Κυριακή 22 Ιουνίου 2008

LEFKATAS T/V "ΜΠΟΥΚΩΜΕΝΗ" ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Το LEFKATAS T V, το τοπικό μας τηλεοπτικό κανάλι, εξακολουθεί τον τελευταίο καιρό, να μην εκπέμπει ή να εκπέμπει με φανερή δυσκολία και με περιορισμένη εμβέλεια, για λόγους που δεν έχουν να κάνουν με τη θέληση του ιδιοκτήτη Βαγγέλη Κτενά.
Κάποιοι παρανόμως παρεμβαίνουν στη ραδιοσυχνότητα και «μπουκώνουν» το σήμα του σταθμού. Είναι γνωστό ποιοι είναι και εύκολα θαρρώ μπορεί να αποδειχτεί, με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας.
Το πρόβλημα είναι ότι ο σταθμός θεωρείται «παράνομος», όλοι οι περιφερειακοί τηλεοπτικοί σταθμοί είναι «παράνομοι», και δεν μπορεί ο ιδιοκτήτης να καταφύγει σε ασφαλιστικά μέτρα κατά της ασυδοσίας των ανταγωνιστών.
Έτσι είναι αναγκασμένος να μπει σε ένα παιχνίδι ισχυροποίησης του σήματος με νέα δυνατότερα και πολύ ακριβά μηχανήματα, ο ασύδοτος αντίπαλος κάνει το ίδιο για να «μπουκώσει» και το νέο ισχυρότερο σήμα και τα χρέη αυξάνουν, οι υποχρεώσεις δεν βγαίνουν, φαύλος κύκλος…
Η πίττα της τηλεοπτικής διαφήμισης στα μέρη μας, είναι περιορισμένη και συγκεκριμένη. Δυο ή τρία κανάλια είναι πολλά για να τη μοιράζονται και έτσι το κλείσιμο ενός, με τον όποιο θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο, καθιστά τα άλλα ισχυρότερα και «αποκλειστικά», άρα ασύδοτα.
Η επέκταση του σήματος ενός καναλιού στα «λημέρια» του άλλου, είναι αιτία «πολέμου» χωρίς όρους και με οποιαδήποτε όπλα.
Είναι φανερό ότι η ενημέρωση ασκεί εξουσία στον τόπο μας και, αν μιλάμε για τα μεγάλα κανάλια, καθορίζει και το παιχνίδι της εξουσίας.
Η «χειραγώγησή» της λοιπόν βοηθά κάποιους, υπάρχοντες ή επίδοξους, πολιτικούς και πολιτευτές, που κάνουν τα πάντα προκειμένου να αποκτήσουν «τη μερίδα του λέοντος» σε θέματα τηλεοπτικής προβολής.

Το ίδιο προφανώς ισχύει για τα οργανωμένα κόμματα και την δική τους προβολή. Έτσι στηρίζουν συγκεκριμένα κανάλια, τα οποία θεωρούν «δικά τους», σε βάρος και της ενημέρωσης και του υγιούς ανταγωνισμού.
Θυμούμαι πρόχειρα τον αποκλεισμό του LEFKATAS T / V από μια εκδήλωση, στο IONIAN BLUE και την κλήση άλλου καναλιού, φίλα προσκείμενου φαντάζομαι στην κρατούσα, των οργανωτών, ιδεολογία.
Αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο η ευθύνη του οργανωμένου κράτους, το οποίο χρόνια τώρα, δεν βάζει κανόνες, δεν δίδει άδειες και παίζει πολιτικά παιχνίδια πάνω στις πλάτες του κόσμου.
Η επιλογή της Κυβέρνησης να εξαφανιστούν τα τοπικά κανάλια και να οδηγηθούν, στη λογική των οικονομικών στοιχείων, σε συγχωνεύσεις είναι απαράδεκτη.
Η εξαφάνιση των τοπικών σταθμών και η μετακίνησή τους αναγκαστικά σε σχήματα που θα προκύπτουν από συγχώνευση στην περιφέρεια, προσβάλλει την πολυφωνία, προσβάλλει -αν θέλετε- και τη δυνατότητα έκφρασης των τοπικών κοινωνιών, στο επίπεδο των στοιχείων που συγκροτούν την έννοια της τοπικής κοινωνίας.

