Παρασκευή 25 Απριλίου 2008

Ο.Μ.ΕΡ.Τ.Α


Μια ενδιαφέρουσα παράσταση. Νέα παιδιά που ανοίγουν τα φτερά τους, με τόλμη. Αξίζουν το ενδιαφέρον μας και τη στήριξή μας.

Δευτέρα 21 Απριλίου 2008

ΘΕΜΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ

Κάποια πράγματα που συμβαίνουν στο μεγαλύτερο δήμο του νομού, στο δήμο της Λευκάδας, αλλά και σε άλλους δήμους, πρέπει θαρρώ να μας προβληματίσουν όλους.
Η δημοκρατία, έχει εδώ και αιώνες ένα τρόπο λειτουργίας και κάποιους κανόνες απαράβατους. Προτείνω πρόγραμμα, εκλέγομαι, προγραμματίζω, λειτουργώ στα νόμιμα πλαίσια, ελέγχομαι από το λαό, απολογούμαι τακτικά σε αυτόν, σέβομαι τα δικαιώματά του, λειτουργώ με ισονομία και προ πάντων στο φως της ημέρας.
Αν ξεπεράσουμε το θέμα του ποσοστού που παίρνω και το τι αντίκρισμα έχω σε συμβούλους, εκλογικός καλπονοθευτικός νόμος γάρ, μένουν κάποια ουσιώδη πράγματα που δεν λειτουργούν σε αυτόν τον τόπο.
Το δημοτικό συμβούλιο πολλές φορές έχει έρθει πίσω από τα γεγονότα.
Ενημερώνεται κατόπιν εορτής για πράγματα που θα έπρεπε να έχει τον ουσιαστικό λόγο. Οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας είναι φορές που σηκώνουν το χέρι τους και ψηφίζουν ναι σε θέμα στο οποίο διαφωνούν ή για το οποίο τίποτα δεν γνωρίζουν, μόνο και μόνο για να μην προκαλέσουν τριγμούς στο σύστημα. Αν παρ’ ελπίδα ένα θέμα που εισηγήθηκε η πλειοψηφία δεν περάσει (για λόγους απουσιών κυρίως) επανέρχεται στο επόμενο συμβούλιο και περνά λόγω «επιστρατεύσεως».
Τα παραδείγματα πολλά. Θα αναφέρω μερικά που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό.

1. Φωτιστικά της οδού Σικελιανού.

Υπήρξε εισήγηση να αγοραστούν έναντι 2400 ευρώ το ένα, από ένα και μοναδικό προμηθευτή, πέρα δηλαδή από διαγωνισμούς και άλλα τέτοια «αντιδημοκρατικά» τερτίπια. Υπήρξε αντίλογος. Θεωρήθηκαν ακριβά τα φωτιστικά που προτάθηκαν και αντιδεοντολογικό (για να μην πω μη νόμιμο) το ότι δεν υπήρχαν άλλες προσφορές.
Η εισήγηση καταψηφίστηκε με την πρόταση να επανέλθει το θέμα σε άλλο Δ.Σ. και με άλλες προσφορές. Επανήλθε δυο συμβούλια αργότερα, αυτούσιο και … πέρασε. Ακούστηκε, και έχει βάση, ότι τα σώματα είχαν αγοραστεί πριν το θέμα φτάσει στο Δ.Σ. Η δαπάνη δεν εγκρίθηκε από τον επίτροπο και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν. Ευθύνη για αυτό δεν υπάρχει;

2. Φωτιστικά που … χάθηκαν.


«Κλάπηκαν» 70 – 80 φωτιστικά από τις αποθήκες του δήμου. Οι δημοτικοί σύμβουλοι το έμαθαν από τις … εφημερίδες! Ο δήμαρχος έκανε μήνυση κατ’ αγνώστων, η υπόθεση έφτασε στην αστυνομία, μα το δημοτικό συμβούλιο δεν έμαθε.
Η δημοτική περιουσία και η προστασία της δεν είναι θέμα μόνο της αστυνομίας. Η λειτουργίας παράκεντρων μέσα στο δήμο, το γεγονός ότι δεν υπάρχει καταγραφή του υλικού των αποθηκών του δήμου, είναι η δεν είναι θέμα του δημοτικού συμβουλίου;

3. Πευκούλια.


Τον περασμένο Νοέμβριο υπήρξε απόφαση του Δ.Σ., ομόφωνη μάλιστα, να ανατεθεί μελέτη στην τεχνική υπηρεσία του δήμου για την αξιοποίηση του παλαιού γεφυριού, το άνοιγμα ελεύθερης πρόσβασης στην παραλία και τη διευθέτηση του χώρου γενικότερα. Το Φεβρουάριο, σε ερώτηση του Κώστα Δρακονταειδή για το θέμα, ο δήμαρχος απάντησε ότι σύντομα θα ξεκινήσει η μελέτη. Στις 9 Απριλίου, στο περασμένο Δ.Σ. δηλαδή, ο δήμαρχος αμφισβήτησε ότι υπήρξε τέτοια απόφαση του Δ.Σ. Όταν του έφεραν τα πρακτικά, κατάπιε τη γλώσσα του! Γιατί τέτοια αμνησία άραγε;

4. Πρόταση Γεωπονικού Πανεπιστημίου.

Τον περασμένο Νοέμβριο ήρθε μια πρόταση από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών για κατασκευή εργοστασίου μηχανικής διαλογής των απορριμμάτων, με ελάχιστο, σχεδόν μηδενικό, κόστος για το δήμο. Αφορούσε σε ένα πιλοτικό πρόγραμμα, με το όνομα ΠΕΡΣΕΑΣ 7, με το οποίο διατείνονταν οι εισηγητές ότι επιτύγχαναν καθαρότητα υπολείμματος 99%. Δεν έκαναν τον κόπο να διερευνήσουν το θέμα και έπρεπε να τεθεί από την Οικολογική Πρωτοβουλία Λευκάδας, για να το ανοίξουν, να το απαξιώσουν και να το πετάξουν. Με κολπάκια, καθυστέρηση και στημένες ερωτήσεις, με εισήγηση – αντίκρουση της πρότασης που γράφτηκε από τον «αντίπαλο» μελετητή κο Τσιλιγιάννη (οποία δημοκρατική διαδικασία), με αμφισβήτηση του κύρους του καθηγητή του Γεωπονικού Πανεπιστημίου κ. Ευθυμιάδη, βγήκαν και από πάνω στο τέλος.
Δεν ισχυρίστηκα ποτέ την αποτελεσματικότητα της πρότασης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου. Ήταν μια πρόταση όμως που έπρεπε να διερευνηθεί με σοβαρότητα, χωρίς χαχανητά και πρόωρες αμφισβητήσεις. Αποδείχτηκε όμως εκ των υστέρων ότι άλλα είχαν στο μυαλό τους. Να γιατί.

5. Απ’ ευθείας ανάθεση.

