ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ…

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ

Επιστρέφοντας από την Περατιά την περασμένη Πέμπτη, έπεσα πάνω στο κλείσιμο της γέφυρας από τους φορτηγατζήδες. Περίμενα περίπου μια ώρα στην ουρά, ώσπου να ανοίξει η γέφυρα, και, περπατώντας, παρατηρούσα το δρόμο.
Θα το πω εξ αρχής. Σαν άνθρωπος και σαν πολίτης τούτου του νησιού, ντρέπομαι για τα χάλια μας.
Σε όλο το μήκος και το πλάτος του δρόμου, προς τη μεριά της λιμνοθάλασσας και όχι μόνο, τα σκουπίδια κυριαρχούν. Είναι τόσο άσχημη η εικόνα που ακόμη και ο πλέον ασυνείδητος, ο πλέον άχρηστος, ο πλέον απολίτιστος και αγροίκος άνθρωπος δεν θα την ανεχόταν!
Έλεος!, κύριοι της Αυτοδιοίκησης! Πέρα από τα μεγάλα σας λόγια, πέρα από τις υποσχέσεις, ειδικότερα τώρα ενόψει εκλογών, προσπαθήστε να κάνετε τα στοιχειώδη και τα αυτονόητα! Σε ένα νησί του οποίου οι κάτοικοι φιλοδοξούν να ζήσουν από τον τουρισμό, έχει γίνει μονοκαλλιέργεια ο τουρισμός έτσι κι αλλιώς, πρέπει να είναι γυαλιστερό το προϊόν που πουλάς, το περιβάλλον δηλαδή. Το έμπα του τόπου τουλάχιστον λοιπόν, αν μη τι άλλο, πρέπει να αστράφτει!
(Διάβολε, μόνο αυτά τα, απίστευτα κιτς, κανόνια του Μπουρανελόνε, θα σημαδεύουν την παρέμβασή σας στον τόπο;
Μου ήρθε φαεινή! Βάλτε από μια πινακίδα στα κανόνια που να γράφει «Για σένα που θα πετάξεις σκουπίδια στον τόπο μας». Έτσι θα φανούν χρήσιμα στο κάτω της γραφής…) .
Μου κάνει εντύπωση Τόσα χρόνια που ζω στη Λευκάδα δεν θυμούμαι μια, ΕΣΤΩ ΜΙΑ, προσπάθεια από δημοτική ή νομαρχιακή αρχή προκειμένου να πειστούν οι πολίτες, όχι να κρατούν καθαρό το μέρος που ζουν μα τουλάχιστον, να μη ρυπαίνουν...
Εξαίρεση φωτεινή ο δήμαρχος Σφακιωτών Γιώργος Κούρτης, που έχει κάνει σοβαρή προσπάθεια με ορατά αποτελέσματα. Μπράβο του. Οι εξαιρέσεις είναι όμως που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, δεν είναι έτσι;

