Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009



Γιάννης Χαλκιάς (Τζακ Γρηγορίου) στο περίφημο μινόρε του.
Σε νταλκαδιάζει θέλεις δεν θέλεις.
Καταπληκτική μουσική και καταπληκτικό παίξιμο.
Δεν είναι πράξενο που πολλοί που άκουσαν την πλάκα του γραμμοφώνου τότε (μεταξύ αυτών και ο Γιάννης Παπαιωάννου) αποφάσισαν να μάθουν μπουζούκι!

ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΤΟΜΑΤΕΣ



Το πρώτο τραγούδι που φωνογραφήθηκε με μπουζούκι. Η φωνογράφηση έγινε στην Αμερική και πρόκειται για ένα μουρμούρικο (κατά τον Ηλία Πετρόπουλο) ρεμπέτικο, πάει να πει ένα μοτίβο και... ατέλειωτοι στίχοι παράταιροι μεταξύ τους. Οτι δίστιχο θυμόταν ο καθένας και ταίριαζε το κόλλαγε στο τραγούδι.
Το τραγούδι ανήκει στον Γιαννάκη Ιωαννίδη

Από κάτω απ’ τις ντομάτες βρε
από κάτω απ’ τις ντομάτες Ι Δις
φίλησα δυο μαυρομάτες

Από κάτω από τ’ αμπέλι βρε
από κάτω από τ’ αμπέλι Ι Δις
φίλησα μια παντρεμένη Ι Δις

Μια ελιά και μια ντομάτα βρε
μια ελιά και μια ντομάτα Ι Δις
είναι φέτος η σαλάτα Ι Δις

Βάρα με με το στιλέτο βρε
βάρα με με το στιλέτο Ι Δις
κι όσο αίμα βγάλω πιε το Ι Δις

Το μαντίλι σου διπλώνει βρε
το μαντίλι σου διπλώνει Ι Δις
και θαρρώ πως με μαλώνει Ι Δις



Το πρώτο τραγούδι που φωνογραφήθηκε με μπουζούκι στην Ελλάδα. Η φωνογράφηση έγινε στο ξενοδοχείο ΜΠΑΓΚΕΙΟΝ στην Ομόνοια (υπάρχει θαρρώ ακόμη).
Κάποιοι ισχυρίζονται πως το πρώτο τραγούδι με μπουζούκι ήταν του Γιώργου Μπάτη μα πρόλαβε το τραγούδι του Μάρκου και κυκλοφόρησε πρώτο και έτσι έμεινε στην ιστορία. Μπορεί να είναι και απόδοση δικαιοσύνης όλη τούτη η ιστορία στον ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ.


Έπρεπε να 'ρχόσουνα μάγκα
μες τον τεκέ μας
και ν'άκουγες το μπαγλαμά
και τις διπλοπενιές μας.

Να κάτσεις να 'φχαριστηθείς
ν' ακούσεις και λιγάκι
θέλεις δε θες να σηκωθείς
βόλτα για ζεϊπεκάκι.

Νά 'κουγες το αραμπιέν
και το καραντουζένι
και σε λιγάκι θά 'λεγες
ο αργιλές θα γένει.

Να σου φύγουν οι καημοί
να σπάσεις νταλγκαδάκι
απ' τις πενιές που θά 'κουγες
από το μπουζουκάκι.

ΘΑ ΣΠΑΣΩ ΚΟΥΠΕΣ



Η παλαιότερη φωνογράφηση. Το τραγούδι (παραδοσιακό) φωνογραφήθηκε στη Σμύρνη το 1907 με ερμηνευτές τον Λευτέρη Μελεμενλή και τον Γιάννη Τσανάκα.

Σάββατο 8 Αυγούστου 2009

ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΓΚΑ





Επιθεώρηση του 1932 με τον Πέτρο Κυριακό



Ο Πέτρος Κυριακός ήταν ηθοποιός της επιθεώρησης και του κινηματογράφου και τραγουδιστής του ρεμπέτικου (1891 – 11 Ιουνίου 1984).
Άρχισε την καριέρα του παίζοντας στο "Λαϊκό Θέατρο" του Μεταξουργείου. Έγινε δημοφιλής με το ρόλο του στους Απάχηδες των Αθηνών.
Στον κινηματογράφο έπαιξε στην ταινία Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται. Πέθανε παντελώς ξεχασμένος από τους συναδέλφους του και από τις εφημερίδες. Κηδεύτηκε στο Α' Νεκροταφείο.


