Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ


Αλουμίνιο
Το αλουμίνιο παράγεται από το ορυκτό βωξίτης. Για να γίνει ένα κιλό αλουμίνιο, χρειάζονται 4 κιλά βωξίτη.
Με την ανακύκλωση του αλουμινίου έχουμε μεγάλο οικονομικό όφελος, αφού εξοικονομείται το 95% της ενέργειας που χρειάζεται για την παραγωγή του από πρώτες ύλες. Ταυτόχρονα, η ανακύκλωση ενός τόνου αλουμινίου οδηγεί στην εξοικονόμηση :
4 τόνων βωξίτη, 500 κιλών σόδας, 100 κιλών ασβεστόλιθου, 700 κιλών πετρελαίου
25 κιλών κρυολίτη,  35 κιλών φθοριούχου αλουμινίου
Η ανακύκλωση του αλουμινίου είναι το σημαντικότερο μέσο για την οικονομία ενέργειας και τη μείωση εκπομπών ρύπων.
Για να καταδειχθεί η σημαντικότητα της ανακύκλωσης, τονίζεται ότι ενώ για την πρωτογενή παραγωγή 1 κιλού αλουμινίου (ηλεκτρόλυση αλουμίνας από βωξίτη) απαιτείται ενέργεια 14 KWH, για την ανακύκλωση της ίδιας ποσότητας από σκραπ , απαιτείται μόνο 5% της ενέργειας της μεθόδου ηλεκτρολύσεως.

Ανακύκλωση αλουμινίου τώρα!
Τα 1.000.000.000 αλουμινένια κουτιά για μπίρες και αναψυκτικά που χρησιμοποιούνται ετησίως στην Ελλάδα, χρειάζονται για την παραγωγή τους 17.142 τόνους αλουμίνιο ( ή 68.600 τόνους βωξίτη πρώτης ύλης) και 257.142.000 κιλοβατώρες σε ενέργεια. Αν καταλήξουν στα "άχρηστα", αυξάνουμε τον όγκο σκουπιδιών και σπαταλάμε άδικα φυσικούς πόρους και ενέργεια, συμβάλλοντας στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Οι πληγές στα βουνά για την εξόρυξη βωξίτη μειώνονται.
Νέες θέσεις εργασίας, φιλικές προς το περιβάλλον μπορούν να δημιουργηθούν με τα προγράμματα ανακύκλωσης.
Ας προστατεύουμε συνειδητά το περιβάλλον αντί να το καταστρέφουμε ασυνείδητα.

Ανακύκλωση πλαστικού
Τα πλαστικά αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των απορριμμάτων. Στην Ελλάδα καταναλώνονται ετησίως 300.000 τόνοι πλαστικών. Αποτελούν υλικό υψηλής τεχνολογίας και μεγάλης αντοχής και χρησιμεύουν κυρίως ως υλικό συσκευασίας. Ο λόγος που τα καθιστά εχθρικά προς το περιβάλλον είναι ότι αποικοδομούνται, δηλ. αποσυντίθενται, με πολύ αργό ρυθμό: ένα πλαστικό μπουκάλι αποσυντίθεται σε 450 χρόνια, ενώ ένα σχοινί σε 3-14 μήνες, ένα χαρτί σε 4-6 εβδομάδες.
Το πλαστικό είναι ανακυκλώσιμο, ωστόσο οι προσμείξεις που περιέχει και η μεγάλη ποικιλία πλαστικών (50 περίπου είδη) που χρησιμοποιούνται από τις βιομηχανίες καθιστούν τη διαδικασία αυτή πολύ δύσκολη. Με μια νέα μέθοδο που άρχισε να χρησιμοποιείται από το 1987, τα πλαστικά απορρίμματα συμπιέζονται χωρίς προηγούμενη διαλογή και καθαρισμό τους, για να μειωθεί ο όγκος τους. Έπειτα ακολουθεί θέρμανσή τους και συνεχής ζύμωση σε θερμοκρασία γύρω στους 200οC. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η παραγωγή ενός ρευστού ομοιόμορφου υλικού που μπορεί να μορφοποιηθεί κατάλληλα με χύτευση υπό πίεση. Το υλικό που προκύπτει είναι δεύτερης ποιότητας, που ωστόσο, μπορεί να βελτιωθεί, αν διοχετευτεί σε αυτό ποσότητα καθαρού πλαστικού.
Μια λύση στο πρόβλημα ανακύκλωσης των πλαστικών προσφέρει το βιοπλαστικό, ένα είδος πλαστικού που παρασκευάζεται με τη βοήθεια βακτηριδίων και ανακαλύφτηκε το 1988 από μια βρετανική εταιρία. Σε αντίθεση με τα κοινά πλαστικά, που είναι απρόσβλητα σε μικροοργανισμούς και δεν αποσυντίθενται, το βιοπλαστικό μπορεί να αποσυντεθεί μέσα στο έδαφος μέσω μυκήτων και βακτηριδίων σε διάστημα λίγων μηνών. Από βιοπλαστικό κατασκευάζονται ήδη μπουκάλια, δοχεία, μεμβράνες συσκευασίας κ.λπ., ενώ υπάρχουν πολλές προοπτικές για επέκταση της χρήσης του.
Στην Ευρώπη ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Πλαστικών πρωτοστατεί στην προσπάθεια ανακύκλωσης πλαστικών φιαλών οικιακής χρήσης, οι οποίες κατασκευάζονται από τους δύο βασικότερους τύπους πλαστικών, τον PET (πολυεστέρας τερεφθαλικού πολυαιθυλενίου) και το PVC (πολυβινυλοχλωρίδιο), για το οποίο γίνονται προσπάθειες για τον περιορισμό της χρήσης του επειδή ανακυκλώνεται πιο δύσκολα. Το πλαστικό τύπου PET χρησιμοποιείται στην κατασκευή φιαλών για αναψυκτικά, νερό και κάθε είδους υγρά, τρόφιμα και ποτά και στην κατασκευή δίσκων για τα έτοιμα φαγητά. Είναι το φιλικότερο στο περιβάλλον πλαστικό, γιατί το υλικό είναι καθαρό, δηλ. χωρίς προσμείξεις και ανακυκλώνεται ευκολότερα από όλα τα άλλα είδη πλαστικών. Το πλαστικό τύπου PVC είναι αυτό που ρυπαίνει περισσότερο το περιβάλλον, γιατί περιέχει ιχνοστοιχεία βαρέων μετάλλων και γι' αυτό ανακυκλώνεται δυσκολότερα. Επίσης, κατά την καύση PVC εκπέμπονται αέρια ιδιαίτερα επικίνδυνα για την υγεία του ανθρώπου.
Το 1992 σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες καθιερώθηκε ο θεσμός των επιστρεφόμενων φιαλών PET στη συσκευασία ανθρακούχων αναψυκτικών, προκειμένου να αποφευχθεί η γυάλινη συσκευασία και να ικανοποιηθεί η περιβαλλοντική ευαισθησία των πελατών τους. Στην Ελλάδα ο θεσμός αυτός δεν εφαρμόστηκε ακόμα και, γενικότερα, η ανακύκλωση των πλαστικών βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο. Περιορίζεται σε μεμονωμένες προσπάθειες του ιδιωτικού τομέα και σε ερευνητικά προγράμματα. Για παράδειγμα, στην Κρήτη, κοντά στην Ιεράπετρα, λειτουργεί εργοστάσιο ανακύκλωσης του πολυαιθυλένιου, που χρησιμοποιείται ως κάλυμμα θερμοκηπίων.
Γενικά, το πλαστικό είναι ένα εύχρηστο υλικό που πρέπει, όμως, να χρησιμοποιείται με μέτρο. Καλό θα ήταν να αντικαθίσταται, όπου είναι δυνατόν, από χαρτί που ανακυκλώνεται και αποικοδομείται ευκολότερα.

