Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

Τα οικοσυστήματα της περιοχής μας εκπέμπουν SOS

Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι φωνές και η αγωνία για το μέλλον των οικοσυστημάτων και, στην περίπτωσή μας, των υδροβιότοπων.
Υδροβιότοποι όπως του γειτονικού μας Αμβρακικού κόλπου και της Λευκάδας (Ιχθυοτροφεία και Δίαυλος), αποτελούν ιδανικό καταφύγιο για την ανάπτυξη μιας πλούσιας ορνιθοπανίδας, χλωροπανίδας και ιχθυοπανίδας. Είναι, ο καθένας με τις ιδιαιτερότητές του, ένας ανεξάντλητος φυσικός πλούτος, ένας επίγειος παράδεισος, που απειλείται με άμεση καταστροφή εξ αιτίας κυρίως της ρύπανσης.

Οι Κίνδυνοι που απειλούν τον Αμβρακικό(στοιχεία από το διαδίκτυο από τα sites των ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας και Ενεργοί Πολίτες Περιοχής Αμβρακικού

1. Η ανεξέλεγκτη ρύπανση από τα υγρά απόβλητα που χύνονται στον κόλπο μέσω των ποταμών και των υπόγειων διηθήσεων. Από τις πηγές των ποταμών Αράχθου και Λούρου έως τις εκβολές τους και δίπλα σε τάφρους και χείμαρρους, λειτουργούν πολλές βιομηχανικές επιχειρήσεις, χοιροστάσια, πτηνοτροφεία, τυροκομεία, σφαγεία και ελαιοτριβεία , οι βιολογικοί καθαρισμοί των οποίων υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν με αποτέλεσμα τα λύματά τους να καταλήγουν άμεσα ή έμμεσα σε παρακείμενους τάφρους και ποτάμια και να καταλήγουν στον Αμβρακικό Κόλπο.
Οι δήμοι και οι οικισμοί πέριξ του Αμβρακικού δεν διαθέτουν αποχετευτικά δίκτυα με επακόλουθο να μην υπάρχουν βιολογικοί καθαρισμοί, διαθέτουν όμως πολλές παράνομες χωματερές, με αποτέλεσμα τα λύματά των να καταλήγουν είτε μέσω του υδροφόρου ορίζοντα είτε μέσω των τάφρων και ποταμών στον Κόλπο.
2. Η στένωση του στομίου του κόλπου από τα έργα επέκτασης της μαρίνας στο Άκτιο.
3. Οι δεξαμενές καυσίμων στην Αμφιλοχία και οι διελεύσεις των δεξαμενοπλοίων. Την τελευταία πενταετία είχαμε 7 προσαράξεις και μάλιστα σε μια από αυτές το πλοίο μετέφερε υγρή πίσσα και από θαύμα δεν προκλήθηκε διαρροή και οικολογική καταστροφή.
4. Η αλόγιστη χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων από τις εντατικές καλλιέργειες
5. Τα φράγματα και η μείωση των φερτών υλικών. Μετά την κατασκευή της υποθαλάσσιας σήραγγας και των φραγμάτων Λούρου και Αράχθου, ο κόλπος δέχεται μικρότερη, και πιο επιβαρυμένη ρυπαντικά, ποσότητα υδάτων από τους ποταμούς και ανανεώνει βραδύτερα τα νερά του σε ανταλλαγή με το Ιόνιο.
6. Ο αυξανόμενος αριθμός των ιχθυοκαλλιεργειών.
Εχουν γίνει ήδη μετρήσεις από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το 1999 και το 2006 όπου διαπιστώνεται το μέγεθος της ρύπανσης σε όλο το οικοσύστημα.
Η θολούρα των νερών προέρχεται από την ίλη που δημιουργείται από τα αστικά λύματα, χοιροτροφικά λύματα και λύματα ιχθυοκαλλιεργειών. Στα δε απορρίμματα των ιχθυοκαλλιεργειών ευδοκιμεί ένα τοξικό φύκι το COLLEPRE ASSEMOSA το οποίο εκτοξεύει τοξικό υγρό που σκοτώνει όλους τους ζώντες οργανισμούς στον περίγυρό του και παίρνει την θέση του φυκιού ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑ το οποίο καθαρίζει την θάλασσα παρακρατώντας βλαβερές ουσίες όπως υδράργυρο, μόλυβδο και κάδμιο. Στον Αμβρακικό σήμερα λειτουργούν παράνομα πάνω από 30 μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, και δεν έχει γίνει ΠΟΤΕ έλεγχος επιβάρυνσης του υδάτινου περιβάλλοντος από την λειτουργία των μονάδων αυτών.
7. Η ανεξέλεγκτη απόρριψη αστικών στερεών αποβλήτων στους υδάτινους αποδέκτες
8. Η υπεραλίευση. Σήμερα οι επαγγελματίες αλιείς είναι περισσότεροι, χρησιμοποιούν περισσότερα δίχτυα, πιο σύγχρονους μεθόδους αλιείας και τα ψάρια λόγω των κλιματολογικών συνθηκών και ρύπανσης είναι λιγότερα. Μεγαλύτερη όμως καταστροφή προκαλούν τα παράνομα συρόμενα εργαλεία, τα οποία απαγορεύονται με Β.Δ. του 1966. Τα εργαλεία αυτά καταστρέφουν τον γόνο και τις φωλιές των ψαριών και πετούν ξανά στην θάλασσα πάνω από το 50% των ψαριών που αλιεύουν ως μη εμπορεύσιμα.
9. Η διάβρωση των ακτών
10. (αλλά όχι τελευταία σε σημασία) Η καθυστέρηση υπογραφής της Κοινής Υπουργικής Απόφασης για την λειτουργία του Φορέα Διαχείρισης

