Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ !!!

Τούτες τις ημέρες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι, δεν θα πάρουν καθόλου ή θα πάρουν κουτσουρεμένο, το επίδομα αδείας τους. Ένα κατακτημένο δικαίωμα δεκάδων χρόνων, σβήστηκε μονοκοντυλιά, μαζί με άλλες επώδυνες περικοπές, από τους κυβερνώντες, στο όνομα μιας οικονομικής κρίσης, που οι ίδιοι δημιούργησαν. Σβήστηκε μονοκοντυλιά, όπως και τα δώρα εορτών και το ψαλίδισμα στα επιδόματα, γιατί έτσι όρισαν οι αφέντες μας του ΔΝΤ και της Ε.Ε., στο όνομα μιας αμφισβητούμενης «σωτηρίας» της χώρας μας.
Τούτες τις ημέρες το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, θα φέρει σε απόγνωση χιλιάδες εργαζόμενους που φορτώνονται κάπου δέκα χρόνια δουλειάς στην πλάτη τους.
Τούτο τον καιρό μια σοσια –ληστική κυβέρνηση, στο όνομα ενός χρέους που ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΤΗ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ, επιτίθεται στα καταχτημένα με αγώνες και πολύ αίμα δικαιώματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, σαν ύαινα πεινασμένη στο κουφάρι, σαν τρικυμία και σαν ανεμοστρόβιλος…
Είναι φανερό ότι εκτελεί διατεταγμένη από τα αφεντικά της υπηρεσία. Εδώ θα είμαστε όμως φαντάζομαι και αργότερα, όταν οι λεμονόκουπες, οι σάπιες ντομάτες και τα κλούβια αυγά θα πέφτουν στα κεφάλια τους…(αν περισσέψουν τέτοια για πέταμα…).

Μια γενικευμένη καταστροφή ΕΧΕΙ ΑΙΤΙΟΥΣ και δεν είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι!
ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ;
ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΦΥΛΑΚΗ, ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ;


Τούτο το καλοκαίρι τα λουκέτα στις επιχειρήσεις θα «γίνουν της μόδας» (συγχωρήστε μου την έκφραση…).
Τούτο το καλοκαίρι κάποιοι θα μείνουν άνεργοι, κάποιοι δεν θα κάμουν διακοπές, κάποιοι δεν θα ψωνίσουν, κάποιοι πάσχοντες ηλικιωμένοι δεν θα κάμουν την καθιερωμένη λουτροθεραπεία τους.
Την ίδια ώρα κάποιοι αίτιοι της κρίσης θα χουζουρεύουν σε ακριβές σουίτες, άλλοι σε πολυτελείς καμπάνες και άλλοι θα ψωνίζουν κάπου στο Λονδίνο ή στη Ν. Υόρκη, χαλαροί και ήρεμοι. Ξέρουν ότι το σύστημα τους καλύπτει. Ξέρουν ότι δεν κινδυνεύουν…

Το παρακάτω κείμενο μου ήρθε πριν λίγο καιρό στο e - mail μου και πολύ μου άρεσε. Η προτροπή έλεγε να το στείλουμε σε όσους περισσότερους μπορούμε. Παρά τις κάποιες επιφυλάξεις μου σε επί μέρους θέματα (αντιπαράθεση ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, ισοπέδωση όλων των εφημερίδων κ.α), το αναδημοσιεύω γιατί θεωρώ πως περιέχει σωστές θέσεις και λέει αλήθειες. Δικό σας.

Το Κείμενο
Ε, ναι λοιπόν φταίω εγώ.
► Φταίω εγώ που δεν μπορώ να καταλάβω το μεγαλείο της δημοκρατίας που ζω, η οποία ρίχνει το φταίξιμο σε μένα τον δημόσιο υπάλληλο και εκπαιδευτικό, που μετά από 12 χρόνια παίρνω 1300 ευρώ και πρέπει να πληρώσω εγώ.
► Φταίω εγώ που δεν είμαι πατριώτης όπως ο κ. Παπανδρέου και οι υπόλοιποι βουλευτές, που δεν έχουν υπηρετήσει ποτέ οι περισσότεροι στο στρατό αλλά όμως νοιάζονται.
► Φταίω εγώ που δεν μπορώ να καταλάβω ότι δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου βουλευτές, υπάλληλοι της βουλής, φοροφυγάδες, ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων, πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων, ιδιοκτήτες εφημερίδων και τηλεοπτικών μέσων, είναι όλοι πιο ίσοι στα προνόμια από τους υπόλοιπους και ίσως και πιο πατριώτες και για αυτό δεν θίγονται από τα μέτρα.
► Φταίω εγώ που δεν λέω να κατανοήσω τους εθνικούς λόγους για τους οποίους οι δικηγόροι δεν καταβάλλουν ΦΠΑ, οι γιατροί δεν πληρώνουν φόρους, οι υπάλληλοι της βουλής παίρνουν 16 μισθούς.
► Φταίω εγώ ο δημόσιος υπάλληλος, που εκατομμύρια ευρώ δίνονται σε θνησιγενείς και μεταθανάτιες εφημερίδες, μέσω κρατικών χρημάτων και σε ποδοσφαιρικές ομάδες.
► Φταίω εγώ ο εκπαιδευτικός γιατί αντί να κάνω ιδιαίτερα και να μην έχω οικονομικό πρόβλημα, περιμένω να μου δώσει μισθό το κράτος.
► Φταίω εγώ γιατί δεν μπορώ να αντιληφθώ ότι πρέπει να δώσω ως πατριώτης και το 13 μισθό, για να μπορούν οι εργολάβοι να φτιάχνουν δρόμους με τριπλάσιο κόστος από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Για να μπορούν οι ίδιοι εργολάβοι να εισπράττουν υπέρογκα ποσά από τα διόδια και μετά, μέσα από τις εφημερίδες τους και τους σταθμούς τους, να στοχοποιούν τους δημόσιους υπαλλήλους για το χάλι της οικονομίας. Για να μπορούν να προβάλλουν και να προωθούν τους πολιτικούς της αρεσκείας τους. Αλήθεια πόσοι Έλληνες εργάστηκαν στα μεγάλα έργα;
► Φταίω εγώ που δεν νοιώθω πατριώτης για να δώσω και το 12ο μισθό στο κράτος, για να μην αποδίδει κανένας καναλάρχης ασφαλιστικές εισφορές, αγγελιόσημα και κάθε ιδιοκτήτης εφημερίδας να μπορεί να έχει αφορολόγητο ποσό από τον τζίρο του και να μπορούν συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι να είναι στη μισθοδοσία υπουργείων.
► Φταίω εγώ που δεν έχω Πόρσε καγιεν και offshore εταιρεία, όπως όλοι οι καλοί πατριώτες και που πιστεύω ότι νόμιμο είναι μόνο ότι είναι και ηθικό.
► Φταίω εγώ ο προδότης της πατρίδας που δεν δίνω και τον 11ο μισθό μου για να μπορούν οι τράπεζες να δηλώνουν πριν λίγα χρόνια αστρονομικά κέρδη τετραπλάσια σε σχέση με τις ευρωπαϊκές και μόλις τα στελέχη τους έπεσαν έξω να τους δίνει το κράτος 22 δις ! Βλέπετε για να πλουτίσουν λίγοι πατριώτες τραπεζίτες πρέπει όλοι εμείς για 2 δις να φάμε παντεσπάνι.
► Φταίω εγώ ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος που το κράτος χαρίζει δις σε φαρμακευτικές εταιρείες για εθνικούς λόγους και δεν συλλαμβάνει λαθρέμπορους καυσίμων όταν είναι πρόεδροι ΠΑΕ.
► Φταίω εγώ που δεν είμαι τόσο πατριώτης για να βοηθήσω με το μισθό μου τους εργατικούς επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα, που έχουν τη χαμηλότερη φορολογία στην Ευρωζώνη και δεν φορολογούνται τα μερίσματά τους.
► Φταίω εγώ λοιπόν που λόγω έλλειψης πατριωτισμού δεν μπορώ να αντέξω το γεγονός ότι για το κράτος, εγώ ο εκπαιδευτικός των 1400 ευρώ, θεωρούμαι δαπάνη περικοπτέα και ίσως και σπατάλη.
Για όλους αυτούς τους λόγους προχωρώ κι εγώ στα δικά μου επώδυνα πλην όμως αναγκαία μέτρα για την ανόρθωση της οικονομίας μας και παροτρύνω και όλους όσους νοιώθουν το ίδιο να τα ακολουθήσουν για το δύσκολο χρονικό διάστημα που έρχεται.
Προτείνω λοιπόν σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, μέχρι να μας δώσουν πίσω τα χρήματα που μας παίρνουν τώρα ή μέχρι να φυλακιστούν κάποιοι πολιτικοί ή να δημευτούν περιουσίες φοροφυγάδων, να θυμούνται τα εξής.
1. Δεν αγοράζω τίποτα πέρα από τα απολύτως αναγκαία. Για τα υπόλοιπα εάν δεν μου κάνουν επί τόπου έκπτωση 20%, όσο και η απώλεια του εισοδήματός μου, δεν τα αγοράζω. Ας κινηθεί η αγορά από τους τίμιους και εργατικούς υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα.
2. Δεν βγαίνω έξω για καφέ εάν δεν μειώσουν κατά 20% την τιμή του. Το ίδιο και για το σινεμά, θέατρο και λοιπά.
3. Δεν αγοράζω εφημερίδα για λόγους τάξης καθώς όλες μας θεωρούν την αιτία του κακού αλλά και γιατί επιδοτούνται από το κράτος.
4. Δεν επιβραβεύω με τηλεθέαση δημοσιογράφους που επιχαίρουν ως είναι φυσικό σε μίσθαρνα γλοιώδη υποκείμενα οικονομικών συμφερόντων.
5. Δεν πιστεύω κανένα δημοσιογράφο αν δεν αποκαλύψουν ποιοι και πώς καταχράστηκαν δις, την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων. Αν δεν μας πουν πόσοι Έλληνες εργάτες επωφελήθηκαν των μεγάλων έργων και εάν καταβλήθηκαν οι εργατικές εισφορές. Εάν δεν μας πουν πόσα διόδια έπρεπε να πληρώνουμε και τι είδους κομπίνα γίνεται με τους εργολάβους που παίρνουν διόδια πριν κατασκευάσουν τους δρόμους. Εάν δεν μας αποκαλύψουν ποιοι δημοσιογράφοι πληρώνονται από υπουργεία.
Παρόλο δε που δεν είμαι και τόσο πατριώτης προτείνω στην κυβέρνηση, που σίγουρα όλοι είναι πατριώτες, τα εξής μέτρα περιμένοντας να μας πει και κάποιος πόσα δις θα απέφεραν
1. Φορολόγηση 1% των χρηματιστηριακών συναλλαγών.
2. Φορολόγηση 40 % των επιχειρήσεων.
3. Φυλάκιση για όσους δεν αποδίδουν ΦΠΑ
4. Φόρος 5% επί των στρατιωτικών δαπανών.
5. Παύση χρηματοδότησης ΠΑΕ και ΚΑΕ.
6. Παύση χρηματοδότησης ιδρυμάτων πρωθυπουργών.
7. Παύση χρηματοδότης εφημερίδων και ιδιωτικών καναλιών με κρατική διαφήμιση
8. Οι πλούσιοι που φυλάσσονται από αστυνομικούς να καλύπτουν και τη μισθοδοσία τους
9. Οι επιχειρηματίες να συμβάλλουν και αυτοί επώνυμα αν όχι με 20% τουλάχιστον με 10% έκτακτη εισφορά ως καλοί πατριώτες, που δεν είμαστε εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι.
10. Φόρος 10% στα έσοδα από τα διόδια, χωρίς να αυξηθεί η τιμή, γιατί οι εργολάβοι είναι και οι περισσότερο πατριώτες από όλους.


ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΤΩΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΑΙΜΑ, ΕΑΝ ΠΑΛΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΝ ΣΤΙΣ ΓΝΩΣΤΕΣ ΤΣΕΠΕΣ
http://troktiko.blogspot.com

22/6/2010

Για τα σχόλια και την αντιγραφή
Μάρκος Νικητάκης

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ



Για να ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ το ΘΥΜΟ μας σε ΕΛΠΙΔΑ

Συμπολίτες - σες
Οι συνθήκες μέσα στις οποίες θα δοθεί η επόμενη αυτοδιοικητική εκλογική μάχη της 7ης Νοεμβρίου 2010, είναι πρωτόγνωρες.
α) Η γενικευμένη οικονομική κρίση, ισοπεδώνει τους εργαζόμενους.
Οι αριθμοί και οι αγορές είναι στο προσκήνιο, οι άνθρωποι στο παρασκήνιο και η νέα γενιά στην ανασφάλεια και την ανεργία.
β) Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι πολιτική, κοινωνική, ηθική, περιβαλλοντική, πολιτισμική.
γ) Ο νέος νόμος για την Αυτοδιοίκηση («Καλλικράτης»), δημιουργεί νέα δεδομένα για τους πολίτες.
Σε καμιά περίπτωση δεν είναι η γενναία μεταρρύθμιση που τόσο είχε ανάγκη η Αυτοδιοίκηση.
Η κύρια στόχευση μιας τέτοιας μεταρρύθμισης, έπρεπε να είναι, η διεκδίκηση μιας μεγάλης δημοκρατικής, ριζοσπαστικής, αποκεντρωτικής επανίδρυσης του κράτους και συνολικά του δημόσιου και κοινωνικού χώρου, που έχει άμεση ανάγκη η χώρα.
Η μεταρρύθμιση της Αυτοδιοίκησης δεν είναι επιστημονικού χαρακτήρα άσκηση, ούτε ευκαιριακού χαρακτήρα τεχνοκρατική επιλογή. Σχετίζεται απολύτως με την ποιότητα της δημοκρατίας που έχουμε, τη συμμετοχή, την κοινωνική συνοχή, το περιεχόμενο της ανάπτυξης, τη διαφύλαξη του περιβάλλοντος, τον πολιτισμό.
Ο «Καλλικράτης» είναι μια μεταρρύθμιση που εξαντλεί τη δυναμική της, στη μείωση των υπαρχόντων Δήμων, «πασπαλίζοντας τη» με την κατάργηση της Νομαρχίας και την αιρετή εκλογή των οργάνων της περιφέρειας.
Δεν υποτιμούμε αυτές τις αλλαγές, αλλά στον ετοιμοθάνατο δεν φτάνει η ασπιρίνη.
Εν τέλει, εκτιμούμε ότι είναι μια μεταρρύθμιση:
● που θα απομακρύνει περισσότερο τον πολίτη από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων,
● που έχει στόχο να αλλάξει τον προσανατολισμό της Αυτοδιοίκησης σε συντηρητικότερη κατεύθυνση.
● που μειώνει τους πόρους του κράτους προς την Αυτοδιοίκηση, οδηγώντας τη σε οικονομική ασφυξία.
● που θα οδηγήσει τους δήμους σε οργανωτικό «αλλαλούμ», δεδομένης της έλλειψης οποιασδήποτε προετοιμασίας.
Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ο πραγματικός στόχος τους, είναι να μην χάσουν τον έλεγχο της κατάστασης. Αυτό θα επιδιώξουν να το πετύχουν με το γνωστό πια στημένο παιχνίδι, μέσα δηλαδή από τις κομματικές καταγραφές, τον στείρο και ανούσιο δικομματικό καυγά.
Οι καταστάσεις όμως δεν είναι ίδιες. Το σάπιο «βασίλειο» που έκτιζαν χρόνια τώρα, αρχίζει να τρίζει. Το νιώθουν, γι’ αυτό φοβούνται.
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, πολύ σημαντικό ρόλο θα παίξει για το τόπο μας, το πια Δημοτική Αρχή θα αναλάβει τις τύχες του νέου Δήμου στα χέρια της την 1/1/2011.
Αν θα έχει όραμα, σχέδιο και θέληση να το επιβάλει.