Ο τοπικός σταθμός έχει εξυπηρετήσει τον νομό και τον τόπο γενικότερα και θαρρώ πως τα δείγματα γραφής του, σε ότι αφορά στην αντικειμενικότητα της ενημέρωσης, όλα αυτά τα χρόνια είναι θετικά. Ο Βαγγέλης, η Βάσω, ο Δημήτρης, η Μαρία και οι άλλοι συνεργάτες, χρόνια τώρα βρίσκονταν παντού σε κάθε εκδήλωση πολιτική ή κοινωνική, σε κάθε γωνιά του νομού. Δεν θυμούμαι να ζήτησαν την ταυτότητα, κομματική ή άλλη, του φορέα της εκδήλωσης και δεν θυμούμαι να λογόκριναν κανένα. Στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους, έκαμαν ό,τι μπορούσαν για να έχει ο νομός, και όχι μόνο, το ευεργέτημα της έγκαιρης ενημέρωσης.
Κάθισαν ώρες σε Δημοτικά και Νομαρχιακά Συμβούλια, φορές προπηλακιζόμενοι, και μετέδιδαν τα πάντα. Πήγαιναν όπου τους καλούσαν και, φορές, όπου δεν τους καλούσαν, για να γεμίσουν τον τηλεοπτικό χρόνο με ενημέρωση.
Προσπάθησαν εσχάτως να μπουν και σε άλλα επίπεδα ενημέρωσης, με εκπομπές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τον πολιτισμό, την τέχνη, την οικολογία κ. α. Θετικά δείγματα, μιας καλύτερης ασφαλώς συνέχειας. Επιτυχημένες εκπομπές, με ισχνά μέσα, που θα ζήλευαν και «μεγάλοι» σταθμοί.
Σήμερα ο σταθμός βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Αθέμιτος ανταγωνισμός, πολιτικά παιχνίδια, οικονομικά προβλήματα, μη έγκαιρες ενέργειες, κ.α. δυσκόλεψαν την ύπαρξή του.
Θεωρώ ότι είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ όλων μας να βοηθήσουμε, στα πλαίσια του δυνατού ο καθένας, τον σταθμό, να υπάρξει πρωτίστως και να αναπτυχθεί μακροπροθέσμως.
Οι πολιτικοί και πολιτευτές του τόπου, σε κάθε επίπεδο, οφείλουν να αντιδράσουν πιέζοντας προς κάθε κατεύθυνση, προκειμένου να σταματήσει η ασυδοσία και ο «τσαμπουκάς» (με ποιες άραγε πλάτες;) των, «όποιων», ανταγωνιστών και οι παρεμβολές στο σήμα του σταθμού.
Πρέπει να πιέσουν την κυβέρνηση, να τελειώνει επιτέλους με το θέμα των συχνοτήτων και να δώσει γρήγορα τις απαραίτητες αδειοδοτήσεις.
Θεωρώ πως, σαν πρώτο μέτρο, θα πρέπει να ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ η, με όποιο τρόπο, ενίσχυση άλλου καναλιού, από τους φορείς του νησιού είτε αυτό λέγεται εκδήλωση είτε διαφήμιση είτε πολιτική παρέμβαση.
Να σταλεί ένα ηχηρό μήνυμα στους αθέμιτους ανταγωνιστές πως, αν θέλουν πρόσβαση στη Λευκάδα, θα πρέπει να σέβονται και να υπηρετούν πάνω από όλα τον υγιή ανταγωνισμό.
Δεν υποστηρίζω, με τα παραπάνω, τον τοπικό σταθμό, υποστηρίζω το δικαίωμα στην ενημέρωση. Αν ο «δικός» μας σταθμός «μπούκωνε» κάποιον άλλο, τα ίδια θα έγραφα, εναντίον του.
Θεωρώ ότι είναι κατάκτηση για το νομό, η ύπαρξη ανεξάρτητου, στο μέτρο του δυνατού, τοπικού καναλιού και θα πρέπει να το προστατεύσουμε.
Αντιδρώ στα, όποια, κομματικά παιχνίδια των διπλανών καναλιών και σε αυτούς που τα στηρίζουν.
Θυμώνω γιατί πάνε να μας στερήσουν ένα πολύτιμο αγαθό, όπως αυτό της τοπικής ενημέρωσης, και δεν αντιδρούμε.
Ελπίζω πως το LEFKATAS T / V θα εξακολουθήσει, παρά τα όποια προβλήματα, να μας παρέχει αντικειμενική, έγκαιρη και σωστή ενημέρωση, όπως έκανε μέχρι σήμερα.

Κυριακή 15 Ιουνίου 2008

Η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΜΟΝΟ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ

Η ανακύκλωση

Η ανακύκλωση στον τόπο μας ξεκίνησε ύστερα από κόπους και βάσανα. Η πίεση του χρόνου, λόγω της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας, έφτασε τον «κόμπο στο χτένι» και αυτό ανάγκασε τους «αρμοδίους» να υλοποιήσουν την ανάγκη της ανακύκλωσης και να τοποθετήσουν, επιτέλους, κάποιους κάδους στην πόλη.
Βεβαίως η ανάπτυξη των κάδων είναι προβληματική και είναι απορίας άξιον με πια λογική έχουν τοποθετηθεί.
► Σε περιοχές με μεγάλες ποσότητες ανακυκλώσιμων υλικών, όπως τα παραλιακά μαγαζιά, δεν έχουν τοποθετηθεί κάδοι. Θα μου πείτε, ένας κάδος κλέβει χώρο από ένα τραπεζάκι ή μια πολυθρόνα άρα δεν είναι ευπρόσδεκτος. Το θέμα είναι, απαντώ, ποιος κάνει κουμάντο σε τούτο τον τόπο, αλλά αυτό είναι «άλλου παπά ευαγγέλιο».
► Γειτονιές ολόκληρες στην πόλη δεν ξέρουν τι σημαίνει κάδος, δεν έχουν δει ενημερωτικό υλικό (υπάρχει άραγε;) και δεν βρέθηκαν στη λίστα των «προνομιούχων» που πήραν τη σακούλα της ανακύκλωσης στα χέρια.
► Οι παραλίες, ειδικά τώρα το καλοκαίρι με τα εκατοντάδες πλαστικά που κυκλοφορούν δεν έχουν ούτε καν κανονικούς κάδους σκουπιδιών.
Είναι τραγικό να το σκεφτείς αυτό. Στις 25 Μαΐου, με πρωτοβουλία της δημοτικής κίνησης ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ, καθαρίσαμε τις παραλίες στο χώρο του Κάστρου. Ε! Λοιπόν μόνο από την Αμμόγλωσσα γεμίσαμε ένα φορτηγάκι σκουπίδια, κατά 99% ανακυκλώσιμα!
► Οι περισσότεροι δήμοι του νομού δεν έχουν προχωρήσει ακόμη το θέμα της ανακύκλωσης και είναι ευθύνη του Συνδέσμου Καθαριότητας η έλλειψη αυτή.
Γιατί; Τι συμβαίνει; Φταίει η έλλειψη και άλλου απορριμματοφόρου όπως διατείνονται ή «το κακό το ριζικό μας» και η αδιαφορία μας;
Η Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης της Ανακύκλωσης (Ε.Ε.Α.Α Α.Ε) είναι σαφές ότι δεν εκπληρώνει βασικές υποχρεώσεις της. Έχει κάνει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση ο Σύνδεσμος Καθαριότητας και οι δήμαρχοι του νησιού ή όχι; Για να μην αδικήσω τον κύριο Λογοθέτη, έχει δημοσιοποιήσει μια επιστολή διαμαρτυρίας προς την ΕΕΑΑ Α.Ε, θα ήθελα όμως να μάθω για τις περαιτέρω ενέργειες.

Οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες και οι παράγοντες

Οι πολίτες, παρά την έλλειψη ενημέρωσης, παρά τις όποιες άλλες δυσκολίες, ανταποκρίθηκαν θετικά και καθημερινώς γεμίζουν τους μπλε κάδους.
Αποδεικνύεται ότι τούτος ο τόπος γεννάει ευαισθητοποιημένους ανθρώπους. Το δυστύχημα είναι ότι τούτοι οι άνθρωποι δεν πατούν ποτέ τα σκαλοπάτια της εξουσίας και αυτό, πώς να το κάνουμε, δημιουργεί προβλήματα. Είναι αδύνατον θαρρώ να επιτύχεις, όταν υποχρεώνεσαι να υλοποιήσεις κάτι στο οποίο δεν πιστεύεις.
Είναι αδύνατον να πετύχεις όταν, ως εξουσία,αισθάνεσαι «αυτάρκης»,«δοκησίσοφος» και «παντοδύναμος». Όταν δεν ζητάς τη συνδρομή εθελοντών (και είναι πολλοί πρόθυμοι να τείνουν χείρα βοηθείας), για την υλοποίηση του στόχου.
Είναι αδύνατο να προχωρήσεις ένα θεσμό, όταν το μόνο που σε απασχολεί είναι το πολιτικό σου όφελος και το κέρδος πίσω από αυτόν. Όταν κοινωνικά αγαθά, όπως η καθαριότητα και η προστασία του περιβάλλοντος, παραμένουν δέσμια πολιτικών ή άλλων σκοπιμοτήτων. Όταν το κέρδος των λίγων υπερτερεί της υγείας των πολλών. Όταν εν τέλει, και είναι υπόθεση αυτό, φαίνεται να προσπαθείς να απαξιώσεις ένα μέτρο, όπως η Ανακύκλωση, για να βάλεις από το παράθυρο τον ιδιώτη επενδυτή (ΣΔΙΤ) ως «ευεργέτη» και «σωτήρα» (τίνος;).

Δεν είναι αρκετή

Η ανακύκλωση δεν είναι πανάκεια. Δεν είναι το μαγικό χάπι που θεραπεύει τα πάντα.
Κάποτε επιτέλους πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να ακολουθήσουμε με συνέπεια ορισμένες αρχές, όπως:
Τα απορρίμματα δεν είναι για πέταμα. Αποτελούνται, σε μεγάλο ποσοστό, από χρήσιμα υλικά.
▬ Οι ζημιές στο περιβάλλον πρέπει να προλαμβάνονται και όπου πραγματοποιούνται να επανορθώνονται.
▬ Τόσο ο παραγωγός (βιομηχανία, βιοτεχνία) όσο και ο ενδιάμεσος ή τελικός χρήστης (δημότης, επιχείρηση, τελικός καταναλωτής) υλικών προϊόντων ευθύνονται για τη δημιουργία ή την αποφυγή δημιουργίας απορριμμάτων από τα εν λόγω προϊόντα.
▬ Η ιεράρχηση της διαχείρισης των απορριμμάτων είναι η πιο κάτω:

• ΠΡΟΛΗΨΗ
• ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
• ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
• ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ - ΑΝΑΚΤΗΣΗ
• ΔΙΑΘΕΣΗ σε χώρους ταφής