Ανακύκλωση -
 Ηλεκτρικά & Ηλεκτρονικά Απόβλητα
Τι είναι τα ΑΗΗΕ;
Τα απόβλητα ειδών ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού (ΑΗΗΕ) έχουν προσδιοριστεί από την Κοινοτική και την Εθνική μας νομοθεσία ως ρεύμα αποβλήτων προτεραιότητας, λόγω της επικινδυνότητάς τους, της ταχείας αύξησης του όγκου τους και των σημαντικών επιπτώσεων που προκαλεί η παραγωγή του ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού στο περιβάλλον, εξ αιτίας της υψηλής κατανάλωσης ενέργειας.
Τα Απόβλητα Ηλεκτρικού και Ηλεκτρονικού Εξοπλισμού (ΑΗΗΕ) είναι ηλεκτρικές ή ηλεκτρονικές συσκευές, οι οποίες έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής τους και δεν χρησιμοποιούνται πια από τους ιδιοκτήτες τους.
Αυτή η κατηγορία αποβλήτων περιλαμβάνει αρκετές υποκατηγορίες,
όπως αυτές αναφέρονται στο Παράρτημα του Προεδρικό Διάταγμα 117 του 2004.
Στα ΑΗΗΕ περιλαμβάνονται:
·                                 Μεγάλες οικιακές συσκευές   
·                                 Μικρές οικιακές συσκευές
·                                 Εξοπλισμός πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών  
·                                 Καταναλωτικά είδη    
·                                 Φωτιστικά είδη  
·                                 Ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά εργαλεία (εξαιρουμένων των μεγάλης κλίμακας       σταθερών βιομηχανικών      εργαλείων)
·                                 Παιχνίδια – Εξοπλισμός ψυχαγωγίας και αθλητισμού
·                                 Ιατροτεχνολογικές συσκευές (εξαιρουμένων όλων των εμφυτεύσιμων και μολυσμένων προϊόντων)
·                                 Όργανα παρακολούθησης και ελέγχου και  
·                                 Συσκευές αυτόματης διανομής.
ΑΗΗΕ και περιβάλλον
Οι ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές είναι σύνθετες κατασκευές και περιέχουν πολλά υλικά, αρκετά από τα οποία μπορεί να είναι τοξικά για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Τα συνηθέστερα υλικά από τα οποία κατασκευάζονται είναι τα σιδηρούχα μέταλλα, το πλαστικό, το γυαλί, το αλουμίνιο και ο χαλκός. Αυτά όμως είναι υλικά τα οποία σπανίως είναι αυτούσια και καθαρά μέσα στις συσκευές. Συνήθως είναι αναμεμιγμένα ή επικαλυμμένα με άλλες ουσίες. Οι καθοδικοί σωλήνες των οθονών των Η/Υ οι οποίοι είναι κατασκευασμένοι κυρίως από γυαλί, είναι επικαλυμμένοι με μόλυβδο, ο οποίος είναι ιδιαίτερα τοξικός. Τα πλαστικά των συσκευών μπορεί να περιέχουν προσμίξεις με οργανικές ενώσεις βρωμίου (BFR’s) που λειτουργούν ως φλογοεπιβραδυντικές ουσίες (για την επιβράδυνση τυχόν πυρκαγιάς), οι οποίες είναι επίσης τοξικές και ανιχνεύονται πολύ συχνά ακόμη και στο μητρικό γάλα. Οι μητρικές και άλλες πλακέτες που βρίσκονται στις ηλεκτρονικές συσκευές, περιέχουν μια πληθώρα από χημικές ουσίες, όπως βρώμιο (Br), μόλυβδο (Pb), νικέλιο (Ni), ψευδάργυρο (Zn), υδράργυρο (Hg) κ.α. Τα ψυγεία και τα κλιματιστικά περιέχουν χλωροφθοράνθρακες, τα επονομαζόμενα και ως CFC’s, ουσίες που καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος και είναι ύποπτες για βλάβες του νευρικού συστήματος.
Η ταφή ή η καύση των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών αποβλήτων εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, αφού ελευθερώνει στο περιβάλλον (έδαφος, ατμόσφαιρα και νερό) πολλές από τις ουσίες που προαναφέρθηκαν, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να εισέλθουν στην τροφική αλυσίδα.
 Βάση όμως του Π.Δ. 117, η ταφή των ΑΗΗΕ έχει απαγορευτεί και δίνεται η ευκαιρία για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση, όπως επίσης επιβάλλεται και η μείωση των επικίνδυνων ουσιών που περιέχονται σε αυτά. 

Εναλλακτική διαχείριση των ΑΗΗΕ
Σύμφωνα με τη νομοθεσία Προεδρικό Διάταγμα Υπ. Αριθ. 117, ΦΕΚ Τεύχος 1ο, Αρ. Φύλλου 82, 5 Μαρτίου 2004, επιβάλλεται η ξεχωριστή συλλογή των ΑΗΗΕ και η εναλλακτική τους διαχείριση. Αυτό σημαίνει ότι οι διακινητές ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών καθώς και οι ΟΤΑ, πρέπει να δημιουργήσουν σημεία συλλογής των ΑΗΗΕ και στη συνέχεια να τα οδηγούν σε ειδικές αδειοδοτημένες μονάδες επεξεργασίας. Σε αυτές τις μονάδες προβλέπεται να γίνεται επισκευή και διάθεση προς επαναχρησιμοποίηση των συσκευών που μπορούν να λειτουργήσουν και με αυτό τον τρόπο να επιμηκύνεται ο κύκλος ζωής τους, ή αν αυτό δεν είναι δυνατό, θα γίνεται η αποσυναρμολόγησή τους, δηλαδή ο διαχωρισμός των υλικών από τα οποία αποτελούνται. Στη συνέχεια τα διαχωρισμένα υλικά (πλαστικά, μέταλλα, γυαλί, πλακέτες κ. λ. π.) θα διοχετεύονται σε επίσης αδειοδοτημένες μονάδες ανακύκλωσης. Με αυτό τον τρόπο θα εξοικονομηθούν πρώτες ύλες αλλά και ενέργεια που είναι απαραίτητη για την εξόρυξη και παρασκευή αυτών των υλικών.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το αργότερο μέχρι την 31 Δεκεμβρίου του 2006 έπρεπε:
☻ Να είχε επιτευχθεί συλλογή τουλάχιστον 4 κιλών ΑΗΗΕ ανά κάτοικο κατά μέσο όρο
  Να είχε επιτευχθεί 80% αξιοποίηση του μέσου βάρους ανά συσκευή και η επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση των κατασκευαστικών στοιχείων, των υλικών και των ουσιών
☻ Να είχε αυξηθεί στο 75% τουλάχιστον του μέσου βάρους ανά συσκευή
☻ Να είχε εξαλειφθεί η χρήση ορισμένων επικίνδυνων ουσιών που περιέχονται σήμερα σε ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές.
Για το σκοπό αυτό συστήθηκε Συλλογικό Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρισης με την επωνυμία «Ανακύκλωση Συσκευών Α.Ε.» Αξιοποίηση και ανακύκλωση ΑΗΗΕ .
Για την οργάνωση της χωριστής συλλογής των ΑΗΗΕ οικιακής προέλευσης, η «ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΥΣΚΕΥΩΝ ΑΕ» συνεργάζεται:
1. Με τους Δήμους της χώρας για την οργάνωση Δημοτικών σημείων συλλογής. Μέχρι σήμερα έχει συνάψει συνεργασία με 56 Δήμους (16 στην Αττική, 3 στην Πελοπόννησο, 17 στην Κεντρική Μακεδονία, 5 στη Δυτική Μακεδονία, 2 στην Ανατολική Μακεδονία-Θράκη, 2 στη Θεσσαλία, 4 στη Στερεά Ελλάδα, 6 στην Κρήτη, 1 στη Μυτιλήνη)