Φίλες - οι
Το Δεκέμβριο του 2005 μερικοί πολίτες με διαφορετικές πολιτικές καταβολές, ιδρύσαμε την Δημοτική Κίνηση «ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ».
Μια Κίνηση, επί της ουσίας ανεξάρτητη, που το απέδειξε: α) με την ευρύτητα του ψηφοδελτίου της και β) με την τόλμη της να συγκρουστεί με συμφέροντα και κατεστημένες πρακτικές.
Στις εκλογές του 2006 οι πολίτες μας έδειξαν την εμπιστοσύνη τους, δίνοντάς μας ένα υψηλό ποσοστό (22,5%). Πιστεύουμε ότι τιμήσαμε τη ψήφο τους με την παρουσία και τη δράση μας.
Η Κίνηση αυτή, δεν ήταν ούτε είναι εγκεφαλική επινόηση ή κατασκευή.
Πήγαζε και πηγάζει από την σύγχρονη πραγματικότητα.
Πραγματικότητα που δεν θέλουν να δουν τα υπάρχοντα (ή τα εν δυνάμει) κυρίαρχα δημοτικά σχήματα, που «τρέφονται» (κατά βάση) από τη σαγήνη της εξουσίας, αναπαράγοντας σε μικρογραφία τον ελλειμματικό, τετριμμένο και εντέλει ψεύτικο λόγο της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Στόχος μας ήταν και είναι, να βγει η αυτοδιοικητική πολιτική από τα κέντρα εξουσίας, από τα γραφεία «παραγόντων και παραγοντίσκων» και να έρθει στις γειτονιές, τις πλατείες, το χωριό και τους χώρους δουλειάς. Να γίνει υπόθεση των πολιτών.


Αυτό δεν ήταν μια προεκλογική κορώνα.
Η συνέχεια στη λειτουργία της Κίνησής μας μετά τις εκλογές, οι παρεμβάσεις, οι ιδέες, οι προτάσεις μας, οι αποκαλύψεις μας, τους έφεραν σε δύσκολη θέση και έκαναν τους πολίτες πιο υποψιασμένους και ανήσυχους.
Τέτοιες ανησυχίες είχαν εκφρασθεί και στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, σε άλλους Δήμους με αντίστοιχες πρωτοβουλίες και δράσεις. Μια τέτοια Κίνηση που δραστηριοποιήθηκε στο Δήμο Απολλωνίων και η οποία έφερε ένα εξαιρετικό εκλογικό αποτέλεσμα (30%), ήταν η «Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ».
Με ικανοποίηση ανακοινώνουμε ότι η Δημοτική Κίνηση «ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ» θα συνεργαστεί σε προγραμματική βάση, ισότιμα, με στελέχη και τον τότε επικεφαλής της παραπάνω Κίνησης Νίκο Μπρατζουκάκη.
Η συμμετοχή τους στο ψηφοδέλτιο δίνει νέα δυναμική στη συλλογική μας προσπάθεια, φουντώνοντας παράλληλα την ελπίδα πως ήρθε η ώρα να υλοποιηθεί ένα αξιόπιστο εναλλακτικό μοντέλο τοπικής διακυβέρνησης και κοινωνικής ανάπτυξης στο Δήμο μας.


Συνδημότες - σες
Εκτιμούμε ότι η κατάσταση στο νομό μας δεν πάει άλλο. Σχεδόν «πιάσαμε πάτο», με βάση τις ανάγκες αλλά και τις δυνατότητές μας.
Το όραμά μας για το νέο Δήμο Λευκάδας, δεν εξαντλείται στη σημερινή όψη και λειτουργία του, που δημιουργεί θλίψη και κάνει τους συμπολίτες μας να οργίζονται.
Η πόλη και οι κοινότητες που εμείς οραματιζόμαστε, είναι φιλικές, ανθρώπινες, συμμετοχικές, κοινωνικά αλληλέγγυες.
Μέσα από αυτές τις λειτουργίες και πολιτικές της η Τοπική Αυτοδιοίκηση, δίπλα και μαζί με τον πολίτη, μπορεί να συγκροτεί απαντήσεις στην σκληρή του καθημερινότητα, να χτίζει υποδομές, να σχεδιάζει και να επιχειρεί βήματα στο μέλλον, να οργανώνει αντιστάσεις, να επιχειρεί υπερβάσεις.
Τα παραπάνω, δεν συγκροτούν από μόνα τους, ποιότητα στη ζωή μας.
Για μας ποιότητα ζωής δεν είναι μόνο η βιώσιμη ανάπτυξη, το περιβάλλον, οι υποδομές, οι κοινόχρηστοι χώροι, αλλά ΚΑΙ το δικαίωμα στην εργασία, την ασφάλιση με όρους που θα σέβονται την προσωπικότητα, την οικογενειακή ζωή, τον ελεύθερο χρόνο, καθώς και όλο το πλέγμα των κρίσιμων υπηρεσιών: υγείας, κοινωνικής πρόνοιας, εκπαίδευσης, πολιτισμού, αθλητισμού.

Φίλες - οι
Με αυτές τις σκέψεις, θέλω να σας ανακοινώσω την ανεξάρτητη υποψηφιότητά μου για το αξίωμα του Δημάρχου στο νέο Δήμο Λευκάδας στις επερχόμενες εκλογές.
Ως Δημοτική Κίνηση, απευθύνουμε πρόσκληση για συζήτηση συμμετοχή και ενωτική δράση, σε κάθε πολίτη και συλλογικότητα που θεωρεί τις θέσεις μας ως βάση διαλόγου.

Επειδή δεν δεχόμαστε να ονειρεύονται άλλοι για λογαριασμό μας.
Επειδή, όπως έλεγε ο μεγάλος ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης, πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.
Ήρθε η ώρα των επιλογών. Ήρθε η ώρα που χωρίς ταλαντεύσεις, οι πολίτες πρέπει να διαλέξουν όχθη. Όχι όχθη κομματική, αλλά όχθη κοινωνική και αυτοδιοικητική.
Η οργή όλων και ιδιαίτερα των νέων για όσα συμβαίνουν γύρω τους, δεν πρέπει να εξελιχθεί σε απάθεια και αποχή.
Έχουμε τη θέληση, να ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ το Αυτοδιοικητικό ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ.
Έχουμε ΟΡΑΜΑ και ΣΧΕΔΙΟ, ώστε μαζί με τους πολίτες, να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ τα ΔΕΔΟΜΕΝΑ.
Είναι ευκαιρία να ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ το ΘΥΜΟ μας σε ΕΛΠΙΔΑ.



Για τη Δημοτική Κίνηση «ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ»

Κων/νος Δρακονταειδής
Υποψήφιος Δήμαρχος Λευκάδας

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ

Τι γράφουμε σήμερα; Ιδού η απορία. Ο χρόνος περιορισμένος, τα θέματα πολλά, τόσα που να σου προκαλούν τρικυμία εν κρανίω… Ο φόβος της επανάληψης πάντα ορατός και ας λέγεται ότι η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως!
Να μάθουν ποιοι; Να ακούσουν ποιοι; Είναι τόσοι οι συμπολίτες που μου λένε «καλά τα γράφεις αλλά ποιος σε ακούει…» που μου κάνει εντύπωση. Θα απευθυνθώ λοιπόν πρώτα σε αυτούς και θα τους πω πολύ απλά πως ακούει όποιος θέλει ή έχει αποφασίσει να ακούσει.
Ακούει αυτός που όταν κάνει την οποιαδήποτε διαπίστωση από τα όποια γραφόμενα, δικά μου ή άλλων, με την οποία συμφωνεί πρέπει και οφείλει να γίνεται κοινωνός της, να την προωθεί και να μη μένει σε άσκοπες, και εν πολλοίς ως άλλοθι για την αδράνειά του, διαπιστώσεις.