Στο τελευταίο Δ.Σ. η παράκρουση έπιασε κόκκινο! Σε συζήτηση με θέμα την ανάθεση προμελέτης, που αφορά την κατασκευή μονάδας μηχανικής επεξεργασίας των απορριμμάτων, η Δημοτική Αρχή πρότεινε, η ανάθεση της συγκεκριμένης προμελέτης, να γίνει με «την ανοιχτή διαδικασία διαπραγμάτευσης», η οποία προβλέπεται με το άρθρο 10 του Ν.3316 λόγω του επείγοντος του προβλήματος. Ο δήμος, με την παραπάνω διαδικασία, ζητά προσφορές από μερικούς μελετητές και στη συνέχεια τις αξιολογεί. Αυτή η διαδικασία προβλέπει ανώτατο ποσό δαπάνης 30.000 ευρώ. Οι προσφορές που έγιναν, για το συγκεκριμένο έργο, ήταν τρεις. Η πρώτη ήταν 32.000, η δεύτερη 31.000 και η τρίτη 30.000 ευρώ. Οι δύο πρώτες αυτομάτως καθίστανται άκυρες και είναι απορίας άξιον πως δεν το ήξεραν αυτό οι «μελετητές», που πρότειναν τα συγκεκριμένα ποσά. (Αυτονόητη η απάντηση το ξέρω…)
Μειοδότης, ήταν ο κ. Τσιλιγιάννης (οποία έκπληξη) και προτάθηκε από τη Δημοτική Αρχή, να ανατεθεί σε αυτόν η προμελέτη.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του Δ.Σ, αποκαλύφθηκε ότι τους άλλους δυο μελετητές τους συνέστησε στο δήμο ο κ. Τσιλιγιάννης! Με άλλα λόγια ΗΤΑΝ ΑΠ’ ΕΥΘΕΙΑΣ ΑΝΑΘΕΣΗ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ !
Μιλάμε δηλαδή για καινοτόμες δημοκρατικές διαδικασίες, προς εξαγωγή!
Μιλάμε για τον μόνιμο μελετητή μας (ασχέτως επιστημονικής αξίας ή οποία δεν αμφισβητείται) ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω και χωρίς διάθεση αιχμής, συνεργάζεται με πολιτευτή του τόπου από… τζάκι!
Το παράξενο είναι ότι ο δήμαρχος υπεραμύνθηκε της διαδικασίας ακόμη και όταν αντέδρασαν και οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας (κάποια μάλιστα απείλησε με παραίτηση σε μια έκρηξη ευαισθησίας, η οποία κράτησε πολύ λίγο βεβαίως - βεβαίως! )
Το παράξενο είναι ότι οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας τελικώς «έκαναν την πάπια» και νομιμοποίησαν την διαδικασία.
Το αστείο είναι ότι επικαλέστηκαν τέτοιες δικαιολογίες που θα τους «σημαδεύουν» στο μέλλον.
Το γελοίο είναι ότι κατηγόρησαν την αντιπολίτευση πως δεν θέλει να λυθεί το θέμα των απορριμμάτων! Εκεί που μας χρωστάγανε, μας φάγαν και το βόδι δηλαδή! Τραγέλαφος!
Το κακό είναι ότι την ευθύνη την έριξαν στους υπαλλήλους της Τεχνικής Υπηρεσίας, όχι βεβαίως ότι είναι ανεύθυνοι που ανέχονται τέτοιες διαδικασίες και εκτελούν τέτοιες εντολές, έτσι; Λίγη τσίπα όμως δεν βλάπτει. Για περισσότερα σας παραπέμπω στην ανακοίνωση της δημοτικής Κίνησης «ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ».

6. Ανακύκλωση.

Σας παραπέμπω σε άρθρο μου της 4ης Απριλίου για το θέμα, Εν τάχει σας λέω ότι, υποχρεώθηκαν να αρχίσουν την Ανακύκλωση, κάτω από την πίεση του νόμου και τελεσίγραφου ευαισθητοποιημένων πολιτών, την τρενάρουν όσο μπορούν, δεν ενημερώνουν, δεν την προωθούν αλλά από την άλλη «μας τη λένε» κιόλας! Σε εμάς που φάγαμε τη ζωή μας να γράφουμε για το θέμα, όταν αυτοί ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΤΗ ΛΕΞΗ ! Αιδώς Αργείοι ! Τα γραπτά μένουν όμως έτσι δεν είναι;

Πολλά είναι τα παραδείγματα (ήρθε πρόταση για ασφαλτοστρώσεις αξίας 250.000 ευρώ στο Δ.Σ., χωρίς χαρτογράφηση και όταν αναγκάστηκαν να φέρουν χάρτες, δεν ανέφεραν τις οδούς!), στέκομαι μόνο στα παραπάνω.

Θαρρώ πως ζούμε ημέρες που η δημοκρατία δεν είναι στο φόρτε της.
Θαρρώ πως κάποιοι αιρετοί, κυβερνώντες βεβαίως , βεβαίως, έχουν στυλ δικτατορίσκων με μανδύα δημοκρατικότητας.
Θαρρώ πως οι θεσμοί δεν λειτουργούν. Θαρρώ πως στο δήμο λειτουργούν κέντρα και παράκεντρα με γνώμονα το προσωπικό, το κομματικό ή το φιλικό συμφέρον.
Θαρρώ πως κάποιοι δεν καταλαβαίνουν που πατούν και που βρίσκονται.

Με θυμώνει το γεγονός του να αναπολώ κάθε φορά τον προηγούμενο δήμαρχο!
Με θυμώνει το γεγονός ότι οι πολίτες δεν αντιδρούν αλλά κοιτάζουν, οι περισσότεροι και όσοι δεν αδιαφορούν, να βολευτούν με την υπάρχουσα κατάσταση.
Αναμένω αντιστάσεις.
15/4/2008

ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ

«Παγκόσμιες ημέρες»
Όταν ακούτε ή διαβάζετε για μια οποιαδήποτε παγκόσμια ημέρα, πρέπει να αντιληφθείτε αμέσως ότι αυτό που γιορτάζεται αποτελεί ένα κοινωνικό πρόβλημα, χωρίς λύση ή διάθεση λύσης. Έτσι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι καταφεύγουν στα ευχολόγια, να ζούμε να το θυμόμαστε, και στις υποσχέσεις, μια και μόνη ημέρα το χρόνο. Τις υπόλοιπες 364 ημέρες, δεν υπάρχει πουθενά, είναι θαμμένο ή καταχωνιασμένο, είναι ενόχληση και εμπόδιο γιατί πολύ απλά η κοινωνία ξαναχάνεται στη «νιρβάνα» της.