 2. Με «μάντρες» σκραπατζήδων για την ένταξη των ΑΗΗΕ που συλλέγονται από τους παλιατζήδες
3. Με καταστήματα πώλησης ΗΗΕ (διακινητές) για την παραλαβή των αποβλήτων που επιστρέφονται κατά την πώληση νέων προϊόντων
Για τη συλλογή των ΑΗΗΕ μη οικιακής προέλευσης οι ενδιαφερόμενοι επικοινωνούν με το σύστημα κοινοποιώντας:
  • Τα πλήρη στοιχεία της επιχείρησης
  • Τον τόπο παραλαβής των ΑΗΗΕ
  • Αναλυτική και συγκεντρωτική κατάσταση των προς απόσυρση ΑΗΗΕ
Το σύστημα σε συνεννόηση με τους ενδιαφερόμενους καθορίζει την ημερομηνία για την παραλαβή.
Στην περίπτωση αυτή, το κόστος της εναλλακτικής διαχείρισης καλύπτεται από την επιχείρηση που αποσύρει τον εξοπλισμό, εκτός εάν
α) τα αποσυρόμενα προϊόντα αντικαθίστανται από νέο ισοδύναμου τύπου εξοπλισμό, για τον οποίο ο προμηθευτής του έχει ήδη πληρώσει χρηματική εισφορά κατά την πώλησή του ή
β) είναι εξοπλισμός ο οποίος είχε διατεθεί στην αγορά μετά τις 13 Αυγούστου 2005
Για τις εργασίες συλλογής – μεταφοράς, αποθήκευσης και επεξεργασίας των ΑΗΗΕ, το σύστημα συνεργάζεται με ιδιώτες υπεργολάβους, οι οποίοι διαθέτουν την απαιτούμενη υποδομή και τις άδειες που προβλέπονται από την περιβαλλοντική νομοθεσία της χώρας.
Η επεξεργασία όλων των ΑΗΗΕ γίνεται σήμερα στη μονάδα της ΕΚΑΝ στην Κόρινθο, πλην των λαμπτήρων οι οποίοι εξάγονται στο Βέλγιο.


Η απορρύπανση των ψυγείων (ανάκτηση του CFC) επιτυγχάνεται με κινητή μονάδα η οποία εγκαθίσταται, στο πλαίσιο συνεργασίας της ΕΚΑΝ με Πιστοποιημένη Γερμανική Εταιρεία, στις εγκαταστάσεις της μονάδας.
Για τις υπόλοιπες συσκευές η μεθοδολογία που εφαρμόζεται είναι πλήρης αποσυναρμολόγηση – επιλεκτική απομάκρυνση των στοιχείων που απαιτεί η νομοθεσία.
Το 2004 συλλέχθηκαν και επεξεργάστηκαν περίπου 60 τόνοι μη οικιακής προέλευσης ΑΗΗΕ σε σύνολο 175-250.000 τόνων. 
Τι πρέπει να γνωρίζουμε
Οι παραγωγοί και εισαγωγείς Ηλεκτρικού και Ηλεκτρονικού Εξοπλισμού υποχρεούνται να οργανώνουν Ατομικά Συστήματα ή να συμμετέχουν σε Συλλογικά Συστήματα Εναλλακτικής Διαχείρισης των ΑΗΗΕ που αφορούν στη δραστηριότητά τους, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 17 του Νόμου 2939/2001 και σύμφωνα με τους ειδικότερους όρους που προβλέπονται στο Προεδρικό Διάταγμα 117/2004 ώστε να προωθεί η εναλλακτική διαχείριση των ΑΗΗΕ.
Σύμφωνα με το νόμο, παραγωγός ΗΗΕ θεωρείται κάθε πρόσωπο το οποίο ανεξάρτητα από ποια τεχνική πωλήσεων χρησιμοποιεί :
α) κατασκευάζει και πωλεί ηλεκτρικό και ηλεκτρονικό εξοπλισμό με τη μάρκα του,
β) μεταπωλεί με τη μάρκα του εξοπλισμό παραγόμενο από άλλους προμηθευτές,
γ) εισάγει κατ’ επάγγελμα ηλεκτρικό και ηλεκτρονικό εξοπλισμό.
Οι διακινητές (διανομείς) υποχρεούνται να διακινούν στην αγορά μόνο τα είδη ΗΗΕ που είναι ενταγμένα σε εγκεκριμένο σύστημα εναλλακτικής διαχείρισης, καθώς και να προμηθεύονται τα είδη αυτά από παραγωγούς που είναι εγγεγραμμένοι στο προβλεπόμενο από την νομοθεσία μητρώο.
Οι διακινητές (διανομείς) κατά την παροχή νέου προϊόντος, οφείλουν να παραλαμβάνουν, με σχέση ένα παλιό προς ένα νέο, χωρίς χρηματική επιβάρυνση για τον καταναλωτή, αποσυρόμενο εξοπλισμό, ο οποίος είναι ισοδύναμου τύπου και εκπληρώνει τις ίδιες λειτουργίες με τον παρεχόμενο εξοπλισμό.
Τι άλλο πρέπει να γίνει
Σήμερα συλλέγεται ένα πολύ μικρό ποσοστό των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών. Είναι απαραίτητο μέσα στο 2007 και σύμφωνα με τη νομοθεσία να :
·                                 αυξηθούν τα σημεία συλλογής των ΑΗΗΕ στους Δήμους για να μπορεί να συμμετάσχει ουσιαστικά ο δημότης
·                                 αναλάβουν οι διακινητές ηλεκτρικών –ηλεκτρονικών αγαθών την υποχρέωση που έχουν να παραλαμβάνουν με τη διανομή καινούριων προϊόντων τα παλιά ισοδύναμα προϊόντα και στη συνέχεια να τα παραδίδουν σε αδειοδοτημένες εγκαταστάσεις επεξεργασίας, απορρύπανσης κι ανακύκλωσης
·                                 ενημερωθούν και ενεργοποιηθούν όλοι οι παραγωγοί-εισαγωγείς σχετικά με τις υποχρεώσεις τους και να τις αναλάβουν με υπευθυνότητα,
·                                 δημιουργηθούν κέντρα επαναχρησιμοποίησης ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών για να επιμηκυνθεί ο κύκλος ζωής τους και για να εφαρμοστεί η νομοθεσία που προβλέπει την επαναχρησιμοποίηση
·                                 να οργανωθεί η ενημέρωση του καταναλωτή ως προς τα δικαιώματα αλλά και τις υποχρεώσεις του αναφορικά με τα ΑΗΗΕ.
(Ανακύκλωση Συσκευών Α.Ε., http://www.electrocycle.gr/ )

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ



«Ανακυκλώνω» μια παλιά σειρά άρθρων μου για το θέμα, Πάντα χρήσιμα θαρρώ, πάντα επίκαιρα, μια αναγκαιότητα είναι η ανακύκλωση, μια υποχρέωσή μας κυρίως στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές.

Α Ν Α Κ Υ Κ Λ Ω Σ Η

Φίλες και φίλοι από τούτη τη στήλη ξεκινώ μια σειρά άρθρων με θέμα την Ανακύκλωση των απορριμμάτων. Θεωρώ ότι καλό είναι, νόμους που έτσι και αλλιώς είμαστε υποχρεωμένοι σαν άτομα και σαν φορείς να ακολουθούμε, πράγματα που πρέπει για την υγεία μας να κάνουμε, να τα προσεγγίζουμε χωρίς φόβο μα με γνώση για τις θετικές τους συνέπειες.
Δεν είμαι οικολόγος, με την έννοια που έχει δοθεί δυστυχώς στη λέξη, δεν κατέχω τη γνώση όσων γράφω από σπουδές, ψάχνομαι όμως και ψάχνω. Ελπίζω αυτά που θα ακολουθήσουν να τα βρείτε ενδιαφέροντα και προπαντός οι αρμόδιοι φορείς να καταλάβουν επιτέλους ότι δεν μπορούν να παίζουν με τους θεσμούς, τους νόμους και κυρίως με την υγεία μας.