Κρίσιμη καμπή

Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας μας. Ίσως να είναι από τις κρισιμότερες. Είμαστε υπό αμφισβήτηση από όλους. Έχουμε χάσει τη «μαγκιά» μας, έχουμε χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία, έχουμε χάσει ακόμη και τα άλλοθί μας από την πλούσια προϊστορία μας. Παίζουν στην πλάτη μας απίστευτα παιχνίδια και κοιτάμε αποσβολωμένοι χωρίς να αντιδρούμε γιατί και δεν μπορούμε και δεν θέλουμε. Βλέπουμε την κοινωνική και οικονομική κατάρρευση να έρχεται σαν καταιγίδα και αντί να προσπαθήσουμε να σωθούμε, περιμένουμε καρτερικά το βέβαιο μέλλον, που είναι ο όλεθρος. Τούτη την περίοδο έπρεπε να είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες με όσα απίστευτα ακούγονται και αντί αυτού μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, προσπαθεί αφενός να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα αφετέρου να σώσει το τομάρι της με παλιές συνταγές πάει να πει με το βόλεμα, την αρπαχτή, τη λαμογιά.
Η υποκρισία των περισσότερων είναι απύθμενη πρέπει να το παραδεχτούμε.
30 χρόνια ζούσαμε ουσιαστικά με δανεικά χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το αύριο και τις επόμενες γενιές που τις καταχρεώναμε συνειδητά και συστηματικά. Ο απόλυτος φιλοτομαρισμός και αναλγησία δηλαδή.
Ευλόγως μου γεννιούνται λοιπόν κάποια ερωτήματα:
► Ποιος από τους περισσότερους Έλληνες δεν έπιασε βουλευτές και πολιτικούς για να «βολευτεί» ή για να «βολέψει»τα παιδιά του;
► Ποιος από τους περισσοτέρους που βρέθηκαν ή βρίσκονται σε καίριες θέσεις μπορεί να πει ότι δεν λαδώθηκε ή δεν λάδωσε για να γίνει η δουλειά του (η συνήθως παράνομη δουλειά του);
► Ποιος από τους περισσότερους πολίτες σεβάστηκε τον τόπο που ζει, προστάτευσε το περιβάλλον αντέδρασε στην καταπάτηση στοιχειωδών δικαιωμάτων του;
► Ποιος από τους περισσότερους πολίτες δεν φοροδιέφυγε (για να μην πω απλά φοροέκλεψε το κράτος) ή δεν καταπάτησε τους νόμους προς ίδιον όφελος και εις βάρους του κράτους και του κοινωνικού συνόλου;
► Με άλλα λόγια ποιος από τους περισσότερους Έλληνες και Ελληνίδες είναι ο αναμάρτητος και ο μη συμμέτοχος στην κατάσταση που έχουμε περιέλθει;
Οι πολιτικοί, όποιας μορφής και όποιας θέσης, δεν αναφέρομαι μόνο σε βουλευτές, τους οποίους άλλοι αναθεματίζουμε και άλλοι τυφλά υποστηρίζουμε, υπήρξαν και τα έκαναν «λαμπόγυαλο», γιατί εμείς με πείσμα και κομματικό πατριωτισμό τους εκλέγαμε, παρά τα θρυλούμενα. Υπήρξαν και έκαναν το «θεάρεστο» έργο τους, γιατί εμείς τους στηρίξαμε, μη και θιγεί το κόμμα μας και ο «εγωισμός» μας.
Όλοι ξέραμε πως ψηφίζοντας τον τάδε ή τον δείνα δεν προσδοκούσαμε και πολλά, το κάναμε γιατί ήταν με το κόμμα μας ή ήταν συγγενής μας.
Είναι φορές που θαρρώ πως αν ένα κομματικό επιτελείο επέλεγε για μια αιρετή θέση έναν αντικειμενικά άχρηστο και ανίκανο, θα τον ψήφιζε η μεγάλη πλειοψηφία των κομματικά ενταγμένων, μόνο και μόνο επειδή τον έβαλε το κόμμα… Αυτό από μόνο του αποτελεί την απόλυτη ξεφτίλα της κοινωνίας μας και μη με θεωρήσετε υπερβολικό. Τα παραδείγματα είναι πολλά και τα περισσότερα δίπλα μας…
Ας ρίξουμε όλοι μια ματιά γύρω μας και ας δούμε ποιοι είναι σε θέσεις κλειδιά, ποιοι ορίζουν τις τύχες μας και ποια αποτελέσματα έχει φέρει η θητεία τους σε αυτές τις θέσεις. Ας σκεφτούμε μετά γιατί αν και αποτυχημένοι επανέρχονται και επανεκλέγονται. Ας θυμηθούμε πόσες φορές αγανακτήσαμε μαζί τους, ας σκεφτούμε πόσες φορές ορκιστήκαμε ότι δεν θα τους ξαναψηφίσουμε αλλά αθετήσαμε τον όρκο μας, ας κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέπτη και ας αναρωτηθούμε για τις ευθύνες μας.
Η αντίδραση και η «αγανάκτηση» των περισσότερων από εμάς δεν είναι στην πραγματικότητα γιατί μας κορόιδεψαν, πως θα μπορούσαν άλλωστε, όλοι παροικούμε εν Ιερουσαλήμ και γνωρίζαμε ακριβώς τι συνέβαινε, αλλά γιατί πολύ απλά συνειδητοποιούμε πλέον ότι δεν θα μπορούμε να συνεχίζουμε να ζούμε τρωγοπίνοντας εις υγείαν των κοροΐδων, σε βάρος δηλαδή όλων των επόμενων γενεών.

Αιδώς Αργείοι,
Γραμματείς και Φαρισαίοι.


Ντροπή σε όσους υποστηρίζουν κατάπτυστες πρακτικές μόνο και μόνο γιατί τις έκαμαν κομματικοί τους φίλοι, ντροπή και σε όσους ρίχνουν το ανάθεμα σήμερα, χωρίς γενναία αυτοκριτική, γνωρίζοντας στο βάθος ότι αύριο θα ξανακάνουν το ίδιο λάθος…
Όποιος κουνάει το δάχτυλο του με ύφος εισαγγελέα, ας έχει το θάρρος να πει αν με τις πράξεις ή τις παραλείψεις του συνέβαλε ευθέως ή εμμέσως στην σημερινή κατάσταση.
Όποιος ψάχνει για αποδιοπομπαίους τράγους, χωρίς να κάνει την παραμικρή αυτοκριτική, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να συμβάλει την διαιώνιση του ίδιου κατάπτυστου, διεφθαρμένου και χρεοκοπημένου συστήματος. Και για μένα αυτή είναι η μεγαλύτερη ηθική κατάπτωση του νεοέλληνα, το να θεωρεί δηλαδή αναφαίρετο δικαίωμα του να ζει εις βάρος όλων των άλλων, αρνούμενος να αναλάβει τις ευθύνες και υποχρεώσεις του και μεταθέτοντας τα βάρη στις επόμενες γενεές.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ!

