Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

Λ Α Κ Κ Ο Υ Β Ε Σ

Τα στραβά και ανάποδα στον τόπο μας είναι πολλά και όποιος θελήσει να τα καταγράψει θα … χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του. Θα κάνω μια προσπάθεια να αναφέρω, έξω από τα δόντια, όσα μου έρχονται στο μυαλό και επιφυλάσσομαι…

► Στην παραλία της πόλης, κατασκευάστηκε εδώ και χρόνια, μια ξύλινη γέφυρα που ενώνει την Άγγελου Σικελιανού με το τίποτα! Κόστισε ένα σωρό χρήματα και ομολογώ ότι ουδέποτε τη… χώνεψα! Αυτό βεβαίως δεν έχει να κάνει. Έγινε όπως έγινε, κόστισε όσο κόστισε, σε κάθε περίπτωση είναι γεγονός. Στο κεντρικότερο σημείο της πόλης βρίσκεται. ΚΑΝΕΝΑΣ αρμόδιος δεν βλέπει τα χάλια της; Κανένας δεν βλέπει ότι κινδυνεύει να καταστραφεί έτσι όπως παραμένει ασυντήρητη; ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ, μπροστά στο μεγάλο κόστος κατασκευής της, μια στοιχειώδης συντήρηση; ΠΟΣΟ;

► Στον κόμβο του νέου δρόμου προς Μαρίνα, βάλαμε όλο το καλοκαίρι, με την μεγάλη κυκλοφορία, αυτόματο πιλότο και κάναμε δέηση στη Κυρά Φανερωμένη, να μας σώσει από τα ατυχήματα. (Το ίδιο στον κόμβο απέναντι από το DIA, στο Καλιγώνι και αλλού). Γιατί τόση προχειρότητα; Δώσαμε ένα δρόμο στην κυκλοφορία, στην αρχή χωρίς διαγραμμίσεις και σήμανση, μετά χωρίς κυκλοφοριακή ρύθμιση και στο αλλαλούμ που επικράτησε σηκώσαμε τα χέρια ψηλά. Στο δίπλα parking (ο Θεός να το κάνει) ξαφνικά, αρχές Αυγούστου, βάλαμε αναχώματα, για να σημαδέψουμε ένα δρόμο, που δεν ξέρουμε αν θα ανοίξουμε και πότε, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται Αυγουστιάτικα πολίτες και αυτοκίνητα. Γιατί τόση αυθαιρεσία; Γιατί τόση αδιαφορία για τους πολίτες; Μια στρώση πίσσα χάθηκε να βάλουμε σε αυτό το ρημάδι το «parking»; Βάζεις το αυτοκίνητό σου καθαρό και το βγάζεις τίγκα στη σκόνη και τη βρωμιά. Λίγο μπάζωμα στις λακκούβες; Τώρα με τις βροχές μιλάμε για παγίδες! (Έχω χάσει το μέτρημα, στο πόσες φορές έχω γράψει για το θέμα)!
Ψηφοφόροι παρκάρουν και εκεί κύριοι!

► Για να πας στον νέο παιδικό σταθμό στα Περιβόλια (πίσω από το SPRIDER) πρέπει να έχεις μαζί σου βατραχοπέδιλα και μάσκα. Δεν υπάρχει περίπτωση να διαβείς αλλιώς. Ο ανύποπτος επισκέπτης, σε περίοδο βροχής, πέφτει στη λούμπα του δρόμου και θέλει γερανό για να φύγει! Συνέβη πρόσφατα σε γονιό, που κατέστρεψε το αυτοκίνητό του σε λακκούβα 70 πόντων! Μετά το γεγονός, μπαζώθηκε μόνο ο ένας από τους τέσσερις δρόμους που περικλείουν τον Παιδικό Σταθμό. Γιατί τόση προχειρότητα; Δεν ήξεραν οι αρμόδιοι πότε ανοίγει ο Παιδικός Σταθμός ή θέλουν παρακάλια για να κάνουν το αυτονόητο; Μήπως, λέω μήπως, πρέπει να αρχίσουμε μια βιομηχανία μηνύσεων στο δήμο, μπας και βάλουν μυαλό;





Παιδικός - Κολυμβητήριο




► Εκεί στις παραλίες του νομού με τους κάμποσους κερδοσκοπούντες έχουμε ελέγξει αν υπάρχουν άδειες σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος; Ένα πουλάκι μου σφύριξε ότι κάποιοι, μερικοί εκ των οποίων το παίζουν και καμπόσοι και ηθικοί και προστάτες του τόπου, λειτουργούν παρανόμως και θησαυρίζουν. Αν το πουλάκι έχει δίκιο, για ποιο κράτος δικαίου μιλάμε; Αν συμβαίνει τέτοια αυθαιρεσία τόσα χρόνια, πόσοι και πόσοι, διαφορετικών ενδιαφερόντων και αρμοδιοτήτων, έχουν συμβάλει σε τούτα τα κουκουλώματα; Αν, λέω, έτσι;
Θα περιμένω νεότερα από το … πουλάκι που κάνει γύρες και ψάχνει και τα ξαναλέμε!

► Πριν καιρό ο δήμος Λευκάδας , αυθαιρετώντας, μπάζωσε το μονοπάτι (λαγκάδι) του Φρυνίου στη θέση «Πρώτη Στροφή». Μετά από καταγγελίες των κατοίκων, η νομαρχία ειδοποίησε το δήμο να αποκαταστήσει το χώρο και, αφού δεν συμμορφώθηκε, του επέβαλε πρόστιμο 10.000 ευρώ ( Έγγραφο 1772/9-5-2008). Τις προάλλες με τις βροχές, τα μπάζα έστρεψαν τα νερά στο δρόμο και κινδύνεψαν σπίτια. Ο δήμος, κατόπιν βροχής, έκανε απλώς ένα άνοιγμα για να φεύγουν τα νερά, χωρίς να αποκαταστήσει το λαγκάδι. Δεν αντιλαμβάνομαι τελικά, τι «καπετανάτα» έχουν σηκωθεί στο δημοτικό μέγαρο, που δεν καταλαβαίνουν από δίκαιο, περιβάλλον και ασφάλεια των κατοίκων μιας περιοχής.

