Ημέρες που είναι λέω να μη γκρινιάσω. Άλλωστε, με τις καταστάσεις που περνούμε, δεν είναι για γκρίνια τα πράγματα. Είναι για ξεσηκωμό!
Αφήνω τα «επαναστατικά» στην άκρη λοιπόν και μιλώ για τις ημέρες.
Εύχομαι μόνο οι συνειδήσεις όλων μας να ακολουθήσουν τη διαδρομή του ήλιου από τούδε και στο εξής. Κάθε ημέρα να φωτίζονται περισσότερο, μήπως και δει η κοινωνία μας «Θεού πρόσωπο».
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ … ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΦΤΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Χειμερινό ηλιοστάσιο
Η 25η Δεκεμβρίου συμπίπτει παραδοσιακά με το χειμερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή με τη νύχτα με τη μεγαλύτερη διάρκεια. Η επόμενη νύχτα είναι θεωρητικά μικρότερη για κάποια δευτερόλεπτα, καθώς ο ήλιος ανατέλλει νωρίτερα και δύει αργότερα, ενώ μέχρι την ημερομηνία αυτή συμβαίνει το αντίθετο (λόγω όμως των εκατοντάδων χρόνων που έχουν περάσει από την καθιέρωση της ημερομηνίας αυτής, αυτή δεν είναι πια σωστή, καθώς μετακινείται αργά (η ακριβής ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου στις ημέρες μας είναι το ξημέρωμα της 22ης Δεκεμβρίου).
Όλοι οι πολιτισμοί είχαν καθιερώσει γιορτές για αυτή την ημερομηνία, καθώς πίστευαν πως είναι η ημέρα της ανάστασης του ηλιακού θεού.
Η αρχαιότερη απόδειξη της σημαντικότητας της ημερομηνίας αυτής για τους αρχαίους λαούς είναι το μεγαλιθικό μνημείο του Newgrange στην Ιρλανδία, το οποίο θεωρείται παλιότερο από τις πυραμίδες και είναι μια κυκλικό πέτρινο κτίριο απίστευτης τεχνικής. Κατασκευασμένο, υποτίθεται, από πρωτόγονους, είναι παρόλα αυτά έτσι χτισμένο που ο κεντρικός του θάλαμος φωτίζεται κάθε χειμερινό ηλιοστάσιο και μόνο. Η ακτίνα του ήλιου περνά μέσα από πολλά μέτρα πέτρας και φωτίζει μια λεκάνη στολισμένη με ηλιακά σύμβολα και σπείρες. Σήμερα δε γνωρίζουμε ποιο σκοπό εξυπηρετούσε και τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάστηκε.
Οι Σουμέριοι και οι Μεσοποτάμιοι γιόρταζαν το ηλιοστάσιο σαν την ημέρα της μάχης του Μαρντούκ με τις δυνάμεις του Χάους. Επειδή, μάλιστα, η παράδοση απαιτούσε την αυτοκτονία του βασιλιά τους για να «μεταφερθεί» στο πλευρό του Μαρντούκ και να τον βοηθήσει, ανακήρυτταν βασιλιά τους για την περίοδο του δωδεκαήμερου κάποιον τυχαίο και, αφού του προσέφεραν βασιλικές τιμές, τον έσφαζαν τη δωδέκατη μέρα τελετουργικά.
Οι Βαβυλώνιοι και οι Πέρσες εκτελούσαν την ίδια περίοδο παρόμοιους εορτασμούς, στους οποίους οι άρχοντες και οι δούλοι άλλαζαν τίτλους.
Οι Σκανδιναβοί, που αντιμετώπιζαν νύχτες μεγαλύτερες από 25 ώρες (!), γιόρταζαν το Yuletide, κατά το οποίο οι κυνηγοί έφευγαν στα ψηλά βουνά για να δουν πρώτοι την επιστροφή του Ήλιου που είχε χαθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο πρώτος που θα την αντίκριζε έφερνε τα καλά νέα στους καταυλισμούς και ήταν επικεφαλής στο πλούσιο γλέντι που διοργανωνόταν στην επιστροφή του. Στα ίδια μέρη του Βορρά, έδεναν μήλα στα κλαδιά των δέντρων για να υπενθυμίζουν πως η άνοιξη θα γυρίσει, ξεκινώντας ίσως έτσι την παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου.
Δεν ήταν μόνο ο Χριστός και ο μιθραϊκός ηλιακός θεός που λέγεται πως γεννήθηκαν τη μέρα αυτή, αλλά και ο Όσιρις, ο Ώρος, ο Διόνυσος, ο Άδωνις, ο Δίας και ο Jupiter, ο Tammuz, ο Ηρακλής και όλοι οι ηλιακοί ημίθεοι. Η περσική μυστηριακή θρησκεία του Μίθρα, που μέχρι την επίσημη καθιέρωση του χριστιανισμού ήταν η βασική θρησκεία των Ρωμαίων στρατιωτών, την ονόμαζε «Ημέρα της Γέννησης του Ήλιου».
