Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Αγριάδα, Αγρόπυρο το έρπον (Elytrigia repens, Elymus repens, Agropyron repens, Triticum repens)



Πολυετές ζιζάνιο των αγρών που πολλαπλασιάζεται σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα και δυσχεραίνει την καλλιέργεια των χωραφιών. Είναι πολυετές, αυτοφυές ζιζάνιο και με πολύ μακριές διακλαδιζόμενες ρίζες. Το βάθος τους μπορεί να φτάσει και τα 30 με 35 εκ. Υπάρχουν διάφορα είδη και φυτρώνει παντού στη γη, από τις παραθαλάσσιες περιοχές μέχρι τα ψηλά βουνά. Αναπαράγεται πολύ εύκολα. Ένας φρεσκοκομμένος βλαστός αγριάδας, αν βρει λίγο υγρασία ριζώνει πολύ γρήγορα.
Ανήκει στην οικογένεια των Αγροστωδών, (gramineae).
Η εξάπλωση της έχει σαν αποτέλεσμα την εξασθένηση των φυτών και των δένδρων αφού απορροφά από το έδαφος ιχνοστοιχεία απαραίτητα για την ανάπτυξη τους.
Φυτρώνει παντού και δεν ξεριζώνεται εύκολα. Η καταπολέμηση της γίνεται με διάφορα ζιζανιοκτόνα, ψεκάζοντας το φύλλωμα όταν βρίσκεται σε ζωηρή ανάπτυξη. Στη συνέχεια το φάρμακο περνάει στο ρίζωμα καταστρέφοντας τελείως το φυτό. Μια οικολογική αντιμετώπιση, και η σωστότερη, είναι το επαναλαμβανόμενο βαθύ όργωμα το καλοκαίρι. Οι ρίζες έτσι εκτίθενται στον ήλιο και ξεραίνονται.
 Άλλα ονόματα: 
Αργόπυρο το έρπον, Τριτικό το έρπον, Άγλωσσο, Αούστας, Άργαστη, Άγρωστη, Κύνοδον δάκτυλον (Cynodon dactylon)

Συστατικά
Η αγριάδα περιέχει μία βλεννώδη ουσία, την τριτισίνη (φρουκτοζάνη) σε ποσοστό 8%, ινοσιτόλη 3%, μανιτόλη, σταθερό έλαιο, βιταμίνες Α και Β, γλυκοσίδιο βανιλλίνης, σαπωνίνη, φυτική κόλλα, σιλικούχο κάλιο, σίδηρο, μικρή ποσότητα πτητικού ελαίου (κυρίως αποτελούμενο από αγροπυρίνη η οποία έχει αποδειχθεί ότι διαθέτει αντιβιοτικές ιδιότητες ευρέως φάσματος).


Θεραπευτικές ιδιότητες
Οι θεραπευτικές ιδιότητες της αγριάδας ήταν γνωστές από την εποχή του Διοσκουρίδη, τον πρώτο αιώνα μ.Χ.
Ήταν βότανο που χρησιμοποιήθηκε ευρέως τον Μεσαίωνα για τις διουρητικές του ιδιότητες.
Ο Culpeper το 1653 γράφει: αν και ένας κηπουρός θα έχει άλλη άποψη για την αγριάδα, ο  γιατρός κρατεί 2 στρέμματα με αγριάδα που αξίζει τα διπλά από 20 στρέμματα καρότα…

John Parkinson το 1640 γράφει: η αγριάδα όχι μόνο διαλύει τις πέτρες στην κύστη, αλλά ανοίγει και τα βουλώματα στο συκώτι και στη χοληδόχο κύστη, υποδεικνύοντας ότι ίσως βοηθάει να διαλύσει ακόμα και τις πέτρες στη χολή.

