Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

ΚΑΛΑΜΟΣ – ΚΑΣΤΟΣ: Εγκατάλειψη

Δυο νησιά στην εσχατιά της Λευκάδας. Δυο νησιά που μέχρι πρότινος δεν τα συμπεριελάμβαναν ούτε στο χάρτη του νομού της Λευκάδας.
Δυο νησιά ξεχασμένα από την εξουσία του νομού, που τα θυμάται μόνο, όπως και τα περισσότερα χωριά της Λευκάδας, κάθε εκλογές. Τότε περισσεύουν τα λόγια και οι υποσχέσεις…
Με τις νέες ρυθμίσεις του Καλλικράτη, τα δυο νησιά συμπεριελήφθησαν στο νέο δήμο Λευκάδας. Εδώ βεβαίως υπάρχει ένας … παραλογισμός.
Ο Κάλαμος, των άνω των τετρακοσίων κατοίκων, δεν αποτελεί δημοτική κοινότητα και εκλέγει τριμελές τοπικό συμβούλιο.
Ο Καστός, των πενήντα κατοίκων, αποτελεί δημοτική κοινότητα και εκλέγει πενταμελές συμβούλιο, ίσως και αντιδήμαρχο… Είπατε κάτι;


ΚΑΣΤΟΣ




Βρέθηκα στον Κάλαμο και στον Καστό τούτο το μήνα, όχι για διακοπές, πολύ θα το ήθελα. Σε κάθε περίπτωση, έστω και για μια ημέρα κάθε φορά, το ταξίδι άξιζε τον κόπο.
Ο Καστός είναι ένα πολύ όμορφο νησί και, σε ότι αφορά στις παραλίες του, πλούσιος. Ο μοναδικός οικισμός φιλοξενεί περίπου 40 μόνιμους κατοίκους, αλλά το καλοκαίρι, τα σπίτια γεμίζουν κόσμο.
Το νησί αποτελεί ένα μοναδικό μέρος να ηρεμήσει κανείς, μια ευκαιρία να αδειάσει το μυαλό από τον θόρυβο της πόλης και να ξεχαστεί ακούγοντας μόνο τα πουλιά, τα τζιτζίκια και το κύμα.
Δεκάδες ορμίσκοι με κατακάθαρα νερά και όμορφες ακτές, δημιουργούν ιδανικά καταφύγια στον παραθεριστή. Ιδανικός πάει να πει για θαλάσσιο τουρισμό και κατασκηνωτές.
Είναι ένα μακρόστενο νησί (11- 12 χιλιόμετρα μήκος) κατάσπαρτο από ελιές. Ο ελαιώνας εδώ είναι ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Δέντρα πανέμορφα, αιωνόβια και γόνιμα, παρά την ηλικία τους. Κορμοί τεράστιοι, σμιλεμένοι από τον χρόνο που συναγωνίζονται σε ηλικία τις ξερολιθιές.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η «υγεία» των δέντρων. Είναι «ζωντανά» και καταπράσινα με πλούσιο και εμφανώς υγιές φύλλωμα. Δεν ξέρω αν είναι το είδος της ελιάς ή το νησί που κάνουν τη διαφορά, σε κάθε περίπτωση όμως είναι κάτι που δεν μένει απαρατήρητο.



