικονομικά σκάνδαλα και να κερδίσει πολλαπλάσια από τον ίδιο!

Εμείς φταίμε


Και τώρα φτάσαμε εδώ. Και δεχόμαστε, μας αναγκάζουν να δεχτούμε, ότι εμείς σπαταλήσαμε την Ελλάδα. Εμείς περάσαμε γενιές ολόκληρες γλεντώντας το έχει μας και τη σερμαγιά του τόπου, πουλώντας στη ρουλέτα του χρόνου ό,τι πολύτιμο μας κληροδοτήθηκε.
Φτάσαμε εδώ για να ακούμε, χωρίς αντίδραση, ότι «μαζί τα φάγαμε», να αποδεχόμαστε ότι είμαστε έκφυλοι, ανιστόρητοι, απατεώνες, σπάταλοι σε βαθμό οικονομικού εγκλήματος. Φτάσαμε να δεχόμαστε ότι έχουμε εκμαυλιστεί από τις χαρές και τις χάρες του λαϊκού καπιταλισμού. Δεχόμαστε ότι είμαστε οι φανατικοί και επίμονοι κηπουροί, που το μόνο που καλλιεργούν σε αυτόν τον τόπο είναι τα κάθε είδους άνθη του κακού. Δεχόμαστε ότι εμείς φταίμε.
Και πράγματι, έτσι είναι. Εμείς φταίμε. Γιατί εμείς είμαστε οι άλλοι. Για την ακρίβεια: Εμείς δεχόμαστε να είμαστε οι άλλοι.
Εμείς, είμαστε το δίκαιό τους και ο περιώνυμος νομικός πολιτισμός τους. Πολύ περισσότερο: ο πολιτικός πολιτισμός τους.
Εμείς που, τυφλωμένοι από μια ψεύτικη ευμάρεια, γινόμαστε οι κάθε φορά χειροκροτητές τους. Εμείς που δεχόμαστε να φοράμε τα καπελάκια και τα κασκόλ της κάθε πολιτικής ομάδας, να φανατιζόμαστε και να γινόμαστε τελικά οπαδοί, τυφλοί, μοιραίοι και άβουλοι.
Εμείς που δεν βλέπουμε, δεν θέλουμε να δούμε και τελικά όταν τα πράγματα γίνονται τόσο ορατά που μόνο τυφλός δεν τα βλέπει, δεχόμαστε ή προτιμούμε να τυφλωθούμε παρά να αναγνωρίσουμε την αλήθεια. Και φτάνουμε με ένα βήμα από την επανάσταση των ιδεών, στο φασισμό της ομάδας.
Εμείς φταίμε. Κι ας μη θέλουμε να το καταλάβουμε. Κι ας προσπαθούμε, ο καθένας από την πλευρά του, να ξεφορτωθεί τις ευθύνες του με ηλίθιες δικαιολογίες.
Πιθανώς θα το καταλάβουμε κάποτε. Αλλά τότε θα είναι αργά. Τότε δεν θα έχουμε τη δύναμη ούτε αυτόχειρες να γίνουμε…
2/11/2011

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΡΟΛΟΙ

Βάλθηκα να γράψω για το κούρεμα του χρέους και την κομμώτρια … φράου Μερκελ, Γερμανική οικονομική κατοχή γαρ, και, ψάχνοντας στο διαδίκτυο κάποιες οικονομικές αναλύσεις, μου σηκώθηκε η τρίχα! Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω! Όχι ευχαριστώ δεν θα ασχοληθώ! Αν είναι να πεθάνω, δεν θα τους κάνω τη χάρη, ας πάω από έμφραγμα, μπαμ και κάτω, και όχι από… μακρόχρονη ασθένεια! Άλλωστε όλοι «βομβαρδιζόμαστε» και θα «βομβαρδιστούμε» από αναλύσεις για το θέμα μέσα από τις τηλεοράσεις μας και τα ΜΜΕ!
Τι γράφουμε λοιπόν;
Μου έχουν στείλει μια ιστοριούλα και θέλω να σας τη γνωστοποιήσω. Είναι θαρρώ τόσο επίκαιρη όσο ποτέ, τόσο σαφής όσο πολλές αναλύσεις, τόσο «τσεκουράτη», που δεν χρειάζεται σχολιασμό.
Μια παρατήρηση μόνο. Ας αντικαταστήσουμε στην ιστοριούλα αυτή τον Ιταλό (στην ίδια μοίρα θα βρεθούν και αυτοί φοβούμαι), με ένα Γερμανό, δεχόμενοι έστω, για τη ροή της ιστοριούλας, ότι είχε κάποιες ευαισθησίες…