Αρχίζοντας παραθέτω σχηματικό πίνακα, στον οποίο φαίνονται τα είδη και το ποσοστό των απορριμμάτων μας. Από τον πίνακα αυτό εύκολα ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει πόσο χρήσιμη είναι η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ, σε ότι αφορά τουλάχιστον στον χρόνο ζωής του όποιου Χ. Υ. Τ. Α, και γιατί η έννοια Χ. Υ. Τ. Υ πρέπει να μας γίνει εμμονή (πέρα από νομική υποχρέωση).



Ανακύκλωση λοιπόν ονομάζουμε την επαναφορά των χρήσιμων υλικών στο φυσικό και οικονομικό κύκλο .
Περιλαμβάνει όλα τα μέτρα που έχουν σκοπό την ανάκτηση αυτών των υλικών  και την προώθηση τους για την παραγωγή νέων προϊόντων.  Είναι μια αλυσίδα  ενεργειών που στοχεύουν.
·                     Στη επιβάρυνση το περιβάλλοντος με μικρότερες ποσότητες απορριμμάτων , εφ' όσον ένα μεγάλο μέρος του βάρος των οικιακών απορριμμάτων  αποτελεί ανακυκλώσιμα υλικά .
·                     Στην εξοικονόμηση  ενέργειας , πρώτων υλών  και συναλλάγματος . Η απαιτούμενη ενέργεια  για την παραγωγή ενός προϊόντος από πρώτη ύλη  είναι πολλαπλάσια από ότι  όταν αυτό παράγεται από παλιό υλικό. Στο γυαλί π. χ γίνεται οικονομία ενέργειας  30%  ενώ στο αλουμίνιο μπορεί να φτάσει μέχρι 95% .
 Η οικονομία αυτή γίνεται πιο σημαντική με το δεδομένο ότι οι πρώτες ύλες εισάγονται από το εξωτερικό.

Διαλογή στη πηγή:
  Όταν η διαλογή  των χρήσιμων υλικών γίνεται πριν τη συλλογή των απορριμμάτων, λέγεται διαλογή στη πηγή και έχει το πρόσθετο πλεονέκτημα  της μείωσης του κόστους συλλογής και μεταφοράς.
Η διαλογή στη πηγή  μπορεί να αφορά  πολλούς τύπους υλικών όπως  χαρτιά και χαρτοκιβώτια , γυαλιά , μέταλλα , ορισμένα πλαστικά , υφάσματα.
Προϋπόθεση για την επιτυχία του συστήματος διαλογή στη πηγή  είναι η συμμετοχή των κατοίκων  που θα διαχωρίζουν τα υλικά  και θα τα αποθηκεύουν σε διαφορετικά δοχεία. Πολλές φορές είναι απαραίτητη η ευαισθητοποίηση του κοινού έτσι ώστε να πειστεί για την χρησιμότητα της μεθόδου  και  να εφαρμόζει σωστά τη διαλογή. Άλλη μια προϋπόθεση για την λειτουργία του συστήματος είναι η ύπαρξη αγοράς  για τα υπό ανάκτηση υλικά που θα αποφέρει κάποια έσοδα  για να καλυφθούν οι δαπάνες.
Εκτός από τη διαλογή στη πηγή  μπορεί να γίνει και διαλογή με μηχανικά μέσα μετά από τη φάση της συλλογής μεταφοράς. Τα βασικά στάδια είναι  ο τεμαχισμός , το κοσκίνισμα , ο μαγνητικός διαχωρισμός  και ο αεροδιαχωρισμός. Έτσι ξεχωρίζονται τα μέταλλα  τα γυαλιά το χαρτί και τα πλαστικά ότι απομένει  είναι οργανική ουσία  κατάλληλο για παραγωγή ζωοτροφής και λιπάσματος.(
prasino.gr)

Το μεγάλο χάσμα που υπάρχει από χώρα σε χώρα  στο θέμα της ανακύκλωσης των σκουπιδιών καταδεικνύει έρευνα που πραγματοποίησε το BBC. Σε ότι αφορά τη χώρα μας, φαίνεται ότι η ανακύκλωση σχεδόν παραμένει μια άγνωστη έννοια.
Ελβετία: Η Ελβετία είναι δικαιολογημένα περήφανη για τις επιδόσεις της. Ο μέσος Ελβετός δεν πετάει ποτέ γυαλί ή χαρτί. Υπάρχουν κάδοι για μεταχειρισμένα μπουκάλια σε κάθε σούπερ μάρκετ στα οποία παραδίδονται και οι μεταχειρισμένες άχρηστες μπαταρίες. Όσοι έχουν κήπους μπορούν να αφήνουν στο πεζοδρόμιο, όχι πεταμένα φυσικά, κλαδιά ή ξερά φύλλα τα οποία οι δημοτικές αρχές μαζεύουν δύο φορές το μήνα. Τα πλαστικά μπουκάλια που χρησιμοποιούνται στην Ελβετία προέρχονται κατά 80% από ανακύκλωση, ποσοστό πολύ υψηλότερο από το μέσο όρο στην Ευρώπη που είναι 20 ως 40%.
Ελλάδα: Αντίθετη η εικόνα στην Ελλάδα όπου κάθε χρόνο ένα δισεκατομμύριο πλαστικά μπουκάλια του νερού, ένα δισεκατομμύριο μπουκάλια αναψυκτικών και ένα δισεκατομμύριο μπουκάλια που περιείχαν υγρά καθαρισμού, πετιούνται στα σκουπίδια. Σχεδόν το ένα πέμπτο των σκουπιδιών στην Ελλάδα είναι φτιαγμένο από πλαστικό αλλά μονάχα το 1% ανακυκλώνεται. Η Ελλάδα παραδέχεται ότι είναι 15 χρόνια πίσω από την υπόλοιπη Ευρώπη σε όλους τους τρόπους ανακύκλωσης και είναι πολύ απίθανο να πετύχει τους στόχους που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι σακούλες των σκουπιδιών περιέχουν χαρτιά, πλαστικά, μέταλλα και γυαλιά, υλικά που ενώ θα μπορούσαν να ανακυκλωθούν καταλήγουν στις χωματερές που φυσικά είναι γεμάτες.
Το πιο περίεργο είναι ότι η Αθήνα διαθέτει μια από τις πιο σύγχρονες μονάδες ανακύκλωσης της Ευρώπης η οποία υπολογίζεται ότι κόστισε 75 εκατομμύρια ευρώ και η οποία δεν λειτούργησε για αρκετό καιρό και δεν είναι βέβαιο ότι λειτουργεί. Και ο λόγος που πιθανόν να μη λειτουργεί είναι οι ζημιές που υπέστη από ένα βουνό λυμματολάσπη  που έπεσε πάνω της…

                                                            