ΑΘΕΜΙΤΑ ΜΕΣΑ


Αφού αναφέρθηκα στις εκλογές ας μπω λίγο περισσότερο στο θέμα. Πολλά ακούγονται εσχάτως, γύρω από την προσπάθεια των υποψηφίων δημάρχων, να στελεχώσουν τα ψηφοδέλτιά τους, και περισσότερα γίνονται.
Ο Καλλικράτης απαιτεί ένα σημαντικό αριθμό υποψηφίων. Ένα ψηφοδέλτιο, για να λέγεται «σωστό», πρέπει να έχει πάνω από εκατό υποψηφίους, έχουμε έξι υποψηφίους δημάρχους, καταλαβαίνετε λοιπόν τι μάχη χρειάζεται για να πειστούν οι άνθρωποι να βάλουν το όνομά τους.
Από την προσπάθεια, το διάλογο και την πειθώ όμως, μέχρι τα αθέμιτα μέσα υπάρχει τεράστια διαφορά. Το παιχνίδι δεν παίζεται στα ίσια σε ότι αφορά στις μεθόδους και στους κανόνες δεοντολογίας. Κάποιοι έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους την εξουσία και για να την αποκτήσουν δεν σέβονται ούτε ιερό ούτε όσιο!
Αν ακούσουν ότι ο τάδε υποψήφιος δήμαρχος έκλεισε κάποιον, θα ψάξουν να τον βρουν, για να τον πείσουν να μην είναι υποψήφιος κατ’ αρχήν. Αν δεν τα καταφέρουν, θα προσπαθήσουν να βάλουν στο ψηφοδέλτιό τους συγγενείς αυτού του κάποιου, για να πάρουν μερτικό από τους ψήφους της οικογένειας και, σε περίπτωση άρνησης, θα απειλήσουν, θα εκβιάσουν, θα δωροδοκήσουν, θα κάνουν τα πάντα, προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους! Δεν μιλώ στον αέρα, έχω ιδία εμπειρία από τότε που ήμουν υποψήφιος δήμαρχος ακόμα … Τούτο τον καιρό βεβαίως έχει παραγίνει το κακό…
Ξέρετε, δεν στεναχωριέμαι για τους επίδοξους εξουσιαστές μας.
Λυπούμαι για αυτούς που δέχονται να είναι υποψήφιοι, ύστερα από τέτοιες μεθοδεύσεις.
Γιατί αν δεν έχουν το σθένος να πουν όχι στον εκβιασμό, στην απειλή ή στο «γλυκό», αύριο, που ίσως εκλεγούν και αναλάβουν κάποια θέση, με τι … κότσια θα μας κυβερνήσουν;
Αν δεν μπορούν να πουν όχι σε ένα γλυκάκι, αύριο μέσα στο… Ζαχαροπλαστείο, τι θα κάνουν;
Αν δεν μπορούν να πουν όχι σε μια υποψηφιότητα που δεν θέλουν, αύριο πως θα τολμήσουν να πουν όχι ( αν διαφωνούν) στην όποια απόφαση του αρχηγού;
Σε όσους πάλι δεν μπαίνουν υποψήφιοι σε ένα συνδυασμό γιατί φοβούνται τις συνέπειες, ή τους έχουν διαμηνύσει άλλοι για τις συνέπειες, σε όσους κάνουν πίσω, όχι για ιδεολογικούς λόγους, την τελευταία στιγμή, λέω τούτο. ΑΝ ΣΚΥΨΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ, ΘΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΥΝΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΚΥΦΤΟ!
Και κάτι άλλο. Καλό είναι να θυμούνται τη σοφία του λαού μας. Αυτός δεν είναι που έβγαλε το «Έχει ο καιρός γυρίσματα»;

ΑΛΕΠΟΥΔΟΠΟΝΗΡΙΕΣ …

Επειδή έχω γίνει δέκτης του «προβληματισμού» σας αναφορικά με τον ορισμό μου σαν αντιπεριφερειάρχη Λευκάδας και επειδή «κατανόησα και κατανοώ» και την διαδικασία των επιλογών για περιφερειάρχες και αντιπεριφερειάρχες αλλά και πράγματα πέραν της επιφάνειας σαν ... παλιός στο κίνημα που έχω υπομείνει πολλά - όχι όμως άλλο τώρα -, σας παρακαλώ όπως δεχθείτε την αποδέσμευσή μου από αυτή την υποψηφιότητα προς διευκόλυνση σας και ικανοποίηση των όσων «προβληματίζονται» και πιέζουν.
Είναι λόγια του Παναγιώτη Σκληρού, γνωστού σε όλους μας, σημαντικού μέλους της πολιτικής και πολιτιστικής ζωής του τόπου για δεκαετίες.
Προσέξτε το … αλλά και πράγματα πέραν της επιφάνειας σαν … παλιός στο κίνημα…
Τον Παναγιώτη τον εκτιμώ και τον νοιώθω φίλο, έχουμε συνεργαστεί στον πολιτισμό για χρόνια, παρά το γεγονός ότι του έκανα απίστευτα σκληρή κριτική στη δημαρχιακή του θητεία. (Κριτική κάνεις σε όσους θεωρείς ικανούς, στους άχρηστους τι νόημα έχει);
Οφείλω να τον συγχαρώ, αν και πολιτικά αντίπαλος, για το θάρρος της απόφασης και της καταγγελίας …
Οφείλω επίσης να σημειώσω (για όσους καταλαβαίνουν) πως μου μυρίζουν αλεπουδοπονηριές εδώ…
Όσο για τον αντικαταστάτη του Παναγιώτη, δεν έχω την περιέργεια…