Το Ρολόι

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα κατά την ιταλική κατοχή, σε κάποιο νησί του Ιονίου η ομάδα κατοχής των Ιταλών είχε επιτάξει το.... δημαρχείο, που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία του νησιού και το είχε μετατρέψει σε αρχηγείο της.

Ο επικεφαλής της ομάδας κατοχής, Ιταλός αξιωματικός είχε θρονιαστεί στο γραφείο του δημάρχου και από το παράθυρό του απολάμβανε τη θέα προς την πλατεία του νησιού. Στο κέντρο της πλατείας υπήρχε μια όμορφη εκκλησία και δίπλα ακριβώς ένα πανύψηλο καμπαναριό με ένα περίτεχνο ρολόι στη μέση. Μάταια περίμενε ο Ιταλός αξιωματικός να το ακούσει να χτυπάει γιατί το ρολόι αυτό είχε εδώ και καιρό σταματήσει λόγω βλάβης.

Ο Ιταλός αισθάνθηκε χρέος του να αποκαταστήσει τη βλάβη και έτσι φρόντισε και έμαθε από τον δήμαρχο του νησιού ότι το ρολόι είχε σταματήσει γιατί δεν υπήρχε λάδι για να λαδώσουν τα γρανάζια του. Τότε ο αξιωματικός χωρίς δεύτερη σκέψη πρόσφερε στον δήμαρχο έναν τενεκέ 12 λίτρων, παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, έτσι ώστε να λαδωθούν τα γρανάζια και να δει και πάλι το ρολόι να δουλεύει και πάλι, και να ακούσει την καμπάνα να χτυπάει ρυθμικά την ώρα…

Ο δήμαρχος πήρε το λάδι και το ίδιο βράδυ κάλεσε στο σπίτι του τον ταμία του δημοτικού συμβουλίου και του έδωσε μία νταμιτζάνα με 6 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, λέγοντάς του ότι ο Ιταλός αξιωματικός ενδιαφέρεται να δει το ρολόι να δουλεύει και πάλι και πως θα έπρεπε γρήγορα να φτάσει το λάδι στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού.

Την άλλη μέρα το πρωί ο ταμίας πήγε στην κεντρική εκκλησία του νησιού να βρει τον παπά. Στα χέρια του κρατούσε ένα μπουκάλι με 3 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Είπε στον παπά πως ως υπεύθυνος της εκκλησίας, άρα και του ρολογιού, ήταν δική του υπόθεση να φροντίσει ώστε το λάδι να φτάσει στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού, με σκοπό να λαδωθούν τα γρανάζια του και να αρχίσει και πάλι να δουλεύει, όπως δηλαδή επιθυμούσε να γίνει ο Ιταλός αξιωματικός.

Ο παπάς πήρε το λάδι και το ίδιο μεσημέρι φώναξε τον νεωκόρο στο γραφείο του. Του εξήγησε την επιθυμία του Ιταλού αξιωματικού να δει το ρολόι να δουλεύει και του είπε πως γι’ αυτό το λόγο προσφέρει 1 λίτρο παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Τον παρακάλεσε αν θα μπορούσε να πάει το λάδι αυτό στον συντηρητή του ρολογιού και να του πει να πιάσει αμέσως δουλειά και να αρχίσει να λαδώνει το ρολόι.

Ο νεωκόρος έφυγε αμέσως για να εκτελέσει την εντολή του παπά. Μετά από λίγη ώρα χτυπούσε την πόρτα του συντηρητή του ρολογιού και αφού του εξιστόρησε τα όσα είχαν συμβεί του έδωσε ένα μπουκαλάκι με 200 γραμμάρια παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο και του ζήτησε να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό να λαδώνει το ρολόι για να μην δυσαρεστηθεί ο Ιταλός αξιωματικός.