Τα πρότυπα της κατανάλωσης μας, επηρεάζουν την παραγωγή αποβλήτων.
Ο όγκος των παραγόμενων αποβλήτων είναι άμεσα συνδεδεμένος με τα προϊόντα που αγοράζουμε και καταναλώνουμε και με τον τρόπο που το κάνουμε.
Για παράδειγμα:
● Όταν οι γονείς μας ήταν νέοι, τα φρούτα και λαχανικά αγοράζονταν σε χάρτινες σακούλες, το ψάρι το τυλίγανε στην εφημερίδα, τα ψώνια τα κουβαλούσανε στο σπίτι με πάνινες τσάντες ή δίχτυ. Σήμερα μια επίσκεψη στον μανάβη ή στο Σούπερ Μάρκετ ή σε οποιοδήποτε κατάστημα ισοδυναμεί με χρήση ικανού αριθμού από πλαστικές σακούλες. Γιατί;
Αν κάθε καταναλωτής στο μανάβικο π.χ. έβαζε τα διάφορα είδη σε χάρτινες σακούλες και όλα μαζί σε μια πλαστική (για να μην πω για πάνινη από το σπίτι και με …δείρετε), σκέφτεστε πόσο θα περιορίζαμε την ποσότητα πλαστικού που πετάμε; Αν τα σκουπίδια μας δεν τα πετάγαμε σε τσάντες σούπερ μάρκετ (πόσες φορές έχω δει γυναίκες να βάζουν άδεις τσάντες στα ψώνια τους), αλλά στις ειδικές μεγάλες σακούλες, σκέφτεστε πόσο λιγότερο πλαστικό θα πετάγαμε στις χωματερές; ΄
● Κάποτε, η οικογενειακή τηλεόραση, ο φούρνος, το ψυγείο και το αμάξι χρησιμοποιούνταν κατά μέσο όρο για 20 χρόνια. Σήμερα, αυτά τα προϊόντα και εκατοντάδες άλλα που έχουν προκύψει, αντικαθίστανται κατά μέσο όρο κάθε 5 με 7 χρόνια. Σήμερα δεν προστατεύουμε την όποια «περιουσία» μας, γιατί θεωρούμε δεδομένο ότι θα την αλλάξουμε γρήγορα. Το γεγονός ότι τα προϊόντα έχουν «ψευτίσει», έχει βεβαίως βάση, δεν πρέπει όμως σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει άλλοθι.
● Οι περισσότεροι, εποχούμενοι ιδίως, πίνουμε τον καφέ μας, το νερό ή το αναψυκτικό, σε πλαστικό ποτήρι μιας χρήσης ή σε πλαστικό μπουκάλι, το οποίο μετά πετάμε όπου βρούμε. Τα πρανή των δρόμων είναι αδιάψευστοι μάρτυρες των όσων γράφω. Τα ίδια, και χειρότερα ίσως, συμβαίνουν στις παραλίες μας, από τους θερινούς παραθεριστές.
● Κάποτε, στα χωριά, κάθε σπίτι είχε και ένα «κοπρόλακκο» στον οποίο πετούσαν όλα τα οργανικά τους υπολείμματα. Σήμερα όλα πάνε στα σκουπίδια αν και, με την βοήθεια της τεχνολογίας, θα μπορούσε κάθε σπίτι να έχει ένα κομποστοποιητή, ο οποίος, εύκολα και απλά, μετατρέπει τα οργανικά υπολείμματα σε κομπόστ για α φυτά ή τα λουλούδια μας.
Δεκάδες παραδείγματα μπορώ να σας αραδιάσω, μα θαρρώ δεν είναι απαραίτητο.
Το βέβαιο είναι ένα:
Αλλάζοντας τα καταναλωτικά μας πρότυπα, μπορούμε να φέρουμε ευεργετικά αποτελέσματα στο περιβάλλον μας.
Οι αλλαγές στις καταναλωτικές μας συνήθειες, ακόμα και κατά τη διάρκεια μιας μόνο γενιάς, είναι βέβαιο ότι θα έχουν δραστικές, θετικές, επιπτώσεις πάνω στο περιβάλλον, με τον περιορισμό των αποβλήτων που παράγουμε.
Είναι στο χέρι μας.
10/6/2008

Κυριακή 8 Ιουνίου 2008

ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑ

Ω Ρ Α: ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ !

Έχω κατά καιρούς γράψει πολλά και εκτεταμένα, σε ό,τι αφορά στο περιβάλλον και στην προστασία του. Έχω εξαντληθεί να αναφέρομε σε θέματα απορριμμάτων, μόλυνσης, νερού, ανακύκλωσης, ΧΥΤΥ, κομπόστ, κ.α.
Το να επαναλάβω τον εαυτό μου θαρρώ δεν έχει και τόση σημασία. Το να επαναφέρω στο τραπέζι, την ασέλγεια των αρμοδίων παραγόντων πάνω στη φύση είναι «δώρον άδωρον».
Το να γκρινιάσω και πάλι για τους τοπικούς παράγοντες οι οποίοι, με ελαχιστότατες έως μηδενικές εξαιρέσεις, έχουν οδηγήσει, περιβαλλοντικά, το νησί «στο χείλος της αβύσσου», θαρρώ δεν θα προσθέσω κάτι παραπάνω.
Άλλωστε τα σκουπίδια μας ακόμη μπαζώνουν τη θάλασσα, ο δίαυλος εξακολουθεί να μολύνεται και τα ιχθυοτροφεία μας παράγουν ψάρια αμφιβόλου ποιότητας και υγείας, χωρίς ΚΑΝΕΝΑΣ άρχων της εξουσίας να ενδιαφέρεται.
Χθες (5/6) όμως γιορταζόταν η Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος και, διάολε, οφείλω να γράψω κάτι.
Δεν μου αρέσουν οι παγκόσμιες ημέρες. Μου θυμίζουν μνημόσυνα.
Θέλω να είμαι αισιόδοξος. Να συνεχίσω να κάνω όνειρα για το μέλλον, να οραματίζομαι ένα κόσμο καλύτερο από τον σημερινό, σε ένα πλανήτη προστατευμένο από κάθε καταστροφή. Θέλω να αισιοδοξώ ότι τα παιδιά μας θα κληρονομήσουν ένα πλανήτη με μέλλον αιώνων και όχι ένα πλανήτη υποθηκευμένο στο χάος και ναρκοθετημένο σε κάθε του γωνιά.
► Βρήκα στο διαδίκτυο το παρακάτω γράμμα και, αν και είναι ανατριχιαστικό, πεσιμιστικό και μακάβριο, το αναδημοσιεύω σαν ένα ηλεκτροσόκ στους αναγνώστες.
Ο πλανήτης άλλωστε βρίσκεται σε κρίση, έχει πάθει μια μικρή ανακοπή. Μόνο το ηλεκτροσόκ όλων μας θα τον σώσει. Προϋπόθεση φυσικά η ενεργή συμμετοχή μας σε κάθε προσπάθεια, ατομική ή συλλογική, προς αυτή την κατεύθυνση. Η αδιαφορία είναι έγκλημα και η μη συμμετοχή, καθαρή συνενοχή.

