Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΑ



ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΗΜΕΡΕΣ
ΛΕΥΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ στο ΠΑΣΟΚ ή ΨΗΦΟ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι στο χέρι μας

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ

Την Παρασκευή 18 Σεπτέμβρη συνεδρίαζε το δημοτικό συμβούλιο Λευκάδας. Ένα από τα θέματά του, που τελικά δεν συζητήθηκε, ήταν και μια «περίεργη» αίτηση κατοίκων (;) του Καλαμιτσίου, να αλλάξει η μελέτη του περιφερειακού δρόμου που σχεδιάζεται να περάσει μέσα από το χωριό, προκειμένου να το αποσυμφωρήσει από ένα μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα, γνωστό σε όλους μας.
Αντιγράφω ένα τμήμα από την αίτηση και , συγχωρήστε με, μα θα τη σχολιάσω.

==========================================================«

Πληροφορηθήκαμε από το συνεργείο αποτύπωσης των οικοπέδων σε περιοχή του οικισμού μας ότι από τη Νομαρχία Λευκάδας συντάσσεται μελέτη για τη διάνοιξη νέου επαρχιακού δρόμου στον οικισμό, …

… Δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι με την παρούσα δεν έχουμε ούτε αντιπολιτευτικό ούτε αντιαναπτυξιακό ούτε κάποιο άλλο σκοπό.
Η παρέμβασή μας έχει καθαρά γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος, την ποιότητα ζωής γενικότερα αλλά και των ανθρώπων που μοχθούν και αγωνίζονται για να ζήσουν και να κρατούν τον οικισμό ζωντανό.
Επειδή λοιπόν η κατασκευή του έργου όπως σχεδιάζεται αλλοιώνει τον χαρακτήρα της περιοχής,
Οδηγεί σε μαρασμό τις επιχειρήσεις που λειτουργούν μέσα στον οικισμό επί του ήδη υπάρχοντος επαρχιακού δρόμου και που ζουν στην ουσία από τον διερχόμενο τουρισμό κατά τους θερινούς μήνες
Αλλά και το κυκλοφοριακό πρόβλημα δεν λύνεται ριζικά, αφού τα αυτοκίνητα θα καταλήγουν πάλι στο κέντρο του οικισμού.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ

1. Να γίνει νέα διάνοιξη (παράκαμψη του οικισμού) με τις παραπάνω προδιαγραφές από την ανατολική πλευρά του οικισμού όπου η οικιστική ανάπτυξη είναι μηδενική και δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα επιβάρυνσης του περιβάλλοντος και διάσπασης του οικιστικού ιστού του οικισμού
είτε
2. Η διάνοιξη του δρόμου (βάσει της διενεργούμενης μελέτης) να γίνει αλλά με νέα χάραξη ή βελτίωση της ήδη υπάρχουσας, μειώνοντας το πλάτος του οδοστρώματος σε τέσσερα μέτρα, μαζί με τα πρανή, χωρίς να απαιτούνται μεγάλα τεχνικά έργα, επιτυγχάνοντας έτσι μικρές αλλοιώσεις στο φυσικό περιβάλλον.
Ο νέος δρόμος να είναι μιας κατεύθυνσης, συνδέοντας έτσι την επαρχιακή οδό από Άγιο Νικήτα προς Χορτάτα και η επιστροφή να γίνεται μέσω της ήδη υπάρχουσας οδού, εντός του οικισμού που θα λειτουργεί πάλι με μια κατεύθυνση οδηγώντας στην έξοδο του χωριού προς Άγιο Νικήτα.
Η πρώτη μάλιστα πρόταση παραθέτει σοβαρά πλεονεκτήματα από περιβαλλοντικής άποψης σε σχέση με τη δεύτερη, αφού δεν διασπά το οικιστικό σχέδιο ούτε δημιουργεί πρόβλημα ηχορύπανσης για τον οικισμό.

Με τις παραπάνω προτάσεις προτείνονται εναλλακτικές λύσεις και θεωρούμε ότι
1. Θα επιτύχουμε την εκτόνωση του κυκλοφοριακού προβλήματος που υφίσταται το χωριό κατά τους θερινούς ιδίως μήνες
2. θα αποφύγουμε την κακοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος του χωριού μας και θα διαφυλάξουμε την αισθητική του τοπίου της συγκεκριμένης τοποθεσίας, …»

Ο δήμαρχος Λευκάδας, εισηγητής στο Δημοτικό συμβούλιο του θέματος, αφού αναφέρει ότι το θέμα είναι αρμοδιότητας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λευκάδας, καταλήγει:
«… Με βάση τα παραπάνω εισηγούμαι την αποδοχή των προτάσεων των αιτουμένων συμπολιτών μας του Δ. Δ. Καλαμιτσίου και τη μεταφορά τους στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λευκάδας ώστε να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους μελετητές της συγκεκριμένης μελέτης στην υλοποίηση του νέου επαρχιακού δρόμου.»


-----------------------------------------------

ΕΡΩΤΗΣΗ 1. Τώρα κατάλαβαν οι ερωτώντες ότι γίνεται μελέτη και αποφασίστηκε να περάσει από εκεί ο δρόμος; Από το 2000 θαρρώ συζητείται αυτή η μελέτη και πάνε χρόνια που έχει οριστικοποιηθεί η θέση.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2. Αν ο δρόμος γίνει από την ανατολική πλευρά του οικισμού, πάει να πει από το λαγκάδι, δεν θα έχουμε αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος; Εκεί δεν υπάρχει ή δεν θα επεκταθεί ο οικισμός; Από πότε είναι σωστό να μπαζώνονται τα λαγκάδια; Δεν μας έχουν γίνει μάθημα τόσες και τόσες καταστροφές από τέτοιες αιτίες (και στη συγκεκριμένη περιοχή);

ΕΡΩΤΗΣΗ 3. Ο σεισμός, που επικαλούνται ,γιατί δεν πειράζει σήμερα τα σπίτια που χτίζοντα, και κρέμονται, δίπλα από τον μελλοντικό δρόμο και γιατί θα τα επιβαρύνει αργότερα;