Ο συντηρητής του ρολογιού, όταν έμεινε μόνος, κοίταξε με δέος το πολύτιμο περιεχόμενο του μικρού μπουκαλιού. Σκέφτηκε πόσο νόστιμες θα έκανε τις λαχανίδες που επί μήνες έτρωγε αυτός και η οικογένειά του. Πόσο καλό θα έκανε στο παιδιά του λίγο λάδι που τους έχει ξεραθεί ο οισοφάγος από την μπομπότα! Την ίδια όμως στιγμή σκέφτηκε με τρόμο την αντίδραση του Ιταλού αξιωματικού αν δεν έκανε αυτό που τον είχε προστάξει μέσω του νεωκόρου, μιας και τους υπόλοιπους κρίκους αυτής της αλυσίδας τους αγνοούσε!

Το ίδιο απόγευμα το ρολόι χτύπησε και πάλι μετά από πολύ καιρό, έξι φορές. Στην αρχή οι νησιώτες νόμισαν πως κάποιος είχε πεθάνει και σταυροκοπήθηκαν λέγοντας «ζωή σε λόγου μας». Αργότερα όμως, έμαθαν από τον παπά της εκκλησίας που τους μάζεψε για τον εσπερινό ότι ο καλός Ιταλός αξιωματικός είχε προσφέρει παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο για να βάλει σε λειτουργία το ρολόι τους και πως γι’ αυτό και μόνο θα έπρεπε να αισθάνονται μεγάλη ευγνωμοσύνη που ο Κύριος, αν και περνάνε δύσκολες στιγμές στη μέση ενός φριχτού πολέμου τους έστειλε αυτόν τον μεγαλόψυχο Ιταλό.

Φυσικά το ρολόι στην κεντρική πλατεία του νησιού σταμάτησε να δουλεύει μετά από μία εβδομάδα και ο Ιταλός αξιωματικός έστησε στον τοίχο του καμπαναριού τον Έλληνα συντηρητή και τον εκτέλεσε ένα πρωί, παρουσία του δημάρχου, του ταμία, του παπά, του νεωκόρου και των υπολοίπων κατοίκων του νησιού για παραδειγματισμό…
Σας θυμίζει κάτι η ιστορία αυτή;

Μα φυσικά…
Ο δήμαρχος, ο ταμίας, ο παπάς, ο νεωκόρος είναι εκείνοι από τους οποίους χάθηκαν τα χρήματα, όλα αυτά τα χρόνια. Και συνεχίζουμε να στερούμε το «λάδι» από τα γρανάζια της μηχανής. Δυστυχώς και σήμερα είμαστε «υπό κατοχή» και το θύμα, ο συντηρητής του ρολογιού,…είμαστε εμείς!


25/5/2011
Για την αντιγραφή
Μάρκος Νικητάκης

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Ο διαχρονικός Καβάφης

Μου το ανέφερε σαν ποίημα, λίγη ώρα πριν, ο φίλος μου ο Κυριάκος. Το διάβασα και έμεινα κατάπληκτος. Ένα ποίημα του Καβάφη, του 1928 παρακαλώ, με ρίμα, πράγμα σπανιότατο για τον ποιητή, και επίκαιρο όσο ποτέ! Περιγράφει την κατάσταση σε μια μεγάλη Ελληνική αποικία το 200 π.Χ και είναι σαν να περιγράφει τη σημερινή μας κατάσταση, με την τρόικα και όλα τα επακόλουθά της!
Αυτή είναι αλήθεια η δύναμη και η αξία της ποίησης. Μέσα σε λίγες γραμμές να «φανερώνει το αθέατο», μέσα σε λίγες λέξεις να «ευστοχεί» σε ότι αφορά στην αποκάλυψη της πραγματικότητας!
Το λόγο έχει ο ποιητής…



Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη•
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική•
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε•
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα• είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

