ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΙ

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Λευκάδας κατά γενική ομολογία εδώ και μια εικοσαετία είναι αυτό της δημιουργίας χώρου υγειονομικής ταφής των απορριμμάτων (Χ.Υ.Τ.Α). Ένα τεράστιο πρόβλημα που χρόνια αντιμετωπίζεται από τους αρμόδιους για τη λύση του παράγοντες σαν πυρωμένο σίδερο που δεν πρέπει να το ακουμπήσουν. Δεν έχουν το θάρρος (ίσως γιατί δεν έχουν πολιτικό ανάστημα) να το αντιμετωπίσουν και σαν στρουθοκάμηλοι κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο μόλις αντιληφθούν κίνδυνο για το μέλλον τους στην αυτοδιοίκηση και την εν γένει πολιτική τους υπόσταση. Βολεύονται με την καταστροφή του περιβάλλοντος σε χώρους ρίψης των απορριμμάτων απαράδεκτους από κάθε άποψη.
Στο νομό καταντήσαμε στην εξίσωση κάθε ρεματιά και σκουπιδότοπος. Στο δήμο της Λευκάδας καταστρέψαμε κάθε έννοια περιβαλλοντικής προστασίας, κάθε έννοια βιοτόπου, κάθε έννοια σεβασμού στην κοινότητα, μετατρέποντας τη θάλασσα σε σκουπιδότοπο, το δίαυλο σε χώρο που κάνουν βόλτα οι σκουπιδοσακκούλες και τα παιδιά μας, στα διπλανά στο σκουπιδότοπο σχολεία, σε πειραματόζωα. Η αυθαιρεσία δεν έχει όριο. Κάθε πολίτης πετά ότι θέλει όπου θέλει και όποτε θέλει.
Η αυτοδιοίκηση, δημοτική και νομαρχιακή, αποφεύγει να συζητήσει το θέμα θεωρώντας πως κάτι που δεν συζητείται δεν υπάρχει κιόλας. Όταν από τα πράγματα αναγκάζεται να συζητήσει με περισσή μαεστρία (έτσι νομίζει) προσπαθεί να παραπλανήσει με ανόητες υποσχέσεις, με παραπομπή στο μέλλον και με μυστικιστική διάθεση. Φτάσαμε στο σημείο σε πρόσφατο νομαρχιακό συμβούλιο να ακουστούν παράλογα πράγματα, αστείοι ισχυρισμοί, παρελθοντολογία, μα τίποτα ουσιαστικό πέρα από ευχολόγια. Ακόμη και για μετάθεση των ευθυνών σε φορέα που μάλλον δεν λειτουργεί ακούσαμε. Φτάσαμε στο σημείο προκειμένου να συζητηθεί το θέμα να κατατεθούν εκατοντάδες υπογραφές συμπολιτών μας από μια πρωτοβουλία πολιτών (οι περισσότεροι μάλιστα αλλοδαποί) για τα σκουπίδια και το περιβάλλον.
Οι αρμόδιοι παράγοντες παίζουν τένις πετώντας ο ένας το μπαλάκι στον άλλο και μεταθέτοντας τις ευθύνες. Περνούν από μια περιοχή σε μια άλλη λες και κάνουν βόλτα με το αυτοκίνητό τους , αναθέτουν μελέτες που εκ των υστέρων αποδεικνύονται άχρηστες, σπαταλούν δημόσιο χρήμα για το τίποτα και ουδέποτε απολογούνται γι αυτό. Κόπτονται ότι προσπαθούν και ιδρώνουν για λύση όταν υποδαυλίζουν κάθε προσπάθεια πραγματικής λύσης, φοβούμενοι το πολιτικό κόστος. Διατυμπανίζουν τη λύση που βρήκαν και ύστερα από τις πρώτες αντιδράσεις βάζουν την ουρά στα σκέλια σαν δαρμένα σκυλιά. Κρύβονται πίσω από συντεταγμένες για μια περιοχή μη τολμώντας να την ονοματίσουν, μεταφέρουν το πρόβλημα για λύση στην περιφέρεια ή στο υπουργείο θεωρώντας πως έτσι θα έχουν το μικρότερο κόστος. Μεταθέτουν το χρόνο συζήτησης μέχρι να ξεχαστεί το θέμα κι από την άλλη υπερηφανεύονται για την πολιτική τους πορεία και την τόλμη τους.