ΕΡΩΤΗΣΗ 4. Με το δρόμο στην ανατολική πλευρά γιατί οι καταστηματάρχες στον υπάρχοντα δρόμο θα δουλέψουν καλύτερα; Αφού «ζουν από τον διερχόμενο τουρισμό», γιατί με το δρόμο δυτικά θα «πεινάσουν» και το δρόμο ανατολικά όχι;

ΕΡΩΤΗΣΗ 5 Γιατί θα υπάρχει λιγότερος θόρυβος και όχληση των κατοίκων από τα διερχόμενα αυτοκίνητα; Η Λαγκαδιά από τη φύση της δεν μεταφέρει εντονότερα το θόρυβο;

ΕΡΩΤΗΣΗ 6. Αυτοί που προτείνουν ένα δρόμο 4 μέτρων, μαζί με τα πρανή, έχουν αντιληφθεί τι προτείνουν; Ούτε για αγροτικός δρόμος δεν θα κάνει…


ΕΡΩΤΗΣΗ 7.
Η άποψη του Τοπικού Συμβουλίου είναι ΟΜΟΦΩΝΗ για την κατασκευή του δρόμου στην προταθείσα από τη μελέτη θέση. Τα μέλη του
Τ. Σ. δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι Καλαμιτσίου; Εκφράζουν ή όχι τους κατοίκους του; Θαρρώ πως η άποψή τους έχει βαρύνουσα σημασία.

ΕΡΩΤΗΣΗ 8. Πόσοι από τους υπογράφοντες την αίτηση είναι πραγματικά μόνιμοι κάτοικοι Καλαμιτσίου;

ΕΡΩΤΗΣΗ 9. Γιατί θα έπρεπε να πάρει το Δημοτικό Συμβούλιο Λευκάδας θέση για ένα θέμα αρμοδιότητας του Νομαρχιακού Συμβουλίου; Γιατί οι προσφεύγοντες δεν απευθύνθηκαν εξ αρχής εκεί;

ΕΡΩΤΗΣΗ 10. Γιατί βιάστηκε ο δήμαρχος να εισηγηθεί θετικά για το θέμα; Ποιες ισορροπίες του το επέβαλαν; Έχει αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, στο Καλαμίτσι και στο δυτικό άξονα γενικότερα ,και την αναγκαιότητα για ΑΜΕΣΗ λύση; Δεν αντιλαμβάνεται ότι η υιοθέτηση του αιτήματος, παραπέμπει την κατασκευή του δρόμου στις καλένδες;

Σχόλιο 1.
Είναι φανερό ότι κάθε νέος δρόμος μέσα σε ένα οικισμό. κάποιους ιδιοκτήτες οικοπέδων θίγει, άλλους λιγότερο, άλλους περισσότερο.
Αν τώρα κάποιος από τους θιγόμενους έχει «δόντι», σπρώχνει τα πράγματα σε αντίθετη κατεύθυνση, πετά την μπάλα έξω από το γήπεδο και, δυστυχώς, βρίσκει αρωγούς και συμπαραστάτες, κάποιοι των οποίων κάνουν ενέργειες προκλητικές και άστοχες, όπως καλή ώρα ο δήμαρχός μας…
Θεωρώ πως αν κάποιος θίγεται αρκετά, όσο δίκιο και αν έχει, δεν προσπαθεί να ακυρώσει ένα έργο μα προσπαθεί, σε συνεργασία με τις Αρχές, να μειώσει κατά το δυνατόν τη «χασούρα» του. Λύσεις πάντα υπάρχουν, καλή διάθεση χρειάζεται.

Σχόλιο 2.

Έρμο περιβάλλον! Πόσοι «βιαστές» σου χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την ανάγκη προστασίας σου!


ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Η κατάσταση που επικρατεί στα δικαστήρια της Λευκάδας είναι επιεικώς απαράδεκτη. Ένας χώρος – γιαπί, με λάσπες και νερά, μια αίθουσα χωρίς ακουστική, με ένα ρολόι που επί χρόνια δείχνει την ίδια ώρα λες και σταμάτησε ο χρόνος (ας βάλουν μια μπαταρία επιτέλους ή ας το πετάξουν), με λιγοστό φωτισμό, βάλτε να έχετε. Αν βρέχει δεν μπορείς να μπεις στην αίθουσα (ένα – δύο φελιζόλ βοηθούν στην πρόσβαση) λόγω της λιμνούλας που δημιουργείται.
Όλα αυτά να τα ανεχτεί ο δικαστής, ο υπάλληλος και ο επισκέπτης, με αρκετή δόση κατανόησης, λόγω των έργων της κατασκευής νέων δικαστηρίων και της αποκατάστασης των παλαιών.
Αυτό που εγώ δεν μπορώ να κατανοήσω είναι το γιατί ακόμη δεν έχουν κατασκευαστεί, έστω και πρόχειρες, τουαλέτες στο χώρο. Ένα σωρό κόσμος στοιβάζεται καθημερινώς στις αίθουσες και είναι αναγκασμένος να καθίσει εκεί επί ώρες. Άνθρωποι φορές ανήμποροι, με προβλήματα υγείας, γυναίκες και όλος ο υπόλοιπος κόσμος, κάποτε θα χρειαστούν λίγη … ανακούφιση! Δεν είναι δυνατόν να γίνονται πρόχειρες τουαλέτες οι τοίχοι του γιαπιού και οι υπαίθριοι χώροι. Δεν είναι δυνατόν να ψάχνεις απελπισμένα ένα χώρο και να μη βρίσκεις. Καφενεία δεν υπάρχουν γύρω, καταστήματα επίσης άρα…
Το νέο δικαστικό μέγαρο δεν φαίνεται να τελειώνει σύντομα. Ούτε τριτοκοσμικές δεν είναι οι συνθήκες που επικρατούν στα υπάρχον. Έλεος! Κάποιος αρμόδιος ας κάνει επιτέλους κάτι !


ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΤΗΝ ΠΑΡΤΙΔΑ !

Σκηνικό στην Κεντρική Πλατεία της Λευκάδας. Ένα πολυτελές αυτοκίνητο είναι παρκαρισμένο, μεσημεράκι, μπροστά στον Άγιο Σπυρίδωνα. Ο δημοτικός αστυνομικός αντιλαμβάνεται την παράβαση και, προτού γράψει την κλήση, σφυρίζει για να ειδοποιήσει τον παραβάτη. Τότε από γειτονικό κατάστημα ο ιδιοκτήτης του Ι.Χ σηκώνει το χέρι του φωνάζοντας.
- Να τελειώσω την παρτίδα!
Τάβλι έπαιζε ο άνθρωπος και ο αστυνομικός πήγε να του χαλάσει τη διασκέδαση, ο … αφιλότιμος!
Το γεγονός μου μετέφερε φίλη και είμαι σίγουρος για την αλήθεια του. Άλλωστε πολλοί από τους θαμώνες των γειτονικών καταστημάτων αντελήφθησαν το γεγονός και … έπεσε το γέλιο της αρκούδας.
Το ερώτημα είναι αν έπρεπε να γελάσουν ή να λυπηθούν.
Το ερώτημα είναι αν έχουμε αντιληφθεί την «άρρωστη» νοοτροπία μας, τον «νεοπλουτίστικο» τσαμπουκά μας, την κακώς εννοούμενη μαγκιά μας.Για την ιστορία, ο αστυνομικός δεν περίμενε και ανάγκασε τον ταβλαδόρο να πάρει το αυτοκίνητό του και να φύγει. Στα πλαίσια πάντα μιας ανοχής και μιας κατανόησης που φορές είναι λογική μα θαρρώ πως στην περίπτωσή μας το τάβλι θα έπρεπε να είχε πληρωθεί ακριβά…

22/9/2009

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΑ: Μας δροσίζουν ή μας …καίνε;

Η θερμή περίοδος του καλοκαιριού (όπως και το καλοκαίρι), μας τελείωσε. Ζέστη βεβαίως υπάρχει ακόμη και η υπερβολική υγρασία την κάνει πολλές φορές αβάσταχτη. Από το γεγονός αυτό μέχρι την υστερία που μας έχει πιάσει τα τελευταία χρόνια με τα κλιματιστικά, η απόσταση είναι τεράστια.
Όπου κι αν πας, δουλεύει ένα κλιματιστικό… Στην αγορά, στις υπηρεσίες, στα αυτοκίνητα, παντού. Κάποιοι, βέβαια, το χρειάζονται για λόγους υγείας και κάποιοι άλλοι το θεωρούν απαραίτητο για τη δουλειά τους ( π.χ. συντήρηση τροφίμων).
Όμως, στους υπόλοιπους χώρους, γιατί πρέπει να καίει ασταμάτητα ακόμη και με 30 βαθμούς μόνο εξωτερική θερμοκρασία;




Συνέπειες


Ο αέρας του αναπνέει κάθε άνθρωπος είναι πολύ σημαντικός για την υγεία και την ευεξία του. Οι δυσμενείς συνέπειες για την υγεία από τη χρήση, αλλά κυρίως από την κατάχρηση των κλιματιστικών, είναι μάλλον σε όλους γνωστές: άσθμα, δύσπνοια, αλλεργίες, ερεθισμοί, ισοθερμικό σοκ, νόσος των Λεγεωνάριων. Αλλά και ένας απλός κεφαλόπονος ή ένα “πιάσιμο” στους ώμους αρκεί για να χαλάσει η διάθεση. Από την άλλη, είναι και οι συνέπειες που αφορούν το περιβάλλον: αισθητική υποβάθμιση, θόρυβος, εκπομπή θερμότητας, ανάπτυξη οσμών και μικροοργανισμών στους εσωτερικούς χώρους και ενεργειακή σπατάλη.

Άρρωστα κτίρια

Στη σημερινή εποχή ο περισσότερος χρόνος των ανθρώπων περνάει σε εσωτερικούς χώρους. Η παρουσία του κλιματισμού δημιουργεί συνθήκες από πλευράς θερμοκρασίας και υγρασίας για τον άνθρωπο, αλλά πολλές φορές δημιουργεί και προβλήματα τα οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.
Το σύνδρομο των «άρρωστων κτιρίων» είναι πραγματικό, το ίδιο και οι συνέπειες
Ένα κτίριο είναι "άρρωστο" όταν δημιουργεί διάφορα προβλήματα υγείας σε αυτούς που εργάζονται ή κατοικούν σε αυτό. Πονοκέφαλοι, ζαλάδες, έντονη αίσθηση κούρασης, ερεθισμοί και αλλεργίες είναι μερικά από τα συμπτώματα που εμφανίζουν οι χρήστες «άρρωστων κτιρίων».