Στη Λευκάδα
Ο υδροβιότοπος της πόλης της Λευκάδας, χαρακτηρισμένος κατά τα άλλα ως NATURA 2000, φοβάμαι πως έχει υποστεί ζημιά μη αναστρέψιμη. Αν ο Αμβρακικός κινδυνεύει γιατί περικλείεται από τρεις μεγάλους νομούς, άρα έχει πολλούς οικισμούς και πόλεις, ο συντονισμός είναι δύσκολος, τα συμφέροντα μεγαλύτερα, η αλόγιστη ανάπτυξη μη ελέγξιμη κ.α., εμείς βάλαμε τα δάχτυλα μας και βγάλαμε μόνοι μας τα μάτια μας.
α) Ρίχνουμε πάνω από είκοσι χρόνια τα σκουπίδια μας στη θάλασσα, μετατρέποντας της σε χωματερή. Μπαζώσαμε πάνω από εκατό στρέμματα θάλασσας και μολύναμε δίαυλο και ιχθυοτροφεία με διοξίνες και φουράνια, αποτελέσματα της καύσης των πλαστικών και των στραγγισμάτων. Το τραγικό είναι ότι ο δήμος Λευκάδας πουλά ψάρια από τα ιχθυοτροφεία στους δημότες, αλιεύματα τα οποία αμφιβάλλω πολύ αν έχουν ελεγχθεί σε ότι αφορά στην «υγεία» τους.
β) Δεν έχουμε βάλει ούτε μία δραχμή, ούτε ένα ευρώ, για να συντηρήσουμε και να προστατεύσουμε τα ιχθυοτροφεία (περιμετρικοί τάφροι κ.λ.π.), μια πηγή πλούτου για ολόκληρο το νομό.
γ) Δεν κάνουμε τίποτα για να περιορίσουμε την επέκταση της Αμμόγλωσσας, η οποία κλείνοντας το δίαυλο περιορίζει την κίνηση των νερών.
δ) Χάθηκαν, κάποια χρόνια πίσω, εκατομμύρια για την αξιοποίησή τους, γιατί δώσαμε σε «αλμπάνηδες» εργολάβους τη δουλειά, έτσι για να μας μείνει στο τέλος μια σάπια δράγα, αμανάτι.
ε) Ο δίαυλος δεν έχει ακόμη διανοιχθεί, μπαζώνεται και στενεύει με αποτέλεσμα και η κίνηση των νερών να μην είναι αρκετή, άρα δεν ανανεώνονται εύκολα, και μια πηγή πλούτου για το νησί, όπως ο θαλάσσιος τουρισμός, να μη διευκολύνεται.
στ) Δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα και ως φυσικό επακόλουθο, τα κότερα να αδειάζουν τα απόβλητά τους στη θάλασσα. Κάπου, το έχω ξαναγράψει, όχι στην πόλη, ποντίζουν σακούλες σκουπιδιών δεμένες με πέτρες, αν είναι δυνατόν!