Το κείμενο

- Κεσάτια μωρέ βλάμη κι άμα δεν έχει δουλειά, δεν έχει αλισβερίσι
-Τι θα πει αλισβερίσι
-Καλαμπαλίκι μωρ αδερφέ
-Μας φώτισες
-Ε άμα δεν αντίζεσαι τα σέα και τα μέα, γίνου λαγός και πούλευε
-Μα τι γλώσσα είναι αυτή
-Αυτή αδερφέ μου είναι το ησπεράλντο, το λεξικό του μάγκα Κι από ενθάδε κι εμπρός όλη η Ελλάδα θα ξηγιέται μ αυτό το βιολί Και τώρα δώσε βάση για να φωτιστείς, να μη μείνεις στραβός:

Τις κυράδες λέω γοργόνες,
και τους φίλους νταβατζήδες
Τα κορίτσα λέω τρυγόνες,
τα μαστούρια τσαμπουκαλήδες

Το μηδέν το λέω τρίχες
και το δάνειο λέω τράκα
Το εννόησες, λέω, μπήκες
και τους τικιτάνγκ Mαρίκες

Ξέρω κι άλλα, αλλά στρι και κόβω ρόδα
και σας κάνω τη κορόιδα

Σπλάχνο λέω τη γκόμενά μου
και τη μάνα μου γριά μου
Το παρλάν λέω oμιλώντα,
το παλτό Επαμεινώντα

Λέω τον πλούτο μπερεκέτι
και την πιάτσα λέω κουρμπέτι
Το απών το λέω ερήμη,
τ ακακαΐδι καρντερίμι

Ξέρω κι άλλα αλλά δεν τα σκάω μύτη
και πουλεύω σαν σπουργίτι

Τον καπνό τον λέω ντουμάνι,
τον γιατρό τον λέω αλμπάνη
Την κουβέντα λέω λίμα,
τη στενή την λέω τμήμα

Το σιλάνς το λέω μόκο,
τα ψιλά τα λέω μπαγιόκο
Τον καθρέφτη μπανιστήρι,
το συνωστισμό κολλητήρι

Ξέρω κι άλλα από τέτοια φίνα, μάτσα
και σας κάνω την μπεκάτσα

Τα μεράκια λέω νταλκάδες,
τους κουτούς τους λέω χαλβάδες
Το θυμό τσαμπουκαλίκι,
την αναποδιά μανίκι

Τη γιορτή καλαμπαλίκι,
το κουράγιο ζοριλίκι
Το μαχαίρι λέω λάζο
και το τρώω μπουζουριάζω

Τώρα πάω μονάχα σκάβω κερκινάδες
κι απολάω σαπουνάδες
Τώρα πάω μονάχα σκάβω πατινάδα
κι απολάω σαπουνάδα

Το ψωμί το λέω μπανιόκα
και τη φτώχια λέω μουρμούρα
Την αλλήθωρη σορόκα
και τη μπάζα λωβητούρα

Τους αθλητάς λέω μπεμπέδες,
τους προσκόπους πιτσιρίκια
Τους δαντήδες κουραμπιέδες
και τα γλέντια μερακλίκια

Τώρα στρίβω και τραβάω στη γειτονιά μου,
να μην έβρω τον μπελά μου

ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΝΑ



Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία: Ανέστος Δεληάς ή Αρτέμης. Τον συνοδεύει ο Στράτος Παγιουμτζής ή Τεμπέλης


Δεν είδανε τα μάτια μου τέτοια καλή γυναίκα,
να της ζητά 'γω ενά φιλί και να μου δίνει δέκα,
να της ζητάω ενά φιλί και να μου δίνει δέκα,
δεν είδανε τα μάτια μου τέτοια καλή γυναίκα.

Θυμήσου μια τον άντρα σου, θυμήσου με και μένα,
δωσέ τ'αντρού σου δυο φιλιά, δωσέ και μένα ένα,
δωσέ τ'αντρού σου δυο φιλιά, δωσέ και μένα ένα,
θυμήσου μια τον άντρα σου, θυμήσου με και μένα.

Με λίγωσες απ'τα φιλιά μεσ΄στη θερμ'αγκαλιά σου,
μ'έκανες και γίνηκα κλειδί για την καρδιά σου,
μ'έκανες και γίνηκα κλειδί για την καρδιά σου
με λίγωσες απ'τα φιλιά μεσ΄στη θερμή αγκαλιά σου.

Μ'εσένανε που έμπλεξα κοντεύω να χτικιάσω,
αλλαξέ πια τη γνώμη σου, τα νιάτα μου θα χάσω,
αλλαξέ πια τη γνώμη σου, τα νιάτα μου θα χάσω,
μ'εσένανε που έμπλεξα κοντεύω να χτικιάσω
.

ΤΙ ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΣ



Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης, Θεσσαλός Μουσική: Στέλιος Χρυσίνης Eρμηνεία: Μαρίκα Νίνου & Σταύρος Τζουανάκος


Μοβόρο πάντοτε με λες
γιατί γελάω όταν κλαίς,
στο λέω τι συμβαίνει,
το κλάμα σ' ομορφαίνει.


Τι όμορφη που είσαι όταν κλαίς,
το δάκρυ σαν διαμάντι αργοκυλάει.
Αγάπη μου, τι όμορφα που κλαίς.
Ακόμα λίγο κλάψε και σου πάει.