ΠΡΟΙΚΟΣΥΜΦΩΝΟ

Τα γεγονότα που έχουν διαδραματιστεί τον τελευταίο καιρό και που αφορούν στην απόφαση της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου Λευκάδας, να παραχωρήσει την ύδρευση και την αποχέτευση του δήμου στην ΕΥΔΑΠ, φέρνουν στο προσκήνιο την παθογένεια του Ελληνικού πολιτικού συστήματος εξουσίας αφενός, την αποχαύνωση του κόσμου και την παρέμβαση στα εγκεφαλικά του κύτταρα, από τη μαύρη προπαγάνδα του συστήματος, αφετέρου.
Γίνομαι περισσότερο σαφής.
Το ΠΑΣΟΚ και οι απανταχού υποστηριχτές του έχουν από καιρό πάρει διαζύγιο από ότι ονομάζεται σοσιαλισμός, αν θεωρήσουμε φυσικά ότι είχαν ποτέ κάποια σχέση. Έχουν αμφότεροι μετατραπεί σε τσιράκια του συστήματος των αγορών.
Η χώρα πρέπει να ξεπουληθεί, αυτό είναι ο σκοπός μιας κάστας ανθρώπων που εμφανίζονται ως σωτήρες μας. Πάλεψαν χρόνια για να αναρριχηθούν στην εξουσία, σπρώχτηκαν και υποστηρίχτηκαν από τη μαύρη προπαγάνδα των ΜΜΕ (και όχι μόνο) για να πραγματοποιήσουν, με φυσικό θα έλεγα τρόπο, με μονόδρομο όπως εμφανίζεται, το σκοπό τους.