Επιμύθιον
Το περιβάλλον, η φύση, τα οικοσυστήματα δεν υπάρχουν για να ασκείται πάνω τους η κερδοσκοπική οικονομική δραστηριότητα, ή δραστηριότητα που μεγιστοποιεί το οικονομικό αποτέλεσμα και συρρικνώνει το κόστος για την προστασία τους. Δεν είναι οι χώροι που αβίαστα πρέπει να καταστρέφονται στο όνομα του ατομικού συμφέροντος. Είναι χώροι ζωής. Είναι η ίδια η ζωή. Γι΄ αυτό και η παρέμβαση του ανθρώπου πρέπει να είναι μετρημένη και προσεκτική. Με σεβασμό στην ιστορία των δισεκατομμυρίων χρόνων για την διαμόρφωσή τους. Με συλλογικότητα, διαφάνεια, δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο. Με λίγα λόγια απαιτούνται ενεργοί και υπεύθυνοι πολίτες, σταθερά και οικολογικά πλαίσια για τις δραστηριότητες, εξουσίες που θα υπηρετούν το κοινό συμφέρον και όχι το προσωπικό τους όφελος.

Δια ταύτα
Την Κυριακή 23 Μαρτίου στις 11 το πρωί, μπροστά στο δημαρχείο της Πρέβεζας, φορείς της ευρύτερης περιοχής, αλιείς και η Τοπική Αυτοδιοίκηση
( με μπροστάρη το δήμο Πρέβεζας), κινητοποιούνται για τη σωτηρία του Αμβρακικού.
Θεωρώ ότι πρέπει να συμβάλουμε, όσο γίνεται περισσότεροι, σε αυτή την προσπάθεια. Γιατί ο Αμβρακικός είναι δίπλα μας, είναι «δικός μας», μας ακουμπά και μας επηρεάζει. Γιατί είναι ένα προζύμι για τη δική μας – επιτέλους – κινητοποίηση, για τη σωτηρία του δικού μας οικοσυστήματος που η καταστροφή του, όσο και αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε, έχει ΑΜΕΣΗ επίπτωση στην υγεία μας πρώτα και πάνω από όλα.
18/3/2008

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

Π Ε Ζ Ο Δ Ρ Ο Μ Ι Α

Στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα ο σύγχρονος πολεοδομικός σχεδιασμός δίνει έμφαση στο βάδισμα, αναγνωρίζοντάς το ως μια από τις μοντέρνες λύσεις για τις μετακινήσεις στο κέντρο της πόλης. Στην Eλλάδα, κατά την αναθεώρηση του ΚΟΚ το 1999, αφαιρέθηκε η παράγραφος που έδινε προτεραιότητα στους πεζούς και ποδηλάτες στις διαβάσεις πεζών, όπως είναι η διαδεδομένη πρακτική στις ευρωπαϊκές χώρες!
Σε αρκετές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών, τα ήδη τέλεια πεζοδρόμια ανακατασκευάζονται για να δημιουργηθούν, επιπλέον, ειδικοί διάδρομοι για όσους μετακινούνται με ηλεκτρικό πατίνι, ένα μέσο μεταφοράς που όπως πιστεύουν οι Aμερικανοί θα βοηθήσει στην κάλυψη μικρών αποστάσεων και στην κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση των εμπορικών κέντρων.
Στην Eλλάδα, ακριβώς έξω από τα κεντρικά γραφεία του YΠEXΩΔE στην οδό Πανόρμου κάποιοι τοποθέτησαν σιδερένια σήμανση ακριβώς πάνω στην ολοκαίνουργια δίοδο τυφλών… (στοιχείο από το διαδίκτυο)
Νομοθεσία
Το ύψος του πεζοδρομίου δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 7-10 εκ., το πλάτος του δεν πρέπει να είναι μικρότερο των 2,05 μ. και η ζώνη ελεύθερης όδευσης μικρότερη του 1,5 μ., η κατά μήκος κλίση μεγαλύτερη από 12% και η εγκάρσια από 4% με επιθυμητό το 1% -1,5%. Aυτό ορίζει η νομοθεσία. Oρίζει ακόμη τα υλικά κατασκευής να εξασφαλίζουν αντιολισθηρότητα, στοιχεία του πεζοδρομίου όπως σχάρες, υδρορροές, αρμοί, κ. ά, να μη διασπούν την ομοιομορφία του δαπέδου, οι σχάρες αποχέτευσης να μην έχουν προεξοχή μεγαλύτερη των 2 εκ. και να μην τοποθετούνται εντός της ελεύθερης ζώνης όδευσης.
Να κάνω σχόλιο; Περιττεύει…
Νέο λεξικό
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου, θαρρώ όμως πως τούτη η λέξη ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ θα έπρεπε να καταργηθεί από τα λεξικά μας. Πάει καιρός από τότε που οι δρόμοι είχαν ελεύθερα πεζοδρόμια. Είναι καιρός να ανακαλύψουμε νέες λέξεις, πάντα σύνθετες με το δρόμο.