ΧΑΡΤΙ
Η κατανάλωση χαρτιού στις αρχές του αιώνα (1915) ήταν μόλις 5.000.000 τόνους για ολόκληρο τον πλανήτη. Σήμερα η ετήσια κατανάλωση είναι 40 φορές μεγαλύτερη, ξεπερνώντας τους 200.000.000 τόνους το χρόνο.
Η ανακύκλωση του χαρτιού είναι μια πολύ παλαιά υπόθεση. Στις αρχές του 20ου αιώνα οι γυρολόγοι μάζευαν ήδη συστηματικά τα χρησιμοποιημένα χαρτιά για ανακύκλωση στην τότε χαρτοβιομηχανία. Οι ανακυκλωτές της εποχής φόρτωναν στην πλάτη τους ή το πολύ πολύ σε ένα κάρο τις παλιές εφημερίδες και τις πουλούσαν ως υλικό συσκευασίας σε μπακάλικα, μανάβικα κι άλλα μαγαζιά. Τα χαρτιά περιτυλίγματος και τα χαρτιά πολυτελείας ήταν ελάχιστα ή ανύπαρκτα την περίοδο αυτή.
Η κατανάλωση χαρτιού ήταν, όμως, πολύ μικρή, μερικές χιλιάδες τόνοι το χρόνο. Την εποχή εκείνη, oι χρησιμοποιημένες εφημερίδες –έτσι κι αλλιώς ελάχιστες σε αριθμό και σε ελάχιστα αντίτυπα- ήταν το κύριο υλικό συσκευασίας. Oι εφημερίδες αφού διαβάζονταν δεν κατέληγαν αμέσως για ανακύκλωση, αλλά μετατρέπονταν σε υλικά συσκευασίας για το περιτύλιγμα των προϊόντων στο μπακάλικο, των ψαριών στο ιχθυοπωλείο. Οι ψαράδες, αν δεν χρησιμοποιούσαν βούρλα για να «κρεμάσουν» τα ψάρια, θα έφτιαχναν με μια παλιά εφημερίδα ένα χωνί για να βάλουν εκεί μέσα τα ψάρια που αγόραζε ο πελάτης. Οι μπακάληδες θα τύλιγαν τα αυγά με τις παλιές εφημερίδες. Το ίδιο έκαναν και οι μανάβηδες για τα περιορισμένα φρούτα και μαρούλια που πουλούσαν.
Οι πιο οργανωμένες χαρτοβιομηχανίες και οι βιομηχανίες γραφικών τεχνών έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στη χώρα μας τις αρχές του αιώνα που διανύομε: το φακελάδικο, το 1918, ο Λαδόπουλος στην Πάτρα, η μεγαλύτερη την εποχή εκείνη χαρτοποιία των Βαλκανίων, η Αίγλη, η Χαρτοποιία Αιγίου, το 1932, ο Σαραντόπουλος στην Αθήνα, η χαρτοποιία του Κεφάλα, η Αθηναϊκή, το 1938. Η βιομηχανία γραφικών τεχνών ΕΛ.ΚΑ. θα μεταφερθεί στην Αθήνα. Η δεκαετία πριν τον πόλεμο είναι σημαντική για την άνθηση της χαρτοβιομηχανίας και των γραφικών τεχνών στην Ελλάδα, όπως και η δεκαετία του ’60.
Μετά τον πόλεμο καινούργιοι άνθρωποι μπαίνουν στο χώρο του χαρτιού και της ανακύκλωσης. Ο Κολιόπουλος, μετέπειτα χαρτοποιία ΠΑΚΟ, θα ανοίξει τη δική του αποθήκη, συγκεντρώνοντας 8-10 τόνους χαρτί τη μέρα, όταν οι χαρτοβιομηχανίες σήμερα συγκεντρώνουν πάνω από 200 τόνους χρησιμοποιημένου χαρτιού τη μέρα.
Τα κύρια προϊόντα ανακύκλωσης χαρτιού ήταν τα χασαπόχαρτα και τα στρατσόχαρτα.. 


Τα περιβαλλοντικά οφέλη

Η προστασία των δασών, αλλά και η μείωση της χρήσης φυσικών πρώτων υλών και τοξικών ενώσεων, επιβάλλει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί στη χρήση του χαρτιού
Το χαρτί είναι ένα φυσικό προϊόν. Όμως η παραγωγή και υπερκατανάλωσή του κοστίζει στο περιβάλλον. Πολλές είναι οι δραστηριότητες που επιβαρύνουν το περιβάλλον σε όλη τη διάρκεια ζωής του χαρτιού (Κύκλος Ζωής του Χαρτιού), από τη στιγμή δηλαδή που φυτεύεται μια καλλιέργεια ή κόβεται ένα δάσος μέχρι να μετατραπεί σε χαρτί, να φτάσει στα χέρια του καταναλωτή και να αχρηστευθεί.
Για την παραγωγή 1 τόνου χαρτιού απαιτούνται περίπου 17 ενήλικα δέντρα ή αλλιώς 40-50 στρέμματα δάσους, 300 περίπου κυβικά μέτρα νερού (το οποίο συνήθως είναι πόσιμο, άρα και πολύτιμο) και 5.000 περίπου κιλοβατώρες (Kwh) ενέργειας ή περίπου 230 κιλά ισοδύναμου πετρελαίου. Tο κόστος, δηλαδή, παραγωγής του χαρτιού είναι πολύ υψηλό και ιδιαίτερα επιβαρυντικό για το περιβάλλον.
Η ανακύκλωση του χαρτιού είναι μια διεργασία, που αν γίνεται σωστά, μπορεί να είναι οικονομικά συμφέρουσα, φιλική προς το περιβάλλον και να δίνει καλής ποιότητας ανακυκλωμένο χαρτί.
Η παραγωγή ενός τόνου χαρτιού από παλιό, χρησιμοποιημένο χαρτί:
☻ Εξοικονομεί 17 δέντρα
☻ Χρειάζεται το 50% της ενέργειας και της κατανάλωσης νερού
☻ Έχει ως αποτέλεσμα 74% λιγότερη ατμοσφαιρική ρύπανση και 35% λιγότερη ρύπανση του αέρα
☻ Μειώνει τα απορρίμματα που καταλήγουν στις χωματερές
☻ Δημιουργεί 5 - πλασιες θέσεις εργασίας

Χαρτιά κουζίνας και τουαλέτας, χαρτιά συσκευασίας, χαρτόνια και χαρτοκιβώτια παράγονται σήμερα στη χώρα μας από τη συλλογή χρησιμοποιημένου χαρτιού για ανακύκλωση. Παρόλα αυτά μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ολοκληρωμένη πολιτική για προώθηση της ανακύκλωσης: νομοθετικές ρυθμίσεις, οικονομικά εργαλεία, ενημέρωση, επενδύσεις.
Η ανακύκλωση χαρτιού στη χώρα μας δεν έχει φτάσει, ακόμη, τα υψηλά ποσοστά που έχουν επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Η χαρτοποιία δεν μπορεί ακόμη να ικανοποιήσει τις ποσοτικές και ποιοτικές απαιτήσεις μίας σύγχρονης πολιτικής για την προώθηση της ανακύκλωσης και των ανακυκλωμένων προϊόντων. Οι πολίτες στη χώρα μας δεν γνωρίζουν ακόμη, γιατί προφανώς κάποιοι δεν φρόντισαν να μάθει, τα ανακυκλωμένα προϊόντα που κυκλοφορούν ήδη στην αγορά και πολύ περισσότερο δεν έχει δημιουργηθεί η αναγκαία ζήτηση ανακυκλωμένων προϊόντων, που θα οδηγήσει σε ένα νέο ποιοτικό άλμα την υπόθεση της ανακύκλωσης στη χώρα μας.
(Αν θέλετε να φτιάξετε χαρτί μόνοι σας ψάξτε στο WWW. go-recykle.gr)