Απομόνωση

Αν θελήσεις να ζήσεις μόνιμα στο νησί, τόσο κοντινό μα συνάμα και τόσο μακρινό, πρέπει να προϋπολογίσεις κάτι έως αρκετά παραπάνω στα έξοδά σου.
Δεν ισχυρίζομαι ότι ο Καστός είναι ένα νησί με ακριβές τιμές στο φαγητό ή στην παροχή υπηρεσίας. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι φτηνότερος από τα περισσότερα τουριστικά μέρη της Λευκάδας. Στο κάτω της γραφής ο επισκέπτης δεν θα πάθει δα και κάτι αν πληρώσει ελάχιστα παραπάνω στον ύπνο ή στο φαί του π.χ. (νοστιμότατο και «σπιτικό» παρεμπιπτόντως).
Όμως:
► Παραμονή Δεκαπενταύγουστου πήγαμε στον Καστό. Πάει να πει την πλέον τουριστική ημέρα της χρονιάς. Και όμως. Για να γυρίσουμε έπρεπε να πάρουμε θαλάσσιο ταξί ή να αγγαρέψουμε κάποιο φίλο να μας πάει με το σκάφος του, ίσαμε τον Κάλαμο, για το απογευματινό δρομολόγιο προς Μύτικα, όπερ και εγένετο.
Το μοναδικό δρομολόγιο από και προς Μύτικα δεν εξυπηρετεί ημερήσιους επισκέπτες. Αυτό διότι το καΐκι φεύγει από το Μύτικα το μεσημέρι (11 περίπου) προς Καστό και επιστρέφει το … πρωί (6: 40) από Καστό προς Μύτικα !!!
Επιδοτούμενο δρομολόγιο βεβαίως μα σε κάθε περίπτωση ελάχιστα εξυπηρετικό.
(Στο site της Νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, στις «θαλάσσιες συγκοινωνίες» εμφανίζεται μια ιδανική εικόνα δρομολογίων, η οποία απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα)!
Βεβαίως υπάρχει και η εξυπηρέτηση ενός θαλάσσιου ταξί μα θαρρώ πως κάθε μέρος είναι προσιτό αν έχεις χρήματα για χάλασμα. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο έτσι δεν είναι; Για τους κατοίκους μιλώ και για τους μη πλούσιους επίδοξους επισκέπτες.
► Ο μόνιμος κάτοικος που είναι υποχρεωμένος να κάνει ταξίδι στο Μύτικα για τα ψώνια του, ελάχιστα πράγματα μπορεί να προμηθευτεί από το χωριό, χάνει και χρόνο και χρήμα. Το καλοκαίρι αυτό μπορεί να είναι και ευχάριστο. Το χειμώνα όμως; Είναι φορές που οι άνθρωποι αποκλείονται για ημέρες από τους ανέμους.
► Ο επίδοξος κατασκευαστής ενός σπιτιού πρέπει να υπολογίσει μεγαλύτερο κόστος γιατί μόνο η μεταφορά μιας μπετονιέρας π.χ (κάτι δύσκολο μα παράδειγμα φέρνω) κοστίζει …700 περίπου ευρώ. Το ίδιο και η μεταφορά υλικών που δεν έρχονται βεβαίως με το δρομολόγιο, βάλτε να έχετε…
Τα δημόσια έργα δύσκολα βρίσκουν εργολάβους που δέχονται να πάνε στο νησί και οι προϋπολογισμοί των έργων είναι αρκετά μεγαλύτεροι. Άρα με τα ίδια χρήματα το έργο που τελικά γίνεται, είναι το μισό στον Καστό από ότι στη Λευκάδα…
► Σε θέματα αστυνόμευσης και υγείας τα προβλήματα είναι τεράστια και δυσεπίλυτα.
► Σε θέματα καθαριότητας επίσης, παρά τις προσπάθειες των κατοίκων, υπάρχουν δυσκολίες. Τα σκουπίδια περισυλλέγονται, όσα περισυλλέγονται, και καίγονται, δυστυχώς, σε τακτά χρονικά διαστήματα, με ότι αυτό συνεπάγεται για το οικοσύστημα.

Μια διαπίστωση που μπορείς να κάνεις αμέσως στο νησί είναι η αντιπαράθεση μεταξύ των κατοίκων. «Κακό χωριό τα λίγα σπίτια», σύμφωνοι, όμως καλό θα είναι δέκα ψυχές που ζουν εκεί να φιλιώσουν, για το καλό το δικό τους πάνω από όλα. Τώρα πια οι «εξουσίες» μεταφέρονται αλλού, άλλοι θα αποφασίζουν για αυτούς, ίσως χωρίς αυτούς, άρα… Άρα, φιλιώστε αδέλφια γιατί ο «εχθρός» ετοιμάζεται να κάνει απόβαση !!!