1. Δεντρο – δρόμια. Καταμεσής τους φυτεύονται δέντρα ώστε να μη χωράει π.χ. να περάσει ένα μια μάνα με το καρότσι του παιδιού της, ερωτευμένο ζευγάρι χωρίς να λύσει τα χέρια του, κ.λ.π
2. Κολωνο – δρόμια. Αντικαταστήστε τα δέντρα με κολώνες φωτισμού και θα έχετε τα ίδια με το παραπάνω αποτελέσματα.
3. Λακκο-δρόμια: Κάθε μέτρο και λακκούβα, κάθε πλάκα και τρύπα. Ο κίνδυνος μορφοποιημένος!
4. Ταμπελο-δρόμια: ο καθένας - αρμόδιος ή μη αρμόδιος- βάζει όποια ταμπέλα θέλει, όπου θέλει, στη μέση, στην άκρη, στη γωνία, κρύβοντας μια άλλη ταμπέλα κ.λπ., κ.λπ.
5. Περιπτερο-δρόμια: γνωστά σε όλους μας, δεν χρειάζονται επεξηγήσεις.
6. Καμπινο – δρόμια: Ευυπόληπτοι κύριοι και αξιοσέβαστες κυρίες, θεωρούν σωστό να πάνε προς ανακούφιση το σκυλάκι τους, σε κάθε δεντράκι ή κολώνα και φυσικά να αφήσουν τα … χνάρια τους !
6. Παρκαρο-δρόμια: για μηχανάκια, μοτοσικλέτες, αυτοκίνητα κ.λπ.
7. Σκουπιδο-δρόμια: σε όλους μας γνωστά, όλοι μας συμμετέχουμε, αλλά επιπλέον καταλαμβάνονται και "νομίμως" πολύ συχνά και από τους κάδους απορριμμάτων.
8. Θερμοκηπιο – δρόμια: Τέντες και νάιλον παντός είδους περικλείουν το κάποτε, ο Θεός να το κάνει, πεζοδρόμιο, μετατρέποντάς το σε συνέχεια καταστήματος, με τις ευλογίες φυσικά των τοπικών μας αρχόντων.
9. Ομπρελο – δρόμια: Όπου δεν υπάρχει τέντα και θερμοκήπιο ανθρώπων, υπάρχει φυσικά ομπρέλα. Με βάση βιδωμένη σταθερά πάνω στην πλάκα, να μη την παίρνει ο μαΐστρος, το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά κ.λ.π. Φυσικά οι βάσεις δεν βγαίνουν το χειμώνα! Κανείς αρμόδιος δεν ενοχλεί κανένα καταστηματάρχη, γιατί λοιπόν να βιδώνουν και να ξεβιδώνουν οι άνθρωποι… Μια παλιοκαρέκλα πάνω στη βάση, για να μη σκοτωθεί και κανένας (είδατε ευαισθησία οι άνθρωποι;), και αυτό ήταν.
10. Ασφαλτο – δρόμια: Η τελευταία λέξη της μόδας: Ασφαλτοδρόμια, χρωματιστά παρακαλώ. Η σκέψη απλή. Αντί να βάλουμε πλακάκια, βάζουμε άσφαλτο, την οποία βάφουμε πράσινη και μπλε, μισή – μισή, να μην παρεξηγηθεί ο … δικομματισμός και έχουμε ντράβαλα…
11. Πριαρο – δρόμια: Η έλλειψη γλίστρας και χώρου πάρκιγκ των μικρών σκαφών, προκειμένου να μερεμετηθούν και να ετοιμαστούν για την καλοκαιρινή περίοδο, δημιουργεί τούτο το είδος, σε παραλιακούς βεβαίως – βεβαίως, κυρίως χώρους.
Βάλτε κι άλλα να έχετε αγαπητοί αναγνώστες. Ο κατάλογος είναι ανεξάντλητος…
Επίλογος
Θα επανέλθω επί της ουσίας στο θέμα. Υπάρχει θέμα άλλωστε με κάποιες επιβαλλόμενες ενέργειες της Δημοτικής Αρχής, σε ότι αφορά στην κατάληψη των πεζοδρομίων, που καθυστερούν…
Για επίλογο θα χρησιμοποιήσω τα λόγια ειδικού, αλιευμένα από το διαδίκτυο (www. disabled.gr)
«Το περπάτημα θα άξιζε να είναι ο προσφιλέστερος τρόπος μετακίνησης, άλλωστε με περπάτημα αρχίζει και σε περπάτημα καταλήγει κάθε μετακίνηση. Έπειτα, η μεγάλη επιτυχία των εμπορικών δραστηριοτήτων στους πεζοδρόμους αποδεικνύει ότι το περπάτημα είναι σημαντικός παράγοντας στην οικονομική λειτουργία των πόλεων. Είναι επίσης συνυφασμένο με την ύπαρξη του δημόσιου χώρου, και η κοινωνική του σημασία είναι τεράστια. Εκεί όπου οι συνθήκες αποθαρρύνουν το περπάτημα, εκεί η πόλη γίνεται ξένη και εχθρική, χάνει την ουσία της, που είναι η συλλογική της ταυτότητα, χάνει τους δημόσιους χώρους, τους επισκέπτες και πολλές κατηγορίες του πληθυσμού (παιδιά, ηλικιωμένους, τα άτομα με κινητικές δυσκολίες). Χάνει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό το σύνολο των κατοίκων, γιατί όλοι λίγο ή πολύ καθημερινά περπατούν. Η ζωντάνια της πόλης και η κοινωνική επαφή εξαρτώνται από το περπάτημα» Θάνος Bλαστός συγκοινωνιολόγος-πολεοδόμος, αν. καθηγητής στο EMΠ.
13/3/08

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008

ΑΠΟΚΡΙΕΣ


Οι Αποκριές είναι αναμφίβολα από τις πιο ευχάριστες γιορτές για τους Έλληνες αλλά και για πολλούς λαούς σε όλο τον πλανήτη.
Πίσω από τις μάσκες και τις μεταμφιέσεις όλοι γινόμαστε αυτό που πραγματικά αισθανόμαστε, όλοι πετάμε στα σκουπίδια την καθημερινή μας σοβαροφάνεια, την καθημερινή μας υποχρέωση εμφάνισης απέναντι στο γείτονα, τον γνωστό ή τον άγνωστο, όλοι απελευθερώνουμε το σκλαβωμένο κομμάτι μας, σκλαβωμένο από άδικους φορές κανόνες που η κοινωνία και η ανάγκη επιβίωσης σ αυτήν επιβάλλουν.
Η μάσκα είναι το μέσον για να αλλάξουμε πρόσωπο. Ο μασκαρεμένος ακυρώνει την κοινωνική διαφορά, ακυρώνει τις αντιθέσεις, αντιστρέφει τα πάντα και εν τέλει ταυτίζει τα αντίθετα.
Η μάσκα είναι η εξουσία που ο μασκαρεμένος ποτέ δεν είχε και που θα ήθελε να ασκήσει. Είναι η υποσυνείδητη επιθυμία του να διακωμωδήσει ό,τι τον τυραννά, ό,τι τον εκβιάζει, ό,τι του καθορίζει την πορεία.

Ιστορικά

Γύρω στο 2000 π.Χ. εμφανίζονται μεταμφιέσεις στην Ασία, και συγκεκριμένα στη Μεσοποταμία και τη Βαβυλώνα. "Η δούλα ντύνεται κυρά και ο υπηρέτης αφέντης". Καταργούνται για λίγο οι κοινωνικές διακρίσεις.
Η ελληνική αποκριά έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα και
ταυτίζεται με το Φλεβάρη. Τον Ανθεστηριώνα, κατά τους αρχαίους Έλληνες, που τον γιόρταζαν με τα τριήμερα Ανθεστήρια, προς τιμήν του Διονύσου - θεού του κρασιού, του θεάτρου, της μεταμφίεσης, της ελευθέριας διακωμώδησης των πάντων. Τα Ανθεστήρια ήταν πομπή, με άνθη, τραγούδια, μουσικούς και σκώμματα (σατιρικοί αστεϊσμοί, από το ρήμα σκώπτω = κοροϊδεύω, χλευάζω, σατιρίζω), που έλεγαν ντυμένοι ως σάτυροι -ακόλουθοι του Διονύσου, κρατώντας θύρσους κοσμημένους με κισσό (σύμβολο γονιμότητας)- και φορώντας προσωπίδες οι συμποσιαστές. Δηλαδή, οι κωμαστές (κωμάζω = γυρίζω με άλλους στους δρόμους, λέγοντας τραγούδια και πειράγματα και κώμος = νυχτερινή έξοδος - πομπή συμποσιαστών στους δρόμους, με προσωπίδες, λαμπάδες, μουσικά όργανα και σατιρικά τραγούδια. Εξ ου και κωμωδία ). Ο κορυφαίος, σε άρμα, όπως κάθε κωμαστής με τα πειράγματά του έσουρνε σε άλλους "τα εξ αμάξης"...
Σατούρνο ονόμασαν οι οπαδοί του ημιθέου Ηρακλή, οι Ρωμαίοι τον δικό τους Κρόνο (προστάτη της αμπέλου, της σποράς).
Προς τιμήν του καθιέρωσαν την αντίστοιχη των ελληνικών Κρονίων βδομαδιάτικη γιορτή τους (μετά τη σπορά του σταριού, το Δεκέμβρη).
Τα Σατουρνάλια, όπως οι αρχαιοελληνικές διονυσιακές γιορτές, συνοδεύονταν με κρασοκατανύξεις, μεταμφιέσεις, τραγούδια (με τους σατούρνιους «άκομψους», «τραχείς» στίχους), σκώμματα εν πομπή και ανταλλαγή δώρων. Στη γιορτή συνευρίσκονταν μεταμφιεσμένοι, άρχοντες και λαός. Μετά το 217 π.Χ., τα Σατουρνάλια έγιναν επίσημη αργία και παλλαϊκή, δημόσια συμποσιακή γιορτή, όπου ανακηρυσσόταν ο «βασιλιάς» των μεταμφιεσμένων (ο σημερινός Καρνάβαλος), ως κορυφαίος της πομπής των οργιαζόντων συμποσιαστών, μεταξύ των οποίων και οι δούλοι. Ήταν η μόνη μέρα αργίας των δούλων και η μόνη που τους επιτρεπόταν να συνευρίσκονται με τους πολίτες. Οι μασκαρεμένοι γλεντοκόποι εύχονταν "Bona Satournalia", ενώ οι πλούσιοι μοίραζαν δώρα στους φτωχούς (λαμπάδες και siggillaria - μικρά αγαλματάκια, σύμβολα της γιορτής).
Τα Σατουρνάλια, δημοφιλής γιορτή και στις ρωμαϊκές αποικίες της Αφρικής, αφιερώθηκαν σε φοινικικής προέλευσης εγχώριο θεό, παρόμοιο του Βάαλ. Αργότερα, τα Σατουρνάλια μετατέθηκαν στο Φλεβάρη και καθώς αφομοιώθηκαν από τη νέα θρησκεία, το χριστιανισμό επέζησαν στα μεσαιωνικά, αναγεννησιακά, νεότερα χρόνια και με το «θεατρόμορφο» Καρναβάλι της Βενετίας.

Αποκριά και θρησκεία

Κατά την ορθόδοξη παράδοση η Αποκριά είναι η προπαρασκευαστική περίοδος για την ασκητική βίωση της Σαρακοστής. Αρχίζει την Κυριακή του Τελώνη και Φαρισαίου και λήγει την Κυριακή της Τυροφάγου.
Στην κυριολεξία "Αποκρεά" είναι ο αποχαιρετισμός της περιόδου της κρεατοφαγίας ή η αποχή από το κρέας (από-κρεώ). Και η λατινογενής λέξη "Καρναβάλι" έχει γεννηθεί μέσα από αυτή την παράδοση: carne=κρέας και vale=χαιρετώ.
Οι Αποκριές σχεδόν πάντα ξεκινούν το Φεβρουάριο. Ο μήνας Φεβρουάριος πήρε τ’ όνομά του από το Θεό των Ρωμαίων Φέβρουο (Februs) που ήταν ο Θεός των Νεκρών και τη Φέβρουα ( Februa) τη Θεά που επόπτευε τους εξαγνισμούς. Και τα δύο αυτά στοιχεία , η λατρεία των νεκρών και οι εξαγνισμοί είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τις Αποκριές μιας και τα Σάββατα των εβδομάδων της χαράς και του ξεφαντώματος είναι αφιερωμένα στις ψυχές και καθώς οι Απόκριες είναι η γέφυρα ανάμεσα στο χειμώνα και την άνοιξη οι άνθρωποι θέλουν να εξευμενίσουν τη γη για να έχουν πλούσιες σοδειές.
Πηγαίνοντας πίσω στους αρχαίους Έλληνες, αυτή ήταν µια εποχή γιορτής για την αναμονή της άνοιξης. Παραδόξως, αυτή η γιορτή περιελάβανε τελετουργικά αφιερωμένα και στην «νέα ζωή» (το µπουµπούκιασµα των δέντρων, των κλημάτων, των λουλουδιών, κτλ.) και στις ψυχές των νεκρών που πίστευαν ότι ανέβαιναν στον «πάνω κόσμο» περίπου την 1η Μαρτίου.

Με την ανατολή του Χριστιανισμού η εκκλησία προσπάθησε να υποβιβάσει τις παγανιστικές τελετές και να τις αντικαταστήσει µε Χριστιανικές πρακτικές. Για αυτό, κατά την διάρκεια αυτών των ημερών βρίσκουμε την πρακτική ειδικών λειτουργιών και µνηµοσύνων στα τρία Ψυχοσάββατα όπου οι άνθρωποι πηγαίνουν βρασμένο σιτάρι (κόλλυβα) στην εκκλησία και τα μοιράζουν στο εκκλησίασμα µετά την λειτουργία στην µνήµη των αγαπηµένων τους. Αυτά τα Σάββατα είναι τα δύο Σάββατα πριν την «Κυριακή της Απόκρεω « και την «Κυριακή της Τυρινής» και το πρώτο Σάββατο µετά την Καθαρά ∆ευτέρα.

Λατρεία των νεκρών, εξαγνισμός και επίκληση των δυνάμεων που γονιμοποιούν τη γη είναι το τρίπτυχο από το οποίο ξεκινούν αλλά και το οποίο υπηρετούν τα αποκριάτικα δρώμενα τα οποία βέβαια έχουν παγανιστικό χαρακτήρα και εκφράζονται με σάτιρα και με σεξουαλική και ερωτική ελευθεριότητα. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι Naturalia non sunt trupia , τα φυσικά πράγματα δεν είναι αισχρά.4/3/2008

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Η ΓΡΙΑ …ΛΑΓΚΑΔΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΖΟΥΜΙ !

Αντιγράφω από την ιστοσελίδα της Δημοτικής Κίνησης ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ (www.oloigiatilefkada.gr)

21ο Δ. Σ.
Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007

4. Απόφαση Δ.Σ. σχετικά με αξιοποίηση της περιοχής «Πευκούλια» του Δημοτικού Διαμερίσματος Τσουκαλάδων.
Η εισήγηση έγινε από το Δημοτικό σύμβουλο κ. Ν. Σταματέλο. Ο εισηγητής, αφού περιέγραψε την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή της «Λαγκάδας», εισηγήθηκε την ομόφωνη πρόταση του Τοπικού Συμβουλίου Τσουκαλάδων, η οποία προτείνει τη σύνταξη μελέτης που θα περιλαμβάνει:
α) την ασφαλή πρόσβαση στην παραλία με δυνατότητα προσέγγισης από πυροσβεστικό και όχημα καθαριότητας.
β) την τοποθέτηση πυροσβεστικών κρουνών - υδατοδεξαμενής και κάδων σκουπιδιών,
γ) Μελέτη αναστύλωσης - ανάδειξης παλιού πέτρινου γεφυριού, με εξασφάλιση της προσβασιμότητας σ’ αυτό και από τις δύο πλευρές.
δ) Έργα αποκατάστασης της κοίτης του ρέματος.
Η Κίνησή μας, αφού συμφώνησε απολύτως με την πρόταση τεσσάρων σημείων του Τοπικού Συμβουλίου και επεσήμανε το γεγονός, ότι δεν υπάρχει πρόσβαση στις ακτές, από δημόσιο δρόμο, σε ένα μήκος 4 – 5 χιλιομέτρων, έθεσε τα εξής ζητήματα:
Για να μπορέσει να υλοποιηθεί μια τέτοια μελέτη, πρέπει προηγουμένως να ξεκαθαρίσει το θολό τοπίο, σε σχέση με το τι ακριβώς συμβαίνει, στην περιοχή της «Λαγκάδας». Ο μόνος τρόπος που υπάρχει, για το ξεκαθάρισμα της κατάστασης, είναι να υλοποιηθούν τα παρακάτω:
Να ελεγχθούν τα όρια των ιδιοκτησιών σε σχέση με τους κοινόχρηστους χώρους.
(π.χ. ο παλιός και νέος επαρχιακός) Τρόποι υπάρχουν, ένας απ’ αυτούς είναι οι παλιές αεροφωτογραφίες.
Να οριοθετηθούν τα επίμαχα σημεία, αφού προηγουμένως γίνει νομικός έλεγχος τίτλων ιδιοκτησίας και τεχνική τεκμηρίωση, που θα λάβει υπ’ όψιν, τον καθορισμό αιγιαλού παραλίας, τον παλιό και νέο επαρχιακό, τις γραμμές ρέματος (το ρέμα είναι μπαζωμένο), κ.α. σε συνεργασία με την Κτηματική Υπηρεσία.
Να οριοθετηθεί και η έναντι (αριστερά) του επαρχιακού έκταση.
Να υπάρξει πρόσβαση στην παραλία και μετά τη «Λαγκάδα»
Να διασφαλισθεί και προστατευθεί η δημοτική και δημόσια περιουσία, καθώς και η ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές.
Να ολοκληρωθούν τα διαδικαστικά και ο νομικός έλεγχος εντός μηνός και εντός δύο μηνών η μελέτη.
Η πρόταση αυτή να μπει σαν συμπληρωματική στην εισήγηση .
Ο εισηγητής το δέχθηκε.
Από τη μεριά του ο κ. δήμαρχος, στην αρχή αντιδρούσε. Ύστερα όμως και από την αντίδραση δύο συμβούλων του, συμφώνησε.
Στη ψηφοφορία που ακολούθησε η εισήγηση, όπως συμπληρώθηκε και από την πρόταση της κίνησής μας, ψηφίστηκε ομόφωνα.
Σχόλιο:
Να δούμε αν και πότε θα υλοποιηθεί. Εμείς το ευχόμαστε.
-- . --
Θαρρώ πως, το να προσθέσω κάτι στα παραπάνω, είναι περιττό και εν τέλει ανώφελο. Όλοι οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν το ιδιότυπο καθεστώς που επικρατεί στην περιοχή. Όλοι βλέπουν ότι δημόσια περιουσία έχει αποκοπεί, ο παλιός επαρχιακός δρόμος δεν είναι εύκολα προσβάσιμος, το πέτρινο γεφύρι παραμένει άγνωστο στον πολύ κόσμο, αν και θα έπρεπε να είναι σημείο αναφοράς στην περιοχή και η πρόσβαση στην πανέμορφη παραλία γίνεται μόνο μέσα από «ιδιωτική» περιουσία. Μόνο τα διόδια
λείπουν (;) για να κηρύξει η περιοχή την …αυτονομία της!
Είναι θαρρώ ντροπή για όλους τους αιρετούς να συντηρείται αυτή η απαράδεκτη κατάσταση. Είναι αδιανόητο, πέρα από την παραλία στα Πευκούλια, τόσα άλλα χιλιόμετρα παραλίας, από την προαναφερθείσα ίσαμε τον Αι Νικήτα, να μην έχουν ίχνος προσπελασιμότητας.
Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ομόφωνη παρακαλώ, είχε χρονικό ορίζοντα υλοποίησης, τους δυο μήνες. Έχουν περάσει τέσσερις και … ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
«Καυτή πατάτα» η υλοποίηση, στα χέρια του δημάρχου και των πέριξ αυτού. «Λέοντες» στο Δημοτικό Συμβούλιο, «στρουθοκάμηλοι» στην πράξη!
«Στο ίδιο έργο θεατές» είναι η σωστή έκφραση.