Ο αέρας στους κλειστούς χώρους είναι πιο μολυσμένος απ' ότι έξω

Σύμφωνα με πανεπιστημιακές έρευνες σε όλο τον κόσμο, ο αέρας στους επαγγελματικούς εσωτερικούς χώρους είναι περισσότερο μολυσμένος απ' ότι o εξωτερικός και σε αυτό συμβάλλουν κατά κύριο λόγο οι αεραγωγοί κλιματισμού. Μάλιστα σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις ο εσωτερικός αέρας είναι 100 φορές πιο μολυσμένος από τον εξωτερικό Ο εσωτερικός αέρας μπορεί επιβαρυνθεί με διάφορους τρόπους όπως χημικούς παράγοντες (καπνός, καθαριστικά, φωτοτυπικά, Η/Υ κ.λ.π), πολύ υψηλή ή πού χαμηλή θερμοκρασία και σχετική υγρασία, βιολογικοούς παράγοντες (συγκέντρωση βακτηρίων) κ.α.
Οι αεραγωγοί αποτελούν τους πνεύμονες κάθε κεντρικού συστήματος ψύξης και θέρμανσης. Παρ' όλα αυτά, δεν αποτελούν μέρος των εργασιών συντήρησης, ακόμη και όταν γίνεται αντικατάσταση των μηχανημάτων ή των φίλτρων. Έτσι, οι πνεύμονες του συστήματος παραμένουν ακάθαρτοι συγκεντρώνοντας ρύπους, μικρόβια κ.λ.π, τα οποία ανακυκλοφορούν σε όλο το κτίριο μαζί με τον αέρα κλιματισμού με επικίνδυνες συνέπειες (αλλεργίες, ιώσεις, πονοκεφάλους κ.λ.π).
Οι βρώμικοι αεραγωγοί είναι το ιδανικότερο μέρος για την αναπαραγωγή μούχλας, βακτηρίων και άλλων μικροοργανισμών.
Οι επιπτώσεις ενός κακοσυντηρημένου κλιματιστικού στην υγεία δεν είναι τόσο ευχάριστες ιδιαίτερα για τις ευπαθείς ομάδες, όπως οι χρόνια νοσούντες, ηλικιωμένοι. Αν υπάρχουν διαφυγές σε κλιματιστικά συστήματα, κυρίως αυτά που λειτουργούν σε δημόσιους χώρους ή χώρους εργασίας, υπάρχει κίνδυνος να αναπτυχθούν μικρόβια, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν ακόμα και σοβαρή αναπνευστική λοίμωξη, όπως η γνωστή ασθένεια των κλιματιστικών, η νόσος των λεγεωνάριων.

H νόσος των λεγεωνάριων

H νόσος των λεγεωνάριων περιγράφηκε για πρώτη φορά πριν από μερικές δεκαετίες στις HΠA με την εμφάνιση μαζικών κρουσμάτων πνευμονίας σε ένα ξενοδοχείο. Πήρε το όνομά της επειδή εκδηλώθηκε σε πρόσωπα που παρευρέθησαν σε μια αμερικανική συγκέντρωση Λεγεώνων στη Φιλαδέλφεια το 1976, στην οποία προσεβλήθησαν 221 άτομα, εκ των οποίων τα 34 απεβίωσαν. Tότε ανιχνεύθηκε το μικρόβιο λεγιονέλλα, το οποίο είχε μολύνει τα κλιματιστικά μηχανήματα.
H μετάδοση της νόσου γίνεται μέσω εισπνοής ή εισρόφησης μικροσταγονιδίων ύδατος που περιέχουν τον μικροοργανισμό, ενώ μέχρι σήμερα δεν έχει τεκμηριωθεί η μετάδοσή του από τον ασθενή σε άλλη άτομα. H εμφάνιση της νόσου μπορεί να προληφθεί με τον κατάλληλο σχεδιασμό, τη συντήρηση και την απολύμανση των διαφόρων υδραυλικών συστημάτων νερού όπως τα δίκτυα ύδρευσης μεγάλων κτιρίων, καθώς και κλιματιστικών που λειτουργούν με νερό.





Άλλα νοσήματα

Άλλα νοσήματα που μπορεί να προσβάλλουν τους πνεύμονες λόγω κακής συντήρησης των κλιματιστικών μονάδων είναι η εξωγενής αλλεργική κυψελίτιδα ή βρογχιελίτιδα, που εκδηλώνονται με έντονο βήχα και δύσπνοια και αντιμετωπίζονται με χορήγηση οξυγόνου και κορτιζόνης, ενώ συνήθως ο ασθενής χρειάζεται να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Σε ότι αφορά στους ασθενείς που πάσχουν από βρογχικό άσθμα ή χρόνια βρογχίτιδα μπορεί να παρουσιάσουν παρόξυνση της νόσου, σε περίπτωση που εκτεθούν σε κακοσυντηρημένα κλιματιστικά, ενώ είναι παρατηρημένο ότι η εισπνοή πολύ κρύου αέρα μπορεί να προκαλέσει ασθματικό παροξυσμό ή ακόμα και σε όσους έχουν προδιάθεση για βρογχική υπεραντιδραστικότητα.
Άλλες παρενέργειες ενός κακού, ανθυγιεινού κλιματισμού είναι οι ψύξεις που εκδηλώνονται με νευραλγίες και μυικούς σπασμούς στον αυχένα, τον θώρακα ή το πρόσωπο.
Οι παθήσεις από αλλεργικές ρινίτιδες ξεπερνούν το 28% του πληθυσμού (ενώ πριν 25 χρόνια αφορούσαν το 6-7%) και οφείλονται στο σύγχρονο τρόπο ζωής, στη μόλυνση του περιβάλλοντος και τις κλιματικές αλλαγές. Ιδιαίτερα τα κλιματιστικά μηχανήματα και ο κακός κλιματισμός στα κλειστά κτίρια προκαλούν βλάβη στο ρινικό επιθήλιο και δυσχεραίνουν την αναπνοή. Καταστρέφουν δε σε σημαντικό βαθμό τον φυσιολογικό μηχανισμό φίλτρου της ρινικής αναπνοής.
Παράλληλα, τελευταία έρευνα έδειξε ότι το 32% των Ελλήνων πάσχουν από στραβό ρινικό διάφραγμα το οποίο με τη σειρά του δυσχεραίνει σε μεγάλο βαθμό την αναπνοή.


Η λύση: Καθαροί αεραγωγοί για καθαρό αέρα

Σε όλα τα σύγχρονα κτίρια προβλέπεται η είσοδος φρέσκου αέρα με αντίστοιχο ποσοστό εξαερισμού μέσω αεραγωγών, γιατί η τάση είναι να μην υπάρχουν ανοιγόμενα παράθυρα τουλάχιστον σε κτίρια γραφείων.
Αυτό δημιουργεί την ανάγκη τοποθέτησης αποτελεσματικών φίλτρων τα οποία πρέπει να καθαρίζονται ή να αλλάζονται τακτικά γιατί αλλιώς δημιουργείται μεγάλη πτώση πίεσης στο δίκτυο. Η εργασία της αλλαγής φίλτρων όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποκαθιστά τον πλήρη καθαρισμό των αεραγωγών, ο οποίος είναι αναγκαίος για τη λύση του προβλήματος
Το σύνδρομο των "άρρωστων" κτιρίων και τα πραγματικά υψηλά κόστη μπορούν να προληφθούν.
Χρησιμοποιώντας τον απαραίτητο εξοπλισμό και τη σωστή τεχνική μέθοδο, οι τεχνικοί είναι σε θέση να καθαρίσουν και να αποκαταστήσουν πλήρως το σύστημα αεραγωγών οποιασδήποτε επιχείρησης.