Ημερομηνία γέννησης;
Σύμφωνα με φημισμένες εγκυκλοπαίδειες είναι κοινά αποδεκτό ότι τα Χριστούγεννα δεν γιορτάζονταν τους πρώτους δύο - τρεις αιώνες μετά Χριστού. Πώς λοιπόν εισήχθη αυτό το έθιμο; Πού βρίσκεται η πραγματική του προέλευση;
Ο Χριστός δε γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, ούτε ήρθε στον κόσμο το χειμώνα. Γιατί; Επειδή υπήρχαν βοσκοί προβάτων που τις νύχτες φύλαγαν τα κοπάδια τους. Στην Παλαιστίνη οι βοσκοί πάντα στις 15 Οκτωβρίου μάζευαν τα κοπάδια τους από τα βουνά και τα λιβάδια και τα έβαζαν σε μαντριά με σκοπό να τα προστατεύουν από το κρύο και τις βροχές, που ακολουθούσαν εκείνη την περίοδο. (ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 2:11 και ΕΣΔΡΑΣ 10:9,13..).
Tα εξωβιβλικά στοιχεία από τον πρώτο και δεύτερο αιώνα είναι ισχνά. Δεν υπάρχουν αναφορές για εορτασμούς της γέννησης του Ιησού στα γραπτά των πρώτων Χριστιανών συγγραφέων, όπως του Ειρηναίου (130-200 μ.Χ.) ή του Τερτυλλιανού (160-225 μ.Χ.).
Ο Ωριγένης από την Αλεξάνδρεια (165-264 μ.Χ.) φτάνει σε σημείο να κοροϊδεύει τους ρωμαϊκούς εορτασμούς των γενεθλίων, απορρίπτοντάς τους ως «παγανιστικό» έθιμο – μία ισχυρή ένδειξη ότι η γέννηση του Ιησού δεν εορτάζονταν με παρόμοιο τρόπο τότε. Από όσα μπορούμε να ξέρουμε, τα Χριστούγεννα δεν εορτάζονταν καθόλου τότε.
Στα πρώτα συγγράμματα - του Παύλου και του Μάρκου - δεν γίνεται αναφορά στη γέννηση του Ιησού.
Στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά υπάρχουν αναφορές αλλά διαφέρουν μεταξύ τους – αν και κανείς από τους δύο δεν διευκρινίζει την ημερομηνία. Στον 2ο αι., υπάρχουν αναφορές στη γέννηση και την παιδική ηλικία του Ιησού στα Ευαγγέλια του Θωμά και του Ιακώβου. Στα κείμενα αυτά υπάρχουν ονόματα των παππούδων του Ιησού, καθώς και πληροφορίες σχετικές με την εκπαίδευσή του – αλλά πάλι δεν υπάρχει ημερομηνία για τη γέννησή του.
Τελικά, γύρω στο 200 μ.Χ., ένας χριστιανός δάσκαλος από την Αίγυπτο κάνει την πρώτη αναφορά στην ημερομηνία γέννησης του Ιησού. Σύμφωνα με τον Κλήμη τον Αλεξανδρινό, υπάρχουν διάφορες ημερομηνίες για τη γέννηση. Όσο, όμως, και αν ακούγεται παράξενο, ο Κλήμης δεν αναφέρει πουθενά την 25η Δεκεμβρίου.
Συγκεκριμένα γράφει: «Υπάρχουν κάποιοι που όχι μόνο προσδιόρισαν το έτος γέννησης του Κυρίου, αλλά και την ημερομηνία. Αυτοί υποστηρίζουν πως ο Ιησούς γεννήθηκε το 28ο έτος του Αυγούστου, την 25η μέρα του αιγυπτιακού μήνα Pachon (20 Μαΐου στο δικό μας ημερολόγιο).
Η πρώτη αναφορά στην 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα γέννησης του Ιησού προέρχεται από ένα ρωμαϊκό αλμανάκ στα μέσα του 4ου αι., όπου αναγράφονται οι ημερομηνίες θανάτου διαφόρων χριστιανών Επισκόπων και Μαρτύρων.
Συγκεκριμένα, στην 25η Δεκεμβρίου αναγράφεται: «natus Christus in Betleem Judeae» («Γεννήθηκε ο Χριστός στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας»). Γύρω στο 400 μ.Χ. ο Αυγουστίνος Ιππώνος αναφέρεται σε μία χριστιανική ομάδα, τους Δονατιστές, οι οποίοι γιόρταζαν τα Χριστούγεννα την 25η Δεκεμβρίου αλλά αρνούνταν να γιορτάζουν τα Θεοφάνεια στις 6 Ιανουαρίου, ισχυριζόμενοι πως πρόκειται για νεωτερισμό.
Γιατί γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα
Οι λόγοι για τους οποίους τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου παραμένουν άγνωστοι. Ωστόσο, το πιο πιθανό είναι ότι οι πρώτοι Χριστιανοί επέλεξαν αυτή την ημερομηνία για να συμπίπτει ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού με την παγανιστική ρωμαϊκή γιορτή των γενεθλίων του ήλιου, μία γιορτή που γινόταν για τον εορτασμό του χειμερινού ηλιοστασίου.
