Αχιλλεία (Achillea millefolium)
Θαμνώδες φυτό που φυτρώνει στις άκρες των επαρχιακών δρόμων κυρίως της Ευρώπης, της Δυτικής Ασίας και της Βόρειας Αμερικής. Φθάνει περίπου στο 1 μέτρο, τα φύλλα της μοιάζουν με αυτά τις φτέρης και τα λουλούδια της βγαίνουν σε δέσμες με ροζ ή λευκές αποχρώσεις.
Φυτό με μαντικές ιδιότητες, χρησιμοποιούταν στην Σκωτία ως φυλακτό. Της έχουν αποδοθεί δυνάμεις κατά των κακών πνευμάτων και γι’ αυτό το λόγο παλιά την έκρυβαν στις εκκλησιές. Οι νεαρές κοπέλες πίστευαν στις μαγικές της ιδιότητες και την έβαζαν κάτω από το μαξιλάρι για να ονειρευτούν την αληθινή αγάπη. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Αχιλλέας κατά την διάρκεια του Τρωικού πολέμου περιποιούταν τις πληγές των στρατιωτών του με την Αχιλλεία. Ομοίως οι Αγγλοσάξονες θεράπευαν τις πληγές που προκαλούνταν από σίδερο. Δεν είναι καθόλου παράξενο που η Αχιλλεία αποκαλείται επίσης «το βότανο των στρατιωτών».
Γενικά ενδυναμωτικό εφόσον δρα απευθείας στον μυελό των οστών και διεγείρει την ανανέωση του αίματος. Τονωτικό στο αγγειακό σύστημα, βελτιώνει τις κυκλοφοριακές διαταραχές όπως για παράδειγμα τους κιρσούς και τις αιμορροΐδες. Εξαίρετο λάδι για το γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα αφού υπάρχουν ενδείξεις ορμονικής δράσης. Αντιμετωπίζει την άτακτη έμμηνο ρύση, βαριάς μορφής εμμηνόρροια, προβλήματα εμμηνόπαυσης, φλεγμονές ωοθηκών, πρόπτωση της μήτρας και ινώματα. Διεγείρει την έκκριση των γαστρικών και εντερικών αδένων και βελτιώνει τη δυσπεψία. Από νευρολογική άποψη ισορροπεί την πέψη, βελτιώνοντας την απορρόφηση των τροφών και τις πεπτικές εκκρίσεις, αρωγός στον κολικό και τον μετεωρισμό. Επίσης, διεγείρει την έκκριση χολής βοηθώντας στην πέψη των λιπών και ορεκτικό. Οι στυπτικές της ιδιότητες βοηθούν επίσης στον περιορισμό της διάρροιας. Βοηθάει στα εμπύρετα κρυώματα και την συμφόρηση. Προάγει την εφίδρωση διεγείροντας τους αδένες και προκαλώντας καθαριστική και δροσιστική δράση. Λέγεται ότι έχει εξισορροπητική επίδραση στη διούρηση, χρήσιμο τόσο για την ουρολοίμωξη όσο και για την ακράτεια των ούρων. Οι αναλγητικές της ιδιότητες μπορούν να φανούν χρήσιμες σε πόνους της μέσης, ρευματικούς πόνους και πονοκεφάλους. Τέλος, λέγεται ότι απωθεί τα κουνούπια.
Πηγές:
The Directory of Essential Oils, Wanda Sellar; ermilion
Οδηγός Βοτανοθεραπείας, David Hoffman; διόπτρα
The Illustrated Encyclopedia of Essential Oils, Julia Lawless; thorsons
Για να φτιάξετε αφέψημα αχιλλείας, απλώς βράστε για δέκα λεπτά µια χούφτα από το βότανο σε ένα λίτρο νερό. Μπορείτε να πίνετε τρία φλιτζάνια την ημέρα ή να το χρησιμοποιήσετε για πλύσεις του δέρματος, αφού θεωρείται ότι περιορίζει την ακµή και το έκζεµα, ενώ καταπολεμά και την τριχόπτωση. Εναλλακτικά µμπορείτε να µμουλιάσετε δύο κουταλάκια αχιλλέας σε ένα φλιτζάνι νερό για δέκα λεπτά και να πιείτε το έγχυμα ή να το χρησιμοποιήσετε ως κατάπλασμα για την επούλωση πληγών.
Αρτεμισία, Αψιθιά (Artemisia Absinthum)
Πολυετές σπάνιο, φρυγανώδες αυτοφυές σε άγονους και βραχώδεις τόπους φυτό, φτάνει μέχρι το 1μ. ύψος, με γκριζοπράσινους μίσχους και φύλλα, που καλύπτονται από αργυρόχρωμο χνούδι, και κίτρινα μικρά άνθη. Στη βοτανοθεραπεία χρησιμοποιούνται τα φύλλα, οι ανθισμένες κορυφές και οι ρίζες. Είναι πικρό, συναντάται σε περιοχές της Μεσογείου και σε όλα τα εύκρατα μέρη ανά τον κόσμο και υπάρχουν περίπου 300 είδη Αψιθιάς. Φημίζεται για την πλούσια περιεκτικότητά της σε αιθέρια έλαια.