► Ο Βιολογικός του Αγίου Νικήτα, «πνέει τα λοίσθια». Το πρόβλημα ενέσκηψε το καλοκαίρι, τότε που εγώ έγραφα για βόθρους (συγνώμη ξανά κύριοι για την άστοχη υπόθεση), και από τότε το πράγμα όσο πάει και χειροτερεύει. Ο δήμαρχος Λευκάδας, αν και καλά γνωρίζει και το έργο και το πρόβλημα, προσπαθεί να το αντιμετωπίσει με «ασπιρίνες». Βιάζεται γιατί οι «μεθυσμένοι», κατά τη έκφραση δημοτικού συμβούλου (οποία σοβαρότης), επαγγελματίες του Αγίου Νικήτα, ετοιμάζουν αγωγές.
Τούτη την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, γίνεται Δημοτικό Συμβούλιο με, ένα από τα θέματά του, το παραπάνω πρόβλημα. Από την πληροφόρησή μου, και έχω αξιόπιστη, το πάνε για συντήρηση τριών μόνο μηνών με προσφορές που δεν λύνουν το πρόβλημα, από το περιεχόμενό τους και μόνο. Αρκεί να σας πω ότι δεν θα τεθεί στο τραπέζι η προσφορά της κατασκευάστριας εταιρείας και οι άλλες είναι ασαφείς ως προς τον τρόπο συντήρησης και άρα, έτσι νομίζω, αναποτελεσματικές (Είναι φτηνές όμως και ως γνωστόν «η φτήνεια τρώει τον παρά» ). Θαρρώ πως δεν χρειάζεται σπουδή. Το πρόβλημα θέλει σωστή αντιμετώπιση για να μην προκληθεί ολοκληρωτική καταστροφή του έργου. Θα επανέλθω.

► Εκεί στις παραλίες μας (και όχι μόνο), έχουμε αντιληφθεί τι παραβάσεις γίνονται σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος; Η καταπατήσεις είναι στην ημερησία διάταξη και οφθαλμοφανέστατες. Όλοι το βλέπουν, όλοι το ξέρουν και η σιωπή πέφτει βαριά. Αν μια υπηρεσία πάει να κάνει τη δουλειά της, την εμποδίζουν με κάθε τρόπο, με κάθε πίεση και με κάθε κινδυνολογία. Οι υπάλληλοι πρέπει να έχουν μπάρμπα στην Κορώνη για να κάνουν τη δουλειά τους, γιατί αλλιώς τους έφαγε η μαρμάγκα, που σήκωσαν κεφάλι να αντιδράσουν στις ορέξεις των παρανομούντων. Το παράξενο είναι ότι κάποιοι κυβερνητικοί ή υπηρεσιακοί παράγοντες, βοηθούν τους καταπατητές στο θεάρεστο έργο τους, σε βάρος των αρμοδίων οργάνων, και μύτη δεν ματώνει. Να ρωτήσω γιατί ή θα με θεωρήσετε ανόητο;
Το παράξενο είναι ότι κάθε παραγοντίσκος του τόπου, αν δεν τον αφήσουν να κάνει το «θεάρεστο» έργο του, συκοφαντεί και δυσφημεί υπαλλήλους, που κάνουν τη δουλειά τους και, κάποια από τα ανώτερα στελέχη της (εκάστοτε) κυβέρνησης, χωρίς έλεγχο και έρευνα, τον δικαιώνουν αυθωρεί και παραχρήμα, τιμωρώντας τον «αναιδή».
Είναι βεβαίως γνωστό ότι η αυθαιρεσία είναι σε περίοδο ακμής. Φαντάζομαι ότι, επειδή τόσα και τόσα σκάνδαλα ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά και επί χρόνια, έχουμε «χοντροπετσιάσει» και θεωρούμε, αυτά που συμβαίνουν στο νησί, πταίσματα. Αυτό, δυστυχώς, είναι ΚΑΤΑΝΤΙΑ για την Ελληνική κοινωνία. Αυτό είναι ΝΤΡΟΠΗ για τη συντεταγμένη πολιτεία. Αυτό είναι ΟΝΕΙΔΟΣ για κάθε πολίτη που σέβεται πρώτα και πάνω από όλα τον εαυτό του.

► Μια και αναφέρθηκα στις παραλίες. Αλήθεια θα ξυπνήσει επιτέλους ο δήμος και θα καταλάβει ότι η επιχείρηση ομπρέλα και ξαπλώστρα μπορεί να του αποφέρει σημαντικά κέρδη; Σε άλλα μέρη της Ελλάδας έχουν στηθεί δημοτικές επιχειρήσεις στις παραλίες και εδώ ΔΕΝ ΝΟΙΚΙΑΖΟΥΜΕ καν τους χώρους στις παραλίες, που μας έχουν παραχωρηθεί από το δημόσιο για χρήση! Στην παραλία Κάθισμα, ο δήμος έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά, χάνοντας σημαντικά έσοδα, τη στιγμή που τόσοι επιτηδευματίες ζουν εκεί από τις ομπρέλες (που νοικιάζουν πανάκριβα και χωρίς πρόσθετες υπηρεσίες). Να κάνω προσπάθεια να εξηγήσω τι συμβαίνει ή θεωρείται αυτονόητο για όσους ξέρουν πρόσωπα και καταστάσεις; Ένα θα πω. Όποιος ανακατευτεί με το μοίρασμα θέσεων στην παραλία, χάνει κάμποσα …ψηφαλάκια ! «Απελθέτω λοιπόν το ποτήριον» και «γαία πυρί μιχθήτω»! Έγινα κατανοητός;22/9/2008

Υ. Γ. Χθες, 21 Σεπτεμβρίου, γιορτάζονταν η Διεθνής ημέρα Ειρήνης και η Παγκόσμια ημέρα Αλτσχάιμερ. Παράξενος και επικίνδυνος συνδυασμός, δεν νομίζετε; (Όχι! Δεν υπονοώ τίποτα!).

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ

Τώρα που το καλοκαίρι πέρασε και δεν κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε για αντιτουριστική συμπεριφορά και προβοκάτσια σε βάρος των επιτηδευματιών, ας πούμε μερικά πράγματα με το όνομά τους.
Είναι τοις πάσι γνωστό ότι η Λευκάδα διαθέτει όμορφη φύση και τις ωραιότερες παραλίες. Από το Κάστρο έως το Πόρτο Κατσίκι, από το Αγιοφύλι μέχρι τον Πόρο αλλά και στα νησιά, χιλιόμετρα όμορφης παραλίας περιμένουν κάθε καλοκαίρι τους λουόμενους, να απολαύσουν τον ήλιο και τη θάλασσα. Έως εδώ καλά. Όμως παραμένει καίριο το ερώτημα της ποιότητας των υπηρεσιών που προσφέρουμε, της καθαρότητας των παράκτιων περιοχών και των ακτών και βεβαίως της οικονομικής εκμετάλλευσης των επισκεπτών, ειδικά τον Αύγουστο.
Εξηγούμαι :