Οι Ρομά
Τούτες οι γραμμές γράφονται Τρίτη 8 Απριλίου. Πάει να πει γιορτάζεται η παγκόσμια ημέρα για τους Ρομά.
► Οι Ρομά (στον ενικό αριθμό Ρομ), γνωστοί επίσης και ως Ρομ, Τσιγγάνοι, Αθίγγανοι ή Σίντηδες και με τον, κάποιες φορές υποτιμητικό, χαρακτηρισμό Γύφτοι, είναι ένας κατά βάση νομαδικός λαός με Ινδική καταγωγή. Η πρώτη ιστορική αναφορά για τους Ρομά γίνεται από τον Ηρόδοτο που αναφέρει τον λαό των "Σιγύνων".
Οι Ρομά είναι στις περισσότερες χώρες γνωστοί με λέξεις συγγενικές με τη λέξη "γύφτος". Η λέξη προέρχεται από τη λέξη "Αιγύπτιος" και η χρήση της οφείλεται στην πεποίθηση παλαιότερων εποχών ότι οι Ρομά προέρχονται από την Αίγυπτο. Η λέξη "Ρομ", που χρησιμοποιείται σε πολλές περιοχές από τους ίδιους, σημαίνει στη γλώσσα τους "άντρας" ή "σύζυγος". Μεταξύ τους χρησιμοποιούν τα "Μελελέ" (Λαός μαύρος), "Μανούχ" (άνθρωπος) και "Σίντε". Επίσης, η λέξη "αθίγγανος" ή "ατσίγγανος" σημαίνει τον "ανέγγιχτο" (από την ονομασία της χαμηλότερης ινδουιστικής κάστας, από την οποία πιθανολογείται ότι προήλθαν) και ετυμολογείται από το στερητικό α- και το ρήμα θιγγάνω, δηλαδή "αγγίζω".
Η γλώσσα των Ρομά, η Ρομανί ή "Ρομανές", είναι μία Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα που συγγενεύει με τις διάφορες γλωσσικές διαλέκτους της Ινδίας ιδιαίτερα με την γλώσσα Πουντζάμπι της Βόρειας Ινδίας.
Ο πληθυσμός των Ρομά ανέρχεται περίπου στα 12 εκατομμύρια σε όλη την Ευρώπη ενώ στην Ελλάδα ο πληθυσμός τους κυμαίνεται από 150.000 μέχρι 600.000 (ανάλογα την πηγή μέτρησης).Η πιο σημαντική τους γιορτή είναι η γιορτή της Άνοιξης και γιορτάζεται από 23 Απρίλη μέχρι 1 Μαΐου σε όλη την Ευρώπη. ◄
Αναφέρω τα παραπάνω εγκυκλοπαιδικά στοιχεία ( για άλλη μια φορά) μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι πρόκειται για ένα αρχαίο λαό.

Περιθώριο
Αν και βρίσκονται για πάνω από χίλια χρόνια στην Ελλάδα (αν και αυτό αντικρούεται από τα γραφόμενα του Ηροδότου) και εφτακόσια χρόνια στην Ευρώπη, ζουν στη συντριπτική τους πλειονότητα στο περιθώριο των κοινωνιών. Παρόλο που τα εθνικά αστικά κράτη της Ευρώπης και της Αμερικής δημιουργήθηκαν τους τελευταίους δύο με τρεις αιώνες, δεν συμπεριέλαβαν τους τσιγγάνους ως πολίτες τους. Τους είχαν ως ανιθαγενείς, απάτριδες και δεν τους πολιτογραφούσαν. Ακόμα και σήμερα, ένα μεγάλο ποσοστό τσιγγάνων σ’ αυτές τις χώρες είναι χωρίς πολιτικά δικαιώματα. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι τσιγγάνοι, παρά τις διακηρύξεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από το 1789 και μετά, υφίστανται ταξικές διακρίσεις, με φυλετική μορφή, στην εργασία, την υγεία και τα υπόλοιπα ανθρώπινα δικαιώματα.
Βιώνουν την απειλή της βιολογικής τους εξόντωσης καθώς δεν έχουν εργασία και εισοδήματα για να ζήσουν. Έτσι δέχονται να οδηγούνται δίπλα στις χωματερές, αναζητώντας εκεί τα έσχατα υλικά μέσα συντήρησής τους. Αυτό φυσικά «βολεύει» και τους «ανθρωπιστές» αρμοδίους που έτσι έχουν και την (ανύπαρκτη) συνείδησή τους ήσυχη και την εύνοια της κοινωνίας, γιατί έστειλε τους «καταραμένους» στο πυρ το εξώτερον…

Αδιάφορη γραφειοκρατία

« ΓΙΑΤΙ, όμως, υπάρχουν ακόμη αυτές οι εστίες αθλιότητας στην Ελλάδα του 21ου αιώνα; Η απάντηση είναι: Διότι εγκληματικά αδιάφορο είναι το σημερινό κράτος της γραφειοκρατίας και της βραδυπορίας.
ΙΔΟΥ και οι αποδείξεις: Είχε εγκριθεί το 2001 από την Ευρωπαϊκή Ένωση κονδύλιο ύψους 308 εκατ. ευρώ για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των Ελλήνων Ρομά και την πρόσβασή τους στις υπηρεσίες υγείας και την εκπαίδευση.
ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ μετά, το 2005, όπως δείχνουν τα σχετικά στοιχεία, οι ελληνικές υπηρεσίες είχαν αξιοποιήσει μόνο το 17% των πόρων τού φέροντος τον βαρύγδουπο τίτλο «ολοκληρωμένου προγράμματος δράσης για τους Έλληνες Τσιγγάνους», δηλαδή 53 εκατ. ευρώ.
ΠΡΟΕΒΛΕΠΕ το πρόγραμμα να κατασκευασθούν 700 οικισμοί με συνολικά 4.000 κατοικίες για τη στέγαση ισάριθμων οικογενειών Τσιγγάνων. Το ελληνικό θαύμα πέτυχε να κατασκευάσει μόλις τέσσερις οικισμούς με συνολικά 185 σπίτια.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ακόμη οι δικαιούχοι του «προγράμματος δράσης» να δράσει το κράτος για να φύγουν από την αθλιότητα της συμβίωσης με τα σκουπίδια και τα ποντίκια. Περιμένουν να τους αναγνωριστούν τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων, οι οποίες, επιτέλους, πρέπει να αξιοποιούνται.
ΣΗΜΕΡΑ, που είναι η «Παγκόσμια Ημέρα για τους Ρομά», θα ακουστούν κάποιες μεγαλοστομίες από κυβερνητικούς και μη παράγοντες. Ενδεχομένως να δοθούν και υποσχέσεις, διότι και οι Τσιγγάνοι ψηφίζουν, είναι δηλαδή εκλογική πελατεία. Αύριο όλα θα ξεχαστούν.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 08/04/2008 »

Γυφτοπούλα στο χαμάμ και… αδιαφορία
Για τους τσιγγάνους στη Λευκάδα έχω ξαναγράψει σε τούτη τη στήλη, πάνω από ένα κύριο άρθρο και κάμποσα, μέχρι αρκετά, σχόλια. Δεν θέλω να επανέλθω στα ίδια και στα ίδια.
Όταν ο «θρησκευόμενος», «αριστερός» και «οικολόγος» δήμαρχός μας μπορεί και τους κοιτάζει (αν πηγαίνει) χωρίς ντροπή στο σκουπιδότοπο που τους έστειλε, όταν η εκκλησία ( σε κάθε μορφή της) προκλητικά αδιαφορεί (ψυχή έχουν και αυτοί, σεβάσμιοί μου), όταν μαζικοί φορείς και η πολιτεία δεν ενδιαφέρονται, όταν οι ανθρώπινες ζωές είναι ένα τίποτα μπροστά στο οικοπεδάκι μας που απαξιώνεται από τη γειτονία με «γύφτους», τι να προσθέσω άλλο; Μια λέξη μόνο. ΝΤΡΟΠΗ ! Και κάτι άλλο.
Ακούγεται πολύ τελευταίως, (το έχω ξαναγράψει αλλά … φωνή βοώντος…), ότι όλο και περισσότεροι «συνάνθρωποι» μας ξημεροβραδιάζονται έξω από τον καταυλισμό των τσιγγάνων στο σκουπιδότοπο. (Τώρα που πήγε εκεί το ΚΤΕΛ, βρήκαν και ωραίο άλλοθι…).
Δεν μπορώ να φανταστώ γιατί, βοηθήστε με.
Δεν θέλω να πιστέψω ό,τι ακούγεται, έλεος! Έχω εγκαταστήσει αυτόματο delete στο μυαλό μου. Μόλις πάει να πλέξει ένα σενάριο για το θέμα, στην πρώτη γραμμή σβήνει…Μα είναι δυνατόν;