Ζούμε ή σύντομα θα ζήσουμε οικονομικές εποχές της δεκαετίας του 50 και του 60. Μόνο που τότε υπήρχε περισσότερη κοινωνική συνοχή, λειτουργούσε η γειτονιά, το φιλότιμο, η συντροφικότητα. Υπήρχε όραμα και φαινόταν, οι πνευματικοί άνθρωποι ήταν πολλοί και … «σήμαιναν τις καμπάνες». Είχαμε ένα εγωισμό που μας βοηθούσε. Τώρα; Μαλακός καναπές, βόλεμα, τηλεόραση με τις σαβούρες της, μίμηση ξένων προτύπων, επίδειξη, μαλθακότητα και ανυπαρξία ονείρου. Οι ποιητές σιώπησαν, ο πολιτισμός διέρχεται ανίατη ασθένεια, ηγέτες που να εμπνέουν τη μάζα δεν εμφανίζονται στον ορίζοντα και όσους θεωρούσαμε «ηγέτες», καταρρέουν ο ένας μετά τον άλλο βουτηγμένοι στη λάσπη και τη σαπίλα. Είναι αυτοί που μας έσπρωξαν σε ένα απίστευτο τέναγος ψεύτικης ευμάρειας σε ένα οχετό λάσπης που δεν βλέπαμε, γιατί δεν θέλαμε να δούμε ή γιατί αν κάποιοι μας φώναζαν ότι τον έβλεπαν δεν τους πιστεύαμε αλλά αντιθέτως τους θεωρούσαμε γραφικούς και αστείους…
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ!

Ένα ποτάμι μας διαπερνά. Από τη μια όχθη αυτοί που μας έφτασαν έως εδώ και όσοι τους υποστηρίζουν και από την άλλη όσοι έχουν υποστεί τις συνέπειες. Ο καθένας μας πρέπει να αποφασίσει σε ποια μεριά του ποταμού θα σταθεί. Αυτό δεν έχει να κάνει με την κομματική του τοποθέτηση. Έχει να κάνει με την αντίληψη που έχει για τα πράγματα. Έχει να κάνει με το διαζύγιο που πρέπει να πάρει με τον ωχαδελφισμό και το βόλεμα, με το ρουσφέτι και τη λαμογιά. Έχει να κάνει με μια γενναία αυτοκριτική για την όποια σιωπή του στα χρόνια που πέρασαν και σε αυτά που θα μας έρθουν, με την όποια ανοχή του ή συμμετοχή του σε φαινόμενα απάτης και διαφθοράς. Έχει να κάνει με τη συνέπειά του σε απόψεις, είτε είναι κυβέρνηση το κόμμα του είτε αντιπολίτευση, γιατί αυτή η μετάλλαξη των ιδεών κάποιων, αναλόγως σε ποια έδρανα της Βουλής κάθονται οι δικοί του, είναι απίστευτη στην κυριολεξία.

Πρέπει κάποτε να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε.

Πρέπει κάποτε να κλείσουμε τα αυτιά μας σε κομματικές σειρήνες, σε υποσχέσεις που ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να υλοποιηθούν, στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και να στραφούμε σε ανθρώπους που μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν από όποιο πόστο τους τάξουμε να το κάνουν, είτε ανήκουν στο κόμμα μας είτε όχι.

15/6/2010

Υ.Γ. Όλοι συνυπεύθυνοι ναι. Ο βαθμός ευθύνης του καθενός από εμάς όμως, απέχει παρασάγγας… Να μην τα κάνουμε και όλα ίσιωμα…

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Οι Φελλοί επιπλέουν

«Μια μέρα θα ΄ρθει που ο φελλός θα μιμηθεί την άγκυρα και θα κλέψει τη γεύση του βυθού» (Ο. Ελύτης «Οι κλεψύδρες του αγνώστου»).

Φελλός - Ετυμολογία

Αδιάβροχο υλικό με σπογγώδη μορφή, το οποίο λαμβάνεται από το φλοιό δέντρων, κυρίως, της φελλόδρυος .
Κυλινδρικό πώμα μπουκαλιού από το παραπάνω υλικό.
Κομμάτι από το παραπάνω υλικό που συγκρατεί τα δίχτυα ή το αγκίστρι του ψαρά πάνω από τον πυθμένα
Ο ανόητος ή ο ανάξιος άνθρωπος (αργκό)

Χρονία νόσος

Είναι γεγονός ότι στην σημερινή Ελλάδα οι φελλοί, όχι μόνον επιπλέουν, αλλά και παράγουν υποκουλτούρα που διαφθείρει τους νέους. Το πρόβλημα ξεκινά από πολύ παλιά, γιατί στην Ελλάδα πάντοτε πλεόναζε ο φθόνος.
Στην αρχαία Αθήνα, Έλληνες εξόρισαν τον Αναξαγόρα, τον Πρωταγόρα και τον Θουκυδίδη, εξανάγκασαν τον Αριστοτέλη να φύγει από την πόλη και εκτέλεσαν τον Σωκράτη.
Έλληνες ήταν, επίσης , αυτοί που φυλάκισαν στο Ναύπλιο (στο Παλαμήδι) τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον αγωνιστή που αν δεν πολεμούσε στην επανάσταση του 1821 κατά των Τούρκων, η χώρα θα ήταν σήμερα ακόμα υπό την κατοχή τους, Έλληνες αυτοί που σκότωσαν τον Ανδρούτσο, το Βελουχιώτη, τον Παναγούλη, τον, τον…
Έλληνας ήταν ο Εφιάλτης, ο Πήλιος Γούσης, Έλληνες οι Χίτες και οι ταγματασφαλίτες της κατοχής, Έλληνες οι «σφουγγοκωλάριοι» της Χούντας, Έλληνες τα «λαμόγια» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της κάθε κυβέρνησης…
Zούμε σε καιρούς που δεχόμαστε ατελείωτα μαθήματα, ατελείωτες δοκιμασίες, μυριάδες ευθύνες και ποικίλες εμπειρίες...
Γύρω μας προσωπικότητες γεμάτες μεγαλομανία και φουσκωμένο εγώ, που δεν μπορούν να παραδεχθούν σφάλματα. Σκουπίδια που εδραιώνονται παραδόξως σε θέσεις κλειδιά, και πατούν επί πτωμάτων για να πετύχουν κάτι... Κενοί και ασήμαντοι, βυθισμένοι σε ίντριγκες, σκάνδαλα, εκδικητικότατα και βλακεία, με πνευματική και ψυχική ανισορροπία, με ηθική κατάπτωση.
Δυστυχώς, τα άδεια βαρέλια κάνουν μεγαλύτερο κρότο.


Μεσαίωνας


Οι καιροί στους οποίους οδηγούμαστε δεν είναι και τόσο παρήγοροι. Μπορεί να πέρασε η ανθρωπότητα έναν Μεσαίωνα, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν ξαναπερνάει.
Θεωρώ ότι ήδη είμαστε σε έναν δεύτερο Μεσαίωνα, άλλης μορφής. Δεν είναι ακριβώς εκείνος ο Μεσαίωνας με την Ιερά Εξέταση και τις πυρές (ο οποίος όμως προώθησε την τέχνη και προετοίμασε την Αναγέννηση), είναι ένας Μεσαίωνας με τα χρηματιστήρια, τις πολυεθνικές, τους βομβαρδισμούς, τα κυκλώματα, τις μίζες, τα σκάνδαλα, το Δ.Ν.Τ, τον (οικονομικό) Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Ιερά Εξέταση υπάρχει πάλι, με άλλη μορφή.
Αν βρεθείς παρατηρητής προσώπων και καταστάσεων, θα σου είναι εύκολο να διαπιστώσεις την ανάπτυξη των ανθρώπων της «αυλής». Οι «αυλικοί» του «Αφεντικού»! Τι τραγική περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι που λένε πάντα «ναι», γνωρίζοντας άριστα την τεχνική της αναδίπλωσης και της ευκαμψίας.
Το χειρότερο δεν είναι οι «πρωτοκλασάτοι» μιας επιχείρησης ή μιας κυβέρνησης. Είναι οι απ' έξω «φίλοι» και «επιστήθιοι», αυτοί που προσαρμόζονται σαν χαμαιλέοντες σε κάθε περίσταση, διαβάλλοντας υπολήψεις και προωθώντας σαφώς τα δικά τους «στενόμυαλα» - έτσι κι αλλιώς- συμφέροντα.
Παρατηρώντας τους, αισθάνεσαι να αναμεταδίδεται live η σαθρότητα ολόκληρου του μοντέλου που αναπαράγει η στείρα επιχειρηματικότητα και αντιλαμβάνεσαι παραστατικά, τις επιζήμιες επιδράσεις για την ίδια την κοινωνία, που επιφέρει η συγκέντρωση γύρω από τον άξονα του ενός, τόσων ματαιόδοξων και μισάνθρωπων οντοτήτων .
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι έχουμε πιάσει... πάτο και καθημερινά
η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο.
Είναι έκδηλη η απογοήτευση όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων, γιατί
έχει γίνει κανόνας ή μάλλον θεσμός, το ρουσφέτι να βασιλεύει παντού,
η διαπλοκή να έχει χτυπήσει κόκαλο, το βόλεμα να αποτελεί τον αντικειμενικό σκοπό των περισσοτέρων και η αναξιοκρατία να οδηγεί τη χώρα στο πουθενά. Δυστυχώς αυτή είναι η Ελλάδα μας και έτσι θα συνεχίσει…