Θεωρείται αγχολυτικό, τονωτικό, αντιπυρετικό, αντισηπτικό, εμμηναγωγό, αντιφλεγμονώδες, παυσίπονο.
Τονωτική, ιδιαίτερα την άνοιξη, ανοίγει την όρεξη. Καταπολεμά ορισμένα επιληπτικά συμπτώματα, που εμφανίζονται σε κορίτσια πριν από την εφηβεία.
Σπασμολυτική, ειδικά σε παιδικούς σπασμούς και σε ζαλάδες και λιποθυμίες.
Εμμηναγωγό σε αμηνόρροια από αναιμία, χλώρωση και νευραλγίες σχετικές με διαταραχή των εμμήνων.
Αυξάνει την παραγωγή χολής, διευκολύνει τη χώνευση των λιπαρών, διώχνει τη δυσπεψία και βοηθά το αδυνάτισμα.
Θεωρείται φάρμακο για την διάρροια, τους στομαχόπονους και τους χρόνιους νευρικούς εμετούς.
Ακόμη είναι ένα από τα καλύτερα τονωτικά, για την ανεπάρκεια του ήπατος.
Αφέψημα: 10 γραμμάρια κορυφές με άνθη σε ένα λίτρο νερού. Το σουρώνουμε σε 15 λεπτά. Πίνουμε τρία φλιτζάνια την ημέρα, ανάμεσα στα γεύματα, με μέλι γιατί είναι πολύ πικρό. Καλύτερος είναι ο συνδυασμός με φλισκούνι). Για την αμηνόρροια αρχίζουμε να το πίνουμε 10 μέρες πριν την έναρξη των εμμήνων. Με ένα φλιτζανάκι του καφέ αφέψημα σπασμένων κουκουτσιών αψιθιάς κάθε βράδυ, έχουμε ένα ρόφημα κατά της αϋπνίας καλύτερο από οποιαδήποτε χάπια. Κατά της αμηνόρροιας ένα αφέψημα με κοτσάνια από αψιθιά, χαμομήλι, μελισσόχορτο, απήγανο και χρυσάνθεμο, λίγο από καθένα σε ένα λίτρο νερού. Τρία φλιτζάνια την ημέρα, ανάμεσα στα γεύματα.
Βαλεριάνα (Valeriana officinalis)
Η βαλεριάνα είναι ανθοφόρο φυτό της οικογένειας των Βαλεριανοειδών που απαντάται στην Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αμερική. Το όνομα "Βαλεριάνα" προήλθε από τη λατινική λέξη valere που σημαίνει «υγεία ή δύναμη» και αναφέρεται στην θεραπευτική χρήση του φυτού, αν και υποστηρίζεται ότι μπορεί να αναφέρεται και στη δυνατή του οσμή.
Στη Γαλλία η βαλεριάνα αποκαλείται και «γατοβότανο» από τη συνήθεια που έχουν οι γάτες να τρώνε φύλλα βαλεριάνας όταν αντιμετωπίζουν στομαχικές διαταραχές.
Η βαλεριάνα χρησιμοποιείται σαν υπνωτικό, αγχολυτικό και κατευναστικό, μιας και τα έλαια που περιέχει έχουν παρόμοια δράση με τις βενζοδιαζεπίνες. Ο μηχανισμός δράσης της ωστόσο παραμένει γενικά άγνωστος. Στο παρελθόν χρησιμοποιούνταν και σε ασθενείς με επιληψία.
Θεωρείται επίσης χρήσιµη σε περιπτώσεις αρθρίτιδας, νευραλγίας, κολίτιδας, υπέρτασης, κολικών του εντέρου, ρευµατικών πόνων και δυσµηνόρροιας αλλά και σε κράµπες, ηµικρανία, αϋπνία, πονόδοντο και νευρικό άσθµα.
Προσοχή!
Οι µεγάλες δόσεις βαλεριάνας προκαλούν κακοδιαθεσία. Η χρήση της πρέπει να γίνεται για µία εβδομάδα µόνο, µε διάλειµµα στη συνέχεια δύο - τριών εβδομάδων. Στο διάστηκα της «αποχής» επιτρέπεται η χαλάρωση στο µμπάνιο µε αφρόλουτρο µε 5-10 σταγόνες αιθέριο έλαιο βαλεριάνας στο νερό.