Οι παραλίες μας είναι ΒΡΩΜΙΚΕΣ

Με ευθύνη και των επισκεπτών βεβαίως οι οποίοι αφήνουν στην άμμο ότι μπορούν για να τη λερώσουν. Από πάνες μωρών, σακούλες πλαστικές, καρπουζόφλουδες (τις οποίες θάβουν εντέχνως), κουτιά αναψυκτικών, μπουκάλια νερού, μέχρι αποτσίγαρα και αποκαΐδια. Η οικολογική συνείδηση παραμένει ζητούμενο βεβαίως στην Ελλάδα όμως τι κάνουμε εμείς ως πολίτες και οι Αρχές του τόπου γι αυτό; Πόσες πινακίδες υπάρχουν, για να μας υπενθυμίζουν την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος, στις ακτές μας; Πόσοι κάδοι; Πόσοι έκτακτοι υπάλληλοι των δήμων ασχολούνται το καλοκαίρι με την καθαριότητα των ακτών; Πόσοι από τους επιτηδευματίες που ζουν από τις παραλίες ασχολούνται σοβαρά με την καθαριότητα του ίδιου τους του χώρου;
Τουαλέτες δεν υπάρχουν ΠΟΥΘΕΝΑ. Τα δέντρα και οι θάμνοι προσφέρουν καταφύγιο στους έχοντες ανάγκη προς δόξα του πολιτισμού μας.

Το νησί μας δεν είναι όσο καθαρό θα έπρεπε.

Πέρα από τη χωματερή της πόλης, που έχει καταστρέψει το δίαυλο, τα διβάρια και τις κοντινές ακτές, υπάρχουν δεκάδες ανεξέλεγκτες χωματερές παντού. Σε κάθε πλαγιά, σε κάθε ρεματιά, σε κάθε αλάνα. Κάθε οικόπεδο στην πόλη έχει καταντήσει χώρος εναπόθεσης απορριμμάτων.
Οι κάδοι, που στα χωριά είναι ελάχιστοι και στις παραλίες σχεδόν ανύπαρκτοι, έχουν να πλυθούν από την αγορά τους.
Ο Βιολογικός εξακολουθεί να εκβάλει στον δίαυλο, χωρίς τριτοβάθμιο καθαρισμό, πάει να πει μολύνοντας την πόλη και τις ακτές, ιδίως της ανατολικής πλευράς.
Η Αμμόγλωσσα έχει φτάσει στο απροχώρητο, περιορίζοντας την κυκλοφορία του νερού από την ανοιχτή θάλασσα στον κόλπο του Δραπάνου, άρα την ανανέωσή και τον καθαρισμό του, έχοντας επίπτωση και στην ανανέωση του γόνου στα διβάρια.
Δημόσιες τουαλέτες στην πόλη υπάρχουν μόνο στα προεκλογικά φυλλάδια των υποψηφίων δημάρχων.

Η Ανακύκλωση «παραστράτησε»

Έχουν γίνει κατά καιρούς μεγάλες προσπάθειες, από λίγους ανθρώπους δυστυχώς, προκειμένου η Ανακύκλωση να μπει στη ζωή μας, σαν ιδέα κατ’ αρχήν και σαν πραγματικότητα αργότερα. Η νομική υποχρέωση και μόνο, έτσι πιστεύω, ανάγκασε τους αρμοδίους να την υλοποιήσουν. Εξ αρχής βεβαίως φάνηκε η αδιαφορία τους για την επιτυχία της. Αν και, προς τιμήν του, ο κόσμος του νησιού αγκάλιασε την προσπάθεια, οι αρμόδιοι δεν έκαναν το κάτι παραπάνω που απαιτείται. Άδειαζαν αρκετούς ειδικούς κάδους, όταν ύστερα από μεγάλη καθυστέρηση τους τοποθέτησαν όλους, σε κλασσικά απορριμματοφόρα, με προορισμό τη χωματερή, δεν έκαναν καμιά σοβαρή προσπάθεια ενημέρωσης των δημοτών και, όταν έπαθε ζημιά το ειδικό απορριμματοφόρο, σχεδόν την εγκατέλειψαν. Οι υποσχέσεις ότι φορτηγό του δήμου θα μαζεύει τα ανακυκλώσιμα και θα τα αποθηκεύει έως ότου αποκατασταθεί η βλάβη του απορριμματοφόρου, γρήγορα ξεχάστηκαν. Δεκάδες μαρτυρίες έχω, ότι τα πρωινά του Αυγούστου οι μπλε κάδοι άδειαζαν στα κανονικά απορριμματοφόρα, για τη χωματερή φυσικά. Ωραία προπαγάνδα για τους δημότες έ! Μαζεύω με υπομονή χαρτιά, μπουκαλάκια και αλουμίνια, τα πηγαίνω στον ειδικό κάδο, για να δω τι; Να καταλήγουν στη χωματερή! Γιατί να συνεχίσω να το κάνω; Έτσι θα σκεφτεί ο απλός πολίτης, που δεν έχει ακόμη εμπεδώσει την αναγκαιότητα της Ανακύκλωσης, και δεν θα έχει άδικο ή κάνω λάθος; Λίγη συνείδηση κυριοι!

Οι υπηρεσίες που προσφέρουμε δεν είναι οι ενδεδειγμένες.

Τουρισμός δεν είναι μόνο έσοδα με την μέθοδο του «άρπα κόλλα». Τουρισμός δεν είναι μόνο να οικονομήσουμε από τις ομπρέλες, τις ξαπλώστρες, τα μπαρ και τις ταβέρνες, ενίοτε αισχροκερδώντας και επεκτείνοντας τον χώρο που μας παραχωρείται στο διπλάσιο. Τουρισμός είναι ο σεβασμός στον επισκέπτη, η ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές, η καθαριότητα και ο σεβασμός στο περιβάλλον.
Η καταπάτηση των ακτών από τους επιτηδευματίες, με ευθύνη βεβαίως των δήμων, πρέπει να σταματήσει. Κανένας νόμος, γραπτός ή άγραφος, δεν δίδει το δικαίωμα σε όποιον έχει επιχείρηση με πρόσβαση σε παραλία, να εμποδίζει, να απαγορεύει ουσιαστικά τη χρήση της, από μη πελάτες του.
Ποιος και γιατί έχει δώσει το δικαίωμα σε ορισμένους επιτηδευματίες να το παίζουν «νταβατζήδες» μιας έκτασης στη θάλασσα ενός δρόμου ή μιας περιοχής; Με ευθύνη ποιών αρχών δίδονται χώροι χωρίς κανένα προέλεγχο ή, μελλοντικό έστω, έλεγχο; Πως και γιατί ο δήμος δεν διασφαλίζει τα συμφέροντά του, ελέγχοντας την τήρηση των όρων, οικονομικών και άλλων, για τους χώρους που ενοικιάζει; (Αν κάποιους νοικιάζει, γιατί ούτε αυτό δεν έχει καταφέρει !). Πως παραδίδουμε τις ακτές μας, ελαφρά τη καρδία, στο έλεος της κερδοσκοπίας και του «ετσιθελισμού»; Ποιος βάζει πλάτες, και τι συμφέρον έχει, να διαιωνίζονται καταστάσεις που μόνο καλό δεν μας κάνουν;

Ο Πολιτισμός είναι στα κάτω του.