ΚΑΛΑΜΟΣ


Ο Κάλαμος είναι ένα νησί με πολλές ιδιαιτερότητες. Είναι μικρό σε έκταση με ένα βουνό που φτάνει τα 780 μέτρα, έχει ένα πυκνό και μεγάλο δάσος και πολλές μικρές και απομονωμένες παραλίες για μπάνιο. Είναι κατάλληλο για απομόνωση, περπάτημα και ηρεμία.
Τα χωριά του νησιού, πνιγμένα στο πράσινο, και ο Κάλαμος, το μεγαλύτερο, από το οποίο πήρε το όνομά του το νησί, δεν αποτελεί εξαίρεση. Ακόμα και στο λιμάνι υπάρχουν πλατάνια.
Στο λιμάνι εντοπίζεται το επίκεντρο της νυχτερινής ζωής του νησιού, αφού εκεί στήθηκαν τα μαγαζιά για διασκέδαση και φαγητό.
Η πιο κοντινή παραλία στο χωριό Κάλαμος είναι η Αγραπιδιά που έχει άσπρο βότσαλο και βαθιά, γαλάζια νερά. Βρίσκεται σε απόσταση δέκα λεπτών με τα πόδια από το λιμάνι και την προτιμούν οι περισσότεροι κάτοικοι του Καλάμου, ενώ υπάρχει και μια ταβέρνα για τους πεινασμένους.


Ένα εντυπωσιακό πευκόδασος




Ο Κάλαμος είναι ο παράδεισος του πεζοπόρου και η ενδεικνυόμενη διαδρομή είναι φυσικά ο δρόμος που ενώνει τον Κάλαμο με τον έτερο κατοικήσιμο χωριό του νησιού, την Επισκοπή, που τον χειμώνα φιλοξενεί ελάχιστους ανθρώπους.
Ανάμεσα στα δύο αυτά χωριά υπάρχει ένα εντυπωσιακό πευκοδάσος, που ο επισκέπτης διασχίζει εύκολα με τα πόδια. Η διαδρομή από το ένα χωριό στο άλλο είναι μόνο μιάμιση ώρα. Η περιοχή γύρω από την Επισκοπή έχει πολλή υγρασία οπότε η βλάστηση εδώ είναι οργιώδης.
Περπατώντας σε αυτή τη διαδρομή φτάνεις στο Κάστρο.
Το Κάστρο είναι ένας οικισμός που ζει μόνο το καλοκαίρι και έχει πάρει το όνομά του από το πανέμορφο και παρατημένο κάστρο που υπάρχει εκεί. Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα καστρομονάστηρα, με μεγάλη και δυστυχώς άγνωστη ιστορία. Περιμένει υπομονετικά την αξιοποίησή του, όπως τόσα και τόσα άλλα στον τόπο μας!
Δίπλα ακριβώς βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου που χτίστηκε το 1854, είναι πεντακάθαρο και περιποιημένο.