Test

Τι ζητά μια γυφτοπούλα από ένα ξεμωραμένο;
Απάντηση: Επιλέξτε μια από τις παρακάτω.
Σοκολάτα □
Πορτοκαλάδα □
Ένα ευρώ □
Άλλο □

Τι ζητά ένας ξεμωραμένος «μωμόγερος» από μια γυφτοπούλα;
Απάντηση: Επιλέξτε μια από τις παρακάτω.

Δεν απαντώ σε υποθετικά σενάρια. □
Δεν απαντώ σε πράγματα αήθη και αυτονόητα. □

8/4/2008. Καλή μας νύχτα !

Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Ε Γ Κ Α Τ Α Λ Ε Ι Ψ Η

Το Κάστρο της Αγίας Μαύρας είναι το πρόσωπό μας στους επισκέπτες. Είναι η πρώτη τους εντύπωση από το νησί. Είναι θαρρώ ένα από τα αξιοθέατά μας, που θα έπρεπε να το έχουμε «στολίδι και καμάρι μας».
Αντί αυτού τι; Μια λέξη είναι η προσήκουσα για να αποδώσει την κατάσταση. ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ !
Ο χώρος του Κάστρου


Η πρώτη σου εντύπωση, όταν το επισκεφτείς, δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Μόλις λίγα μέτρα από την σιδερόπορτα, τα σπασμένα από τον αέρα κλαδιά, ενός τεράστιου ευκαλύπτου, κείτονται καταμεσής της εισόδου, το χορτάρι φτάνει ίσαμε το μπόι σου, ένα λάστιχο στα δεξιά σου, συνδεδεμένο σε μια βρύση που μόνιμα τρέχει, δυο τουαλέτες σε μια γωνιά απροσπέλαστες από τα χόρτα και τα κλαδιά και κάποια παρατημένα κανόνια, δεξιά στο διάδρομο της εισόδου, σου δείχνουν την πορεία για τον κυρίως χώρο.
Λίγο πιο μέσα, στον κυρίως χώρο του κάστρου, η θέα είναι απερίγραπτη. Ένα παρατημένο χωράφι θα είναι θαρρώ πιο καθαρό, θα έχει λιγότερα χορτάρια και λιγότερη αγριάδα.
Τα μισογκρεμισμένα κτίρια έχουν κυριολεκτικά σκεπαστεί από τα αγριόχορτα, οι αγριοσυκιές έχουν καλύψει τους τοίχους και τα τείχη, κάποια σκόρπια κανόνια δεν φαίνονται μέσα στην πρασινάδα και ένα «μονοπάτι», πατημένα χόρτα δηλαδή, οδηγεί στο εκκλησάκι της Αγίας Μαύρας.
Ευτυχώς κάποιοι κτηνοτρόφοι, κόβουν που και που κάποια χορτάρια, για να ταΐσουν τα ζωντανά τους και ο χώρος δεν έχει γίνει ακόμη «ζούγκλα». Ευτυχώς που η γιορτή της Αγίας Μαύρας είναι Μάιο και, αναγκαστικά, με έξοδα της εκκλησίας φαντάζομαι, καθαρίζεται ο χώρος μέχρι το εκκλησάκι.
Ευτυχώς που το εκκλησάκι είναι στο βάθος – βάθος και, αναγκαστικά και πάλι, καθαρίζεται ένας μεγάλος διάδρομος στο χώρο.
Σε αυτές τις συνθήκες έρχονται ομάδες επισκεπτών, να δουν τι;
Μόνο το εκκλησάκι, λόγω του μονοπατιού. Τα άλλα αξιοθέατα είναι απροσπέλαστα. Κι όμως στο βάθος ένα κτίριο έχει αναστηλωθεί για να γίνει λένε μουσείο. Κι όμως, πριν λίγα χρόνια έγιναν εργασίες συντήρησης, και αναδείχτηκαν αρκετά κτίρια στο χώρο, τα οποία σήμερα δεν διακρίνονται. Να σημειώσω εδώ ότι δύσκολα πολύ θα ξαναγίνουν εργασίες αποκατάστασης του χώρου, λόγω οικονομικών δυσκολιών. Βλέπετε η «Ζαχοπουλειάδα» κατέστησε πολλά θύματα.
Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά …

Συνθήκες εργασίας

Σε τούτες τις συνθήκες ζουν και εργάζονται δυο υπάλληλοι της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Γραφεία, τα αναστηλωμένα κελιά των Εγγλέζικων φυλακών, στο έμπα και δεξιά του Κάστρου. Κελιά φυλακών, πάει να πει στενά και σκοτεινά, χαμηλά και φορτωμένα υγρασία και μούχλα. Μπαίνεις μέσα και τρομάζεις, σε πιάνει το κλειστοφοβικό σου και θέλεις γρήγορα να βγεις έξω να «ανασάνεις».
Μια μικρή ηλεκτρική σόμπα δουλεύει ολημέρα για να περιορίσει την υγρασία μέσα στο κελί – γραφείο μα δεν επαρκεί και δυστυχώς μεγαλύτερη δεν σηκώνει ο ηλεκτρικός πίνακας. Οι παρακλήσεις περί τούτου των εργαζομένων, δυστυχώς δεν εισακούγονται !
Τούτη την εποχή τα φίδια, που έχουν ξυπνήσει από τη χειμερία τους νάρκη, κάνουν ανενόχλητα το σουλάτσο τους, ακόμη και μέσα στα κελιά – γραφεία και τα ποντίκια είναι μόνιμο στολίδι και συντροφιά στην καθημερινότητα των εργαζομένων στο χώρο.
Το κουνούπι σύννεφο. Το έζησαν φαντάζομαι, άρα το γνωρίζουν, οι περισσότεροι αναγνώστες, από την εποχή που οι Γιορτές γίνονταν στο χώρο του Κάστρου.

Ο πέριξ του Κάστρου χώρος και τα κανόνια.