Μια τεράστια παράδοση στον πολιτισμό, κινδυνεύει να αποτελέσει παρελθόν. Ολοένα και περισσότερο δεχόμαστε «κονσερβοποιημένο» πολιτισμό. Ετοιματζίδικο. Θα έλεγα και «αρπακολλατζίδικο» στις περισσότερες των περιπτώσεων. Με απλά λόγια προσκαλούμε καλλιτέχνες που κάνουν «αρπαχτές», αδιαφορώντας για την ποιότητα του προϊόντος που προσφέρουν. Μετρημένες στα δάχτυλα είναι οι ποιοτικές εκδηλώσεις. Μιλώ, για να μην παρεξηγηθώ, για εκδηλώσεις των πολιτιστικών φορέων του νησιού και όχι των ιδιωτών.
Το Πνευματικό Κέντρο του δήμου Λευκάδας, χωρίς θέρμη και χωρίς όραμα, διεκπεραιώνει τη συμβατική υποχρέωσή του να συνεχίσει τις Γιορτές Λόγου και Τέχνης και το Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ (λέγε με Βασίλη). Το τελευταίο, χρόνο με το χρόνο, δεν βλέπεται. Η «κατάντια» του δεν ξέρω αν πάει παρακάτω. Από τους «Λευκαδίτες - Ινδούς», θυμάστε την ιστορία, μέχρι το φετινό χάλι της παρέλασης, θυμίζει και με συγχωρείτε, καρναβάλι, κακόγουστο μάλιστα. Το κερασάκι στην τούρτα το έβαλε η μετάκληση, με έξοδα του δήμου, από την Κίνα, του μόνιμου παρουσιαστή του κου Κωστάλα, φαντάζομαι ως μέσον για να το μεταδώσει ζωντανά η κρατική τηλεόραση, έτσι για να δει όλη η Ελλάδα τα χάλια μας….
Η ερασιτεχνική δημιουργία δεν προωθείται, αν δεν υποσκάπτεται (Θεατρικό Εργαστήρι, Βυζαντινή αγιογραφία κ. α) και οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι, μηδενός εξαιρουμένου, φυτοζωούν και ζητιανεύουν επιχορηγήσεις, για να βγάλουν τα έξοδά τους.
Σταματώ εδώ το θέμα, θα επανέλθω αναλυτικότερα.

Επιμύθιον

Οι χιλιάδες επισκέπτες, που κατακλύζουν κάθε καλοκαίρι το νησί τα τελευταία χρόνια, δεν είναι δεδομένοι. Έρχονται για την ομορφιά του, για την εύκολη πρόσβασή του, για τις ακτές του, γιατί έγινε ΙΝ ίσως, μα δεν είναι «κουτόφραγκοι» και προπαντός δεν είναι όλοι πλούσιοι. Αναγκάζονται να ενοικιάζουν όσο - όσο κάποια δωμάτια (τον Αύγουστο ιδίως) σε βάρος του χρόνου παραμονής τους και της διατροφής τους.
Όσοι από δύο τρία δωμάτια θέλουν να ζήσουν ένα χρόνο και όσοι κερδοσκοπούν, πρέπει να καταλάβουν ότι ο τουρισμός είναι ένα πακέτο υπηρεσιών που συνταιριάζει δεκάδες αλληλοεξαρτώμενους επιτηδευματίες. Όσοι προσφέρουν κακές υπηρεσίες στους επισκέπτες πρέπει να καταλάβουν πως τους παρασύρουν σε ένα αρνητισμό και για τους σωστούς επιτηδευματίες.
Πρέπει να παρατηρήσω πως τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ σοβαρές προσπάθειες από ιδιώτες για την κατασκευή σύγχρονων μονάδων. Έχω δει μονάδες καταπληκτικές με όλες τις σύγχρονες ανέσεις, πεντακάθαρες και σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον. Αυτές απαίτησαν τεράστιες δαπάνες που η απόσβεσή τους είναι δύσκολη. Δεν είναι λοιπόν κρίμα γύρω από τέτοιες μονάδες και γενικότερα στο νησί, η καθαριότητα και οι δρόμοι, με ευθύνη των δήμων, να είναι ακόμη ζητούμενα;
Κάποτε πρέπει να αντιδράσουμε όλοι. Κυρίως οι σωστοί επιτηδευματίες, μέσα από τους συλλόγους και τις ενώσεις τους, οφείλουν και πρέπει να πρωτοστατήσουν.
Γιατί, δυστυχώς, τα ανταποδοτικά τέλη οι δήμοι τα ζητούν με επιμονή και απειλές, την ανταπόδοση όμως για αυτά την κάνουν… γαργάρα!
Γιατί, δυστυχώς, πολίτες που από θέσεις κλειδιά κυβέρνησαν τούτο τον τόπο και τον κατάντησαν έτσι, έχουν «καπαρώσει», κληρονομικώ δικαιώματι λες, μόνιμες θέσεις και αξιώματα και συνεχίζουν το «θεάρεστο» έργο τους δίχως την ελάχιστη αυτοκριτική μα με πολύ έπαρση.
Επιτέλους, λίγη τσίπα…


16/9/2008

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ

Είναι θαρρώ φυσικό, μετά την επιστροφή μου από τις διακοπές, να είμαι εκτός τόπου και χρόνου.
Είχα χρόνια να πάω στην Κρήτη και θαρρώ πως τούτη μου η επίσκεψη, σε μέρη αγαπημένα, είναι φυσιολογικό να με παρασύρει και να με αποσπάσει, για λίγο έστω, από τα τετριμμένα του τόπου που ζω.
Αφήστε μου λοιπόν χρόνο να συνέλθω από τις αναμνήσεις μου, αφήστε με να βρίσκομαι ακόμη εκεί, αφήστε με να νομίζω πως δεν γύρισα ακόμη.
Αφήστε με, τέλος, να σας περιγράψω, στο μέτρο που μπορώ, κάποια συναισθήματα που βίωσα, κάποια γεγονότα που με έκαναν να στενοχωρηθώ, κάποιες μεταβολές που δεν έχω ακόμη καταλάβει ή δεν θέλω να καταλάβω.

Ιστορία



Το χωριό μου, Μούντρος το λένε και βρίσκεται στο νομό Ρεθύμνης, ένα οροπέδιο που λες και κάποτε βούλιαξε πενήντα μέτρα, είναι άγριο και συνάμα πανέμορφο. Ίσιοι κάθετοι βράχοι το περιστοιχίζουν, δυο φαράγγια το στολίζουν και τα νερά του, πολλά στο παρελθόν, του έχουν δώσει μια καταπληκτική, ήμερη και άγρια, χλωρίδα, κοντολογίς είναι μια όαση μέσα στην αγριάδα των βράχων. Χωριό Ενετικό, με δικαστήρια και φυλακές του 1611, με αραβικές ή τούρκικες βρύσες και ντεπόζιτα, με καμάρες, καλντερίμια και λιθόκτιστα παραδοσιακά σπίτια, είναι χαρακτηρισμένο σαν παραδοσιακός οικισμός εδώ και χρόνια.