Διαπιστώσεις

Η κατάσταση σε ότι αφορά στην καθαριότητα είναι απαράδεκτη. Έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Η πρώτη εντύπωση του επισκέπτη είναι ότι πρόκειται για ένα βρώμικο νησί. Όπου και να κοιτάξεις βλέπεις σκουπίδια. Καμιά πολιτική περισυλλογής δεν φαίνεται να υπάρχει. Φυσικά είναι αστείο να αναφερθώ καν σε αποχετεύσεις και βιολογικό καθαρισμό… Κρίμα!
► Δεν υπάρχει χωροταξικός σχεδιασμός. Όποιος θέλει χτίζει όπου θέλει και όπως θέλει. Το νησί όμως έχει προβλήματα κατολισθήσεων. Ποιος θα προστατεύσει τους κατοίκους;
► Ο Κάλαμος διαθέτει ένα σπάνιο πευκόδασος (δυο – τρία τέτοια υπάρχουν ή έχουν απομείνει στην Ελλάδα). Το δάσος αγκαλιάζει ένα μεγάλο μέρος του νησιού (αυτό που βλέπει προς την Αιτωλοακαρνανία) με τα δέντρα να φτάνουν ίσαμε τη θάλασσα.
Είναι πανέμορφο και … απροστάτευτο! Οι δεκάδες μικρές και πανέμορφες παραλίες, κάτω και δίπλα του, κατακλύζονται το καλοκαίρι από κατασκηνωτές. Η κατασκήνωση βεβαίως απαγορεύεται αλλά στην Ελλάδα ζούμε… Το νησί δηλαδή εξαρτάται από ένα σπίρτο ενός ασυνείδητου ή ενός προβοκάτορα! Γιατί σχεδιασμός και πρόγραμμα για δασοπροστασία δεν υπάρχουν στο νησί. Δυστυχώς δεν έχει ενταχθεί και στο πρόγραμμα NATURA 2000, να είχε μια ελπίδα. Θαρρώ πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να γίνει προσπάθεια ένταξης του. Για να έχει αποτέλεσμα η ένταξη στο σύστημα NATURA βεβαίως, απαιτείται η δημιουργία φορέα διαχείρισης, κάτι που παραμένει ζητούμενο χρόνια τώρα… Γιατί χωρίς τη δημιουργία φορέα διαχείρισης … NATURA να φύγουμε…
Οι υποδομές στο νησί παραμένουν ακόμη ζητούμενο. Το αλιευτικό καταφύγιο π.χ. είναι ικανό για να φιλοξενήσει μεγάλο αριθμό τουριστικών σκαφών, δεν διαθέτει όμως καμιά υποδομή και αυτό αποτελεί έλλειμμα. Δεν είναι χαρακτηρισμένο λιμάνι, άρα δεν έχει ζώνη λιμένα, άρα δεν μπορεί να ελλιμενίζει σκάφη και να προσφέρει υπηρεσίες. ( Θα μου πείτε: εδώ δεν είναι λιμάνι η Βασιλική !)
Η θάλασσα δεν αστυνομεύεται επαρκώς, και πως θα γινόταν άλλωστε, και τα σκάφη αδειάζουν τα απόνερά τους μόλις ξεμπουκάρουν…
► Στο νησί και κυρίως στο χωριό Κάλαμος, κυκλοφορούν περίπου εκατό (ναι, καλά διαβάσατε, εκατό) αυτοκίνητα, και δεν ξέρω πόσα μηχανάκια!
Αδιανόητο κατά την άποψή μου για ένα τόσο μικρό χωριό. Αντιλαμβάνομαι ότι οι ανηφορικοί δρόμοι δεν είναι ότι καλύτερο για τους ηλικιωμένους, μα λύσεις υπάρχουν. Ένα Mini Βus θα διευκόλυνε την κατάσταση με κάποια δρομολόγια από και προς το λιμάνι, έτσι που να απαγορευτεί η κυκλοφορία των Ι.Χ.
► Αστυνομικό δεν βρίσκεις στο νησί ούτε τους καλοκαιρινούς μήνες. Υποτίθεται ότι είναι υπό την σκέπη του ΑΤ Μύτικα, όμως ότι και αν συμβεί είναι πιο γρήγορη η πρόσβαση από τη Λευκάδα, με τη βοήθεια του σκάφους του Λιμενικού, παρά από το Μύτικα, καθόσον δεν υπάρχει ταχύπλοο. Το ίδιο ισχύει και σε ότι αφορά στα θέματα υγείας.
► Δεν υπάρχει παιδική χαρά, γήπεδο ποδοσφαίρου (ένα που θεωρείται γήπεδο, είναι απαράδεκτο) και μπάσκετ.. Κι όμως. Το καλοκαίρι το χωριό Κάλαμος και το νησί γεμίζουν από παιδιά που πρέπει να έχουν μια διέξοδο.
Για πολιτισμό ας μη μιλήσω. Τόσα χρόνια Γιορτές Λόγου και Τέχνης στη Λευκάδα, τόσα χρόνια Φολκλόρ, μια εκδήλωση, ένα συγκρότημα έστω, δεν είδε το νησί!

Επιμύθιον



Είναι φανερό πως δεν έχω καλύψει τα θέματά μου σε ότι αφορά στα δυο νησιά. Ο χώρος είναι περιορισμένος και τα προβλήματα πολλά. Θέλω να τελειώσω με τούτο.
Είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε με τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, γιατί οι πολιτικές των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων εκεί μας έστρεψαν. Για να ζήσουμε με αυτό, πρέπει να προστατεύσουμε τον βαρύ οπλισμό μας, που είναι η φύση. Πρέπει να δημιουργήσουμε υποδομές ώστε να δεχόμαστε όλο και περισσότερους και όλο και καλύτερους επισκέπτες. Πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα στους επισκέπτες να μπαίνουν και να βγαίνουν απρόσκοπτα από τα νησιά και όχι να αισθάνονται αποκλεισμένοι. Άρα πρέπει τα δρομολόγια να γίνουν καλύτερα.
Φοβούμαι πως δεν το κάνουμε.
Ο «Καλλικράτης» βρίσκεται προ των πυλών. Οι κάτοικοι από τα μακρινά χωριά του νομού και τα ακόμη πιο μακρινά νησάκια, όπως ο Κάλαμος και ο Καστός, όσοι απόμειναν δηλαδή από τη «μανία» του «Καποδίστρια», διατηρούν κάποιες κρυφές ελπίδες ότι η εξουσία, επιτέλους, θα τους προσέξει.
Φοβούμαι πως, αν δεν στραφούν σε ικανούς ανθρώπους, που έχουν όραμα, συνέπεια και προοπτική, αν ανακυκλώνουν πεισματικά φθαρμένους και ασυνεπείς «ηγέτες», αν ψηφίζουν με κλειστά μάτια γιατί έτσι επιτάσσει το κόμμα τους, θα βγουν για άλλη μια φορά χαμένοι. Μόνο που τούτη η φορά θα είναι και το «κύκνειο άσμα» τους…