Ο Δήμαρχος

Ο δήμαρχος Λευκάδας και το δημοτικό του συμβούλιο πήραν την εξουσία του νέου δήμου με υποσχέσεις, μεταξύ των άλλων, για δημιουργία δημοτικής επιχείρησης ύδρευσης και αποχέτευσης, όπως και ο πρωθυπουργός τους άλλωστε που κέρδισε την εξουσία με το περίφημο «λεφτά υπάρχουν».
Δύο μόλις μήνες μετά έφεραν το θέμα σε δημοτικό συμβούλιο στο οποίο αποφασίστηκε η δημιουργία της δημοτικής επιχείρησης.
Τι μεσολάβησε από τότε, μέσα στους επόμενους δύο μήνες, και άλλαξαν την απόφασή τους; Τι άλλαξε και αποφάσισαν να δώσουν το νερό στην ΕΥΔΑΠ; Ποιες προσπάθειες της δημοτικής αρχής σε ότι αφορά στην ύδρευση έγιναν ώστε να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι δεν τα καταφέρνουν; ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ! ΚΑΜΜΙΑ! Απλώς η κυβέρνησή μας και οι Τροικανοί «προστάτες» έβαλαν στο τραπέζι το ξεπούλημα των ασημικών της χώρας. Τα ασημικά όμως είχαν μαυρίσει και βάλθηκαν να τα γυαλίσουν πριν τα βγάλουν στη βιτρίνα. Βλέπετε μια σκέτη ΕΥΔΑΠ δεν θα έπιανε τα λεφτά που υπολόγιζαν και βάλθηκαν να την προικίσουν.
Η φήμη για ιδιωτικοποίηση όλων των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης, το επιβεβαιώνει.
Προίκα η ύδρευση της Λευκάδας, προίκα η ύδρευση κάποιων άλλων νησιών, η κακάσχημη νύφη είχε ελπίδες να βρει γαμπρό.
Ο δήμαρχός μας σαν έτοιμος από καιρό δέχτηκε να σύρει πρώτος το κάρο. Αντίσταση στους από πάνω κομματικούς καμιά. Ενημέρωση του λαού της Λευκάδας ούτε συζήτηση. Προσπάθησε να περάσει καλοκαιριάτικα, και την πέρασε, μια επαχθέστατη σύμβαση - προικοσύμφωνο με την ΕΥΔΑΠ. Μια αποικιοκρατική σύμβαση δίχως όρους και κανόνες, δίχως ρήτρες, προϋπολογισμούς και χρονοδιαγράμματα, με αυξήσεις μέχρι και πάνω από 300% στο λογαριασμό του νερού, με αυξήσεις στην αποχέτευση, με πλαφόν στην κατανάλωση του νερού(κατώτερη κατανάλωση) πάει να πει πληρώνουν όλοι ακόμα και τα κλειστά σπίτια, με πρόσθετη προίκα τις συνδέσεις στην αποχέτευση του Ελλομένου, με, με…
Η αντίδραση του κόσμου δεν τον πτόησε. Η αντίδραση των περισσότερων φορέων του νησιού δεν τον συγκίνησε.
Η πρόκληση νέου δημοτικού συμβουλίου από όλη την αντιπολίτευση με θέμα την επανεξέταση και ακύρωση της απόφασης δεν τον προβλημάτισε. Έβγαλε ανακοίνωση μια μέρα πριν το δημοτικό συμβούλιο λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ μεταξύ άλλων:
« …Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Δήμος μας σήμερα για ύδρευση -αποχέτευση είναι γνωστά σε όλους και τα ποσά που δαπανώνται για το σκοπό αυτό είναι υπέρογκα. Η ύδρευση και η αποχέτευση είναι ανταποδοτικές υπηρεσίες και πολλοί μεγαλοκαταναλωτές χρωστάνε μεγάλα ποσά με αποτέλεσμα να χάνονται σημαντικά κονδύλια για έργα στα χωριά και στην πόλη…
Όπως προκύπτει από τα αρχεία του Δήμου μας από τα 3.800.000 κυβικά νερό καταγράφονται στους υδρομετρητές 700.000 κυβικά και εισπράττονται λογαριασμοί για 250.000 κυβικά… (1)
…Πολλοί απ’ αυτούς που αντιδρούν σήμερα είναι εκείνοι που πριν τις εκλογές απαιτούσαν να μπει μια τάξη και να μην πληρώνουν οι λίγοι-κορόιδα υπέρ των πολλών, αλλά τώρα θα πληρώσουν και αυτοί γι’ αυτό και ενοχλούνται. Είναι εκείνοι που τίποτα δεν έκαναν τα τελευταία χρόνια για να εισπραχθούν τα οφειλόμενα στους Δήμους, άφησαν στους Δήμους τεράστια χρέη τα οποία κληρονομήσαμε και σήμερα προσπαθούμε να βάλουμε τάξη. Είναι εκείνοι που γνώριζαν και ανέχονταν τις παράνομες συνδέσεις, τους ανείσπρακτους λογαριασμούς των μεγαλοφειλετών αδιαφορώντας για τους συνεπείς και νομοταγείς συμπολίτες μας (συνταξιούχους, μεροκαματιάρηδες, μισθωτούς κ.α.) που ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. …» (2)
Σημειώσεις:
1. Με απλά λόγια δηλώνει την ανικανότητα της δημοτικής αρχής να διαχειριστεί το πρόβλημα. ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΜΩΣ, ΑΣ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ, ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ ΕΙΝΑΙ!
2. Για όλα αυτά υπάρχει και ο εισαγγελέας!