Πόρτα Ενετικού Δικαστηρίου

Οι κάτοικοί του, τα παλιά τα χρόνια, έκαναν αγώνα μεγάλο για να δαμάσουν τα βράχια και τις πέτρες, δημιουργώντας πεζούλες καλλιεργήσιμες, πάνω στις χαλέπες. Άνοιξαν δρόμους και μονοπάτια σκαλίζοντας τα ριζιμιά βράχια, έφτιαξαν αλλού καλντερίμια και ξερολιθιές, φτάνοντας και στο πιο απρόσιτο μέρος που μπορούσε να καλλιεργηθεί. Φτωχός ο τόπος και έπρεπε με κάθε τρόπο να επιβιώσουν.


Φαράγγι

Έχω περπατήσει κατά καιρούς όλα αυτά τα μονοπάτια είτε γιατί, στα παιδικά μου χρόνια, πήγαινα σε δουλειά ή σε «αλητεία» είτε γιατί, σε κάθε μου επίσκεψη, ήθελα να τα ξαναθυμηθώ και να απολαύσω τις μοναδικές διαδρομές τους. Έχω ανέβη όλα τα βουνά, έτσι χωρίς φανερό λόγο, έχω περπατήσει το φαράγγι κατά μήκος του ποταμού, έχω τρυπώσει σε κάθε σπηλιά που θυμόμουν, έχω βαδίσει σε όλα τα παλιά μου χνάρια.
Με λαχτάρα, κάθε φορά, έψαχνα τα σημάδια της παιδικής μου ηλικίας, τα μέρη που περπάτησα, τα αλώνια στα οποία αλώνισα, τις σπηλιές που έκανα κρυφά τσιγάρο με τους φίλους, τις πλαγιές και τα μέρη που, παρέα με τη μάνα μου, μάζευα φασκόμηλο, ρίγανη και δάφνη για την επιβίωση. Έχω ανιχνεύσει τα βουνά που, βράδια με το φως του λυχναριού, μαζεύανε χοχλιούς, τις ρεματιές που, μετά το ράβδισμα κάθε καρυδιάς, «κουκολογούσαμε», πάει να πει ψάχναμε, με λαχτάρα και κίνδυνο, για αμάζευτα καρύδια, στα μέρη που βλέπαμε τις χιλιάδες καταπληκτικές πεταλούδες, σε κάθε μέρος, κοντολογίς, που κάτι μου θύμιζε από τα παιδικά μου χρόνια.

Μεταβολές

Εφέτος για πρώτη φορά δεν έκανα, πριν καλά – καλά βγει ο ήλιος όπως το συνήθιζα, καμιά διαδρομή. Δεν είναι ότι μεγάλωσα και το ανώμαλο έδαφος με κουράζει. Δεν είναι ότι με τόσο πιοτό σε καθημερινή βάση, Κρητική φιλοξενία γάρ, δεν μπορούσα να ξυπνήσω τόσο νωρίς και να πάρω τους δρόμους. Είναι κυρίως η έμπνευση και η διάθεση που δεν είχα. Όταν ξεκινάς να βαδίσεις κάπου και άλλα θυμάσαι και άλλα βλέπεις, που και πώς να πας;
Οι σύγχρονες ανάγκες βλέπετε, με τα τρακτέρ, τα αγροτικά και όλου του είδους τις μηχανές, κατέστρεψαν τα περισσότερα μονοπάτια. Ανοίχτηκαν αγροτικοί δρόμοι, χαλάστηκαν τα παραδοσιακά αλώνια, γιατί φτάνει παντού η αλωνιστική μηχανή, γκρεμίστηκαν οι παραδοσιακές λιθιές για να μπούνε στη θέση τους πάσσαλοι και σύρματα, τα καλντερίμια γινήκαν άσφαλτος και τσιμέντο, τα βράχια που εμπόδιζαν εξαφανίστηκαν και μαζί τους χάθηκε κάθε ανάμνηση …
Το σχολείο μου, κλειστό από χρόνια λόγω έλλειψης παιδιών, μετατράπηκε σε αποθήκη για καρέκλες και τραπέζια. Ο τεράστιος ριζιμιός βράχος απέναντί του, παιδικό θεατρικό μας σανίδι, εξαφανίστηκε, όπως και το ανισόπεδο «σόχωρο» πίσω του και γύρω - γύρω και ένας απέραντος ίσιος χώρος, απρόσωπος και άχαρος, κάτι σαν νταμάρι, εμφανίστηκε στη θέση του. Πάει το σκαλισμένο πάνω στο βράχο όνομά μου, πάει και το αυλάκι, για το νερό μιας πηγούλας, που είχα ανοίξει με μια πέτρα και ένα σπασμένο παλιό σιδερένιο κουτάλι, πάει, πάει …


Θέατρο στο βράχο του σχολείου


Οι συγχωριανοί μου με ρωτούσαν, και δεν κρυβόταν το καμάρι τους, αν μου άρεσαν οι μεταβολές στο χωριό. Απαντούσα φυσικά όχι, αν εξαιρέσω κάποιες παρεμβάσεις μέσα στο χωριό και την καθαριότητά του, και τους εξηγούσα το αυτονόητο. Εγώ επέλεξα να ζω μακριά και το χωριό μου είναι ταυτισμένο με τις αναμνήσεις μου. Κλείνω τα μάτια μου και θυμάμαι, βλέπω παλιές φωτογραφίες και αναγνωρίζω μέρη και καταστάσεις, θέλω να βλέπω τα χνάρια μου όταν το επισκέπτομαι, βλέπω ρομαντικά τα πράγματα με άλλα λόγια. Αυτοί που ζουν μονίμως εκεί έχουν κάθε λόγο να κάνουν καλύτερη τη ζωή τους, έχουν κάθε δικαίωμα να ανοίξουν νέους αγροτικούς δρόμους για την ευκολία τους. Ποιος μπορεί να τους ζητήσει να κουβαλούν ακόμη με το γάιδαρο τις ελιές τους, ποιος μπορεί να τους ζητήσει να ποτίζουν ακόμη με στέρνες και αυλάκια, ποιος μπορεί να απαιτήσει να διατηρήσουν τα αλώνια τους!