Η επιτροπή Ε, η ειδική ομάδα που εγκρίνει την ασφάλεια των βοτανικών φαρμάκων για την Γερμανική κυβέρνηση, έχει εγκρίνει την αγριάδα για τη θεραπεία της βρογχίτιδας και της λαρυγγίτιδας όπως επίσης για τις μολύνσεις της κύστης και της πέτρες των νεφρών.
Επίσης χρησιμοποιείτε μαζί με άλλα βότανα για τις αρθρίτιδες και τους ρευματισμούς.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις με παραδείγματα που έχει χρησιμοποιηθεί η αγριάδα σαν φάρμακο στην Ευρώπη όπως για το συκώτι και τα προβλήματα της χολής, ακόμη και ίκτερο.
Στην Κρήτη την ονόμαζαν Αγκρουστο. Την έπιναν όσοι έπασχαν από δρομπίκι (υδρωπικία) και στα παιδιά την έδιναν όταν έχουν κατσίβερη (ιλαρά). Την έπιναν επίσης όταν είχαν στραγγουργιά (δυσουρία) και για τα νεφρά.

Χρήσιμο βότανο…
Είναι από τα πιο χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά και συμπεριλαμβάνεται σε πολλούς συνδυασμούς για τη θεραπεία του προστάτη. Φυσικό αντιβιοτικό και από τα πιο φημισμένα διουρητικά. Είναι μαλακτικό χωρίς παρενέργειες, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες και μειώνει τη χοληστερίνη του αίματος. Βοηθά ενάντια στους κολικούς του συκωτιού, στις πέτρες στη χολή, στη χρυσή και την κυτταρίτιδα. Δρα ως αντισηπτικό και αντιφλεγμονώδες σε ουρικές λοιμώξεις, όπως κυστίτιδα, ουριθρίτιδα, προστατίτιδα (σε άριστο συνδυασμό με Αχιλλαία), στον ρευματισμό και τα αρθριτικά τις ασθένειες του δέρματος και την ηπατίτιδα. Χάρη στην τριτισσίνη που περιέχει (ουσία που έχει παρόμοια δράση με την ινσουλίνη) χρησιμοποιείται ως βοηθητικό στην ασθένεια του διαβήτη. Γάλλοι βοτανολόγοι χρησιμοποιούν τα φύλλα για τη διέγερση του συκωτιού και της χολής.
Είναι ωφέλιμο για νεφρόλιθους και ψαμμίαση (άμμο στα νεφρά). Είναι χρήσιμη σε προβλήματα νυκτερινής ακράτειας. Σε προβλήματα υπέρτασης βοηθά σημαντικά μόνη της η σε συνδυασμό με φύλλα ελιάς ή κλωνάρια Οξιού.
Θεωρείται ότι δρα κατά των πόνων των νεφρών και των φλογώσεων τους.
το έγχυμα της ρίζας συνιστάται για τον καρκίνο του ήπατος.
Το αφέψημα αγριάδας:
 καθαρίζει το αίμα,
► μαζί με τη γλυκόριζα είναι αντιπυρετικό και έχει ευεργετική επίδραση στην έκκριση της χολής. Γι' αυτό συνιστάται στην χολοκυστίτιδα και στην χολαγγειίτιδα
► Είναι ανθελμινθικό και σκοτώνει τα παράσιτα των εντέρων.
Τα ζώα, σκύλοι και γάτες τρώνε φύλλα αγριάδας όταν έχουν προβλήματα στη κοιλιά τους ή όταν θέλουν να κάνουν εμετό, κυρίως οι γάτες που με τον καθαρισμό τους τρώνε και τρίχες που με αυτό τον τρόπο τις κάνουν ένα μπαλάκι και θέλουν να τις βγάλουν από μέσα τους.
Το ρίζωμα του αγρόπυρου με ζύμωση και απόσταξη δίνει οινόπνευμα.
Παλαιότερα τις ρίζες αγριάδας τις ανακάτευαν με σιτάρι και τις πρόσθεταν στο αλεύρι για να κάνουν ψωμί. Τις έριχναν και στο κριθάρι για να κάνουν μπύρα.
 
Ανθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη  - συλλογή
Ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα φύλλα και κυρίως η ρίζα της Αγριάδας.
Τα φύλλα τα συλλέγουμε νωρίς το καλοκαίρι που είναι σε άνθιση και τις ρίζες το Φθινόπωρο ή την Άνοιξη.
Οταν λέμε ρίζα εννοούμε τα ριζώματα και οι ριζώδεις μίσχοι ή στόλωνες. Το ρίζωμα το συλλέγουμε την Ανοιξη ή στις αρχές του Φθινοπώρου. Το πλένουμε και το ξηραίνουμε σε σκιερό και αεριζόμενο χώρο. Με σωστές συνθήκες φύλαξης (γυάλινα βάζα) διατηρούνται αναλλοίωτες για τρία χρόνια περίπου.

Τρόποι χρήσης
Η χρησιμοποίηση της αγριάδας είναι απλή και όποια αναλογία της είναι ακίνδυνη. Παρασκευάζεται ως αφέψημα.
► Βράζουμε 30 γρ ριζώματα σε ένα λίτρο νερό. Τα αφήνουμε να κρυώσει. Σουρώνουμε και πίνουμε από ένα ποτήρι ή φλιτζάνι, πρωί, μεσημέρι και βράδυ, σκέτο με άδειο στομάχι.
► Μαζί με τα ριζώματα βράζουμε και ίδια ποσότητα μουστάκια καλαμποκιού.
► Βράζουμε 30 γραμμάρια ριζώματα σε νερό για ένα λεπτό και μετράμε από τη στιγμή που αρχίζει να κοχλάζει. Χύνουμε το νερό αυτό και κόβουμε τα ριζώματα σε κομματάκια και τα ξαναβράζουμε σε ένα λίτρο νερού μέχρι να εξατμισθεί ένα 20%. Τότε προσθέτουμε και 10 γρ γλυκόριζα, αφήνουμε να κρυώσει, σουρώνουμε και το πίνουμε τρεις φορές την ημέρα, νηστικοί.
► Αν οι πέτρες από τα νεφρά έχουν κατέβει στην ουροδόχο κύστη, αφού βράσουμε τα ριζώματα της αγριάδας 15 - 20 λεπτά, προσθέτουμε λίγη ρίζα από Φραουλιά, Ξινολάπαθο και μερικά φύλλα Αγριμονίου, τ' αφήνουμε να βράσουν άλλα 5 λεπτά και σουρώνουμε και πίνουμε.
► Για τις φλεγμονές του ουροποιητικού συστήματος βράζουμε 20 γραμμάρια Αγριάδας και Γλυκόριζας, για 20 λεπτά και αφού κρυώσει και σουρωθεί, πίνετε τρία ποτήρια την ημέρα νηστικοί.
Προφυλάξεις
Δεν έχουν αναφερθεί παρενέργειες από τη χρησιμοποίηση του βοτάνου. Προκαλεί μόνο με την παρουσία της πονοκέφαλο στους κηπουρούς που δεν ξέρουν πώς θα καταφέρουν να εξαφανίσουν αυτό το «παράσιτο» από τις καλλιεργούμενες εκτάσεις τους. Παρόλα αυτά η υπερβολική και παρατεταμένη χρήση του βοτάνου πρέπει να αποφεύγεται, διότι η έντονη διουρητική δράση του μπορεί να προκαλέσει υποκαλιαιμία. Επίσης, ασθενείς που πάσχουν από οίδημα που προκαλείται από καρδιακή ή νεφρική νόσο, πρέπει όταν χρησιμοποιούν το βότανο να λαμβάνουν πολλά υγρά για να καθαρίσουν το ουροποιητικό τους σύστημα.
Πηγές:
http://bioagroktima-menekos.com
http://www.iator.gr/
http://www.haniotika-nea.gr