Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Η ΝΥΧΤΑ ΒΓΑΖΕΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΙ ... Ο ΔΗΜΟΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ (;) ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ !

Δεν είναι στα ενδιαφέροντά μου τα εκκλησιαστικά θέματα. Όχι ότι παριστάνω τον άπιστο, ο καθένας έχει τον τρόπο του να πιστεύει, μα γιατί δεν μπορεί κάποιος να ασχολείται «επί παντός επιστητού» και μάλιστα να θέλει να το κάνει με επιτυχία.
Θεωρώ όμως ότι η απόφαση της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου της περασμένης Πέμπτης 14/2/2008, να αποστείλει ψήφισμα στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, υπέρ του Ηγουμένου της Ι. Μονής Φανερωμένης Νικηφόρου Ασπρογέρακα, ο οποίος διεκδικεί τη θέση του μακαριστού μητροπολίτη κ. Νικηφόρου, είναι το λιγότερο ατυχής.
Εκτιμώ βαθύτατα τον Ηγούμενο της Ι. Μονής Φανερωμένης και το έχω εκφράσει δημοσίως αρκετά χρόνια πίσω. Θα χαιρόμουν αν καταλάμβανε τη θέση του μητροπολίτη. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει.
Κάθε πολίτης , και με την ιδιότητά του, έχει δικαίωμα να έχει άποψη για οποιοδήποτε θέμα. Μπορεί να υπογράφει σε κείμενα, να αρθρογραφεί, να προπαγανδίζει, να βροντοφωνάζει τα πιστεύω του.
Η Εκκλησία όμως και η Πολιτεία είναι δυο διακριτές εξουσίες, αυτοδιοικούνται και είναι λάθος να παρεμβαίνει η μία στο θεσμικό πεδίο της άλλης.
Σκέφτεστε π. χ τι θα γινόταν από όλους αν η Εκκλησία έβγαινε και στήριζε στις δημοτικές εκλογές την παράταξη ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ; (για να μη λέω για άλλες παρατάξεις ή για τα … αυτονόητα). Πώς θα αντιδρούσε ο κος Φέτσης;
Έπειτα είναι άκομψο να τάσσεσαι υπέρ ενός υποψηφίου πριν μάθεις τους υπόλοιπους. Δηλαδή αν τελικά, παρ΄ ελπίδα, δεν εκλεγεί ο Ηγούμενος της Φανερωμένης, θα ανοίξει πόλεμος δήμου και νέου μητροπολίτη; Δεν το κατάλαβα.
Θαρρώ πως ο δήμαρχος Λευκάδας τρέχει τα εκατό μέτρα σε κάτω από δέκα δευτερόλεπτα όταν πρόκειται για εκκλησιαστικό θέμα και κυρίως για την Ι. Μονή Φανερωμένης. Όταν πρόκειται για το θέμα των απορριμμάτων, της Λαγκάδας (ες αύριον τα σπουδαία), της κλοπής των φωτιστικών, της κατάληψης (ή της ενοικίασης από … ιδιώτες) των πεζοδρομίων, της καθαριότητας, κ. α, κάνει επί τόπου σημειωτόν!
Να πω αυτό που σκέφτομαι, περί εντεταλμένου, ή να το αφήσω;
Στον καιρό…

Τα κανόνια του … Μπουρανελόνε


Είμαι περίεργος να μάθω τίνος φαεινή ιδέα είναι η τοποθέτηση των κανονιών ένθεν κακείθεν της πλωτής γέφυρας, στην είσοδο της πόλης.
Το καρακιτσαριό σε όλο του το μεγαλείο και συγχωρήστε μου την έκφραση.
Μα είναι δυνατόν να έρχεσαι επισκέπτης στο νησί και να σε σημαδεύουν δυο κανόνια; Εγώ όποτε περνώ, ανατριχιάζω στη θέα τους!
Είναι δυνατόν να είναι γυμνοί οι προμαχώνες του Κάστρου, λίγα μέτρα από τη γέφυρα, και τα κανόνια να είναι στημένα εκεί που τα έβαλαν;
Μήπως δεν θέλουμε άλλους επισκέπτες και το λέμε πλαγίως πλην σαφώς;
Μήπως μας περίσσευαν και δεν ξέραμε τι να τα κάνουμε;
Μήπως κάποιοι θέλουν να κηρύξουμε την … αυτονομία μας και δεν μας το λένε;
Καφενεδάκι
Και μια και αναφέρομαι στη Γέφυρα. Μήπως είναι καιρός να ανακαινιστεί ή να εκλείψει το καφενεδάκι – παράγκα στην είσοδο της πόλης; Οι συναισθηματικοί λόγοι εξέλιπαν λόγω θανάτου της ιστορικής εκμισθώτριάς του. Από ότι γνωρίζω δεν είναι ιδιοκτησία. Η λοιπόν ο ιδιοκτήτης του (το Λιμενικό Ταμείο φαντάζομαι) θα πρέπει να το ευπρεπίσει ή να προχωρήσει στην κατεδάφισή του. Ξέρω καλά ότι θα προκαλέσω αντιδράσεις με αυτό. Υπάρχουν ιστορικοί και συναισθηματικοί λόγοι που το θέλουν να διατηρείται έτσι όπως είναι. Υπάρχει όμως και το Κάστρο και η είσοδος της πόλης και του νομού, που πρέπει να έχουν μια αισθητική. Και η αισθητική δεν έχει να κάμει με συναισθηματισμούς.

Κάστρο


Να παραμείνουμε στο Κάστρο της Αγίας Μαύρας. Θαρρώ είναι προσβολή για όλο το νομό, είναι αντιαισθητική και εξόχως ανθυγιεινή η κατάσταση του περιβάλλοντος χώρου του. Βορειοανατολικά του μια θάλασσα – βούρκος γεμάτη σκουπίδια, στο πλάι του, γειτονικά με τον δρόμο, έλος, βούρλα, καλάμια και κουνούπια και προς τη Φώσσα, μαυρίλα και βρωμιά. Ένα υπέροχο κάστρο που, ενώ θα έπρεπε να είναι το καμάρι του νομού και ένας από τους «κράχτες» του, παραμένει αναξιοποίητο.
Έμαθα από τον κο Τάκη Αραβανή, πρόεδρο του Λιμενικού Ταμείου, ότι έχουν εξασφαλιστεί οι απαραίτητες άδειες και έχει δρομολογηθεί ο εξωτερικός καθαρισμός του και η κατασκευή – διάνοιξη περιμετρικής τάφρου. Μακάρι. Γιατί το Κάστρο και η ευρύτερη περιοχή, είναι το πρόσωπό μας στον κόσμο και θαρρώ κανείς δεν πρέπει να βγαίνει στον κόσμο άπλυτος και… τσιμπλιασμένος!

Γλίστρα
Μένω στο χώρο πέριξ του Κάστρου. Θαρρώ πως η αισθητική απαιτεί να σταματήσει να είναι ταρσανάς. Άρα θα πρέπει να φύγουν τα σκάφη που μερεμετίζονται εκεί. Άρα θα πρέπει να πάνε αλλού. Άρα χρειάζεται επειγόντως ένας χώρος φτιασιδώματος και επισκευής των μικρών πλεούμενων και προφανώς μια γλίστρα για την έξοδό τους από τη θάλασσα..
Επιτέλους! Τόσες βάρκες, τόσα πριάρια, τόσα μικρά σκάφη, δεν είναι δυνατόν να μην έχουν το χώρο επισκευής και συντήρησής τους.
Δεν είναι δυνατόν να καταλαμβάνουν τούτους τους μήνες τα πεζοδρόμια στην ανατολική παραλία ή τον μεσαίο μονοπάτι στη δυτική.
Λίγος σεβασμός από τους αρμοδίους στους επαγγελματίες και ερασιτέχνες ψαράδες, είναι επιβεβλημένος.
Δεν περισσεύουν σε όλους χρήματα, για να τρέχουν στα καρνάγια!
19/02/2008

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008

ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΣΤΗΝ ΑΣΠΡΑΔΑ

Τους περαζόμενους καιρούς στη νήσο Ασπροτόπι
μονάχα ζώα ζούσανε, δεν ζούσανε ανθρώποι.
Μες του νησιού τα ανήλιαγα και σκιερά κατοίκια
ζούσανε φίδια και ασβοί και σαύρες και ποντίκια.
Διάφορα άλλα ερπετά είχανε τη φωλιά τους
στα μέρη εκείνα και δειλά κάνανε τη δουλειά τους.
Στα πιο καλά υψώματα, σε δάση και χωράφια
ζούσαν τα άλλα ζωντανά. Κατσίκια και ελάφια
βόδια, σκυλιά και πρόβατα, γάτες και ζώα άλλα,
λιανά, χοντρά κι αδύναμα, μικρά μα και μεγάλα.
Στον ουρανό πουλιά πολλά επέταγαν ανάρια
και στης θαλάσσης το βυθό ζούσαν χιλιάδες ψάρια.
Το Ασπροτόπι όμορφο. Βουνά γεμάτα δάση
και παραλίες καθαρές, ο νους σου να τα χάσει.
Γύρω πολλά νησόπουλα, κατάφυτα κι εκείνα.
Πάνω στην άμμο την ξανθή ευώδιαζαν τα κρίνα.
Πρωτεύουσά του το νησί είχε την πόλη Ασπράδα
πού χε λιμάνι φυσικό κι όμορφη πεδιάδα.
Απέραντος βιότοπος, με αλυκές ,διβάρια,
να βρίσκουν ότι θέλουνε ζώα, πουλιά και ψάρια.
Η πόλη ήταν βορινή, τη φύσαγε μαΐστρος,
πολλά για κείνη έγραψε των ποιητών ο οίστρος.
Απ την απέναντι στεριά τη χώριζε κανάλι
στενό και κάστρο Ενετικό κοντά στο ακρογιάλι
είχε χτιστεί από παλιά, όμορφο δίχως ταίρι,
που ζώα το ζηλεύανε απ τα ξηρά τα μέρη.
Δικό τους να το κάνουνε μάταια προσπαθούσαν
τα ζώα τ Ανακτορικά και κάκητα κρατούσαν
στ Ασπροτοπιού τα ζωντανά. Μα δεν είναι η ώρα
για ιστορίες παλαβές, πάω στα ζώα τώρα
………………………………………………….
Σας λέγω μόνο εξ αρχής πως πάσα ομοιότης
με πρόσωπα και πράγματα, σύμπτωση είν εν πρώτοις.
……………………………………………………….
Πέρασε γρήγορα ο καιρός, οι εκλογές κοντεύουν
ζώα και κτήνη και πτηνά για δήμαρχοι στοχεύουν.
Γίνεται ο κακός χαμός στο πράσινο το κόμμα
δεκάδα υποψήφια δήλωσαν και ακόμα
δεν ξέρουμε ο κατάλογος πόσο ψηλά θα φτάσει.
Θα είναι ίσως πιο πολλά κι απ τα δεντρά στα δάση…
Σκεφτείτε μόνο τούτο εδώ, Το πονηρό ελάφι
έστειλε σήματα καπνού, ο αρχηγός να μάθει
πως είναι υποψήφιο. Τα ζώα στην Ασπράδα
είχαν μαύρα μεσάνυχτα. Ξέρανε την εννιάδα.
Στους μπλε πολλά ακούγονται να θέλουν εξουσία
αλλά θαρρώ, πιστέψτε με, δεν είναι εκεί η ουσία.

Είναι η απαξίωση το πρόβλημα νομίζω
ενός θεσμού και λέγω σας «γλαύκας πως δεν κομίζω»
μ αυτή τη διαπίστωση. Το κάθε ζώο κρίνει,
πως ο πολύς συνωστισμός το πρόβλημα εντείνει.


Ν ανοίξουμε κατάλογο θαρρώ πως δεν ταιριάζει
με κάθε ζώο χωριστά. Θα γράψω το ποιο βάζει
ανάκατα και βρείτε το δίχως χαρτιά και μάγια,

Βάζει Παγώνι και Τσικνιάς, Πάπια και Κουκουβάγια
Κάστορας
, Μπούφος και Λαγός, Πέρδικα και Κριάρι,
Ελάφι, μια Δεντρογαλιά το χρίσμα πάει να πάρει.
Θέλει κι η Στρουθοκάμηλος αλλά το παίζει χάνος
Κουνάβι, Κάπρος, Λέλεκας, Τράγος και Πελεκάνος.

Βούνης και Τζάνης και Δανής, Τσίνα, Τσίλης και Φίξης
Φερενίκος λέγεται είναι ήξεις αφήξεις-
Ο Φάκης, Βάνας και Ντελής, Βάμπης μα και Βαρίδης
παίζουνε πάντα δυνατά. Ο Λούδας –ευπατρίδης-
θέλει για χρίσμα πιθανό να πέσει παρακάλι,
Το ίδιο πράγμα ακούγεται για Πόδη και Ραμπάλη.
Μένει η Κατέβα και θαρρώ δεν είπα το Σταμάτη
μ αυτός δηλώνει άρνηση. Το δύσκολο κομμάτι
θα είναι η επιλογή. Δεν είναι σχήμα λόγου
πως ζώα θα επιλεγούν εκτός του καταλόγου.
(Έτσι κι αλλιώς εξέσπασε καυγάς και το παγώνι
κατηγορεί πως πέρδικα δρόμο στον μπούφο στρώνει…)

Μην έχει μέλι και ψωμί η θέση η ρημάδα
και θέλουν όλα δήμαρχοι να είναι στην Ασπράδα;
Πρέπει να ξέρεις να μετράς τα αληθινό σου μπόι
μη νοιώθεις πενταόροφο εκεί πού σαι κατώι.
Σαν υποψηφιότητα θα θέσεις δημοσία
να γλύψεις κάποιο κόκαλο από την εξουσία
ζητάς και τούτο βλέπεις το σαν παρακαταθήκη.
Στο μέλλον από τον σανό κομμάτι να σ ανήκει.
Αν ξέρεις πως ελάχιστα είναι τα ποσοστά σου
να πάρεις χρίσμα και πολλά ζώα είναι μπροστά σου
τότε γιατί εκτίθεσαι; Εκτός αν συμφωνήσεις
με άλλα υποψήφια πως αν υποχωρήσεις
κάτι θα σου προσφέρουνε. Το τι κανείς δεν ξέρει.
Πολλά τα διαπλεκόμενα στ Ασπροτοπιού τα μέρη…


Στο τέλος, θυμηθείτε το, ότι θα χάσουν όλα
γιατί με τα πολλά-πολλά τη φάγανε τη φόλα.
Έφτιαξε ο Δράκος κίνηση και τρέχει να προκάμει
με ζώα από όλες τις φωλιές την έκπληξη να κάμει.
Και επειδή είναι σωστός, αγαπητός και ντρέτος
πιστεύω ότι η χρονιά είναι δική του φέτος…

18/2/2006

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ «ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ»

Έπεσε τυχαία στα χέρια μου ένα γράμμα ενός από τους συλληφθέντες στο συλλαλητήριο της 8/3/2007 σε συμμαθητές του. Χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να δημοσιεύσω αποσπάσματά του, διατηρώντας τη σύνταξή του και τις υπογραμμίσεις του. Θεωρώ ότι τούτο το γράμμα πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι γονείς.
Γιατί εμείς οι μεγάλοι κάναμε τον κόσμο των παιδιών μας ένα βόθρο απ’ όπου ξεχειλίζουν τα σκατά. Γιατί εξαγοράσαμε τους όποιους αγώνες μας με μια βολή χειρότερη απ’ την ντροπή. Γιατί αφήσαμε την εξουσία να αλωνίζει στο δικό μας και το δικό τους χωράφι. Γιατί διδάξαμε στα παιδιά μας τη μιζέρια, την ολιγάρκεια, τον συμβιβασμό. Γιατί ξεπουλήσαμε στα παζάρια της πολιτικής τα οράματα της νιότης μας. Γιατί γίναμε οι ίδιοι τσιράκια της εξουσίας, αντί να την ελέγχουμε αυστηρά και να τη μαστιγώνουμε για τα ατοπήματά της.
Γιατί δεν μάθαμε τη φράση του Καζαντζάκη « Ο Θεός μας έδωσε το κεφάλι για να το σηκώνουμε στους καταπιεστές μας»
20/3/2007

«Είμαι ένας από τους 49 συλληφθέντες της 8/3/2007. Με προσήγαγαν μαζί με άλλα 48 παιδιά από το ίδιο σημείο (από τη νησίδα που υπάρχει στη γωνία Μ. Βρετανία και Βασ. Σοφίας) στη ΓΑΔΑ, άνευ λόγου και αιτίας. Ήμουν από τους λίγους τυχερούς που δεν έφαγαν ξύλο και πραγματικά ακόμα απορώ πως τη γλύτωσα. Δεν κατάφερα να ξεφύγω αφού, όπως θα έχετε δει στα βίντεο, μας κύκλωσαν περί τους 100 και παραπάνω αστυνομικοί και μας εξήγησαν με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο πως νοιώθει μια κατσαρίδα όταν, αφού την έχεις ψεκάσει 10 φορές με AROXOL συνεχίζεις επίμονα να τη βαράς με μια παντόφλα….
… Πέρα από την ασφυξία λόγω των χημικών και της φυσούνας που έφαγα στο πρόσωπο, γύρω μου άκουγα πολύ δυνατά τις κραυγές των παιδιών που έβλεπα να χτυπάνε με μεγάλη μανία οι κ. αστυνομικοί….
… Μια κοπέλα που δεν μπορούσε να αναπνεύσει και ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει είπε στους ΜΑΤατζήδες «θα λιποθυμώ», και αυτοί της απάντησαν «Λιποθύμα τώρα να σε γ… κι από πάνω».
Με έβαλαν στην κλούβα και περιέργως δεν μου πέρασαν χειροπέδες. Χειροπέδες έβαλαν στους μισούς από εμάς και στους περισσότερους τις έβγαλαν στην κλούβα. Σε μερικά παιδιά τις άφησαν, έτσι για τιμωρία. Μέσα στην κλούβα είχαμε ένα παιδί με ανοιγμένο κεφάλι, μια κοπέλα με σκισμένο φρύδι, ένα παιδί με σπασμένη μύτη, ένα άλλο με μισή μπλούζα και χέρι που σχεδόν δεν κούναγε (ρήξη μυών πίσω από τον καρπό), ένα κάρο παιδιά με μελανιές και καρούμπαλα και άλλους που πιθανότατα ξεχνάω…
… Κάποια στιγμή κατά τις εφτά το απόγευμα φτάσαμε στη ΓΑΔΑ όπου ακόμα δεν ξέραμε γιατί μας πάνε. Μας ανέβασαν στον 11ο όροφο, μας πέταξαν σε ένα διάδρομο και άρχισε η διαδικασία του πολέμου των νεύρων. Ήμασταν χάμω μες στη βρώμα και τις γόπες σε ένα διάδρομο 2,50 επί 12 μέτρα (περίπου), 49 άτομα, μεταξύ των οποίων 20 περίπου κοπέλες, ο ένας πάνω στον άλλο, με ασφαλίτες να περνάνε συνέχεια από πάνω μας για να μας σπάσουν τα νεύρα. Κουνιόμουν και έβηχα από τα χημικά που έβγαζαν τα ρούχα τα δικά μου και των άλλων. Μας έκαναν σωματικό έλεγχο (γυμνό για όσους δεν γνωρίζουν), χωρίς ακόμα να μας λένε γιατί μας έχουν προσάγει και χωρίς γιατρό για τα χτυπημένα παιδιά. Οι προκλητικές ατάκες έδιναν και έπαιρναν. Επαφή με δικηγόρο δεν υπήρχε, και δεν υπήρξε για δεκαεννιά ώρες!!!
… Κατά τη διάρκεια της νύχτας μας έφεραν την εντολή σύλληψης να υπογράψουμε, όπου λέει είχαμε συλληφθεί για διατάραξη κοινής ειρήνης και «εγκληματική οργάνωση»(έτσι έλεγε το χαρτί). Προφανώς και δεν υπέγραψε κανείς και ζητούσαμε πολύ έντονα δικηγόρο. Αρχικά είχαμε πάει μόνο για απλή προσαγωγή και η εντολή σύλληψης εμφανίστηκε ως δια μαγείας μετά τις 1 το βράδυ (αφού είχαμε ήδη 5 ώρες χωρίς δικηγόρο και γιατρό στη ΓΑΔΑ) . Κάποια στιγμή ήρθε και ένας υποτιθέμενος εισαγγελέας και μας έβαλε να συντάξουμε απολογία ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟ, πράγμα παράνομο και ανήκουστο. Η κατηγορία για 45 (οι 4 νομίζω είχαν ελάχιστα διαφορετική) άτομα;

« Ο κατηγορούμενος συμμετείχε σε κομμάτι της πορείας που αποκόπηκε από τον κύριο όγκο της και επιτέθηκε στους άνδρες της αστυνομίας με πέτρες, μάρμαρα και ξύλα. Κατά τη σύλληψή του άφησε στο έδαφος 1 ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΜΑΣΚΑ, 2 ΑΝΤΙΑΣΦΥΞΙΟΓΟΝΕΣ ΜΑΣΚΕΣ, 1 ΒΑΡΙΟΠΟΥΛΑ, 1 ΣΦΕΝΤΟΝΑ, 1 ΠΑΛΟΥΚΙ, ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΜΑΡΑ».
Τουτέστιν, αφήσαμε κάτω 90 αντιασφυξιογόνες μάσκες, 45 βαριοπούλες, 45 σφεντόνες και υπολογίζω περί τις 150 – 200 πέτρες. Δεν ξέρω αν γελάτε αλλά με αυτές τις αδιανόητες κατηγορίες είναι πιθανή η καταδίκη.
… Τους τραυματίες τους πήγαν στις 4 το πρωί στον Ερυθρό Σταυρό (9 ώρες αργότερα).
Φαί δεν είχαμε. Αγοράσαμε με ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΞΟΔΑ champion κρουασάν από το κυλικείο στις δύο το βράδυ. Μαζέψαμε όλοι μαζί τα λεφτά και πήγαν 2 παιδιά από εμάς συνοδεία 6 αστυνομικών (έπιασαν την Αλ Κάιντα οι …) να τα φέρουν…
… Αντιστοιχούσαν για 19 ώρες, 2,5 κρουασάν στον καθένα και το 1/15 του πακέτου των Τσακίρης τσιπς. Νερό απ τον ψύκτη και απουσία χαρτιού υγείας.
Κοιμηθήκαμε στο διάδρομο αυτό που είχε και γραφεία, ακουμπώντας με τον απέναντι μας τα γόνατά μας που ήταν λυγισμένα για να χωρέσουμε.
… Την επόμενη το πρωί μας φωτογράφισαν και περιμέναμε από τις εννιά που υποτίθεται θα μας πήγαιναν στην Ευελπιδων μέχρι τις εφτά το απόγευμα που τελικά μας πήγαν. Στις δύο περίπου είδαμε τους δικηγόρους, και μας έφεραν μερικά κρουασάν παραπάνω και φρυγανιές. Κατά τις 16:30 μας έφεραν και φασολάδα, ευγενική χορηγία της ΕΛ.ΑΣ. (νομίζω).
… Περάσαμε ευτυχώς μετά από χίλια βάσανα από τον εισαγγελέα (πράγμα που σήμαινε ότι θα περνάγαμε αυτόφωρο), ο οποίος, πρωτοφανώς, ήρθε στη ΓΑΔΑ παρόλο που ο νόμος λέει ότι δεν μετακινείται από την έδρα του και ότι οι κατηγορούμενοι πάνε σ αυτόν. Να χιλιοευχαριστήσω εδώ όλα τα παιδιά που εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους έξω από τη ΓΑΔΑ. Τους ακούγαμε έξω από το παράθυρο του εισαγγελέα που ήταν στον 6ο όροφο να φωνάζουν και ήταν απίστευτη η ψυχολογική βοήθεια (στο διάδρομο που μέναμε δεν είχαμε παράθυρα). Η αλληλεγγύη βοηθά πραγματικά πολύ και είναι ανεξάρτητη κομματικών φραγμών.
Μας έδεσαν λοιπόν με χειροπέδες μεταξύ μας και μας μετέφεραν συνοδεία 25 ασφαλιτών και δεν ξέρω και εγώ πόσων ένστολων στα δικαστήρια με κλούβες.
… Τη Δευτέρα το πρωί πήγαμε στο δικαστήριο πάλι. Τη δικογραφία την έλαβαν οι δικηγόροι στις 11:30 και εμείς δικαζόμασταν στις 12. Πήγαμε να μπούμε στην αίθουσα οι πρώτοι κατηγορούμενοι κατά τις 4 αν θυμάμαι σωστά.
… Ξεκίνησε η δίκη με τους γονείς απ έξω, οι δικηγόροι σύσσωμοι ζήτησαν αναβολή εντός του 15ημέρου λόγω του ότι έλαβαν πολύ αργά τη δικογραφία. Και λίγο πριν κάνει την εισήγηση η εισαγγελέας, ακούσαμε από το διάδρομο φωνές και φασαρία. Μπαίνει ένας μέσα στο δικαστήριο και φωνάζει: «Ένα γιατρό, ένα γιατρό, έπεσαν δακρυγόνα έξω από το δικαστήριο» Φοβερή αναμπουμπούλα, αφού τα χημικά άρχισαν να πιάνουν και εμάς. Ένας πατέρας προσπάθησε να μπει μέσα και έφαγε κάτι ψιλές με τα κλομπ, ενώ ένας αλήτης ΜΑΤατζής τον ψέκασε εξ επαφής στο πρόσωπο. Σημειώνω εδώ ότι αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο και απαγορεύεται ρητά ακόμη και από την αστική δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος λιποθύμησε και έγινε μπλε, έτρεξαν κάποιοι να τον βοηθήσουν, κάποιες άλλες μανάδες έπεσαν στα σκαλιά της εισόδου του δικαστηρίου, γενικά φοβερή αναταραχή.
… Θα περάσει η τρομοκρατία; Πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε και να μην απαντήσουμε επιπόλαια όχι. Γιατί αν δεν θέλουμε να περάσει, απαιτούνται πολλά περισσότερα από αυτά που κάνουμε, και το τελευταίο που πρέπει να μας απασχολεί είναι η κοντόφθαλμη τρομολαγνεία που χαρακτηρίζει την πραγματικά χαμένη (και όχι αναβεβλημένη) εξεταστική. Το πρόβλημα μάλλον είναι αρκετά πιο ευρύ και ελπίζω να μπορέσουν να το δουν αρκετοί άνθρωποι. Ας αναρωτηθούμε λίγο για το πανεπιστήμιο που υπερασπίζουμε και για την κοινωνία που ζούμε γενικότερα, τώρα που έχουμε την πολυτέλεια να το κάνουμε. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι οποιοσδήποτε από εσάς στη θέση μου. Ας αναρωτηθούμε λίγο για τη «δημοκρατία» μας. Πιστεύω πως ο καθένας πρέπει να αναλάβει δράση ανάλογα με το πως εκείνος θεωρεί σωστό, και όχι μόνο στα πλαίσια μιας παράταξης. Σας παρακαλώ να είστε δυναμικοί την Πέμπτη, αλλά και κάθε μέρα. Εγώ λόγω της κρατικής τρομοκρατίας δεν μπορώ να έρθω στην πορεία, για να μην επιβαρύνω τη θέση μου, και με μια έννοια, η κυβέρνηση πέτυχε αυτό που ήθελε. Και μην ξεχνάτε ότι ακόμη 11 φοιτητές και ένας εργαζόμενος βαρύνονται με χειρότερες κατηγορίες απ τις δικές μου, και μόνο από τύχη δεν μου φόρτωσαν και εμένα τις ίδιες. Οι 12 αυτοί άνθρωποι χρειάζονται την συμπαράσταση όλων μας.
Οι δικηγόροι άρχισαν να λένε ότι τέτοια φαινόμενα έχουν να δουν από τη χούντα.
Σας καλώ να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα από τα παραπάνω και ελπίζω να μην ήμουν κουραστικός.

Α. Δ
Φοιτητής Πολυτεχνείου»

ΠΕΡΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ...ΑΛΛΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ

Το σύστημα υγείας είναι τοις πάσι γνωστό ότι πάσχει στη χώρα μας. Στον τόπο μας ειδικότερα νοσεί βαριά. Το Νοσοκομείο μας έχει τα κακά του χάλια, τα Κέντρα Υγείας έχουν κατεβάσει ρολά και τα Αγροτικά Ιατρεία είναι για να συνταγογραφούν … ασπιρίνες (χωρίς βεβαίως ευθύνη των αγροτικών γιατρών).
Οι συνθήκες δουλειάς των εργαζομένων στο νοσοκομείο είναι από δύσκολες έως απαράδεκτες. Στριμώχνονται όλο και περισσότερο, τα γραφεία που κάποτε είχαν κάποιο χώρο κατάντησαν … καμπίνες (για να μην πω καμπινέδες και παρεξηγηθώ) και τα δωμάτια των ασθενών όλο και χειροτερεύουν. Ο σεισμός πιθανόν να μην κατάντησε το κτίριο ακατοίκητο μα προφανώς το επιβάρυνε αρκετά. Άλλωστε είναι παλιό και τα μπετόν προφανέστατα περιέχουν άμμο από τη θάλασσα άρα η διάβρωση είναι δεδομένη.
Χρειαζόμαστε λοιπόν νέο σύγχρονο νοσοκομείο. Ο προηγούμενος Υπουργός υποσχέθηκε χρηματοδότηση για την κατασκευή του με την προϋπόθεση … άκουσον – άκουσον να υπάρχει οικόπεδο. Δηλαδή θα σας δώσω π. χ εκατό εκατομμύρια για το νοσοκομείο μα δεν έχω τρία εκατομμύρια για το οικόπεδο. Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη λογική. Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως με αυτή την προϋπόθεση το νέο νοσοκομείο θα γίνει γεφύρι της Άρτας και, για να μπούμε στα δικά μας, ΧΥΤΑ στη Λευκάδα… Εν τω μεταξύ οι διάφοροι παράγοντες, στηριζόμενοι σε αυτή την ανάγκη του τόπου, συναγωνίζονται σε υποσχέσεις, σε λύσεις που έχουν δρομολογηθεί «κατόπιν ενεργειών μας», σε σίγουρα χρονοδιαγράμματα, βάλτε να έχετε…
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μου. Το θέμα μου είναι κάποιες συμπεριφορές και σε αυτές θα αναφερθώ. Λέγαμε λοιπόν ότι οι εργαζόμενοι δουλεύουν κάτω από απαράδεκτες συνθήκες και η όποια καλή λειτουργία του νοσοκομείου οφείλεται ασφαλώς στον πατριωτισμό τους. Δεν είναι αλήθεια μια εύκολη δουλειά. Θέλει αντοχή, θέλει συκώτι γερό, στομάχι ατσαλένιο, νεύρα λάστιχα. Ο πόνος δεν συνηθίζεται , ας είναι ξένος, ο θάνατος δεν αντέχεται, το αίμα προκαλεί ανακατωσούρα, το βαριά τραυματισμένο δεν τον αντικρίζεις εύκολα πόσο μάλλον να πρέπει να τον περιποιηθείς. Ελάτε για μια μέρα στη θέση των εργαζομένων φανταστείτε τις αντιδράσεις σας. Είναι δεδομένη λοιπόν η ευαισθησία τους.
Πώς λοιπόν πρέπει να τους αντιμετωπίσεις ως διοίκηση όταν βλέπεις ότι οι συνθήκες εργασίας είναι δύσκολες, οι μισθοί χαμηλοί, τα μέσα ελάχιστα και παρ όλα αυτά ισχυρίζεσαι πως το νοσοκομείο λειτουργεί καλά; Ασφαλώς όχι με στρατιωτικό νόμο, ασφαλώς όχι με προσβολές και υποτίμηση, ασφαλώς όχι με «αποφασίζομεν και διατάζομεν».
Πρέπει να ακουμπήσεις στο φιλότιμό τους, στην ανθρωπιά τους. Πρέπει να ξεπερνάς τα όποια προβλήματα με διάλογο και κατανόηση, πρέπει να προσπαθείς να τους κάνεις τις συνθήκες δουλειάς περισσότερο ανθρώπινες.
Εκτός αν βαυκαλίζεσαι πως επί διοικήσεώς σου όλα είναι τέλεια, εκτός αν δεν βλέπεις ή δεν θέλεις να δεις πέρα από τη μύτη σου.
Το πρόβλημα βεβαίως είναι γενικότερο και κατ εξοχήν πολιτικό. Είναι ο τρόπος διορισμού των διευθυντών από τη μικρότερη υπηρεσία έως τη μεγαλύτερη. Δεν είναι δυνατόν χρόνια τώρα να διορίζονται σε θέσεις κλειδιά κατά σύστημα αποτυχημένοι πολιτευτές ή τα κομματικά μας παιδιά μόνο και μόνο γιατί τα κυβερνώντα κόμματα πρέπει να κρατήσουν κάποιες εσωκομματικές ισορροπίες. Δεν είναι δυνατόν να τοποθετείς κάποιον «ελαφρά τη καρδία» διοικητή οπουδήποτε αν δεν είσαι σίγουρος ότι μπορεί και να διοικήσει. Είμαι της γνώμης ότι πριν την τοποθέτηση κάποιου σε νευραλγικό πόστο πρέπει να περνά από επιτροπή (αδέσμευτη και ανεξάρτητη) ψυχολόγων. Πρέπει να υπάρχει βεβαίωση ψυχικής υγείας και εσωτερικής ισορροπίας, εκτός φυσικά των τυπικών προσόντων που πρέπει να είναι σχετικά με το αντικείμενο διοίκησης.
Το να έχεις τα πολιτικά μέσα σήμερα και να τοποθετείσαι διοικητής σε οποιαδήποτε υπηρεσία δεν σημαίνει πως αυτομάτως έγινες και κάποιος. Δεν σημαίνει ότι έχεις ντε και καλά κάποια αξία - όχι ότι αποκλείεται κιόλας – γιατί δυστυχώς στις μέρες μας η αξιοκρατία εξακολουθεί να είναι ζητούμενο. Αν λοιπόν είσαι κομπλεξικός, αν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου, αν μια ζωή ζητούσες επιβεβαίωση και ξαφνικά σε τοποθετούν πρώτο κάπου, έ! τότε κάπως περίεργα θα αντιδράσεις. Θα πιστέψεις ότι ξαφνικά έγινες Μέγας Ναπολέοντας, θα βάλεις το χέρι στη μέση και … θα τα κάνεις μπάχαλο.
Γράφω γενικά και δεν συνδυάζω τα παραπάνω με τη συμπεριφορά του διοικητή του νοσοκομείου. Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, μπορεί να είναι ο ικανότερος του κόσμου, μπορεί κάπου να έχει δίκιο αλλά στην προσπάθειά του να διορθώσει κάποια πράγματα να έχασε το μέτρο. Σε κάθε περίπτωση οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο δεν είναι αδίκως αναστατωμένοι, δεν διαμαρτύρονται χωρίς λόγο και, αν κρίνουμε από το παρελθόν, δεν έχουν αντιδράσει έτσι για καμιά προηγούμενη διοίκηση άρα εξ αντικειμένου…
Ψυχραιμία λοιπόν και σύνεση χρειάζεται. Γιατί άλλο είναι να είσαι καταπιεσμένος εργαζόμενος σε μια οποιαδήποτε υπηρεσία και άλλο εργαζόμενος στο νευραλγικό πόστο της υγείας, εκεί που η διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου είναι και θέμα ψυχραιμίας και εσωτερικής ηρεμίας.2/6/2006

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

ΠΕΡΙ του «Αι ΒΑΣΙΛΗ»