Σκέψεις

Βεβαίως θαρρώ πως ένας συνδυασμός δεν θα έβλαπτε. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται όλα ίσωμα. Δεν μπορούν οι όποιες παρεμβάσεις να γίνονται χωρίς στοιχειώδεις μελέτες, είναι άδικο για την ιστορία μας να μη διατηρούμε ότι είναι παράδοση, ότι έφυγε και δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει. Είναι απαράδεκτο για μένα ένα σκολειό, που τώρα δεν λειτουργεί, και ο περιβάλλον χώρος του, να καταστρέφεται, μόνο και μόνο για να γίνει υπαίθριος χώρος διασκέδασης ή πολιτισμού. Χρέος όλων είναι οι όποιες παρεμβάσεις να έχουν στόχο και σκοπό και το παρόν να εξυπηρετήσουν και το παρελθόν να μην καταστρέφουν.
Είναι αδιανόητο, σε ένα χωριό που μετρούσε σε κάθε χωράφι και ένα αλώνι, να μη βρίσκεις κάποιο διατηρημένο, έτσι για δείγμα, έτσι για το παρελθόν, έτσι για τον παραδοσιακό τουρισμό στο κάτω - κάτω ! Άλλωστε οι λίγοι πια κάτοικοι του χωριού, ηλικιωμένοι οι περισσότεροι, δεν σπέρνουν, δεν θερίζουν και δεν αλωνίζουν εδώ και χρόνια. Οι κήποι, που κάποτε μοσχοβολούσαν, έχουν, αφύτευτοι χρόνια, χερσώσει. Προς τι τόση καταστροφή;
Είναι αδιανόητο λιθόκτιστα παλιά μονοπάτια να καταστρέφονται για να ανοιχτεί ένας δρόμος ο οποίος είναι ζήτημα αν εξυπηρετεί ένα με δυο ανθρώπους. Στο κάτω - κάτω ας έκαναν ένα συνδυασμό, ας άφηναν ένα έστω στενό μονοπάτι και ας άνοιγαν δίπλα του το δρόμο. Βράχο θα έσπαγαν και στην μια και στην άλλη περίπτωση.
Είμαι παραπάνω από σίγουρος ότι σε λίγα χρόνια, θα ψάχνουμε τα παλιά και δεν θα τα βρίσκουμε, θα προσπαθούμε να τα αναβιώσουμε και δεν θα μπορούμε, θα «σιχτιρίζουμε» την καταστροφή και θα προσπαθούμε να επαναφέρουμε κάποια πράγματα, μα θα είναι δυστυχώς αργά. Όταν σβήνεις τα σημάδια του παρελθόντος θαρρώ πως θα έχεις δύσκολο και αβέβαιο μέλλον. Όταν εξορκίζεις το παλιό, στο όνομα μιας πρόσκαιρης ευκολίας, δεν θα έχεις τίποτα να δείξεις στους νεότερους, όλα θα είναι μια ανάμνηση για τους παλιούς και ένα παραμύθι για τους νέους…
Βεβαίως τίποτα δεν είναι αθάνατο και ακόμη υπάρχει χρόνος και τρόπος διατήρησης, λίγων έστω, πραγμάτων. Αρκεί να θελήσουμε να τα διατηρήσουμε. Έστω και αν θα το κάνουμε για φολκλόρ και για την προσέλευση τουριστών …
9/9/2008

Υ.Γ. Τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο στην Κρήτη και στο χωριό μου. Μια βόλτα στη Λευκάδα, την ορεινή και δυτική κυρίως, θα πείσει τους πάντες. Φαντάζομαι πως οι, κάπως μεγαλύτεροι, Λευκαδίτες θα με καταλάβουν.
Κατά τα άλλα η Κρήτη παραμένει φιλική για τους επισκέπτες, προσιτή για όλους και πανέμορφη. Όποιος θέλει να τη ζήσει πραγματικά, πρέπει να επισκεφτεί τα ορεινά της χωριά (στα παράλια γίναμε πολυπολιτισμικοί), για να καταλάβει τι πάει να πει φιλοξενία και ανθρώπινη ζεστασιά. Αρκεί να έχει γερό στομάχι και να του αρέσει η τσικουδιά και το καλό κρασί !

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

ΚΡΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ







Στην αυτοσχέδια τραπεζαρία του Λάμπρου στο χωράφι του, Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008. Εμπνευσμένος χώρος,με αυτοσχέδιες πέτρινες πολυθρόνες, πέτρινα πεζούλια, τραπέζι( πέτρινο φυσικά) με... ντουλαπάκια,ψησταριά σε ένα χώρο που τον υπόλοιπο καιρό βρίσκεται το εξοχικό ράντζο, στα, τσίγκινα παρακαλώ, τάπερ, σαλάτα, φέτα, ελιές κ.α.
Καλή παρέα, ο Λάμπρος και ο Κωστής,συμμαθητές από τα ... αρχαία χρόνια, η γυναίκα μου και ο γιός μου, ο Κριστιάν, ο Ντομινίκ, η Αννα Μαρία και μια άλλη Γαλλίδα φίλη, καλό κρασί, νόστιμο ψητό αρνί, τι άλλο να θέλει κανείς από τις διακοπές του άραγε;
Ας είναι όλοι πάντοτε καλά!

Τα «Μ ε ρ ο μ ή ν ι α»

Με την πρώτη μέρα του Αυγούστου αρχίζουν και οι προγνώσεις για τον καιρό, τα γνωστά μας … Μ ε ρ ο μ ή ν ι α.

Τα Ημερομήνια είναι μια πανάρχαια μέθοδος πρόβλεψης του καιρού για όλο τον ερχόμενο χρόνο. Η διαδικασία απλή: παρατηρούμε τον καιρό του Αυγούστου για 12 μέρες, εκ των οποίων κάθε μια αντιπροσωπεύει τον καιρό των επόμενων μηνών. Δηλαδή: η πρώτη μέρα θα μας πει για τον καιρό του Αυγούστου, η δεύτερη για του Σεπτεμβρίου, η τρίτη για του Οκτωβρίου κ.ο.κ

Για το πότε ξεκινάμε να παρατηρούμε τις μέρες, υπάρχει διχογνωμία. Κάποιοι ξεκινούν να παρατηρούν τα ημερομήνια από 1η Αυγούστου έως και την 12η Αυγούστου, ενώ άλλοι ξεκινούν με το παλιό ημερολόγιο, δηλαδή από τις 14 Αυγούστου. Θεωρώ πως, λόγω του ότι η μέθοδος αυτή πρόβλεψης του καιρού είναι πανάρχαια, σωστή είναι η δεύτερη άποψη (δηλαδή από τις 14 Αυγούστου).

Η περίοδος αυτή, έχει να κάνει με το ότι τον Αύγουστο εμφανίζεται ο αστερισμός του κυνός (1), η οποία, κατά τους αστρολόγους του παρελθόντος, εθεωρείτο κατ' εξοχήν πρόσφορη για μαντικές παρατηρήσεις.