Ξανά σε πρόσεξα κι εχτές,
την ώρα π' άρχισες να κλαίς
και ήσουνα, βρε φως μου
η πι'όμορφη του κόσμου.


Τι όμορφη που είσαι όταν κλαίς,
το δάκρυ σαν διαμάντι αργοκυλάει.
Αγάπη μου, τι όμορφα που κλαίς.
Ακόμα λίγο κλάψε και σου πάει.


Μοβόρο, μη με ξαναπείς
και την αλήθεια αν θες να δείς,
κοιτάξου στον καθρέφτη,
δεν θα με βγάλεις ψεύτη.


Τι όμορφη που είσαι όταν κλαίς,
το δάκρυ σαν διαμάντι αργοκυλάει.
Αγάπη μου, τι όμορφα που κλαίς.
Ακόμα λίγο κλάψε και σου πάει.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΡΕΜΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΝΤΟΥΝΙΑ




Στίχοι, Μουσική, ερμηνεία: Μάρκος Βαμβακάρης


Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά
εμένα μ' αγαπούνε
μόλις θα μ' αντικρίσουνε
θυσία θα γενούνε

Όσοι δε με γνωρίζουνε
τώρα θα με γνωρίσουν
εγώ κάνω την τσάρκα μου
κι ας με καλαμπουρίζουν

Και 'γώ φτωχός γεννήθηκα
στον κόσμο έχω γνωρίσει
μέσα απ' τα φύλλα της καρδιάς
εγώ έχω μαρτυρήσει

Όλοι οι κουτσαβάκηδες
που ζούνε στο κουρμπέτι
κι αυτοί μες στην καρδούλα τους
έχουν μεγάλο ντέρτι

ΤΟ ΜΙΝΟΡΕ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ




Τραγούδι του Σπύρου Περιστέρη σε στίχους Μίνωα Μάτσα.
Ισχυρίζονται πολλοί (και πιθανότατα να έχουν δίκιο)ότι το τραγούδι είναι του Απόστολου Χατζηχρήστου , ο οποιος το ερμηνεύει μαζι με τον Μάρκο Βαμβακάρη


Ξύπνα, μικρό μου, κι άκουσε
κάποιο μινόρε της αυγής,
για σένανε είναι γραμμένο
από το κλάμα κάποιας ψυχής.

Το παραθύρι σου άνοιξε
ρίξε μου μια γλυκιά ματιά
Κι ας σβήσω πια τότε, μικρό μου,
μπροστά στο σπίτι σου σε μια γωνιά.

ΕΙΔΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Δεν ζούμε στην εποχή του Λυκούργου. Οι διάφοροι «Καιάδες», παρά του ότι δεν έπαψαν να υπάρχουν με διάφορες μορφές, είναι «ντεμοντέ» (θα ευχόμουν να ήταν ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ), στην εποχή μας.
Τα άτομα με ειδικές ικανότητες (Α.Μ.Ε.Α) και τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες έχουν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα σε κάθε έκφανση της ζωής. Έχουν δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή εν τέλει. Είναι παράξενο, ένα αυτονόητο δικαίωμα να χρειάζεται συνταγματική κατοχύρωση μόνο και μόνο γιατί τα άτομα αυτά έχουν μια ιδιαιτερότητα.
Παραθέτω το ιστορικό της προσπάθειας στέγασης των παιδιών αυτών σε ειδικά κτίρια στη Λευκάδα, μέσα από αποφάσεις του Δ.Σ. του δήμου Λευκάδας.
Θαρρώ αξίζει τον κόπο να διαπιστωθεί από όλους ότι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΟΥΛΗΣΗ για άμεση αντιμετώπιση των προβλημάτων. Θαρρώ ότι αποφασίζεται, γίνεται γιατί υπάρχει μια υποχρέωση και όχι γιατί πραγματικά οι αρμόδιοι αντιλαμβάνονται ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ αντιμετώπισης των παιδιών αυτών ΜΕ ΙΣΟΤΙΜΙΑ.
Θαρρώ ότι ηθελημένα πετούνε διαρκώς την μπάλα έξω από το γήπεδο!
। Εύχομαι να κάνω λάθος. Το εύχομαι πραγματικά και θαρρώ ο καιρός θα δείξει…
Ε.Ε.Ε.Κ.
Ύστερα από μεγάλες προσπάθειες και αγώνες, κυρίως των γονέων και των συλλογικών τους φορέων, αποφασίστηκε από το Υπουργείο Παιδείας, η ίδρυση Εργαστηρίου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ε.Ε.Ε.Κ.) (ΦΕΚ 2053/τ.Β΄/6-10-2008) στη Λευκάδα.
Το Ε.Ε.Ε.Κ. είναι σχολείο Β΄ θμιας εκπαίδευσης, για παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Το σχολείο αυτό, έχει ιδρυθεί από τον Οκτώβριο του 2008. Αν και υπάρχει ο απαιτούμενος αριθμός μαθητών για να φοιτήσουν, δυστυχώς δεν έχει δοθεί λύση στο θέμα της στέγασής του.
Υπάρχουν μαθητές που ταλαιπωρούνται καθημερινά, μετακινούμενοι πολλά χιλιόμετρα την ημέρα, για να μπορέσουν να φοιτήσουν (υπάρχει τέτοιο σχολείο στη Ν. Σαμψούντα Πρεβέζης).
Υπάρχουν άλλοι, που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν το σχολείο.
Στο Δημοτικό Συμβούλιο έχει γίνει επανειλημμένα, αναφορά για το θέμα αυτό.
Εδώ και καιρό, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ατόμων με αναπηρία «ΦΩΛΙΑ», δραστηριοποιείται στην κατεύθυνση λύσης του προβλήματος.
Έχει μάλιστα στείλει σχετική επιστολή στο Δήμο, στη Νομαρχία και στους λοιπούς αρμόδιους φορείς από τις αρχές Ιουλίου.