24/8/2010

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Βοήθα Παναγιά

Διακρίσεις

Είναι αυτονόητο πως σε μια ευνομούμενη πολιτεία ισχύει η ίση μεταχείριση των πολιτών. Είναι αυτονόητο ότι διαφορετικές συμπεριφορές σε ομάδες πολιτών, παραπέμπουν σε ρατσισμό και περιθωριοποίηση. Με τον όρο πολίτης εννοώ τον κάτοικο της πόλης, του νησιού μα και τον επισκέπτη, της μιας ή των περισσότερων ημερών, ασχέτως εθνικότητας.
Μου καταγγέλθηκε από φίλη αναγνώστρια, μα το έχω διαπιστώσει «ιδίοις όμμασι», πως οι αρμόδιες Αρχές για την τήρηση της οδικής τάξης, γράφουν τα αυτοκίνητα με ξένες πινακίδες και αφήνουν τα «δικά μας». Είναι τουλάχιστον γελοίο στην παραλία π.χ., να βλέπεις παράνομα παρκαρισμένα δέκα αυτοκίνητα και δύο μόνο να έχουν υποστεί τις συνέπειες της παρανομίας, αυτά με τις ξένες πινακίδες! Αυτό δεν είναι εικόνα που μπορεί να δεχτεί εύκολα ο καθένας.
Ξέρω, ξέρω. Αυτό «συμβαίνει και εις Παρισσίους»! Όπου και να πας, οι αρχές γράφουν κατά προτεραιότητα τους «ξένους».
Γιατί όμως; Είναι μήπως περισσότερο επικίνδυνοι; Είναι μήπως παραβάτες στο τετράγωνο; Πίνουν τον καφέ τους τσάμπα; Έχουν τη χωρίστρα τους ανάποδα; Τι ακριβώς συμβαίνει;
Υπάρχουν άνωθεν εντολές για αυτές τις διακρίσεις ή μήπως σου λέει το όργανο « αφού θα σβηστεί έτσι κι αλλιώς η κλήση, γιατί να κουράζομαι και να γίνομαι κακός;»
Σε κάθε περίπτωση, είναι ντροπή και δεν τιμά κανένα, στέλεχος ή όργανο, μια τέτοια συμπεριφορά.


Parking


Θέλω να ξαναγράψω για τα Parking της πόλης. Θέλω να τονίσω ξανά την αναγκαιότητα της σωστής λειτουργίας τους. Υπάρχουν τρία τουλάχιστον Parking στην περίμετρο της πόλης. Ένα στο Δημαρχείο, ένα στην ανατολική παραλία και ένα στο ΚΤΕΛ, για να μην πω δύο. Υπάρχει και το αχούρι απέναντι από το Τελωνείο, μην το ξεχνάμε και χωρά κάμποσα αυτοκίνητα.
Αν εξαιρέσουμε το τελευταίο, τα άλλα είναι συνήθως άδεια. Είναι αδιανόητο αυτό, την ίδια στιγμή που οι δρόμοι της πόλης παρουσιάζουν τραγική εικόνα διπλο - τριπλοπαρκαρίσματος.
Το Parking στο ΚΤΕΛ έγινε, και μας κόστισε τα μαλλιοκέφαλά μας ( χωρίς κανένας αρμόδιος να απαντά στο γιατί τόσο κόστος), για να παρκάρουν μεγάλα αυτοκίνητα. Πάει να πει φορτηγά και λεωφορεία. Στο Θεό που πιστεύετε, πείτε μου.
Είναι δυνατόν τα τουριστικά λεωφορεία να παρκάρουν στην παραλία;
Είναι νόμιμο και εν τέλει λογικό, πούλμαν να κλείνουν την ορατότητα παρκάροντας , καταμεσής του δρόμου, έξω από το πρώην ΞΕΝΙΑ;