Ο καθηγητής της Λαογραφίας Δημήτρης Λουκάτος στο βιβλίο του «Χριστουγεννιάτικα και των γιορτών» γράφει ότι ο δικός μας άγιος Βασίλης «ήταν ένας καθαρά πρωτοχρονιάτικος άγιος, κάτι ανάμεσα στον πραγματικό Ιεράρχη της Καισαρείας και σ’ ένα πρόσωπο συμβολικό του Ελληνισμού, που ξεκινούσε από τα βάθη της ελληνικής Ασίας, κι έφτανε την ίδια μέρα σ’ όλα τα πλάτη, από τον Πόντο ως την Επτάνησο κι από την Ήπειρο ως την Κύπρο. Ξεκινούσε σαν μεσαιωνικός πεζοπόρος, αμέσως ύστερα από τα Χριστούγεννα, με το ραβδί στο χέρι, και περνούσε απ’ τους διάφορους τόπους, καλόβολος Και συνεχίζει ο Καθηγητής: πάντα και κουβεντιαστής με όσους συναντούσε» . « Δεν κρατούσε κοφίνι στην πλάτη του ούτε σακί φορτωμένο με δώρα. Εκείνο που έφερνε στους ανθρώπους ήταν περισσότερο συμβολικό: η καλή τύχη ιδιαίτερα κι η ιερατική ευλογία του. Το μόνο κάπως συγκεκριμένο ήταν το μαγικό ραβδί του, απ’ όπου με θαυμαστό τρόπο βλάσταιναν ή ζωντάνευαν κλαδιά και πέρδικες, σύμβολα των αντίστοιχων δώρων, που θα μπορούσε να μοιράσει στους ευνοούμενους του». Και συνεχίζει ο καθηγητής: “Δεν έφερνε τίποτα ο άγιος Βασίλης. Αντίθετα λές και ζητούσαν την ευλογία του, με το να μοιράζουν από δική τους πρόθεση οι άνθρωποι δώρα και λεφτά”, δηλαδή “γονείς και συγγενείς έδιναν στα παιδιά τους μπουναμάδες ή και μεταξύ τους τα δώρα". Γενικά στην δική μας παράδοση ο αι-Βασίλης ήταν « μικρασιάτης, μελαχρινός, αδύνατος, γελαστός, με μαύρα γένια και καμαρωτά φρύδια. Ντυμένος σαν βυζαντινός πεζοπόρος, με σκουφί και πέδιλα, στο χέρι του κρατούσε ένα ραβδί»
Η πατρίδα του ανατολικού αι-Βασίλη είναι η Μικρά Ασία. Είναι γραμματισμένος, κατάγεται από την Καισάρεια και « βαστάει κόλλα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι» και προσφέρει ως δώρο « τή σταθερή και διαχρονική χαρά της γνώσης» .
Στη Δύση
Στην Δύση υπήρχε άλλος τύπος του δικού μας αι-Βασίλη. Στην Ευρώπη και ιδίως στην Ολλανδία ήταν ο Sinter Klaas, ο οποίος ήταν « ο προστάτης των ναυτικών, των εμπόρων και των παιδιών, έτσι όπως αυτός λατρεύτηκε στις κάτω Χώρες, κυρίως από τον 12ο αιώνα και μετά». Τον 17ο αιώνα Ολλανδοί Καλβινιστές « μεταναστεύοντας στην Αμερική έπαιρναν μαζί τους και την εικόνα του Αγίου Νικολάου» , και έγινε ο Saint Nick και ο Santa Claus. Μετακινήθηκε όμως μερικές εβδομάδες αργότερα για να επισκεφθεί τα παιδιά την παραμονή των Χριστουγέννων. Ο τύπος αυτός ταξίδευσε και σε άλλες Χώρες. « Γύρω στα 1870 η γλυκιά και γενναιόδωρη μορφή του ταξίδεψε και στην Βρεταννία, όπου και συγχωνεύτηκε με τον σκανδιναβικής προέλευσης, πατέρα των Χριστουγέννων και γέννησε μύθους, θρύλους, τραγουδάκια και αξεπέραστες συνήθειες» .
Ταυτιζόμενος ο Saint Nick, με τον Santa Claus και τον Father Christmas μεταφέρθηκε στην Αμερική από τους Ευρωπαίους μετανάστες και όπως ήταν επόμενο εκεί αλλάζει μορφή, αποκτά την μορφή « τού καλοθρεμμένου και ολοπόρφυρου αγίου, που επειδή δεν μπορεί να ζει στις χιονισμένες πλαγιές του Άσπεν ή του Βερμόντ για λόγους παραδοσιακής αλλά και εμπορικής αποστασιοποίησης μένει κάπου στον Βόρειο Πόλο» .
Ο σημερινός αι-Βασίλης είναι δημιούργημα του αγγλοσαξονικού κόσμου και απηχεί την νοοτροπία του. Ο αι-Βασίλης αυτός γεννήθηκε αρχές του 19ου αιώνα από έναν αστό προτεστάντη καθηγητή, τον Κλημέντιο Κλάρκ Μούρ « πού έγραψε για τα παιδιά του μια ιστορία με ήρωα έναν αι-Βασίλη, την The Night Before Christmas » και δημοσιεύθηκε την 23 Δεκεμβρίου του έτους 1823 στην εφημερίδα « Sentinel» . Η ιστορία αυτή εικονογραφήθηκε από τον πατέρα του χιουμοριστικού αμερικανικού σχεδίου Τόμας Νάστ, ο οποίος ήταν γερμανικής καταγωγής και « δανείστηκε στοιχεία από την γερμανική λαϊκή παράδοση των Χριστουγέννων αλλά και την παραδομένη μορφή του πλανόδιου Γερμανού εμπόρου» .
Υπάρχουν αναλύσεις σύμφωνα με τις οποίες « ο Άγιος Βασίλης γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του αμερικανικού Εμφυλίου, όταν ο Νάστ εργαζόταν στο Harper’s Weekly, στο μεγαλύτερο περιοδικό της εποχής, και του είχε ανατεθεί να απεικονίζει με αλληγορικές εικόνες τα δρώμενα του πολέμου. Μία από αυτές ήταν “ο Άγιος Βασίλης στο στρατόπεδο”, όπου παρουσιάζεται για πρώτη φορά ο Άγιος με τα χαρακτηριστικά ενός ευτραφούς άνδρα, ολοστρόγγυλου και ροδαλού, καλυμμένου από άστρα, ο οποίος μοίραζε δώρα σε ένα στρατόπεδο των Βορείων. Με αυτό το σκίτσο, τα Χριστούγεννα έγιναν ημέρα αργίας και ο Άγιος Βασίλης αναγορεύτηκε σε τοπική θεότητα - καλόκαρδο πνεύμα που αντιπροσώπευε την ευημερία και την οικογενειακή ζωή των Βορείων, σε αντίθεση με το μύθο της ιπποτικής παράδοσης και της βαθύτατα ιθαγενούς κουλτούρας του Νότου.
Βασισμένος στην επιτυχία που γνώρισε το έργο του το 1862, ο Νάστ συνέχισε να παράγει σχέδια του Άγιου Βασίλη κάθε Χριστούγεννα κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου. Και η σύλληψή του έγινε αποδεκτή, διότι έδωσε στην παραδοσιακή ασκητική αυστηρή και αποστεωμένη εικόνα του Father Christmas του Pelze - Nicol και του Pere Noel, μια άλλη διάσταση που αντικατόπτριζε την αφθονία και την ευμάρεια.
Ο Ντίκενς είχε ήδη μετατρέψει τα Χριστούγεννα σε γιορτή της αστικής τάξης. Όμως ο Άγιος Βασίλης δεν διαδραματίζει κανένα ρόλο στις εορταστικές προετοιμασίες του Ντίκενς. Τα Χριστούγεννα του Ντίκενς στρέφονται ενάντια στον πυρήνα του βικτωριανού καπιταλισμού και υπογραμμίζουν την ατομική συνείδηση, το κοινωνικό σύνολο, την φιλανθρωπία. Τα Χριστούγεννα του Εμφυλίου του Νάστ – καί του Άγιου Βασίλη που τα συνοδεύει – βρίσκονται σε τέλεια συμφωνία με την ουσία της παράδοσης των Βορείων, η οποία είναι ο συγκερασμός της αρετής με το εμπόριο. Βέβαια ο Άγιος του Νάστ διανέμει δώρα αρχικά σε στρατιώτες και έπειτα σε παιδιά, μια ανταμοιβή για όποιον υπήρξε καλός κατά την διάρκεια της χρονιάς. Η πιο διάσημη απεικόνιση του Αγίου, κυκλοφόρησε το 1866 – στό τέλος του πρώτου ειρηνικού χρόνου – και εδραίωσε την εικονογραφία του χαρακτήρα. Τον βλέπουμε να διακοσμεί ένα έλατο, να φτιάχνει παιχνίδια, να διαβάζει το βιβλίο του με τα παραμύθια, να ράβει τα ρούχα του και τέλος να εξερευνά τον κόσμο με το τηλεσκόπιό του “πρός αναζήτηση σοφών παιδιών”.
Ίσως αυτό που αποτελεί το πιο συμπαθητικό στοιχείο στον Άγιο Βασίλη του Νάστ, είναι η τρυφερότητα που δείχνει απέναντι στα παιδιά. Τα παιδιά, τα οποία παρουσιάζονται τόσο συχνά όσο και ο Άγιος Βασίλης στο έργο του Νάστ, δεν μοιάζουν σε τίποτα με τα δυστυχισμένα παιδιά του δρόμου της βικτωριανής εποχής».
Είναι φανερό ότι ο αι-Βασίλης του Τόμας Νάστ δείχνει το όνειρο της αμερικανικής κοινωνίας, που στηρίζεται στην ευημερία, την ευδαιμονία, την καλοπέραση, την αγαθοσύνη και την μακροημέρευση του ανθρώπου. Ένας τέτοιος αι-Βασίλης « είναι προσωποποίηση του αμερικανικού υλισμού, της αφθονίας, της χαράς και της ευδαιμονίας» .


Η Coca ColaΗ εικόνα του Αγίου Βασιλείου, όπως καθιερώθηκε με τον κόκκινο σκούφο, την άσπρη γενειάδα και τα ροδαλά μάγουλα, δεν είναι τίποτα άλλο από προϊόν διαφήμισης.

Το 1931 η εταιρεία Coca Cola παραγγέλνει στον καλλιτέχνη Ηaddom Sundblom να δημιουργήσει μια χριστουγεννιάτικα διαφημιστική καμπάνια για την εταιρεία με πρωταγωνιστή τον Άγιο των Χριστουγέννων τον Saint Nicholas. Ο Sundblom, έχοντας προφανώς υπόψη την εικόνα του Ναστ, επέλεξε ένα φίλο του για μοντέλο και συγκεκριμένα τον Lou Prentice, ένα συνταξιούχο πωλητή, ο οποίος ήταν ψηλός και κοιλαράς. Έκανε λοιπόν τον Santa Claus κατ΄ εικόνα και ομοίωση του φίλου του. Υπέρβαρο με ροδοκόκκινα μάγουλα και λευκή γενειάδα, ενώ τον έντυσε με κόκκινο κοστούμι και σκούφο, τα χρώματα δηλαδή της Coca Cola. Τέλη της δεκαετίας του 40 ο Lou Prentice πεθαίνει και ο Ηaddom χρησιμοποιεί τον εαυτό του πλέον ως μοντέλο, προσθέτοντας στη μορφή του Santa Claus και άλλα στοιχεία.


Η καμπάνια της Coca Cola είχε τεράστια επιτυχία. Έκανε το γύρο του κόσμου και η εικόνα του Santa Claus καθιερώθηκε μέχρι σήμερα, με τη μορφή του Lou Prentice και του Ηaddom Sundblom . Σε κάθε χώρα η μορφή αυτή ταυτίστηκε με τον Άγιο που γιορτάζεται κατά τις γιορτές των Χριστουγέννων. Στη χώρα μας ταυτίστηκε με τον Άγιο Βασίλειο ή καλύτερα με τον Μέγα Βασίλειο ο οποίος γιορτάζεται την 1η Ιανουαρίου (ημέρα της κηδείας του το 379 μ.Χ.).
Η καμινάδα
Η παράδοση σύμφωνα με την οποία ο αι-Βασίλης περνά μέσα από καμινάδες για να δώσει δώρα στα παιδιά προέρχεται από το ποίημα του Κλέμεντ Μούρ με τίτλο « μιά επίσκεψη του Αγίου Νικόλα» , ο οποίος δανείστηκε την ιδέα της καμινάδας, μαζί με την ιδέα του έλκηθρου και των οκτώ ελαφιών που το σέρνουν, από ένα φινλανδικό παραμύθι.
Ο αι Βασίλης εν τέλει, είναι ίδιος με τον «Περ Νοελ» των Γάλλων, τον «Πατέρα Χριστούγεννα» των Άγγλων, τον «Σιντερ Κλάας» των Ολλανδών, τον «Χριστκιντ» των Γερμανών, τον «Λαν Κουνγκ – Κουνγκ» των Κινέζων, τον «Χοτέισο» των Ιαπώνων, κ. α.
(τα στοιχεία τα δανείστηκα από το διαδίκτυο) 28/12/07


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΝΑ ΞΕΡΑΜΕ ΤΙ ΤΡΩΜΕ !

[[ Αν νομίζεις ότι αυτό που τρως στα McDonald's είναι «κιμάς σόγια» ή κρέας
αλόγου, αφού διαβάσεις αυτά που ακολουθούν, θα ευχόσουν να είχες φάει τον
υγιεινό «κιμά σόγιας» και το μη τοξικό κρέας αλόγου.

Σύμφωνα με πηγές εξουσιοδοτημένες από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, προέκυψε πρόσφατα, ότι το κρέας που χρησιμοποιούν τα McDonald's για τα Χάμπουργκερ, προέρχεται από τεράστια «ζώα», χωρίς πόδια και κέρατα , τα οποία τρέφονται μέσω συνδεδεμένων σωλήνων στα στομάχια τους και που στην πραγματικότητα δεν έχουν κόκαλα, αλλά μικρούς χόνδρους που δεν αναπτύσσονται ποτέ. Όποιοι τα έχουν δει, διαβεβαιώνουν ότι είναι πολύ αντιπαθή πράγματα, διότι πέρα από το ότι παραμένουν ακίνητα για όλη τους τη «ζωή», δεν έχουν μάτια, ούτε ουρά και σχεδόν δεν έχουν τρίχωμα (!), στην πραγματικότητα τα κεφάλια τους έχουν το μέγεθος της μπάλας του τένις και το μόνο που διαφαίνεται είναι αυτό που τους έχει μείνει για «στόμα». Η γενετική παραποίηση την οποία έχουν υποστεί, τα έχει μετατρέψει σε άψυχα αντικείμενα με τρομακτική ζελατινώδη εμφάνιση.
Όταν η κυβέρνηση προσπάθησε να τους αναγκάσει να αποσύρουν τις
ανακοινώσεις τους που λένε ότι τα χάμπουργκερ τους έχουν βάση βοδινό κρέας,
δικαιολογήθηκαν λέγοντας ότι στα λατινικά «βάση βοοειδών» σημαίνει ΠΡΑΓΜΑ,
και ότι παράγουν κρέας ΠΡΑΓΜΑ, οπότε ναι, μπορούν να λένε ότι το κρέας που
χρησιμοποιούν έχει ΒΑΣΗ ΒΟΟΕΙΔΩΝ. Παρόλο που το επιχείρημά τους δεν στέκει
και είναι αρκετά δόλιο, η Οικονομική δύναμη είπε ότι το προσυπογράφει, αφού
δωροδοκήθηκαν πολλοί άνθρωποι, σε διαφορετικές θέσεις, σε πολύ υψηλά
κυβερνητικά κλιμάκια. Για αυτό το λόγο, η McDonalds έχει την πολυτέλεια να
ανακοινώνει ότι αυτό που βάζουν στα χάμπουργκερ είναι 100% κρέας που έχει
ΒΑΣΗ ΒΟΟΕΙΔΗ, δηλαδή κρέας «ΠΡΑΓΜΑ», εκείνων των πραγμάτων που ξέρουν ότι αφήνουν να μεγαλώνουν σε ψευδό-στάβλους και με διαδικασίες αμφιβόλου ηθικής…
… Το χειρότερο από όλα αυτά, δεν είναι ότι τα McDonalds χρησιμοποιούν τη
γενετική παραποίηση για να διατηρήσουν μεγαλύτερη την παραγωγή, αλλά ότι
αυτό το κρέας, έχει έμμεσες επιπτώσεις στην υγεία. Οι ουσίες και οι τοξίνες
που αναπτύσσουν τα «ΠΡΑΓΜΑΤΑ» που εκτρέφουν τα McDonald's, προκαλούν με το πέρασμα του χρόνου μη αναστρέψιμες ζημιές στην υγεία.

Τα πρώτα αποτελέσματα λοιπόν, φαίνονται την επόμενη που έχετε φάει
χάμπουργκερ των McDonald's. Μεγάλο ποσοστό ανθρώπων, υφίστανται δυσπεψία και κολίτιδα. Αρχικά φαινόταν ότι αυτά τα συμπτώματα δεν ήταν ύποπτα αλλά με το
πέρασμα του χρόνου, η ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ των έμμεσων επιπτώσεων είναι ευδιάκριτη. Είναι ένα φαινόμενο παρεμφερές με αυτό του AIDS, εφόσον επωάζεται και παραμένει κρυμμένο για πολλά χρόνια, μέχρι τη στιγμή που λίγο λίγο φανερώνει τις κακοήθεις επιπτώσεις του.

Παρόλο που δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις, σε μέρη όπως τον Καναδά, την Αυστραλία και φυσικά τις ΗΠΑ, έχει γνωστοποιηθεί από επιστήμονες ειδικευμένους στο αντικείμενο, ότι η νόσος του Αλτσχάιμερ σχετίζεται με την κατανάλωση χάμπουργκερ των McDonald's, όπως και άλλες ασθένειες των οποίων η προέλευση δε σχετίζεται με άλλες αιτίες.

Όπως διαπιστώνετε, όλα αυτά είναι εξαιρετικά δυσάρεστα, και για αυτό το
λόγο, είναι πολύ σημαντικό όλοι να μάθουν, τι ποιότητα «φαγητού» μας
προσφέρουν σε αυτά τα μέρη. Δεν θα επιτρέψουμε να μας πουλάνε κάτι που δεν
είναι αυτό που λένε. Μόνο με την πίεση θα μπορέσουμε να προκαλέσουμε να
χρησιμοποιούν τα McDonald's αληθινό κρέας βοδινού και όχι κρέας «ΠΡΑΓΜΑ»…

www.thegreekz.com/forum/showthread.php?p=4128462 ]]


Το βρήκα στο INTERNET και, σαν συνέχεια του άρθρου για την COCA COLA, σας το μεταφέρω όχι αυτούσιο γιατί είναι αρκετά μεγάλο μα με τα σημαντικότερα σημεία (παρέλειψα το κείμενο για τα κοτόπουλα του Κεντάκι που δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα). Σχόλια δεν χρειάζεται να κάνω. Η απόδειξη των παραπάνω βαρύνει αυτούς που το κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο, χωρίς αντιδράσεις από τη θιγόμενη εταιρεία.
Είναι γεγονός πάντως πως μια αλυσίδα εστιατορίων γρήγορης τροφής σε όλο τον κόσμο θα ήθελε, κάτω από κανονικές συνθήκες, τα μισά βόδια της Αμερικής για να τα κάνει μπιφτέκια… Θα μου πείτε τι λέω τώρα… Εδώ ντομάτες τρως και δεν ξέρεις αν τις έχουν ραντίσει με δηλητήριο την προηγούμενη ημέρα, αν τις έχουν μεγαλώσει με ορμόνες, αν, αν,…
Σωστά όλα αυτά αλλά ρίξτε μια ματιά στα νεκροταφεία. Μας έχει διαλύσει όλους ο καρκίνος, μας έχει πάρει πολλούς φίλους και φίλες που δεν πάτησαν καν τα πενήντα χρόνια! Τυχαίο είναι αυτό; Ας φυλαγόμαστε λοιπόν από όσο περισσότερες μεριές μπορούμε και ας ευχηθούμε να τη γλυτώσουμε στο τέλος…
10/5/2007

Η Coca Cola ΠΑΕΙ ΜΕ ΟΛΑ

Ξέρουμε όλοι ότι ο κατακόκκινος παχουλούλης, ασπρομούσης άγιος, είναι δημιούργημα της Coca Cola και μάλιστα λένε ότι ένας αλκοολικός διαφημιστής τον έφτιαξε κατ΄ εικόνα και ομοίωση.
Φέτος καλύτερα να μην πιείτε αυτό το αναψυκτικό. Δεν ξέρετε τι συμβαίνει όταν πίνετε Coca Cola; Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε:
Τα πρώτα 10 λεπτά: 10 κουταλιές ζάχαρη εισχωρούν στο σύστημά σας (100% της προτεινόμενης ημερήσιας χρήσης). Ο λόγος που δεν κάνετε αμέσως εμετό από την υπερβολική δόση ζάχαρης είναι το φωσφορικό οξύ που κόβει τη γεύση και σας επιτρέπει να κρατήσετε το αναψυκτικό στο στομάχι σας.
20 λεπτά: Το ζάχαρο σας προκαλεί μια έκρηξη ινσουλίνης. Το συκώτι σας ανταποκρίνεται σε αυτό, μετατρέποντας όση ζάχαρη μπορεί σε λίπος (και υπάρχει πολύ ζάχαρη αυτή τη στιγμή).
40 λεπτά: Η απορρόφηση καφεΐνης έχει ολοκληρωθεί. Οι κόρες σας διαστέλλονται, η πίεση του αίματος αυξάνεται και το συκώτι συνεχίζει να ρίχνει ζάχαρη στο αίμα. Οι δέκτες αδενοσίνης στον εγκέφαλό σας φράζουν αποτρέποντας την υπνηλία.
45 λεπτά: Το σώμα σας ανεβάζει την παραγωγή ντοπαμίνης ερεθίζοντας τα κέντρα ευχαρίστησης στον εγκέφαλό σας. Είναι ο ίδιος τρόπος που λειτουργεί η ηρωίνη.
60 λεπτά: Το φωσφορικό οξύ δεσμεύει το ασβέστιο, το μαγνήσιο και τον ψευδάργυρο στο χαμηλότερο έντερό σας, παρέχοντας μια ώθηση στο μεταβολισμό. Αυτό γίνεται από τις υψηλές δόσεις της ζάχαρης και των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών που αυξάνουν επίσης την ουρική έκκριση του ασβεστίου. Οι διουρητικές ικανότητες της καφεΐνης κάνουν παιχνίδι (σας κάνουν να θέλετε να κατουρήσετε).
Τώρα βεβαιώνεται ότι θα εκκενώσετε το συνδεμένο ασβέστιο, το μαγνήσιο, τον ψευδάργυρο που πηγαίνει στα κόκαλα σας καθώς επίσης και το νάτριο, τον ηλεκτρολύτη και το νερό. Θα αρχίσετε να έχετε μια συντριβή ζάχαρης. Μπορεί να γίνετε οξύθυμοι ή και αργόστροφοι.
Έχετε επίσης τώρα κατουρήσει όλο το νερό που περιέχει η Coca Cola, μαζί με τις πολύτιμες θρεπτικές ουσίες που το σώμα σας θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει για να ενυδατώσει το σύστημά σας ή να χτίσει τα ισχυρά κόκαλα και τα δόντια.
(Περιοδικό ΜΠΑΝΓΚΟΥΤΟΤ Μάρτιος 2007
BANGYTOT69@HOTMAIL.COM)

Πού τα βρίσκω! Αυτό σημαίνει να έχεις παιδιά στα 18. Περιοδικά, ιστοσελίδες στο INTERNET που περιέχουν «τις ανεξάντλητες αντοχές» των νέων, περίεργα ίσως για τους «δοκησίσοφους», καταδικαστέα για κάποιους «πατριώτες» μα που αξίζει να τους ρίχνουμε τη ματιά μας εμείς οι υπόλοιποι. Μέσα σε αυτό το περιοδικό όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, υπάρχει Σικελιανός, Bukowski, πολλή ποίηση κ.α. Εγώ κόλλησα στο πιο πάνω δημοσίευμα γιατί πάντα είχα μια απέχθεια στην Coca Cola. Θες γιατί την πρώτη φορά που δοκίμασα γύρω στα 1967 την ήπια ζεστή και τη σιχάθηκα, θες γιατί όταν έκανα «λαγουδάκια» (εν – δυο κάτω), στα ατέλειωτα καψόνια του στρατού, με ανάγκαζαν να τραγουδώ συγχρόνως το σιχαμερό άσμα -η Coca Cola πάει με όλα -, θες γιατί τη θεωρώ μητέρα όλων των μονοπωλίων άρα οικονομικό δυνάστη όλων μας, την έχω αποκλείσει από τη ζωή μου. Αυτό το τελευταίο θαρρώ είναι ο κύριος λόγος της απέχθειάς μου. Πολιτικό όν γαρ, αριστερό και αντιαμερικανάκι, ανέκαθεν. Ειδικά μετά τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας (τότε) βαλθήκαμε όλοι στην οικογένεια να μην ξαναπιούμε και το κρατάμε. (Μόνο στον … πονόκοιλο και με προτροπή γιατρού τη χρησιμοποιούμε!).
Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο δημοσίευμα λέει 100 % την αλήθεια. Θεωρώ πως ναι γιατί ανέκαθεν ακουγόταν πως αν βάλεις μια καρφίτσα μέσα σε αυτό το αναψυκτικό, η καρφίτσα σε σύντομο διάστημα λειώνει !
Σε κάθε περίπτωση θεώρησα καλό να σας γνωστοποιήσω το δημοσίευμα, γιατί εμένα με βρίσκει σύμφωνο, σπολάτι σας και σχωρνάτε με !

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη…
Μια φορά κι ένα καιρό… και αρπάζει που λέτε το παιδάκι ο Εβραίος, το βάζει γυμνό σε μια μεγάλη σκάφη με καρφιά, του βγάζει όόόλο το αίμα και αρχίζει να το ρουφά πλαταγώντας τη γλώσσα του…

… δως της κλώθο να γυρίσει

… βγήκε που λέτε παιδιά μου ο αράπης από την τρύπα, άρπαξε την κοπελίτσα, άνοιξε το τεράστιο στόμα του με τα μεγάλα άσπρα δόντια και την έκανε μια μπουκιά…

… παραμύθι ν αρχινήσει.

Ξέρετε πως φτιάχνονται τα παραμύθια; Μα είναι τόσο απλό. Η συνταγή τόσο εύκολη !
Πρώτα πρώτα βρίσκετε τον πρωταγωνιστή ή την πρωταγωνίστρια. Συνήθως είναι παιδιά ή φτωχές βρώμικες και ταλαιπωρημένες κοπελίτσες που σαν πλυθούν και ντυθούν γίνονται πανέμορφες. Συμπρωταγωνιστεί κάποιο κακό πρόσωπο. Εδώ εντοπίζεται η μοναδική δυσκολία της συνταγής σας και, αν θέλετε, από αυτήν ακριβώς την επιλογή εξαρτάται κατά το μάλλον η επιτυχία του παραμυθιού σας. Ποιο πρόσωπο;
Για διευκόλυνσή σας, παραθέτουμε ένα κατάλογο με πρόσωπα που μπορούν άνετα να πρωταγωνιστήσουν στο ρόλο του κακού. Διαλέγετε και παίρνετε ! (Συγχωρήστε μας που δεν τον λεξικογραφήσαμε μα, κάντε κάτι και εσείς επιτέλους, μη τα θέλετε όλα στο πιάτο !). Κατάλογος λοιπόν.

Μαύροι, Γύφτοι, Τσιγγάνοι, Εβραίοι, Αλβανοί, Τούρκοι, Πόρνες, Τραβεστί, Ομοφυλόφιλοι, Ναρκομανείς, Χασικλήδες, Άρρωστοι με ΕΙΤΖ, Τρελοί, Χωροφύλακες, Αναρχικοί, Κομμουνιστές, Πανκ, Ανάπηροι, Άσχημοι, Μητριές, Γριές (με μια μεγάλη, μαύρη, τριχωτή ελιά στο πηγούνι), Εξώγαμα κ. α (ο κατάλογος είναι δυστυχώς πολύ μεγάλος !)
Τέλος υπάρχει και ο καλός της υπόθεσης. Πρίγκιπας (είδος που την τελευταία δεκαπενταετία ευδοκιμεί) ξανθός και (προαιρετικά) γαλανομάτης, καβάλα σε άσπρο άλογο. Προσοχή στο χρώμα του αλόγου. Άσπρο, άντε το πολύ να έχει και λίγο καφετί επάνω του.
Για σκηνικό διαλέγετε συνήθως ένα δάσος, ένα κάστρο, ένα ερημικό σπίτι, μια σπηλιά, κάτι που κεντρίζει τη φαντασία σας τέλος πάντων, τριγυρισμένο από ποντίκια ή άλλα κακά ζώα.
Βρήκατε λοιπόν τους πρωταγωνιστές και το σκηνικό, καιρός τώρα να μαγειρέψετε το παραμύθι.
Από τον κατάλογο των κακών διαλέγετε ένα πρόσωπο. Αφού του αφαιρέσετε τα δόντια ή τα υπερμεγενθήνετε, το τσιγαρίζετε με μπόλικη κακία ώσπου να ροδίσει. Έπειτα του προσθέτετε χρόνια, τρίχες, καμπούρα, σάλιο, περίεργο γέλιο και ό,τι άλλο σας αρέσει και το αφήνετε να σιγοβράσει. Όταν είναι μαυρισμένο εντελώς το σβήνετε με μπόλικο μίσος. Σερβίρετε με σάλτσα πριγκιπόπουλο και το γαρνίρετε με ένα παιδί ή μια ταλαίπωρη παρθένα.
Το παραμύθι σας είναι έτοιμο ! Μια φορά κι ένα καιρό…
Δυστυχώς όμως, παρά τα αγνά υλικά και τη μαεστρία σας στην μαγειρική, το φαγητό σας, αν και από εμφάνιση «σκίζει», έχει ένα μειονέκτημα. Μυρίζει !
Το αχνιστό σας πιάτο αναδίδει μιαν απαίσια οσμή ρατσισμού.
Ρατσισμός; Όχι δα ! τι λέτε τώρα; Ο διαβασμένος της παρέας θα με αποστομώσει. «Ρατσισμός, θα μου πει, είναι η θεωρία που υποστηρίζει ότι η ανθρωπότητα είναι χωρισμένη σε «ανώτερες» και «κατώτερες» φυλές (ράτσες) και βλέπει στην «καθαρότητα» και στην κυριαρχία των πρώτων πάνω στις δεύτερες την εξέλιξη και την πρόοδο της Ιστορίας».
Είναι άστοχο λοιπόν, θα μου πει, να μιλάς για ρατσισμό και να αναφέρεσαι σε φαινόμενα περιθωριοποίησης ομάδων του πληθυσμού που έχουν κάποιο χαρακτηριστικό επάγγελμα ή ιδιότητα (πόρνες, χωροφύλακες κ. λ. π), ασθένεια (τρελοί κ. λ. π), ιδεολογία (αναρχικοί κ. λ. π) και που στο κάτω της γραφής ανήκουν σε όλες τις φυλές (ράτσες)
Αυτό είναι λοιπόν το πρόβλημα; Η ετυμολογία;
Το πρόβλημα, λέω εγώ, είναι η προετοιμασία μας μέσα από τα παραμύθια να περιθωριοποιούμε όσους δεν καταλαβαίνουμε ! Όσους ο τρόπος ζωής και οι επιλογές των ιδεών τους δεν συγχρωτίζονται με τις δικές μας «σωστές» επιλογές.
Ο ρατσισμός είναι το επόμενο βήμα, σαν αποτέλεσμα έστω.