Να προσαρμοστούμε

Είναι γεγονός ότι η σύγχρονη τεχνολογία είναι σε θέση να μας προσφέρει ένα «καθαρό» κλιματιστικό , όπως είναι και σε θέση να μας προσφέρει τα μέσα για μια πολύ καλή συντήρηση του κλιματιστικού μας. Σκεφτείτε για λίγο όμως πριν απαντήσετε στα απλά ερωτήματα που σας θέτω:
► ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΚΑΛΑ ΚΑΘΑΡΙΣΑΤΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Η ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΑΣ;
► ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΑΤΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΣΑΣ;


Η προσαρμογή του είδους μας πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά. Οι προβλέψεις μιλούν για κλίμα ιδιαίτερα ξηρό και θερμό στη χώρα μας. Δεν είναι, λοιπόν, δυνατόν να οχυρωνόμαστε μέσα στα κλιματιζόμενα σπίτια μας και να μη μπορούμε να υποφέρουμε την εξωτερική θερμοκρασία, κάτω από τέτοιες συνθήκες.
Άλλωστε οι ζέστες και τα κρύα δεν είναι φαινόμενο της εποχής μας. Περάσαμε πολύ μεγάλους καύσωνες χωρίς τη βοήθεια κλιματιστικών και τα καταφέραμε. Αν δεν προσαρμοστούμε, θα καταντήσουμε να θεωρούμε καύσωνα ακόμη και τους 25 βαθμούς Κελσίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις που μπορούν να μας βοηθήσουν σε αυτή την απαραίτητη προσαρμογή.
Τα φυσικά υλικά είναι μονωτικά και συμβάλλουν στο δροσισμό όπως αποδεικνύεται εξάλλου από τις παραδοσιακές μεθόδους οικοδόμησης σε πολύ θερμότερες χώρες από τη δική μας.
Κυρίως, όμως, να συνειδητοποιήσουμε τα λάθη που μας οδήγησαν σε ένα πρόβλημα που διαρκώς διογκώνεται και παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και να βοηθήσουμε κάνοντας μια πολύ απλή κίνηση. Πατάμε ένα κουμπί και κλείνουμε το κλιματιστικό, τουλάχιστον τώρα που οι θερμοκρασίες δεν είναι ακραίες.

14/9/2009

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Μια αποχαιρετιστήρια επιστολή

Είναι χρήσιμο το διαδίκτυο, αν φυσικά το χρησιμοποιείς σωστά. Έχω βρει απίστευτα πράγματα που άλλες εποχές θα έπρεπε για τα ίδια να ψάχνω ημέρες σε βιβλιοθήκες, με αμφίβολα αποτελέσματα. Κάποιες φορές, ψάχνοντας κάτι, πέφτεις σε κάτι άλλο που σου κάνει εντύπωση και… το ψάχνεις περισσότερο.
Το σημαντικότερο είναι πως με τα «φλασάκια» διακινείται εύκολα και γρήγορα υλικό μεταξύ φίλων και ευχαρίστως μοιράζεσαι όμορφα κείμενα.
Κάνω τόση εισαγωγή, γιατί το κείμενο που θα σας παρουσιάσω σήμερα μου το έδωσε σήμερα ο φίλος και συνάδελφος Νίκος. Ένα εντυπωσιακό κείμενο που χωρίς δεύτερη σκέψη θέλησα να μοιραστώ μαζί σας.
Είναι μια αποχαιρετιστήρια επιστολή η πατρότητα της οποίας δεν είναι τόσο ξεκάθαρη. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι εστάλη από τον συγγραφέα ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ στους φίλους του, σε μια περίοδο που είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας (καρκίνος στους λεμφαδένες).
Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται πως η επιστολή έχει σταλεί σε εφημερίδα, από κάποιον JOHNNY WELCH, και ότι από λάθος αποδόθηκε στον νομπελίστα συγγραφέα.
Ισχυρίζονται άλλοι πως την απήγγειλε ένας ηθοποιός που έπαιζε κουκλοθέατρο.

Σε κάθε περίπτωση, όποιος και αν την έγραψε, έδωσε ένα καταπληκτικό κείμενο το οποίο καλό είναι, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, να το διαβάζουμε συχνά και, θα έλεγα, να το κάνουμε κτήμα μας.

Μόλις περάσαμε ή περνούμε τις τελευταίες ημέρες μιας «τουριστικής» περιόδου στην οποία κυριάρχησε η βρωμιά, το «άρπα κόλλα» και η κερδοσκοπία.

Προχωρούμε σε ημέρες εκλογών, με ένα πολιτικό επίπεδο και μια αντιπαράθεση, μεταξύ των δύο «μονομάχων» κυρίως, που μόνο πολιτική δεν είναι. Θα βομβαρδιστούμε από τόσες μπούρδες και τόσες ανακρίβειες , τόσα ΘΑ και τόση «προοπτική» παραδείσων, που θα χρειαστούμε στιγμές χαλάρωσης. Θα ζήσουμε τηλεοπτικές αναμετρήσεις , παράθυρα και θα μας κάνουν πλύση εγκεφάλου πληρωμένοι «κοντυλοφόροι», έτσι που στο τέλος θα κινδυνεύσουμε να ξεχάσουμε το νόημα της πραγματικής ζωής.