Φρόντισε τα πάντα παρασκηνιακώς. Δρομολόγησε ένα δημοτικό συμβούλιο με στόχο να μην τελειώσει και με πρόθυμη εκτελέστρια την πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου το κατόρθωσε.
Αναφέρω εν συντομία τα γεγονότα όπως τα αντέγραψα από την ανακοίνωση της δημοτικής παράταξης ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ.
« Η αντιπολίτευση με κοινό αίτημα που κατέθεσε στις 3/10/11, ζήτησε τη σύγκλιση του Δ.Σ., με θέμα την επανεξέταση και άρση της απόφασης, για τη σύναψη προγραμματικής συμφωνίας του Δήμου με την ΕΥΔΑΠ.
Η συνεδρίαση καθορίστηκε από την πρόεδρο, για την Πέμπτη 6/10.
Καθορίστηκε μεν και ξεκίνησε, αλλά η πλειοψηφία είχε προαποφασίσει, πάση θυσία, να μην γίνει ψηφοφορία και μπει σε πιθανό κίνδυνο η αρχική απόφαση της.
Οι πολλές εκατοντάδες πολιτών και φορέων που με συγκέντρωσή τους, μέσα και έξω από Δημαρχείο, διαδήλωναν την αντίθεσή τους στη σύμβαση, έγιναν μάρτυρες απίστευτων γεγονότων.
Η πρόεδρος του Δ.Σ., ως «εκτελεστής» των εντολών του Δημάρχου και της στενής του παρέας, με διάφορα διαδικαστικά τερτίπια, δεν ήθελε ούτε να ψηφίσουν οι παρόντες πρόεδροι των κοινοτήτων ούτε καν τα μέλη του Δ.Σ..
Κάτω από την πίεση του κόσμου, αναγκάστηκε, στα λόγια τουλάχιστον, να δεχθεί να ψηφίσει το Δ.Σ., όμως δεν το εννοούσε.
Η ώρα περνούσε, με δεδομένο το γεγονός ότι απουσίαζαν δυο σύμβουλοι από την πλειοψηφία και άλλοι τρεις απεχώρησαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας (οι ίδιοι ξέρουν γιατί), έμπαινε σε κίνδυνο η πλειοψηφία τους.
Ο Δήμαρχος, σαν λιοντάρι σε κλουβί, έψαχνε απεγνωσμένα τρόπους να μην γίνει ψηφοφορία και τον βρήκε.
Με αφορμή ένα μικροεπεισόδιο που έγινε έξω από την αίθουσα συνεδριάσεων, και το οποίο γρήγορα αποσοβήθηκε, η πρόεδρος έλυσε, με το «έτσι θέλω», τη συνεδρίαση.
Οι μάσκες τους έπεσαν, όχι μόνο γιατί διέλυσαν σκόπιμα το συμβούλιο, αλλά και γιατί αποκαλύφθηκαν οι πραγματικές τους πολιτικές προθέσεις…»

ΟΥΙ ΜΑΝΤΑΜ …
Ήταν σαφές πως η οποιαδήποτε συμφωνία με την ΕΥΔΑΠ, θα παρέδιδε το νεράκι του κόσμου σε ξένα συμφέροντα, Γαλλικά λέω εγώ, δεν έχει όμως σημασία η γλώσσα που θα μιλούν οι επιβήτορες. Επιβήτορες μας θα είναι.
Μόνο κάποιος «χαμένος» και «βαθειά νυχτωμένος» άνθρωπος δεν μπορούσε να το καταλάβει.
Θυμούμαι χαρακτηριστικά πως, στην αρχή της κουβέντας για την ΕΥΔΑΠ πριν μήνες, ο δήμαρχος τόνιζε πως η σύμβαση αφορά σε ελληνική εταιρία και αν προκύψει ξένη θα το επανεξετάσει!
Αμ δε! Το πρωί της 6/10/2011, ημέρα συνεδρίασης του Δ.Σ., το υπουργείο Οικονομικών έβαλε και την επίσημη σφραγίδα παράδοσης της ΕΥΔΑΠ στους ιδιώτες. Δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του, την πρόσκληση ενδιαφέροντος για την πρόσληψη νομικών συμβούλων, σχετικά με την ιδιωτικοποίηση της.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης η κίνηση ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ αποκάλυψε το γεγονός, καταθέτοντας τα σχετικά έγγραφα, καλώντας παράλληλα το Δήμαρχο να τοποθετηθεί.
Σιγά μη και συγκινήθηκε ο … δήμαρχος! Σιγά μη και διαφοροποιήθηκε! Ωμά και χωρίς αιδώ ανακοίνωσε πως δεν τον ενδιαφέρει η ιδιωτικοποίηση και επιμένει στη σύμβαση!
Σωστός ο… παίχτης! Επαγγελματίας! Έχει ένα συμβόλαιο να εκτελέσει και το τηρεί. Το ίδιο άλλωστε κάνει και ο πολιτικός του αρχηγός. Μόνο που αυτός εκτελεί συμβόλαια θανάτου όλου του Ελληνικού λαού.