Η αιτία προφανής και οφθαλμοφανής στους επισκέπτες.
Ο πέριξ του Κάστρου χώρος, ειδικά δεξιά του εθνικού δρόμου είναι ένα έλος. Μια απαράδεκτη εικόνα που αμαυρώνει ένα υπέροχο πίνακα που λέγεται είσοδος του νησιού.
Μια απαράδεκτη εικόνα, την οποία ήρθε να συμπληρώσει η τραγική ιδέα, δεν ξέρω τίνος μυαλού, να τοποθετήσει δυο κανόνια ένθεν κακείθεν της πλωτής γέφυρας. Τα κανόνια του «Μπουρανελόνε» όπως τα λέω. Ένα «καρακιτσαριό» ολκής και σχωρνάτε μου το ύφος. Απορώ αλήθεια γιατί τόσοι και τόσοι ευαισθητοποιημένοι συμπολίτες μας δεν έχουν ακόμη «επαναστατήσει» με τούτη την εικόνα. Αναρωτιέμαι πως δόθηκε και από ποιους άδεια για τούτη την κατασκευή. Θεωρώ αδιανόητο να στήθηκαν σε τέτοιο χώρο με άδεια αρμοδίου είτε περί τα αρχαιολογικά είτε περί τα εικαστικά. Θεωρώ αδιανόητο να υποδεχόμαστε επισκέπτες σημαδεύοντας τους και, εμμέσως, «απειλώντας» τους.

Λίγη βοήθεια
Σε τούτες τις συνθήκες που περιέγραψα παραπάνω, είναι φανερό ότι η ζωή των εργαζομένων στο Κάστρο είναι δύσκολη, ιδιαιτέρως τους χειμερινούς μήνες. Οι υπεύθυνοι της αρχαιολογικής υπηρεσίας και μακριά είναι, στη Ναύπακτο, και δεν πολυενδιαφέρονται για τις συνθήκες του προσωπικού.
Δεν είμαι σε θέση να ξέρω αν έχουν καν τη δυνατότητα να βοηθήσουν.
Τι απομένει; Η βοήθεια, ελάχιστη νομίζω από τον βουλευτή, τη νομαρχία και το δήμο Λευκάδας.
Το να χρειάζεται ένας εργάτης και, με το πρόγραμμα STAGE, να προσλαμβάνονται καμιά δεκαριά υπάλληλοι, βοηθά μόνο αυτούς που παίζουν με την ανεργία των νέων ανθρώπων και τις ελπίδες τους. Βοηθά όσους θέλουν να εμφανίζονται ως προστάτες, πατερούληδες και δεν ξέρω τι άλλο. Επί της ουσίας δεν βοηθά και δεν καλύπτει άμεσες και καθημερινές ανάγκες.
Αν η πρόσληψη ενός εργάτη είναι τόσο τραγικά δύσκολη, ας διαθέσει ένα ο δήμος ή η νομαρχία, να καθαριστεί λίγο ο χώρος. Από ότι ξέρω μηχανήματα υπάρχουν στις αποθήκες (χορτοκοπτικά κ.α.) και αχρηστεύονται.
Ας διατεθεί έστω ένα προκάτ γραφείο, να μην κινδυνεύουν οι υπάλληλοι από την υγρασία και ας μεγαλώσει λίγο η δυνατότητα του ηλεκτρικού πίνακα, δεν είναι δα τραγικά δύσκολο !
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι δυνατόν να αφήνουμε δυο γυναίκες απροστάτευτες, από τον καιρό, τα ερπετά, τα έντομα και τις μολύνσεις. Δεν είναι δυνατόν να τρομάζουν να πάνε ακόμη και στις, ο Θεός να τις κάνει, τουαλέτες.
Γράφω τα εύκολα γιατί αν αρχίσω να γράφω για την προστασία της κληρονομιάς μας, για εσωτερικούς καθαρισμούς και εξωτερικά περιμετρικά κανάλια, για αναμορφώσεις εξωτερικών χώρων, για εισόδους και κιτς – κανόνια, θα στενοχωρηθούμε όλοι και αποτέλεσμα δεν θα έχουμε.
Τα έχω ξαναγράψει άλλωστε.
Αλλά, δυστυχώς, φωνή βοώντος…
2/4/2008

Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ !

Κράτος
Χορός σκανδάλων και πάρτυ εκατομμυρίων, λες και είναι χαρτοπόλεμος, παρουσιάζεται σε κάθε κανάλι της, ιδιωτικής ιδίως, τηλεόρασης. Το πόσο εύκολα είναι τα εκατομμύρια, το ομολογούν άπαντες, εμπλεκόμενοι ή όχι.
Ας κάνουν τον κόπο κάποιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι να σκύψουν πάνω στους ανέργους, στους συμβασιούχους, που πληρώνονται όταν και όποτε το θυμηθούν οι … κρατικοί εργοδότες τους, ας ρωτήσουν και τα παιδιά από το πρόγραμμα STAGE, θύματα και ομήρους του ίδιου του κράτους, που κατά τα άλλα κόπτεται για το συμφέρον όλων μας, στους χαμηλοσυνταξιούχους και σε όλα τα θύματα της κρατικής αναλγησίας και ας τους αφήσουν επιτέλους ήσυχους. Γιατί, αν μη τι άλλο, αυτό που συμβαίνει λέγεται σαδισμός στην πιο ακραία μορφή του.

Μίκης και Μάνος
Θύμα της κρατικής αναλγησίας οι μεγάλοι μας συνθέτες, Μίκης Θεοδωράκης και Μάνος Χατζιδάκις. Η ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης έπαψε να υπάρχει γιατί, το καλό μας κράτος, της χρωστούσε 915.000 ευρώ, οι μουσικοί παρέμεναν απλήρωτοι και η κατάληξη (της διάλυσης) ήταν φυσικό επακόλουθο (για να μην πω στόχος κάποιων ο οποίος επετεύχθη).
Το αρχείο του Μάνου Χατζιδάκι δεν ενδιαφέρει το κράτος μας και κινδυνεύει να χαθεί από τους … Ολλανδούς που θέλουν να το αποκτήσουν.
Κατά τα άλλα τα κανάλια μας ξημεροβραδιάζονται με το θέμα Ζαχόπουλου, το Μάκη και τον Θέμο και σέρνουν ένα χορό εκατομμυρίων …
Κατά τα άλλα στο Υπουργείο Πολιτισμού (τρομάρα μας) ετοιμάζεται να πάει ο… Αχόρταγος, προκειμένου να μαζέψει τη βρώμα και τη δυσωδία…

Κ.Ε.Π.
Συνήθως γκρινιάζω από τούτη τη στήλη. Τούτη τη φορά όμως θα πω τον καλό μου λόγο. Εκεί στο Κ.Ε.Π , γίνεται πολύ καλή δουλειά. Χρειάστηκα κάποια χαρτιά για τα παιδιά μου που σπουδάζουν και οι άνθρωποι με ξάφνιασαν ευχάριστα. Τέτοια ΑΨΟΓΗ συμπεριφορά ομολογώ δεν την περίμενα. Λες και ήταν δική τους υπόθεση! Δημόσιος υπάλληλος είμαι και εγώ, χρόνια στο κουρμπέτι, και μπορώ να διακρίνω τη διαφορά από εξυπηρέτηση σε εξυπηρέτηση. Τους ευχαριστώ από καρδιάς και τους εύχομαι να συνεχίσουν έτσι, παρά την κακή, σε πολλές περιπτώσεις, δική μας συμπεριφορά. Βλέπετε κάποιοι… νεόπλουτοι στο νομό θαρρούν πως κάθε υπάλληλος είναι υποχρεωμένος να κάνει υποκλίσεις… άμα τη εμφανίσει τους. Βλέπετε το «εγώ σε πληρώνω» ακούγεται συχνότατα τον τελευταίο, και όχι μόνο, καιρό στα υπαλληλικά γραφεία.