Δεν αναφέρομαι μόνο στα παραμύθια της γιαγιάς (τα οποία εν πολλοίς έχουν εκλείψει) ή στις απειλές μας (πόσοι αλήθεια δεν απειλούμε τα παιδιά μας πως αν δεν φάνε θα τα πάρει ο γύφτος ή ο χωροφύλακας), ίσως αυτά είναι τα λιγότερο επικίνδυνα.
Τι να πει κανείς για τα πολιτικά παραμύθια για εχθρούς του λαού και του κράτους… Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς! Πρόχειρα θυμάμαι τη Μακρόνησο, την Σπιναλόγκα και τους άλλους τόπους πολιτικών ή «ιατρικών» εξόριστων, τις φυλακίσεις των συνήθων υπόπτων, τους γνωστούς αγνώστους, τις επιχειρήσεις σκούπα εναντίον των τσιγγάνων και των Αλβανών, τις πολιτικές δολοφονίες που χρεώνονταν σε «κακούς». Τι να πει κανείς για τα ιστορικά παραμύθια για νίκες του λαού μας ή ήττες έστω στις οποίες δεν φταίγαμε εμείς μα πάντα οι ξένοι (έστω και δάχτυλοι).
Τι να πει κανείς για τα «παραμύθια» των Μ. Μ. Ε που ξεφουρνίζονται τόσο εύκολα μόνο και μόνο επειδή «πουλάνε». Τι να πει κανείς για τα «παιδικά» κινούμενα σχέδια που μας έχουν κατακλύσει και βρίθουν σε αίμα… Αναρωτηθήκαμε ποτέ πόσους φόνους, πόσες σκηνές σκληρής βίας βλέπουν τα παιδιά μας στην T. V ώσπου να μεγαλώσουν; Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί αγοράζουμε σε μωρά παιδιά όπλα για παιχνίδια, όλα αυτά τα τρελά βιντεοπαιχνίδια στα μεγαλύτερα ή τέλος πάντων έχουμε σκεφτεί πόσο πολύ τα σπρώχνουμε στη βία, στην επιλογή της καθαρότητας (για να μην πω ρατσισμό), στο πρότυπο ενός ήρωα (Ράμπο π. χ) ο οποίος «καθαρίζει» εκατό «κακούς» με μια ριπή του πολυβόλου του;
Οι παιδικοί μου ήρωες έγιναν σκόνη από τους σύγχρονους ήρωες των παιδιών μου και ας φέρουν, οι πρώτοι, ονόματα τρανταχτά όπως Ηρακλής, Θησέας, Οδυσσέας κ. λ. π !
Οι παιδικοί μας ήρωες ήταν Έλληνες (αρχαίοι ή νεώτεροι) ή ξένοι θαλασσοπόροι, ερευνητές, επιστήμονες κ. λ. π. Οι ήρωες των παιδιών μας είναι Αμερικάνοι με μπράτσα σαν μπούτια μοσχαριού και οπλισμό λόχου !
Μας πυροβολούν από παντού, μας ισοπεδώνουν, μας εξαμερικανίζουν, χωρίς να το καταλαβαίνουμε φτιάχνουν μια νέα γενιά ανθρώπων χωρίς ταυτότητα, χωρίς παρελθόν και με αβέβαιο μέλλον και εμείς … Τι κάνουμε εμείς;
Ευτυχισμένο το νέο έτος φίλες και φίλοι ! Ας κοιμηθούμε όλοι τον ύπνο του δικαίου ! Καληνύχτα μας !
14/12/2004

ΚΑΙΑΔΑΣ

« Οι Ρομά (στον ενικό αριθμό Ρομ), γνωστοί επίσης και ως Ρομ, Τσιγγάνοι, Αθίγγανοι ή Σίντηδες και με τον, κάποιες φορές υποτιμητικό, χαρακτηρισμό Γύφτοι, είναι ένας κατά βάση νομαδικός λαός με Ινδική καταγωγή.
Οι Ρομά πιστεύεται ότι μετανάστευσαν από την Ινδία γύρω στο 1000 μ.Χ. και, περνώντας από το Αφγανιστάν, την Περσία, την Αρμενία και την Τουρκία, έφτασαν στην Ευρώπη, όπου στη συνέχεια εξαπλώθηκαν στις περισσότερες περιοχές της ηπείρου.
Ζώντας μονίμως στο περιθώριο της κοινωνίας, κατατρεγμένοι, κυνηγημένοι, στιγματισμένοι, πριν καλά - καλά γεννηθούν με το σημάδι της "διαφοράς", οι Τσιγγάνοι προσπαθούν να επιβιώσουν και ν’ αντέξουν, μέσα σε μια ζωή που μοιάζει περισσότερο με κυνήγι εξοστρακισμού: Χωρίς δικαίωμα στην εκπαίδευση και στην κουλτούρα, στη δουλειά και στη μόνιμη εγκατάσταση, απορριγμένοι σε άθλια παραγκόσπιτα και καλύβες-χωματερές, σκηνίτες και νομάδες με το στανιό, αποτελούν ανέκαθεν την πληγή κάθε πολιτισμένης - κατά τα άλλα - κοινότητας, στην Ελλάδα και αλλού. Οι σύγχρονοι παρίες του δυτικού κόσμου φωτίζονται επαρκώς και σε κάθε τους διάσταση, αναδεικνύοντας, έτσι, το πρόσωπο του ρατσισμού που συχνά θέλουμε να κρύβουμε ή να μη θυμόμαστε.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Είναι απλό. Όσοι έχετε διάθεση κάντε μια βόλτα στο σκουπιδότοπο. Εκεί η συντεταγμένη πολιτεία όρισε ότι πρέπει να ζουν οι τσιγγάνοι της Λευκάδας… …Διαμόρφωσαν ένα χώρο μέσα στον σκουπιδότοπο, τους έδωσαν ρεύμα και νερό, τους έφτιαξαν τουαλέτες και τους εγκατέστησαν, θεωρώντας προφανώς ότι έχουν λύσει το πρόβλημα. Κάποιοι «αρμόδιοι» θα καμαρώνουν κιόλας με το κατόρθωμά τους και πιθανότατα να ζητήσουν και την επιδοκιμασία όλων μας.
Από πότε αλήθεια η συνύπαρξη ανθρώπων, με ποντίκια και αρουραίους, θεωρείται σωστή; Από πότε οι διοξίνες και τα φουράνια, η εισπνοή του μεθανίου που αναδύεται μέσα από το σκουπιδότοπο, η επαφή των γυμνών ποδιών με τα σκουπίδια, θεωρείται υγιεινή;
…Επιτέλους, είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ, είναι προσβολή στον πολιτισμό μας, μια συντεταγμένη πολιτεία να μην έχει τρόπο να φιλοξενήσει αυτούς τους ανθρώπους κάτω υπό υγιεινότερες συνθήκες. Χώροι καταλληλότεροι ασφαλώς και υπάρχουν. Ας κάνουμε τον κόπο να τους ψάξουμε. Ας κάνουμε τη ζωή τους περισσότερο ανθρώπινη. Στο κάτω - κάτω έτσι διασφαλίζουμε και την υγεία όλων μας. Γιατί οι επιδημίες, αν υπάρξουν, δεν γνωρίζουν φυλές και δεν ξέρουν τι πάει να πει ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ.»
¨Ένας περίπου μήνας έχει περάσει από τότε που σε τούτη την εφημερίδα έγραφα για τους τσιγγάνους που «φιλοξενούμε» στο σκουπιδότοπό μας! Στον «Καιάδα» της Λευκάδας. Τα παραπάνω αποτελούν αποσπάσματα εκείνου του άρθρου και τα ξαναδημοσιεύω γιατί παραμένουν περισσότερο από ποτέ επίκαιρα. Εξηγούμαι:
Την περασμένη εβδομάδα έκπληκτοι (;) ακούσαμε, από τις ειδήσεις της κρατικής τηλεόρασης, ότι 12 παιδιά τσιγγάνων, από την Κόρινθο και τη Λευκάδα, βρέθηκαν στο Νοσοκομείο Παίδων πάσχοντας από ιογενή μηνιγγίτιδα! Αιτία; Οι κακές συνθήκες υγιεινής, τι άλλο;
Οι αρμόδιες αρχές του νομού και του δήμου της Λευκάδας έμαθαν επίσης τα νέα από την τηλεόραση. Αντί λοιπόν να κρυφτούν κάτω από το χώμα από την ντροπή τους, αντί να αυτοχαστουκιστούν για την άγνοια και την εν γένει συμπεριφορά τους, έτρεξαν ως σωτήρες επί τόπου να διαπιστώσουν τι; ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ; Έκαναν και δηλώσεις συμπαράστασης, προσέφεραν δωρεάν εμβόλια και επέστρεψαν στα κλιματιζόμενα γραφεία τους να ξανακοιμηθούν τον ύπνο του δικαίου, έως το επόμενο κρούσμα που θα ξαναξυπνήσουν !
Εν τω μεταξύ στο σκουπιδότοπο έχουν θάψει την ευαισθησία, το φιλότιμο, την αιδώ, ίσως – ίσως και την καρδιά τους (για όσους έχουν). Γιατί τούτος ο σκουπιδότοπος, εκθέτει εδώ και 20 χρόνια όλους τους αιρετούς και μη που κυβέρνησαν τούτο το νομό και το δήμο Λευκάδας. Μπάζωσαν δεκάδες στρέμματα θάλασσας με σκουπίδια, μόλυναν τα ιχθυοτροφεία, το δίαυλο και τις ακτές και έθεσαν σε κίνδυνο επιδημιών όλους τους πολίτες, αφού μιλάμε για χώρο μια ανάσα κυριολεκτικά από την πόλη.
Φαντάζομαι θα σκέφτηκαν ότι, αφού τόσα χρόνια κανένας δεν αρρώστησε εξ αιτίας της χωματερής, θα είναι ακίνδυνο να εγκαταστήσουμε ανθρώπους μέσα της. Ποιοι είναι «απόβλητοι» της κοινωνίας; Οι τσιγγάνοι. Ποιοι κάνουν για πειραματόζωα; Οι τσιγγάνοι. Στη χωματερή λοιπόν. Στον Καιάδα. Γιατί ενοχλούν τη νιρβάνα μας. Γιατί κανένας δεν τους θέλει δίπλα τους. Γιατί όπου και να πάνε υποβαθμίζουν την περιοχή. Γιατί εδώ η γη είναι «χρυσάφι» και δεν πρέπει να την απαξιώσουμε. Γιατί που να παλεύουμε τώρα την ενσωμάτωση τους! Ωχ αδελφέ! Ποιος θα ενδιαφερθεί γι’ αυτούς…
Μπράβο τους λοιπόν. Να τους απονείμουμε το μετάλλιο της ανθρωπιάς. Να απονείμουμε το ίδιο μετάλλιο και σε όλους τους φορείς, πολιτικούς και θρησκευτικούς, που κόπτονται, στα λόγια, για τον άνθρωπο και κάνουν «γαργάρα» αυτό το έγκλημα. Γιατί άραγε;
Μα επιτέλους! Είναι ή δεν είναι ακόμη και ποινικά κολάσιμο, να εκθέτεις συνανθρώπους σου σε τόσο άμεσο, για την υγεία τους, κίνδυνο;
Είναι ή δεν είναι πολιτικά και κοινωνικά απαράδεκτο να πετάς, κυριολεκτικά, στα σκουπίδια κάποιους συνανθρώπους σου και την ίδια ώρα να καμαρώνεις ότι τους «έλυσες το πρόβλημα»;
Το άλλοθι της –τάχα μου – επιθυμίας των ίδιων των τσιγγάνων να μείνουν εκεί (μέχρι και … ευχαριστήριο επιστολή έστειλαν στο δήμαρχο (!!!!!)), είναι λίαν επιεικώς αστείο!
Το ύστερο ενδιαφέρον είναι μια γροθιά στο στομάχι του «δήμου πρόνοιας».

Γιατί μια συντεταγμένη πολιτεία οφείλει να προνοεί και να προστατεύει. Οφείλει να βλέπει με το «ίδιο μάτι» όλους τους πολίτες, πέρα από ιδεολογίες και χρώμα δέρματος.
Γιατί ο Καιάδας, αν τελικά υπήρξε, ήταν μια «σκιά» στην αρχαία ιστορία μας. Οι σύγχρονες απομιμήσεις του Καιάδα όμως, είναι «έρεβος» στη σύγχρονη ιστορία.
Ιούνιος 2007

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2008

ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η ΕΠΟΧΗ

Το ξεκίνημα των Γιορτών προήλθε από μια εσωτερική ανάγκη και μια παρείστικη διάθεση. Απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο είχαμε την ανάγκη να βγούμε έξω από τον τόπο μας, να γνωρίσουμε νέα πράγματα και, σε ότι αφορά στο Φολκλόρ, να δούμε και να ζήσουμε άλλους λαούς, να γευτούμε μέρος της παράδοσής τους. Οι Γιορτές αγκαλιάστηκαν από την κοινωνία η οποία με την καθολική συμμετοχή της εξέφρασε τις ανάγκες της για πολιτισμική δραστηριότητα.
Σήμερα ζούμε την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Την εποχή της εύκολης πρόσβασης στα δρώμενα του κάθε τόπου, την εποχή της ελεύθερης τηλεόρασης, των δορυφορικών πιάτων και του διαδικτύου. Τίποτα πλέον δεν μας εντυπωσιάζει, τίποτα δεν είναι ικανό σαν θέαμα και μόνο να μας ξαφνιάσει. Σήμερα το φολκλόρ π. χ απαντάται παντού στην Ελλάδα. Κάθε μικρό ή μεγάλο μέρος έχει δυνατότητα να διοργανώσει μια τέτοια εκδήλωση. Σήμερα το θέατρο, οι τέχνες, ο λόγος προσφέρονται από μικρά και μεγάλα σωματεία ή ομάδες ανθρώπων, εύκολα. Γιατί η πρόσβαση στη γνώση είναι ευκολότερη και γιατί η επικοινωνία έχει δραματικά αλλάξει.

Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ

Το μεγάλο θέμα λοιπόν δεν είναι να κάνεις μια εκδήλωση ή να συνεχίσεις ένα θεσμό τόσων χρόνων. Το τεράστιο θέμα είναι πόσο αυτός ο θεσμός βελτιώνεται με τα χρόνια και ακολουθεί τις τάσεις και τις ανάγκες της εποχής. Το τεράστιο επίσης θέμα είναι ο όποιος θεσμός να αγκαλιάζεται εσαεί από νέους ανθρώπους που θα τον πηγαίνουν παραπέρα.
Ο ανταγωνισμός πλέον είναι τεράστιος. ΄Όλοι οι δήμοι διοργανώνουν πολιτιστικές εκδηλώσεις, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας το καλοκαίρι γίνονται παραστάσεις. Η ιστορικότητα δεν μετρά και η όποια προβολή πρέπει να συνοδεύεται απαραιτήτως από ποιότητα και διαφορετικότητα.

ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ

Ένα τεράστιο θέμα είναι να διαπιστωθεί σε ποιο κοινό απευθύνονται οι Γιορτές. Πενήντα χρόνια ιστορίας σημαίνουν ανθρώπους μεγάλους σε ηλικία οι οποίοι είναι συναισθηματικά δεμένοι με την ιστορικότητά τους, έχουν αναφορές και θύμησες που τους καθιστούν λάτρεις του τρόπου διοργάνωσής τους και φανατικούς της διατήρησής τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι συνήθεις θεατές τους. Ο τουρισμός σπάνια πια συνδυάζεται με την τέλεση των Γιορτών, έχει επεκταθεί σε διάρκεια, έχει αναπτυχθεί και δεν πρέπει να αποτελεί αντικείμενο και αιτία για την τέλεσή τους.
Οι νέοι άνθρωποι δεν παρακολουθούν στην πλειονότητά τους τις Γιορτές Λόγου και Τέχνης προφανώς γιατί δεν βρίσκουν ενδιαφέρον στα θέματά τους και το φολκλόρ δεν τους προφέρει κάτι νέο। Αν το δεις μια φορά σου αρκεί. Τα συγκροτήματα συνήθως επαναλαμβάνονται χρόνο με το χρόνο και εν πάσει περιπτώσει το θέαμα το βλέπεις με ένα δορυφορικό πιάτο πλουσιότερο και αναλυτικότερο ως προς την ιστορικότητά του. Το φεστιβάλ χορού λοιπόν πρέπει να συνδυάζεται πέρα από την ποιότητα των συγκροτημάτων και με ιστορικές αναφορές για τους παραδοσιακούς χορούς κάθε χώρας.

Ο ΦΟΡΕΑΣ
οΙ Γιορτές Λόγου και Τέχνης και το Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ δεν μπορούν να έχουν μέλλον κάτω από το σημερινό καθεστώς διοργάνωσής τους.
Το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας είναι ένας φορέας ο οποίος από τη σύστασή του και από τη νομική μορφή που διέπεται δεν μπορεί να διεκδικήσει χρήματα από τα Ευρωπαϊκά προγράμματα, άρα δεν είναι δυνατόν οι Γιορτές να αναβαθμιστούν δίχως γενναία χρηματοδότηση.
Μια εταιρία που θα συσταθεί με την νομική μορφή που απαιτείται θα μπορούσε να αναλάβει το βάρος των Γιορτών υπό προϋποθέσεις. Αυτές είναι:

Να αναλάβει υπό την αιγίδα της το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου και να του αναθέσει τη διοργάνωση των Γιορτών και άλλων δραστηριοτήτων.
Το Πνευματικό Κέντρο να πάψει να λειτουργεί με το καταστατικό που έχει και που το καθιστά έρμαιο των συλλόγων, των σωματείων και του δημοτικού συμβουλίου πάει να πει των πολιτικών διαχωρισμών.
Δεν είναι δυνατόν το Πνευματικό Κέντρο να στελεχώνεται με αναχρονιστικό τρόπο, να έχει στις τάξεις του άτομα τα οποία καμιά σχέση δεν έχουν με τον πολιτισμό και δεν έχουν ειδικότητες ή γνώσεις των εκδηλώσεων τις οποίες καλούνται να πραγματοποιήσουν.
Δεν είναι δυνατόν τα μέλη του Πνευματικού Κέντρου να μη βοηθούν, ή ακόμη χειρότερα, να μην παρίστανται ούτε στις εκδηλώσεις του και παρ όλα αυτά να επιμένουν στη διατήρηση της ιδιότητας του μέλους.
Η στελέχωσή του είναι απαραίτητο να εξαρτάται από τις γνώσεις των στελεχών του, καλλιτεχνικές ή γνώσεις της πραγματικότητας, της κοινωνίας, της καλλιτεχνικής πιάτσας, των καλλιτεχνικών τάσεων της εποχής, των αναζητήσεων της σύγχρονης πολιτισμικής κοινωνίας.
Η στελέχωση αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει και άτομα από αστικά κέντρα όπου υπάρχουν Λευκάδιοι. ( Αθήνα, Πάτρα κ. α)
4. Απαραίτητη είναι βεβαίως η δημιουργία υποδομών. Είναι αδιανόητο ύστερα από 50 χρόνια θεσμού να μην υπάρχουν στοιχειώδεις υποδομές για τη διοργάνωση των Γιορτών. Ζούμε τις Γιορτές όπως τις ζούσαν και οι πρωτοπόροι που τις διοργάνωσαν. Πάλι στα σχολεία εστιάζουμε τα συγκροτήματα, χωρίς μπάνιο, χωρίς ζεστό νερό, χωρίς ουδεμία άνεση. Πάλι σαν πρόβατα τους ταΐζουμε, πάλι δεν τους παρέχουμε καμιά πρόσθετη απολαβή είτε τουριστική είτε καλλιτεχνική.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
Οι Γιορτές απαιτούν γενναία χρηματοδότηση και είναι αδύνατον πλέον να διεξάγονται με επαιτείες. Ο φορέας τους, όποιος και να είναι, οφείλει να ερευνήσει τις δυνατότητες ένταξης σε Ευρωπαϊκά προγράμματα, τη χρηματοδότηση από το υπουργείο Πολιτισμού, από χορηγίες (με προσοχή και σύνεση), από έσοδα των εκδηλώσεων και όποιο άλλο τρόπο θεωρηθεί πρόσφορος.
Αυτό απαιτεί μελέτη από ειδικούς και σύσταση οικονομικής επιτροπής για τη διερεύνηση όλων των δυνατοτήτων χρηματοδότησης.

ΧΡΟΝΟΣ
Ο Αύγουστος, μήνας που έχει καθιερωθεί για τη διεξαγωγή των Γιορτών, δεν είναι πλέον πρόσφορος μήνας για την τέλεσή τους. Αφ ενός γιατί τον ίδιο μήνα βρίθει εκδηλώσεων όλη η Ελλάδα αφ ετέρου γιατί δεν είναι πλέον οι Γιορτές προϋπόθεση για τουριστική προβολή και ανάπτυξη. Πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης ο χρόνος διεξαγωγής με συνιστώσες τον τουρισμό, τα σχολεία, τις άδειες, το κοινό στο οποίο θα απευθύνονται, την καλλιτεχνική πιάτσα κ. α. Θα μπορούσε π. χ, να γίνεται άλλο μήνα (και άλλη εποχή) το φολκλόρ, άλλο μήνα οι Γιορτές του Λόγου και άλλο μήνα οι εκδηλώσεις για την Τέχνη. Έτσι θα υπάρχει διάρκεια πολιτισμικής προσφοράς, περισσότερη φροντίδα για κάθε εκδήλωση και καλύτερη εξυπηρέτηση των συμμετεχόντων.


ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Η Εταιρία η οποία θα συσταθεί, αναλαμβάνει τη διοργάνωση των Γιορτών λειτουργώντας με πλήρη διαφάνεια. Η σύνθεσή της οφείλει να είναι υπερκομματική και διαπαραταξιακή.
Ορίζει μια ολιγομελή επιτροπή έμπειρων περί τα καλλιτεχνικά ανθρώπων, υπό ένα καλλιτεχνικό διευθυντή που θα παρέχει τα εχέγγυα της γνώσης του αντικειμένου και της καλλιτεχνικής «πιάτσας». Αυτή θα αναλάβει το βάρος των Γιορτών. Η στελέχωση της επιτροπής επ ουδενί δεν πρέπει να εξαρτάται από σωματεία και συλλόγους και θα έχει θητεία δύο ετών. Εν δυνάμει θα μπορούσε να είναι το Πνευματικό Κέντρο με άλλο καταστατικό.
Πρώτο μέλημα της επιτροπής θα είναι η εξεύρεση μόνιμων πόρων και η δημιουργία των υποδομών εκείνων που θα δίνουν τη δυνατότητα διοργάνωσης αξιοπρεπών Γιορτών. (Χώροι διεξαγωγής των εκδηλώσεων, στέγαση, σίτιση, διαμονή κ. λ. π.)
Σύσταση μόνιμης Οικονομικής Επιτροπής Πολιτισμού, η οποία θα αναθέσει σε ειδικούς περί τα οικονομικά τη διεξαγωγή μελέτης για τη χρηματοδότηση των Γιορτών.
Δημιουργία θερινού λυομένου θεάτρου, απαραίτητου για τη διεξαγωγή των εκδηλώσεων.
Δημιουργία χώρων στέγασης των συγκροτημάτων. Οι χώροι αυτοί τους χειμερινούς μήνες θα λειτουργούν ως φοιτητική εστία. Έως τότε τα συγκροτήματα να στεγάζονται σε επιλεγμένα ξενοδοχεία.
Δημιουργία εργαστηριακών χώρων στο κλειστό θέατρο, στο Κέντρο Νεότητας, σε σχολεία κ. λ. π.

Οι εκδηλώσεις δεν είναι απαραίτητο στην αρχή να στηρίζονται στο πλήθος των εκδηλώσεων μα στην ποιότητά τους.
Οι Γιορτές Λόγου πρέπει απαραιτήτως να έχουν θεματολογία αντίστοιχη της αποφάσεώς μας για το κοινό στο οποίο θα απευθύνονται.
Οι παραστάσεις, θεατρικές ή μουσικές είναι απαραίτητο, πέρα από την ποιότητα, να έχουν ένα πλάτος σε ότι αφορά στις ηλικίες των θεατών. Γιατί αλήθεια ποτέ δεν ήρθε ένα νεανικό συγκρότημα;
Θεατρικές παραστάσεις είναι δυνατόν να προσφέρουν και τα σχολεία μας. Καθιερώνουμε ένα διαγωνισμό σχολικού θεάτρου ( με βραβεία και διακρίσεις) ο οποίος εν δυνάμει θα μπορούσε να καθιερωθεί ως θεσμός.
Για το φεστιβάλ φολκλόρ (καλό είναι να εξελληνιστεί ο τίτλος) αρκούν στην αρχή λίγα συγκροτήματα από τον διεθνή χώρο και επιλεγμένα από το εσωτερικό.
Τα συγκροτήματα θα παρουσιάζονται όπως σήμερα όμως ταυτοχρόνως θα γίνονται παρουσιάσεις, που θα αφορούν στους χορούς, με ιστορικά, κοινωνιολογικά και άλλα στοιχεία τους. Θα μπορούσε κάθε συγκρότημα να έχει τον ιστορικό του ο οποίος θα παρουσιάζει τα ανωτέρω βοηθούμενος από τεχνικά μέσα που ο ίδιος θα επιλέγει.
Τα Λευκαδίτικα σωματεία πρέπει να παρουσιάζουν τοπικούς χορούς ή χορούς των Επτανησίων. Ας αφήσουμε τα Θρακιώτικα για τους Θράκες, τα κρητικά για τους Κρητικούς κ. λ. π.

Το πνευματικό Κέντρο θα μπορούσε να γίνει μια κυψέλη δημιουργίας και δραστηριότητας νέων ανθρώπων κυρίως, οι οποίοι θα ασκούνται σε δημιουργικές τέχνες και θα παρουσιάζουν άπαξ του έτους τη δουλειά τους στην κοινωνία της Λευκάδας.
Μπορούν να δημιουργηθούν εργαστήρια ζωγραφικής, γλυπτικής, σκίτσου, αγιογραφίας, θεάτρου, κινηματογράφου κ. α.
Τη γραμματειακή ευθύνη των εργαστηρίων αναλαμβάνουν ολιγομελείς επιτροπές πολιτών, σχετικών με το αντικείμενο ευθύνης τους αν αυτό είναι δυνατόν, οι οποίες θα λογοδοτούν στο Πνευματικό Κέντρο.
Τα Σωματεία αναλαμβάνουν πέρα από τις δημιουργικές δραστηριότητές τους, με χρηματοδότηση της εταιρίας που θα συσταθεί, από μια εκδήλωση – θεσμό για τον τόπο. (Ένωση Επτανήσων, Φεστιβάλ χορωδιών, βαρκαρόλα, χωριάτικος γάμος, απόκριες, γιορτή φακής, γιορτή κρασιού
κ. α)
Η όλη προσπάθεια πρέπει να αφορά στη δημιουργία δραστηριοτήτων για ολόκληρο το χρόνο. Οι Γιορτές ένα μόνο μέρος αυτών των δραστηριοτήτων θα καταλαμβάνουν και ίσως όχι το σημαντικότερο.
Η κοινωνία χρειάζεται να ξεκολλήσει από την πολυθρόνα και το τηλεκοντρόλ. Να βρει διέξοδο τους δύσκολους μήνες.
Οι Γιορτές είναι ιδιοκτησία όλου του κόσμου και όχι κάποιων μόνιμων συντελεστών τους που λειτουργούν ως ιδιοκτήτες.
18/7/2007

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Το αποτέλεσμα των εκλογών που πέρασαν ήταν λίγο ή πολύ αναμενόμενο. Το ΠΑΣΟΚ κούρασε τον κόσμο με τόσα χρόνια διακυβέρνησης, η αλλαγή ήταν επιβεβλημένη και τα κόλπα της τελευταίας στιγμής δεν έπιασαν τόπο. Η ΝΔ στην κυβέρνηση λοιπόν και νάμαστε πάλι από την αρχή να προετοιμαζόμαστε για αγώνες ενάντια στο κράτος της καταπίεσης, της αναλγησίας, των κοινωνικών προβλημάτων, της ανεργίας και της ανέχειας. Ένα κράτος που όσο και να θέλει η κυβέρνηση, όσο καλή διάθεση και να δείξει είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει να το φέρει στα ίσα του δεδομένου ότι τα ελλείμματα είναι μεγάλα, οι υποχρεώσεις πολλές, οι καθυστερήσεις τεράστιες και οι προσδοκίες που δημιούργησε η προεκλογική περίοδος τέτοιες που είναι αδύνατον να ικανοποιηθούν. Δεν προλάβαμε να συνειδητοποιήσουμε την αλλαγή και τα δυο μεγάλα κόμματα συμφώνησαν ήδη, προς επιβεβαίωση των θέσεων της Αριστεράς πως οι πολιτικές τους δεν διαφέρουν, να φέρουν το ΝΑΤΟ – βλέπε
Η. Π. Α – να μας προστατεύσει από την τρομοκρατία κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων. Πάει να πει θα βάλουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα ή αλλιώς δείχνουν τον επόμενο στόχο της τρομοκρατίας. Παραχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα στο ΝΑΤΟ και στους Αμερικανούς και στο όνομα της τρομοκρατίας βάζουν δραγάτη πάνω από τα κεφάλια όλων μας για να νοιώθουμε ξένοι στην ίδια μας τη χώρα.
Ας επανέλθουμε όμως στα των εκλογών. Η προεκλογική περίοδος που πέρασε θα μείνει στην ιστορία σαν η μεγαλύτερη σε διάρκεια και εκπλήξεις προεκλογική περίοδος. Ένα απερχόμενο κόμμα – καθεστώς, στην προσπάθειά του να αντιστρέψει το κλίμα, κατάφυγε σε αλλαγή ηγέτη την τελευταία στιγμή ο οποίος αντιμετωπίστηκε περίπου ως Μεσσίας από τους απογοητευμένους οπαδούς. Είναι περίεργο και αγγίζει τα όρια της παράνοιας αυτό που συνέβη. Ένας κόσμος κουμπωμένος, σιωπηλός, ένοχος κατά την αίσθησή του, ένας κόσμος απογοητευμένος, προδομένος, χωρίς πίστη και διέξοδο, ξαφνικά, σαν να ανακάλυψε το φως το αληθινό αναθάρρησε στη θέα του νέου ηγέτη, πέταξε στο καλάθι των αχρήστων το «ισχυρό» έως πρότινος χαρτί του και ντύθηκε με τα νέα ρούχα της ελπίδας. Έτρεξε ομαδικά να ψηφίσει και να εκλέξει τον ήδη διορισμένο – μένει να μάθουμε από πού – ηγέτη, σε μια παιδαριώδη επίφαση δημοκρατικότητας ξεσήκωσε γέρους, γριές, ανήμπορους, αμούστακα παιδιά και μετανάστες για να μεγαλώσει τον αριθμό των ασπαζόμενων την χείρα του νέου ηγεμόνα και την άλλη ημέρα… Την άλλη ημέρα ο νέος ηγεμόνας, με το δικαίωμα που του έδωσε η ομαδική ψήφος και αγνοώντας επιδεικτικά τις δημοκρατικές διαδικασίες, έφερε στην παράταξή του δυο άσπονδους εχθρούς ως νέους φίλους την ίδια ώρα που οι οπαδοί του κατακεραύνωναν την πολιτική που οι νέοι φίλοι υπερασπίστηκαν κατά τη διάρκεια της υπουργικής τους θητείας ως αντίπαλοι ! Παράνοια σε όλο της το μεγαλείο. Πάνε τα άλλοθι, πάει η στρατηγική κατά της επαράτου δεξιάς, πάνε τα συνθήματα και ο άρτι ενθουσιασμένος κόσμος ξαναμούδιασε.
Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου λοιπόν κατέρρευσε. Το σκληρό ΡΟΚ του μαιτρ του είδους Λαλιώτη ήταν αδύνατο να πιάσει τόπο και το μόνο που έμενε ήταν να στριμώξουν την Αριστερά στη γωνία αφαιρώντας της με κάθε τρόπο τους λίγους ψήφους που είχε. Η νέα τακτική λεγόταν τηλέφωνο. Τις τελευταίες ημέρες ένα πρωτόγνωρο κύμα τηλεφωνημάτων σε κάθε σπίτι ωθούσε τους πολίτες να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ γιατί κινδυνεύει δήθεν η «Δημοκρατική Παράταξη». Σε πια σπίτια όμως γινόταν τα τηλεφωνήματα; Σε σπίτια Αριστερών κυρίως. Που βρήκαν τα τηλέφωνα και προπαντός πως ήξεραν ποιοι είναι αυτοί που ψηφίζουν Αριστερά; Γιατί σε μέλη του Συνασπισμού έλεγαν πως τάχα ο Συνασπισμός δεν μπαίνει στη Βουλή, ενώ αντίθετα μπαίνει το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, και να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ; Πως ήξεραν ποια είναι τα μέλη του Συνασπισμού; Αυτό θυμίζει άγριο φακέλωμα και καθεστωτικής αντίληψης συμπεριφορές που δεν περιποιούν τιμή σε κανένα.
Η Αριστερά παρ’ όλα αυτά άντεξε. Κέρδισε ξανά τα ποσοστά της τσιμπώντας και κάτι παραπάνω, έβαλε δυο κόμματα στη Βουλή και ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο. Ένα αύριο που βεβαίως δεν έρχεται μόνο του, δεν έρχεται περιμένοντας μα με συντονισμένες προσπάθειες όλων των Αριστερών ανθρώπων, με κοινές πολιτικές, με ενότητα και κοινούς αγώνες. Ένα αύριο που δεν έρχεται με συμπεριφορές εχθρότητας και αντιπαλότητας μεταξύ των δύο κυρίων κομμάτων, Κ. Κ. Ε και ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, με ευθύνη κυρίως του πρώτου, που την προηγούμενη περίοδο είδε σαν κύριο αντίπαλο τον ΣΥΝ σε σημείο που η αντιπαλότητα αυτή κυριάρχησε στα πανό, στα ταμπλό, στα φυλλάδια και στις ομιλίες. Η μιζέρια της Αριστεράς σε όλο της το μεγαλείο λέγεται ηγεμονισμός και μικρομεγαλισμός. Αντί για προσπάθεια δημιουργίας ενός ισχυρού πόλου, αντί για προσπάθεια αντιμετώπισης των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν στα χρόνια που πέρασαν κοιτάζει το κάθε κόμμα το μαγαζάκι του και προσπαθεί να το μεγαλώσει από μόνο του την ίδια ώρα που δίπλα του αναπτύσσονται τεράστιες επιχειρήσεις έτοιμες να σαρώσουν τα πάντα.
Δεν είναι περίεργο και προβληματικό το ότι σε τούτες τις εκλογές οι απογοητευμένοι αριστεροί οι εγκλωβισμένοι στο ΠΑΣΟΚ μάλλον δεν ψήφισαν Αριστερά αλλά ΝΔ;
Δεν είναι περίεργο και απογοητευτικό το γεγονός της χαμηλής συσπείρωσης της Αριστεράς (περισσότερο σε ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ );
Δεν είναι περίεργο και απογοητευτικό το γεγονός ότι κάποιοι πρώην αριστεροί γονατίζουν και προσφέρουν γη και ύδωρ στον νέο ηγεμόνα;
Δεν φτάνει να λέμε πως φταίνε οι άλλοι. Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι. Φταίμε πρωτίστως εμείς για το κατάντημά μας. Έχουμε μια περίεργη αυτάρκεια, αυτοϊκανοποιούμαστε, πανηγυρίζουμε για τα ποσοστά μας και δεν καταλαβαίνουμε πως δυστυχώς έχουμε ημερομηνία λήξης με τα μυαλά που κουβαλάμε. Πως είναι δυνατόν να θριαμβολογούμε γιατί τσιμπήσαμε κάποια δέκατα στα ποσοστά μας σε μια περίοδο που η πολιτική μας πρόταση έπρεπε να κυριαρχεί γιατί δικαιώθηκε, την ίδια ώρα που οι αγώνες μας έπρεπε να καρπίσουν γιατί και σωστοί ήταν και συνεχείς;

Απρίλης 2004

ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ

Οι Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές αποτελούν παρελθόν. Η αλλαγή σκηνικό στο νομό και στους δήμους ελπίζω να αποτελέσει αφετηρία για ένα καλύτερο αυτοδιοικητικό αύριο. Σε κάθε περίπτωση εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους όσοι εξελέγησαν, καλή και δημιουργική θητεία.
Τα αποτελέσματα χρίζουν εμπεριστατωμένης ανάλυσης, η οποία πρέπει να γίνει με σύνεση και προσοχή σε βάθος χρόνου.
Προσπαθώντας να τα αποτιμήσω, όπως φαίνονται από την πρώτη ματιά, έχω να παρατηρήσω ότι:
► Είναι φανερό ότι δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν τα κομματικά αντανακλαστικά. Τα αποτελέσματα της κίνησης ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Δρακονταειδή, του Νίκου Μπρατζουκάκη στον δήμο Απολλωνίων και του Ευτύχη Ζουριδάκη στον δήμο Ελλομένου βεβαίως, δίδουν ελπίδες, ότι μια σοβαρή προσπάθεια υπέρβασης των κομματικών χρισμάτων μπορεί να έχει επιτυχία και να την αγκαλιάσει στην πορεία του χρόνου όλο και περισσότερος κόσμος. Τα μεγάλα ποσοστά, ειδικά στους δύο πρώτους, αποτελούν αντικείμενο συζήτησης στο νομό και θεωρώ πως θα αποτελέσουν ένα οδηγό για περισσότερες τέτοιες κινήσεις στο άμεσο μέλλον.
► Η αναπαλαίωση σε ότι αφορά στα λεγόμενα κόμματα, ή παρατάξεις αν θέλετε, της εξουσίας είναι δεδομένη. Οι καρεκλοκένταυροι δεν αφήνουν εύκολα τις θέσεις τους σε νέα πρόσωπα και αυτό είναι λυπηρό. Πρόσωπα που θα έπρεπε να έχουν «συνταξιοδοτηθεί» εδώ και χρόνια βρίσκονται στο προσκήνιο, σε πείσμα των ανακοινώσεων των υποψηφίων δημάρχων και της υποτιθέμενης θέλησής τους να τα ξεπεράσουν.
► Υποψήφιοι με πανθομολογουμενη αποτυχημένη θητεία σε δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια, φιγουράρουν στις εκλόγιμες πρώτες θέσεις των συνδυασμών και μας απειλούν με μια επανάληψη χασμουρητού για μια ολόκληρη τετραετία.
► Τα κάθε λογής λαμόγια βρίσκονται στην κεντρική σκηνή και δεν είναι ορατή, εύχομαι να αποδειχθεί το αντίθετο, η αποκαθήλωσή τους.
► Οι υποψήφιοι δήμαρχοι της εξουσίας – κουτάλας, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, δεν μπόρεσαν, γιατί δεν θέλησαν ή δεν τους άφησαν, να ξεσκαρτάρουν τις παρατάξεις τους. Σε κάθε περίπτωση είναι υπεύθυνοι για το αποτέλεσμα και θα το βρουν μπροστά τους στο άμεσο μέλλον. Το τραγικό βεβαίως δεν είναι αυτό. Τι τραγικό είναι ότι οι λάθος αυτές επιλογές πιθανότατα θα στοιχίσουν στην κοινωνία μια ακόμη οπισθοδρόμηση, μια ακόμη χαμένη τετραετία.
► Οι εκλογές έγιναν με όρους του μακρινού παρελθόντος. Ήταν θαρρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ η εικόνα των εκλογικών τμημάτων τις ημέρες των εκλογών (ιδιαιτέρως την πρώτη Κυριακή). Υποψήφιοι και συγγενικά τους πρόσωπα κάθονταν όλοι την ημέρα στις εισόδους και τραβολογούσαν στην κυριολεξία τον κάθε ψηφοφόρο. ΣΑΝ ΚΟΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΥΑΙΝΕΣ ΟΡΜΟΥΣΑΝ, ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΒΛΕΠΑΝ ΠΤΩΜΑ, ΝΑ ΦΑΝΕ ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ ΤΟΥ ! Eίναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα υποψηφίου ενός συνδυασμού που του «την έπεσαν» για να πάρουν την ψήφο του υποψήφιοι άλλων συνδυασμών. Τραγελαφικό, αστείο ή εικόνα μιας αποσαρθρωμένης κοινωνίας; Διαλέξτε !
Κάποτε πρέπει επιτέλους να σεβαστούμε τους ψηφοφόρους. Κάποτε, με ευθύνη των επικεφαλής των συνδυασμών, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ αυτής της μορφής η άγρα ψήφων. Κάποτε, με ευθύνη των ψηφοφόρων, πρέπει να σταματήσει η απαράδεκτη εκμετάλλευση της θέσης ή της ιδιότητας οποιουδήποτε υποψηφίου ο οποίος, πέρα από κάθε λογική, πέρα από κάθε αίσθηση δικαίου, εκβιάζει εμμέσως ή αμέσως τους ψηφοφόρους για ένα σταυρό στην καλύτερη περίπτωση ή ένα ψηφοδέλτιο. ΜΑΥΡΟ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ !
Κάποτε πρέπει επίσης να σταματήσει η μεταφορά ετεροδημοτών με όλα τα κοινωνικά και οικονομικά παρεπόμενα που αυτό συνεπάγεται. Ο ψηφοφόρος είναι σωστό να ψηφίζει στον τόπο που ζει και εργάζεται. Δεν μιλώ για περιστασιακούς μετανάστες, φοιτητές κ. λ. π μα για ανθρώπους που για πάνω από δέκα χρόνια εργάζονται αλλού, μακριά από τον τόπο καταγωγής τους. Ο συναισθηματικός δεσμός με ένα τόπο άλλωστε δεν εξαρτάται από το που ψηφίζεις.
►Η παραφιλολογία για ανίερες συμμαχίες, για συναλλαγές και ανταλλαγές, αν δεν αποδεικνύονται, δεν έχουν θέση στον τόπο, δημιουργούν πόλωση, εμπάθεια και δημιουργούν εχθρότητα.
►Οι ακραίες ενέργειες όπως τα ανθρώπινα περιττώματα στη βιτρίνα εκλογικού κέντρου το πρωί της πρώτης Κυριακής δείχνουν το ξεπεσμό της κοινωνίας σε όλο της το μεγαλείο. Αν και είναι προφανές ότι κάποιοι έσπασαν τα κεφάλια τους στα τζάμια και χύθηκαν τα μυαλά τους, εντούτοις το συμβάν, πρωτάκουστο στο νησί, μας οδηγεί δεκαετίες πίσω σε μαύρες εποχές.
Η Αυτοδιοίκηση νίκησε και σε τούτες τις εκλογές κατά τους μεγαλοπαράγοντες των κομμάτων. Τώρα εγώ γιατί ανησυχώ; Γιατί αισθάνομαι ότι η Αυτοδιοίκηση θα νικήσει μόνο όταν γίνει πραγματικά ανεξάρτητη, όταν θα έχει οικονομική αυτοτέλεια και όταν ανανεωθεί σε πρόσωπα και νοοτροπία;
Θα μου περάσει φαντάζομαι…
4/11/2006

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ

Από το Νοέμβριο έως το τέλος των γιορτών στην αίθουσα τέχνης του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας παρουσιάστηκε έκθεση Βυζαντινής αγιογραφίας με έργα των μαθητών ενός σεμιναρίου που διοργάνωσε η ΝΕΛΕ Λευκάδας. Επιμορφώτρια η κα Χαρά Σαϊτη η οποία, με τη βοήθεια των μαθητών της, έστησε και την έκθεση. Σ αυτήν ο επισκέπτης, πέρα από τις πολύ όμορφες εικόνες, έβρισκε τις επεξηγήσεις για τους συμβολισμούς των υλικών , των χρωμάτων καθώς και των εργαλείων που χρησιμοποιούνται στην αγιογραφία .
Είναι, αν δεν κάνω λάθος, η πρώτη φορά που σεμινάριο της ΝΕΛΕ έχει τόσο άμεσο και χειροπιαστό αποτέλεσμα. Έφτασαν εκατό (100) μόνο ώρες μαθημάτων, πολλή διάθεση και μεράκι από τους μαθητές και περισσότερη υπομονή και βοήθεια από την κα Σαϊτη για να έχουμε τη θαυμάσια αυτή έκθεση.
Εκατό ώρες μαθημάτων, πάει να πει μόλις έντεκα εβδομάδες, και δεκαπέντε μαθητές που δεν είχαν ουδεμία σχέση με την τέχνη της αγιογραφίας - κάποιοι δεν είχαν πριν ασχοληθεί ούτε με το σχέδιο – έγιναν δημιουργοί με θαυμάσιο μάλιστα αποτέλεσμα.
Και λοιπόν, θα μου πείτε, γιατί αυτή η εισαγωγή;
Εξηγούμαι:
Στα εγκαίνια της έκθεσης, κανένα (αν αδικώ κάποιο άτομο συγνώμη) μέλος του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας δεν παραβρέθηκε. Αμφιβάλλω αν έχουν δει τα μισά του μέλη την έκθεση παρ ότι συνεδριάζουν στο ίδιο κτίριο (και έχουν συνεδριάσει από τότε τουλάχιστον δύο με τρεις φορές).
Κανένας έπαινος για την προσπάθεια δεν αποδόθηκε στην επιμορφώτρια και στους μαθητές της από αυτούς που θέλουν να λέγονται πνευματική ηγεσία –τρομάρα μας – τούτου του τόπου.
Κανένας φορέας (νομός, δήμος κ.λ.π) δεν έσπευσε να αξιοποιήσει την προσπάθεια και την ευκαιρία, γιατί για ευκαιρία πρόκειται, να καλέσει την κα Σαϊτη και να της αναθέσει την ευθύνη ενός εργαστηρίου Βυζαντινής αγιογραφίας σε μόνιμη βάση στον τόπο. Η δαπάνη, πιστέψτε με, είναι α-σ-ή-μ-α-ν-τ-η σε σχέση με το αποτέλεσμα που είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει. Η σύμβαση της επιμορφώτριας και η δαπάνη (ενοικίου ή παραχωρήσεως) μιας αίθουσας. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ από ό,τι γνωρίζω, και γνωρίζω κάποια πράγματα. Τα υλικά τα φτιάχνουν μόνοι οι μαθητές αγοράζοντας τις πρώτες ύλες !