ΚΟΡΟΪΔΙΑ

Οι μεθοδεύσεις της εξουσίας, ενόψει μιας νέας εξουσίας, είναι ένας παλιός σπόρος, που δυστυχώς βρίσκει πρόσφορο έδαφος να φυτρώσει ακόμη και σήμερα. Σε φτενό χώμα θα μου πείτε, σύμφωνοι, φυτρώνει όμως…
Εξηγούμαι.
Όσα χρόνια θυμούμαι τον εαυτό μου, και δεν είναι λίγα, τα περισσότερα έργα άρχιζαν ή τελείωναν προεκλογικά. Δρόμοι παλιοί ασφαλτοστρώνονται και νέοι χαράσσονται, σχέδια πόλης τελειώνουν τάχα, πλατείες αναβαθμίζονται, κτίρια βάφονται και αναδεικνύονται, σπίτια χαρίζονται, μελέτες παραγγέλλονται με τυμπανοκρουσίας, τα σκουπίδια φεύγουν, το νερό έρχεται, αυξήσεις δίνονται, η διαφάνεια μπαίνει στην ημερήσια διάταξη, σε πέντε θέσεις εργασίας διορίζονται γύρω στα …τριακόσια άτομα, βάλτε να έχετε…
Εσχάτως έχουν προκύψει νέα φρούτα. Έπαψαν να είναι της μόδας οι διορισμοί, δύσκολοι καιροί γαρ, και μπήκαν στην ημερήσια διάταξη περίεργες υποσχέσεις.
Η παρέμβαση στην τράπεζα για δάνειο, η πληρωμή ενός λογαριασμού, η ταμιακή διευκόλυνση κάθε μορφής, είναι μερικές από αυτές, δεν ξέρω τι θα σκεφτούν ακόμη …
Στον τόπο μας δεν βάζουμε μυαλό δυστυχώς. Είμαστε απελπισμένοι και την όποια ελπίδα αχνοφαίνεται στον ορίζοντα, έστω και αν ξέρουμε πως είναι φρούδα, προσπαθούμε να την εξαργυρώσουμε, νομίζουμε πως θα την εξαργυρώσουμε, με την ψήφο μας. Η απογοήτευση έρχεται άμεσα, λίγο μετά τις εκλογές μα μέχρι τις επόμενες ξεχνούμε και επαναλαμβάνεται ο ίδιος φαύλος κύκλος…
Κάποιοι δρόμοι π.χ. είναι χρόνια «σκοτώστρες». Περιέργως πως, ξύνονται ένα μήνα πριν τις εκλογές. για νέα ασφαλτόστρωση.
Εφτά χρόνια μετά το μεγάλο σεισμό στο νησί π.χ., τα σπίτια που έταξαν στους σεισμόπληκτους δεν έχουν δοθεί ακόμη. Έχω την αίσθηση πως θα τα κληρώσουν λίγο πριν το Νοέμβρη, ξέρετε γιατί…
Μακάρι να το κάνουν, ακόμη και αν έχουν προσχεδιάσει το χρόνο και τον τρόπο.
Στο κάτω της γραφής αν είναι προεκλογικώς να γίνονται κάποια πράγματα που βαλτώνουν χρόνια, ας κάνουμε πιο τακτικά εκλογές. Κάτι θα κερδίζουμε ως πολίτες έστω και αν, καλή ώρα (κακή μάλλον), στο τέλος μας φέρουν το λογαριασμό και μας τα ζητήσουν όλα πίσω. Έστω και αν έρθει κάποιος, 200 κιλών πολιτικός, να πει σε εσένα την… τσίχλα, «μαζί τα φάγαμε»!
Το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το τεράστιο πρόβλημα είναι πως όλα αυτά βρίσκουν ακόμη «ευήκοα ώτα».
Ογδόντα τόσα χρόνια πίσω η Γαλάτεια Καζαντζάκη, στο «Αμαρτωλό» της, έγραφε:

Στη Σμύρνη Μέλπω,
Ηρώ στη Σαλονίκη,
στο Βόλο Κατινίτσα ένα καιρό.
Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα!

Ο τόπος μου ποιος ήταν; ποιοι οι δικοί μου;
αν ξερώ, ανάθεμα με!
Σπίτι, πατρίδα έχω τα μπορντέλα!
Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου,
θολές σβησμένες ζωγραφιές,
κι ειν’ αδειανό σεντούκι η θύμηση μου.

Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες,
και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε να’ ναι.
Φιλιά από στόματα άγνωστα, βρισιές,
κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε...
Γλέντια, καυγάδες, ως να φέξη,
αρρώστιες, αμφιθέατρο του Συγγρού,
κι ενέσεις 606.

Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι -
όλη η ζωή μου του χαμού!
Μ’ από την κόλαση μου σου φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, Κοινωνία, και σου μοιάζω!...

Άσχετο, θα μου πείτε. Σύμφωνοι. Πειράζει όμως να κλείσω με ποίηση;

28/9/2010
http://markos-arthra.blogspot.com