Στην Ελλάδα ζούμε…

H αμοιβαία αποστροφή Ελλάδος - αξιοκρατίας, πρέπει να θεωρείται δεδομένη και δεν χρειάζεται απόδειξη. Είναι βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση του μέσου Έλληνα που ακόμα και οι υπερβολές δεν προκαλούν πλέον καμία αίσθηση.
Στη χώρα μας προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να μετατρέψουμε τις ελάχιστες μεταξωτές κορδέλες σε φύκια .
Αν χρωστάς 500 ευρώ στο ΙΚΑ ή σου παίρνουν το σπίτι ή σε κλείνουν φυλακή. Αν χρωστάς 5.000.000 ευρώ στο ΙΚΑ κάνεις παρέα με την Ελίτ της χώρας.
Αν ανακαλύψεις τη μέθοδο πρόγνωσης του καρκίνου της μήτρας φεύγεις κυνηγημένος και μετά όλοι λένε ότι το τεστ ΠΑΠ είναι Ελληνικό . Να μην πω τι είναι…
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εξάπλωση της λογικής της «ήσσονος προσπάθειας» σε επικίνδυνο βαθμό. Με άλλοθι την ισοπεδωτική άποψη ότι μόνο οι γλύφτες, οι ηλίθιοι και οι π….νες προοδεύουν σε αυτή τη χώρα, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού αρνείται να καταβάλλει σοβαρή προσπάθεια για επιτυχία. Αποκτά μια άλλη στάση ζωής και χρησιμοποιεί όλο του το ταλέντο και την ενεργητικότητα για να προωθηθεί μέσω πλαγίων οδών, να ξεγελάσει το σύστημα, να βγάλει εύκολο χρήμα ... χωρίς όμως να συνδέει όλα αυτά με κάποιου είδους προσφορά.
Τελικά είναι ένας φαύλος κύκλος. Η αναξιοκρατία προωθεί την ήσσονα προσπάθεια ... και μέσω αυτής διαιωνίζεται η αναξιοκρατία. Τώρα ποιά κατάσταση δημιούργησε την άλλη;

«Έλα μωρέ στην Ελλάδα ζούμε, εδώ όλα γίνονται»!!!...

Φράση που την επαναλαμβάνουμε οι περισσότεροι εξ ημών συχνότατα, αναμφίβολα περιέχει μεγάλη δόση αλήθειας, είναι όμως νομίζω ο εύκολος τρόπος για να αποποιηθούμε των δικών μας ευθυνών.
Το επιχείρημα ότι «όλοι τα ίδια κάνουν» ή τουλάχιστον θα έκαναν αν τους δινόταν η κατάλληλη ευκαιρία, αποτελεί στη πραγματικότητα για μας άλλοθι προκειμένου - αν δοθεί και σε μας η ευκαιρία - να κάνουμε τα ίδια. Τι στο καλό από μας (ή από τα παιδιά μας) θα ξεκινήσει η διαφάνεια και η αξιοκρατία;
Έχει λεχθεί ότι στην Ελλάδα υπάρχει ανάγκη για ένα μόνο ακόμη νόμο.
Ένα νόμο που θα υποχρεώνει την εφαρμογή όλων ...των υπαρχόντων νόμων!
Και όμως, ανεξάρτητα από τα διάφορα λογοπαίγνια, δεν υπήρξε από κανένα κυβερνών κόμμα - και φοβάμαι ότι δεν θα υπάρξει και στο μέλλον - πραγματική βούληση για διαφάνεια και αξιοκρατία. Η τελευταία κρίση και ο τρόπος αντιμετώπισής της, αποδεικνύει τον ισχυρισμό.

Οι φελλοί πάντα επιπλέουν
Πάει να πει, οι ανάξιοι πάντα αναδεικνύονται ή επιβιώνουν

Αυτή είναι η Ψωροκώσταινα.
Όταν οι ανίκανοι είναι σε θέσεις κλειδιά και κατευθύνουν τα ηνία
αυτής της χώρας, όταν οι περισσότεροι ασπάζονται τη θεωρία του «ωχαδερφισμού» και όταν οι ικανοί παραγκωνίζονται, τότε μονίμως θα
επιπλέουν οι «φελλοί» !!!

Καθημερινή διαπίστωση πλέον ότι η γκρίνια και η μεμψιμοιρία αποτελούν τη βασική στάση ζωής του μέσου Έλληνα.
Όλοι είναι «αδικημένοι», στην «απόξω», «κακοπληρωμένοι».
Συνεχείς συγκρίσεις με τον τάδε, που «γλύφει» το διευθυντή, πρόεδρο, τμηματάρχη, υπουργό κι έχει καταφέρει να «χωθεί» ή την τάδε που είναι «καρα......ναρα» και εισπράττει χιλιάδες ευρώ μόνο και μόνο από την προστυχιά της. Κι η σκέψη να είναι προσηλωμένη στη «λαμογιά» και στην παράκαμψη της νομιμότητας.
Οι απολαβές και τα προνόμια είναι ευθέως ανάλογα της προσπάθειας, της αξίας, του ταλέντου. Αυτός είναι ο κανόνας. Ακόμα κι αν εδώ καταστρατηγείται σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ' ό,τι σε άλλες προηγμένες κοινωνίες.
Είναι πράγματι τραγικό το να προσπαθείς να ζήσεις με 600 ευρώ το μήνα. Άλλο τόσο όμως είναι γελοίο το να θέλουν όλοι να ξεκινήσουν τη σταδιοδρομία τους από διευθυντική θέση, με μοναδικό εφόδιο ένα εντεκάρι στο απολυτήριο Λυκείου.
Σίγουρα, τα όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν προκαλούν αισιοδοξία.
Δεν μπορούσες ποτέ να φαντασθείς από τα χρόνια της παιδικής σου αθωότητας πως μπορεί να συνυπάρξει τόσο μεγάλη κακία, τόσο μίσος, τόση ματαιοδοξία. Ούτε φυσικά είχες σκεφτεί πως οι φελλοί μπορούν να επιπλέουν με τόση ευκολία ως αξίες.
Οι φελλοί επιπλέουν, οι αξίες αναδεικνύονται. Τι γίνεται όμως όταν οι φελλοί πλασάρονται ως αξίες;
Σε μια χώρα όπου «οι φελλοί επιπλέουν», η μόνη επιβεβλημένη αντίδραση είναι το δημόσιο ξεβράκωμα.
Όλοι νιώθουμε αυτολύπηση συχνά αλλά από κει και πέρα υπάρχει ελεύθερη βούληση. Δε σου αρέσει κάτι; ΄Αλλαξέ το! Ή προσπάθησε τουλάχιστον. Διαφορετικά, βούλωσέ το το ρημάδι!
Στο κάτω της γραφής δες το και αλλιώς. Οι φελλοί επιπλέουν και για όλους είναι εύκολο να τους δουν…
Ο θησαυρός είναι στο βυθό, δύσκολο να βρεθούν εκεί οι πολλοί. Είναι για τους λίγους που έχουν το θάρρος να βουτήξουν και φτάσουν μέχρι εκεί, όπως και να έχει το θέαμα τους ανταμείβει…. Και φυσικά μετά από αυτό το θέαμα ΔΕΝ βλέπουν καν ό,τι επιπλέει. Ψάχνουν για τον θησαυρό…