Δηλαδή όλο και όλο η δαπάνη μια καλοκαιρινής εκδήλωσης και έχεις μια σειρά ατόμων να γεμίζουν τις άδειες χειμωνιάτικες ημέρες τους δημιουργικά. Δηλαδή αντί να φέρουμε τον τάδε ευκαιριακό και εποχικό καλλιτέχνη να μας τραγουδήσει για δυο μόλις ώρες τις όποιες αηδίες του, δημιουργούμε , με τα ίδια χρήματα, καλλιτέχνες ενός άλλου είδους και ήθους, γεμίζοντάς τους συγχρόνως τον χρόνο και την ψυχή.
Θα μου πείτε τώρα: - Αυτά που λες είναι ψιλά γράμματα για την «πνευματική» μας ηγεσία. Έχουν άλλα πράγματα σοβαρότερα να ασχοληθούν οι πνευματικοί μας ταγοί. Δεν παρευρίσκονται, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, ούτε στις συνεδριάσεις του Πνευματικού Κέντρου, ούτε στις εκδηλώσεις, δεν συμμετέχουν, δεν βοηθούν γιατί δεν έχουν χρόνο, δεν σκέφτονται ποταπά πράγματα και δεν αναλίσκονται σε ασημαντότητες.
Θα συμφωνήσω θέτοντας κάποιες ερωτήσεις:
• Γιατί μετά μανίας ζήτησαν την συμμετοχή τους στο Πνευματικό Κέντρο;
• Γιατί σε όσους προτάθηκε η συμμετοχή δεν αρνήθηκαν με αιτιολογία την έλλειψη χρόνου (κάποιοι και την αγνωσία τους);
• Γιατί δεν κάνουν χώρο σε ανθρώπους που έχουν διάθεση, μεράκι και γνώσεις να προσφέρουν;
• Γιατί κάποιοι αντιδρούν σε οτιδήποτε νέο πάει να δημιουργηθεί; Τι φοβούνται; Μήπως ότι θα χάσουν τη «σημαντικότητά» τους, ότι θα πάψουν να επιβεβαιώνονται μέσα από την εγγραφή του ονόματός τους στα προγράμματα των Γιορτών Λόγου και Τέχνης;
Όταν δεν έχεις προσόντα κανένα μαγικό ραβδί δεν θα σε κάνει χρήσιμο. Όταν μάλιστα δεν έχεις ούτε το προσόν της αυτογνωσίας τότε το μόνο που προσφέρεις είναι η άρνηση , τότε μόνο την τροχοπέδη μπορείς να παραστήσεις, ποτέ την προωθητική δύναμη.
Όταν, και δεν αναφέρομαι μόνο στην πνευματική μας ηγεσία, έχεις βολευτεί τόσα χρόνια μονόφθαλμος μέσα σε αόμματους, μήπως τρέμεις στην ιδέα ότι θα ξεμπροστιαστεί η άγνοιά σου μπροστά σε κάποιον που βλέπει πραγματικά και προσπαθείς να τον διαβάλεις με κάθε μέσον και τρόπο; Στον αιώνα της εικόνας και της ταχύτητας όμως αυτά τα κόλπα δεν κρατάνε πολύ. Κάποια στιγμή ο «βασιλιάς» θα σταθεί γυμνός μπροστά στους «υπηκόους» του και τότε «τα όνειρα θα λάβουνε εκδίκηση» κατά πως λέει ο ποιητής.


Υ. Γ 1. Είναι θαρρώ αστείο μα υπήρξαν προσπάθειες να κλείσει νωρίτερα η έκθεση γιατί , κατά τις Αρχές μας, καταναλισκόταν πολύ ρεύμα και πετρέλαιο το απογευματινό κυρίως δίωρο που ήταν ανοικτή !!!
Υ. Γ 2. Είναι απαράδεκτο, και δείχνει αν μη τι άλλο προχειρότητα και έλλειψη σεβασμού, να ανακοινώνεις παράταση της έκθεσης έως 12/1 και εντελώς αναπάντεχα να ειδοποιείς την επιμορφώτρια να ξεστήσει την έκθεση στις 5/1 γιατί, τάχα, υπάρχει άλλη έκθεση !!!
6/1/2004

ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ !

Ο επισκέπτης της Λευκάδας και κάτοικος των παραλιακών ξενοδοχείων της βλέπει από το μπαλκόνι του ένα θαυμαστικό. Ο κύκλος και το τρίγωνο που - επιτέλους – κατασκευάστηκαν στο δρόμο μπροστά από το πάρκο της παραλίας, έτσι δείχνει από ψηλά. Σαν θαυμαστικό. Το ερώτημα βεβαίως είναι τι θαυμάζει από την πόλη μας κάποιος επισκέπτης. Θα έλεγα αμέσως πολλά, δεν της λείπουν δα οι ομορφιές. Η είσοδός της και ο δίαυλος σε συνδυασμό με τα ιχθυοτροφεία είναι από τα ωραιότερα μέρη που θα ήλπιζε να δει ένας επισκέπτης, ιδιαιτέρως από ψηλά.
Ας χαμηλώσουμε όμως τώρα και ας δούμε τα πράγματα περισσότερο γήινα. Επιτέλους λοιπόν κάποιος αποφάσισε, εν προκειμένω ο Παναγιώτης Αραβανής, πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου, να διορθώσει την χαώδη κατάσταση που επικρατούσε σε αυτόν τον δρόμο. Όλοι ξέρουμε τι γινόταν, ιδίως τα καλοκαίρια, με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα καταμεσής του οδοστρώματος. Μπράβο λοιπόν μα… κάποτε πρέπει και να τελειώσει το έργο. Να μπουν φώτα, λουλούδια, δέντρα και ότι άλλο σχεδιάζεται. Εκτός και αν περιμένουν να μαζέψουν πρώτα τα … ραδίκια που θα βγουν οπότε, «ζήσε Μάη μου».!
Αριστερά του θαυμαστικού, ο επισκέπτης βλέπει την οδό Σικελιανού που ανακατασκευάζεται σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά το σεισμό. Κάλλιο αργά παρά ποτέ θα μου πείτε, όμως δείτε! Φτιάχνουν το οδόστρωμα και δεν υπάρχει σχεδιασμός για τα πεζοδρόμια. Θαυμάσιο έτσι; Όμορφο οδόστρωμα με πεζοδρόμιο προς τη θάλασσα μπαταρισμένο με όλες τις έννοιες της λέξης. Και γερμένο δηλαδή και χιλιομπαλωμένο. Το απέναντι πεζοδρόμιο δεν υπάρχει, γιατί έχει καταληφθεί, έτσι χωρίς σχέδιο, από τους καταστηματάρχες. Αυτό βεβαίως είναι ένα θέμα προς συζήτηση ένθεν – κακείθεν και εξεύρεση λύσεως.
Παρακάτω το δημοτικό κατάστημα και το … θέατρο. Εδώ ήταν ο κατάλληλος χώρος για να παιχθεί ένα … θέατρο παραλόγου που θα έκανε τον ΙΟΝΕΣΚΟ να αυτοκτονήσει από το κακό του.
Κάποιοι λοιπόν, γνωστοί σε όλους, αποφάσισαν πριν πολλά χρόνια σε μπαζωμένο μέρος να κατασκευάσουν δημαρχείο. Για να χρηματοδοτηθούν όμως από τους «κουτόφραγκους» της ΕΟΚ τότε, το βάφτισαν Πολιτιστικό Κέντρο και Θέατρο. Τέλος πάντων. Δεν φρόντισαν να έχουν τις κατάλληλες άδειες, το έχτισαν δηλαδή παράνομα και, αφού δεν ηλεκτροδοτείτο, το νομιμοποίησαν αργότερα δια της πολιτικής οδού. Παράνομη νομιμοποίηση. Ωραίες που είναι οι λέξεις !
Δεν πήραν κανένα μάθημα και αποφάσισαν να επεκτείνουν τη δραστηριότητά τους μπαζώνοντας το ιχθυοτροφείο και σχεδιάζοντας το θέατρο σε χώρο αμφισβητούμενο, λόγω μη καθορισμού αιγιαλού και παραλίας. Αγνόησαν την υπουργική απόφαση του 1998 που έθετε ως προϋπόθεση, για την έκδοση αδείας κατασκευής, τον καθορισμό αιγιαλού και παραλίας, έβγαλαν άδεια (ποιος τους την έδωσε και γιατί;) και προχώρησαν σε εργασίες. Φρόντισαν μάλιστα αργότερα να δηλώσουν τον μπαζωμένο χώρο στο κτηματολόγιο (με ποιους τίτλους) για να τον … κατοχυρώσουν ! Ισχυρίστηκαν μάλιστα τώρα τελευταία πως αφού το δημόσιο δεν έκανε τότε ένσταση η έκταση ανήκει στο δήμο ! Μα καλά. Το δημόσιο πως θα κάνει ένσταση για ένα χώρο που για αυτό δεν έχει καθοριστεί, άρα δεν υπάρχει; Τόση σοφία θέλει για να το καταλάβουν αυτό κάποιοι ή το λένε εκ του πονηρού;
Εν τω μεταξύ όλα αυτά έχουν γίνει απόντων των συνιδιοκτητών, που είναι οι υπόλοιποι δήμοι του νομού. Δεν τους ρώτησαν και αυτοί δεν κατάλαβαν τίποτα ! Αστείο έτσι;
Ηρθε βεβαίως η ώρα που οι «κουτόφραγκοι», της Ε. Ε πλέον, το πήραν χαμπάρι (τυχαία ή με κάρφωμα, τι σημασία έχει για το ζητούμενο) και έκοψαν τη χρηματοδότηση. Σου λένε, νομιμοποιηθείτε για να πληρωθείτε.
Πως νομιμοποιούνται όμως; ΜΕ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΑΙΓΙΑΛΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΙΑΣ, παραχωρήσεις από το δημόσιο κ. λ. π. Ναι άλλα έτσι θα χαθούν( όλα τα οικόπεδα που βρίσκονται στον παλιό αιγιαλό (χώρος θεάτρου, πάρκιγκ, κληροδότημα Σκένα, Κλειστό κ.λ.π) και θα περιέλθουν στο δημόσιο ! Θέλοντας λοιπόν και την πίττα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, απεφάνθησαν, στο απελθόν δημοτικό συμβούλιο ότι δεν χρειάζεται καθορισμός γιατί «δικό μας είναι το ιχθυοτροφείο και ότι θέλουμε το κάνουμε». Δεν έχει, σου λένε αιγιαλό και παραλία. Καταλάβατε; Σε ένα τόσο λεπτό και νομικό θέμα γνωμοδότησαν αυθαίρετα ! Όταν αργότερα αποφάσισαν να ζητήσουν γνωμοδότηση από διακεκριμένο νομικό κατάλαβαν ότι αιγιαλός υπάρχει και τα πράγματα δεν είναι απλά. Παρ όλα αυτά αρνήθηκαν να ζητήσουν καθορισμό και πέταξαν το μπαλάκι στο σημερινό δημοτικό συμβούλιο.
Για να μην πολυλογώ, σε ένα από τα τελευταία δημοτικά συμβούλια, έχοντας το πιστόλι στον κρόταφο ο δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι, μια και έτρεχαν οι ημερομηνίες και θα χάνονταν η χρηματοδότηση, αποφασίστηκε – κατά πλειοψηφία – να καθοριστεί αιγιαλός και παραλία με όλα τα ρίσκα που αυτό συνεπάγεται. (Μειοψήφησε η άποψη να αναζητηθεί πολιτική λύση με αλλαγή της υπουργικής απόφασης).
Εδώ λοιπόν μπαίνει θέμα πολιτικών και όχι μόνο ευθυνών. Κάποιοι παίζουν με τα χρήματα του κοσμάκη, κάποιοι παίζουν με την άγνοια και τις ανοχές του. Κάποιοι πρέπει, επιτέλους, «να πληρώσουν το μάρμαρο», γιατί δεν γίνεται σε αυτόν τον τόπο να υπάρχει εσσαεί ατιμωρησία.
◙ Κάποιοι αναρριχώνται σε θέσεις και κάνουν τις … κοπτοραπτούδες σε βάρος μας και – φαντάζομαι – προς όφελος τους. (Λαμόγια)
◙ Κάποιοι, έχοντας μεσάνυχτα, κάνουν τους πεφωτισμένους και τους ηλιόλουστους, γιατί έλαχε να πάρουν παραπάνω ψήφους (το πώς είναι ερώτημα επίσης) από τους άλλους και γίνονται ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ για το δημόσιο συμφέρον !
◙ Κάποιοι, ως μη όφειλαν, νομολόγησαν όντας άσχετοι.
◙ Κάποιοι έδωσαν άδειες χωρίς τα απαραίτητα δικαιολογητικά, κατόπιν άνωθεν πιέσεων υποψιάζομαι.
◙ Κάποιοι, θεματοφύλακες κατά τα άλλα της νομιμότητας, έκαναν έργα εκατομμυρίων ευρώ χωρίς τις απαραίτητες άδειες.
◙ Κάποιοι, όντας συνιδιοκτήτες ενός χώρου, «έκλειναν τα μάτια» χρόνια στις αυθαιρεσίες και τώρα «ζητούν τα ρέστα». Έχουν όμως και αυτοί τις ευθύνες τους.
Ο κατάλογος των ευθυνών είναι μακρύς και ο χώρος λίγος. Κλείνω εδώ και, αν χρειαστεί, θα επανέλθω.
26/3/2007

ΕΧΩ ΑΓΩΝΑ ΑΥΡΙΟ

Ζούμε σε μια παράξενη εποχή. Δεν ξέρω αν ζούμε το τέλος της Ιστορίας, δεν ξέρω αν ζούμε μια νέα αρχή της, συγχωρείστε με μα παραμένω «εν πλήρει συγχίσει».
Προσπαθώ να σκεφτώ και να αναλύσω τα γεγονότα μα, ή δεν με βοηθά το μυαλό μου ή τα πράγματα είναι αλλόκοτα. Μου έμαθαν από το σχολείο το νόημα της Δημοκρατίας, μου μίλησαν για τον Κλεισθένη και τον Περικλή, έμαθα διαβάζοντας για την ιστορική μετεξέλιξή της μα, φοβάμαι πως τσάμπα τα μάθαινα όλα αυτά.
Σήμερα κάτι άλλο ψελλίζουν οι πολλοί, δίδεται άλλο νόημα σε λέξεις που χιλιάδες χρόνια ο κόσμος τις ήξερε αλλιώς. Όλοι, αφέντες και δούλοι, πλούσιοι και φτωχοί, πολεμοκάπηλοι και ειρηνιστές, δογματικοί και αναθεωρητές, φασίστες και αναρχικοί, μιλούν στο όνομα της έρμης της δημοκρατίας. Αν την προσωποποιούσαμε θα ήταν η μεγαλύτερη «πόρνη» στους αιώνες των αιώνων. Δεν είναι αστείο. Είναι τραγικό.
Σήμερα κάποιοι μιλούν στο όνομα της εργατικής τάξης με λόγια τρυφερά, την ίδια ώρα που όντας κυβέρνηση έκαναν ή κάνουν τα πάντα για να τη βάλουν στη γωνία. Κάποιοι μιλούν στο όνομα της εργατικής τάξης ως «πάτρωνες» ή ως ιδιοκτήτες, κάποιοι την διεκδικούν «κληρονομικώ δικαίω» και κάποιοι τρίτοι προσπαθούν να παίξουν το ρόλο του μελλοντικού εραστή, γιατί πολύ την αγάπησαν…
Δημοκρατία, ελευθερία, παιδεία, εργατική τάξη, ελπίδα, προσδοκία, κ. λ π , εν τέλει όλες οι ιστορικά και κοινωνικά βιασθείσες έννοιες είναι γένους θηλυκού…
Ζούμε σε μια παράξενη εποχή. Συντηρητικοί μιλούν για τα προβλήματα του κοσμάκη σε μια γλώσσα που ποτέ δεν ψέλλισαν στην έως τώρα ζωή τους, σοσιαλιστές- τάχα- μιλάνε για ιδιωτικό κεφάλαιο και προσφέρουν γη και ύδωρ στα μεγάλα συμφέροντα, βουλεύονται ιδιωτικές εταιρείες προωθώντας νομοσχέδια, κάνουμε εκλογές για να βγάλουμε το σίγουρο και ήδη βγαλμένο και όλα αυτά βαφτίζονται όραμα, νέο, αλλαγή και δεν ξέρω πως αλλιώς.
Ο δικομματισμός βρίσκεται στο απόγειό του, οι διάφοροι « Μαυρογιαλούροι» βρίσκονται στο προσκήνιο και λειτουργούν δίχως αιδώ, η φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση θα μας μεταλλάξει σιγά - σιγά σε ρομπότ όπως έχει μεταλλάξει και τα τρόφιμά μας. Κεκτημένα χρόνων που κατακτήθηκαν με αγώνες και πολύ αίμα από τους εργαζόμενους αμφισβητούνται, η απασχόληση χάνει το νόημά της με τους «απασχολίσιμους» πια, η ασφάλιση και η σιγουριά μετατρέπεται σε ανασφάλιστη εργασία, τα όρια ηλικίας μεγαλώνουν συνεχώς και η σύνταξη χάνεται στον μακρινό ορίζοντα, κανένας δεν είναι σίγουρος για τίποτα, το αύριο είναι αβέβαιο και θολό.
Σε όλα αυτά τι άραγε μπορούμε να αντιτάξουμε; Δυο λέξεις μου έρχονται στο μυαλό. ΕΝΟΤΗΤΑ και ΑΓΩΝΑΣ. Να κρατήσουμε το μυαλό μας στη θέση του, να μην παρασυρθούμε από την εποχή, να διατηρήσουμε τις αντιστάσεις μας όσο αντέχουμε και αντέχουμε πολύ. Να βρούμε δρόμους επικοινωνίας και κρατώντας στη γωνία τις όποιες διαφορές μας να βάλουμε στόχους κοινούς, να αντιπαλέψουμε τη λαίλαπα που έρχεται αν δεν είναι ήδη μπροστά μας.

Να πάρουμε μαζί μας νερό. Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία.

Να πάρουμε μαζί μας μόνο τα κοινά μας στοιχεία, τις κοινές μας καταβολές και αρχές, τις κοινές μας ελπίδες και οράματα και να προσπαθήσουμε, όντας διαφορετικοί, να πετύχουμε τον κοινό μας στόχο που δεν είναι άλλος από την επιβίωσή μας και δεν εννοώ την πολιτική μα την ουσιαστική.

Μου είναι αδιανόητο το γεγονός πως τα εργατικά κέντρα δεν στελεχώνονται από όλους τους εργαζόμενους μα τα περισσότερα έχουν γίνει φέουδα και τσιφλίκια των παρατάξεων που κάθε φορά τα διοικούν. Μου είναι αδιανόητο να σκέφτομαι πως ο δικομματισμός εξακολουθεί να ψηφίζεται από χιλιάδες υποαπασχολούμενους, από ανέργους, από αγρότες, από όλους αυτούς που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από την πολιτική των κομμάτων που ψηφίζουν. Είναι μαζοχισμός; Είναι τρέλα; Είναι παράκρουση και παράνοια; Η μήπως κάπου αλλού δεν υπάρχουν τα αναγκαία συστατικά που θα τους πείσουν να ξεφύγουν; Μήπως κάπου ψάχνουν απεγνωσμένα ένα όραμα και δεν το βρίσκουν;
Τολμώ να πω πως φταίμε όλοι εμείς οι λεγόμενοι προοδευτικοί, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Δεν γίνεται να φταίνε πάντα οι άλλοι. Ας ψάξουμε βαθιά μέσα μας, ας παραμερίσουμε τη φιλάρεσκη «αυτάρκειά μας» και ας δούμε την πραγματικότητα κατάματα.

Έχουμε αγώνες μπροστά μας. Για το τριανταπεντάωρο, τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, τους αγρότες και τα προϊόντα μας, το περιβάλλον και την υγεία των παιδιών μας, για, για, για … Για να μην για ξεπουληθούν και καταστραφούν τα πάντα στο όνομα των μεγάλων συμφερόντων, για να μη νοιώθουμε εμιγκρέδες στον τόπο μας, για να πάψουμε να είμαστε αναλώσιμοι, για να αλλάξουμε τον τόπο προς το συμφέρον των πολλών και μικρών και όχι το κέρδος των λίγων.
Μας έριξαν στην απελπισία και μας έσπρωξαν όλους στα τυχερά παιχνίδια. Το κράτος έχει χρόνια τώρα μετατραπεί σε σπόνσορα πουλώντας ελπίδα μέσα από τον τζόγο και όραμα μέσα από τα προσδοκώμενα εύκολα κέρδη. Ας παίξουμε στο χωράφι τους και ας απαντήσει ο κάθε ένας από εμάς με ένα δικό τους διαφημιστικό σλόγκαν κάνοντάς το συνείδηση ζωής.
Έχω αγώνα αύριο.
Οκτώβρης 2005

ΠΡΟΣΕΞΕ, ΜΗ ΧΤΥΠΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΜΠΑΡΜΠΑ !

Περπατούσα βραδάκι στον δρόμο και προσπέρασα κάποια νεαρά παιδιά. Μαζί τους ένα κορίτσι με ποδήλατο ξεκινούσε μόλις να φύγει. Τότε άκουσα τη συμβουλή (στο κορίτσι) ενός από τους νεαρούς.
- Πρόσεξε, μη χτυπήσεις τον μπάρμπα !
Ξαφνιάστηκα και γύρισα να κοιτάξω ποιόν μπάρμπα εννοούσε ο νεαρός μα δεν είδα κανέναν άλλο εκεί γύρω. Εγώ ήμουν λοιπόν ο μπάρμπας, ποιος άλλος! Γέλασα και συνέχισα τον δρόμο μου. Από τότε όμως μια πρόταση στριφογυρίζει στο μυαλό μου.
- Πρόσεξε, μη χτυπήσεις τον μπάρμπα !
Μεγάλωσα χωρίς να το καταλάβω. Μεγάλωσα στα μάτια των άλλων γιατί τούτο το μεγάλωμα μόνο οι άλλοι το διαπιστώνουν. Σε ότι με αφορά αισθάνομαι σαν να μην πέρασε τόσος καιρός από πάνω μου. Σαν να είμαι ακόμη μικρός και στο πνεύμα και στο σώμα.. Βλέπω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν (η κόρη μου έγινε γυναίκα, ο γιος μου κοτζάμ άντρας ίσαμε εκεί πάνω και ο μικρός πάει κιόλας Γ Δημοτικού) μα χρόνια τώρα παρακολουθώντας την ανάπτυξή τους θεωρώ πως μόνο αυτά μεγαλώνουν και ότι εγώ έχω μπει στην κατάψυξη και παραμένω ο ίδιος.
Το ίδιο φαντάζομαι θα αισθάνεται κάθε άνθρωπος που έχει περάσει ή έχει φτάσει κοντά στα … ήντα.

Ώσπου ένα βραδάκι ακούς: -Πρόσεξε μη κτυπήσεις τον μπάρμπα !
Αυτομάτως περνά από το μυαλό σου όλη σου η ζωή και διαπιστώνεις πως βρε αδελφέ όπου νάνε θα αποκτήσεις εγγόνια, ίσως υπό ορισμένες προϋποθέσεις να τα είχες κιόλας αποκτήσει, και πως στον ίδιο παρονομαστή είναι οι φίλοι και οι γνωστοί σου. Διαπιστώνεις πως κάποιοι από τους κοντινούς ή μακρινούς φίλους έχουν χαθεί, μερικοί δυστυχώς για πάντα, πως δεν έχεις πια γονείς, πως θείοι και θείες μειώνονται δραματικά, πως γύρω σου κυκλοφορεί ο θάνατος και η αρρώστια και …
Και εσύ εξακολουθείς να αισθάνεσαι νέος, έτοιμος για περιπέτειες. Σαν την αλεπού όσα δεν φτάνεις τα κάνεις κρεμαστάρια, γιατί οι περιπέτειες θέλουν περισσότερους από ένα και δεν είναι εύκολο να βρεις συνεταίρο για αυτές, άσε που δεν καταλαβαίνεις γιατί οι άλλοι δεν σε ακολουθούν και τους θεωρείς ή μεγάλους ή δειλούς μέχρι να μάθεις πως είναι μικρότεροί σου. Βλέπεις νέες γυναίκες σαν τα κρύα νερά και …αφηνιάζεις. Κορδώνεσαι, ρουφάς το στομάχι, προσφέρεις το καλύτερό σου χαμόγελο, ονειρεύεσαι, μα ο πληθυντικός σε σκοτώνει, η συγκαταβατική κατανόηση σε αποτελειώνει προσωρινά μέχρι την επόμενη όμορφη που θα συναντήσεις…
Βλέπεις τον εβδομηντάρη ή ογδοντάρη και τον κατατάσσεις αμέσως στους ετοιμοθάνατους χωρίς να κάνεις τον κόπο να σκεφτείς ή να ρωτήσεις πώς αισθάνεται ο ίδιος, τι όνειρα, γιατί όχι, έχει ακόμη. Δεν καταλαβαίνεις σε αυτόν αυτά που οι νεότεροι θέλεις να καταλάβουν σε σένα.

Ώσπου να ακούσεις ένα βραδάκι: -Πρόσεξε μη χτυπήσεις τον μπάρμπα.

Γιατί, νάνε καλά το παιδί που το είπε, από τότε αρχίζεις να σκέφτεσαι διαφορετικά και να βλέπεις διαφορετικά τους πάντες και τα πάντα. Να βλέπεις ότι τα κορίτσια θέλουν νέους, ότι οι ηλικιωμένοι, οι μεγαλύτεροί σου, μπορεί να αισθάνονται σαν και σένα άρα δεν έχεις δικαίωμα να τους αντιμετωπίζεις σαν … ετοιμοθάνατους, να μετράς και την τελευταία στιγμή σαν χρήσιμη και δημιουργική. Να πεισμώνεις και να πολλαπλασιάζεις τα όνειρά σου και τη δραστηριότητά σου σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και να χαίρεσαι τα μικρά και τα αληθινά.
Γιατί μόνο τότε διαπιστώνεις, όσο κι αν το σκεφτόσουν πάντα, πως στα μάτια των άλλων είσαι μεγάλος. Τότε θυμάσαι τα νεανικά σου χρόνια και το πώς έβλεπες τότε τους ανθρώπους της τωρινής σου ηλικίας.
Τότε συνειδητοποιείς αυτό που λένε χάσμα γενεών και σου έρχονται στο μυαλό όλοι οι καυγάδες με τα παιδιά σου για πράγματα που δεν καταλαβαίνεις μα που αυτά επιθυμούν και πράττουν. Και… ή κατανοείς τη θέση και την ηλικία σου κάνοντας στην άκρη ή πεισμώνεις και προσπαθείς να έρθεις στη θέση των νέων και να τους κατανοήσεις με αποτελέσματα, τις περισσότερες φορές, αστεία.
Γιατί μόνο τότε συνειδητοποιείς πως πρέπει κάθε άνθρωπος να χαίρεται την ηλικία του, να συμφιλιώνεται με αυτήν και να προσπαθεί να τη ζήσει όπως πρέπει πραγματικά με τις δικές της χαρές και τρόπους. Γιατί όλες οι ηλικίες έχουν τις χαρές τους αρκεί να τις ανακαλύψεις και να είσαι έτοιμος να τις ζήσεις.
Γιατί θα είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τα αρθριτικά, την πίεση, την ουρία, τους ρευματισμούς κ.λ.π που έρχονται, αν δεν έχουν έρθει ήδη, σαν συνοδούς σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή, που κανείς δεν ξέρει πόσο μακρύς θα είναι, χωρίς να βαρυγκωμάς.
Γιατί τότε βρε αδερφέ θα διπλασιάζεται η κάθε χαρά σου, θα βλέπεις καθαρά παρά την… πρεσβυωπία σου και θα προσπαθείς να κάνεις όνειρα για το δικό σου μέλλον, όχι μόνο των παιδιών σου.
Γιατί τότε μόνο θα αρχίσεις να ζεις πραγματικά.
22/10/2004

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008

ΣΚΛΗΡΟΠΟΝΤΙΚΑΣ ΚΑΙ ΜΑΡΓΟΥΛΑ

Ένα βουκολικό κατασκεύασμα σε δεκαπεντασύλλαβο

Μια ιστορία αγάπης, μίσους και … διαπλοκής

Γραμμένη από τον

Μ ά ρ κ ο  Β. Ν ι κ η τ ά κ η


Τους περαζόμενους καιρούς στη νήσο Ασπροτόπι
μονάχα ζώα ζούσανε, δεν ζούσανε ανθρώποι.
Μες του νησιού τ’ ανήλιαγα και σκιερά κατοίκια
ζούσανε φίδια και ασβοί και σαύρες και ποντίκια.
Διάφορ’ άλλα ερπετά είχανε τη φωλιά τους
στα μέρη εκείνα και δειλά κάνανε τη δουλειά τους.
Στα πιο καλά υψώματα, σε δάση και χωράφια
πολλά εζούσαν ζωντανά. Κατσίκια και ελάφια
βόδια, σκυλιά και πρόβατα, γάτες και ζώα άλλα
λιανά, χοντρά κι αδύναμα, μικρά μα και μεγάλα.
Στον ουρανό πολλά πουλιά επέταγαν ανάρια
και στης θαλάσσης το βυθό ζούσαν χιλιάδες ψάρια.
Το Ασπροτόπι όμορφο. Βουνά γεμάτα δάση
και παραλίες καθαρές ο νους σου να τα χάσει.
Γύρω πολλά νησόπουλα κατάφυτα κι εκείνα,
πάνω στην άμμο την ξανθή ευώδιαζαν τα κρίνα
Πρωτεύουσά του το νησί είχε την πόλη Ασπράδα
πού’ χε λιμάνι φυσικό κι όμορφη πεδιάδα.
Απέραντος βιότοπος, με αλυκές, ιβάρια
και βρίσκαν ό,τι θέλανε ζώα, πουλιά και ψάρια.
Η πόλη ήταν βορινή, τη φύσαγε μαΐστρος,
πολλά για κείνη έγραψε των ποιητών ο οίστρος.
Απ’ την απέναντι στεριά τη χώριζε κανάλι
στενό και κάστρο ενετικό κοντά στο ακρογιάλι
είχε χτιστεί από παλιά, όμορφο δίχως ταίρι
που το ζηλεύανε τα ζά απ’ τα ξηρά τα μέρη.
Δικό τους να το κάνουνε μάταια προσπαθούσαν
τα ζώα τα’ Ανακτορικά και κάκητα κρατούσαν
στ’ Ασπροτοπιού τα ζωντανά. Μα δεν είναι η ώρα
για ιστορίες παλαβές. Πάω στα ζώα τώρα.