Επιστολή γραμμένη το έτος 2070
Κάποιοι τη θεωρούν υπερβολική. Δεν ζουν όμως στο 2070 για να ξέρουν…

Είμαστε στο έτος 2070. Είμαι 50 χρονών μα φαίνομαι 85. Έχω πολλά προβλήματα γιατί πίνω πολύ λίγο νερό. Νομίζω πως δε μου μένει πια πολύς καιρός. Σήμερα, είμαι ένας από τους πιο ηλικιωμένους στην κοινωνία που ζω.
Θυμάμαι όταν ήμουν 5 χρονών, υπήρχαν πολλά δέντρα στα πάρκα, τα σπίτια είχαν ωραίους κήπους και μπορούσα να είμαι κάτω από το ντους περίπου μια ώρα. Τώρα χρησιμοποιούμε πετσέτες με ορυκτέλαιο για να πλυθούμε.
Πριν, όλες οι γυναίκες επιδείκνυαν τα όμορφα μαλλιά τους. Τώρα, πρέπει να ξυρίζουμε το κεφάλι για να το διατηρούμε καθαρό χωρίς να χρησιμοποιούμε νερό.
Πριν, ο πατέρας μου έπλενε το αυτοκίνητο με το λάστιχο του ποτίσματος. Σήμερα, απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο τέτοια χρήση.
Θυμάμαι πως υπήρχαν πολλές διαφημίσεις που έλεγαν ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΝΕΡΟ, αλλά κανείς δεν έδινε προσοχή. Οι άνθρωποι πίστευαν πως το νερό είναι ανεξάντλητο.
Σήμερα, όλα τα ποτάμια, τα φράγματα, οι λίμνες και οι υδροφόροι ορίζοντες είναι ανεπανόρθωτα μολυσμένα ή αποξηραμένα. Το τοπίο τριγύρω δεν είναι πια παρά μια απέραντη έρημος. Οι γαστρεντερικές λοιμώξεις, οι δερματοπάθειες και οι κακώσεις του ουροποιητικού είναι οι κυριότερες αιτίες θανάτου.
Η βιομηχανία έχει παραλύσει και το ποσοστό ανεργίας είναι δραματικά υψηλό. Τα εργοστάσια αφαλάτωσης θαλασσινού νερού είναι ο κύριος τομέας απασχόλησης.
Δίνουν στους εργαζόμενους πόσιμο νερό αντί για μισθό. Οι επιθέσεις για ένα μπιντόνι νερό είναι συνεχείς μέσα στους έρημους δρόμους.
Η διατροφή είναι 80% συνθετική.
Πριν, συνιστούσαν να πίνουμε 8 ποτήρια νερό την ημέρα. Σήμερα, δεν μπορώ να πιω παρά μισό ποτήρι.
Επειδή δεν μπορούμε να πλύνουμε τα ρούχα μας, τα πετάμε, κάτι που αυξάνει τον όγκο των σκουπιδιών.
Ξαναγυρίσαμε στη χρησιμοποίηση των βόθρων όπως τον προηγούμενο αιώνα, επειδή οι υπόνομοι δε δουλεύουν πια εξαιτίας της έλλειψης νερού.
Οι άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με το φόβο: τα σώματά τους είναι ασθενικά, ζαρωμένα από την αφυδάτωση, πληγιασμένα εξαιτίας της υπεριώδους ακτινοβολίας που δε φιλτράρεται πλέον από την ατμόσφαιρα εξαιτίας της τρύπας του όζοντος.
Εξαιτίας της ξηροδερμίας, μια νέα γυναίκα 20 χρονών φαίνεται 40. Οι επιστήμονες κάνουν έρευνες, αλλά δεν υπάρχει καμιά λύση ορατή. Δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε νερό...
Το οξυγόνο επίσης έχει μειωθεί εξαιτίας της έλλειψης δέντρων, κάτι το οποίο μειώνει το νοητικό επίπεδο των νέων γενεών.
Η μορφολογία των σπερματοζωαρίων ενός μεγάλου αριθμού ατόμων έχει αλλάξει, κάτι το οποίο επιφέρει πολλές γεννήσεις παιδιών θυμάτων της ανεπάρκειας, των μεταλλάξεων και των δυσμορφιών.
Η κυβέρνηση μάς υποχρεώνει να πληρώνουμε για τον αέρα που αναπνέουμε, 137 m3 το άτομο την ημέρα. Αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν διώχνονται από τις "ζώνες αερισμού", που είναι εξοπλισμένες με γιγάντιους μηχανικούς πνεύμονες που δουλεύουν με ηλιακή ενέργεια.
Ο αέρας δεν είναι πολύ καλής ποιότητας, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να αναπνέουμε.
Ο μέσος όρος ζωής είναι τα 35 χρόνια.
Μερικές χώρες πέτυχαν να διαφυλάξουν νησίδες βλάστησης με καθαρό τρεχούμενο νερό. Αυτές οι ζώνες επιβλέπονται πολύ στενά από τον στρατό.
Το νερό έγινε ένα είδος σπάνιο, ένας θησαυρός ανεκτίμητος, πολύ περισσότερο από τον χρυσό ή τα διαμάντια. Εδώ όμως, δεν υπάρχουν πια δέντρα γιατί δε βρέχει σχεδόν ποτέ. Και όταν αρχίζει να βρέχει, δεν πέφτει παρά όξινη βροχή.
Δεν υπάρχουν πλέον εποχές εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών (φαινόμενο του θερμοκηπίου) από τις δραστηριότητες του ανθρώπου του 20ου αιώνα που μόλυναν το περιβάλλον.
Και όμως είχαμε προβλέψει ότι έπρεπε να φροντίσουμε το περιβάλλον μας, αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα.
Όταν η κόρη μου με ρωτάει να της αφηγηθώ πώς ήταν όταν εγώ ήμουν νέος, της διηγούμαι πώς τα δάση ήταν όμορφα.
Της μιλάω για τη βροχή, τα λουλούδια, την ευχαρίστηση του να κολυμπάς και να ψαρεύεις στα ποτάμια και τις λίμνες και του να πίνεις όσο νερό θέλεις! Και για την καλή υγεία των ανθρώπων...
Με ρωτάει:
- Μπαμπά! Γιατί δεν υπάρχει πια νερό;
Έχω λοιπόν ένα κόμπο στο λαιμό...
Δεν μπορώ να σταματήσω να με θεωρώ ένοχο, γιατί ανήκω στη γενεά που ολοκλήρωσε την καταστροφή του περιβάλλοντος, μη παίρνοντας στα σοβαρά τις αμέτρητες προειδοποιήσεις.
Ανήκω στην τελευταία γενεά που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, αλλά αποφάσισε διαφορετικά.