Ο βουλευτής του νομού λέει πολλά και ανακατεύεται στα πάντα. Δίνει συνεντεύξεις επί παντός του επιστητού. Οραματίζεται να κάνει νοσοκομείο στις αλυκές Αλεξάνδρου μπαζώνοντάς της (θα οδηγήσει είπε το φορτηγό ο ίδιος επικαλούμενος την βουλευτική του ασυλία), καταστρέφοντας έναν ακόμη βιότοπο και μια προστατευμένη περιοχή, χωρίς να έχει ούτε έγκριση ούτε χρηματοδότηση. Με αέρα κοπανιστό οραματίζεται έργα μα για το θέμα των σκουπιδιών δεν έχει βγάλει ακόμη άχνα. Προφανώς γιατί είναι υπαρκτό, καίει και οι εκλογές είναι κοντά.
Τα πολιτικά κόμματα με ελάχιστες εξαιρέσεις σιωπούν. Σιωπά και το κόμμα που φωνάζει για τα πάντα και το παίζει προστάτης των πάντων. Οι περισσότερες δημοτικές και νομαρχιακές κινήσεις μόνο στο πρόγραμμά τους μιλούν για μια δίκαιη λύση του προβλήματος λες και με ευχές λύνονται τα πάντα. Καμιά πρωτοβουλία, ελάχιστες μεμονωμένες αντιδράσεις και ευχολόγια. Πάντα οι άλλοι πρέπει να κάνουν αυτά που έπρεπε να κάνουμε εμείς. Το πρόβλημα βεβαίως είναι πως όταν κάποιοι παίρνουν μια πρωτοβουλία κανείς από τους φωνασκούντες για όλα τα άλλα δεν την υποστηρίζει.
Οι πολίτες χρόνια θεατές σε ένα θέατρο παραλόγου χειροκροτούν τους πρωταγωνιστές (προφανώς για τις υποκριτικές τους ικανότητες) τους μπιζάρουν με την ψήφο τους μα δεν κάνουν τον κόπο να αξιολογήσουν την παράσταση, να ερμηνεύσουν το έργο, να εμβαθύνουν στα πράγματα. Βολεύονται, βολευόμαστε όλοι στο παρόν και δεν κάνουμε τον κόπο να δούμε πέρα από τη μύτη μας, στην καταστροφή που έρχεται με ταχύτητα, στο αβέβαιο μέλλον του τόπου, στους λάκκους που ανοίγουμε για να πέσουν τα παιδιά μας.
Είναι γεγονός πως στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί η εκτροφή στρουθοκαμήλων. Είναι μια επικερδής λένε επιχείρηση μα ποτέ δεν φαντάστηκα πως θα μας επηρεάσει όλους, ιδιαίτερα τους πολιτικούς μας, σε τέτοιο σημείο που να μη ξεχωρίζουμε από τα συμπαθή πουλιά σε ότι αφορά στην συμπεριφορά μας απέναντι στα προβλήματα του τόπου.

06/01/2004
Υ.Γ Κάποτε πρέπει να δούμε το πρόβλημα κατάματα. Χθες αν ήταν δυνατόν. Ο χρόνος είναι αλύπητος και πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι στο ελάχιστο.
Ότι θα στηρίξουμε με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία μια λύση του προβλήματος των απορριμμάτων, σε όποια τοποθεσία του νομού εγκριθεί με διαφανείς διαδικασίες και τεκμηριωμένη επιστημονικά.
Αυτή πρέπει να είναι μια συμφωνία όλων των φορέων του νομού, των πολιτικών κομμάτων, των αυτοδιοικητικών κινήσεων και κυρίως των πολιτών.
Ο χρόνος είναι αλύπητος. Αργήσαμε και πρέπει να τρέξουμε να περισώσουμε ότι είναι ακόμη δυνατόν να περισωθεί