Σε τούτο το όμορφο νησί φθινόπωρου μια μέρα,
εμαζευτήκανε τα ζα της γης και του αέρα
εις την Ασπράδα, τακτική συνέλευση να στήσουν,
τα πριν και τα μελλούμενα του τόπου να μιλήσουν.
Θελαν να κάνουν εκλογές τα ζώα ν’ αναδείξουν
σε δήμους και κοινότητες ποια θα υποστηρίξουν.
Η νήσος διοικητικά ανήκε στην Ατίνα,
χώρα μικρή κι ιστορική, όλης της γης βιτρίνα.
Εις την Ατίνα εκλέγετο του τόπου ο νησάρχης,
ζώο που πάντα ήτανε ξένο και κομματάρχης.
Το Ασπροτόπι εξέλεγε κι αυτό ζώο δικό του
και στην Ατίνα το’ στελνε σαν αντιπρόσωπό του.
Δυο χρόνια πριν ενώθηκε η Ατίνα μ’ άλλα μέρη
και κάνανε ένα κοινό κονομικό ασκέρι.
Τη βάφτισαν Κοινότητα με κάπα κεφαλαίο
(για να το ξεχωρίσετε πως γράφω σας το λέω).
Είχαν περάσει χρόνοι οκτώ και οι εννιά βαδίζαν
που απ’ τ’ Ασπροτόπι φύγανε τα ζώα που το ορίζαν,
κάτι θεριά αρπαχτικά που το’ χαν κυριέψει
κι όλο των ζωντανών το βιός το είχαν καταστρέψει.
Στα νύχια του καταχτητή και στης οπλής το βάρος
πολλά αντισταθήκανε με σθένος και με θάρρος.
΄Άλλα λαλιά δεν έβγαλαν μα βρήκαν ευκαιρία
να γλύψουν κάνα κόκαλο από την εξουσία.
Αυτά εκυβερνούσανε για χρόνια τ’ Ασπροτόπι
και κράτησε η έχθρητα χρόνια πολλά κατόπι.

Τη μέρα που συνέλευση ορίστηκε να γίνει
το Ασπροτόπι έβραζε σαν να’ τανε καμίνι.
Τα ζώα μαζευτήκανε, η σάρα και η μάρα.
Μιλάει πρώτα ο γάιδαρος με την χοντρή φωνάρα.
Τους λέει:

 
ΓΑΙΔΑΡΟΣ

Ζώα του νησιού, αγαπητοί μου φίλοι
βόδια, κατσίκια, πρόβατα, γουρούνια, γάτες, σκύλοι
πετούμενα, σερνάμενα, που ζείτε στ’ Ασπροτόπι,
έχουν τα μαύρα χάλια τους οι εδικοί μας τόποι,
γιατί, κανένα από μας δε σέβεται το άλλο
και στο νησί μας κάνουμε κακό πολύ μεγάλο.
΄Όπου να πας κι όπου σταθείς βρώμα και δυσωδία.
Καιρός μας ν’ αποκτήσουμε κάποια ευαισθησία.
Βαρέθηκα πια τη δουλειά, η υπομονή μου πάει,
να ζούμε έτσι άναρχα καθόλου δεν φελάει.
Ας χωριστούμε στο νησί, ας κάνουμε λημέρια
και ας τα οργανώσουμε κατά πως πρέπει πλέρια.
Στ’ άλλα λημέρια μόνα σας τον αντιπρόσωπό σας
να βγάλετε και ζήσετε πως το’ χετε σκοπό σας.
Μα στην Ασπράδα πρέπει της δήμαρχος για να γίνει
το ζώο εκείνο που σωστά και λογικά θα κρίνει,
που θα’ χει μέσον σ’ άλλη γη, θα ξέρει μονοπάτια
θα έχει πάντα έξυπνα και ανοιχτά τα μάτια,
θα’ χει δουλειές σ’ άλλες στεριές, σ’ άλλα νησιά και μέρη
και για μαστόρους σίγουρα πρέπει πολλά να ξέρει.
Λοιπόν προτείνω δήμαρχο την αλεπού Μαργούλα
που με την πονηράδα της τα καταφέρνει ζούλα.
΄Έχει πτυχίο μαστοριάς κι από καπατσοσύνη
θαρρώ κανένα ζωντανό ωσάν κι αυτή δεν γίνει.
Σε κόμμα ανήκει πράσινοι που έφτιαξε ο Καστράτος
ο ζόρικος, ο γητευτής και ερωτιάρης γάτος.
Είναι αυτοδημιούργητη κι αν και μικρή ακόμα
την προκοπή της βλέπουμε με ανοιχτό το στόμα.
Είναι λοιπόν κατάλληλη θαρρώ να κυβερνήσει
την πεθαμένη πόλη μας γρήγορα ν’ αναστήσει

Ενθουσιάστη η αλεπού ν’ ακούσει του γαιδάρου
την πρόταση και αρχινά τα λόγια μονιτάρου.
Λέει τους:

ΑΛΕΠΟΥ

Τα’ πε ο γάιδαρος είναι σωστά και ντρίτα
κι αν όλοι εσείς τη θέλετε ολόκληρη την πίττα
μα και χορτάτο άνθρωπο, κάνετε κάποιο λάθος.
΄Όλοι πρέπει του γάιδαρου να μοιάσουμε στο πάθος.
Να φτιάξουμε ένα νησί να το ζηλεύουν όλοι
κι εκεί ‘ αγκάθια φύτρωναν να γίνει περιβόλι.
΄Έχω προτάσεις έτοιμες, σχέδια και μελέτη
να γίνει τ’ Ασπροτόπι μας σαν κατά πως του πρέπει.
Στο νου μου έχω γέφυρες, κανάλια και πλατείες
και αναδιοργάνωση σ’ όλες τις συνοικίες.
Σαν Βενετία σκέφτομαι να γίνει η Ασπράδα
και σε κανάλια όμορφα να κάνουμε βαρκάδα.
Θα καθαρίσω τα νερά, θα πάρω τα σκουπίδια
σε μέρη τόσο μακρινά που δεν πατάνε γίδια.
Θα κάνω δρόμους στα βουνά, στα δάση μονοπάτια,
θα κάνω τα κατοίκια σας να μοιάζουν με παλάτια.
Αν κάνουμε προγράμματα, των ζώων η Κοινότης
σ’ όλα τα έργα τα σωστά θα’ ναι χρηματοδότης.
Η ευκαιρία φίλοι μου είναι ένα ζο που τρέχει.
Στο κούτελο μακρύ μαλλί, πίσω καράφλα έχει.
Όταν μπροστά σου έρχεται μπορείς να την αρπάξεις
απ’ το μαλλί μα αν φύγει σου πούθε θα το αδράξεις ;
΄Έτσι με την Κοινότητα πρέπει να πορευτούμε
την κάθε ευκαιρία της να εκμεταλλευτούμε.
Αυτό σας το υπόσχομαι. Χρήματα δεν θα αφήσω,
κάθε χρηματοδότηση θα την απορροφήσω.
Θ’ αναβαθμίσω τις γιορτές που γίνονται στην πόλη
και σε χορούς θα μπαίνουμε κάθε γιορτή και σχόλη.
Η πόλη θέλει θέατρο, για τις Γιορτές της χώρους
και να εξασφαλίσουμε γι’ αυτές μόνιμους πόρους.
Αυτά νομίζω έχουνε σαφώς προτεραιότη,
το ξέρω, και υπόσχομαι έγνοια μου να’ ναι πρώτη.
Ας σβήσουμε το παρελθόν το μαύρο και παρέα
ας κάνουμε την πόλη μας μεγάλη και σπουδαία.

Ο κόρακας τινάχτηκε. Πέταξε λίγα μέτρα
Κι έκραξε στη συνέλευση:

ΚΟΡΑΚΑΣ

Θα σας πετάξω πέτρα !
Είστε τρελοί, παράωροι, είστε ξεμυαλισμένοι,
και θέλετε η αλεπού δήμαρχος για να γένει;
Δεν μάθατε τι τράβηξα εγώ και τόσοι άλλοι
απ’ τη Μαργούλα; Φαίνεται δεν έχετε κεφάλι.
Εγώ’ μαι μαύρος κι άσχημος και τρώω τα ψοφίμια,
ζω σε βουνά και το φαΐ μοιράζομαι μ’αγρίμια.
Κι ενώ με κοροϊδεύετε, με λέτε νεκροθάφτη
δεν τρώω ζώα ζωντανά. Ψόφια θαρρώ δεν βλάπτει.
Μ’ αυτή σαν δει πουλερικό, το πνίγει δεν τα’ αφήνει
και με την πονηράδα της φόβητρο έχει γίνει.
Τίποτα δεν τη σταματά σαν δει κοκκόρι ή κότα.
Θα έχετε αναμφίβολα όλοι σας γεγονότα
να μαρτυρήσετε πολλά για τούτη τη μαινάδα
και τώρα την προτείνετε δήμαρχο στην Ασπράδα;
Αυτή αν γίνει δήμαρχος να μου το θυμηθείτε
θα κάνετε χρόνια πολλά να την ξεφορτωθείτε.
Τέτοια βλακεία δεν μπορώ καν να σκεφτώ ακόμα
γι’ αυτό πάω για δήμαρχος με το δικό μου κόμμα.
Μιλά για την Κοινότητα η αλεπού η μπαμπέσα
ξεχνάει πως το κόμμα μου μας έβαλε εκεί μέσα;
Να’ ναι καλά ο αρχηγός ο Καραλής ο σκύλος
αυτός μέσα μας έβαλε πού’ ναι της Δύσης φίλος.
Εσείς που δεν τη θέλατε κι όλο την πολεμάτε
τώρα χρηματοδότηση να πάρετε ζητάτε;
΄Άρα καλύτερα εγώ μπορώ να βοηθήσω
και την Ασπράδα γρήγορα να ανοικοδομήσω.
Σε άλλα μέρη που πετώ φιλίες έχω κάμει
στενές με πρόσωπα τρανά που μ’ έχουνε συνδράμει
με σχέδια για το νησί και τη δική μας πόλη,
που, μόνο να τα’ ακούσετε θα με ψηφίσετ’ όλοι.
Κλείστε τα’ αυτιά σας φίλοι μου στις πλάνες τις σειρήνες
δώστε μας με την ψήφο σας του τόπου τις ευθύνες.

΄Ένα γεράκι κάθισε σε χαμηλό κλωνάρι
σταμάτησε τον κόρακα τον λόγο για να πάρει.
΄Ήτανε άγρια πουλί σ’ αγώνες μαθημένο
και στη σβελτάδα του ματιού ήτανε σπουδαγμένο.
Απ’ τα νησάκια τα πολλά που είχε τα’ Ασπροτόπι,
εκεί στο μεγαλύτερο, είν’ οι δικοί του τόποι.
Το όνομα του γερακιού ήτανε Φερενίκος
και το γνωρίζαν στο νησί σε πλάτος και σε μήκος.
Το λόγο παίρνει σοβαρό και λέει:

ΓΕΡΑΚΙ

Φίλοι γεια σας
Χαίρομαι πού ’μαι σήμερα εδώ ανάμεσά σας.
Ακούσατε της αλεπούς τα λόγια, του κοράκου
και τα που είπε ο γάιδαρος. Μη ψάχνετε του κάκου
να βρείτε άλλο δήμαρχο. Εγώ ‘ μια αυτός που θέτε.
Ψηφίστε με μη κάθεστε αργότερα να κλαίτε.
΄Έχω ιστορία ξέρετε αγώνων για τον τόπο
και με στηρίζουν ζωντανά που έχουνε τον τρόπο
και ξέρουν ν’ αγωνίζονται. Εγγύηση μεγάλη,
γρήγορα να καθάρουμε του τόπου μας το χάλι.
Εγώ’ μια ανεξάρτητο λογαριασμό δεν δίνω
σ’ ομάδες και σε κόμματα. Μόνο μου πάντα κρίνω.
Εμένα με στηρίζουνε αγρότες και εργάτες
ζώα δουλευταράδικα, όχι σκυλιά και γάτες.
Δεν θέλω την Κοινότητα. Αυτό το συνδικάτο
Γρήγορα την πατρίδα μας θα πάει εις τον πάτο.
΄Έξω λοιπόν από αυτήν κι ας μείνουμε μονάχοι,
η χώρα μας χίλια καλά κι όλα τα πλούτη τα’ χει.
Το άνομο κεφάλαιο κι οι ξένοι στρατοκράτες
να φύγουν απ’ τον τόπο μας ν’ αδειάσουνε οι στράτες.
΄Έχουμε τρόπο το λοιπόν δουλειά καλή να γίνει
στην πόλη και γι’ αυτό σωστά πρέπει κανείς να κρίνει
πρωτού ψηφίσει δήμαρχο. Σας λέω λίγα μόνο
για έργα όπου θα γενούν μέσα σε λίγο χρόνο.
Οι κοπριές κι οι βρώμες μας είναι καιρός και φτάνει
να μαζευτούν σε μια μεριά, μη πέφτουν στο λιμάνι.
Δεν είναι πρέπον και σωστό να ζούμε μες στη βρώμα.
Μελέτη για αποχέτευση θα κάνουμε κι ακόμα
ίσως και βιολογικός καθαρισμός μας πρέπει,
αρκεί κάποιοι να βάλουνε το χέρι εις την τσέπη.
Σε άλλα μέρη το’ χω δει δε λέω μεγάλο λόγο
γίνεται η κοπριά νερό και πίνεις δίχως φόβο.
Τα ποταμάκια κι οι πηγές πρέπει να καθαρίσουν
βρύσες και στέρνες να γενούν διαβάτες να ποτίσουν.
Να γίνουνε δημοτικά εργοστάσια στην πόλη
να βγάζουν μεροκάματο και να δουλεύουν όλοι.

΄Όσο μιλούσε ο γέρακας συνθήματα φωνάζαν
ομάδα ζώων και πτηνών κι όλη την ώρα κράζαν.
Απ’ τις φωνές τους σαματάς και χαλασμός εγίνη.
Το λόγο τότε ζήτησε και πήρε το σαΐνι
ο Τόνυ, που ήταν κι αυτός γεράκι άλλη ράτσα
έξυπνο, γλυκομίλητο, πολύ γνωστός στην πιάτσα.
΄Ήταν μια οικογένεια γεράκια και σαΐνια
μα χρόνια τώρα κράταγε μια μεταξύ τους γκρίνια,
μια έχθρητα κι ένα κακό πολύ μεγάλο πράγμα
ένα οικογενειακό κατά πως λέμε δράμα.
Τα αδέλφια δεν μαλώνουνε μα σαν καυγάς αρχίσει,
κανείς ποτέ δεν θα βρεθεί την έχθρητα να σβήσει.
Και η αιτία του καυγά, ένα κοινό λημέρι
που τα γεράκια αφήσανε και πήγαν σ’ άλλα μέρη
όταν ενέσκηψε εχθρός. Μα τα σαΐνια μένουν,
μάχονται, βασανίζονται και πίκρες υπομένουν.
(Μιλάω για τους αρχηγούς κι όχι για τα γεράκια
γιατί κι αυτά εμείνανε και ήπιανε φαρμάκια).
Είχανε φίλο τους κοινό ένα πουλί στα ξένα
από τα πλέον δυνατά και απ’ αυτό προσμένα(ν)
να’ ρθει να διώξει τον εχθρό, μα εκείνο δεν κινάει
και τα σαΐνια αγρίεψαν κι η υπομονή τους πάει.
Σαν έμαθαν πως το πουλί πάτησε ξένα μέρη
και γίνηκε αρπαχτικό αντί για περιστέρι,
αποκηρύσσουν το πουλί που τρώει ξένο μέλι
κι αυτό ήταν η αφορμή που χώρισαν εν τέλει.
Φόρεσαν διαφορετικό το κάθε ένα χρώμα
γεράκι με το κόκκινο, τα’ άλλο στο ροζ το κόμμα.

Πήρε το λόγο το λοιπόν ο Τόνυ κι έτσι αρχίζει:

ΣΑΪΝΙ

Πρέπει το κάθε ζωντανό τα λέει να ορίζει.
Φίλοι του δάσους, του βουνού, νέα, παλιά συντρόφια,
όταν μιλάμε πρέπει μας να λέμε λόγια ατόφια
και όχι λόγια φουσκωτά, κοπανιστό αέρα,
π’ ακούσαμε να λέγονται τη σημερινή ημέρα.
Βγαίνει ο μαυροκόρακας και λέει για φιλίες
σε άλλα μέρη και μιλά για ιδεολογίες.
Αυτός, που πάντα τ’ άρεσαν τα άνομα τσιφλίκια
μας λέει πως μεταξωτές κορδέλες είν’ τα φύκια;
Με άνομους συμπόρευε εδώ και λίγα χρόνια,
θαρρεί πως τον ξεχάσαμε; Μας έχει για κωθώνια;
Ο γάιδαρος που δήμαρχο την αλεπού προτείνει,
έχει μυαλό περίσσευμα για να μπορεί να κρίνει;
Είναι μικρή η αλεπού και είν’ ονειροπόλα,
σκεφτείτε το πια γίνονται από τα έργα όλα
που πρότεινε. Μη σας γελά με την κατεργαριά της
και τη γλυκότη της μιλιάς. Ακόμη και χωριάτης
καταλαβαίνει πως αυτά που λέει δεν θα γίνουν
κι όσα μυαλό διαθέτουνε εύκολα θα το κρίνουν
Μια παροιμία μας παλιά της λέω να τη μάθει :
¨ Όπου φτάνει το χέρι σου κρέμασε το καλάθι ¨
΄Όλο εγώ, εγώ, εγώ, ποιοι είμαστε εν τέλει;
Δεν γίνεται να’ ναι λαγός το σπιτικό κουνέλι.
Γιατί εχάθη το εμείς; Η κοινοκτημοσύνη
συμμετοχή χρειάζεται μα και εμπιστοσύνη

Εμείς λοιπόν φωνάζω εγώ θα κάνουμε την πόλη
όπως τη φανταζόμαστε και τηνε θέλουμε όλοι.
Ας μη λέμε για γέφυρες, πλατείες και κανάλια
όταν δεν έχουμε νερό και πίνουμε τα σάλια.
΄Όταν όλες οι βρώμες μας είν’ έξω από α σπίτια
εμείς θα τάζουμε φωλιές χρυσές εις τα σπουργίτια;
΄Όταν δεν έχουμε γιατρό, δεν έχουμε υγεία,
δεν έχουμε εκπαίδευση, ψάχνουμε μεγαλεία;
Αυτά πρέπει να γίνουνε στην πόλη πρώτα κύρια
γιατί οι τοίχοι χτίζονται πριν απ’ τα παραθύρια.
΄Έλεος ! φίλοι και εχθροί και λίγη σοβαρότης.
Κοινή δουλειά θέλει θαρρώ των ζώων η κοινότης.


΄Έκανε αίσθηση πολλή του σαϊνιού ο λόγος
γιατί σωστά εμίλησε και δεν υπήρχε ψόγος
Εσιώπησε η συνέλευση μα βγαίνει ένα ποντίκι
και λέει :

ΠΟΝΤΙΚΙ

Εις τη Μαριορή το δήμαρχος ανήκει.
Είναι μικρή μα έξυπνη και είναι σπουδαγμένη
είν’ ικανή κι ας φαίνεται για ονειροπαρμένη.
Είναι καιρός για πρόοδο. Κάντε τόπο στα νιάτα
μ’ αυτά θα περπατήσουμε στης αλλαγής τη στράτα
΄Όλα τα ζώα Μαριορή με δόντια θα ψηφίσουν
γιατί θένε τον τόπο τους μόνα να τον ορίσουν.
Μαζί της θα συνεργαστώ κι οι φίλοι μου οι άλλοι
κι έτσι σ’ αυτές τις εκλογές θα πάρουμε κεφάλι.

΄Ήταν ο Σκληροπόντικας. Εχάρηκε η Μαργούλα,
του έκλεισε το μάτι της και τότε αρχίσαν ούλα.

΄Ήτανε ζώο ο ποντικός από τα πονηρούλια
που ενώ είναι στο μπόι τους από τα πιο μικρούλια,
ξέρει να χώνεται παντού, μ’ όλους καλά να τα ’χει,
να δείχνει πάντα έτοιμος πως είναι για τη μάχη.
Κι ενώ τη μέρα πολεμά, στης νύχτας το σκοτάδι
τον βλέπουνε με τον «εχθρό» να περπατά ομάδι.
Τη μία χύνει δάκρυα κροκόδειλου για κάτι,
την άλλη ξύνει την πληγή και ρίχνει της αλάτι.
Στα παραμύθια φίλο του έκανε το λιοντάρι,
τρόμαξε τον ελέφαντα, φόβισε το μουλάρι.
Αλλά κι αν είναι πονηρό δεν έχει νοημοσύνη
να κρύβει την πονήρια του. ΄Έτσι εμπιστοσύνη
δύσκολα του’ χουνε τα ζα, γιατί στο φως, στη μέρα
δεν κάνει ο ποντικός δουλειές αλλά, σαν σκέτη λέρα,
τις κάνει στους υπόνομους, σ’ υπόγεια δωμάτια,
γιατί θέλει να κρύβεται να μη τον βλέπουν μάτια.
Χρόνια ονειρευότανε του δήμαρχου τη θέση
και όλες οι κινήσεις του μ’ αυτό είχανε σχέση

Ο Σκληροπόντικας λοιπόν σαν είδε πως προτείναν
τη Μαριορή για δήμαρχο και δεν της απομείναν
ελπίδες, σπεύδει συμφωνεί και υπερθεματίζει
και τη Μαργούλα με τη μια για δήμαρχο ψηφίζει.
Δεν τηνε πολυσυμπαθεί και μάλλον τη ζηλεύει,
μέσα του νοιώθει έχθρητα που όλο αγριεύει,
μα κάνει πέτρα την καρδιά. Ξέρει θα έρθει η ώρα
για να βρεθεί στη θέση που η Μαριορή ’ναι τώρα.

Την επομένη Κυριακή βάζει η Μαργούλα βέρες
στην εξουσία κι άρχισαν τα έργα κι οι ημέρες.
Του ποντικού τη συμβολή του την αναγνωρίζει
κι όλα τα πολιτιστικά τον βάζει να ορίζει.
Το γάιδαρο που για αυτήν πρωτάνοιξε το στόμα
γρήγορα τον εξέχασε. Εργάτης είναι ακόμα

Δώδεκα χρόνια η Μαριορή κυβέρναγε την πόλη
κι οι κάστορες παχύνανε, γιατί ετρώγαν όλοι
από τα έργα τα πολλά που έγιναν « τω όντι»
και πείναγε ο φουκαράς όπου δεν είχε «δόντι».
΄Έργα για το συμφέρον της και τους αμακαδόρους
και σε βιτρίνα σκόρπαγε τ’ Ασπρονησιού τους πόρους

΄Όταν ένα βαλτότοπο λίγο τον καθαρίσεις
τούτα μαζέψεις τα νερά και κάπου αλλού τα χύσεις
του ρίξεις μπάζα και δεντρά τριγύρω φυτευτούνε
άκοπα όλοι σαν τον δουν όμορφο θα τον πούνε.
Αν κάνεις δρόμους για να βρουν τα ζώα βοσκοτόπι
-ασχέτως αν αποδειχτούν άχρηστοι αυτοί κατόπι,-
αν μονοπάτια χίλια δυο ανοίξεις στα λαγκάδια
για να περνάνε τάχατες γαϊδούρια και γελάδια,
-ενώ δεν πάνε ζωντανά εκεί ούτε τη σχόλη,-
τότε θα σε παραδεχτούν εις το νησί σου όλοι
αυτοί, που για υποδομή δεν νοιάζονται μια στάλα
μα θένε καθημερινά να γλύφουν την κουτάλα.
Οι κάστορες, οι πελαργοί, ποντίκια και αρκάλοι
ποτέ τους δεν επόνεσαν για του νησιού το χάλι.
Σαν εργολάβοι, μάστορες, τεχνίτες, μαθητάδες
φτιάχναν τα έργα πρόχειρα και κάνανε γιορτάδες.
Ας ευρεθεί το ζωντανό σωστά να εξηγήσει
και το απλό το πρόβλημα ετούτο να μου λύσει.

Πως γίνεται και έργατα που υπολογιστήκαν
να ξοδευτούν κάποια λεφτά, εκαταλογιστήκαν
σε μειοδότη που έκπτωση σαράντα –λίγο βάνω-
έως κι εξήντα έκανε και κέρδισε από πάνω;
(Αν βάλετε τα ποσοστά που παίρνουν κάποιοι άλλοι
να μη χτυπήσουν τη δουλειά, τότε να δείτε χάλι…)
Δεν στέκεται έτσι λογικά καλώ σας να σκεφτείτε
ποια τα διαπλεκόμενα και αναλογιστείτε:
΄Η οι προϋπολογισμοί είν’ πάντα φουσκωμένοι
ή υπερβάσεις μόνιμες γίνονται κι είν’ μπλεγμένοι
πολλοί, που δεν είναι σωστό να τους ονοματίσω,
γιατί σε τόσους σίγουρα κάποιον θα αδικήσω.

΄Έργα γινήκανε πολλά, άλλαξε όψη ο τόπος
δύσκολο να περιγραφούν για δεν υπάρχει τρόπος.
Πήρε μια πόλη άσχημη και βρωμερή συνάμα
κι ότι τη μεταμόρφωσε μικρό δεν είναι πράμα.
Πρέπει να λέμε τα σωστά κι η κριτική να μένει
γιατί η αλήθεια πάντοτε είναι ευλογημένη
Σε ότι γράφω μόνη της δεν έχει την ευθύνη
και άλλα είναι υπεύθυνα για το κακό που εγίνη.
Μα πάντοτε ο αρχηγός αν έχει λίγο θάρρος
πρέπει να επωμίζεται συνολικά το βάρος.

Ενώ στο βιολογικό προτείνανε μια θέση
τ’ απόβλητα να χύνονται στης θάλασσας τη μέση
που είχε ρεύματα πολλά, μακριά να τα πηγαίνουν,
τα ζώα από δυο χωριά στο δρόμο όλα βγαίνουν,
φωνάζουν, διαμαρτύρονται και απ’ τη μια στην άλλη
τα λύματα απ’ τη θάλασσα βρέθηκαν στο κανάλι.
Σ’ αυτό δεν έχει η Μαριώ ολάκερη ευθύνη
γιατί εις το συμβούλιο των ζώων όπου εγίνη,
συμφώνησαν τα πιο πολλά και υπερθεματίζει
ο Φερενίκος, που με ζα άλλα στοιχηματίζει
πως απ’ του βιολογικού το τέλειο εργαστήρι
νερό καθάριο θα’ βγαινε να πιεις εις το ποτήρι.
Τέτοια και άλλα έλεγε για να υποστηρίξει
δύο χωριά κομματικά πού’ θελε να στηρίξει
(΄Ήταν εκεί π’ αντέδρασαν με δύναμη μεγάλη
κι έτσι τον βιολογικό ερίξαν στο κανάλι.)

Πήρε τον σκουπιδότοπο απ’ το λιμνοθαλάσσι
μα δεν τον πήγε μακριά και πέρα από τα δάση,
κατά πως είχε υποσχεθεί, μα δίπλα από την πόλη
τον έστησε και μύριζε εις την Ασπράδα όλη.
Και κει που υποσχέθηκε να φτιάξει τα κανάλια,
όλες τις βρώμες έριξε, των ζωντανών τα χάλια.
Ο δίαυλος μαγάρισε. Ψάρια δεν κολυμπάνε,
μονάχα γλάροι για φαΐ εις τα σκουπίδια πάνε.
Αυτό εστάθη αφορμή και γλάρο ένα γνωρίζει
τον κάνει συνεργάτη του, τον βάζει να ορίζει
την παραλία που μπροστά βρίσκεται απ’ την πόλη.
(Αυτόν τον εβαφτίσανε νομίζω Αποστόλη
μα Πόστο τον φωνάζανε χαϊδευτικά οι άλλοι.)
Αυτή η σχέση έφερε σ’ όλα τα ζώα ζάλη.
Ρωτούνε το πώς γίνεται και ξαφνικά ο γλάρος
παράγοντας εγίνηκε εκεί που ήταν… βάρος!!

Γύρω της μαζευτήκανε δεκάδες τρακαδόροι
και κέρδιζε τις εκλογές εύκολα δίχως ζόρι.
Βγάλαν οι άλαλοι λαλιά και τα’ άχυρα στημόνι
έγινε ο σέρσελας πουλί κι ο κόρακας αηδόνι.
Με όσους συνεργάστηκε τους πούλησε την άλλη
κι αυτοί κατόπιν εορτής χτυπούσαν το κεφάλι.
΄Όπως το δέντρο στο βουνό που ο καιρός το δέρνει
κι όπου φυσάει ο άνεμος τους κλώνους του τους γέρνει
κι όπως ο μαυροκόρακας στους μύθους του Αισώπου
-πού’ ναι τρανό παράδειγμα του καθενός ανθρώπου-
έχασε το τυράκι του, έτσι κι οι συνεργάτες
της πονηρής της αλεπούς ενώ το παίζαν «γάτες»,
πάντα ακολουθούσανε της αλεπούς το κέφι
λες και αρκούδες ήτανε κι αυτή γύφτος με ντέφι.

Τα Ανοιξιάτικα πουλιά κάναν συνεργασία
μα γρήγορα κατάλαβαν τη λέξη προδοσία.
Αλλιώς τα συμφωνήσανε και άλλα εκείνη κάνει
κι ο κότσυφας Διόνυσος άρχισε να τα χάνει.
Γρήγορα αγανάχτησε και άρχισε να βρίζει
την πονηρή την αλεπού πού’ θελε να ορίζει
τα πάντα και απόφαση καμιά σε συνεργάτη
δεν άφηνε αν δεν πέρναγε απ’ το δικό της μάτι.
Του κόκορα που όνομα του δώσανε Σπυρέτο
σαν ένα σοβαρό πουλί και εις τον λόγο ντρέτο
-ήτανε με τον κότσυφα μαζί σε μια ομάδα-
δώσαν τα πολιτιστικά να έχει στην Ασπράδα.
Από τη μια του λέγανε τα έχει στο κεφάλι
να κάνει και τρικλοποδιές του βάζανε την άλλη!
Ο Διόνυσος πού ’ταν αψύς, όλο καυγάδες στήνει
και το ζωοσυμβούλιο έβραζε σαν καμίνι.
Βάλθηκε και κατάφερε να ρίξει τις παράγκες
πού’ χανε στήσει στο γιαλό – για μπάνιου τάχα ανάγκες-
κάτι ζωάκια πονηρά κι έγινε τέτοια μάχη
που η Μαργούλα πού’ θελε μ’ όλους καλά να τα ’χει
καθόλου δεν τον στήριξε κι έτσι η συνεργασία
με τα Εαρινά πουλιά λύθηκε με τη μία.
Ο κότσυφας επέταξε μακριά απ’ την Ασπράδα
και σχέδια για οικισμούς έκανε στην κοιλάδα.

Στις τρίτες της τις εκλογές κατάφερε η πονήρω
συνεργασία έκανε από τον πρώτο γύρο
με το μουλάρι Αραμπάν που όριζε το κόμμα
των γερακιών και ψάχνουνε τα’ άλλα πουλιά ακόμα,
πως γίνει και τα πούλησε σε μία νύχτα μόνο
αυτό, που για τον τόπο του έδειχνε να’ χει πόνο.
Ο Αραμπάν φοβήθηκε μη βγει το μπλε το κόμμα
που κέρδισε τις εκλογές και στην Ατίνα ακόμα.
Στην πόλη εκατέβασε δυο πρώτα του στελέχη
μεγάλες πιθανότητες στην εκλογή να έχει.
΄Ήταν ο κούκος ο Καλκάν, Κάβας το σαλιγκάρι
μ’ αυτούς οι μπλε θα πιάνανε της νίκης χαλινάρι.
Το ότι τους βάλανε μαζί ήτανε κουταμάρα,
γιατί οι δυο τους είχανε για χρόνια φαγωμάρα.
Πως βαλαν να συνεργαστούν ζώα που δεν μιλούσαν
και χρόνια σαν αντίπαλοι εκονταροχτυπούσαν
για θέση αντιπρόσωπου του τόπου στην Ατίνα;
Ούτε οι δικοί τους ποσοστό νίκης δεν τους εδίναν
Να εφοβήθη ο Αραμπάν το δίδυμο του… τρόμου
ή μύγα τον ετσίμπησε του αντιμπλέ συνδρόμου;

Σε μυστικοσυνέλευση είχαν αποφασίσει
Κανένα τους την αλεπού να μη ξαναψηφίσει
Μα πριν προλάβουν να χαρούν που ήρθανε σε ρήξη
με τη Μαργούλα, ο Αραμπάν είπε να τη στηρίξει.
Κι εκεί που ήταν η Μαριώ στης λήθης το κρεβάτι
στο πρόσωπο του μουλαριού βρήκε τον στυλοβάτη.
Είχανε κάνει σύμφωνο γεράκια και σαΐνια
να σταματήσει το κακό κι η μεταξύ τους γκρίνια.
Τα κόμματά τους που καιρό τα είχαν οργανώσει
και μ’ άλλα ζώα και πτηνά τα είχαν μεγαλώσει,
ήτανε σε περίοδο ύφεσης και γαλήνης
και φτιάχνανε το σύμφωνο μιας διαρκούς ειρήνης.
Ομάδα κάνανε κοινή με το όνομα Συνθήκη
και με αυτήν ελπίζανε να φτάσουνε στη νίκη.
Και άλλα ζώα μπήκανε μόνα τους ή σ’ αγέλες
μα δεν τις καταργήσανε τις πρώτες τους ταμπέλες.
Μα ήταν μεγαλύτερο των γερακιών το κόμμα
από αυτό των σαϊνιών κι ήταν νωρίς ακόμα
να τους χαλάσει τη δουλειά την όποια συμφωνία,
η της Μαργούλας κι Αραμπάν κρυφή συνεργασία.
΄Έκανε πέτρα την καρδιά ο κόκορας Σπυρέτος
που στα σαΐνια αρχηγός ήταν αυτό το έτος,
τη συμφωνία δέχτηκε του μουλαριού και Μάρως
μα δεν ανακατεύτηκε στων εκλογών το βάρος.
Δύο συμβούλοι βγήκανε τότε απ’ τη Συνθήκη.
Ο Νασης πού ’ταν πέρδικα κι ο Πάπας το κατσίκι,
από τους κόκκινους κι οι δυό με τη σταυροδοσία.
Τέτοια δουλειά οι κόκκινοι κάναν με μαεστρία.
Η συμφωνία ήταν για τρεις όμως δεν ετηρήθη
κι ο Κάλαφας ο πελαργός απ’ έξω εκρατήθη.

Από την πρώτη φάνηκε της αλεπούς ο δόλος
μα το μουλάρι Αραμπάν δεν θίχτηκε ουδόλως.
Για τα σαΐνια χάρηκε που φύγαν απ’ τη μέση
γιατί γι αυτά το μίσος του δεν το’ χε κατασβέσει.
Αυτό εφάνη αργότερα και με το παραπάνω
σαν τη Συνθήκη σπάσανε στον ένα χρόνο επάνω
μερικά γεράκια πού ’θελαν πιστά εις τη σημαία
και στα παλιά να μείνουνε. Χωρίστηκε μοιραία
το κόκκινο το κόμμα τους σε δυό μικρά κομμάτια.
Το ένα με τον Αραμπάν γνώριμα μονοπάτια
περπάτησε και περπατεί για δεν τολμά τη ρήξη,
το άλλο όμως διάλεξε Συνθήκη να στηρίξει.
Με τα σαΐνια κάμανε και μ’ άλλους ένα κόμμα
κι έτσι το μίσος το παλιό καλά κρατεί ακόμα.

Σαν η Συνθήκη ήτανε ακόμα ενιαία
σημάδια που φαινόντουσαν όχι πολύ σπουδαία
εδείχνανε του Αραμπάν την όλη πονηρότη.
Παράδειγμα: Στις εκλογές να βγάλουν το νησιώτη
των ζώων αντιπρόσωπο να πάει στην Ατίνα
εις τον Σπυρέτο έκανε μία αισχρή κομπίνα.
΄Ήταν κοινοί υποψήφιοι και πάλευαν στα ίσα
-σε ένα ψηφοδέλτιο με τους πρασίνους ήσαν-
μα έβαλε ο Αραμπάν να λένε οι δικοί του
σε κόκκινους και πράσινους ότι η εκλογή του
έχει κοινά συμφωνηθεί κι αυτόνε να ψηφίσουν
και έτσι εκατάφερε τις εκλογές να στήσουν,
να βγει και με διαφορά ψήφων πολύ μεγάλη,
που το κοκκόρι έριξε στης πίκρας την αγκάλη.
Τέτοιες πολλές κατεργαριές οι κόκκινοι σκαρώνουν
γιατί τους άλλους θέλουνε πάντα να καπελώνουν.