Γυαλί
Γενικά
Το γυαλί έχει μπει στη ζωή μας εδώ και 3.500 χρόνια. Η αρχαιολογική έρευνα τοποθετεί την εφεύρεσή του γυαλιού στην τρίτη χιλιετία, Π.Χ. στην περιοχή της Μεσοποταμίας. Βρέθηκε μια συνταγή μίγματος υλικών (σε σφηνοειδή γραφή) που τηκόμενα δίδουν υαλόμαζα.
Η πρώτη σημαντική ανακάλυψη για τη μορφοποίηση της υαλόμαζας, ο υαλουργικός αυλός, συνέβη στην εποχή του Χριστού, και με αυτόν παράγονται τα υαλουργικά φυσητά αντικείμενα
Χρησιμοποιήθηκε από παλιά ως υλικό συσκευασίας, στις κατασκευές, σε πολυάριθμες καθημερινές χρήσεις. Τα τζάμια στο Μεσαίωνα αποτελούσαν σύμβολα πλούτου και δύναμης, αφού υπήρχαν μόνο στα σπίτια των πλουσίων.
Το γυαλί φτιάχνεται από μια ειδική άμμο που την εισάγουμε από το Βέλγιο, από σόδα και μαρμαρόσκονη. Όλα αυτά ανακατεύονται σε μεγάλα σιλό και πηγαίνουν στον κλίβανο τήξης και γίνονται υαλόμαζα (γυαλί σε υγρή κατάσταση) σε θερμοκρασία 5.000 - 6.000 βαθμούς Κελσίου. Η υαλόμαζα πηγαίνει σε ειδικές μηχανές και μπαίνει σε καλούπια που δίνουν το σχήμα των δοχείων. Μια άλλη μηχανή φυσάει για να δημιουργήσει τον ωφέλιμο χώρο των δοχείων και το γυαλί ψύχεται. Έτσι παίρνουμε τα διάφορα γυάλινα δοχεία.
Η γυάλινη συσκευασία, αγαπημένη των περισσοτέρων βιομηχανιών τροφίμων και ποτών παγκοσμίως, δεν θεωρείται σήμερα μόνο ως ο πιο υγιεινός τρόπος συσκευασίας, αλλά έχει ταυτιστεί απόλυτα και με την έννοια της αισθητικής. Το γυαλί είναι, αναμφισβήτητα, ξεχωριστό για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, όπως είναι η μεγάλη χημική αδράνειά του που προστατεύει τα προϊόντα διατηρώντας τη γεύση τους και τη φρεσκάδα τους ή η διαφάνειά του που επιτρέπει σε κάποιον να δει τι βρίσκεται στο εσωτερικό της συσκευασίας.

επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση
Αξίζει λοιπόν κανείς να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην οικολογική «συνείδηση» που έχει ο συγκεκριμένος τρόπος συσκευασίας και που οφείλεται στο γεγονός ότι είναι μια συσκευασία 100% ανακυκλώσιμη. (Δυστυχώς, η ποσότητα του γυαλιού που καταλήγει στις ελληνικές χωματερές θα πρέπει να ξεπερνά τους 100.000 τόνους το χρόνο.)  Σήμερα, όπως γνωρίζουμε, Περιβάλλον και Ανακύκλωση είναι έννοιες απόλυτα ταυτόσημες. 
Το γυαλί έχει τη μοναδική διπλή ιδιότητα, εξαιρετικά χρήσιμη στην προσπάθεια προστασίας του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα μείωσης των απορριμμάτων. Επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση. Μπορεί  δηλαδή να χρησιμοποιηθεί πολλές φορές για τη συσκευασία ενός προϊόντος και να ανακυκλωθεί –αν φθαρεί ή σπάσει- απεριόριστες φορές. Ουσιαστικά θα μπορούσαμε να μηδενίσουμε τα απορρίμματα συσκευασίας από γυαλί γενικεύοντας την επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση των γυάλινων μπουκαλιών και βάζων.
Η ανακύκλωση του γυαλιού είναι μια απλή διαδικασία. Το γυαλί που συλλέγεται θραύεται σε μέγεθος φουντουκιού, καθαρίζεται από ξένες ουσίες που πιθανόν να έχουν βρεθεί τυχαίως μέσα του. Τα μαγνητιζόμενα υλικά, κυρίως καπάκια  που χρησιμοποιούνται για την πωμάτωση των φιαλών, απομακρύνονται με ισχυρούς μαγνήτες. Τα ελαφρά αντικείμενα π.χ. χαρτιά, ορισμένα ελαστικά προϊόντα απομακρύνονται με αέρα που φυσάει στην επιφάνεια της μεταφορικής ταινίας που μεταφέρει το υαλόθραυσμα. Η απομάκρυνση άλλων υλικών π.χ. καπάκια αλουμινίου, πορσελάνες, χαλίκια και άλλα στερεά υλικά γίνεται με χειροδιαλογή. Εν συνεχεία το γυαλί πλένεται με νερό για να απομακρυνθούν οργανικές ενώσεις, κυρίως σάκχαρα. Είναι δυνατόν να στεγνωθεί το γυαλί και εν συνεχεία να χωρισθεί στα διάφορα χρώματά του.
Δεν ανακυκλώνονται οι καθρέπτες, οι κεραμικές γλάστρες, τα κρύσταλλα, οι κεραμικές κούπες, οι λαμπτήρες, τα γυάλινα σκεύη τύπου pyrex, οι οθόνες τηλεόρασης, οι χρωματιστές κούπες του καφέ κ.λπ.
Στις χώρες με μεγάλα ποσοστά ανακύκλωσης γυαλιού, υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης γυαλιού σε κάθε νοικοκυριό. Στη χώρα μας ανακυκλώνονται περίπου 45.000 τόνοι υαλοθραύσματος ετησίως τη στιγμή που οι  συνολικές μας ανάγκες είναι της τάξεως των 170.000 και πλέον τόνων ετησίως. Επομένως το ποσοστό της ανακύκλωσης της γυάλινης συσκευασίας προς το παρόν είναι αρκετά χαμηλό και γίνεται ακόμη περισσότερο απογοητευτικό, αν αναλογισθεί κανείς ότι από τους 45.000 τόνους της ετήσιας ανακύκλωσης οι 40.000 τόνοι προέρχονται από τους μεγάλους εμφιαλωτές τροφίμων και ποτών.
Στη ζωή μας σύντομα θα υιοθετηθεί η φιάλη μιας χρήσεως οπότε η κατά κεφαλή κατανάλωση γυάλινων φιαλών από 50 σήμερα θα ξεπεράσει τις 100, όταν στις χώρες τις Ευρώπης ευρίσκεται τώρα πλέον στις 200. Μια φιάλη πολλαπλής χρήσεως συνήθως το χρόνο γεμίζει 6 φορές και η μέση διάρκεια αυτών των φιαλών είναι περίπου 5 χρόνια.
Αυτό θα μας αναγκάσει να υιοθετήσουμε την ανακύκλωση και να προσπαθήσουμε να πολλαπλασιάσουμε τα ποσοστά μας σε αυτήν.
 

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Τσάι του βουνού



 Το κλασικό τσάι του βουνού (γένος Sideritis), που παλιά δεν έλειπε από κανένα σπίτι και ήταν το πρώτο αφέψημα που ετοίμαζε κάποιος για το κρυολόγημα, βρίσκει σιγά - σιγά την θέση του και επιστημονικά ανάμεσα στα ευεργετικά ροφήματα για τον οργανισμό.
Απαντάται σε όλα τα ελληνικά βουνά, όπου εντοπίζονται περίπου 17 αυτοφυή είδη, αλλά και σε χέρσους τόπους. Είναι πολύ διαδομένο και δημοφιλές ρόφημα στην Ελλάδα και απαντά σε αρκετά τοπικά είδη, όπως το τσάι του Παρνασσού ή τσάι του Βελουχιού, της Πελοποννήσου, του Αγίου Όρους και του Αιγαίου.
Οι έρευνες δείχνουν ότι η Ελλάδα και η Ισπανία είναι οι χώρες με τη μεγαλύτερη κατανάλωση της συγκεκριμένης ποικιλίας τσαγιού στην Ευρώπη.
Ήδη από την αρχαιότητα ο Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε ως θεραπευτικό των πληγών και πιστεύεται ότι είναι ευεργετικό για τα αιμοφόρα αγγεία της καρδιάς.