Παρ’ όλες αυτές τις προσπάθειες, η έναρξη της καινούργιας σχολικής χρονιάς πλησιάζει και είναι απολύτως ορατός ο κίνδυνος τα παιδιά αυτά, πάλι να μην έχουν σχολείο για να φοιτήσουν και να στερηθούν το κατοχυρωμένο συνταγματικά δικαίωμα τους στην εκπαίδευση.

Ο Δήμος της Λευκάδας οφείλει, όχι μόνο για λόγους τυπικής αρμοδιότητας, αλλά κυρίως για λόγους ουσιαστικούς (κοινωνικούς κ.α.), να συμβάλει αποφασιστικά στην ΑΜΕΣΗ λύση του προβλήματος.
Στα πλαίσια αυτά, η δημοτική κίνηση «ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ» ανέλαβε πρωτοβουλία συνεννόησης, με τη Δημοτική Αρχή και τις άλλες Δημοτικές παρατάξεις σε μια προσπάθεια να υπάρξει η καλύτερη δυνατή και ταυτόχρονα συναινετική λύση. πριν το Δ.Σ της 29/7/2009.
Οι δημοτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης συμφώνησαν να καταθέσουν κοινή πρόταση (εισηγητής ο Κ. Δρακονταειδής) η οποία είναι η παρακάτω:

1. O χώρος εγκατάστασης του Εργαστηρίου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ε.Ε.Ε.Κ.) από την καινούργια σχολική χρονιά, να είναι το Κέντρο Νεότητας, ο χώρος δηλαδή που στεγάζονταν μέρος του Μουσικού σχολείου.
2. Να γίνουν άμεσα, με ευθύνη της Δημοτικής Αρχής, όσες εργασίες απαιτηθούν, για τη βελτίωση της λειτουργίας των εγκαταστάσεων του.
3. Να διαμορφωθεί ο κατάλληλος προαύλιος χώρος για τις λοιπές δραστηριότητες των μαθητών (γυμναστική, κ.λ.π).

Η πρόταση αυτή θεωρήθηκε περισσότερο λειτουργική, αποτελεσματική, ρεαλιστική και άμεσα υλοποιήσιμη, με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν.
Είναι η ίδια πρόταση που κατέθεσε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία «Η ΦΩΛΙΑ».
Ο κ. Δήμαρχος, στις προηγούμενες συζητήσεις, δεν συμφώνησε με την προτεινόμενη λύση και, επικαλούμενος ανάγκες χρήσης του χώρου από τους υπαλλήλους του δήμου, προσπάθησε να στραφεί στη λύση ενοικίασης χώρου.
Στην αρχή των συζητήσεων φάνηκε να συμφωνεί στην κατεύθυνση να πάει το σχολείο στο χώρο του Μουσικού μεν στα … λυόμενα δε! Πάει να πει σε ένα άλλο «Καιάδα». Ευτυχώς, κάτω από την πίεση των πραγμάτων, άλλαξε γνώμη στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Πρότεινε, όπως και η εισήγηση, το χώρο του Κέντρου Νεότητας, όχι όμως αυτόν που στεγάζονταν μέρος του Μουσικού Σχολείου, αλλά τον υπολειπόμενο, που είναι οι δυο μεγάλες αίθουσες (εκδηλώσεων και αυτή με τα ανισοϋψή επίπεδα).
Τελικά, η πρόταση αυτή ψηφίστηκε, με ένα μόνο λευκό (κ. Σπ. Κόγκας).