Μετά από χρόνια δώδεκα εθέλησε η Μάρω
να μεγαλώσει τη δουλειά και έβαλε το γλάρο
προξενητή για να γενεί νησάρχης στ’ Ασπροτόπι.
Δεν τη χωράνε τώρα πια μόνο μιας πόλης τόποι.
Βλέπει ο Σκληροπόντικας πως ώρα πλησιάζει
μια κι η Μαργούλα πιο ψηλά συνέχεια κοιτάζει,
σ’ όλα τα ζώα άρχισε να κάνει τον γαλίφη
χαλίφης θέλει να γινεί στη θέση του χαλίφη.
΄Άρχισε να χαμογελά, να χαιρετά τα ζώα
και να περνιέται για λευκή περιστερά κι αθώα.
Σ’ ένα ημερολόγιο τα πάντα σημειώνει
ξέρει πότε γεννήθηκε, πότε γιορτή ζυγώνει
για κάθε ζώο χωριστά, ποιο πέθανε και πάει
ποιο ζώο είναι άρρωστο και ποιο αγκομαχάει.
Στέλνει καρτούλες με ευχές και δώρα σε καλάθι,
γλεντά σε γάμους και χαρές και συμπονεί στα πάθη.

Μπήκε στα πολιτιστικά, έφτιαχνε εκδηλώσεις
για τη Μαργούλα έκανε παμπόνηρες δηλώσεις.
Μιλούσε πάντα δεξιά κι αριστερά για λάθη
κι οργάνωνε το μέλλον του ήρεμα δίχως πάθη.
Στίβει τους συνεργάτες του για όφελος δικό του
και οι επιτυχίες του πάνε στο μερτικό του.
΄Έχει την ικανότητα κανείς δεν αμφιβάλει
να κάνει ρήξεις και δουλειά πολύ καλή να βγάλει.
Ξέρει να ονειρεύεται, ξέρει να βάζει στόχους
και στα δικά του όνειρα κάνει κι άλλους μετόχους.
Όμως τους άλλους θέλει τους να τον υπηρετούνε
φοβάται μη αργότερα τον ανταγωνιστούνε.
Μίλαγε για τα σχέδια πού’ χε για την ασπράδα
πως το όνειρό του ήτανε να φτιάξει την κοιλάδα
να τη ζηλεύουνε παντού και ζήταγε βοήθεια.
Σ’ όλα τα ζώα έλεγε να βάλουνε τα στήθια
να σταματήσει το κακό που έβλεπε κι ερχόταν
και θα’ ναι αδικαιολόγητο το δεν αγωνιζόταν.

Η ώρα που ονειρεύετο έφτασε η μεγάλη
στης εξουσίας να’ μπαινε την πλάνα την αγκάλη
ο ποντικός, που βάλαν το στης Μαριγώς τη θέση
γελά, αστράφτει ολόκληρος γιατί πολύ τα’ αρέσει.
Βγαίνει στη γύρα ψάχνοντας για να’ βρει συνεργάτες
βρίσκει βατράχια και ασβούς, βρίσκει κουνέλια, γάτες
μα όλα τους αδέσποτα. Καμιά καλή αγέλη
πέρα από τους πράσινους τον ποντικό δεν θέλει.

Σε τούτη τη συνέλευση πάρα πολλοί μιλήσαν
γιατί για δύο εκλογές πρώτη φορά κινήσαν.
Η μία για τον δήμαρχο, η άλλη για νησάρχη
(πρώτη φορά που αιρετός στο Ασπροτόπι θ’ άρχει)

Πρώτη μιλάει η αλεπού. Λέει τους:

ΑΛΕΠΟΥ

Φίλες, φίλοι
Όλοι με ξέρετε καλά, γελάδια μέχρι ψύλλοι
Δώδεκα χρόνια προσφοράς έχω εις την Ασπράδα
κι αν σκέπαζέ τη συννεφιά της έφερα λιακάδα.
Στην πόλη όψη άλλαξα, την έβαλα σε τάξη
παντού την έκανα γνωστή κι η όποια γκρίνια ας πάψει.
Νοιώθω γερή και δυνατή και είμαι ακόμα νέα
για έργα νοιώθω έτοιμη μεγάλα και σπουδαία.
Σας ξέρω και με ξέρετε, σκεφτείτε δίχως βιάση
ψηφίστε με νησάρχη σας για σιγουριά και δράση.
Γύρισα όλο το νησί κι απόχτησα τη γνώση
τα είδα δεν μ’ αρέσανε και έχω καταστρώσει
σχέδια και προγράμματα για όλο πέρα ως πέρα
υπόσχομαι να εργαστώ και νύχτα και ημέρα.
Θα φτιάξω βιολογικούς, μαρίνα και λιμάνια
σε μέρη που για τουρισμό έχουνε γίνει χάνια.
Σε Τάφους, σε Απόλλωνα και σε Κατελλομένου
Θα γίνουν έργα υποδομής κι επί του προκειμένου
το χρήμα που θα εγκριθεί στο δεύτερο πακέτο
για να απορροφήσουμε θ’ αρχίσουμε από φέτο.
Θα χτίσουμε στα ορεινά, στα ζώα καταφύγια
να’ χουν να ξεκουράζονται σαν βγαίνουνε κυνήγια.
Θα κάνω τούτο το νησί να μάθει όλη η πλάση
ψηφίστε με κι αρχίζουμε την άλλη μέρα δράση.
Με έργα πάντοτε μιλώ, τα λόγια δε μ’ αρέσουν
ζηλεύουν και με βρίζουνε όσα δεν θα μπορέσουν
ποτέ τους να με φτάσουνε. Δεν τους ακολουθάω.
Με τις επιτυχίες μου τα νεύρα θα τους σπάω.
Ο τόπος θέλει αιρετό νησάρχη να’ χει γνώσεις
να σχεδιάζει, να τολμά, μην έχει αγκυλώσεις,
σύμμαχο κι υποστηρικτή σε όσους επενδύσουν,
μ’ υπηρεσίες έτοιμες προβλήματα να λύσουν
και όχι να ταλαιπωρούν με γραφειοκρατία
κάθε του τόπου ζωντανό χωρίς λόγο κι αιτία.
Αν θέλουμε στον τόπο μας ανάπτυξη να δούμε
πρέπει να κουβεντιάσουμε, να συνεννοηθούμε.
Να’ χουμε ιδέες κι όραμα. Το μέλλον θα’ χει τύχη
αν όλοι μας τον βάλουμε ψηλότερα τον πήχη

Αυτά είπε και κάθισε. Ανέβηκε στο βήμα
ο ποντικός και άρχισε τα λόγια παραχρήμα.


ΣΚΛΗΡΟΠΟΝΤΙΚΑΣ

Ζώα, πουλιά και ερπετά, έντομα μα και κτήνη
ευχαριστώ για την τιμή και την εμπιστοσύνη
να είμαι υποψήφιος δήμαρχος στην Ασπράδα.
Ευχαριστώ το πρόβατο, τ’ αηδόνι, τη γελάδα
το κάθε ζώο και πτηνό που κελαηδεί ή γκαρίζει
το πράσινο το κόμμα μου που με υποστηρίζει.
Ξεκαθαρίζω απ’ την αρχή και λέω νέτα σκέτα
πως αν θα γίνω δήμαρχος δεν θα’ χω ετικέτα.
Θα είμαι δήμαρχος κοινός όλων των Ασπραδίων
τέρμα οι διαχωρισμοί φτωχών τε και πλουσίων
μικρών, μεγάλων και κοντών με τους ψηλούς επίσης
θα είμαι σ’ όλους δήμαρχος και επί όροις ίσοις.
Το πρώτο μου το μέλημα θα είναι τα σκουπίδια
βαρέθηκα ν’ ακούγονται τα ίδια και τα ίδια.
Πρέπει να φύγουν τελικά κι όχι με λόγια μόνο
αυτό σας το ορκίζομαι ν’ αρχίσει σ’ ένα χρόνο.
Σαν τα παραδοσιακά θα φτιάξω καφενεία
να παίζουν το χαρτάκι τους τα ζώα μ’ ηρεμία.
Τα σπίτια τα ιστορικά θα αναπαλαιώσω
κι αφού μουσεία θα γενούν για θέα θα τα δώσω.
Θ’ αναβαθμίσω τις γιορτές γι’ αυτό και θα προτείνω
τη θέση καλλιτεχνικού διευθυντή στο σπίνο
τον Φάτσα, που είναι γνωστός σ’ όλη την κοινωνία
για τη δουλειά του την καλή στη ραδιοφωνία.
΄Έχει σπουδές στη μουσική, ξέρει καλά τις τέχνες
και άμεση έχει πρόσβαση σ’ όλους τους καλλιτέχνες
Οι δρόμοι όλοι θα γενούν χαλί να τους πατάτε
σε λάκκους και υψώματα τα πόδια σας μη σπάτε.
Σκέφτομαι και δημοτικές να κάνω επιχειρήσεις
κι άλλες πολλές πρωτότυπες και σοβαρές κινήσεις
που δεν τις λέω. Θέλω σας όλοι να εκπλαγείτε
μα πρέπει πρώτα δήμαρχο στην πόλη να με δείτε.
Ψηφίστε με για δήμαρχο τέσσερα χρόνια μόνο
μετά σε άλλο ζωντανό παραχωρώ το θρόνο.
Μ’ ελπίδα και με όραμα εμπρός για τον αγώνα
να φτιάξουμε την πόλη μας του επομένου αιώνα.

Πολλά χειροκροτήματα ακούστηκαν και μπράβο
στο κόμμα ήρθε η σειρά που έχει χρώμα μπλάβο
να βγουν τα υποψήφια τα ζώα να μιλήσουν
θέσεις μα και προγράμματα σ’ αυτά να εξηγήσουν.
Το κόμμα τούτο έφτιαξε είκοσι χρόνια πίσω
ένα σκυλί σμιχτόφρυδο με μπόι αλογίσο.
Αυτό τα χρόνια τα παλιά τα μαύρα και τα’ αχρεία
τον τόπο εδιαφέντευε με βία και νοθεία.
Κι ενώ την εκοπάνησε σ’ άλλα βουνά και μέρη
πριν των αρπακτικών θεριών πλακώσει το ασκέρι,
κι ενώ μιλιά δεν έβγαλε για τα’ άθλια τσακάλια
σαν φύγαν τα αρπακτικά, του κάναν παρακάλια
κι ήρθε να σώσει το λαό κι εθνάρχης του να γίνει
αυτός που σαν κυβέρναγε έφερε σκοτοδίνη.
Ας μη σκαλίζω τα παλιά και ας γυρίσω πίσω
στων ζώων τη συνέλευση τι γίνει να ιστορήσω.
Οι μπλε λοιπόν προτείνανε δήμαρχο στην Ασπράδα
ένα λελέκι. Στο νησί μιαν άκακη αμνάδα
προτείνανε νησάρχη τους, Τ’ αρνί δεν είχε σχέση
με θέματα διοίκησης γιατί πολύ τ’ αρέσει
να βοηθάει τα’ άλλα ζα σε θέματα υγείας.
Αυτό το λέγαν Λάζαρο και είναι τσ’ απορίας
το πώς ανακατώθηκε με το νησαρχηλίκι.
Τον βγάλανε απ’ το μαντρί για να τον φάνε λύκοι !
Σταμάτη εφωνάζανε τα ζώα το λελέκι
σε έλη τα’ άρεσε να ζει και ήτανε ντερέκι.
Στα μικρά ζώα μάθημα έκανε στα σχολεία
και ξενοδόχος ήτανε η άλλη του ασχολία.

Δειλά δειλά ανέβηκε ο Λάζαρος στο βήμα
σαν ναυαγός που πάλευε να μη τον πιει το κύμα
και ήτανε ακάτεχος σ θάλασσας αρμύρα.
Λέει:

ΑΡΝΙ

Τα ζα μου ζήτησαν κι απόφαση το πήρα
να βοηθήσω το νησί στη δύσκολη την ώρα
κόντρα στην πονηραλεπού όπου ορέχθη τώρα
και τ’ Ασπροτόπι ολόκληρο θέλει να διαφεντέψει.
Ετούτη η συνέλευση μήνυμα ας της πέψει
πως δεν ξεχνάει ο λαός τα έχει καμωμένα
εις την Ασπράδα η πονηρή. Τα έχω μιλημένα
με συνεργάτη της παλιό και ξέρω κάθε πράξη
πού ’κανε και κατέλυε τον νόμο και την τάξη.
Αυτός ο συνεργάτης της είν’ τώρα αρωγός μου
σε τούτη την προσπάθεια φίλος και οδηγός μου.
Κι αν μου καταλογίζουνε ότι δεν έχω πείρα
από αυτόν τη γνώση του των τόσων χρόνων πήρα.
Είναι αυτός που σας μιλώ ο Δίρατσος. Κουνάβι
Πού ’φυγε απ’ τους πράσινους, τον πήραμε οι μπλάβοι.
Ο Δίρατσος και οι λοιποί κι άξιοι συνεργάτες
θα γίνουμε για το νησί τέσσερα χρόνια εργάτες.
Έχει πολλές βαθιές πληγές ο τόπος κι υποφέρει
το πώς θα γίνουνε καλά ξέρω από πρώτο χέρι.
Είμαι θαρρώ κατάλληλος να δώσω κάποια λύση
και να γιατρέψω τις πληγές πού ’χουν κακοφορμίσει.
Θα πρυτανεύσει η σύνεση, των έργων η ποιότης
και θα επαναφέρουμε τη λέξη τιμιότης.
Με ξέρετε χρόνια πολλά. Το λόγο μου κρατάω
κι όσο μπορώ και δύναμαι όλα σας βοηθάω.
Αν θα γενώ νησάρχης σας κρατώ την ίδια ρότα
αν όχι, θα σας αγαπώ το ίδιο όπως πρώτα.


Δεν το περίμεναν τα ζα τα’ αρνί πως θα μιλήσει
έτσι λιτά και όμορφα και έχουν απορήσει.
Μόνος του τα ’πε ο Λάζαρος ή άλλος τα ’ χε γράψει;
Στο Δίρατσο τα πιο πολλά έχουν κατασταλάξει.
Στο βήμα τώρα βρίσκεται για λόγο ο Σταμάτης
ο λέλεκας που φέρνει του για λίγο ακαμάτης
έτσι ψηλός που στέκεται και με αργές κινήσεις
τα ψάχνει τα τεφτέρια του να κάνει αναλύσεις
για όλο του το πρόγραμμα. Τα ζωντανά κοιτάει
με στόμφο και με έπαρση το λόγο αρχινάει.

ΛΕΛΕΚΙ

Ζώο της πόλης, του βουνού, έλα και συ μαζί μας
για να γενείς συμμέτοχος στην αναβάθμισή μας.
Με εμέ ποιότητα ζωής και πρόοδο θα έχεις
τι λέω ξέρεις το καλά, ποιος είμαι το κατέχεις.
Είμαστε σ’ ένα κρίσιμο για όλα σταυροδρόμι
και γίναν κατηφορικοί της πόλης μας οι δρόμοι.
΄Έχω προτάσεις δώδεκα και μία παραπέρα
ν’ αλλάξουμε της πόλης μας το ρυπαρό αέρα.
΄Ύδρευση, αποχέτευση, σκουπίδια και σφαγεία
σχέδιο πόλης, φωτισμός και ιχθυοτροφεία
και σ’ άλλα έργα σοβαρά θα μπει προτεραιότης
για να’ βρει ανακούφιση των ζώων η κοινότης.
Δεν στέκομαι στο παρελθόν, δεν προκαλώ, δεν βρίζω
γιατί όλων την αρωγή χρειάζομαι κι ελπίζω.
Σας θέλω όλους σας μαζί και να συσπειρωθούμε
για την Ασπράδα του αύριο όλοι να εργαστούμε.


Δεν πρόλαβε ν’ αποσωθεί του λέλεκα η ρήση
και πριν προλάβει κάποιο μπλε να τον χειροκροτήσει,
ομάδα ζώων και πτηνών έρχονται και φωνάζουν
σημαίες, λάβαρα κουνούν και όλα αλαλάζουν.
Αιτία ήταν στις φωνές η κουκουβάγια Μόλη
που ήταν υποψήφια δήμαρχος για την πόλη
και το τραγάκι το Γιωργιώ που έρχονταν παρέα
νησάρχης υποψήφιος με κόκκινη σημαία.
Στην πόλη είχαν τακτική τα κόκκινα και βάζαν
πρόσωπο ανεξάρτητο αλλά το αγκαλιάζαν
με κόκκινα από παντού ώστε να μη ξωκοίλει.
Απ’ έξω τάχα ουδέτερα, μέσα κοματοσκύλοι !
Τώρα τη Μόλη βρίκανε την άξα κουκουβάγια
πτηνό σεμνό και σοβαρό και της εστρώσαν βάγια.
Της είπαν εις το πρόγραμμα να βάλει ό,τι θέλει
κι αυτά θα τη στηρίξουνε καθόλου μη την μέλει.
Η Μόλη χρόνια για δουλειά και μόνιμη ασχολία
είχε το τα ταξινομεί τα τοπικά βιβλία
που μάζευε χρόνια πολλά σε μια βιβλιοθήκη
και στην Ασπράδα άφησε σαν παρακαταθήκη.
Μία δουλειά μοναδική στον κόσμο πρωτοπόρα
που ζωντανό δεν βρέθηκε να κάνει ως τα τώρα.

Το λόγο πρώτο άρχισε στο βήμα το τραγάκι
και φώναξε:

ΤΡΑΓΟΣ

Η δύναμη ανήκει στον κοσμάκη.
Πρέπει να πολεμήσουμε τα ξένα μονοπώλια
π’ εξουσιάζουν το λαό και φέρονταί του δόλια.
Το λάδι υποτιμήθηκε και τ’ άλλα προϊόντα
και αποφάσεις παίρνονται με τον λαό απόντα.
Τα’ αμπέλια ξεριζώθηκαν κι η αγροτιά εχάθη
μα φταίει η Κοινότητα για όλα μας τα πάθη.
Εγγύηση μοναδική είν’ το δικό μας κόμμα
το μόνο π’ αντιστέκεται στους άνομους ακόμα.
Πέντε είναι τα κόμματα, δυό οι πολιτικές τους.
Εμείς πάμε με το λαό. Οι άλλοι τις δικές τους
τις έχουν να στηρίζουνε τους ξένους πλουτοκράτες.
Αυτοί με το κεφάλαιο, εμείς με τους εργάτες.
Είμαστε η εγγύηση γι αυτό να μας ψηφίστε
τα ξένα τα συμφέροντα να καταπολεμήστε.
Δήμαρχο θα στηρίξουμε την κουκουβάγια Μόλη
το βήμα της παραχωρώ κι ακούσετέ την όλοι.

ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ
Ευχαριστώ το το Γιωργιώ. Φίλοι μου καλησπέρα.
Είναι τιμή μου και χαρά να βρίσκομαι εδώ πέρα.
Εδέχτηκα την πρόταση δήμαρχος να κατέβω
γιατί πονώ τον τόπο μας. Πάντα γι αυτόν δουλεύω.
Είμαι των έργων σύμμαχος, όχι της θεωρίας.
Ο τόπος μας χρειάζεται μια Αλλαγή Πορείας
Με μια άλλη αντίληψη πρέπει να πορευτούμε
κι όχι την κρίση την παλιά να διαχειριστούμε.
Υπέρτατο δικαίωμα των ζώων η δουλειά τους
για να μπορούν να τρέφουνε την οικογένειά τους.
Γυναίκες, νέοι, άστεγοι και ηλικιωμένοι
οι πάσχοντες κι οι άνεργοι να’ ναι ασφαλισμένοι.
Τις μίζες, τα λαδώματα πρέπει να τα χτυπούμε,
τα λαϊκά συμφέροντα να υπερασπιστούμε.
Για τη φιλία των λαών παλεύουμε κι ειρήνη
και την αντιπαλεύουμε του ρατσισμού τη δίνη.
Ύδρευση, αποχέτευση, δίαυλο και μαρίνα
έργα πολλά υποδομής και όχι τη βιτρίνα
χρειάζεται η πόλη μας. Μας λείπουνε σχολεία
και ήπια ανάπτυξη σ’ όλη την παραλία.
Δεν σας κουράζω με πολλά, σας λέω τούτο μόνο.
Ψηφίστε ζώα πού’ χουνε γι αυτή την πόλη πόνο
κι όχι όσους λένε πως πονούν μα όμως στην ουσία
για τα διαπλεκόμενα θέλουν την εξουσία.

Αυτά πε και κατέβηκε κι ευχήθη με τη νίκη.
Τώρα σειρά επήρανε τα ζα απ’ τη Συνθήκη.
Δήμαρχος υποψήφιος ένας αγριογάτος
μακρύς, με γνώσεις κι αρετές και στη δουλειά σπιθάτος.
΄Ήξερε πότε να τολμά, πότε να μαλακώνει
τη μια σα λάσπη μαλακός, την άλλη σαν ακόνι.
Ολημερίς κι ολονυχτίς για τη Συνθήκη τρέχει
για θέματα πολιτικά, μεγάλο πάθος έχει.
Σε όλα τα προβλήματα ξέρει να βάζει πλάτες.
Είν’ απ’ αυτούς που αρέσει μου να λέω κωπηλάτες.
Δράκο τονε φωνάζουνε και σεβασμό του δείχνουν
Μα τα γεράκια τον μισούν και σαϊτιές του ρίχνουν
΄Ήταν παλιός τους αρχηγός κι αυτός και το κατσίκι
αλλά τους διαγράψανε σαν μείναν στη Συνθήκη
και από τότε να τους δουν δεν το διανοούνται.
Το μίσος μέσα τους κρατούν μάλλον γιατί φοβούνται.


Στο βήμα ο δράκος βρίσκεται και λέει τσ’ Ασπραδίτες:

ΓΑΤΟΣ
Θέλετε να ’στε θεατές ή Ενεργοί Πολίτες;

Διαλέξτε ένα απ’ τα δυό. Το πρώτο σας κοιμίζει
κι αφήνετε την τύχη σας άλλος να κουλαντρίζει.
΄Όποιο αφήνει να κρατούν το μέλλον του οι άλλοι
γρήγορα θε να το χτυπά στο τοίχο το κεφάλι.
Η δεύτερη επιλογή είν’ η συμμετοχή σας
να πάρετε την τύχη σας στα χέρια μοναχοί σας.
Ο δρόμος είναι δύσκολος, μεγάλη ανηφόρα
και θέλει πάλη συνεχή κι αγώνα κάθε ώρα.
Θα πρέπει να ξεχάσουμε βόλεμα και ρουσφέτια
σε κοινωνία πολιτών ποτέ δεν έχει τέτοια.
Παύει δημαρχοκεντρική να είναι κάθε πόλη
έχουνε ρόλο διακριτό και οι συμβούλοι όλοι.
Παύει η διασύνδεση που ως τα τώρα είχαν
συμπο-αντιπολίτευση π’ από κοινού μετείχαν
και ψήφιζαν όλοι μαζί συμφέροντα των άλλων
κάνοντας ρουσφετοδουλειές μικρών μα και μεγάλων.
Μαζί εξεπουλήσανε στρέμματα γης στη Γύλια,
σε φίλους εμοιράσανε ανάπτυξης κονδύλια.
Μαζί κλείναν τα μάτια τους όταν κάποια ζαγάρια
περιουσίες κάνανε μπαζώνοντας ιβάρια.
Η απερχόμενη αρχή έχει μεγάλη ευθύνη
που τόσα χρόνια στο νησί ανάπτυξη δεν γίνει.
Η πόλη έχει ομορφιές που αν εκμεταλλευτούμε
γρήγορα εις τον τουρισμό μπορεί ν’ αναπτυχθούμε
κι όχι δακτύλι να ’μαστε που δείχνει εις κάθε ξένο
σαν να του πούμε μας ρωτά που ‘ν το Κατελλομένο.
Ακούστηκε πολλές φορές, θα ξαναπώ τα ίδια.
Πρέπει να φύγουν γρήγορ’ απ’ την πόλη τα σκουπίδια,
πρέπει ο βιολογικός σωστά να λειτουργήσει,
πρόγραμμα ανακύκλωσης ο δήμος να αρχίσει
Αλλά το πλέον βασικό που δεν ακούσθη απ’ άλλον
σημείο μας αναφοράς να ’ναι το περιβάλλον.
΄Αλλα για την ανάπτυξη δεν λέω μα ετούτο:
Πρέπει να προστατεύσουμε το φυσικό μας πλούτο.
Μπαίνω σε άλλα θέματα σύντομα και μ’ ουσία.
Η πόλη θέλει πρόγραμμα για πυροπροστασία
θέλει κτηματολόγιο, μουσείο και μαρίνα.
Το θέμα του πολιτισμού είναι από εκείνα
που δεν χωράνε ειδικοί και τάχα αυθεντίες.
Να έχουνε συμμετοχή πρέπει οι κοινωνίες.
Μα είναι απαράδεχτο να τάζουν τόσα χρόνια
όλοι μας οι πολιτευτές με λόγους στα μπαλκόνια
ότι θα κάνουν θέατρο και να το θεμελιώνουν
με σιγουριά κάθε φορά που εκλογές ζυγώνουν,
και θέατρο δεν έχουμε εμείς, που χρόνια τώρα
την πόλη στον πολιτισμό τη λέμε πρωτοπόρα.
Φίλοι σας αποχαιρετώ. Καλώ σας να σκεφτείτε
με λογισμό και μ’ όνειρο στην κάλπη σαν βρεθείτε.

Αυτά ‘πε και κατέβηκε κι ο λόγος πια ανήκει
κι ήδη στο βήμα βρίσκεται ο Πάπας το κατσίκι.
Ζώο που ήτανε πιστό πολύ στη θεωρία
σε αποφάσεις που ‘βγαιναν από ψηφοφορία.
Του άρεσε στο κάθε τι να κάνει αναλύσεις
και για το πιο ασήμαντο είχε παρατηρήσεις.
Λέει πολλά κι από παντού το κάθε θέμα πιάνει
κι ο χρόνος ομιλίας του ποτέ του δεν του φτάνει.
΄Ήτανε αντιδήμαρχος στην πριν τετραετία
μα όμως παραιτήθηκε κι η αλεπού ‘ναι αιτία.
Πρόεδρος της ενώσεως δήμων και κοινοτήτων
έδειξε δείγμα θετικό πολλών ικανοτήτων.
Νερό δεν βάζει στο κρασί, αρχές του δεν προδίδει
για κόλπα και συμφέροντα έχει βαθύ σκοτίδι.
Θέματα αυτοδιοίκησης τα έχει μελετήσει
νησάρχης υποψήφιος στα ζώα θα μιλήσει.

ΚΑΤΣΙΚΙ

Σύντροφοι και συντρόφισσες οι εκλογές ζυγώνουν
και καταστάσεις δύσκολες τον τόπο περιζώνουν.
΄Έχει μεγάλη υστέρηση σε έργα τ’ Ασπροτόπι
αυτά που λέμε υποδομής και πάν χαμένοι οι κόποι
των ζωντανών που για το βιός με ίδρωτα παλεύουν.
Απ’ τα χωριά τα ορεινά τα ζώα όλα φεύγουν
γιατί δεν βγαίνει το ψωμί και πάνε στα παράλια
γκαρσόνια να δουλέψουνε με χίλια παρακάλια.
Ανάπτυξη του τουρισμού δεν γίνεται με λόγια
με πρόχειρα δωμάτια εις τα παλιά κατώγια.
Θέλει μονάδες σύγχρονες, καθάριο περιβάλλον
σωστότερο σχεδιασμό έργων μικρών, μεγάλων.
΄Ύδρευση, αποχέτευση, δίαυλο και μαρίνα
καινούργιους βιολογικούς κι όλα τα έργα εκείνα
που θα αναδεικνύουνε τα όμορφά μας μέρη
γι’ ανάπτυξη του τουρισμού χειμώνα καλοκαίρι.
Στα κύρια προβλήματα είναι και η υγεία
οι νέοι, η απασχόληση κι η βασική παιδεία.
΄Όλα αυτά υστέρησαν στα χρόνια που περάσαν,
κύρια δικαιώματα τα ζώα όλα χάσαν.
Είναι σωστή εξέλιξη ο αιρετός νησάρχης
στη θέση που ως σήμερα όριζε κομματάρχης.
Μα όμως είναι κολοβή μια τέτοια εξουσία
χωρίς αρμοδιότητες και πόρους στα ταμεία.
Το σύστημα των εκλογών είν’ άδικο ακόμα
και δίνει πλεονέκτημα πάντα στο πρώτο κόμμα.
΄Έξω αφήνει τα μικρά που τ’ όριο δεν πιάσουν
για τη χαμένη ψήφο τους ζώα θα εκβιάσουν.
Τα αυτιά σας σε εκβιασμούς φίλοι μου να τα κλείστε
με πάθος και με σύνεση προγράμματα ψηφίστε.
Ψηφίστε τη συνέπεια, το ήθος, την πορεία
έχει το κάθε ζωντανό δική του ιστορία.
Φίλοι σας αποχαιρετώ μ’ αυτό το λόγο μόνο.
Δεν έχουμε δικαίωμα να χάσουμ’ άλλο χρόνο !
Γιατί το μέλλον του νησιού για μας και τα παιδιά μας
κρέμεται στη συμμετοχή και στην προσπάθειά μας.

Κομματικοί υποψήφιοι άλλοι δεν απομείνα(ν)
μα να μιλήσει ζήτησε και η Γωγώ η χήνα.
Το λόγο παίρνει κι αρχινά λίγο αγριεμένα.

ΧΗΝΑ

Φίλες και φίλοι ακούστε με λιγάκι και εμένα.
Δεν κάνουν τη διαφορά κομματικά γραφεία
μα αλλαγή πολιτικής κι άλλη νοοτροπία.
Δήμαρχος υποψήφια θέλησα να κατέβω
και με γνωστά σας ζωντανά την ψήφο σας γυρεύω.
Αυτά που με στηρίζουνε έχουν αγανακτήσει
γιατί καμιά δεν δόθηκε των προβλημάτων λύση
στα χρόνια όπου κυβερνούν κομματικά στελέχη.
Σε μας το κάθε ζωντανό το κόμμα του το έχει
όμως το παραμέρισε για το καλό του δήμου.
Δεν είν’ η ανεξάρτητη η κίνηση δική μου
μα είν’ όσων τη φτιάξανε και κάθε ψηφοφόρου
τ’ αγρότη, του μηχανικού, του κτίστη, του εμπόρου.
Δεν έχουμε συμφέροντα να υπερασπιστούμε
θέμε μονάχα το λαό να τον υπηρετούμε.
Στα όποια σας προβλήματα θα δώσουμε μια λύση
στα φανερά, όχι κρυφά και με αλισβερίσι.
Δεν πρόκειται προβλήματα να σας κατονομάσω
τα είπαν άλλοι και εγώ δεν θέλω να κουράσω.
Τα ξέρουνε πολύ καλά όσοι σας εμιλήσαν
μα τα μικροσυμφέροντα ποτέ δεν τους αφήσαν
να δώσουν λύσεις που εμείς να δώσουμε μπορούμε
γιατί ‘μαστ’ ανεξάρτητοι. Σ’ άλλα δεν υπακούμε.
Μαζί μου υποψήφιος ο Φίξης το ελάφι
κι ο Πίπης ο σπουργίταρος ποιήματα που γράφει.
Είναι ο Πόλος ο λαγός που τρέχει στον αγώνα
ο Κόψος ο γυπαετός, η Κίτσα η χελώνα
και τόσα άλλα εκλεκτά ζώα, πτηνά και κτήνη
που τέτοιο ψηφοδέλτιο δεν έχει ξαναγίνει.
Φίλες και φίλοι που μπροστά στην κάλπη θα βρεθείτε
πριν ρίξετε την ψήφο σας τούτο να θυμηθείτε.
Το θλιβερό το παρελθόν να το καταψηφίστε.
Το ελπιδοφόρο μέλλον μας όλοι υπερψηφίστε.

Μ’ ύφος και βήμα κορδωτό κατέβηκε η χήνα
τα ζώα εχαιρέταγε σαν να’ ταν δημαρχίνα.

Δίπλα το ελάφι με χαρά επί παντός μετείχε
κι ο λόγος του σταματημό κι ανάπαψη δεν είχε.
Από το ένα έτρεχε τ’ άλλο να χαιρετήσει
μα ξάφνου ακούστηκε φωνή,Ο σκύλος θα μιλήσει !
Γυρνούνε όλα, βλέπουνε το σκύλο το Μακάση
με το επιτελείο του να έχει καταφτάσει.
΄Όλα τον ξέραν για το μπλε το κόμμα να δουλεύει
τι εγίνει κι αποφάσισε μονάχος να κατέβει;
Να είναι ανεξάρτητος το ξέρανε δεν στέκει
κι αμέσως καταλάβανε πως φταίει το λελέκι.
Αυτό διαλέξανε οι μπλέ και όχι τον Μακάση
κι ο σκύλος με το κόμμα του τα χάλασε με βιάση.
΄Ετσί ‘ναι η πολιτική. Τους κάνεις το χαμάλη
κι ενώ δουλεύεις έρχονται στο τέλος κάποιοι άλλοι
που λίγο εδουλέψανε και βρίσκονται σε θώκο.
Κάποτε κάπου αντιδράς. Δεν κάνεις πάντα μόκο.
΄Έτσι ο σκύλος βρέθηκε για λόγο εις το βήμα
κι έτσι το λόγο αρχινά:

ΣΚΥΛΟΣ

Φίλοι μου είναι κρίμα
συμφέροντα κομματικά να κυβερνούν το δήμο.
Θερμά συγχαρητήρια πρέπει να απονείμω
στα ζώα που δουλέψαμε μαζί σε μια ομάδα
και κάναμε την κίνηση Παρόν – Μέλλον – Ασπράδα,
κίνηση ανεξάρτητη και έξω από φατρίες.
Για το καλό των δημοτών θα γίνουμε παρίες.
΄Έργα μεγαλεπήβολα που στα χαρτιά θα μείνουν
εμείς δεν υποσχόμαστε μα έργα που θα γίνουν.
Λόγια δε λέμε περιττά, αέρα δεν πουλούμε
ψηφίστε μας και με χαρά θα ας υπηρετούμε.

΄Έτσι είναι οι πολιτικοί. Αλλάζοντας ιμάτια
θαρρούν ότι των ζωντανών θα κλείσουνε τα μάτια.
Τα ζωντανά τα ξέρουνε σαν κόλπα ηγεσίας
άκρατου ανταγωνισμού κι όχι ανεξαρτησίας.