Ανακύκλωση
Επιτέλους! Δειλά – δειλά ξεπρόβαλαν οι πρώτες σακούλες για την ανακύκλωση και η πρώτη επιστολή από τον Σύνδεσμο Καθαριότητας του δήμου. Επιτέλους! Ένας αγώνας δεκαπέντε και πλέον ετών, κάποιων (λίγων είναι αλήθεια) ανθρώπων, είναι στην πορεία δικαίωσης. Παραμένει ζητούμενη η σοβαρότητα που θα αντιμετωπιστεί το θέμα από κάποιους αρμοδίους, οι οποίοι ποτέ δεν πίστεψαν στην ανακύκλωση, ασχέτως αν τώρα τρέχουν να δρέψουν τις δάφνες της. Παραμένει ζητούμενη η συμμετοχή όλου του κόσμου σε αυτήν. Παραμένει ζητούμενη η προστασία του περιβάλλοντος, η οποία δεν αφορά μόνο στα απορρίμματα.

Τσάμπα μάγκες
Μια και αναφέρομαι στο περιβάλλον. Τελικά τα κατάφεραν ο υπεύθυνοι του ιχθυοτροφείου και οι αρμόδιοι του δήμου Λευκάδας (όσοι εμπλέκονται), να διώξουν τα περισσότερα πουλιά από τα διβάρια. Μπράβο τους! Έκαναν στα πουλιά έξωση από το … σπίτι τους!
Μπράβο τους και πάλι! Με μια κουμπούρα ο οποιοσδήποτε κάνει τον…μάγκα. Τα δύσκολα αρχίζουν αν πρέπει να λύσεις το πρόβλημα χωρίς κουμπούρα!
Κατά τα άλλα κοπτόμεθα για το περιβάλλον και εντάσσουμε τα ιχθυοτροφεία σε διεθνείς συνθήκες, για να προστατεύσουμε τάχα το οικοσύστημα…

Ειρηνικό μήνυμα
Μου είπαν πως εκεί στο Βαθύ, μια τράτα έχει σύρει στο λιμάνι ένα αεροπλάνο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα φτερά είναι σπασμένα μα η άτρακτος διακρίνεται καθαρά. Μου είπαν ότι το έφερε τόσο κοντά στο λιμάνι που είναι δυνατόν να ανασυρθεί με επίγεια μέσα. Αν είναι γεγονός, είναι θαρρώ μια ευκαιρία για την τοπική αυτοδιοίκηση, να το ανασύρει, να το συντηρήσει και να το εκθέσει σε δημόσιο χώρο. Είναι μια ευκαιρία να περάσουν τόσα και τόσα αντιπολεμικά μηνύματα, μέσα από αυτή την έκθεση!

Γυφτοπούλα στο … χαμάμ
Κάποιοι, «αξιοσέβαστοι» κατά τα άλλα, «κύριοι», που τριγυρίζουν τον καταυλισμό των τσιγγάνων, τι ψάχνουν; Ελπίζω και εύχομαι να μην είναι αυτό που σκέφτομαι. Παραμένω όμως, «εν πλήροι συγχίσει, δύσπιστος».
22/1/08

ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Ζούμε σε μια παράξενη εποχή. Οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους, οι έννοιες ερμηνεύονται κατά το δοκούν, η δημοκρατία αποκτά (ως κλέφτης) όλο και καινούρια επώνυμα. Κόβεται και ράβεται κατά το συμφέρον του δικομματισμού. Είναι άκρως «δημοκρατικό» π. χ να καταφεύγεις στη βάση για να εκλέξεις τον ήδη διορισμένο και εκλεγμένο, είναι άκρως «δημοκρατικό» να μιλάς για αυτοδυναμία ή νέες εκλογές, είναι άκρως «δημοκρατικό» επίσης να θεωρείς τις εκλογές δημοψήφισμα εναντίον της «δεξιάς».
Είναι «δημοκρατικό» να χρησιμοποιείς το δίλημμα «τι Πλαστήρας τι Παπάγος» προσπαθώντας να υφαρπάξεις ψήφους της Αριστεράς, όταν ξέρεις πως ο ίδιος είσαι Πλαστήρας πριν τις εκλογές και Παπάγος μετά.
Είναι «δημοκρατικό» να μιλάς για «φιλίες» και κοινές ιδεολογίες πριν τις εκλογές και την επόμενη ημέρα να ξεχνάς τα πάντα.
Για τη φιλία που μου λες
Έψαξα και δεν βρήκα.
Θαρρώ κάνεις το φίλο μου
Για να μου φας την προίκα.