Συστατικά
Έχει διαπιστωθεί ότι το τσάι του βουνού περιέχει πληθώρα συστατικών, με κυριότερα τα φλαβονοειδή, τα διτερπένια, τα φαινυλοπροπάνια, τα ιριδοειδή και τα μονοτερπένια. Πολλές σύγχρονες έρευνες επιβεβαιώνουν την αντιοξειδωτική, αντιφλεγμονώδη, αντιμικροβιακή και αναλγητική δράση αυτών των ουσιών.
 
Ιδιότητες
Το τσάι του βουνού έχει πεπτικές , θερμαντικές, τονωτικές και αποτοξινωτικές ιδιότητες. Συνιστάται κατά των κρυολογημάτων, των ασθενειών του αναπνευστικού συστήματος και του ουροποιητικού συστήματος. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες βοηθούν ακόμη στην καταπολέμηση των παθήσεων των τριχοειδών αγγείων και της καρδιάς, χάρη στις λεγόμενες φλαβονοειδείς ουσίες που περιέχει. Τέλος, το αφέψημα με λεμόνι και μέλι είναι αντισηπτικό και μαλακώνει το λαιμό.
Ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός εργαστηριακών μελετών προσδιορίζει τα συστατικά του και εστιάζει στην επίδραση που αυτά μπορεί να έχουν στον ανθρώπινο οργανισμό.
Μελέτες ερευνητικής ομάδας από τα Πανεπιστήμια Πατρών και Ιωαννίνων που εξέτασε τη σύσταση του αφεψήματος του είδους Sideritis clandestina έδειξαν ότι το τσάι του βουνού έχει αντιφλεγμονώδεις, αντιοξειδωτικές και αγχολυτικές δράσεις. Οι αντιφλεγμονώδεις και αντιοξειδωτικές του ιδιότητες οφείλονται στους διαφορετικούς γλυκοζίτες της απιγενίνης, που περιέχονται σε αυτό σε μεγάλο ποσοστό.
Σε πειράματα που έγιναν σε ποντίκια διαπιστώθηκε ότι ενισχύθηκε η αντιοξειδωτική άμυνα περιοχών του εγκεφάλου όσων κατανάλωναν επί 6 εβδομάδες αφέψημα από τσάι του βουνού. Επιπλέον, φάνηκε ότι καταπολεμά και το άγχος. Έχει, δηλαδή, αγχολυτική δράση, χωρίς μάλιστα τις παρενέργειες που παρατηρούνται συνήθως σε άλλα αγχολυτικά που παίρνουμε από φυτικά είδη.
Σύμφωνα μάλιστα με μία μελέτη του Πανεπιστημίου Αθηνών, τα εκχυλίσματα των Sideritis euboea και Sideritis clandestina μπορούν να συνεισφέρουν στην πρόληψη της οστεοπόρωσης, καθώς προστατεύουν έναντι της απώλειας της οστικής πυκνότητας και ενισχύουν τη μηχανική αντοχή των οστών.

 

Το Ελληνικό τσάι του βουνού δρα κατά του Αλτσχάιμερ

«Το ανώτερο τσάι προέρχεται από τα ψηλά βουνά», έλεγε μια αρχαία κινεζική παροιμία.«Τα ελληνικά βουνά» προσθέτουν σήμερα Γερμανοί επιστήμονες. Πληθαίνουν  τα δημοσιεύματα για τις θαυματουργές ιδιότητες του ελληνικού τσαγιού του βουνού, στη μάχη για την καταπολέμηση της νόσου Aλτσχάιμερ, η οποία οδηγεί στον εκφυλισμό των εγκεφαλικών κυττάρων. Από τη νόσο πάσχουν 800.000 άτομα στη Γερμανία και περίπου 30 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.
Τα μελλοντικά, δε, σενάρια ηχούν ακόμα πιο εφιαλτικά, καθώς αυξάνουν τους δυνητικούς ασθενείς το 2050 σε περισσότερους από 110 εκατομμύρια παγκοσμίως.
 
Μεταξύ 150 φυτών
 «Εδώ και επτά χρόνια είχαμε πειραματιστεί με 150 φυτά και βότανα από όλο τον κόσμο, την Κίνα, την Ταϊλάνδη, την Ινδονησία» διηγείται ο καθηγητής Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Magdeburg και διευθυντής του ομώνυμου Ερευνητικού Κέντρου για Νευρολογικές Ασθένειες, Jens Pahnke. Η εικοσαμελής επιστημονική ομάδα ανέλυε τα συστατικά των φυτών και τα δοκίμαζε σε πειραματόζωα, χωρίς ωστόσο σημαντική ωφέλεια.
«Από έρευνά μας στο Ιντερνέτ, μάθαμε για τις ιδιότητες του ελληνικού βοτάνου και αποφασίσαμε να το παραγγείλουμε το 2010», θυμάται ο Γερμανός καθηγητής. «Είχαμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα!» περιγράφει ο ίδιος. Συγκεκριμένα, όταν αυτό δίδεται σε ποντίκια για 25 μέρες περιορίζει τη βλάβη του εγκεφάλου σε ποσοστό περίπου 80%. Το επόμενο «καλύτερο» αποτέλεσμα είχε το συστατικό Τhiethylperazin, που όμως φτάνει το 70%. Ο 38χρονος καθηγητής, που κουράρει 1.500 ασθενείς από όλο τον κόσμο ετησίως, δοκίμασε τις ιδιότητες του τσαγιού του βουνού και στους ανθρώπους. «Πίνοντας καθημερινά τσάι για έξι μήνες, η ασθένεια υπαναχωρεί στο επίπεδο που ήταν εννέα μήνες νωρίτερα και μετά από αυτό σταθεροποιείται σημαντικά», εξηγεί. «Είχα ασθενή, που είχε πρόβλημα μνήμης και προσανατολισμού και είχε φτάσει σε σημείο που δεν μπορούσε ούτε στην τουαλέτα να πάει μόνος τους» διηγείται. «Του χορήγησα τσάι για δύο μήνες και τώρα έχει βελτιωθεί σε τέτοιο βαθμό που ετοιμάζεται να πάει διακοπές με έναν φίλο τους στις Άλπεις», τονίζει.
Προς το παρόν, ο γιατρός συνιστά να πίνουμε πολλά φλιτζάνια κρύο ή ζεστό τσάι την ημέρα. Είναι, άλλωστε, κοινός τόπος ότι όσο νωρίτερα λαμβάνει κανείς προληπτικά μέτρα για το Aλτσχάιμερ τόσο καλύτερα. «Συνήθως, φτάνει κανείς στο σημείο να μη θυμάται πώς να γυρίσει σπίτι του για να συνειδητοποιήσει ότι κάτι… «τρέχει» και να μας επισκεφθεί», επισημαίνει ο Γερμανός γιατρός «αν, όμως, είχε υποβληθεί νωρίτερα σε κάποιο σχετικό τεστ, θα είχε καλύτερη εξέλιξη η αρρώστια». Τα επόμενα δύο χρόνια η επιστημονική ομάδα του Magdeburg φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα φάρμακο από το ελληνικό τσάι (πρόκειται συγκεκριμένα για την ποικιλία “sideritis scardica” που ενδημεί κυρίως στη Μακεδονία) σε μορφή χαπιού. Τα οφέλη θα είναι πολλά, «θα είναι συμπυκνωμένο, οπότε η δράση του θα είναι ακόμα πιο αποτελεσματική, ενώ ως χάπι θα είναι πιο εύχρηστο».