Οι αποκλίσεις που υπάρχουν τόσο στα παρατηρούμενα σημάδια, όσο και στις ημέρες κατά τις οποίες γίνονται οι παρατηρήσεις μπορούν να δικαιολογηθούν από τις εδαφολογικές διαφορές ( και όχι μόνο) του κάθε τόπου.
Ο λαογράφος Γ. Αικατερινίδης γράφει, στην Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, ότι πολλοί από τους τρόπους πρόγνωσης του καιρού που συναντάμε ακόμα στις μέρες μας, κυρίως σε πληθυσμούς της υπαίθρου και στους ψαράδες, συνεχίζουν μια αρχαιότατη παράδοση, μαρτυρίες της οποίας βρίσκονται σε διάφορους συγγραφείς και ιδιαιτέρως στον Αριστοτέλη και το Θεόφραστο.
«Τα σημάδια συνήθως έχουν να κάνουν με αλλαγές του καιρού. Όταν οι κοράκοι είναι ένας-ένας και φωνάζουν, βάνει αέρα ενώ όταν είναι πολλοί μαζί και τσιμπιούνται τότε βρέχει. Έτσι ερμηνεύεται η συμπεριφορά αυτή στην Κρήτη,» γράφει ο Αικατερινίδης. Η πρώιμη ανθοφορία θεωρείται επίσης σίγουρο σημάδι πρόγνωσης. Για την πρόγνωση ακόμα παρατηρούνται σημάδια στα ουράνια σώματα, στον ήλιο, το φεγγάρι, τ' αστέρια. Αλλά και στη θάλασσα, στον καπνό από το τζάκι κ.α.

Ο Μιχάλης Γεροντής (2) ένας λαϊκός μετεωρολόγος από την Ανατολική Κρήτη, αναφέρεται στις δρίμες (3) και ισχυρίζεται ότι η προσεκτική παρατήρηση των σημαδιών κατά τη διάρκεια των δριμών, του επιτρέπει μια αρκετά καλή ετήσια πρόγνωση του καιρού. Αναφέρεται κυρίως στον καιρό της Ανατολικής Κρήτης.
(Αντιγράφω από την ιστοσελίδα Λασηθιώτικο Στίγμα).

«Η λαϊκή μετεωρολογία είναι πανάρχαια», λέει ο Μιχάλης Γεροντής. Και συνεχίζει: «Οι αρχαίοι Έλληνες όπως φαίνεται και στα έργα του Ομήρου ακόμα παρακολουθούσαν σημάδια στη φύση μέσα από τον ζωικό κόσμο και τον φυτικό για να προβλέψουν τον καιρό.
Την πρόβλεψη τη βασίζω στις δρίμες.
Οι έξι πρώτες μέρες του Αυγούστου και οι έξι τελευταίες εμφανίζουν τα σημάδια για τους δώδεκα μήνες του χρόνου. Οι έξι πρώτες για τους έξι πρώτους και οι υπόλοιπες για τους άλλους.
Ξεκινάμε βέβαια από τις δεκατέσσερις του Αυγούστου μέχρι και δεκατρείς του Σεπτέμβρη για τον πρώτο μήνα και πάμε κατ' αυτόν τον τρόπο.
Την κάθε μέρα του Αυγούστου, απ' αυτές που κάνω τις προβλέψεις, τη μοιράζω σε τρία οχτάωρα. Αυτά τα οχτάωρα αντιπροσωπεύουν τα τρία δεκαήμερα του μήνα για τον οποίο γίνεται η πρόβλεψη. Από τις έξι το πρωί αρχίζω…
…. Τώρα τι σημάδια; Σημάδια από το φυτικό κόσμο και από το ζωικό. Πιο πολλά εγώ παρακολουθώ από το ζωικό κόσμο. Τουλάχιστον πενήντα σημάδια. Πενήντα διαφορετικά ζώα. Μικρά και μεγάλα. Και κατοικίδια ακόμη. Όχι όμως πολύ τα κατοικίδια. Παρακολουθώ και τα ψάρια. Βασικά τα αφρόψαρα, που έρχονται σε επαφή με τον αφρό, με την επιφάνεια του νερού. Γι αυτό πολλές φορές κάθομαι στο χαράκι πάνω και παρακολουθώ τις κρίσιμες μέρες, κυρίως τις πρωινές ώρες και όταν βασιλεύει ο ήλιος.
Άλλα ζώα που παρακολουθώ είναι η αράχνη, το γεράκι, ο γλάρος… Οι γλάροι που φεύγουνε και μπαίνουνε μέσα στην ξηρά και φωνάζουν … Είναι η κίνηση που κάνουνε κάποια ζώα. Η αράχνη, τι κίνηση κάνει; Πώς περπατάει; Πως κατεβάζει η θηλυκή αράχνη, αυτή η μαυροαράχνη, την κοιλιά της προς τα κάτω ή την ανεβάζει προς τα πάνω; Η γκαστρωμένη αράχνη… Ή το γεράκι ή ο κάβουρας της ξηράς. Λένε πολλοί πως και ο κάβουρας της θάλασσας κινείται προς βαθιά νερά όταν προβλέπει μεγάλη κακοκαιρία και πάει και κρύβεται μέσα στις τρύπες, μέσα στις θαλάμες, όπως τα χταπόδια γιατί φοβάται το ρεύμα της θάλασσας. Έτσι προαισθάνεται τον αέρα, τα μεγάλα μελτέμια. Όπως επίσης ο κάβουρας της ξηράς. Επανειλημμένα έχω δει κάβουρες της ξηράς στον πευκιά μέσα. Να περπατάνε μέσα στους πεύκους!
Όταν εγώ δω τον κάβουρα να τραβάει πάνω τον πευκιά χιλιόμετρα από τις θαλάμες τους στο ποτάμι λέω, τώρα έρχονται πλημμύρες. Έρχονται κακοκαιρίες μεγάλες. Ο ποταμός κατεβαίνει και παίρνει μαζί του πέτρες και χαράκια και τους κάβουρες και τους πάει στη θάλασσα και τους πνίγει, γι αυτό φεύγουν μακριά.
Υπολογίζω και την ημέρα από τη στιγμή που θα δω τον κάβουρα. Πόσες μέρες έκαμε να 'ρθει ο κάβουρας από τον ποταμό στο σημείο αυτό, που τον βλέπω.
Όλα τα ζώα όταν έρχεται κακοκαιρία μετακινούνται. Οι Κινέζοι παρακολουθούν αυτά τα πράγματα αιώνες τώρα και προβλέπουν τον καιρό τους.»