Απολαύστε την επιστολή φίλες και φίλοι (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου) και συγχωρήστε μου τα παραπάνω. Δεν είμαι δα και εντελώς αμέτοχος…



Η επιστολή


Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως να έλεγα όλα αυτά που
σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτά που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε
λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι
κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα
ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.
Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.
Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.
Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!

Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.
Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Να λες πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.
Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα «σ’ αγαπώ» και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει και άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.
Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, καν΄ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν
έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για
ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να
κάνεις πράξη μια επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγγνώμη», «συγχώρεσε με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ» κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.

Για την αντιγραφή
Μάρκος Νικητάκης
8/9/2009

ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ…

Το τρελοκομείο που λέγεται Λευκάδα το καλοκαίρι (και ειδικά Ιούλιο και Αύγουστο) δεν αντέχεται. Αποτελεί τον ορισμό της τρέλας και του παρανοϊκού, είναι το μαρτύριο του ήρεμου ανθρώπου, κατάντησε το βασανιστήριο των κατοίκων της, είναι το άκρον άωτον της ταλαιπωρίας και αποτελεί ένα μέτρο αντοχής.

Αν αντέξεις τούτη την πόλη (και το νησί γενικότερα) Ιούλιο και Αύγουστο, ε! τότε δεν φοβάσαι Χάρο…

Δεν ξέρω αν με αυτά που γράφω εκφράζω τον μέσο πολίτη μα από τις συζητήσεις μου έχω καταλάβει ότι, όσο υπερβολικός και να γίνω, δεν θα καταφέρω να περιγράψω την κατάσταση.
Δεν μπορώ στα αλήθεια να καταλάβω πως ένας μέσος άνθρωπος αποφασίζει να έρθει σε τούτο τον τόπο για τις διακοπές του.
Είναι πανέμορφος, σύμφωνοι. Έχει εκπληκτικές ακτές, βεβαίως. Έχει μοναδικό φυσικό περιβάλλον (μέχρι στιγμής έτσι;), δεν χωρά αμφιβολία. Όμως…
Η γέφυρα έχει καταντήσει σαν τα φανάρια. Ο οδηγός φορές μετράει πόσες φορές άνοιξε η γέφυρα ίσαμε να καταφέρει να περάσει απέναντι ή το χειρότερο να έρθει από απέναντι. Η αναμονή, ότι ώρα και να φτάσεις στο νησί, ξεπερνά το μισάωρο μέσα στο λιοπύρι. Είναι φορές που η ουρά των οχημάτων φτάνει πιο πέρα από τον Άγιο Αντώνιο!
Είναι φανερό πως, αν θέλουμε να μιλάμε για μέλλον, θα πρέπει ΑΜΕΣΑ να δρομολογηθεί ΝΕΑ ΕΙΣΟΔΟΣ στο νησί και δεν μιλώ για τις κάθε είδους προεκλογικές υποσχέσεις, γιατί βαρέθηκα τόσα χρόνια να βλέπω πρωτοσέλιδα εφημερίδων για το θέμα και την άμεση λύση του.

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΣΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ! Δεν αντέχει ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΔΡΟΜΟΣ τα χιλιάδες αυτοκίνητα που μπαινοβγαίνουν, δεν αντέχουν οι κάτοικοι τόσο θόρυβο και τέτοιο καθημερινό μποτιλιάρισμα.