8/6/2010

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

ΤΣΙΓΑΡΟ

Την ημέρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, Δευτέρα 31 Μαΐου, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Κατά Του Καπνίσματος. Η ημέρα αυτή γιορτάζεται εδώ και 23 χρόνια, την τελευταία μέρα κάθε Μαΐου. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας με μισή καρδιά αποφάσισε το 1987 να υιοθετήσει αυτήν την Παγκόσμια Ημέρα και αυτό οφειλόταν όχι μόνο στις πιέσεις των καπνοβιομηχανιών, αλλά και στις πιέσεις της επιστημονικής κοινότητας.


Ιστορικά

Το 1492 ο Χριστόφορος Κολόμβος, ταυτόχρονα με την Αμερική ανακάλυψε και τον καπνό.. Στα νησιά του αρχιπελάγους των Mπαχάμας, όπου αποβιβάστηκαν οι πρώτοι θαλασσοπόροι, η χρήση του φυτού του καπνού ήταν πολύ διαδεδομένη. Φύτρωνε σε άγρια μορφή και χρησιμοποιείτο από τους Ινδιάνους της Αμερικής σε θρησκευτικές τελετές και στη θεραπεία ασθενειών και πληγών. Από ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή του Yucatan, ανακαλύφθηκε σκόνη φύλλων καπνού σε αντικείμενα που χρονολογούνται προ 15.000 ετών!
Στην Ευρώπη οι σπόροι καπνού μεταφέρθηκαν με τις ισπανικές καραβέλες στην Ιβηρική χερσόνησο και σχεδόν ταυτόχρονα Ολλανδοί ναυτικοί εισήγαγαν τον καπνό στο Βέλγιο. H παράδοση θέλει πρώτο εισαγωγέα καπνού στη Γηραιά Ήπειρο τον Ισπανό ναύτη του Κολόμβου Rodrigo de Jerez ο οποίος και φυλακίσθηκε κατηγορούμενος ως μάγος κατεχόμενος από δαιμόνια επειδή ... έβγαζε καπνούς από τη μύτη και το στόμα!
Γύρω στα 1550 αναφέρονται οι πρώτες καπνοκαλλιέργειες στην Πορτογαλία και την Ισπανία.
Ετυμολογικές ερμηνείες της ευρωπαϊκής ονομασίας tobacco που δόθηκε στο νεόφερτο φυτό υπήρχαν πολλές. Επικρατέστερη φέρεται αυτή που παραπέμπει στο όνομα του νησιού των Aντιλλών Tαμπάγκο.
Μέσα του 16ου αιώνα άρχισε η εξάπλωση του καπνού σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, με ορμητήριο την Ισπανία και την Πορτογαλία.
Αρχικά επιστεύετο ότι η χρήση του ήταν θεραπευτική και του απεδίδοντο ιδιότητες σχεδόν θαυματουργές. Με το χρόνο η θεραπευτική αξία του αμφισβητήθηκε, η χρήση του όμως παρέμεινε και έγινε κατάχρηση. H Γηραιά Ήπειρος κάπνιζε για απόλαυση. Στην Αγγλία εσυνωστίζοντο στα smoking parties που εδιδάσκετο η τέχνη του καπνίσματος και οι σχολικές τσάντες των μαθητών μετέφεραν παραγεμισμένες πίπες καπνού, που θα καπνίζονταν υπό την προτροπή και εποπτεία του δασκάλου.
Σφοδρές αντιδράσεις που ενέπλεκαν θρησκεία, ηθική και υγεία καθώς και «ιεροί» πόλεμοι ξέσπασαν εναντίον του καπνού. Αφορισμοί του Πάπα, συγγράμματα, εγκύκλιοι, πρόστιμα επιβάλλονταν στους χρήστες. Στην Ιταλία τους αφόριζαν, στη Ρωσία τους ράβδιζαν και τους έκοβαν τη μύτη, στην Περσία τους έκοβαν τα χείλη, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τους απαγχόνιζαν. Κανένα μέτρο δεν στάθηκε ικανό να ανακόψει την πορεία του καπνού.
Με το πέρασμα του χρόνου, όταν η χρήση του καπνού γενικεύθηκε, οι διάφοροι τρόποι καπνίσματος που επέβαλλαν κατά καιρούς τα ήθη και έθιμα, έγιναν στοιχείο αναγνώρισης και παρουσίας στον κοινωνικό χώρο. Ξεκινώντας από το κάπνισμα των τυλιγμένων φύλλων καπνού των συντρόφων του Κολόμβου, επινοήθηκαν ποικίλοι τρόποι για να μεγιστοποιηθεί η απόλαυση: πίπες, ναργιλέδες, πρέζες καπνού, τσιγάρα.

Στην Οθωμανική αυτοκρατορία

Από ταξιδιωτικά συγγράμματα δυτικών περιηγητών, πληροφορούμαστε ότι η χρήση του καπνού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν γνωστή πριν από το τέλος του 16ου αιώνα.
Την εποχή εκείνη, η Οθωμανική Αυτοκρατορία απλώνεται στα εδάφη της σύγχρονης Ελλάδας, M. Ασίας, Μαύρης Θάλασσας, Βουλγαρίας, Γιουγκοσλαβίας. H Κωνσταντινούπολη μέχρι την επικράτηση των χερσαίων συγκοινωνιακών μέσων αποτελούσε το σπουδαιότερο διαμετακομιστικό κέντρο μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Πιθανολογείται ότι η εισαγωγή του καπνού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία έγινε από το πολυσύχναστο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης περίπου το 1580, από Βενετσιάνους ή Γενοβέζους εμπόρους.
Επί έναν αιώνα, μέχρι το 1687, η χρήση του καπνού ήταν περιορισμένη λόγω των αυστηρών κρατικών περιοριστικών μέτρων. Τη χρονολογία αυτή, ο Σουλεϊμάν ο B΄ επιτρέπει την καπνοκαλλιέργεια και επιβάλλει φόρους και δασμούς.
Οι κλιματολογικές συνθήκες και το έδαφος στα παράλια της M. Ασίας, της Μαύρης Θάλασσας, στα νησιά και τις περιοχές της σύγχρονης Ελλάδας, ευνόησαν τις καπνοκαλλιέργειες και δημιούργησαν μικρόφυλλες γευστικές και αρωματικές ποικιλίες καπνού, τα περίφημα ανατολικά καπνά, τα οποία έμελλε να μονοπωλήσουν τις προτιμήσεις των καπνιστών ανά τον κόσμο για τον αιώνα που ακολούθησε και να αναδείξουν Έλληνες καπνέμπορους σε δεινούς επιχειρηματίες ανά την υφήλιο