Μεγάλες ποσότητες
Φυσικά, για να ολοκληρωθεί η διαδικασία απαιτούνται πολύ μεγάλες ποσότητες. «Παραγγέλνουμε τόνους για να εξυπηρετήσουμε όλους τους ασθενείς», τονίζει. Ωστόσο, ο καθηγητής δε μας κρύβει ότι «έχουμε ξεκινήσει να καλλιεργούμε τσάι σε κάποιες εκτάσεις στη Βουλγαρία, που συγγενεύουν κλιματολογικά και εδαφολογικά με τα βουνά της Μακεδονίας». Και στην εύλογη απορία μας, απαντά: «Δεν είχαμε πια την οικονομική δυνατότητα να εισάγουμε από την Ελλάδα. Από τη στιγμή που έγινε αντιληπτό το έντονο ενδιαφέρον μας, η τιμή του προϊόντος αυξήθηκε 600%».
 
Παρασκευή
Βράζετε πρώτα το νερό και λίγο πριν κοχλάσει το αποσύρετε από τη φωτιά, τότε ρίχνετε μέσα το τσάι του βουνού, το αφήνετε για 3 - 4 λεπτά, το σουρώνετε και το πίνετε. Μπορείτε επίσης στο κλασικό τσάι του βουνού να προσθέσετε μέλι, κανέλα, λεμόνι.
Και μη ξεχνάτε ότι το τσάι του βουνού, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα, δεν έχει διεγερτική δράση και μπορεί άνετα να καταναλώνεται και το βράδυ πριν τον ύπνο. Αντί λοιπόν για καφέ που θα μας αφήσει ξάγρυπνους, μία κούπα τσάι του βουνού με κανέλα είναι ιδανική για ένα βραδινό αφέψημα.

Πηγές:
http://www.lifesharing.gr/




Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Ο Δήμος Λευκάδας για τα ανεπιτήρητα παραγωγικά ζώα

Διατεθειμένη να εφαρμόσει το νόμο δείχνει να είναι η Δημοτική Αρχή
cimg3399
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
για ανεπιτήρητα παραγωγικά ζώα
Σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 17 Ν.4056/12, «οι Δήμοι της χώρας είναι υποχρεωμένοι να μεριμνούν για την περισυλλογή, μεταφορά, φύλαξη, διατροφή και διατήρηση των ανεπιτήρητων παραγωγικών ζώων (αιγοπρόβατα και βοοειδή), μέχρι την ολοκλήρωση των διαδικασιών για την καθ΄ οιονδήποτε τρόπο εκποίηση ή σφαγή ή επιστροφή τους στον ιδιοκτήτη τους».
Στην παράγραφο 9 του ίδιου άρθρου αναφέρεται ότι «Στον ιδιοκτήτη ανεπιτήρητου παραγωγικού ζώου, που ταυτοποιείται από τη σήμανση του ζώου, επιβάλλονται πρόστιμα, δηλαδή πενήντα (50) ευρώ ανά ζώο για αιγοπρόβατα και εκατόν πενήντα (150) ευρώ ανά ζώο για βοοειδή. Το πρόστιμο βεβαιώνεται από την τριμελή επιτροπή της παραγράφου 8, ενώ επιβάλλεται και εισπράττεται από την οικονομική υπηρεσία του δήμου.»
Στην παράγραφο 10 του ίδιου άρθρου αναφέρεται ότι «Στην περίπτωση που ο ιδιοκτήτης ανεπιτήρητου παραγωγικού ζώου αιτηθεί την επιστροφή του, εντός του δεκαημέρου της παραγράφου 6, το συγκεκριμένο ζώο επιστρέφεται, αφού ο ιδιοκτήτης του καταβάλει στο δήμο δέκα (10) ευρώ ανά ημέρα διατήρησης του ζώου στη δημοτική κτηνοτροφική εγκατάσταση.»
Τα ανεπιτήρητα παραγωγικά ζώα στο δήμο μας, σύμφωνα με αναφορές και καταγγελίες πολιτών, έχουν γίνει φορείς καταστροφών (πολλές φορές ολοκληρωτικών) της περιουσίας των συμπολιτών μας τα τελευταία χρόνια, στα ημιορεινά και ορεινά του δήμου μας αλλά και στα μικρά κατοικημένα νησιά.
Για την προάσπιση των περιουσιών των συμπολιτών μας, ο Δήμος μας θα προβεί σε όλες τις σύννομες ενέργειες για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Στα πλαίσια αυτά καλούνται οι κτηνοτρόφοι άμεσα να συμμορφωθούν με τις διατάξεις του Κανονισμού Βοσκοτόπων του Δήμου και του Ν. 4056/12.
Σε διαφορετική περίπτωση ο Δήμος θα εφαρμόσει το άρθρο 12 του Κανονισμού Λειτουργίας Βοσκοτόπων του Δήμου (απόφαση Δ.Σ. 375/12), το οποίο αναφέρει ότι: «Οι Κτηνοτρόφοι υποχρεούνται στο τόπο εγκατάστασης του ποιμνίου να κατασκευάσουν χώρους σταυλισμού όπου υποχρεωτικά θα σταυλίζονται τα ζώα τους τις νυχτερινές ώρες. Σε διαφορετική περίπτωση θα ανακαλείται η άδεια βόσκησης.» και θα ξεκινήσει, το συντομότερο δυνατόν, τη σύλληψη των ανεπιτήρητων παραγωγικών ζώων και την πιστή εφαρμογή όλων των διατάξεων του άρθρου 17 του νόμου 4056/12.
Ο Αντιδήμαρχος
Μάρκος Νικητάκης

Ο Δήμος Λευκάδας για τους κοινόχρηστους χώρους

Καλεί τους καταστηματάρχες να συμμορφωθούν με τις άδειες χρήσης και λειτουργίας των καταστημάτων τους
1
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
για κοινόχρηστους χώρους
Προτεραιότητα της Δημοτικής Αρχής είναι η ομαλή λειτουργία της πόλης και των οικισμών, που συνδυάζει τη λειτουργία καταστημάτων παράλληλα με την απρόσκοπτη χρήση εκ μέρους του κοινού των κοινοχρήστων χώρων.
Τα κοινόχρηστα πράγματα είναι εκτός συναλλαγής και ανήκουν είτε στο δημόσιο (αιγιαλός, παραλία) είτε στους ΟΤΑ, οι οποίοι αναλαμβάνουν τη διαχείριση και την αξιοποίησή τους κατά τρόπο που να μην αναιρεί την κοινή χρήση (άρθρο 970 του ΑΚ) και να προάγει την κοινή ωφέλεια (άρθρο 969 του AK).
Η εμπειρία δείχνει ότι στην πράξη, με την παραχώρηση σε ιδιώτες ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού αδειών κατάληψης κοινόχρηστων χώρων, η κοινή χρήση περιορίζεται σε υπέρμετρο βαθμό ή αποκλείεται τελείως.
Η επεκτατική πρακτική ορισμένων καταστηματαρχών που έχουν αδειοδοτηθεί, η αυθαίρετη κατάληψη των κοινοχρήστων χώρων, η μη τήρηση των όρων των αδειών που έχουν χορηγηθεί και οι αυθαίρετες κατασκευές, τείνουν να γίνουν καθεστώς σε όλη την έκταση του δήμου.
Επειδή η λειτουργία καταστημάτων και επιχειρήσεων που αδειοδοτούνται από το δήμο και η ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων σε κοινόχρηστους χώρους, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής των κατοίκων, καλούμε τους επιτηδευματίες να συμμορφωθούν με τις χορηγηθείσες άδειες χρήσης κοινόχρηστων χώρων και τις άδειες ίδρυσης και λειτουργίας των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, η Δημοτική Αρχή θα επιβάλλει τις προβλεπόμενες ποινές και, σε περίπτωση αυθαίρετων κατασκευών, θα προβαίνει στην αφαίρεση τους κοινοποιώντας πρόστιμα και δαπάνες αφαίρεσης στους παραβάτες.
Ο Αντιδήμαρχος
Μάρκος Νικητάκης