Βεβαίως ο χώρος δεν είναι τόσο λειτουργικός και απαιτούνται χρονοβόρες τεχνικές παρεμβάσεις. Απαιτείται και ένα σημαντικό κόστος για αυτές.
Ο δήμαρχος δεσμεύτηκε ότι θα τρέξει τις διαδικασίες γρήγορα, ώστε η καινούργια σχολική χρονιά να βρει τα παιδιά στο σχολείο.
Φοβούμαι ότι ο καιρός είναι λίγος μέχρι τη νέα σχολική χρονιά και οι ρυθμοί μας είναι αργοί (ακόμη και αν έχουμε όλη τη διάθεση). Αρα…

ΕΙΔΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Η μεταστέγαση, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, του Ειδικού Σχολείου από τη «ντροπή» των λυομένων δεν φαίνεται να λύνεται.

Αντιγράφω από το site της κίνησης «ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ (www.oloigiatilefkada.gr)».

«…Στο προηγούμενο Δ.Σ. είχε συζητηθεί ξανά, ο τρόπος χρηματοδότησης - κατασκευής του Ειδικού Σχολείου.
Το σώμα είχε αποφασίσει να κατασκευασθεί από τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων.
Έχει σημασία να θυμίσουμε πως είχε παρθεί εκείνη η απόφαση.
Ο αντιδήμαρχος κ. Σπ. Κόγκας, εκ μέρους της πλειοψηφίας, είχε εισηγηθεί την κατασκευή του μέσω Σ.Δ.Ι.Τ., όπως είχε κάνει και για το 3ο Δημοτικό Σχολείο.
Από τη μεριά μας είχαμε προτείνει, να κατασκευασθεί με χρηματοδότηση από το Δημόσιο (Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων), μέσω προγραμματικής σύμβασης με την Αυτοδιοίκηση (εν προκειμένω το Δήμο).
Προτείναμε όμως, εκτός της μεθόδου κατασκευής του από το Δημόσιο (Ο.Σ.Κ.) και έναν άλλο τρόπο, ό οποίος επιτάχυνε κατά πολύ τη λύση του προβλήματος.
Να κατασκευασθεί κατευθείαν από τη Νομαρχία ή το Δήμο (δεν έχει σημασία).
Εξηγούμαστε: Το συνολικό κόστος του έργου εκτιμάται από 350.000 έως 400.000 ευρώ. Αυτήν την στιγμή υπάρχουν διαθέσιμα, περίπου 230.000 ευρώ. Το υπολειπόμενο ποσό, για να καλυφθεί ολόκληρη η δαπάνη, είναι μικρό και μπορεί σχετικά εύκολα να βρεθεί.
Αυτό είναι το κύριο, για τα παιδιά που συνεχίζουν να κάνουν μάθημα μέσα στα κοντέϊνερς.
Η παράταξη του κ. κ. Βλάχου, συμφώνησε με την πρότασή μας, να κατασκευασθεί από το Δημόσιο (Ο.Σ.Κ.), παρά το ότι για το 3ο Δημοτικό είχε ψηφίσει ΣΔΙΤ.
Επίσης, τρεις δημοτικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας (οι κ.κ. Ε. Κατωπόδη, Δ. Καλέζου και Σ. Βρεττού), συμφώνησαν.
Ο κ. Δήμαρχος, βλέποντας ότι η πρότασή του για Σ.Δ.Ι.Τ. δεν περνάει, ζήτησε αναβολή (η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο).
Η πρότασή του, απορρίφθηκε.
Τότε, ώ του θαύματος, συμφωνεί και αυτός, τασσόμενος υπέρ της κατασκευής του από τον Ο.Σ.Κ.
Ο αντιδήμαρχος κ. Σπ. Κόγκας, ήταν ο μοναδικός, που επέμεινε μέχρι τέλους.
Αφού είπε στον κ. Δήμαρχο «…με αδειάσατε κ. Δήμαρχε», ψήφισε υπέρ των Σ.Δ.Ι.Τ..
Η εξέλιξη αυτή, ανεξάρτητα από τις παλινωδίες τους, ήταν αναμφισβήτητα θετική.
Κανείς τους όμως δεν ασχολήθηκε με την δεύτερη (εναλλακτική) πρόταση που καταθέσαμε. Να κατασκευασθεί από τη Νομαρχία ή το Δήμο.
Στο τωρινό Δ.Σ., ο εισηγητής κ. Σ. Κόγκας, επανάφερε την αρχική πρόταση της πλειοψηφίας. Να αλλάξει δηλαδή την απόφασή του το σώμα και να γίνει η κατασκευή του μέσω ΣΔΙΤ.
Τα βασικό του επιχείρημα ήταν ότι σε σύσκεψη που έγινε στη Νομαρχία παρουσία του Γ. Δ/ντή του ΟΣΚ, του Προϊσταμένου Τεχνικών Υπηρεσιών Σ.Δ.Ι.Τ., του κ. Νομάρχη κ.λ.π., οι ανωτέρω κύριοι πρότειναν τη κατασκευή του με ΣΔΙΤ, για λόγους χρόνου.
Πρόταση με την οποία συμφώνησε ο κ. Νομάρχης !
Ενημερώσαμε το Δ.Σ. ότι οι συγκεκριμένοι κύριοι, γυρνούν την Ελλάδα, προσπαθώντας να πείσουν όσες αυτοδιοικήσεις είχαν πάρει απόφαση για κατασκευή μέσω του Δημοσίου, να την αλλάξουν.
Επιμείναμε δε, στο να μην αλλάξει η προηγούμενη απόφαση για κατασκευή του μέσω Ο.Σ.Κ..
Επαναφέραμε όμως παράλληλα την πρότασή μας, για διερεύνηση με πρωτοβουλία του Δήμου, της κατασκευής του Ειδικού Σχολείου, κατευθείαν από τη Νομαρχία ή το Δήμο. Είναι κάτι, που μπορεί να γίνει εύκολα και γρήγορα.
Την ίδια πρόταση έχει κάνει με επιστολή του, που κοινοποίησε σε Νομαρχία και Δήμο, και το Σωματείο Α.Μ.Ε.Α. «Η ΕΛΠΙΔΑ».
Η πρόταση αυτή τελικά εγκρίθηκε από όλες τις παρατάξεις. Μειοψήφησε μόνο ο εισηγητής.
Ελπίζουμε, να το εννοούν και στην πράξη».