Υπάρχουν αρχές να τηρήσουν την τάξη ή κλείνουν τα μάτια σε μια εξόφθαλμη παρανομία;
Πρέπει να σκοτωθεί κάποιος σε τούτο τον τόπο για να κάνουμε το αυτονόητο; Πρέπει να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να δραστηριοποιηθούμε; Ας απαντήσει ένας αρμόδιος επιτέλους για το θέμα. Αν είναι νόμιμο το παρκάρισμα εκεί, ζητώ ταπεινά συγνώμη. Αν όμως, όπως νομίζω και όπως είναι λογικό και αυτονόητο, είναι παράνομο, ας κάνουν κάτι. Ας βάλουν σε πρώτη φάση λίγο κολλύριο στα μάτια τους, γιατί δεν καλοβλέπουν εσχάτως…


Καταδίκη


Ζούμε στην μονοκαλλιέργεια του τουρισμού.
Ζούμε στη σκιά των μέτρων που επέβαλε η ελληνική κυβέρνηση, μετά την υπογραφή του μνημονίου μεταξύ αυτής και της περιβόητης τρόϊκα ( ΔΝΤ – Ε.Ε. - Ε.Κ.Τ. ). Ένα μνημόνιο το οποίο αποτελεί την πηγή μιας επίθεσης - άνευ προηγουμένου σε ένταση και έκταση - στα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα, σαρώνοντας κατακτήσεις ενός αιώνα και προδιαγράφοντας ένα πολύ ζοφερό μέλλον για όλους εμάς και τα παιδιά μας.
Κινδυνεύουμε με ολοκληρωτική καταστροφή και αντί να προστατεύσουμε το περιβάλλον το οποίο έχουμε ως όπλο για τον τουρισμό, αντί να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες που παρέχουμε, αντί να βάλουμε «νερό στο κρασί μας», παραμένουμε απαθείς και περιμένουμε το θαύμα που θα μας γλιτώσει.
Ως αρμόδιοι, υποθηκεύουμε το μέλλον των πολιτών και των παιδιών μας, χωρίς αιδώ και την ίδια ώρα θεωρούμε τους εαυτούς μας σωτήρες του τόπου, ήρωες, αγωνιστές και δεν συμμαζεύεται!
Ο μελλοντικός δικαστής θα μας καταδίκαζε όλους να ζούμε αιωνίως στις χωματερές που έχουμε δημιουργήσει ή θα μας έκαιγε με προσάναμμα τα ανακυκλώσιμα υλικά που έχουμε πετάξει!





Βοήθα Παναγιά

1. ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ


Είναι τραγική η εικόνα της πόλης και του νησιού γενικότερα σε ότι αφορά στην καθαριότητα. Δεν θυμάμαι ποτέ χειρότερη εικόνα τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει, το χρήμα ή η διάθεση των αρχών μα ότι και να συμβαίνει είναι απαράδεχτο και πρέπει να μας απασχολήσει γενικότερα.
Το σκουπίδι μας έχει πνίξει. Τα πρανή των δρόμων, οι αλάνες, οι υπαίθριοι χώροι, οι παραλίες, δίνουν την εικόνα ΧΑΔΑ.
Οι κάδοι, άπλυτοι τα τελευταία πολλά χρόνια, αποκρουστικοί και επικίνδυνοι να τους πλησιάσεις.
Οι σακούλες παραμένουν έξω από αυτούς, οι περισσότερες σκισμένες από τις γάτες με διασκορπισμένο το περιεχόμενό τους.
Για τα ογκώδη αντικείμενα ουδέποτε υπήρξε πολιτική περισυλλογής. Έτσι όποιος θέλει τα πετά όπου θέλει, ότι ώρα θέλει, χωρίς να ρωτήσει κανένα.
Τι να φταίει για αυτό το χάλι άραγε;
Ζούμε προεκλογική αυτοδιοικητική χρονιά. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι νυν δήμαρχοι δεν θα είναι υποψήφιοι στις επερχόμενες εκλογές, λέτε να παίζει ρόλο;
Βλέπετε, σε τούτο τον τόπο πρέπει να περιμένουμε την προεκλογική περίοδο, για να δούμε κάποιο σοβαρό έργο, σκούπα στο δρόμο, καθαριότητα, διαφημιστικό -προπαγανδιστικό φυλλάδιο στο λογαριασμό του νερού. Αν οι δήμαρχοι είναι εκ νέου υποψήφιοι εννοείται…
Τώρα τι;

2. ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ

Κάποιοι άνθρωποι για πάρα πολλά χρόνια κυριολεκτικά «φάγαμε τα λυσσακά μας» προκειμένου λάβει σάρκα και οστά η αναγκαιότητα που λέγεται ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ. Πριν λίγα χρόνια υλοποιήθηκε και στην πόλη μας, δεν λέω στο νησί γιατί αυτό παραμένει ζητούμενο ακόμη, όχι επειδή πείστηκαν οι αρχές για την αναγκαιότητά της, μα γιατί φοβήθηκαν τη ράβδο και τα πρόστιμα της Ε.Ε.
Είναι φυσικό πως όταν υποχρεώνεσαι να υλοποιήσεις κάτι που δεν πολυπιστεύεις, δεν το παλεύεις σωστά και δεν το «σπρώχνεις».
Έτσι η εικόνα των μπλε κάδων στην πόλη είναι για γέλια και για κλάματα. Εξαφανισμένοι από προσώπου γης, έτσι που να καψονάρεσαι για να πετάξεις τα ανακυκλώσιμά σου, παραμένουν περίπου άδειοι όταν δίπλα τους οι κανονικοί κάδοι είναι γεμάτοι με ανακυκλώσιμα υλικά.
Η περισυλλογή των ανακυκλωμένων απορριμμάτων εξακολουθεί να είναι από προβληματική έως ανύπαρκτη. Οι χωματερές δέχονται τόνους ανακυκλωμένων υλικών τα περισσότερα των οποίων θα παραμείνουν εκεί για δεκάδες δεκάδων χρόνια, μολύνοντας το υπέδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα.
Ο δήμος της Λευκάδας έχει κάνει μελέτη για την κατασκευή εργοστασίου μηχανικής διαλογής των απορριμμάτων, η χρηματοδότηση είναι ζητούμενο, και … η ζωή σταματά εδώ !!! Ο δήμαρχος έκανε θαρρεί το χρέος του άρα τι να την κάνεις την ανακύκλωση… Θα λυθεί μελλοντικά το πρό λημα μια και καλή!
Έως την υλοποίηση του έργου, ε! ας πετάμε στο ΧΑΔΑ τα ανακυκλώσιμα, δεν χάλασε ο κόσμος…

3. ΔΙΑΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Όποιος αποφασίσει να διασχίσει το δίαυλο προς Λυγιά πρέπει προηγουμένως να συμβουλευτεί την ΕΜΥ και να μάθει αν φυσήξει και από πού. Γιατί αν περάσει και δεν υπολογίσει σωστά τον αέρα, για ένα χιλιόμετρο περίπου πρέπει να κρατήσει την αναπνοή του. Η μπόχα από τα σκουπίδια είναι ανυπόφορη! Προτιμάς να σκάσεις χωρίς αέρα παρά να ζήσεις αυτό το μαρτύριο!
Μπράβο μας. Αυτή την εικόνα δίνουμε στους θαλάσσιους κυρίως επισκέπτες μας που, φεύγοντας από την πολυτελή και τεράστια μαρίνα της πόλης με το ιστιοπλοϊκό ή το όποιο σκάφος τους, αποφασίζουν να περάσουν το δίαυλο. Μπράβο μας. Ωραία διαφήμιση κάνουμε στον τόπο μας. Μπράβο στις αρχές που τόσα χρόνια την καυτή πατάτα της διάθεσης των απορριμμάτων, την έχουν κάμει σκυτάλη σε μια σκυταλοδρομία της ντροπής.
Καμαρώστε κύριοι που διαχειριστήκατε τις τύχες τούτου του τόπου τα τελευταία χρόνια τα έργα σας. Μιλήστε μας υποψήφιοι δήμαρχοι και αντιπεριφερειάρχες του Καλλικράτη, που είχατε αξιώματα στην αυτοδιοίκηση τις τελευταίες τετραετίες ή επιθυμείτε να αποκτήσετε, για το έργο σας. Καμαρώστε για έργα που δεν εντάχθηκαν στο ΕΣΠΑ, για δρόμους της ντροπής, για χρεωμένα κτίρια (εμείς πληρώνουμε, προίκα θα τα πάρουν άλλοι…), για θάρρος που μόλις ξεσκονίσατε και βγάλατε από το ντουλάπι σας. Ζητήστε μας ξανά την ψήφο σας για να αποπερατώσετε το θεάρεστο έργο σας. Θα σας πάω μια βόλτα στο σκουπιδότοπο έτσι για να δείτε την κληρονομιά που αφήσατε στα παιδιά μας , στα παιδιά σας!
Μάλλον όχι! Τι θα καταλάβετε έτσι ή αλλιώς…
Θα καλέσω τους ψηφοφόρους, πριν μπουν στην κάλπη να κάνουν μια βόλτα στο σκουπιδότοπο… Ελπίζω ότι θα καταλάβουν και θα αναλάβουν τις ευθύνες τους για τις επιλογές που έχουν κάμει…