Τα μερομήνια έχουν πολλούς θιασώτες, αλλά και πολλούς πολέμιους. Οι πολέμιοι ανήκουν στη σφαίρα των επίσημων σημερινών επαγγελματιών, καθώς η ΕΜΥ υποστηρίζει πως δεν μπορεί να γίνει επίσημη πρόβλεψη για πάνω από 7 ημέρες. Θεωρούν τις όποιες προγνώσεις τέτοιου είδους, ανίκανες να δώσουν την πρόγνωση του καιρού.
Ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει τι σημαίνουν οι 12 ημέρες του Αυγούστου - και γιατί αυτές τις συγκεκριμένες ημέρες οι παρατηρήσεις προβλέπουν τον καιρό όλου του χρόνου.
Πολλοί λένε πως εκείνες τις ημέρες η ατμόσφαιρα δίνει όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να κάνουν πρόγνωση.
Για το θέμα μας, λέει η αδελφή Μαγδαληνή, που διαβάζει τα μερομήνια και διακονεί στο μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου στην Ηλεία:

«Ανέκαθεν αυτή ήταν η κατάλληλη περίοδος. Τότε αρχίζουν τα μελτέμια που παίζουν κύριο ρόλο στην κίνηση των σημαδιών του ουρανού. Επίσης και το φεγγάρι έχει σημαντικό ρόλο. Μέχρι και σεισμούς μπορείς να προβλέψεις από την εικόνα του φεγγαριού. Το φεγγάρι το βλέπω σαν χάρτη κι αν εμφανιστεί σε κάποιο σημείο του μια θολούρα, αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά κάπου αντίστοιχα στον τόπο μας. Αυτά όμως τα μαθαίνεις πρακτικά, με την πολλή παρατήρηση. Κι υπάρχουν κι άλλα. Λένε ότι αν ο σχίνος κάνει πάρα πολύ καρπό σημαίνει πως θα έρθει βαρύς χειμώνας. Άλλοι παρατηρούν και το πώς νίβεται η γάτα. Γενικά, το θέμα είναι να παρατηρεί κανείς. Εδώ βρίσκεται πάντως και το μεγάλο πρόβλημα των ανθρώπων της εποχής μας. Δεν παρατηρούν, δεν βλέπουν τι γίνεται γύρω τους...».

Πράγματι, όπως δείχνουν τα γεγονότα, οι αισθήσεις μας γίνονται όλο και πιο αδρανείς, όλο και πιο αδύναμες. Αμέτρητα τεχνητά εκτυφλωτικά και εκκωφαντικά ερεθίσματα μας πλήττουν καθημερινά. Και φαίνεται πως δεν μπορούμε να αντιδράσουμε. Ξαφνικά, μέσα σ' αυτόν τον αιώνα της Υψηλής Τεχνολογίας, πάψαμε να βλέπουμε, να ακούμε, να νιώθουμε... Πάψαμε να ζούμε σε σχέση με το φυσικό χώρο που μας περιβάλλει, ζώντας αποκλειστικά και μόνο σε σχέση με τον εαυτό μας. Γι' αυτό μπορεί και να γελάμε ειρωνικά ή αλαζονικά για τους παλιούς και τα μερομήνια τους, αφού καθισμένοι άνετα στην πολυθρόνα μας μπορούμε πατώντας ένα κουμπί ν' απολαμβάνουμε τον, εντυπωσιακό πράγματι, κο Αρναούτογλου καθώς και όλα τα άλλα δελτία καιρού της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας.
Μιλάμε πια για επιστήμη και για στατιστικές βίαιων θανάτων σωμάτων και ψυχών. Ίσως αυτή να είναι και η πλέον σύγχρονη εκδοχή της ομορφιάς και της αλήθειας, μιας ζωής δίχως ουρανό!

26/8/2008

Σημειώσεις:

(1) Ο Άλφα του Μεγάλου Κυνός, γνωστός και σαν Σείριος, είναι ο λαμπρότερος αστέρας, εάν εξαιρέσουμε τον Ήλιο, για τον παρατηρητή στη Γη. Είναι επίσης ένας από τους πλησιέστερους αστέρες. Το όνομα του αστέρα σημαίνει καυτός, εφόσον ο καλοκαιρινός καύσωνας σημειωνόταν αμέσως μετά την ανατολή του Σείριου κατόπιν συνόδου με τον Ήλιο. Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν τέτοιες καλοκαιρινές μέρες κυνικά καύματα, καθώς μόνο οι κύνες ήταν αρκετά τρελοί για να βγουν έξω στον καύσωνα, μ' αποτέλεσμα ο αστέρας Σείριος να ταυτιστεί με κύνες. Ο αστερισμός έτσι έλαβε την ονομασία Μέγας Κύων.
Ο αστερισμός αυτός ήταν γνωστός στους ανατολίτες από τα πανάρχαια χρόνια. Στις αρχές της ευρωπαϊκής κλασσικής περιόδου, ο αστερισμός αυτός αναπαριστούσε τον Λαέλαπο, το λαγωνικό του Ακταίωνος ή μερικές φορές το λαγωνικό της Πρόκριδος, νύμφης της Άρτεμης, ή το λαγωνικό που έδωσε η Ηώς στον Κέφαλο, τόσο ξακουστό για την ταχύτητα του ώστε ο Δίας το ανύψωνε στον ουρανό. Ο Μέγας Κύων (ή ίσως απλά ο αστέρας Σείριος) είναι το κυνηγόσκυλο του Ωρίωνα, το οποίο καταδιώκει το Λαγό ή βοηθά τον Ωρίωνα στην μάχη του κατά του Ταύρου, όπως αναφέρουν ο Άρατος, ο Όμηρος και ο Ησίοδος. Οι αρχαίοι Έλληνες αναφέρονται σ' ένα μόνο σκύλο, αλλά στα χρόνια των Ρωμαίων, ο Μικρός Κύων αναφέρεται ως ο δεύτερος σκύλος του Ωρίωνα.

(2) Ο Μιχάλης Γεροντής είναι καθηγητής φιλόλογος και υπήρξε Πρόεδρος του συλλόγου "Ίστρια Ζωή", εκδότης και διευθυντής του Λασιθιώτικου περιοδικού "ΙΣΤΡΩΝΑ"

(3) Δρίμες ονόμαζε ο λαός τις πρώτες μέρες του Αυγούστου, επειδή, όχι σπάνια, παρουσιάζονται ισχυροί άνεμοι, βροχές και μελτέμια. Γι' αυτό λέγονται δρίμες αυτές οι μέρες, από τη δριμύτητα του καιρού. Θεωρούνται μέρες δυσοίωνες και λέγεται ότι τα ρούχα που πλένονται στη διάρκειά τους καταστρέφονται ή ότι το σώμα γεμίζει εξανθήματα αν κάνεις μπάνιο και ακόμη να αποφεύγεται το λούσιμο τις πρώτες έξι μέρες του μηνός, διότι πέφτουν τα μαλλιά.