Δικαίωμα στη ζωή

Πίστευα πάντα, και εξακολουθώ να πιστεύω, πως το δικαίωμα στην ζωή και στην διαφορετικότητα, είναι αξιώματα, ούτε καν κανόνες που επιδέχονται εξαιρέσεις…
Τα ΑΜΕΑ είναι άτομα που βρίσκονται δίπλα μας καθημερινά. Πολλά από αυτά κάποτε ήσαν υγιείς άνθρωποι, όπως εμείς σήμερα, και κανείς από αυτούς δεν φανταζόταν ότι θα βρεθεί να δίνει μάχη επιβίωσης κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, όπως είναι οι συνθήκες για τα ΑΜΕΑ στη χώρα μας. Η ένταξη των ΑΜΕΑ σε μια Δίκαιη Κοινωνία είναι ακόμα και θα παραμείνει για πολύ καιρό ένα από τα ζητούμενα αυτής της Δίκαιης και Ισότιμης Κοινωνίας Πολιτών που οι περισσότεροι επιδιώκουμε.
Ο «άλλος» Έλληνας Πολίτης, είναι αυτός που τυγχάνει αξιοπρεπούς αντιμετώπισης κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και σωστός πολιτικός, εκπρόσωπος του λαού, είναι αυτός που έχει τη βούληση αυτό να επιδιώκει και αυτό να επιτυγχάνει:
Την καταπολέμηση των διακρίσεων, την άρση των αποκλεισμών και την ισότιμη ένταξη των πολιτών στην ελληνική κοινωνία.
Η νοοτροπία μας πρέπει και οφείλει ν’ αλλάξει!
Η προάσπιση των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα είναι υπόθεση όλων μας και έχουμε συλλογική και ατομική ευθύνη γι’ αυτό।


Θέμα παιδείας

Ανέκαθεν πίστευα πως το να αλλάξουμε είναι θέμα παιδείας.
Μήπως θα έπρεπε επιτέλους να ενσωματωθεί στο σχολικό ωρολόγιο πρόγραμμα, ένα μάθημα με θεματική προσέγγιση των ατόμων με αναπηρία; Μήπως πρέπει κι εμείς οι «μεγάλοι» να παρακολουθήσουμε αντίστοιχα μαθήματα; Να κάνουμε βήματα ουσιαστικής προόδου σ’ ένα τόσο ευαίσθητο τομέα;Θαρρώ είναι καιρός…

4/8/2009

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ και «πολιτισμός»

Παρακολούθησα προχθές μια θεατρική παράσταση από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Τσουκαλάδων. Μια παράσταση στην οποία πρωταγωνιστές ήταν μικρά παιδιά, τα οποία έβγαλαν στη σκηνή όλο το πάθος και τον ενθουσιασμό τους.
Το έργο ήταν το «Χρυσολούλουδο» της Ζωής Βαλάση, ένα έργο όχι τόσο «αβανταδόρικο» θεατρικά μα με νόημα και μηνύματα για την ειρήνη.
Δεν με αφορά η κριτική της παράστασης, με αφορά η ενέργεια αυτή καθ΄ αυτή.
Άλλωστε όπως έλεγε ο μεγάλος δάσκαλος του θεάτρου μας Κάρολος Κουν…

«Δεν κάνουμε Θέατρο για το Θέατρο. Δεν κάνουμε Θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε Θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας.»

Και όπως γράφει η πρόεδρος του συλλόγου Τάνια Νικολαίδου στο δελτίο τύπου για την παράσταση …

«Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος, ο καθένας από εσάς, τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος... Μαζί, ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το Θέατρο ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν' αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί μια αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το Θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου».