Ο μοναδικός δρόμος - είσοδος του νησιού, η Γολέμη, έχει καταντήσει αδιάβατη. Κατά μέσο όρο σε ώρες αιχμής χρειάζεσαι 10 -15 λεπτά για να φτάσεις από τον Πόντε ίσαμε το πάρκιγκ. Βλέπετε πέρα από την τρελή κίνηση υπάρχουν και οι ασυνείδητοι οδηγοί, οι … μάγκες και οι ηλίθιοι. Δεν ξέρω σε πια κατηγορία να συμπεριλάβω όσους διπλοπαρκάρουν για να πιούν τον καφέ τους αδιαφορώντας για τα προβλήματα που δημιουργούν, ευχαρίστως όμως, αν είχα την εξουσία, θα τους βούταγα το αυτοκίνητο στη θάλασσα για να … δροσιστεί.
Το πάρκιγκ της ανατολικής παραλίας είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ εδώ και χρόνια μα τον Αύγουστο το να προσπαθήσεις να παρκάρεις σε αυτό είναι και ρίσκο και λαχείο. Εδώ θα δεις τι σημαίνει συμπεριφορά οδηγών, εδώ θα διαπιστώσεις την αδιαφορία της δημοτικής αρχής για το θέμα, εδώ θα καταλάβεις ότι η Τροχαία κλείνει τα μάτια σε εξόφθαλμες παραβιάσεις κάθε κανόνα οδικής και όχι μόνο συμπεριφοράς. Η μοναδική είσοδος στο πάρκιγκ τον περισσότερο καιρό είναι κλεισμένη από αυτοκίνητα, διάδρομος δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια, οι οδηγοί παρκάρουν όπου τους βολεύει με αποτέλεσμα όσοι έχουν παρκάρει εσωτερικά να τραβούν λοταρία για το αν καταφέρουν να βγουν. Δεν θα μιλήσω για την κατάσταση του χώρου (όπως και αυτού στον ΟΤΕ) γιατί μιλώ τόσα χρόνια σε «ώτα μη ακουόντων»…
Στους δρόμους της παραλίας το αδιαχώρητο. Δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν έχει απαγορευτεί το παρκάρισμα τουλάχιστον πάνω στον Πόντε !!!, δεν μπορώ να καταλάβω την ανοχή των αρμοδίων για το παρκάρισμα καταμεσής του δρόμου, στον κύκλο και στο τρίγωνο (που κατασκευάστηκαν για να αποφευχθεί το παρκάρισμα), δεν μπορώ να καταλάβω την ανοχή στο διπλοπαρκάρισμα ακόμη και απέναντι ή δίπλα στο Αστυνομικό τμήμα, όχι για να πεταχτεί ο οδηγός δυο λεπτά κάπου, που εν πάσει περιπτώσει είναι κατανοητό, μα για να πιει τον καφέ του, μη και κουραστεί στον ποδαρόδρομο αν παρκάρει κάπου μακριά…Δεν μπορώ, τέλος, να καταλάβω τον τσαμπουκά των οδηγών των τουριστικών λεωφορείων, που επιμένουν, πέρα από κάθε λογική και με την ανοχή των αρχών, να παρκάρουν στο δρόμο μπροστά στο ηρώο.
Η δυτική παραλία αποτελεί «κράτος εν κράτει», για τους μαγαζάτορες που λειτουργούν σε αυτήν. Πεζοδρόμιο δεν υπάρχει ούτε στην πιο τρελή φαντασία του δημάρχου και της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ας πήραν την «ιστορική» απόφαση, στο δημοτικό συμβούλιο (χρήζουν ψυχανάλυσης σίγουρα όσοι την ψήφισαν επειδή πίστευαν ότι θα λειτουργήσει), να κάνουν πεζοδρόμιο το χώρο από την κίτρινη γραμμή στα πλακάκια μέχρι τα πατάρια των καταστημάτων. Για άλλη μια φορά μια απόφαση χάδι, για άλλη μια φορά μια απόφαση – άλλοθι για τα μάτια του κόσμου.
Για το βράδυ να μη μιλήσω καθόλου. ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ έχει τραπεζοκαθίσματα, στα περισσότερά του σημεία. Τον ενοικιάζουν κύριε δήμαρχε μου και κύριοι του Λιμενικού Ταμείου ή αυθαιρετούν; Αν δεν τον ενοικιάζουν πια είναι τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν και ποιες οι άλλες κυρώσεις; Αν τον ενοικιάζουν με ποιο δικαίωμα ένας ολάκερος δρόμος δίδεται βορά στο κέρδος; Θαρρώ παραβαίνετε τα καθήκοντά σας και τους νόμους του κράτους σε κάθε περίπτωση.
Η ξύλινη γέφυρα, σήμα κατατεθέν της πόλης για πολλούς, παραμένει ασυντήρητη και στο μαύρο της το χάλι, για να φτάνει, με τις χιλιάδες φωτογραφίες, σε ολόκληρο τον κόσμο η τσαπατσουλιά και η κακομοιριά μας.
► Οι καταστηματάρχες της παραλίας και όχι μόνο έχουν ασυλία με τα σκουπίδια. Δεν καταδέχονται να πάνε τις σακούλες τους στους κάδους όπως οι υπόλοιποι κάτοικοι, μη και περπατήσουν οι υπάλληλοι εκατό μέτρα και κουραστούν. Αφήνουν (οι περισσότεροι) τα σκουπίδια τους έξω από τα μαγαζιά τους για να τα περιμαζέψουν από εκεί, μετά την επιδρομή από τις γάτες ίσως και με όποιο αποτέλεσμα έχουν κάποιες σκισμένες σακούλες…
Γιατί κύριε δήμαρχε;
Εμείς που περπατάμε διακόσια τόσα μέτρα για να πάμε στον κάδο είμαστε δεύτερης κατηγορίας πολίτες;
Ε! λοιπόν θα αφήνω και εγώ τα σκουπίδια μου έξω από την πόρτα μου και αν δεν περισυλλέγονται θα καταφύγω στις αρμόδιες αρχές. Πληρώνω και εγώ δημοτικά τέλη και τέλη καθαριότητας θαρρώ…
Και κάτι άλλο. Οι περισσότερες σακούλες ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΑ ΥΛΙΚΑ. Γιατί κύριε αντιδήμαρχε τόσο γυαλί, τόσο αλουμίνιο και τόσο πλαστικό να πηγαίνουν τη χωματερή; Γιατί να μαζεύω εγώ και ο κάθε πολίτης σπυρί - σπυρί τα ανακυκλώσιμα και τα μαγαζιά να τα ρίχνουν στη χωματερή;
Είναι οικολογική συνείδηση αυτή που έχετε και εσείς και ορισμένοι καταστηματάρχες; Πως περηφανεύεστε για τα αποτελέσματα της ανακύκλωσης όταν δεν βλέπετε το οφθαλμοφανές και δεν κάνετε το αυτονόητο;




► Η πόλη μύριζε όλο το καλοκαίρι σκατουλίλα. Φταίει η αποκατάσταση του ΧΑΔΑ, φταίει η εκσκαφή για το διοικητήριο, φταίει που οι κάδοι παραμένουν άπλυτοι για χρόνια,

Φταίει το κακό το ριζικό μας;
Φταίει ο Θεός που μας μισεί;
Φταίει το κεφάλι το κακό μας;
…………………………………..
ποιος φταίει…, ποιος φταίει…
κανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το πε ακόμα…


Δημοτική τουαλέτα δεν υπάρχει πουθενά! Είναι αδιανόητο στον αιώνα που ζούμε, οι χιλιάδες επισκέπτες να καταφεύγουν στα δέντρα του, ο Θεός να το κάνει, πάρκου ή στην καλύτερη περίπτωση, στα γύρω καφενεία. Είναι απαράδεκτο ηλικιωμένοι άνθρωποι που κατεβαίνουν από τα χωριά, στον Άγιο Μηνά ή στο Μαρκά π.χ. να ψάχνουν απελπισμένα ένα χώρο «ανακούφισης». Είναι ντροπή να σε ρωτούν τουρίστες που υπάρχει τουαλέτα και να σηκώνεις με νόημα τους ώμους σου ή να κατεβάζεις το κεφάλι και να ντρέπεσαι να τους απαντήσεις.