απάντησε ο Γιάννης Κακουλίδης στον Μίμη Ανδρουλάκη σε συζήτηση στην ΤV και αυτή η μαντινάδα περικλείει όλη την ουσία της σχέσης ΠΑΣΟΚ – Αριστεράς.
Λένε πολλοί – και έχουν εν πολλοίς δίκιο- ότι το ΠΑΣΟΚ είχε γίνει καθεστώς (και ζητά να ξαναγίνει).Πάει να πει το ακριβώς αντίθετο του κινήματος.
Πάει καιρός που αυτό το κόμμα έχει ξεπεράσει το μπαμπούλα της δεξιάς δεδομένου ότι το ίδιο έχει πάει πιο δεξιά. Το ΠΑΣΟΚ παραδόθηκε στην ιδεολογία της δεξιάς και της συντήρησης διότι έχει την αίσθηση ότι έχει χρεοκοπήσει η δική του ιδεολογία. Με τα χρόνια τούτο το κόμμα έχει γίνει το αντίθετο του εαυτού του, η αλαζονεία της εξουσίας το είχε συνεπάρει, η αίσθηση ιδιοκτησίας των πάντων ήταν (και εξακολουθεί να είναι) ορατή σε κάθε κουβέντα, μα αυτό δεν είναι το χειρότερο.
Το χειρότερο είναι πως ο δικομματισμός, στον οποίο υπάγεται το ΠΑΣΟΚ, έχει γίνει τρόπος ζωής. Τρόπος ζωής για μια ολόκληρη χώρα που έχει μάθει να τρώει χωρίς να παράγει. Μια χώρα που έχει μάθει να ζει με τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα λαό που έχει μάθει:
☻ να ανέχεται τις μίζες, τη διασπάθιση και το ξεπούλημα της δημόσιας γης, τη διαπλοκή,
☻ να υμνεί με ευκολία πότε τον ένα πολιτικό και πότε τον ακριβώς αντίθετό του,
☻ που ανέχεται ένα κρατικοποιημένο συνδικαλισμό, καθεστωτικούς στη διοίκηση, τις υπερτιμολογήσεις των δημόσιων έργων,
☻ που αντέχει να μην αντιδρά όταν τα χρήματά του πέφτουν βορά στους ατσίδες του Χρηματιστηρίου ή των Τραπεζών,
☻ που έχει μάθει στη δημοκρατία του καναπέ και του έτοιμου, άνοστου και συγκεκριμένως κατασκευασμένου φαγητού των ΜΜΕ, που…, που, …
Τούτο το κράτος είχε και έχει προοπτικές. Μας λένε κομπορρημονούντες πως άλλαξε προς το καλύτερο και πως έγιναν θετικά βήματα. Δεν έχω αντίρρηση. Το θέμα είναι πως βήμα είναι και το σημειωτόν, βήμα είναι και το αργό και το γρήγορο και το τροχάδην. Αν μπορούσαμε – και μπορούσαμε- να πάμε τροχάδην ή έστω γρήγορα και δεν πήγαμε γιατί κοκορευόμαστε για τον αργό βηματισμό μας; Αν καταφέραμε να βελτιωθούμε στο ελάχιστο αντί στο μέγιστο γιατί καμαρώνουμε; Δεν είμαστε μωράκια που κάνουν τον πρώτο βηματισμό τους και γελάνε ευχαριστημένα. Μπορούσαμε να τρέξουμε μα οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν και η αντίληψη που κυριάρχησε ήταν σκοινί δεμένο στα πόδια μας.
Δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τη ΝΔ. Δεν ήμουν ποτέ και δεν θα γίνω ανεκτικός με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της. Γιατί αυτή η πολιτική όταν λέει «ατομικό δικαίωμα» εννοεί το δικαίωμα του κεφαλαιούχου να εκμεταλλεύεται τις ανάγκες του εργαζόμενου, όχι τα δικαιώματα και το δημοκρατικό φρόνημα του πολίτη. ΄Ήμουν και είμαι καθαρά τοποθετημένος απέναντί της. Οφείλω βεβαίως να ομολογήσω πως –λόγω ηλικίας και πείρας ίσως - ξέφυγα από το στείρο αντιδεξιό σύνδρομο που με διακατείχε χρόνια ολόκληρα. Βλέπω τα όποια δημοκρατικά της βήματα και θεωρώ πως αυτό βοηθά και την πολιτική και τον τόπο. Έως εδώ.
Είμαι ταγμένος με την Σύγχρονη Αριστερά. Των κινημάτων και της οικολογίας, των ριζοσπαστικών πολιτικών, της ενότητας μέσα στη διαφορετικότητα. Της ανοχής και της αντοχής. Της πειθούς και του αγώνα. Της αντίστασης στην ισοπέδωση της εποχής. Χωρίς δογματισμούς και διακρίσεις. Χωρίς εγωκεντρισμό και αίσθηση αγωνιστικής μονοκρατορίας και κυριαρχίας. Του αγώνα μέσα από την ενότητα κομμάτων και ομάδων με σεβασμό στη διαφορετικότητα των αντιλήψεων και ταυτόχρονα κοινό βηματισμό σε ό,τι ενώνει. Την Αριστερά της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού. Την Αριστερά που αντιμάχεται τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση μέσα από ένα παγκόσμιο κίνημα, που αντιμάχεται τον πόλεμο, τη φτώχεια, την καταπίεση όπου γης.
Ανήκω στην Αριστερά γιατί ο Αριστερός δεν βολεύεται. Αγωνίζεται, πέρα από όρια και ποσοστά, για να μην περάσει το ψέμα των απατηλών υποσχέσεων και «οραμάτων», για να μη νικήσει η αλαζονική έπαρση των δύο μονομάχων, για να μην καταπατηθούν οι κατακτήσεις των εργαζομένων και η αξιοπρέπεια των πολιτών, για να μην φαλκιδευτούν οι αξίες του ανθρώπου, οι αξίες της Αριστεράς, για να μη δολοφονηθούν πάλι τα όνειρα που «δεν έλαβαν εκδίκηση».
Γιατί η ουσία δεν είναι στην εξ- ουσία, που λέει και ο φίλος μου ο Γεράσιμος.
Γιατί Αριστερά σημαίνει ένας διαφορετικός τρόπος ζωής και αντίληψης από αυτόν που μας έχουν οδηγήσει κάποιοι «πάλαι ποτέ» αριστεροί.
Γιατί ο Αριστερός ψηφίζει Αριστερά και ξέρει καλά που θα την ανταμώσει.

Μάρκος Νικητάκης


Υ.Γ. Τούτες οι γραμμές γράφτηκαν μια ημέρα πριν τις εκλογές. Συνειδητά. Πέρα και πριν από τα όποια αποτελέσματα. Τα όνειρα και οι ιδέες άλλωστε δεν φυλακίζονται σε κάλπες…

15/9/2007

Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

Όνειρο απατηλό

Έχει περάσει ένας περίπου μήνας από τότε που στη Λευκάδα εμφανίστηκαν οι περίφημοι μπλε κάδοι της Ανακύκλωσης. Ένα όνειρο χρόνων, μια επίπονη προσπάθεια λίγων ανθρώπων, έπαιρνε επιτέλους σάρκα και οστά.
Δυστυχώς όμως αποδείχτηκε ότι αυτοί που θέλουν να διαχειρίζονται τις τύχες τούτου του τόπου, δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον του, και αμφιβάλλω πολύ αν ενδιαφέρονται και για το παρόν του.
Είναι λίγοι; Είναι αδιάφοροι; Είναι ταγμένοι αλλού; Θα σας γελάσω. Το αποτέλεσμα είναι που μετράει και δυστυχώς είναι άσχημο.
Οι αιτίες πολλές μα θα σταθώ σε πέντε, έξι, για να καταλάβετε του λόγου το αληθές.
α) Εσείς μάθατε για την Ανακύκλωση;
Πήρατε σπίτι σας ενημερωτικό φυλλάδιο και την ειδική τσάντα; Είχατε μια άλλης μορφής ενημέρωση; Σας χτύπησαν άνθρωποι την πόρτα για να σας μιλήσουν για την σπουδαιότητα της προστασίας του περιβάλλοντος; Σας μίλησε κανείς για την ανάγκη πρόληψης, ελαχιστοποίησης, επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης των απορριμμάτων; Σπίτι μου όχι, ούτε και σε κανένα σπίτι στη γειτονιά μου. Ακούω από πολλούς συμπολίτες, που ζουν σε διαφορετικά μέρη της πόλης, για τα τοπικά διαμερίσματα δεν το συζητώ, ότι ούτε και αυτοί έχουν ενημερωθεί.
β) Πόσοι έχετε δει το κανονικό απορριμματοφόρο του δήμου να αδειάζει τους μπλε κάδους με προορισμό τη χωματερή;
Πολλοί, από ότι ξέρω και μου έχει καταγγελθεί. Τοπική εφημερίδα άλλωστε (ο Λευκαδίτικος Λόγος) είχε προ καιρού μια πρωτοσέλιδη φωτογραφία ενός τέτοιου συμβάντος. Οι δικαιολογίες τύπου «είχαν κανονικά σκουπίδια μέσα» είναι το λιγότερο αστείες…
γ) Έχετε στη γειτονιά σας κάδο ανακύκλωσης;
Έχετε δει σε καίρια σημεία της πόλης παρόμοιους κάδους; Στα τουριστικά καταστήματα, στις παραλίες, στα σημεία αιχμής, σε μαγαζιά που παράγουν ανακυκλώσιμα υλικά; Φοβάμαι πως όχι. Από τον κάδο του Δημαρχείου π. χ ο επόμενος είναι στο παλιό ΚΤΕΛ! Μιλάμε τώρα για μια παραλία με δεκάδες μαγαζιά που παράγουν ανακυκλώσιμα έτσι;
Όλο και περισσότεροι παραπονιέστε πως είναι μακριά σας ο μπλε κάδος και δεν μπορείτε να πάτε να πετάξετε τα ανακυκλώσιμα. (Άρα τα ρίχνετε, κακώς, στον κοντινό σας κανονικό κάδο!)
δ) Τα χωριά δεν παράγουν σκουπίδια; Ασφαλώς και ναι. Τότε γιατί δεν έχουν κάδους ανακύκλωσης; Γιατί δεν έχουν ενημέρωση; Γιατί, το πάω παρακάτω, δεν γίνεται προσπάθεια ενημέρωσης και για την κομποστοποίηση; (Το ξέρω είμαι άρρωστος …)
ε) Τα σκουπίδια, τα περισσότερα ανακυκλώσιμα, γιατί δεν έχουν μαζευτεί ακόμη από τα πρανή των δρόμων και τις αλάνες; Αν μη τι άλλο είναι θέμα αισθητικής. Θα μου πείτε όταν η πόλη κυριολεκτικά βρωμάει, εσύ έχεις απαίτηση να καθαρίζονται τα πρανή των δρόμων; ΝΑΙ ΕΧΩ ΑΠΑΙΤΗΣΗ. Γιατί πληρώνω τέλη καθαριότητας, αποχέτευσης και λοιπά ανταποδοτικά τέλη (σύντομα θα σταματήσω να το κάνω, γιατί δεν πάει άλλο), για να ζω σε καθαρό περιβάλλον!
στ) Η υπόθεση της πρότασης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου. Έχω γράψει σχετικά και δεν θα επαναληφθώ. Θα πω μόνο τούτο. Γιατί δεν διερεύνησαν εξονυχιστικά την πρόταση; Γιατί έσπευσαν να την απαξιώσουν; Ακόμα και αν αποδειχτεί ότι ήταν μια πρόταση – φούσκα, γιατί δεν εξάντλησαν κάθε ενδεχόμενο; Τι φοβήθηκαν; Αν αποδειχτεί ότι χάσαμε μια τεράστια ευκαιρία, που θα πάνε να κρυφτούν όλοι τους; (Ρητορικό το ερώτημα, γιατί σε κάθε περίπτωση είμαι σίγουρος ότι θα ξαναεκτεθούν, ανερυθρίαστα, στην ψήφο των πολιτών και, δυστυχώς, πάλι θα πάρουν τα «κομματικά» τους ψηφαλάκια!)