Θέλω και πρέπει να αναφερθώ στους συντελεστές της παράστασης γιατί πέραν των άλλων υπάρχει μια (και αντιρατσιστική) χημεία.
Σκηνοθεσία : Λουκία Κατωπόδη

Μουσική σύνθεση και εκτέλεση στο πιάνο επί σκηνής: Δημήτρης Φαρμάκης (μαθητής Γυμνασίου)
Σκηνικά : Τία Μπλάυ
Ηθοποιοί : Δημήτρης Βεργίνης, Διονύσης Βεργίνης, Ελπίδα Ζαβιτσάνου, Ελένη Κανελοπούλου, Κρίστυ Μαγγίνα, Δέσποινα Παπαδοπούλου, Γλυκερία Ροντογιάννη, Ζωή Ροντογιάννη, Κυριακή Ροντογιάννη, Μαρία Ροντογιάννη, Βασίλης Ροντογιάννης, Άννα- Μαρία Τυπάλδου, Πόπη Τυπάλδου, Τζούλιο Κεντράϊ, Άντζελο Κεντράϊ, Μάριο Κρίστο.

Είναι σημαντικό ότι το έργο υπέγραψε η Λουκία Κατωπόδη, γνωστή για την καταπληκτική δουλειά της στο θεατρικό εργαστήρι του δήμου Λευκάδας.
Είναι σημαντικό ότι τα σκηνικά δημιουργήθηκαν, από την Τία Μπλάυ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, τα οποία, διδασκόμενα συγχρόνως ζωγραφική, βοήθησαν και ακόμη σημαντικότερο ότι τη ζωντανή (και πολύ καλή) μουσική συνέθεσε και έπαιξε επί σκηνής ο, δεκατριάχρονος μόλις, μαθητής Δημήτρης Φαρμάκης.


Δια ταύτα

Τέτοιες προσπάθειες θαρρώ είναι υποχρέωσή μας να τις υποστηρίζουμε και να τις προωθούμε. Γιατί είναι ο μόνος ίσως τρόπος να βγούμε από το τέλμα της πολιτισμικής στασιμότητας. Να δώσουμε τόπο, τρόπο και μέσα στα νέα παιδιά να δουλέψουν. Να αξιοποιήσουμε το ταλέντο και το μεράκι τους, παραμερίζοντας την εγωιστική μας «σωστή» τάχα άποψη. Να δώσουμε κίνητρα και εφόδια, να μην τρομάξουμε από το «νέο» και το «πρωτοποριακό», να μη θέλουμε να ποδηγετούμε κάθε προσπάθεια, να κάτσουμε «στη γωνία μας» επιτέλους όλοι εμείς οι «ειδικοί» που γίναμε κατεστημένο και καραβανάδες του πολιτισμού (όσοι γίναμε).
Να λοιπόν κύριοι που «ηγείστε» του πολιτισμού «πεδίον δόξης λαμπρό». Να ο τρόπος Να πως, με χρήματα που δεν φτάνουν για ένα προσκεκλημένο συγκρότημα ή θίασο, για ένα fast food πολιτισμό πολλές φορές, σε όλα τα χωριά μπορούν να δημιουργηθούν εργαστήρια και τόσοι άνθρωποι να ασχοληθούν και να δημιουργήσουν.
Να λοιπόν πως γεμίζουν δημιουργικά οι άδειες ημέρες του χειμώνα. Να πως μικρά παιδιά παιδεύονται στον πολιτισμό, να πως νέοι άνθρωποι μπορούν να ξεφύγουν από τη μελαγχολία του φραπέ, της καφετερίας, του τσιγάρου και των «άλλων» ουσιών.
Η κοινωνία χρειάζεται να ξεκολλήσει από την πολυθρόνα και το τηλεκοντρόλ. Να βρει διέξοδο της δύσκολους μήνες.
Ο πολιτισμός πρέπει να επιστρέψει της κοιτίδες του. Η έτοιμη τροφή που σερβίρεται (όσο καλή κι αν φαντάζει) δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντισταθμίσει την προσπάθεια για ερασιτεχνική δημιουργία, μέσα από την ανάπτυξη των πολιτιστικών συλλόγων και όλων των φορέων πολιτισμού του τόπου.
Τα νιάτα πρέπει να βρουν διέξοδο στα αδιέξοδά τους και ο δρόμος της δημιουργίας είναι μια λύση.


Υ.Γ. Δεν κατάφερα να δω την παράσταση του Συλλόγου των Σφακιωτών, όμως επειδή ξέρω το φίλο μου τον Γιώργο Καρανάσο που τη σκηνοθέτησε, θα ήταν προσεγμένη. Επαναλαμβάνω. Σημασία έχει η προσπάθεια για δημιουργία και στο δήμο των Σφακιωτών γίνεται αρκετή εδώ και χρόνια.