Στην Eλλάδα

Tα πρώτα στοιχεία για την εισαγωγή του καπνού στην Ελλάδα αντλούνται από το ταξιδιωτικό σύγγραμμα του Pouqueville «Περιηγήσεις στην Ελλάδα» που εκδόθηκε το 1820. Σύμφωνα με την αφήγηση του περιηγητού, ως εισαγωγείς φέρονται δύο Γάλλοι που μεταξύ του 1573 και 1589 καλλιεργούσαν καπνό στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης. Αργότερα κατά τον 17ο αιώνα, οι αναφορές για καπνοκαλλιέργειες πληθαίνουν. Στην Ελληνική Εμπορική Εγκυκλοπαίδεια που εκδόθηκε το 1815 στη Βενετία, αναφέρεται ότι στη Μακεδονία, επαρχία τότε της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι καπνοκαλλιέργειες τον 17ο αιώνα καταλάμβαναν μεγάλες εκτάσεις.
Κατά τη σύσταση του Ελληνικού Βασιλείου, σύμφωνα με το σύγγραμμα του Βαυαρού προξένου Strong που εκδόθηκε το 1842, η καλλιέργεια του καπνού στην Παλαιά Ελλάδα περιοριζόταν στις περιφέρειες Λιβαδειάς, Άργους, Kαλαμών, και έφθανε τις 450.000 οκάδες.
Με τις διαδοχικές προσκτήσεις νέων ελληνικών εδαφών και ιδιαίτερα μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, όταν προσαρτώνται οι εκτενείς καπνοπαραγωγικές μακεδονικές εκτάσεις, η εμπορία του καπνού γίνεται σπουδαίος ρυθμιστικός παράγων της οικονομίας της χώρας.
O καπνός αποτέλεσε και αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες καλλιέργειες της ελληνικής υπαίθρου.
Για τη μεταποίηση των φύλλων του δημιουργήθηκε μια εύρωστη βιομηχανία και από την εποχή που φορολογήθηκε, το 1883, υπήρξε πολύτιμη πηγή εσόδων για το ελληνικό κράτος.
(Άρθρο της Πηνελόπη Γιακουμάκη στο περιοδικό «7 ημέρες» της Καθημερινής)





Κάπνισμα: Το κακό


Το κάπνισμα σκοτώνει. Είναι γνωστό τα ξέρουμε όλοι, αμέτρητες σελίδες έχουν γραφτεί για το θέμα. Ενοχοποιείται σε πολλές κατηγορίες καρκίνου και θεωρείται ότι συμβάλλει κατά 80% στην εμφάνιση καρκίνου στον πνεύμονα. Ο καρκίνος στον πνεύμονα σκοτώνει περίπου 6.000 (έξι χιλιάδες) Έλληνες το χρόνο. Το θετικό - όσο μπορεί κανείς να το πει θετικό - είναι ότι έχουμε από τα χαμηλότερα νούμερα στην Ευρώπη στον καρκίνο του πνεύμονα, παρόλο που καπνίζουμε περισσότερο (σχεδόν) από όλους!
Το τσιγάρο δεν είναι καλό, αλλά και αρκετοί επιστήμονες το έχουν παρακάνει και άρχισαν να βρίσκουν συσχετίσεις μεταξύ του καπνίσματος και των βιασμών, των εγκληματιών, κ.λ.π. Το τσιγάρο δεν είναι καλό αλλά και ο διαφαινόμενος ρατσισμός εναντίον των καπνιστών είναι επικίνδυνος!
Η ουσία είναι ότι το κάπνισμα παίζει ρόλο στην εμφάνιση του καρκίνου του πνεύμονα και αυτό είναι αρκετός λόγος, για να το κόψουμε προκειμένου να προστατεύσουμε, εκτός από τον εαυτό μας και την οικογένειά μας, και τους γύρω μας.

Το … καλό

Το κάπνισμα έχει και θεραπευτικές εφαρμογές και σε πολλές περιπτώσεις κάνει καλό στην υγεία μας. Η νικοτίνη ανακαλύφθηκε και χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως φάρμακο. Και όπως όλα τα φάρμακα, η διαφορά μέχρι να μετατραπεί σε φαρμάκι είναι λεπτή.
Ας δούμε μερικές από τις θεραπευτικές του ιδιότητες.
Μειώνει τον κίνδυνο απόκτησης άνοιας τύπου Alzheimer. Καθυστερεί την εμφάνιση και την πρόοδό της σε περίπτωση που κάποιος έχει το … γονίδιο. Αυτό συμβαίνει, γιατί η νικοτίνη του τσιγάρου βοηθά στη μεγαλύτερη ανταπόκριση των ασθενών με άνοια στην ακετυλοχολίνη.
Προσφέρει αυτό που στην ψυχολογία λέγεται θετική ενίσχυση, πάει να πει σε κάνει να νοιώθεις όμορφα.
Προσφέρει αυτό που στην ψυχολογία λέγεται αρνητική ενίσχυση,
πάει να πει σε προστατεύει από το να πέφτεις ψυχολογικά.
Βοηθά στην απώλεια βάρους, μειώνοντας την όρεξη και αυξάνοντας το μεταβολικό ρυθμό.
Βελτιώνει την ικανότητα συγκέντρωσης και αυξάνει την αντιληπτικότητα των αισθήσεών μας.
Προστατεύει από τη νόσο Parkinson (60% λιγότερες πιθανότητες!).
Προστατεύει από τη νόσο Tourette (είναι αυτά που λεμε "τικ")
Προστατεύει από την ελκώδη κολίτιδα (μια φλεγμονώδη πάθηση του εντέρου).
Προστατεύει από το σύνδρομο άπνοιας στον ύπνο.
Προστατεύει από τον οιστρογονο - εξαρτώμενο καρκίνο του ενδομητρίου.
► Βοηθά στην πιο εύκολη ανάρρωση μετά από καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό (αλλά παράλληλα βουλώνει και τις αρτηρίες - οδηγώντας σε αυτές τις καταστάσεις).

Πέρα από τα ιατρικά, έχει και κάποιες άλλες θετικές επιπτώσεις.
Η φορολογία των τσιγάρων δίνει ένα τεράστιο ποσό στο κράτος κάθε χρόνο.
► Ο καπνιστής δημιουργεί θέσεις εργασίας την ώρα που παίρνει τη τζούρα του. Από τον ψιλικατζή της γειτονιάς ως τα πιο ψαγμένα tobacco stores και από τους ογκολόγους ως τα φάρμακα της χημειοθεραπείας και τις περούκες.
Ο καπνιστής δουλεύει για τον αγρότη. Η Βόρεια Ελλάδα ζούσε για πολλά χρόνια αποκλειστικά από την εμπορία καπνών.
Ο καπνιστής είναι προσαρμοσμένος στο να ζει περισσότερο στο περιβάλλον των μεγαλουπόλεων. Έρευνες έδειξαν ότι τα γονίδια των καπνιστών είναι αυτά που κυριαρχούν στη φυσική επιλογή και ότι μόνο οι απόγονοι των σημερινών καπνιστών θα είναι αυτοί που θα μπορούν σε μερικούς αιώνες να αναπνεύσουν στη βρωμοατμόσφαιρα που θα έχει δημιουργηθεί!



Επιμύθιο

Είμαι καπνιστής πολλά χρόνια. Όχι φανατικός, δεν το παρακάνω, μα θαρρώ ήρθε η ώρα της απεξάρτησης. Δεν συμφέρει στην υγεία, δεν συμφέρει στην τσέπη, δεν βοηθά τους γύρω. Όμως…
Ο διαφαινόμενος «ρατσισμός» εναντίον των καπνιστών, με τα μέτρα που διαφαίνεται ότι θα ληφθούν και τις υστερικές κραυγές που ακούγονται, είναι απαράδεκτος και θα με βρει αντίθετο ακόμη και ως μη καπνιστή.
Όπως οι μη καπνιστές δικαιούνται καθαρότερη ατμόσφαιρα στους χώρους που συχνάζουν, έτσι και οι καπνιστές δικαιούνται να απολαμβάνουν το πάθος τους σε χώρους συγκεντρώσεων και αναψυχής.
Η λέξη δικαίωμα δεν είναι, δεν πρέπει να είναι, μονοσήμαντη.

31/5/2010

Υ.Γ. Αχ! Τελείωσα. Πάω για τσιγαράκι στο … μπαλκόνι!