4. ΑΦΙΣΟΡΥΠΑΝΣΗ

Αυτό που γίνεται στις κολώνες του δήμου, και όχι μόνο, Ιούλιο και Αύγουστο κυρίως, είναι για γέλια και για κλάματα. «Πετσωμένες» στην κυριολεξία από κάθε μορφής αφίσα, με φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων καλλιτεχνών, θιάσων κ.λ.π., μας θυμίζουν την κουλτούρα μας, την παιδεία μας, τα χάλια μας εν τέλει.
Για μια και μόνη παράσταση, γεμίζουν δεκάδες δεκάδων κολώνες με αφίσες, οι οποίες δεν βγαίνουν μα στοιβάζονται με τις επόμενες μιας άλλης παράστασης ή πετιούνται στο δρόμο από τους επόμενους αφισοκολλητές. Και να σκεφτείτε πως αυτά τα κάνουν πολιτιστικοί σύλλογοι, πνευματικά κέντρα και όλοι οι «φορείς του πολιτισμού» στον τόπο…
Κατόπιν των ανωτέρω παρακαλώ τους πάντες να μη διαμαρτύρονται όταν τον μήνα προ των εκλογών τα κόμματα και οι παρατάξεις κάνουν το ίδιο. Είναι τουλάχιστον υποκρισία. Στο κάτω της γραφής στις εκλογές οι αφίσες μένουν για καιρό και κάποτε – κάποτε, μερικοί ευαίσθητοι που τις κρέμασαν, τις αποκαθηλώνουν κιόλας…

13/8/2010

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ: ΕΦΤΑ ΝΟΜΑ



Χαροκόπου 1942-1953

Στίχοι: Άκης Πάνου
Μουσική: Άκης Πάνου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Άλλες ερμηνείες:
Λεωνίδας Βελής


Εφτά νομά- σ’ ένα δωμά-
πού να ξαπλώ- να κλείσεις μά- ;
Ο ένας πάει σινεμά
ο άλλος πέφτει και κοιμά-
ύπνος με βάρδια δηλαδή
στην πόρτα σύρμα για κλειδί.

Εφτά νομά- δυστυχισμέ-
σ’ ένα δωμά- φυλακισμέ-
δικαίως αγανακτισμέ-
και με τα πάντα αηδιασμέ- .
Πώς τα ’χεις έτσι μοιρασμέ-
ντουνιά ψευτοπολιτισμέ- ;

Οι δυο δουλε- απ’ τους εφτά
από τα χρέ- τι να προφτά- ;
Σαν τα τσουβά- , σαν τα σκουπί-
εφτά νομά- χωρίς ελπί-
σ’ ένα δωμά- μισογιαπί.
Ποιος να φωνά- και τι να πει;

Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΩΡΩΠΟΥ



Κοινωνιολογικό τραγούδι του "ρεμπέτη των ρεμπέτηδων" Γιώργου Μπάτη. Από τα τραγούδια μαθαίνουμε πολλές φορές τις συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων στις φυλακές, ή και το πως ήταν οι φυλακές διαμορφωμένες.

ΤΟ ΣΑΚΚΑΚΙ



Ενα από το πολύ όμορφα τραγούδια του Ανέστου Δεληά ή Αρτέμη.

Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΕΖΑΚΙΑ



Προφητικό τραγούδι του Δεληά. Πέθανε πολύ νέος από τα ναρκωτικά. Ενας από τους ελάχιστους ρεμπέτες που, πέρα από το χασίς, έπαιρνε και άλλα ναρκωτικά.