Γαϊδουράγκαθο (Silybum marianum )
Silybum marianum, (Compositae), Milk thistle, Σίλυβο, το αγκάθι της Μαρίας
Παρόλο που σαν γαϊδουράγκαθο περιγράφονται δεκάδες φυτά της οικογένειας των Συνθέτων, τα πιο ενδιαφέροντα είναι ο Cnicus benedictus, με μαλακά και λίγο αγκαθωτά φύλλα και κίτρινο λουλούδι και το Σίλυβο, με αγκάθια που τσιμπάνε πολύ και λουλούδια κοκκινωπά ή λευκά. Τα τόσο "ταπεινά" αυτά αγκάθια, είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα κρυμμένων θησαυρών στον κόσμο των φαρμακευτικών φυτών.
Σύμφωνα με την παράδοση τα λευκά σημάδια σαν φλέβες στα πράσινα φύλλα του, προκλήθηκαν όταν έπεσαν πάνω στο φυτό σταγόνες από το γάλα της Παρθένου Μαρίας και για αυτό πήρε το αγγλικό του όνομα milk thistle (γαλατοαγκάθι) ή Mary thistle (αγκάθι της Μαρίας).
Ο Διοσκουρίδης συνιστά το μέγα κενταύριον, ή σίλυβον για την επούλωση των πληγών. Τα κεφάλια από τα άνθη του τρώγονταν βραστά την άνοιξη πριν ανθίσουν όπως οι αγκινάρες και βοηθούσαν στη τόνωση του οργανισμού, το καθάρισμα του αίματος, την αποτοξίνωση του οργανισμού, αλλά και στην αύξηση της παραγωγής γάλακτος των γυναικών. Ακόμα χρησιμοποιούταν και για όλες τις ασθένειες της μελαγχολίας.
Στη σύγχρονη βοτανοθεραπευτική, το γαϊδουράγκαθο είναι το κύριο γιατρικό που χρησιμοποιείται στην προστασία του συκωτιού από λοιμώξεις, κατανάλωση αλκοόλ ή χημειοθεραπείες. Μπορεί να βοηθήσει στο να περιοριστούν οι βλάβες στο συκώτι αλλά και στην ανανέωση των κυττάρων του. Χρησιμοποιείται ακόμα στη θεραπεία της ηπατίτιδας, του ίκτερου και της κίρρωσης του ύπατος.
Χορηγείται σε όλα τα προβλήματα της χοληδόχου κύστης καθώς αυξάνει την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και της χοληδόχου κύστης.
Είναι αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita καθώς και από άλλες τοξίνες του περιβάλλοντος.
Χρησιμοποιείτε ακόμα σαν δυναμωτικό του εγκεφάλου και της μνήμης, σαν καταπραϋντικό στη καταρροή και στη πλευρίτιδα, αλλά και στη ψωρίαση.
Πρόσφατα ανακαλύφθηκε η αντικαρκινική, η νευροπροστατευτική αλλά και η καρδιοπροστατευτική του δράση λόγω της μείωση της χοληστερόλης που προκαλεί.
Επιστημονικές αποδείξεις της σημαντικής αντικαρκινικής ιδιότητας του γαϊδουράγκαθου μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.sciencedaily.com/releases/2007/11/071114111149.htm
Δυόσμος (Menta viridis)
Ο δυόσμος απαντάται αυτοφυής σε υγρούς, ορεινούς τόπους αλλά πολλές φορές καλλιεργείται σε κήπους ή γλάστρες, για να χρησιμοποιηθεί στη μαγειρική σαν καρύκευμα. Όλα τα μέρη του φυτού θεωρούνται φαρμακευτικά και ιδιαίτερα τα φύλλα, που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των δερματικών παθήσεων. Θεωρείται φυτό αντισπασμωδικό, χωνευτικό και καταπραϋντικό. Συνιστάται ακόμη σε περιπτώσεις ρευματισμών και τετάνου.
Τα φρέσκα φύλλα ανακουφίζουν τους πόνους των ρευματισμών, αν τα τρίψουμε στις κλειδώσεις που πονάνε. Επίσης τα τρίβουμε στο μέτωπο για το σταμάτημα του πονοκέφαλου. Μπορούμε με τα φύλλα να παρασκευάσουμε τσάι και να το χρησιμοποιήσουμε σε περιπτώσεις δυσπεψίας, διάρροιας ή για να ηρεμήσει το στομάχι μετά από εμετό.
Βράζουμε 10 γραμμάρια φύλλα σε 1 λίτρο νερό και πίνουμε 3 φλιτζάνια την ημέρα.
21/9/2010
Πηγές: http://www.infokids.gr, http://www.kairatos.com.gr, http://www.mani.org.gr, http://www.ftiaxno.gr/, http://3lyk-n-filad.att.sch.gr/
http://el.wikipedia.org, http://www.focusmag.gr, http://www.dolo.gr
http://www.votana.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου