ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη…
Μια φορά κι ένα καιρό… και αρπάζει που λέτε το παιδάκι ο Εβραίος, το βάζει γυμνό σε μια μεγάλη σκάφη με καρφιά, του βγάζει όόόλο το αίμα και αρχίζει να το ρουφά πλαταγώντας τη γλώσσα του…

… δως της κλώθο να γυρίσει

… βγήκε που λέτε παιδιά μου ο αράπης από την τρύπα, άρπαξε την κοπελίτσα, άνοιξε το τεράστιο στόμα του με τα μεγάλα άσπρα δόντια και την έκανε μια μπουκιά…

… παραμύθι ν αρχινήσει.

Ξέρετε πως φτιάχνονται τα παραμύθια; Μα είναι τόσο απλό. Η συνταγή τόσο εύκολη !
Πρώτα πρώτα βρίσκετε τον πρωταγωνιστή ή την πρωταγωνίστρια. Συνήθως είναι παιδιά ή φτωχές βρώμικες και ταλαιπωρημένες κοπελίτσες που σαν πλυθούν και ντυθούν γίνονται πανέμορφες. Συμπρωταγωνιστεί κάποιο κακό πρόσωπο. Εδώ εντοπίζεται η μοναδική δυσκολία της συνταγής σας και, αν θέλετε, από αυτήν ακριβώς την επιλογή εξαρτάται κατά το μάλλον η επιτυχία του παραμυθιού σας. Ποιο πρόσωπο;
Για διευκόλυνσή σας, παραθέτουμε ένα κατάλογο με πρόσωπα που μπορούν άνετα να πρωταγωνιστήσουν στο ρόλο του κακού. Διαλέγετε και παίρνετε ! (Συγχωρήστε μας που δεν τον λεξικογραφήσαμε μα, κάντε κάτι και εσείς επιτέλους, μη τα θέλετε όλα στο πιάτο !). Κατάλογος λοιπόν.

Μαύροι, Γύφτοι, Τσιγγάνοι, Εβραίοι, Αλβανοί, Τούρκοι, Πόρνες, Τραβεστί, Ομοφυλόφιλοι, Ναρκομανείς, Χασικλήδες, Άρρωστοι με ΕΙΤΖ, Τρελοί, Χωροφύλακες, Αναρχικοί, Κομμουνιστές, Πανκ, Ανάπηροι, Άσχημοι, Μητριές, Γριές (με μια μεγάλη, μαύρη, τριχωτή ελιά στο πηγούνι), Εξώγαμα κ. α (ο κατάλογος είναι δυστυχώς πολύ μεγάλος !)
Τέλος υπάρχει και ο καλός της υπόθεσης. Πρίγκιπας (είδος που την τελευταία δεκαπενταετία ευδοκιμεί) ξανθός και (προαιρετικά) γαλανομάτης, καβάλα σε άσπρο άλογο. Προσοχή στο χρώμα του αλόγου. Άσπρο, άντε το πολύ να έχει και λίγο καφετί επάνω του.
Για σκηνικό διαλέγετε συνήθως ένα δάσος, ένα κάστρο, ένα ερημικό σπίτι, μια σπηλιά, κάτι που κεντρίζει τη φαντασία σας τέλος πάντων, τριγυρισμένο από ποντίκια ή άλλα κακά ζώα.
Βρήκατε λοιπόν τους πρωταγωνιστές και το σκηνικό, καιρός τώρα να μαγειρέψετε το παραμύθι.
Από τον κατάλογο των κακών διαλέγετε ένα πρόσωπο. Αφού του αφαιρέσετε τα δόντια ή τα υπερμεγενθήνετε, το τσιγαρίζετε με μπόλικη κακία ώσπου να ροδίσει. Έπειτα του προσθέτετε χρόνια, τρίχες, καμπούρα, σάλιο, περίεργο γέλιο και ό,τι άλλο σας αρέσει και το αφήνετε να σιγοβράσει. Όταν είναι μαυρισμένο εντελώς το σβήνετε με μπόλικο μίσος. Σερβίρετε με σάλτσα πριγκιπόπουλο και το γαρνίρετε με ένα παιδί ή μια ταλαίπωρη παρθένα.
Το παραμύθι σας είναι έτοιμο ! Μια φορά κι ένα καιρό…
Δυστυχώς όμως, παρά τα αγνά υλικά και τη μαεστρία σας στην μαγειρική, το φαγητό σας, αν και από εμφάνιση «σκίζει», έχει ένα μειονέκτημα. Μυρίζει !
Το αχνιστό σας πιάτο αναδίδει μιαν απαίσια οσμή ρατσισμού.
Ρατσισμός; Όχι δα ! τι λέτε τώρα; Ο διαβασμένος της παρέας θα με αποστομώσει. «Ρατσισμός, θα μου πει, είναι η θεωρία που υποστηρίζει ότι η ανθρωπότητα είναι χωρισμένη σε «ανώτερες» και «κατώτερες» φυλές (ράτσες) και βλέπει στην «καθαρότητα» και στην κυριαρχία των πρώτων πάνω στις δεύτερες την εξέλιξη και την πρόοδο της Ιστορίας».
Είναι άστοχο λοιπόν, θα μου πει, να μιλάς για ρατσισμό και να αναφέρεσαι σε φαινόμενα περιθωριοποίησης ομάδων του πληθυσμού που έχουν κάποιο χαρακτηριστικό επάγγελμα ή ιδιότητα (πόρνες, χωροφύλακες κ. λ. π), ασθένεια (τρελοί κ. λ. π), ιδεολογία (αναρχικοί κ. λ. π) και που στο κάτω της γραφής ανήκουν σε όλες τις φυλές (ράτσες)
Αυτό είναι λοιπόν το πρόβλημα; Η ετυμολογία;
Το πρόβλημα, λέω εγώ, είναι η προετοιμασία μας μέσα από τα παραμύθια να περιθωριοποιούμε όσους δεν καταλαβαίνουμε ! Όσους ο τρόπος ζωής και οι επιλογές των ιδεών τους δεν συγχρωτίζονται με τις δικές μας «σωστές» επιλογές.
Ο ρατσισμός είναι το επόμενο βήμα, σαν αποτέλεσμα έστω.
Δεν αναφέρομαι μόνο στα παραμύθια της γιαγιάς (τα οποία εν πολλοίς έχουν εκλείψει) ή στις απειλές μας (πόσοι αλήθεια δεν απειλούμε τα παιδιά μας πως αν δεν φάνε θα τα πάρει ο γύφτος ή ο χωροφύλακας), ίσως αυτά είναι τα λιγότερο επικίνδυνα.
Τι να πει κανείς για τα πολιτικά παραμύθια για εχθρούς του λαού και του κράτους… Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς! Πρόχειρα θυμάμαι τη Μακρόνησο, την Σπιναλόγκα και τους άλλους τόπους πολιτικών ή «ιατρικών» εξόριστων, τις φυλακίσεις των συνήθων υπόπτων, τους γνωστούς αγνώστους, τις επιχειρήσεις σκούπα εναντίον των τσιγγάνων και των Αλβανών, τις πολιτικές δολοφονίες που χρεώνονταν σε «κακούς». Τι να πει κανείς για τα ιστορικά παραμύθια για νίκες του λαού μας ή ήττες έστω στις οποίες δεν φταίγαμε εμείς μα πάντα οι ξένοι (έστω και δάχτυλοι).
Τι να πει κανείς για τα «παραμύθια» των Μ. Μ. Ε που ξεφουρνίζονται τόσο εύκολα μόνο και μόνο επειδή «πουλάνε». Τι να πει κανείς για τα «παιδικά» κινούμενα σχέδια που μας έχουν κατακλύσει και βρίθουν σε αίμα… Αναρωτηθήκαμε ποτέ πόσους φόνους, πόσες σκηνές σκληρής βίας βλέπουν τα παιδιά μας στην T. V ώσπου να μεγαλώσουν; Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί αγοράζουμε σε μωρά παιδιά όπλα για παιχνίδια, όλα αυτά τα τρελά βιντεοπαιχνίδια στα μεγαλύτερα ή τέλος πάντων έχουμε σκεφτεί πόσο πολύ τα σπρώχνουμε στη βία, στην επιλογή της καθαρότητας (για να μην πω ρατσισμό), στο πρότυπο ενός ήρωα (Ράμπο π. χ) ο οποίος «καθαρίζει» εκατό «κακούς» με μια ριπή του πολυβόλου του;
Οι παιδικοί μου ήρωες έγιναν σκόνη από τους σύγχρονους ήρωες των παιδιών μου και ας φέρουν, οι πρώτοι, ονόματα τρανταχτά όπως Ηρακλής, Θησέας, Οδυσσέας κ. λ. π !
Οι παιδικοί μας ήρωες ήταν Έλληνες (αρχαίοι ή νεώτεροι) ή ξένοι θαλασσοπόροι, ερευνητές, επιστήμονες κ. λ. π. Οι ήρωες των παιδιών μας είναι Αμερικάνοι με μπράτσα σαν μπούτια μοσχαριού και οπλισμό λόχου !
Μας πυροβολούν από παντού, μας ισοπεδώνουν, μας εξαμερικανίζουν, χωρίς να το καταλαβαίνουμε φτιάχνουν μια νέα γενιά ανθρώπων χωρίς ταυτότητα, χωρίς παρελθόν και με αβέβαιο μέλλον και εμείς … Τι κάνουμε εμείς;
Ευτυχισμένο το νέο έτος φίλες και φίλοι ! Ας κοιμηθούμε όλοι τον ύπνο του δικαίου ! Καληνύχτα μας !
14/12/2004