Σήμερα τα παιδιά μας το πληρώνουν ακριβά...
Ειλικρινά, πιστεύω πως η ζωή πάνω σ' αυτή τη γη δε θα είναι δυνατή από δω και πέρα γιατί η καταστροφή του περιβάλλοντος έφτασε σ' ένα σημείο όπου δεν έχει επιστροφή.
Πώς θα ήθελα να γυρίσω πίσω και με κάποιο τρόπο να έκανα να καταλάβει ολόκληρη η ανθρωπότητα... Στη στιγμή εκείνη που μπορούμε ακόμα να κάνουμε κάτι για να σώσουμε τον πλανήτη μας!
Αναδημοσίευση: www.iqsolarpower.com

Αναδημοσίευση: Μάρκος Νικητάκης
Markos-arthra.blogspot.com


Υ.Γ
Αύξηση ακόμα και κατά 5,8 βαθμούς Κελσίου αναμένεται να σημειώσει η μέση θερμοκρασία στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου μετά το έτος 2070.
Η παραπάνω δυσοίωνη πρόβλεψη ανακοινώθηκε στη διάρκεια των εργασιών του 9ου συνεδρίου Μετεωρολογίας - Κλιματολογίας και Φυσικής της Ατμόσφαιρας που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη.
Στη χρονική περίοδο 2071 - 2100 η μέση θερμοκρασία στην Ελλάδα θα είναι το χειμώνα υψηλότερη κατά 2 με 4 βαθμούς σε σχέση με την περίοδο 1961- 1990 και 3,2 με 5,8 βαθμούς το καλοκαίρι, όπως επισημαίνεται σε επιστημονική μελέτη, με θέμα: «Εκτιμήσεις των μελλοντικών κλιματικών αλλαγών για την Ελλάδα από περιοχικά και παγκόσμια κλιματικά μοντέλα», που παρουσίασαν οι καθηγητές Ι. Καψωμενάκης, Π. Ζανής, Κ. Δουβής, Κ. Φιλανδράς, Δ. Νικολάκης, Χ. Ζερεφός και Γ. Τσελιούδης.
Η βροχόπτωση εκτιμάται ότι θα περιοριστεί από 5% μέχρι 25% τους χειμώνες και από 5% έως και 66% τους καλοκαιρινούς μήνες.
(Από άρθρο της εφημερίδας «Ναυτεμπορική»)

Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ I

Και ξαφνικά …μπαμ ! Γράμμα από τη Ζιμπάμπουε ! Ο νονός μου, που είχε επιστρέψει στην Κρήτη το 2002, ξαναγύρισε στη Ζιμπάμπουε, και άρχισε πάλι τα γράμματα! Με χαρά έλαβα ένα προχθές, με το οποίο κυρίως μου ζητά να του γράψω τα νεότερα της Λευκάδας, και βιάζομαι να του απαντήσω.