Τα παραδείγματα πολλά. Από τις καταλήψεις δρόμων και πεζοδρομίων, από το θέμα της Ανακύκλωσης και του εργοστασίου Μηχανικής Διαλογής των Απορριμμάτων (δες πρόταση Γεωπονικού Πανεπιστημίου), ίσαμε την ενοικίαση πεζοδρομίου από ιδιώτη σε ιδιώτη για την οποία, ένα χρόνο τώρα, εκκρεμεί η αναγγελθείσα υποβολή μήνυσης από το δήμο. (Δεν θα ξέρουν κατά που πέφτουν τα Δικαστήρια οι άνθρωποι ή τους πέφτουν μακριά…).
Την ίδια ώρα η απέναντι στο «Πευκουλιστάν» έκταση, «διαμορφώνεται» από ιδιώτες. Ισοπεδώνεται και αλλοιώνεται είναι η σωστή έκφραση. Πόσο σύννομη είναι αυτή η παρέμβαση; Θα «προκάνουμε» να ελέγξουμε ή θα πάμε όταν θα είναι πολύ αργά; Είναι οριοθετημένη η περιοχή αυτή; Αν όχι, πότε θα οριοθετηθεί;
Την ίδια ώρα στον πέριξ του μικρού ιχθυοτροφείου χώρο, τα ιδιωτικά όρια επεκτείνονται οφθαλμοφανώς αυθαιρέτως. Θυμάμαι τις εκφράσεις αποφασιστικότητας του δημάρχου, νεοεκλεγέντος τότε, να προστατεύσει την δημοτική και δημόσια .περιουσία. Έχει γίνει κάτι επ΄ αυτού; Φοβάμαι πως όχι.
Αναμενόμενον άλλωστε…
… Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή.
Κάτι παραπάνω γνωρίζει ο ποιητής !
29/2/2008