Οι ομιλίες τέλειωσαν κι αρχίζει η ιστορία
τα ζώα είναι έτοιμα για την ψηφοφορία.
Από την πρώτη Κυριακή εφάνη τι θα γίνει
ο γλάρος και η αλεπού θα μπαίνανε σε δίνη.
Πήρε μεγάλη διαφορά σε ψήφους το αρνάκι
κι ο λέλεκας το πάλευε σκληρά το ποντικάκι.
Θα λύνανε τις διαφορές την άλλη εβδομάδα.
Ο ποντικός το πάλευε να βγει εις την Ασπράδα
αν βοηθούσαν οι μικροί μα όμως τη Μαργούλα
και το επιτελείο της τους έπιασε τρεμούλα.
Απ’ την κακή διοίκηση εχθρούς είχ’ αποκτήσει
και της φαινόταν δύσκολο μικρός να την ψηφίσει.
΄Ήταν χαμένη η εκλογή, το ήξερε η Μάρω
και μαύρες σκέψεις έκανε παρέα με το γλάρο.
Κάποιου του ήρθε έμπνευση και βρήκε μία λύση>
Δεν έπρεπε ο ποντικός το δήμο να κερδίσει!
Αν και οι δύο χάνανε, αυτή η αποτυχία
στο κόμμα φορτωνότανε πού ’φερε δυστυχία.
Μα αν η Μάρω έχανε κι ο ποντικός νικούσε
την ήττα εις την πλάτη της μόνη θα κουβαλούσε.
΄Ετσί ‘ναι η πολιτική.΄Εχει λυκοφιλίες
σ’ αποτυχίες χωριστά, μαζί σ’ επιτυχίες!
΄Έτσι εχάσαν και οι δυό την Κυριακή την άλλη
κι ενώ τα’ αρνί ο Λάζαρος πήρε εκλογή μεγάλη
έχασε ο Σκληροπόντικας για εβδομήντα ψήφους
κι έσπαγε το κεφάλι του να λύνει τέτοιους γρίφους.
Ποια και γιατί δεν ψήφισαν, ποιο έπαιξε τι ρόλο;
Βαριές ευθύνες έριξε εις τον λαγό τον Πόλο,
τον Κόψο τον γυπαετό, τον Φίξη το ελάφι
που με τη χήνα πήγανε κι οι ψήφοι πήγαν στράφι,
στη γαλοπούλα Πρόδρομο που ήταν με τον κουμπάρο
τον λέλεκα, και βέβαια τις πιο πολλές στον γλάρο.
΄Όσο κι αν το ‘χει σίγουρο ποτέ δεν θα τολμήσει
στη Μάρω δολιοφθορά να της καταλογίσει.
Ξέρει πως το συμφέρον του είναι να πλησιάσει
Τις διαφορές με τη Μαριώ γρήγορα να συβάσει.
΄Ετσι εκάναν και οι δυό. Εδώσανε τα χέρια
και στείλανε μηνύματα ενότητας στ’ ασκέρια.
Κάτσαν και μελετήσανε τις εκλογές πως χάσαν
και κάθε ζώου και πτηνού το όνομα επιάσαν.
Ποιο ζώο δεν τους ψήφισε και πόσο σόι έχει,
ποιο είναι ευκολόπιστο, ποιο πίεση αντέχει,
ποια έχουνε συμφέροντα μικρά μα και μεγάλα,
ποια πίκρανε το κόμμα τους, ποια τρων απ’ την κουτάλα.
΄Ύστερα μελετήσανε ποια κάθε κόμμα έχει
ζώα που θεωρούσανε κομματικά στελέχη,
ποια θέσεις καταλάβανε παλιά στην εξουσία
μα και σε ποια δεν δόθηκε καθόλου σημασία.
Ποια είναι συνεργάσιμα και ποια φανατισμένα,
Ποια έχουν άνεργα παιδιά, ποια αποκαταστημένα.
΄Όλα τα καταγράψανε σιγά χωρίς να τρέξουν
είχανε χρόνια τέσσερα μπροστά τους να δουλέψουν.
Εις το λελέκι και τα’ αρνί δε δώσαν σημασία
και ας την πήραν πρόσφατα τα δυό την εξουσία.
Το αρνί ‘ταν πολύ άπειρο κι η εκλογή του πρώτη
κι αρνητικό του ήτανε η λέξη τιμιότη.
Σε τέτοια θέση έντιμο με τίποτα δεν στέκει
Και ήταν άβουλο πτηνό σε όλα το λελέκι.
Το ήξερε η αλεπού γιατί όσο κυβερνούσε
αν και αντιπολίτευση σε όλα συμφωνούσε.
Ετσί ‘ναι η πολιτική. Για να προκόψουν ζώα
Δεν πρέπει να ‘ναι άβουλα, έντιμα ή αθώα.
Πρέπει να έχουν τσαγανό, τα’ αδύνατα να τάζουν,
Να κολυμπάνε στα βαθιά, ποτέ να μη διστάζουν.
Με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα να μπλέκουν
κι όταν βρεθούν στα δύσκολα να ξέρουν να ξεμπλέκουν.
΄Ετσι την καταντήσανε των ζώων την κοινότη
να ‘ναι βαρύ ατόπημα το να ‘χεις εντιμότη.
Να θεωρείται γραφικό το ‘χει ιδεολογία
και για το γενικό καλό μεγάλη αγωνία.
Ιδέες και προγράμματα να τα αναγνωρίζουν
μα σαν στην κάλπη στέκονται συμφέρον να ψηφίζουν.
Αυτό το ξέρουνε καλά τα ζα απ’ τη Συνθήκη
Που αν κι ιδέες σπέρνουνε, θερίζουν καταδίκη.
Αυτό το ξέρουνε καλά όσα παλεύουν τίμια
σαν βλέπουν κι ανεβαίνουνε σε θώκους τα ψοφίμια.
Θαρρώ πως εξεστράτησα και σας ζητώ συγνώμη.
Είμαι απλός αφηγητής. Δεν πρέπει να ‘χω γνώμη.

Στην εξουσία βρίσκονται Λάζαρος και Σταμάτης
κι η αλεπού πρώτη φορά βρίσκεται μακριά της.
΄Ετσι είναι θεωρητικά, άλλη η πραγματικότης.
Σε κάθε θέση η αλεπού είχε ζώο δικό της
Κι ό,τι γινόταν ήξερε κουνώντας την ουρά της.
Σιγά σιγά οργάνωνε τη δολιοφθορά της.

Τέσσερα χρόνια κύλησαν σαν το νερό στη βρύση.
Ο λέλεκας και το αρνί χειρίστηκαν την κρίση
με τρόπο αδιάφορο π’ όσο κι αν προσπαθήσω
δύσκολα κάτι θετικό θα τους καταλογίσω.
Χωρίς ουσία κι όραμα, χωρίς νεύρο και πάθος
τρέμανε στη θητεία τους μη κάνουν κάποιο λάθος
και τους καταλογίσουνε δόλο, φθορά κι απάτη.
Περπάταγαν σε άγνωστο για κείνους μονοπάτι
Και πρόσεχαν το βήμα τους μη τύχει και σκοντάψουν
το πρόσωπό τους το καλό ανώφελα μη βλάψουν.
Τα έργα που τελειώσανε ήταν αρχινημένα
τα πιο πολλά από τα πριν χρηματοδοτημένα.
Θέλανε χέρια καθαρά, να μην αφήσουν χρέη
κι έφυγαν όπως ήρθανε άβουλοι και μοιραίοι.

Στο μεταξύ ο ποντικός κι η αλεπού Μαργούλα
δουλεύανε τα σχέδια που καταστρώσαν ζούλα.
Του λέλεκα και του αρνιού τον κάθε συνεργάτη
πού ‘χε μικροσυμφέροντα εβάλανε στο μάτι.
Προσπάθησαν τους πιο πολλούς κοντά τους να τους φέρουν
ποιος ξέρει τι τους τάξανε για να τους καταφέρουν!

΄Όπως εις το ποδόσφαιρο και στην καλαθοσφαίρα
υπάρχουνε μεταγραφές και έρχεται μια μέρα
που αναγγέλλει ο πρόεδρος μεταγραφή μεγάλη
και φέρνει εις τους οπαδούς ντελίριο και ζάλη
κι ακούγονται τρελά ποσά ότι δαπανηθήκαν
και με χρυσό πληρώνονται όσοι αποκτηθήκαν,
έτσι και στην πολιτική τα τελευταία χρόνια
ακούγονται μεταγραφές που σκάνε σαν κανόνια.
΄Όμως αυτές τις ντύνουνε με ιδεολογία
κι αντίτιμο δεν φαίνεται να δόθη για καμιά.
Εις τα μικρά τα κόμματα αυτό ‘χει μία βάση
γιατί η πάλη ιδεών είναι η πρώτη δράση.
Σε κόμματα που κυβερνούν κι ασκούνε εξουσία
η κάθε μια μεταγραφή έχει διπλή αξία.
Το κόμμα έχει κέρδος του ψήφους και εντυπώσεις
κι αυτό που μεταγράφηκε καινούργιες αποδώσεις
σ’ όποια δραστηριότητα αυτό χαρακτηρίζει.
Δύσκολο το να εκτεθεί ζώο που δεν κερδίζει!
Η αλεπού που έχασε το Δίρατσο (κουνάβι)
Τις περασμένες εκλογές, τώρα φωτιές ανάβει
Εις το αρνί το Λάζαρο κι εκδίκηση του παίρνει.
( Τώρα το αποτέλεσμα προς τη Μαργούλα γέρνει.)
Πήρε μεγάλα ονόματα από το μπλέ το κόμμα.
Τον ταύρο τον Αλαμανή του πήρε και ακόμα
Τον κάπρο που φωνάζουν τον όλοι οι γνωστοί Κιτσάρα
Κι άλλους που φέρανε στους μπλέ μεγάλη φαγωμάρα.

Ο ποντικός εδούλευε διαδρομή υπόγεια.
Δύο νησιά διόρισε στον δήμο με τα λόγια.
΄Έταξε σ’ όποιο ζωντανό ήθελε τον ψηφίσει
κάθε παιδί του άνεργο να του το διορίσει.
Εις το σημείο έφτασε για κάθε μια απ’ τις θέσεις
σε πέντε-δέκα ζωντανά να δώσει υποσχέσεις.

Στο μεταξύ μεγάλωσαν οι δήμοι στ’ Ασπροτόπι
Κι εκεί που ήταν μόνο τρεις, γίναν έξι κατόπι.
Ενώθηκαν πολλά χωριά και δήμο ένα κάναν
και τις παλιές κοινότητες έτσι τις αποκάμαν.
Πήρε η Ασπράδα εφτά χωριά όλα με παραλίες
κι έτσι από αυτόνομα γίνανε συνοικίες.
΄Έγινε ο δήμος Καρυδιάς, δήμος Κατελλομένου
κι ο δήμος του Απόλλωνα. Οι άλλοι τρεις που μένουν
υπήρχανε από παλιά. Ο δήμος της Ασπράδας
δήμος των Τάφων και ψηλά ο δήμος της Σφακάδας.
΄Έμειναν δυό κοινότητες που δήμο δεν θα κάμουν.
Είναι η κοινότητα Σκαστού κι εκείνη του Θαλάμου
που είναι δυό μικρά νησιά απ’ όλους ξεχασμένα
(στο χάρτη του Ασπροτοπιού δεν τα ‘χουν περασμένα!)
΄Ετσι είναι η πολιτική. Δεν δίνει σημασία
όπου υπάρχει πρόβλημα κι έχει μικρή αξία
ο τόπος σε συμφέροντα ή ψήφους λίγους βγάζει.
Μόνο του τον αφήνουνε σ’ αγέρα και χαλάζι!

Γυρνώ στου Σκληροπόντικα την κουτοπονηράδα.
Αφού λοιπόν μεγάλωσε ο δήμος στην Ασπράδα
εξαμολύθη στα χωριά για νιές συνεργασίες
κι όλα τα έργα πού ‘χανε στη μέση εργασίες
με λόγια αποτελείωσε και νέα υπεσχέθη.
΄Έργα μεγαλεπήβολα έταξε όπου ευρέθη.
Στο τέλος εκατάφερε κάθε παλιά κοινότης
να έχει στον συνδυασμό τον αντιπρόσωπό της.
πολλούς απ’ άλλα κόμματα και άλλες παρατάξεις.
΄Όλα τα διεμβόλισε με λόγια και με πράξεις.
Σε τούτο ήταν ικανός, σωστή κλωθογυρίστρα
όλα τα ανακάτωνε όπως τα ρούχα η πλύστρα.

Εφτάσανε οι εκλογές κι είναι σε μια βδομάδα.
Συνέλευση εκάμανε τα ζώα στην Ασπράδα
το κάθε υποψήφιο να βγει και να μιλήσει
και όλο του το πρόγραμμα στα ζώα να αναλύσει.
Μαζεύτηκαν ποψήφια για δήμαρχοι στην πόλη,
τα για νησάρχες εκλεκτά και θα μιλούσαν όλοι.
Απ’ τα μικρά τα κόμματα μίλησαν κατά πρώτο
Τα μπλε στο τέλος γιατ’ αυτά κυβέρνησαν τον τόπο.

Πρώτος ο Πόλος ο λαγός στο βήμα ανεβαίνει
νησάρχης υποψήφιος στον τόπο κατεβαίνει
με Κίνηση Κοινωνική και με δημοκρατία.
Το κόμμα του γεννήθηκε από την αδικία
Που έγινε σ’ ένα λαγό με το όνομα Τσουλούφης.
Χρόνια ήταν στους πράσινους και δούλευε ο μαγκούφης
ώσπου όλα του φόρτωσαν των πράσινων τα λάθη
θύμα εξιλαστήριο στου αρχηγού τα πάθη.
Δεν τον αποκατέστησαν, κάνει κόμμα δικό του
και στην Ασπράδα έβαλε τον Πόλο αρχηγό του.
Το κόμμα δεν κατέβασε δήμαρχο στην Ασπράδα
γιατί ‘θελε μέλη πολλά η λίστα η ρημάδα
και που να βρει κόμμα μικρό τόσα να κατεβάσει!
Με τη Συνθήκη κείμενο κοινό κάναν για δράση
και ψάχνονταν να κάμουνε κάποια συνεργασία.
Μα ενώ κι οι δυό βρισκόντουσαν στην προετοιμασία
απ’ την Ατίνα έφτασε στον Πόλο ένα φιρμάνι.
Με τη συνθήκη κολεγιά δεν θέλανε να κάνει!
Στην εντολή υπάκουσε που του ‘ρθε απ’ την Ατίνα,
δήμαρχο δεν κατέβασε μα στήριξε τη χήνα
πού ‘χαν ξανά συνεργαστεί στην πριν τετραετία.
Αυτή ο Πόλος έλεγε πως ήταν η αιτία.

Τον Κόψο τον γυπαετό έχοντας εις το πλάι
Νησάρχης υποψήφιος το λόγο αρχινάει:

                           ΛΑΓΟΣ

Φίλες Ασπροτοπιώτισσες και φίλοι Ασπροτοπιώτες
οι εκλογές που έρχονται είναι στον τόπο οι πρώτες
που γίνονται εις το νησί μ’ αυτό τον νέο νόμο
που καταλύει τα χωριά και φτιάχνει δήμους μόνο.
Θα μαραζώσουν τα χωριά κι η αγροτιά θα σβήσει
Μ’ αυτό το νόμο που εμείς δεν έχουμε ψηφίσει.
Ζούμε σε κράτος που καμιά μέριμνα δεν υπάρχει
των λίγων τα συμφέροντα παίζουν ρόλο μονάρχη.
Γίνονται λίγα πλούσια και τα φτωχά πεινάνε,
Σε σχέσεις μεσαιωνικές την εργασία πάνε.
Πράσινη μπλε συντήρηση διαφορά δεν έχουν
Τον πλούτο λίγα ζωντανά και με τους δυό κατέχουν.
Ξεχάστε τα διλήμματα ή πράσινος ή μπλάβος.
Θέλουν αυτοδιοίκηση να είναι εργολάβος
των έργων των δημόσιων κι όχι φορέας πάλης
που θα στηρίζει τα φτωχά ζώα της βιοπάλης.
Χρόνια ο τόπος προκοπή μ’ αυτούς τους δυό δε βλέπει.
Ν’ αντιστραφεί το σκηνικό άμεσα τώρα πρέπει.
Στηρίζουμε την αγροτιά, τα γηρατειά πονάμε
τον δήθεν εκσυγχρονισμό τον καταπολεμάμε.
Προτείνουμε συμβούλιο να γίνει αποδήμων
συνεργασία θέλουμε γι’ αυτό όλων των δήμων
κι ακόμη ένα συμβούλιο των νέων μας να γίνει
των ψεύτικων παράδεισων να σταματήσει η δίνη.
Οι αιρετοί οι άρχοντες να έχουν «πόθεν έσχες»
και να τις καταργήσουμε των κολλητών τις λέσχες.
Πρόοδο ή συντήρηση διαλέξτε φίλοι, φίλες
Καιρός να τις ανοίξουμε του μέλλοντος τις πύλες.
Στήριξε Δημοκρατικές Κοινωνικές Κινήσεις
του τόπου σου το πρόβλημα αν θέλεις να το λύσεις.


Μετά από χρόνια γύρισε γιατί ήταν φευγάτος
κι υπηρετούσε στο στρατό ο μπούμπουρας Γιαλάτος.
Τα είδε δεν τα’ αρέσανε. Πράσινες, μπλε φατρίες,
Το χρήμα να λυμαίνονται στον τόπο συμμορίες
και έτσι αποφάσισε με άλλους μισθοφόρους
να σώσει την πρωτεύουσα απ’ τους κακούς εμπόρους.
Δεξί του χέρι στη δουλειά η μέλισσα η Μίκα.
Άφησε τα λουλούδια της και του μελιού τη γλύκα,
μαζί του συστρατεύτηκε και βγήκε απ’ την κυψέλη
να δει Γιαλάτο δήμαρχο εις την Ασπράδα θέλει.
Μαζί του σ’ όλα τα χωριά έτρεξε νύχτα μέρα
κι άφησε τα λουλούδια της να της τα φάει η ξέρα.
Αυτή πρώτη ανέβηκε στο βήμα να μιλήσει
μα απ’ το άγχος που λαλιά να βρει να χαιρετήσει!
Κατέβηκε και έτρεμε μα γρήγορα ο Γιαλάτος
το λόγο του αρχίνησε οξύτητα γεμάτος.

                     ΜΠΟΥΜΠΟΥΡΑΣ
 
Εις τη ζωή μου έμαθα να έχω ντομπροσύνη
να σχεδιάζω τις δουλειές χωρίς πολλή βιασύνη.
Αφού καιρό το σκέφτηκα, απόφαση το πήρα
να βοηθήσω όσο μπορώ με την δική μου πείρα.
Ο λόγος μου συμβόλαιο το κάθε ζώο ξέρει.
Ο τόπος μας χρειάζεται φωτιά μα και μαχαίρι.
Μαχαίρι στα συμφέροντα και στους κομπιναδόρους
που χρόνια πίνουν και γλεντούν με του νησιού τους πόρους.
Φωτιά στα διαπλεκόμενα, σ’ απάτες και ρουσφέτια
με μένα να ‘μαι δήμαρχος κόβονται κάτι τέτοια.
Με πλήρη διαφάνεια κι ελέγχους κάθε τόσο
απ’ το σινάφι το γνωστό την πόλη θα γλιτώσω.
Ο δήμος τι χρειάζεται το ξέρετε από χρόνια
το ακούσατε πολλές φορές σε εκλογικά μπαλκόνια.
Που δεν εγίνη τίποτα κατέχετε ποια φταίνε
μαυρίστε τα να μάθουνε ψέματα να μη λένε.
Σε λίγες μέρες δήμαρχος θα είμαι και θα αρπάξω
βούρδουλα, τα συμφέροντα των λίγων να πατάξω.
Φίλοι μου σας ευχαριστώ μέσα απ’ την ψυχή μου
για την αναμενόμενη βέβαιη εκλογή μου.


΄Ετσι είναι η πολιτική. Σκορπίζοντας κομμάτια
βγάζοντας οι μικρότεροι ένας τα’ αλλού τα μάτια
τα καταφέρνουν τελικά να βγαίνουν οι μεγάλοι
κι ο τόπος να’ χει μόνιμα το ίδιο μαύρο χάλι.
Τις όποιες τους διαφορές να λύσουν δεν μπορούνε
κι αυτά που λεν πως πολεμούν μόνιμα βοηθούνε.
Κι όμως. Τα ψάρια τα μικρά π’ ανόητα τα λένε
αν να αποφύγουν τον εχθρό που ενεδρεύει θένε
μαζεύονται όλα μαζί και κολυμπούν ομάδι
σχήμα τεράστιου ψαριού γίνεται το κοπάδι
και ξεγελάει τον εχθρό για να επιβιώσει.
Τα ζωντανά δεν πήρανε από τα ψάρια γνώση
και θεωρούν πως μοναχά ή σε μικρή αγέλη
θα αρπάξουνε απ’ τα θεριά της εξουσίας μέλι.
Καιρό πολύ παλεύανε τα ζα απ’ τη Συνθήκη
να πείσουνε τα κόκκινα, ανένταχτα και ΦΗΚΚΙ
(κόμμα του Πόλου) να ενωθούν κι αντάμα να παλέψουν
μηνύματα ενότητας στα ζωντανά να πέψουν.
Χαμένη πήγε τελικά κάθε προσπάθειά τους.
Τα κόκκινα στο όνομα της καθαρότητάς τους
δεν θέλανε ν’ ακούσουνε τέτοια συνεργασία.
Γι’ αυτά ‘χε περισσότερη εν τέλει σημασία
Το να αυτοθαυμάζονται πως μόνα πολεμούνε
κι ας βλέπουν πράσινα ή μπλε πάντα να κυβερνούνε.
Τα της Συνθήκης ζωντανά έχουν κι αυτά ευθύνη
γιατί πολύ του καναπέ το κόμμα τους εγίνη.
Είναι ένα κόμμα στρατηγών με λίγους στρατιώτες
και κάποιοι απ’ τους στρατηγούς τραβούν δικές τους ρότες.
Στ’ όνομα του πλουραλισμού δημιουργούν θολούρα.
Τα λίγα κάνουν στα πολλά τέτοια ανακατοσούρα
που χάνονται όλα μαζί σε συφερτό και σκόνη.
Δεν ξέρουνε τα ζωντανά το κόμμα που ξαμώνει!


Αφού δεν ευοδώθηκε καμιά συνεργασία
με ΦΗΚΚΙ  και οι κόκκινοι δε δίναν σημασία
σ’ εκκλήσεις για ενότητα, άλλο δεν απομένει
και η Συνθήκη μόνη της στο στίβο κατεβαίνει
κρατώντας τις κινήσεις της της πριν τετραετίας.
Δράκος της πόλης αρχηγός, Πάπας της νησαρχίας.
Εύκολα δεν εφτάσανε να κατεβούνε μόνοι
γιατί πριν απ’ τις εκλογές βρισκόταν στο τιμόνι
ο Φερενίκος κι όριζε όλα τα της Συνθήκης.
Υπέρμαχος φανατικός ήταν αυτός μιας νίκης
που θα ‘ρχονταν στα σίγουρα με πράσινους παρέα
και όλες οι κινήσεις του εστρέφονταν μοιραία
σε κείνη την κατεύθυνση κι αυτό αποσκοπούσαν.
Εις τη Συνθήκη τύμπανα πολέμου εκτυπούσαν
ώσπου αποφασίστηκε μονάχη να κατέβει.
Ο Φερενίκος τελικά το κόμμα υπερέβη.
Στους Τάφους υποψήφιος δήμαρχος πιάνει θέση
στα λόγια ανεξάρτητος με πράσιν’ όμως φέσι.
Αν ένα ζώο αυτόνομο συνεργαστεί με κόμμα
δεν είναι ανεξάρτητο και να ‘θελε ακόμα
όταν το κόμμα ειδικά είναι στην εξουσία.
Δεν χορηγείται δωρεάν η ανεξαρτησία !


Ο γάτος Δράκος βρίσκεται στο βήμα να μιλήσει
και το κατσίκι ύστερα θα τον ακολουθήσει.


                              ΔΡΑΚΟΣ

Φίλες και φίλοι όλοι εμείς οι Ενεργοί Πολίτες
χρόνια αγωνιζόμαστε με άλλους συντοπίτες
να πάψει η διαφθορά και η βαθιά η κρίση
π’ όλη την κοινωνία μας την έχει κατακλύσει.
Κρίση ηθικής και αξιών μιας σάπιας κοινωνίας
μ’ όλα τα ζώα να περνούν ημέρες αγωνίας.
Η μόνη μας αντίσταση είναι  κοινός αγώνας
για να μας βρει καλύτερους ο άλλος ο αιώνας.
Η απερχόμενη αρχή δεν έχει δώσει λύση
σε όσα απ’ τα προβλήματα μας έχουν ταλανίσει.
Αν διάβαζα το λόγο μου τέσσερα χρόνια πίσω
όλα όσα σας έλεγα έπρεπε να αφήσω
και θα’ μουνα επίκαιρος σ’ ό,τι αφορά στην πόλη.
Γι’ αυτή τη στασιμότητα ευθύνες έχουμε όλοι
γιατί στην κάλπη ρίχνουμε την ψήφο δίχως σκέψη.
Mας κάναν πλύση στο μυαλό και έχουμε πιστέψει
πως όποιο ζώο και να βγει τίποτα δεν θ’ αλλάξει
και μόνο το ρουσφέτι μας θέμε να γίνει πράξη.
 ΄Ετσι μας θέλουνε κι αυτά άβουλα στην ουσία,
μόνιμοι επιβήτορες να ‘ναι στην εξουσία.
Κλείστε τα’ αυτιά σας φίλοι μου κι ανοίξτε την καρδιά σας.
 Τάζουν να διορίσουνε σε θέσεις τα παιδιά σας,
τάζουν ό,τι ζητήσετε με περισσή βιασύνη
κι αφού με ψήφο δώσετε του τόπου την ευθύνη
 κάνουν πως δεν σας ξέρουνε και πάντα στο συμφέρον
των λίγων δείχνουνε σπουδή μα και ενδιαφέρον.
Κλείστε τα’ αυτιά σας φίλοι μου κι ανοίξετε τα μάτια,
γυρίσετέ τα πρόχειρα της μνήμης τα κιτάπια
 και βρείτε λόγια ψεύτικα και πλάνες υποσχέσεις,
 έργα που μείναν στα χαρτιά, προγράμματα και θέσεις
που χρόνια λεν και ξαναλέν μα δεν υλοποιούνε.
 Ως πότε πια την ψήφο σας με δόλο θ’ αποσπούνε;
Για μας αυτοδιοίκηση συμμετοχή σημαίνει
σε πολιτεία δυνατή και αποκεντρωμένη,
με ισόρροπη ανάπτυξη σε όλους τους τομείς της.
Για τη δημοκρατία μας να ‘ν κάθε ζώο μύστης.
Να ξέρει να διεκδικεί, να βρίσκει πάντα πόρους
χωρίς την επιβάρυνση των πολιτών με φόρους.
Να συγκρουστεί αν χρειαστεί με κάθε εξουσία,
στο περιβάλλον πάντοτε να δείχνει προστασία.
Το σύνολο των πολιτών με ισότητα να εκφράζει
και στα διαπλεκόμενα τους δρόμους να τους φράζει.
Κοινωνική αντίληψη να’ χει η πολιτική της
και αειφόρα ανάπτυξη να ‘ναι η στόχευσή της.
Εμείς απευθυνόμαστε στο νου και στην καρδιά σας.
Σε κάθε αγώνα ξέρετε πως είμαστε κοντά σας.
Σας λέμε πως την ψήφο σας ποτέ δεν επαιτούμε,
γιατί τη δικαιούμαστε και την διεκδικούμε.
Δεν κάνουμε τους δουλευτές στων εκλογών τις μέρες,
δεν είμαστε διάττοντες πολιτικοί αστέρες.
Είμαστε πάντα ενεργοί και πάντα μες στην πάλη
και θα ‘μαστε και αύριο η κάλπη ό,τι κι αν βγάλει.

΄Έπεσε νεκρική σιγή σαν ο αγριογάτος
το λόγο του τελείωσε και ήτανε φευγάτος.
Ο Πάπας που ανέβηκε στο βήμα να μιλήσει
περίμενε λίγα λεπτά ώσπου να ξεκινήσει.

                            ΠΑΠΑΣ
 
Χαίρομαι τούτη τη σιωπή και τον σκεπτικισμό σας.
Ελπίζω να κρατήσετε έτσι το λογισμό σας
μέχρι να έρθει η στιγμή στην κάλπη να βρεθείτε.
Φίλες και φίλοι μ’ αρετή και τόλμη οπλιστείτε
και πείτε ένα βροντερό όχι στη στασιμότη.
Βγάλετε αυτή την Κυριακή στην εκλογή την πρώτη
ζώα τον τόπο που πονούν, που θέλουν να προσφέρουν
και την αυτοδιοίκηση πολύ καλά την ξέρουν.
Αν θέλουμε να δώσουμε ώθηση στο νησί μας
αυτό που επιβάλλεται είν’ η αφύπνισή μας.
Να πάψουμε να είμαστε πολιτικοί πελάτες
κι οι λίγοι να βολεύονται με τις δικές μας πλάτες.
Της απερχόμενης αρχής η όλη παρουσία
στα χρόνια που περάσανε ήταν χωρία ουσία.
Της έλειψ’ ο σχεδιασμός και οι διεκδικήσεις.
Τα έργα δεν προχώρησαν και δεν δοθήκαν λύσεις
σε χρόνια προβλήματα που παραμένουν ίδια.
Μελέτη χωροταξική, μαρίνα και σκουπίδια,
δίαυλος, αποχέτευση, δρόμοι, μικρά λιμάνια,
τα ορεινά μας τα χωριά, δάση, βουνά, ρουμάνια,
όλα μείνανε στάσιμα και δεν επροχωρήσαν.
Και στη αντιπολίτευση τα ζώα όλα ήσαν,
στο ίδιο έργο θεατές και περιμέναν τούτο.
Να πέσει η διοίκηση σαν γινωμένο φρούτο
και άκοπα να σκύψουνε να την περιμαζέψουν
σωτήρες του Ασπροτοπιού μετά να επιστρέψουν.
Αντισταθείτε φίλοι μου στους μόνιμους μνηστήρες
της εξουσίας, πού ‘ρχονται τον τόπο σαν σωτήρες.
Είναι τόσο παράταιρο το ψηφοδέλτιό τους
που απ’ την πρώτη τη ματιά μας δείχνει το σκοπό τους.
Ξέρουμε τι συμφέροντα θα εξυπηρετήσουν.
Ηνία μη τους δώσετε του τόπου να κρατήσουν.
Στηρίξτε Αυτοδιοίκηση Ενωτική με θάρρος,
σηκώστε εις τους ώμους σας του μέλλοντος το βάρος.
Για να σωθούν τα ορεινά που παν ν’ αφανιστούνε
και όλα τα παράλια για να προστατευτούνε.
Σε ζώα πού ‘χουν προσφορά δώστε την προσοχή σας
στην πλήρη διαφάνεια και στη συμμετοχή σας.
Το Ασπροτόπι γρήγορα θα βγει από το έλος
κι όλα τα ζώα προκοπή να έχουνε στο τέλος.


Στο βήμα τώρα προχωρά καμαρωτή με νάζι η χήνα.
Βγάζει τα χαρτιά και τα γυαλιά της βάζει.
Παλιά τη λέγανε Γωγώ όταν κατέβει μόνη
Κίνησης Ανεξάρτητης που κράταγε τιμόνι.
Τώρα σαν υποψήφια στο κόκκινο το κόμμα
άλλαξε ιδέες και μυαλά και τα’ όνομα ακόμα.
Θυσίες θέλει τελικά αυτό το σύρε κι έλα
κι έτσι η χήνα ζήτησε να τη φωνάζουν Λέλα.
 Δικαίωμά της είν’ αυτό εν πάσει περιπτώσει
θαρρώ δεν έχει τελικά και σημασία τόση.
Στο βήμα λόγο αρχινά και λέει:

                               ΧΗΝΑ
 
                                               Ασπραδίτες
Ως πότε θα ‘στε θύματα με ίδιους πάντα θύτες;
Οι εκλογές που γίνονται μ’ αυτό το νέο νόμο
θα κλείσουν σ’ όλα τα χωριά του μέλλοντος το δρόμο.
Διαφωνούμε κάθετα γιατί η κοινωνία
έτσι αφυδατώνεται και μπαίνει στη γωνία.
Για μας αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού σημαίνει
δημοκρατία άμεση μ’ αγώνες ζυμωμένη.
Να έχει αρμοδιότητες μα και να συμμετέχει
σ’ επιλογές πολιτικές και στόχο της να έχει
τη μαζική συμμετοχή των ζώων στα κοινά μας.
Αυτή θα είναι η στόχευση και η προσπάθειά μας.
Θέλουν το δήμο πωλητή σ’ έργα κι υπηρεσίες
σε παροχές κοινωνικές και σε περιουσίες.
Μέχρι και τον πολιτισμό σκέφτονται να πουλήσουν
και τίποτα κοινωνικό στο δήμο μην αφήσουν.
Μα λογαριάζουν φίλοι μου δίχως τον ξενοδόχο.
Τα ζώα θα αντισταθούν, πίστη βαθιά μου το ‘χω.
Την Κυριακή Συσπείρωση Δημοτική στηρίζουν
σε αύριο καλύτερο πιστεύουν και ελπίζουν.
Σκεφτόμαστε επιτροπές να θεσμοθετηθούνε
τα έργα τα δημοτικά να παρακολουθούνε.
Οι σύμβουλοι οι δημοτικοί θα έχουν αυτοτέλεια
για να δουλεύει ο δήμος μας σε όλα στην εντέλεια.
Δημόσιους απολογισμούς κι έλεγχους ετήσιους
θα κάνουμε κι ο δήμαρχος πρώτος θα ‘ναι σε ίσιους.
 Για όλα τα προβλήματα προγράμματα και θέσεις
έχουμε και δε δίνουμε ψεύτικες υποσχέσεις.
Αυτό που υποσχόμαστε με σιγουριά και θάρρος
εάν στου τόπου τα κοινά μας δώσετε το βάρος,
είναι να εξαντλήσουμε την κάθε μας ικμάδα,
όλα να δούμε αύριο καλύτερη Ασπράδα.
Φίλοι σας αποχαιρετώ και σας προαναγγέλλω
φίλο και συναγωνιστή, τον σκίουρο Ματέλο.
Νησάρχης υποψήφιος τώρα θα σας μιλήσει.
Γεια σας και είμαι σίγουρη για τη σωστή σας κρίση.

                                ΣΚΙΟΥΡΟΣ
 
Αγρότες και αγρότισσες, εργάτες, οικοδόμοι,
ζώα του μεροκάματου, πιστεύετε ακόμη,
πως νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τρόποι
θα σπρώξουν σε καλύτερο μέλλον το Ασπροτόπι;
Οι άνεργοι αυξάνονται μέρα με την ημέρα,
τ’ αγροτικό εισόδημα τινάχθη στον αέρα.
Φόροι «αντικειμενικοί» πνίγουνε τους εμπόρους
κι η συνεχής λιτότητα τους μείωσε τους πόρους,
Η χώρα είναι όμηρος των ξένων συμφερόντων,
 έρμαιο την αφήσανε σ’ ορέξεις των αρχόντων.
Σ’ αυτά αντιπροτείνουμε αντίσταση και πάλη,
 ενάντια στην Κοινότητα σηκώνουμε κεφάλι.
Στο λαϊκό το μέτωπο δίνουμε σημασία,
ψηφίζουμε Αγωνιστική όλα Συνεργασία.
Είμαστε η εγγύηση για τα συμφέροντά σας
γιατί στο κάθε πρόβλημα θα είμαστε κοντά σας.
Τα λαϊκά συμφέροντα πάντα υπηρετούμε,
ελάτε να παλέψουμε και να συμπορευτούμε.
Απλή και αναλογική δε θέλουνε την ψήφο.
Την δεύτερη την Κυριακή μας βάζουν νέο γρίφο.
Μας βάζουν να ψηφίζουμε κόντρα στη θέλησή μας
ζώα πέρα απ’ τη λογική και τη συνείδησή μας.
Τη χάρη μην τους κάνετε άλλο να εκβιάζουν,
κλείστε τ΄αυτιά σας σύντροφοι σε ό,τι και να τάζουν.
Δώστε τους ένα μάθημα χρόνια να το θυμούνται,
το μέτωπο το λαϊκό ξέρετε πως φοβούνται.

 
Έφτασε η ώρα κι η στιγμή του ποντικού ζυγώνει,
ύφος κι αέρας νικητή το στήθος του φουσκώνει
και περπατά καμαρωτός πηγαίνοντας στο βήμα
της νίκης σχηματίζοντας με δάχτυλα το σήμα.
Τον βασικό του αντίπαλο είχε διεμβολίσει
που δεν εμπόριε συνδυασμό σωστό να σχηματίσει.
΄Ετσι βέβαιος νικητής στοίχημα έχει βάλει
πως δεν θα γίνουν εκλογές την Κυριακή την άλλη,
τι θα τον βγάλουν μονομιάς στην εκλογή την πρώτη.
Με τον αέρα μίλαγε του πρώτου του δημότη.

                   ΣΚΛΗΡΟΠΟΝΤΙΚΑΣ

 Είναι αυτές οι εκλογές κρίσιμες δίχως άλλο
γιατί για δήμο γίνονται δύσκολο και μεγάλο.
Με παρρησία περισσή θα πω την άποψή μου.
Πρέπει να αναδείξετε στην κορυφή του δήμου
ζώα που έχουν θέληση να τον υπηρετήσουν,
συμφέροντα προσωπικά στην άκρη να αφήσουν.
 Για το καλό των δημοτών πάντοτε να παλεύουν
και στης Ασπράδας το καλό με πάθος να πιστεύουν.
 Μπροστά μας είναι φίλοι μου τα ζώα που ζητούμε,
 σε τούτο το συνδυασμό όπου εγώ ηγούμαι.
Είναι δημότες εκλεκτοί μ’ αγώνες κι ιστορία,
με θέληση για προσφορά και για δημιουργία.
Σύνθημα και πιστεύω μας η Ανοιχτή η Πόλη
που οι δημότες θα ‘χουνε ίση ευκαιρία όλοι.
Προκαταλήψεις, χρώματα, στην άκρη τα πετούμε,
δεν θα ‘χουμε αποκλεισμούς, δεν θα συμβιβαστούμε.
Σε συνοικίες και χωριά θα ‘ναι παρών ο δήμος
να λύνει τα προβλήματα ευθέως και εντίμως.
Ο δήμαρχός σας προσιτός θα δίνει το παρόν του
και υπηρέτης θα γενεί όλων των δημοτών του.
Την αύριο της Κυριακής μετά την εκλογή μας,
χωρίς να περιμένουμε καν την προσαρμογή μας,
δουλειά θα ξεκινήσουμε όλοι οι εκλεγμένοι,
γιατί ο δήμος δεν μπορεί μέρα να περιμένει.
Το περιβάλλον σίγουρα έχει προτεραιότη.
Είν’ αδιαπραγμάτευτη και θέλησή μας πρώτη
να φύγει ο σκουπιδότοπος μακριά σε άλλο μέρος.
Αυτό μες στη θητεία μου θα γίνει και εγκαίρως.
Θα καθαρίσουν οι ακτές, η πόλη, τα χωριά μας,
κάνοντας το αδύνατο εμείς απ’ τη μεριά μας.
 Στο τέλος της θητείας μου θα ‘χουν αποχετεύσεις
όλα του δήμου τα χωριά και άρτιες υδρεύσεις.
Θα έχουν δρόμους πρόσβασης σ’ όλες τις παραλίες.
Στην πόλη θα ανοίξουμε τις νέες αρτηρίες
για να αποσυμφορηθεί απ’ την κυκλοφορία.
Πρέπει με λύπη να σας πω μ’ αυτή την ευκαιρία
πως χάθη χρόνος αρκετός μ’ όλα τα παραπάνω
και τώρα μαραθώνιο πρέπει εγώ να κάνω,
αυτά που άλλοι άφησαν να αποκαταστήσω.
Μας εγυρίσαν δυστυχώς χρόνια πολλά οπίσω.
Συγνώμη για το σχόλιο. Ας βλέπουμε εμπρός μας.
 Σημείο μας αναφοράς θα’ ναι ο τουρισμός μας
που πρέπει να αναπτυχθεί για το καλό του δήμου.
Για να τα καταφέρουμε, θέση και άποψή μου
είναι να αναδείξουμε όλα μας τα μνημεία,
σημαία να’ χει γαλανή η κάθε παραλία,
να ανοιχτεί ο δίαυλος, να γίνει η μαρίνα,
τα δάση να προστατευτούν μα και τα σπίτια εκείνα
που θεωρούνται ιστορικά να αναπαλαιωθούνε
κι αφού αποκατασταθούν στα ζώα να δοθούνε.
΄Άφησα τον πολιτισμό στο λόγο τελευταίο
γιατί εγώ τον θεωρώ πάρα πολύ σπουδαίο.
Ο δήμος στον πολιτισμό πρέπει να παίξει ρόλο.
έλξης για τους τουρίστες μας ν’ αποτελέσει πόλο.
 Για την ουσία φυσικά και για το γόητρό μας
το πρώτο ποτ θα φτιάξουμε θα ‘ναι το θέατρό μας.
Θ’ αναβαθμίσω τις γιορτές και θα τις μεγαλώσω.
Από το τέλμα πού ‘χουν μπει εγώ θα τις γλυτώσω.
Παιδεία και αθλητισμός, νέοι, τρίτη ηλικία,
θα βρούνε συμπαράσταση από τη δημαρχία.
΄Έχω και άλλα σχέδια μα εδώ θα τελειώσω.
Πριν χαιρετήσω ραντεβού θέλω σ’ όλα να δώσω,
στο δημαρχείο, γιατί εγώ θα’ μια πάντα σιμά σας.
Μαζί μου θα το λύνετε το κάθε πρόβλημά σας.


Κατέβη και σχημάτισε το σήμα νίκης πάλι
Κι η αλεπού παρέλαβε του λόγου τη σκυτάλη.

                           ΑΛΕΠΟΥ

Για μας αυτοδιοίκηση κατ’ εξοχήν σημαίνει
χώρος μεταρρυθμίσεως. Φορέας παραμένει
της έκφρασης των πολιτών για πιο καλή πορεία,
για ανάπτυξη, ποιότητα ζωής, δημιουργία.
΄Έχει αρμοδιότητες, μπορεί να εκπονήσει
μελέτες κι αποτελεσματική διοίκηση ν’ ασκήσει.
Του τόπου το δυναμικό μπορεί να οργανώσει
κι ελπίδες για καλύτερο μέλλον στα ζα να δώσει.
Απευθυνόμαστε σε σας έχοντας καταθέσει
προτάσεις εφαρμόσιμες κι έχοντας πάρει θέση
για όλα τα προβλήματα, προτείνοντάς σας λύσεις.
Είμαστε οι καλύτεροι χωρίς αμφισβητήσεις.
΄Έχουμε δυνατότητες, θέληση και μεράκι
και ξέρουμε το μάθημα διοίκησης νεράκι.
Βγάζει φυλλάδια τα’ αρνί και προσπαθεί να πείσει
πως τα’ Ασπροτόπι έβγαλε απ’ τη βαθιά την κρίση.
Λέει πως έβγαλε λεφτά να γίνει η μαρίνα,
δικό του δημιούργημα κάνει τα έργα εκείνα
πού ‘χαν χρηματοδοτηθεί χρόνια πολλά πιο πίσω.
Τα ψέματά του δεν μπορώ να παρακολουθήσω.
Το ψέμα φίλε Λάζαρε έχει κοντό ποδάρι. Τα
η λύρα δεν την παίζουνε με πέννα μα δοξάρι.
 Κι αφού λες πως τα ζωντανά δεν δύναμαι να πείσω
έλα σ’ ένα διάλογο να σ’ αντιμετωπίσω.
Τα ζώα έχουνε μυαλό δεν είν’ τόσο χαμένα.
Σε μάθανε πολύ καλά, με ξέρουνε κι εμένα.
Τέσσερα χρόνια χάθηκαν, κατάλαβαν το λάθος
και Νησαρχία Πολιτών ψηφίζουνε με πάθος.
Δεν παίζουν με του τόπου τους άλλη φορά την τύχη,
γιατί τώρα τον βάλανε ψηλότερα τον πήχη.


 Κατέβηκαν χειραγκαλιά Μαργούλα και ποντίκι
ενώ κάτω γινότανε σωστό καλαμπαλίκι.
Χαιρέτησαν όλα τα ζα ενώ αποχωρούσαν
 κι αυτά ποδοβολούσανε, κράζαν και φωνασκούσαν.
Εφεύγανε οι πράσινοι, κατέφθαναν οι μπλάβοι
και μεταξύ των οπαδών χοντρός καυγάς ανάβει.
Συνθήματα από εδώ, φωνές από την άλλη
μα γρήγορα σταμάτησαν γιατί στο βήμα πάλι
βρέθηκαν να μιλήσουνε τα’ αρνί μα και ο σκύλος
που ξαναγύρισε στους μπλε κι έγινε πάλι φίλος.
Τέσσερα χρόνια πιο μπροστά το σκύλο το Μακάση
τον βλέπαμε ανεξάρτητο αφού τα ‘χε χαλάσει
κι έφυγε απ’ το κόμμα του γιατί είχε διαλέξει
τον λέλεκα αντί γι αυτόν στο δήμο να εκλέξει.
Τον βάλανε φαντάζομαι για να τον ξεμπερδέψουν
μιας και οι πιο φανατικοί δεν λέγαν να πιστέψουν
πως είχε ελπίδες εκλογής μετά απ’ την θητεία
του λέλεκα και του αρνιού την πριν τετραετία.
Δύσκολα εσυγκρότησε το ψηφοδέλτιό του
κι αν και μεγάλο ήτανε το κόμμα το δικό του
τα ζα δεν είχαν όρεξη πολύ να εκτεθούνε,
με το Μακάση στον γκρεμό της ήττας να βρεθούνε.

Ο λόγος του ήταν απλός, λιτός και μετρημένος.
Ακόμη δεν λησμόνησε τι έπαθε ο καημένος
στις περασμένες εκλογές όταν για μια βδομάδα
περίμεναν τα ζωντανά που ζούσαν στην Ασπράδα,
ν’ αποκαλύψει μυστική για τα σκουπίδια λύση.
Ποιο ήτανε το μυστικό; Είπε πως θα τρυπήσει
τη γη και θα ανοίξει της τεράστια πηγάδια
να βάζει μέσα τις βρωμιές και ύστερα τα βράδια
θα τις σκεπάζει με πηλό τον τόπο μη μολύνουν.
Μ’ αυτό τον τρόπο έλεγε το πρόβλημα το λύνουν.
Τα ζώα εγελάσανε μ’ όσα πιο πάνω είπα
και τον Μακάση φώναζαν κάμποσους μήνες «τρύπα».
Το λόγο τώρα αρχινά, λέει:
 
                          ΣΚΥΛΟΣ
 
                                                Το πρόγραμμά μας
θα αναλύσω και θα πω ποιο είναι τα’ όραμά μας.
 Δεν σχολιάζω τα παλιά, δεν κρίνω αντιπάλους.
Ετούτος ο συνδυασμός δεν είναι σαν τους άλλους.
΄Έχει Δυναμικό Παρόν και Σίγουρο το Μέλλον
κι ο λόγος μας δεν γίνεται να είναι καταγγέλων.
Στόχος μας η ισόρροπη ανάπτυξη του τόπου,
να διαμένουνε τα ζα σε ένα δήμο όπου
με λειτουργία διαφανή και αξιοκρατία
α ξαναφέρουμε παντού την ισοπολιτεία.
Θα φτιάξουμε υποδομές σε κάθε οικισμό μας
κι έτσι θα μεγαλώσουμε γοργά τον τουρισμό μας.
Γι’ ανάπτυξη οικονομική και για ευημερία,
ύδρευσης κι αποχέτευσης θα κάνουμε εταιρία
ώστε κάθε δημότης μας να’ χει την ύδρευσή του
 και με την αποχέτευση να’ χει τη σύνδεσή του.
Θα γίνουν έργα οδικά, λιμάνια και πλατείες
και έργα να ‘ναι καθαρές πάντα οι παραλίες.
Κοινωνική πολιτική, πρόνοια και υγεία,
αθλητισμός, οι νέοι  μας, η σχολική παιδεία,
όλα είναι στο πρόγραμμα που έχουμε συντάξει,
με έργα πού ‘ναι εφικτά και που θα γίνουν πράξη.
Θα πρέπει ώρες να μιλώ για να σας αναλύσω
το κάθε θέμα χωριστά, γι’ αυτό θα σταματήσω.
 Διαβάστε τα παρακαλώ μέσα στο πρόγραμμά μας
που είναι αναλυτικό κι ελάτε όλοι σιμά μας
να τα υλοποιήσουμε και να συμπορευτούμε.
Ξέρετε πως γνωρίζουμε καλά να απαιτούμε,
γνωρίζουμε πολύ καλά πώς να δημιουργούμε
και σίγουρα γνωρίζουμε πώς να υλοποιούμε.
Είμαστε η εγγύηση και ξέρουμε τον τρόπο
να φέρουμε ανάπτυξη και δύναμη στον τόπο.

 Το λόγο σαν απόσωσε έμεινε στο πατάρι
γιατί σηκώθηκε τα’ αρνί το λόγο για να πάρει.

                                 ΑΡΝΙ
 
Φίλοι μου δίχως ουρλιαχτά και τυμπανοκρουσία,
έργο επιτελέσαμε την πριν τετραετία.
΄Όποιο με μάτι καθαρό και σύνεση κοιτάζει,
βλέπει το Ασπροτόπι μας σιγά- σιγά ν’ αλλάζει.
Του τόπου η ανάπτυξη και η ευημερία
δεν είναι πλέον σύνθημα γιατί είναι εμπειρία.
Θέμε να συνεχίσουμε γι’ αυτό λοιπόν σκεφτείτε
το μέλλον του Ασπροτοπιού που θα εμπιστευτείτε.
Σε μας που γνώση έχουμε μα και αποφασιστικότη
και εις τα ζώα δίνουμε πρώτη προτεραιότη,
πού ‘χουμε διαχείριση κοινωφελή και τίμια
ή άλλους που θα κάνουνε τον τόπο μας συντρίμμια;
Πιστώσεις εξασφάλισα να γίνει η μαρίνα,
τα ορεινά μας τα χωριά συνδέθηκαν κι εκείνα
με δρόμους προς τη θάλασσα. Το Κάστρο θ’ αναπλάσω,
με τους αγώνες των σκαφών τη φήμη μας θα φτάσω
σ’ όλα της γης τα πέρατα, σ’ όλη την οικουμένη.
Ψηφίστε Χέρια Καθαρά, πορεία χαραγμένη
πάντα μπροστά και σταθερά για μας και τα παιδιά μας.
Σας λέμε ένα ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μας
που μας εμπιστευτήκατε και που εμπιστοσύνη
κι αύριο θα μας δείξετε στου τόπου την ευθύνη.


΄Όσα κι αν είπε ο Λάζαρος αλλά και όλοι οι άλλοι,
οι πράσινοι απ’ την αρχή επήρανε κεφάλι.
Πήρε μεγάλη διαφορά σε ψήφους το ποντίκι
μα απ’ την πρώτη Κυριακή δεν έφτασε στη νίκη.
Στη δεύτερη εσάρωσε κι έφαγε ο σκύλος σκόνη
και η Μαργούλα το αρνί σε ήττα το αμπώνει.
Οι κόκκινοι εβγάλανε τον τράγο και τη χήνα.
Τα της Συνθήκης ζωντανά πάλι έξω απομείνα(ν).
Σαράντα ψήφοι λείπανε να βγάλουνε το γάτο
κι ο μπούμπουρας εβρέθηκε ακόμα παρακάτω.
Αν απ’ την πρώτη Κυριακή έβγαινε το ποντίκι
τότε θα ‘βγαζε σίγουρα σύμβουλο η Συνθήκη.
Κάπως τρελός ακούγεται των εκλογών ο νόμος
μα είν’ ακόμα πιο τρελός. Το λέγαν επιμόνως
χρόνια τα μικροκόμματα πως τα καταδικάζει.
Τους ψήφους από τα μικρά εις τα μεγάλα βάζει!

Δήμαρχος τώρα ο ποντικός και τι τονε κρατάει.
Κορδώνει σαν την πέρδικα, σαν το παγώνι πάει,
με σηκωμένη την ουρά και γέλιο στη μουσούδα,
όπως σαν βρίσκει μια φωλιά με μέλι η αρκούδα.
Θαρρεί πως έγινε θεριό με χαίτη ως ο λέων,
θαρρεί πως έγιν’ άνθρωπος και Μέγας Ναπολέων!
Στα ζώα δείχνει συνετός και λίγο μετριόφρων,
σαν σου μιλά για όραμα φαίνεται ταπεινόφρων.
Μα αν καλά προσέξεις τον το μάτι του γυαλίζει,
σαν κάποιο που το στοίχημα μίας ζωής κερδίζει.
Πάει στο δήμο το πρωί και φεύγει σαν νυχτώνει,
μ’ όλους τους συνεργάτες του σχέδια καταστρώνει,
πώς να βολέψει τα πολλά που έταξε ρουσφέτια
τι τον πιέζουν φορτικά κι έχει μεγάλα ντέρτια.
Κάθε Σαββάτο τριγυρνά τους δρόμους μες στην πόλη,
γράφει κάθε παραμπελιά και βάζουν τον στο βόλι
τα ζωντανά από παντού προβλήματα να λύσει
κι αυτός σε όλα λέει ναι κι ότι θα το φροντίσει.
΄Έργα κι ημέρες το λοιπόν του ποντικού στο δήμο
θα προσπαθήσω συνετά και φρόνιμα να κρίνω.
Πρώτα το χαρακτήρα του πρέπει να προσπαθήσω
με λόγια λίγα όσο μπορώ να τον σκιαγραφήσω.
΄Έχω γραμμένα πιο μπροστά κάποια απ’ τα δικά του
αλλά για πριν τις εκλογές χαρακτηριστικά του.
Τώρα ηγέτης έγινε και δοκησισοφίζει.
Για το μεγάλο ή μικρό αυτός αποφασίζει.
΄Έγινε δημοκράτορας και φόρεσε καπέλο
σε κάθε γνώμη ζωντανού και με το ΄έτσι θέλω.
Τη θέση του διευθυντή που είχε πάντα ο δήμος,
για ν’ απομείνει μοναχός κατήργησε επισήμως.
 Λέξεις που χρόνια ανέμιζε λάβαρο και παντιέρα
μακριά τις ασφεντούριξε σαν να ‘χανε χολέρα.
 ΄Όπως  τα μήλα σε μηλιά κόκκινα, γινωμένα,
στολίζουν την κι αποτελούν πρόκληση στο καθένα,
να πλησιάσει, να τα δει, να κόψει και να φάει,
μα μόλις κάτω απ’ τη μηλιά με όρεξη θα πάει
βλέπει τα περισσότερα να ‘ναι σκουληκιασμένα
κι αυτά που μείνανε γερά ψηλά ‘ναι κρεμασμένα,
έτσί ‘ναι και του ποντικού τα λόγια κι οι υποσχέσεις.
Φαντάζουν από μακριά μα σαν κοντά τους πέσεις
τα βλέπεις ολοτρύπητα σαν πάτος στην κρησάρα
κι ασήμαντα π’ αξίζουνε μια πενταροδεκάρα.
Εκεί που έλεγε εμείς τώρα εγώ φωνάζει.
Τα ‘βλεπε με αποστροφή τώρα τα δοκιμάζει.
Εκεί που παθιαζότανε με τις συνεργασίες,
τώρα δεν συνεργάζεται ούτε μ’ υπηρεσίες.
Στους δρόμους και στις γειτονιές έπαψε να πηγαίνει,
δεν θέλει απολογισμούς και στο γραφείο μένει.
Θαρρεί πως τον εχθρεύονται όσα τον κριτικάρουν
κι όλα επιβουλεύονται τη θέση να του πάρουν.
Περνά στην αντεπίθεση και απαιτεί συγνώμη
για κάθε διαφορετική απ’ τη δική του γνώμη.
΄Όλους τους συνεργάτες του ζυγίζει σε καντάρι
π’ αντί για ζύγια βάζει του τους ψήφους που θα πάρει.
Κι αν έλεγε πως ήθελε τέσσερα χρόνια μόνο.
Τώρα τη ρότα άλλαξε κι αλλιώς μετρά το χρόνο.
Τα έργα του τα πιο πολλά όσο κι αν προσπαθήσεις,
δύσκολο για δημοτικά θα τα καταλογίσεις.
 Θα κορδωθεί πως έγινε στο δήμο η μαρίνα,
πως νέους δρόμους άνοιξε και για τα έργα εκείνα
πού ‘ναι για όλο το νησί και όχι για το δήμο.
Εάν σε κάτι εύσημα πρέπει να απονείμω
είναι για τον πολιτισμό που κάτι έχει αλλάξει
κι απ’ όσα διακήρυξε έκανε κάποια πράξη.
΄Έφερε καλλιτεχνικό διευθυντή τον Φάτσα
και τις γιορτές ξανάφερε στης πόλης του την πιάτσα.
Ο σπίνος Φάτσας ειδικός εις την καλλιτεχνία,
ευθύς μόλις ανέλαβε πολιτισμού ηνία,
άλλαξε στις παλιές γιορτές ποιότητα και χρόνο
κι εκεί που διαρκούσανε δύο βδομάδες μόνο,
τώρα κρατάνε συνεχώς όλο το καλοκαίρι.
Σπουδαία συγκροτήματα στον τόπο έχει φέρει
και σχήματα θεατρικά τα πιο πετυχημένα.
Βέβαια δεν ξεπέρασε τα καθιερωμένα,
ρήξεις πολλές δεν έκανε, δεν άλλαξε τη ρότα
στου τόπου τον πολιτισμό που έμεινε όπως πρώτα.
 Οι σύλλογοι δεν πήρανε κάποια πρωτοβουλία,
στα νιάτα μας δεν δόθηκε διέξοδος καμία,
να μπούνε μες στα δρώμενα και να δημιουργήσουν.
 Αδιάφορα τα βρήκανε κι έτσι θα τα αφήσουν.
Το Κέντρο το Πνευματικό δεν έγινε μελίσσι,
 να μπει η κάθε εργάτρια και να δημιουργήσει.
 ΄Ήταν κι έτσι παρέμεινε ένας κηφηνοχώρος
 και δύσκολα πολιτισμού εκεί ανθεί ο σπόρος.
Ζώα λίγα δουλεύουνε που έχουνε αξία.
Τα άλλα συμμετέχουνε για ματαιοδοξία.
Κέντρο Πνευματικό θα πει οράματα κι ιδέες,
 να οσφραίνεται, να προωθεί τις τάσεις πού ‘ναι νέες,
να αγκαλιάζει με στοργή την άγουρη τη νιότη
και να υποστηρίζει της κάθε δραστηριότη.
Δεν είναι χώρος που καυγά κάνουν τα σωματεία,
ποιο θα ‘χει στην παρέλαση της πόλης τα πρωτεία,
ποιο πήρε πιο πολλά λεφτά και ποιο τους αδικήθη,
ποιο έλαβε βοήθεια και ποιο επολεμήθη.
Κέντρο Πνευματικό θα πει συνθέσεις και οσμώσεις,
το σπόρο του πολιτισμού να θέλεις να απλώσεις
παντού, χωρίς διάκριση και υστεροβουλία,
δίχως μικροπολιτική μα μόνη ασχολία
το όργωμα και τη σπορά των νιάτων που βαλτώνουν.
Σε κοινωνία γιαλαντζί ζούνε και μεγαλώνουν.

Πρίγκηψ μικροπολιτικής έγινε το ποντίκι.
Φέρεται σαν να έγινε ο δήμος το τσιφλίκι
κι είναι αυτός ο τσιφλικάς και κάνει ό,τι ορίζει.
Τη μια για σκουπιδότοπο κάπου αποφασίζει,
μετά αλλάζει άποψη και ψάχνει άλλη θέση
γιατί μικροσυμφέροντα εμπήκανε στη μέση.
Κάθε μελέτη αγνοεί και βρίσκει θέση άλλη
μα μόλις κάποια ζωντανά σηκώσουνε κεφάλι
βάζει τα σκέλια την ουρά και πάλι αλλάζει γνώμη.
Και σε σαράντα τέρμινα γνώμη θ’ αλλάζει ακόμη,
γιατί μετράει τα κουκιά που πρόκειται να χάσει
 και δεν τολμάει ριζικά μέτρα να δοκιμάσει!

Η ίδια και χειρότερη της αλεπούς η δράση.
΄Όλα τα κόλπα τα παλιά τα έχει δοκιμάσει
μα ξέρει να ελίσσεται σε κάθε ευκαιρία
γιατί στα χρόνια απόχτησε μεγάλη εμπειρία.

 
Σαν το νερό κυλούν γοργά τα έρημα τα χρόνια
κι ενώ την εξουσία τους τη θεωρούν αιώνια
η αλεπού κι ο ποντικός, άξαφνα τους ζορίζει
ο χρόνος, που αλύπητα το τέλος καθορίζει.
Τρέχουνε να προλάβουνε τα που δεν έχουν κάνει
τα τάξανε και ξέχασαν, ο πόνος να γλυκάνει
των ζώων που περίμεναν για χρόνια στην αράδα
το πρόβλημά τους να λυθεί. Η μοίρα η ρημάδα
την αλεπού βοήθησε να κάνει τα που πρέπει,
να ευνοήσει τους γνωστούς και τη δική της τσέπη.
Τον ποντικό λησμόνησε. Στραβά του πήγαν όλα
και του φαινόταν πιθανή των εκλογών η φόλα.
Η αλεπού που πονηριά ξέρει να δασκαλεύει
το σκέφτηκε στις εκλογές να μη ξανακατέβει
ως να κοπάσει ο κουρνιαχτός απ’ τ’ ανομήματά της
και φρόντιζε τους φίλους της και τα συμφέροντά της.
Ο ποντικός κατέβηκε στις εκλογές και πάλι
και έβαλε μες στον ντορβά το έρμο του κεφάλι.

Στις εκλογές κατέβηκε στη θέση του Μακάση
ο Λούδας (στρουθοκάμηλος που έμενε στα δάση
κι εξέταζε ιατρικώς τα ζώα π’ αρρωσταίναν
και άδειες τους έγραφε δουλειά να μη πηγαίναν).
Κατέβηκε ο ποντικός, η χήνα το Λελάκι
και ο Νικήτας το κρι-κρί τ’ αγριοκατσικάκι.
Νησάρχης υποψήφιος τ΄αρνί πάλι κατήλθε
Ο Λάζαρος. Στους πράσινους απ΄ την Ατίνα ήλθε
να βάλει υποψήφιος ο Σπόγγος το κουνέλι.
Στους κόκκινους ο Θερολιάς κατέβηκε εν τέλει
πού ταν νυφίτσα και καιρό ζούσε μακριά στα ξένα
κι έφερε στη φαρέτρα του βέλη φαρμακωμένα.
Απ τη Συνθήκη εκλεκτός ο αετός ο Βράχος
αγωνιστής κι ευαίσθητος, με πείσμα και με πάθος.
Όλα αυτά μαζεύτηκαν στα ζώα να μιλήσουν
λίγο πριν γίνουν εκλογές και θέλουν να τα πείσουν
πως το καθένα είν εκλεκτό κι έχει προγραμματίσει
για κάθε ένα πρόβλημα ενδεδειγμένη λύση.
Μοιράσανε φυλλάδια, μερικά πολυτελείας
κι άλλα λιτά κι απέριττα λόγω της δυσκολίας
που είχανε τα πιο φτωχά χρήματα να σκορπάνε
(όλα με ίδια εφόδια στα ζωντανά δεν πάνε).
Ο Λούδας που δεν θέλησε καθόλου να μιλήσει
στα μέσα ενημέρωσης μα μόνο να γυρίσει
από φωλίτσα σε φωλιά κι από βουνό σε δάσος,
το κάθε ζώο χωριστά να πιάνει και με θράσος
να του ζητά την ψήφο του, γιατί το έχει σώσει
σε κάποια απ’ τις αρρώστιες του με τη σωστή τη δόση
φαρμάκου που του έφτιαξε εις το ζωοκομείο,
σαν για πλατεία τού’ πανε εγίνηκε θηρίο.
Αυτός πολύ φοβότανε σε ζώα να μιλήσει
δημόσια και σκέφτηκε πως κάλλιο να βουτήσει
στην άμμο το κεφάλι του μήπως και τον γλιτώσει
τον λόγο, μ’ αναγκάστηκε στο τέλος να ενδώσει.

Πρώτο κινάει το Κρι –Κρι στο βήμα κι ανεβαίνει
εις το σανίδι έμπειρο τρακ δεν καταλαβαίνει.
Ετούτο εκατέβηκε την τελευταία ώρα.
Τα της Συνθήκης ζωντανά προσπάθησαν μπονώρα
συνεργασία να’ χουνε με κόκκινους και ΦHKΚΙ
αλλά κολλήσανε γιατί δεν θέλησε η Συνθήκη
να είναι υποψήφια για δήμαρχος η χήνα
και κείνοι επιμένανε, πίσω δεν κάναν βήμα.
Δεν είχε η χήνα αποδοχή, διείσδυση στα ζώα
όσο κι αν κράζει δυνατά κι αν κάνει την αθώα.
Προτάθηκε να’ χουν κοινό για δήμαρχο το Λέτση
τον κάπρο, μα οι κόκκινοι δεν θελαν ούτε έτσι
συνεργασία, αν κι αυτός ήταν καταδικός τους
πάντοτε τους εστήριζε κι ήταν ο πρόεδρός τους
για χρόνια σε μια γειτονιά μα δεν του δώσαν βάση.
Θέλανε σώνει και καλά το θέμα να χαλάσει
και εστηρίζαν τη Γωγώ με πείσμα και γινάτι
κι ας ξέραν πως δεν τράβαγε. Θαρρώ ρίξαν αλάτι
σε μια πληγή που χρόνιζε κι είχε κακοφορμίσει.
Συνειδητά δεν θέλησαν να βρούνε κάποια λύση
και ψάχνανε για άλλοθι να μη συνεργαστούνε
μα δεν τολμούσαν φανερά και ίσα να το πούνε.
Αυτό αφήσαν να φανεί ξεκάθαρα στο θέμα
του Θερολιά. Ακούγεται και φαίνεται σαν ψέμα.
Ήταν νυφίτσα ο Θερολιάς και ζούσε σ’ άλλα μέρη
των κόκκινων η σύναξη σκέφτηκε να τον φέρει
νησάρχη υποψήφιο, κι αυτός μ’ αίσθηση νίκης
εζήτησε συνάντηση με ζώα της Συνθήκης
να τους γυρέψει στήριξη. Κάνανε συμφωνία
με κάποιους όρους φυσικά κι αυτός με αγωνία
έτρεξε εις τους κόκκινους να την ανακοινώσει.
Μα του Ματέλου η ματιά έκανε να παγώσει
το αίμα μες στις φλέβες του γι αυτό έκανε πίσω
και άλλα αντ’ άλλων έλεγε. Ας μη τα ιστορήσω
για δεν αξίζει τελικά να δίνεις σημασία
σε ζώα που ενώ προσόν προβάλλουν τη σοφία,
γιατί διδάσκουν σε σχολειά, στο τέλος καταντούνε
να είναι ψευδομάρτυρες και να συκοφαντούνε.
Εν τέλει υποψήφιος κατέβηκε ο Βράχος
ο αετός, πού’ ταν γνωστός καλός εκλογομάχος.
Στο παρελθόν δύο φορές είχε διατελέσει
πρόεδρος σε ψηλές φωλιές και έτσι είχε μπορέσει
να δείξει ικανότητες διοίκησης μεγάλες.
(Σε σχέση με άλλα πουλιά καλύτερος δυο σκάλες)
Ήταν πολύ δυναμικός κι ας είχε ευαισθησίες
για τ’ άλλα ζώα έκανε χωρίς φειδώ θυσίες
πετώντας για μερόνυχτα από βουνό σε δάσο
κι από λαγούμι σε φωλιά.
                                        Κοντεύω να ξεχάσω
πως έχω αφήσει το Κρι-Κρι μονάχο του στο βήμα.
Ας παρακολουθήσουμε τι λέει παραχρήμα
τούτο τα’ αγριοκάτσικο πού’ ρθε απ’ άλλα μέρη
έχοντας λιγοστούς γνωστούς. Ζώα πολλά δεν ξέρει
μα τόλμησε παρ’ όλα αυτά να πιάσει μετερίζι
στις εκλογές κι ας ήξερε πως χάνει, δεν κερδίζει.

                             ΚΡΙ – ΚΡΙ

Βαδίζοντας στις εκλογές φίλοι ετοιμαστείτε
Με πράγματα και θαύματα πως θα βομβαρδιστείτε.
Όλα σας τα προβλήματα γρήγορα θα λυθούνε
από τους υποψήφιους. Σίγουρα θα σας πούνε
πως λύσεις έχουν έτοιμες, σχέδια στο συρτάρι
για το λαγό, την πέρδικα, το χοίρο, το μοσχάρι,
για δρόμους, αποχέτευση, ύδρευση, περιβάλλον,
την ανεργία και λοιπά. Εγώ σας λέω μάλλον
πως πρέπει να μαζέψετε νερό σε μια υδρία
γιατί στο μέλλον σίγουρα θα έχει ανυδρία.
Ζούμε σε ένα θέατρο μονίμως παραλόγου
που όλα τα προβλήματα λύνονται δια λόγου
ημέρες πριν τις εκλογές αλλά σαν εξουσία
όποιο κι αν βγει δεν δίδει τους καμία σημασία.
Δείτε ένα παράλογο. Μόνο δυο μονοπάτια
μας μείναν δίπλα στις φωλιές μα ούτε για τα μάτια
των ζώων οι ιθύνοντες δεν τα έχουν προσέξει.
Η αδιαφορία τους τα έχει καταστρέψει
και μάλιστα ένα απ’ αυτά το έχουν ήδη κλείσει.
Ο γλάρος κι άλλα ζωντανά τάβλες το’  χουν γεμίσει
να κάθονται οι πέρδικες να πίνουν τον καφέ τους.
Μαργούλα, Σκληροπόντικας έχουν τον καναπέ τους
να κάθονται να βλέπουνε μια γέφυρα γελοία
που σχεδιάσανε κι οι δυο κάτω στην παραλία.
Δείτε άλλο παράλογο. Ρίχνουμε τα σκουπίδια
δίπλα στων ζώων τις φωλιές κι όλο λένε τα ίδια
σαν πλησιάζουν εκλογές. Πώς βρήκανε μια θέση
τέλεια για απορρίμματα στα ζώα να αρέσει.
΄Όλα θα σας υποσχεθούν πως έχουν κάποια λύση 
μα σαν θα έρθει η στιγμή να αντιμετωπίσει
σαν δήμαρχος το πρόβλημα «περί άλλων τυρβάζει»
και μες στο χρονοντούλαπο τις υποσχέσεις βάζει.
Έτσι περνάει ο καιρός κι όλο κυλούν οι χρόνοι
κι ένα στο άλλο τελικά το πρόβλημα αμπώνει.
Η θάλασσα στο μεταξύ όλο και μαγαρίζει
και η Ασπράδα με ευωδιές των σκουπιδιών μυρίζει.
Δεν συγκινείται ζωντανό κι υπάρχει στην ουσία
απ΄ όλους τους αρμόδιους σιωπής συνομωσία.
Δεκάδες παραδείγματα μπορώ να αραδιάσω 
όμως δεν θέλω με αυτά τώρα να σας κουράσω.
Θαρρώ πως έχετε όλα σας μυαλό, γνώμη και γνώση
να βρείτε τρόπο τελικά το φταίει να πληρώσει
τα έταξε και ξέχασε, τα είπε κι απαρνήθη.
΄Όπλο κάντε την ψήφο σας και ρίξτε το στη λήθη.
Εμείς δεν θα σας τάξουμε έργα τρανά κι ωραία
μα σαν πολίτες Ενεργοί θα δράσουμε παρέα
να λύσουμε προβλήματα που άλλα αμελήσαν
γιατί γι αυτά ασήμαντα φαίνεται ότι ήσαν.
 Θαρρώ προτεραιότητα πρέπει στην κοινωνία
προβλήματα αυτονόητα να έχουν τα πρωτεία.
Να πίνεις καθαρό νερό, μην περπατάς σε δρόμο
που το σκοτάδι το βαθύ σου φέρνει τόσο τρόμο.
Να΄ χεις καθαριότητα, σωστές υπηρεσίες,
να σέβεσαι τον τόπο σου, να΄ χεις ευαισθησίες
σε θέματα οικολογικά σε ζώα που υποφέρουν,
κοινωνικό αποκλεισμό τα ζωντανά μην ξέρουν.
Τελειώνω και ελπίζοντας την ψήφο σας πως θα΄ χω
δίνω το λόγο φίλοι μου στον αετό το Βράχο.

 (Συνεχίζεται)