Λευκάδα 28/5/2008

Νονέ καλή σου μέρα

Αλήθεια δεν μπορώ να σε καταλάβω. Τόσα χρόνια στην ξενιτιά, από Νότια Ροδεσία σε Ροδεσία και τελικά σε Ζιμπάμπουε, τα έζησες όλα. Έκανες αμάν να γυρίσεις στα πάτρια εδάφη και τώρα ξανά πίσω; Παραλείπω να αναφέρω τους λόγους που επικαλείσαι στο γράμμα σου, ξέρεις τα γράμματά μας τα δημοσιεύω, γιατί αυτά που γράφεις είναι … ακατάλληλα για δημοσίευση.
Τι εννοείς π. χ λέγοντας, «χίλιες φορές καλύτερα στην Αφρική από αυτό εδώ το τρελλοκομείο» ή « ένα μπ…….. είναι περισσότερο οργανωμένο από το κράτος μας»;
Είμαι σίγουρος ότι υπερβάλεις! Εντάξει, έχουμε γραφειοκρατία, έχουμε επικαλύψεις αρμοδιοτήτων, η αυτοδιοίκηση μπουσουλά ακόμη μα, δεν θα μας βγάλεις και άχρηστους! Στο κάτω – κάτω εκεί που ζεις ο πληθωρισμός τρέχει σαν πύραυλος, η δημοκρατία δεν είναι στο φόρτε της και, από ότι μου έγραφες παλαιότερα, οι τοπικοί άρχοντες, σε αντίθεση με τον τόπο μας (?), είναι μικροί δικτατορίσκοι ! Σε σέβομαι και σε εκτιμώ μα μη μας τη λες κι από πάνω !
Στο θέμα μας τώρα.
Η Λευκάδα άλλαξε πολύ τα τελευταία χρόνια. Θα προσπαθήσω να σου την περιγράψω όσο γίνεται καλύτερα, όχι σε τούτο μόνο το γράμμα μα και στα επόμενα. Θυμάσαι, σου έχω περιγράφει και δεν επανέρχομαι, το τοπογραφικό μέρος. Για τις, όποιες μεταβολές θα σου γράψω.
Κατ’ αρχήν, βλέποντας από μακριά το νησί, καταλαβαίνεις ότι έχουν γίνει τεράστιες μεταβολές. Πρώτα και κύρια έχουν γίνει ένα η πόλη και τα χωριά Από το Φρύνι ίσαμε τη Νικιάνα.
Η έννοια του βουνού και του δάσους τείνουν να καταργηθούν. Παντού σπίτια, διαμερίσματα και ξενοδοχεία. Ανεβαίνεις ένα βουνό και κάπου εκεί που έπρεπε να βασιλεύουν τα ζώα, τα πουλιά και τα δέντρα, συναντάς δωμάτια με θέα και … πισίνα !
Ο κόσμος έχει τρελαθεί, νονέ ! Καταστρέφουν αιώνες καλλιεργειών, αιώνες βλάστησης, για να σπείρουν μπετόν και κεραμίδι. Θέλουν να ζήσουν από τον τουρισμό, έχοντας σαν όπλο την υπέροχη φύση του νησιού, και … καταστρέφουν το όπλο τους ! Αν αυτό δεν είναι παραλογισμός, τότε τι είναι;
Η είσοδος στο νησί δεν έχει αλλάξει. Παραμένει στα ίδια χάλια που είχε. Ο βούρκος παραμένει ένθεν κακείθεν του οδοστρώματος, ειδικότερα προς το μέρος του Κάστρου. Η προσπάθεια καθαρισμού του Κάστρου σταμάτησε λόγω ελλείψεως ρευστού και πολιτικής. Οι ελάχιστοι εργαζόμενοι εκεί, ζουν, προς δόξα των αρμοδίων, μέσα στην υγρασία, ανάμεσα σε φίδια, κατσαρίδες και ποντίκια.
Έχει αλλάξει κατά πολύ η θαλάσσια, από το βορρά, είσοδος του νησιού. Ένα σου γράφω μόνο. Το κομμάτι της άμμου που φράζει την είσοδο, Αμμόγλωσσα ονομάζεται, έχει καταντήσει από γλώσσα γατοκεφαλής σε γλώσσα μοσχαροκεφαλής ! Θα σου γράψω, άλλη φορά όμως, το πώς και το γιατί.
Η αλήθεια βεβαίως είναι ότι, για την χερσαία είσοδο του νησιού, είχαμε μια σοβαρότατη παρέμβαση, από την πλευρά της νομαρχίας. Τοποθέτησαν δυο κανόνια («τα κανόνια του Μπουρανελόνε», όπως τα λέω) δεξιά και αριστερά της γέφυρας, που ενώνει το νησί με την υπόλοιπη Ελλάδα. Τώρα, για τα φίδια που είναι στο κάστρο τα έβαλαν, για τα πουλιά που μας τρώνε τα ψάρια, για τα μικρόβια ή για κάτι άλλο, θα σε γελάσω. Ισως να έχουν σχέση με την ταμπέλα, στην απέναντι, προς το Κάστρο, πλευρά του δρόμου, που απαγορεύει την είσοδο ζώντων ζώων.
Πάντως είναι πανέμορφα. Ταιριάζουν με το περιβάλλον, δένουν με την ιστορία της γέφυρας, αντικατοπτρίζουν την αισθητική του ιθύνοντος νου και των αρμοδίων της νομαρχίας που έσπευσαν να αποδεχτούν τη … φαεινή ιδέα του.
Δεν λέω άλλα γιατί, ξένος εγώ, θα παρεξηγηθώ.
Ξέρεις εδώ ο τοπικισμός ζει και βασιλεύει! Λένε εμάς τους Κρητικούς τοπικιστές μα θαρρώ, βρήκαμε το δάσκαλό μας. Στην πόλη, να φανταστείς, λένε «ξένους» (για να μην πω «βλάχους») τους κατοίκους των χωριών της Λευκάδας. (Όσο πιο μακρινό χωριό, τόσο πιο ξένος)! Τώρα το πόσοι είναι οι γηγενείς Αγιομαυρίτες μη με ρωτήσεις δεν ξέρω. Ελάχιστοι φαντάζομαι. Θεωρώ βεβαίως ότι έχω το δικαίωμα να μιλώ γιατί, αν και ξενομερίτης, έχω γυναίκα Μπουρανέλα και από την Αγία Κάρα !