Δική μας υπόθεση
Η Προστασία του περιβάλλοντος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να την αφήσουμε σε ανθρώπους που, όχι μόνο δεν την πιστεύουν, μα την υποβαθμίζουν ενσυνειδήτως.
Είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήνουμε σε επιχειρηματίες, σε άσχετους, σε ασυνείδητους, σε τυχάρπαστους, σε ευκαιριοκράτες και, γενικώς και αορίστως, στα κάθε λογής «λαμόγια». Μ αυτά και με αυτά η Ελλάδα πηγαίνει κατηγορούμενη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για υπερβολικές μολύνσεις και αθετήσεις συμφωνιών…
Οι πολίτες τούτου του τόπου, οι ευαισθητοποιημένοι και όσοι μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους το ζοφερό για τον πλανήτη μέλλον που έρχεται, οφείλουν και πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.
Μόνο αν σηκωθούμε από την μακαριότητα και την αδράνεια του καναπέ μας και βγούμε στους δρόμους της διεκδίκησης, της ενημέρωσης και της προσπάθειας, μόνο αν κάνουμε στόχο και σκοπό της ζωής μας να περιορίσουμε στο ελάχιστο τη μόλυνση και την επιβάρυνση, μόνο αν κάθε μας κίνηση είναι μετρημένη και στην κατεύθυνση της προστασίας του περιβάλλοντος, μόνο τότε θα μπορέσουμε να κοιτάξουμε τα παιδιά μας στα μάτια και θα είμαστε υπερήφανοι για το μέλλον στο οποίο τα οδηγούμε.
Κλείνω τούτο το σημείωμα επαναλαμβάνοντας τα γραφόμενα μου, σχετικά με το θέμα, σε άρθρο του 2004 σε τούτη την εφημερίδα. Παραμένει άλλωστε πάντοτε επίκαιρο και, πιστέψτε με, το γράφω με πόνο ψυχής μα και με την ελπίδα ότι δεν θα χρειαστεί να το επαναλάβω..
« Δεν καταλαβαίνω μια κοινωνία που βλέπει το οικοσύστημα να καταστρέφεται και δεν αντιδρά. Δεν καταλαβαίνω μια κοινωνία που βλέπει τα παιδιά της να φοιτούν σε σχολεία δίπλα σε χωματερές και δεν αντιδρά. Δεν καταλαβαίνω μια κοινωνία τυφλή, κουφή και χωρίς οσμή που σηκώνει τους ώμους αδιάφορα στον κίνδυνο της μόλυνσης. Δεν καταλαβαίνω μια κοινωνία που επιβραβεύει μονίμως την απάτη, την παρανομία, την αρπαχτή. Δεν καταλαβαίνω μια κοινωνία που κάνει τα πάντα να προσελκύσει τουρισμό για να ζήσει και δεν κάνει τίποτα για να προστατεύσει τον φυσικό πλούτο του τόπου που είναι ο «κράχτης» για τους τουρίστες. Δεν μπορώ να καταλάβω Συλλόγους και οργανώσεις που δεν προστατεύουν τα συμφέροντα του κλάδου τους (π. χ ο Σύλλογος Ξενοδόχων, Εμπορικός Σύλλογος, Ψαράδες κ. λ. π).
Τι κρύβεται εν τέλει πίσω από αυτή την αδιαφορία; Ποιοι και πώς βολεύονται; Ποια τα συμφέροντα, πέρα από την ησυχία μας, τη λογική του «δε βαριέσαι αδελφέ», τον αδιέξοδο τοπικισμό μας και κάποιο οικοπεδάκι ή κτηματάκι που πιθανότατα έχουμε δίπλα στην προτεινόμενη εκάστοτε χωματερή; Αν κάτι στραβό συμβεί στα παιδιά μας εξ αιτίας των σκουπιδιών, (μια μόλυνση, μια επιδημία κ. λ. π) ποιος αδιάφορος ως τώρα πολίτης θα δικαιούται να ζητήσει ευθύνες; Τότε που θα πρέπει να κρύψουμε όλοι τη μακαριότητά μας;
Έχουμε χάσει τόσο τον προσανατολισμό μας σαν κοινωνία, φταίει η παιδεία μας, το κακό το ριζικό μας, τα ριάλιτι, το άγχος της επιβίωσης αδιαφορώντας για την ποιότητά της, τι ; Έχουν τόσο μαλακώσει τα χέρια μας από τη μαλθακότητα της ζωής μας που δεν αντέχουμε να κρατήσουμε σ αυτά, έστω για λίγο, τις καυτές πατάτες των προβλημάτων μας;
Μπορούμε άραγε να κοιτάξουμε στα μάτια τα παιδιά μας»
(Καυτές Πατάτες 22/10/2004)

28/3/2008