Οι δημοτικοί σύμβουλοι

Εν τάξει ο δήμαρχος. Εντολές εκτελεί, πολιτικό πρόσωπο είναι, περαιτέρω βλέψεις έχει, υπακούει και «κουνάει την ουρά του» στα αφεντικά του, κυβέρνηση και τροικανούς. Οι δημοτικοί σύμβουλοι όμως; Τσιράκια και αυτοί; Όλοι υπάκουοι; Όλοι δέχονται να εξυπηρετήσουν ξένα συμφέροντα; Δεν το πιστεύω! Τότε τι; Άβουλοι; Μοιραίοι; Ανίκανοι; Ανάξιοι; Δεν το δέχομαι! ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ αυτό είναι όλο! Δεν τολμούν να διαφοροποιηθούν, δεν έχουν τα κότσια να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι. Κάνουν τα λιοντάρια σε διάφορες κατ’ ιδίαν συζητήσεις, διαφοροποιούνται στις συσκέψεις μα… Μα σαν έρθει η ώρα, πάνω τα χεράκια, σαν καλά παιδάκια! Σαν τον βουλευτή μας καλή ώρα. Μιλάει στη Βουλή περιγράφοντας την κυβέρνηση που θέλει και… στηρίζει μια κυβέρνηση εκ διαμέτρου αντίθετη! Πάνω τα χεράκια και αυτός μπας και δεν φτωχύνει ο λαός…
Να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν είναι όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας έτσι. Είναι και κάποιοι που πιστεύουν ότι ο δήμαρχος έχει δίκιο, όπως πιστεύουν άλλωστε ότι ο Γιωργάκης θα σώσει τη χώρα! Με αυτούς δεν θέλω να ασχοληθώ, γούστο τους και καπέλο τους! Όλοι οι επεξεργαστές κειμένου δεν έχουν την ίδια δυνατότητα ανάλυσης, έτσι δεν είναι;
Οι σύμβουλοι της αντιπολίτευσης ήταν καθολικά αντίθετοι με την ιδιωτικοποίηση. Βεβαίως, στη μείζονα αντιπολίτευση, δεν είμαι βέβαιος αν διαφωνούν όλοι ή απλώς δεν τους αρέσουν οι όροι, όπως κάποιος σύμβουλος άφησε να εννοηθεί. Δεν είναι του παρόντος όμως, μένω στη σθεναρή αντίθεσή τους στην παρούσα σύμβαση.

Ο κόσμος

Αποχαυνωμένος από την «κουλτούρα» των ΜΜΕ; Αδιάφορος; Φοβισμένος για το αύριο; Όλα μαζί; Ίσως. Υπογράφει εναντίον της ιδιωτικοποίησης του νερού, καταφέρεται εναντίον του δημοτικού συμβουλίου, αγανακτεί μα… Μα όταν του ζητηθεί να διαδηλώσει την αγανάκτησή του προτιμά τη ζεστασιά του σπιτιού του! Δεν θέλει να εκτεθεί με άλλα λόγια. Δεν θέλει να φανεί στο δρόμο. Ίσως γιατί, στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, έχει το αυριανό ρουσφετάκι που θα χρειαστεί, ίσως γιατί θέλει να τα έχει καλά με όλους, ίσως γιατί δεν είναι σωστά ενημερωμένος, ίσως…
Βεβαίως οι συγκεντρώσεις για το νερό είχαν αρκετό κόσμο. Όταν όμως έχεις συγκεντρώσει πάνω από 4000 υπογραφές, περιμένεις να παρευρίσκονται κοντά στα χίλια άτομα ή είμαι πολύ απαιτητικός;
Σε κάθε περίπτωση, όταν κατεδαφίζεται η ζωή όλων μας, η αδιαφορία δεν βοηθά. Σε μια περίοδο που θα έπρεπε να έχουν ξεσηκωθεί και οι … πέτρες, αυτή η παραίτηση, γιατί παραίτηση είναι, του κόσμου, δεν εξηγείται με λογικούς όρους. Φορτώνει για να ξεσπάσει; Δεν βλέπει εναλλακτική λύση, πάει να πει φως στο βάθος του τούνελ; Αισθάνεται ότι όλοι τον έχουν προδώσει; Ανάθεμα με και αν καταλαβαίνω. Δεν είναι καλό σημάδι όμως!

17/10/2011

Υ.Γ. Δεν θέλω να τελειώσω με αισιοδοξία. Δεν είμαι αισιόδοξος, δεν παραιτούμαι όμως. Θα τους βγάλω το λάδι μέχρι να με… γδάρουν (αν προλάβουν τελικά)!