Α! με την ευκαιρία. Θα αποκτήσουμε νέο μητροπολίτη. Γηγενή, είμαι βέβαιος και… πληροφορημένος ! «Εκοιμήθη» ο προηγούμενος και πριν καλά καλά τελειώσει η κηδεία του, ξεσηκωθήκαμε όλοι, χωρίς να γνωρίζουμε άλλους διεκδικητές, να υποστηρίξουμε τον τοπικό υποψήφιο. Ιερή μάχη που θα πάρει διαστάσεις (κατά πως απειλούν κάποιοι) αν δεν ευοδωθεί.

Μπροστά πηγαίνει ο δήμαρχος
Μ’ υπογραφές στα χέρια
Και παραπίσω ο βουλευτής
Με τον νομάρχη αντάμα !

Αν αυτό δεν είναι ιερός τοπικισμός τότε τι είναι;
Δεν παραγνωρίζω την συμπάθεια, τη φιλία, την αναμφισβήτητη αξία του ανθρώπου. Ξέρω όμως ότι, πίσω από τέτοιες βεβιασμένες ενέργειες, κρύβονται πολιτικά κυρίως συμφέροντα,. Η εκκλησία έχει δύναμη και καλό είναι να πηγαίνουμε με το μέρος της. Οι εκλογές έρχονται και θα την χρειαστούμε. Ο ντόπιος υποψήφιος μας ξέρει, αυτός, αν τον βοηθήσουμε τώρα, θα μας βοηθήσει στο μέλλον. Με τον ξένο, τρέχα γύρευε τι μας περιμένει…
Διαγωνίζονται ποιος θα φανεί περισσότερο, ποιος θα ιδρώσει πιο πολύ και αγνοούν ότι επιτελούν το αμάρτημα της αδικίας. Κλείνοντας τα μάτια και τα αυτιά στις (όποιες) άλλες υποψηφιότητες, εν δυνάμει μπορεί να αποκλείουν ένα μελλοντικό άγιο, ένα πραγματικό ποιμένα, μια προσωπικότητα, άρα να αδικούν! Από την άλλη μήπως, λέω μήπως, η στροφή σε ένα πρόσωπο το καθιστά παντοδύναμο; Εμένα οι καθολικότητες πάντα με τρόμαζαν και πάντα θα με τρομάζουν και αυτό δεν έχει να κάνει με την αξία του υποψηφίου μητροπολίτη μας, την οποία δεν αμφισβητώ. Αμφισβητώ τη διαδικασία, τα όπλα που χρησιμοποιούνται, την αυθεντικότητα της πίστης κάποιων, τις ξαφνικές αγάπες, τις ειλικρινείς και καθαρές τάχα σκέψεις. Θυμώνω με τον «ιερό φανατισμό» κάποιων, με τα αναθέματα στους αντιδρώντες, με την υπερβολή, με την κολακεία, με τις επικλήσεις στο Θείο. Αν είχα ένα μηχάνημα που να μπορούσε να καταγράψει τις «πίσω» σκέψεις όλων αυτών των ανθρώπων, ξέρεις τι γέλιο θα κάναμε;
Αλήθεια, τώρα που το τοπικό τηλεοπτικό κανάλι πάει για κλείσιμο ( κάποιοι παρανόμως δεν το αφήνουν να εκπέμψει), γιατί δεν ξεσηκώνονται όλοι αυτοί προς χάριν της ενημέρωσης; Γιατί διεκδικούν μόνο το χαμόγελο της κάμερας, εν καιρώ εκλογών κυρίως και την παρουσία της στις εκδηλώσεις τους; Να τολμήσω να πω ότι τα δείγματα γραφής του καναλιού τείνουν προς την αντικειμενικότητα; Να τολμήσω να πω ότι τους καλύπτει όλους, ασχέτως χρώματος, άρα τα μελλοντικά οφέλη, μιας υπέρ του παρέμβασης, θα είναι αβέβαια;

Νονέ
Το παράκανα θαρρώ. Άλλα ξεκίνησα να σου γράψω, σε άλλα κατέληξα. Δεν θέλω να συνεχίσω γιατί θύμωσα και έχασα τον ειρμό μου. Σύντομα θα επανέλθω.

Ως τότε σε φιλώ

Ο φιλιότσος σου