Οι παραλίες τελούν υπό κατάληψη.
Η υπέροχη ακτή που λέγεται Κάθισμα έγινε, για άλλη μια φορά, βορά στα χέρια καταπατητών, κερδοσκόπων και μεροκαματιάρηδων, πώς να ξεχωρίσεις ποιος είναι ποιος…
Εφτά με οκτώ ευρώ η ξαπλώστρα, ανεξέλεγκτος ο αριθμός τους, απόδειξη δεν κόβεται, βάλτε με το νου σας… Δούλευε φουκαρά στην οικοδομή και στα χωράφια για να βγάλεις σε ένα χρόνο (αν τα βγάλεις) όσα αυτοί σε ένα μήνα…Άντε νέε μου, πάρε δέκα πτυχία και δεκαπέντε μεταπτυχιακά, μάθε κάμποσες ξένες γλώσσες, φτάσε στα όρια της παράκρουσης, για να καταφέρεις να βρεις δουλειά ανασφάλιστη και των 600 ευρώ…
Ο δήμος της Λευκάδας θα κάνει δημοπρασία λέει, για να αποφασίσει σε ποιόν θα παραχωρήσει χώρο για ξαπλώστρες και ομπρέλες. Τελείωσε ο Αύγουστος, θαρρώ κατά το χειμώνα θα προχωρήσει ο διαγωνισμός. Υπάρχουν και οι Αλκυονίδες ημέρες άλλωστε…Υπάρχουν και οι εκλογές και κάθε απόφαση κάνει τζιιιζ! Δυο χρόνια δεν έχει εισπράξει δραχμή από τις παραλίες…
Ξύλο που θέλουμε όλοι μας…
► Μιας και αναφέρθηκα στο Κάθισμα. Τι γίνεται αλήθεια με τον περίφημο περιφερειακό του Καλαμιτσίου; Τι μαγειρεύεται τόσα χρόνια και γιατί δεν προχωρεί; Ποια συμφέροντα, θεμιτά ή όχι, αλλάζουν τις μελέτες και στενεύουν (στα χαρτιά πάντα γιατί έργο δεν βλέπω να γίνεται) ένα δρόμο τόσο αυτονόητα απαραίτητο; Ως πότε τούτο το χωριό θα στριμώχνεται και θα πνίγεται (όπως και η Εξάνθεια) από τον ένα και μοναδικό στενό δρόμο του; Τι σόι τουρισμό θα αποκτήσει με τέτοιες συνθήκες;
Οι παραλίες δεν καθαρίζονται. Για να βρεις κάδο σε παραλία πρέπει να κρατάς κιάλια, για να βρεις πλαστικό μπουκάλι, πάμπερ, τενεκεδάκι, προφυλακτικά, σύριγγες, καρπουζόφλουδες, αποτσίγαρα και ότι άλλο φανταστείς, αρκεί να ρίξεις μια ματιά. Το τεράστιο θέμα είναι ότι ούτε αυτοί που ζουν από τις παραλίες καθαρίζουν το… «μαγαζί τους»!!! Το τεράστιο πρόβλημα είναι ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΙΔΕΙΑ όλοι μας και το χειρότερο ότι, όταν βλέπουμε το βρωμιάρη, δεν του κάνουμε καμιά παρατήρηση μπας και τον … προσβάλουμε!
Οι δρόμοι, κυρίως οι αγροτικοί και περιφερειακοί είναι ένας απέραντος σκουπιδότοπος. Όσο είναι Άνοιξη το πρόβλημα το κρύβουν τα χορτάρια. Όταν τα χορτάρια στις άκριες των δρόμων κοπούν, εμφανίζονται κάποια άνθη που λέγονται πλαστικά μπουκάλια και ποτήρια. Μάτσα – μάτσα, χρωματιστά ή όχι αποτελούν σπάνιο θέαμα και σαν τέτοιο δεν τολμά κανένας δήμαρχος να το στερήσει από τούς επισκέπτες…
Η αισθητική του τόπου έχει φτάσει στο κόκκινο. Δεν υπάρχει μέτρο, δεν υπάρχει κανόνας, δεν υπάρχει έλεγχος. Ο καθένας χτίζει όπου και όπως τον βολεύει. Βγάλαμε από τα κοτέτσια τα κοκόρια και τις κότες για να βάλουμε τουρίστες !!!
Δεν ξέρω αν υπάρχουν νόμοι που δεν εφαρμόζονται ή απλώς δεν υπάρχει σχέδιο και κανόνας, αδερφέ μου όμως ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ!

Το νησί έχει βαριά βιομηχανία τον τουρισμό, έτσι, καλώς ή κακώς, διάλεξε να ζήσει, άρα ΟΦΕΙΛΕΙ να προσέχει το προϊόν που πλασάρει. Υπάρχει έστω και ένας λογικός άνθρωπος να υπερασπιστεί την αισθητική που έχει διαμορφωθεί στο τοπίο και στις κατασκευές; Υπάρχει έστω και ένας λογικός άνθρωπος να μας βεβαιώσει ότι, με το ρυθμό που καταστρέφουμε τον τόπο, θα έχουμε τουρισμό μετά από πέντε – δέκα χρόνια; Μιλώ για τουρισμό, όχι για επισκέπτες του Σαββατοκύριακου που το μόνο που αφήνουν είναι τα σκουπίδια τους…
Η παροχή υπηρεσιών δεν είναι δα και η καλύτερη. Οι λογής «αρπακολλατζήδες» κερδοσκόποι, καταστρέφουν με τη συμπεριφορά τους το μόχθο δεκάδων σωστών επαγγελματιών, οι οποίοι με τη σειρά τους δεν συνασπίζονται προκειμένου να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους. Η ένωση ξενοδόχων, οι εμπορικοί σύλλογοι και άλλα πρωτοβάθμια σωματεία θα έπρεπε θαρρώ να δέχονται τα παράπονα των επισκεπτών και να καταδιώκουν τους απαράδεκτους «συναδέλφους» τους.
►…
►…

Ας σταματήσω κάπου εδώ γιατί όσα και αν γράψω, (για το δήμο της Λευκάδας μόνο έτσι;) πάλι λίγα θα είναι. Έχω μόλις επιστρέψει από την μαγευτική ηρεμία του Καστού και θέλω να διατηρήσω την ηρεμία που κέρδισα εκεί.
Για τον Καστό, τις ομορφιές και τα προβλήματά του στο επόμενο σημείωμα. Ελπίζω…

28/8/2009