«Ανοιχτή» γελοιότητα


Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε όλοι, και κυρίως οι υπεύθυνοι του πολιτισμού στον τόπο, ότι το να αποκαλείς την αυλή ενός σχολείου ανοιχτό θέατρο, καταντά γελοιότητα.

Εντάξει δεν έχουμε θέατρο. Εντάξει η Λευκάδα, με μια παράδοση χρόνων και χρόνων στον πολιτισμό, με πρωτοποριακές εκδηλώσεις και θεσμούς πενήντα τόσων χρόνων, δεν κατάφερε, γιατί για κατόρθωμα πρόκειται, να αποκτήσει ένα στοιχειώδη θεατρικό χώρο.
Ε! Είναι γελοίο εν τέλει, προκειμένου να κρύψουμε την ανικανότητά μας, να βαφτίζουμε την αυλή ενός σχολείου και το πατάρι ενός μπουλουκιού, ανοιχτό θέατρο και περισσότερο γελοίο να το γράφουμε στις αφίσες και στα προγράμματά μας.
Ποιόν πάμε να κοροϊδέψουμε;

Η … Τάμτα δεν ρυπαίνει;

Κάθε φορά που έχουμε προεκλογική περίοδο γίνεται της κακομοίρας με τις αφίσες και την αφισοκόλληση.
Κάποιοι αρμόδιοι και κάποιοι «καλαμαράδες», που το παίζουν σωτήρες τούτου του τόπου, βρίσκουν την ευκαιρία να πετάξουν τη χολή τους εναντίον των, αριστερών κυρίως, κομμάτων τα οποία, μη έχοντας πόρους για άλλης μορφής διαφήμιση, καταφεύγουν στην λύση της αφίσας και των πανό.
Δεν λέω ότι έχουν άδικο. Υπάρχει ρύπανση και το θέαμα δεν είναι ότι καλύτερο. Όμως εκλογές είναι, πρέπει να έχουν ένα χρώμα. Όμως…
Οι ίδιοι άνθρωποι τούτο τον καιρό καταπίνουν τη γλώσσα τους και «ποιούν τον Παπίαν» όταν η αφισορύπανση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ο Ρέμος, ο Πλούταρχος, η Τάμτα, η Χρηστιά, η… Πετρούλα, οι θεατρικοί θίασοι, βρίσκονται, μια και δυο φορές οι περισσότεροι, σε κάθε κολώνα. Όλοι αυτοί δεν ρυπαίνουν; Στο κάτω της γραφής τους περισσότερους τους φέρνει το Πνευματικό Κέντρο και η αφισορύπανση γίνεται βαρύτερη.

Αποφρακτικό

Είναι γνωστό το πρόβλημα της αποχέτευσης του Αγίου Νικήτα. Δόθηκαν αρκετά χρήματα, είναι αλήθεια, για την αποκατάσταση της. Όμως μια συμβατική υποχρέωση που ανέλαβε ο δήμος της Λευκάδας, να στέλνει κάθε δέκα ημέρες το αποφρακτικό να καθαρίζει τον αγωγό, δεν τηρήθηκε με αποτέλεσμα τούτες τις ημέρες ο αγωγός να βουλώσει με ότι αυτό συνεπάγεται.
Δυο τρεις μήνες έχει πολύ κόσμο ο Άγιος Νικήτας. Εκατοντάδες άνθρωποι ζουν από τον τουρισμό.
Θαρρώ πως τέτοιες «αμέλειες», γιατί για αμέλεια θα μιλήσουν, είναι απαράδεκτες. Τέτοιες «αμέλειες» προσβάλλουν το νησί και διώχνουν κόσμο.
Και είναι και το χωριό του δημάρχου…

Parking

Αφού αναφέρθηκα στον τουρισμό να ρωτήσω τον όποιο αρμόδιο, γιατί για το θέμα εμπλέκονται πολλοί.
Φτιάξαμε ή όχι ένα πανάκριβο Parking δίπλα στο ΚΤΕΛ; Φτιάξαμε. Το φτιάξαμε για να πηγαίνουν τα μεγάλα αυτοκίνητα ή όχι;
(Ξέρω ότι οι αναγνώστες μου τώρα μειδιούν ή κουνούν το κεφάλι τους με σημασία. Τους καταλαβαίνω μα είμαι υποχρεωμένος να ρωτήσω).
Γιατί λοιπόν τα τουριστικά λεωφορεία παρκάρουν στην παραλία μπροστά στο Ηρώο ; Γιατί καταλαμβάνουν τον χώρο με αποτέλεσμα να γίνονται επικίνδυνα για τους πεζούς και τους εποχούμενους; Ποιοι υπεύθυνοι κάνουν «γαργάρα» τούτη τη φανερή ανορθογραφία και με ποια δικαιολογία;
Λευκάς το μεγαλείο σου!

28/7/2009