► Στην Ρωμαϊκή εποχή κάθε 25 Δεκέμβρη γιορτάζονταν τα Σατουρνάλια στην μνήμη του θεού Σατούρνο (πιθανότατα του Κρόνου).
Οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τα Κρόνια στα τέλη Δεκεμβρίου. Οι Βάρβαροι της βόρειας και δυτικής Ευρώπης συνήθιζαν να γιορτάζουν τις ίδιες ημερομηνίες. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αυρήλιος είχε θεσπίσει ως γιορτή τη γέννηση του Sol Invictus (Ανίκητος Ήλιος) στις 25 Δεκεμβρίου.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τη θεωρία, τα Χριστούγεννα εορτάζονται εκείνη τη μέρα λόγω των παγανιστικών ηλιακών εορτασμών. Η άποψη είναι πως οι πρώτοι Χριστιανοί επίτηδες επέλεξαν αυτές τις ημερομηνίες ώστε να βοηθήσουν να εξαπλωθεί ο Χριστιανισμός και τα Χριστούγεννα σε ολόκληρο των ρωμαϊκό κόσμο: Εάν τα Χριστούγεννα φαινόντουσαν ως μία παγανιστική εορτή, περισσότεροι παγανιστές θα γιόρταζαν τη γέννηση του Υιού του Θεού.
Η πρώτη αναφορά πως η γέννηση του Ιησού εορταζόταν σκοπίμως την ίδια εποχή με τις παγανιστικές εορτές γίνεται τον 12ο αι. Μία σημείωση στο περιθώριο ενός χειρογράφου των συγγραμμάτων του Σύριου βιβλικού σχολιαστή, Dionysius bar-Salibi, αναγράφει πως στην αρχαιότητα η εορτή των Χριστουγέννων μεταφέρθηκε στην πραγματικότητα από τις 6 Ιανουαρίου στις 25 Δεκεμβρίου, ώστε να συμπίπτει με την ημέρα εορτασμού του Ανίκητου Ήλιου.
► Σύμφωνα με ένα ρωμαϊκό αλμανάκ, η χριστιανική γιορτή των Χριστουγέννων, εορταζόταν στη Ρώμη από το 336 μ.Χ. και ταυτόχρονα σηματοδοτούσε την αλλαγή του χρόνου.
Στην ανατολική πλευρά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ωστόσο, μία γιορτή που γινόταν στις 6 Ιανουαρίου μνημόνευε την εμφάνιση του Θεού ή του Αγίου Πνεύματος κατά τη γέννηση και τη βάπτιση του Χριστού. Εξαίρεση αποτελούσε η Ιερουσαλήμ όπου εορταζόταν μόνο η γέννηση του Χριστού.
Κατά τον 4ο αιώνα, ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου υιοθετήθηκε σταδιακά από τις περισσότερες ανατολικές εκκλησίες. Αντίθετα, η Αρμένικη Εκκλησία ποτέ δε δέχτηκε την 25η Δεκεμβρίου ως την ημέρα γέννησης του Χριστού. Ακόμη και σήμερα τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 6 Ιανουαρίου. Μετά την αποδοχή των Χριστουγέννων στις ανατολικές εκκλησίες, καθιερώθηκε και ο εορτασμός της βάπτισης του Χριστού την Ημέρα των Φώτων (Επιφάνια) στις 6 Ιανουαρίου. Στη Δύση, ωστόσο, τα Επιφάνια ήταν η ημέρα κατά την οποία εορταζόταν η επίσκεψη των Μάγων στο νεογέννητο Ιησού.
► Ο Νιμρόδης, ο εγγονός του Χαμ (ένας από τους γιους του Νώε) ήταν ο ιδρυτής του βαβυλωνιακού συστήματος, ο οποίος στη διάρκεια της ζωής του κατέκτησε τον τότε κόσμο. Ήταν ένα σύστημα οργανωμένου ανταγωνισμού, βασισμένο σε ένα οικονομικό σύστημα με επίκεντρο το κέρδος. Ο Νιμρόδης έχτισε τον πύργο της Βαβέλ, την αρχαία Νινευή και άλλες πόλεις. Το όνομα Νιμρόδης είναι εβραϊκό και βγαίνει από το «Marad» που σημαίνει «αυτός που επαναστατεί». Ο Νιμρόδης ήταν τόσο κακός που παντρεύτηκε την ίδια του τη μητέρα, την οποία έλεγαν Σεμίραμις. Μετά τον πρόωρο θάνατο του Νιμρόδη, η μητέρα - σύζυγος του εξάπλωσε την διδασκαλία του σχετικά με τη δήθεν μεταθανάτια ζωή του Νιμρόδη ως πνεύμα. Ισχυριζόταν πως ένα ολόκληρο, καταπράσινο αειθαλές δέντρο φύτρωσε μέσα σε μια νύχτα από τον κορμό ενός πρέμνου, ενός κούτσουρου δηλαδή, και πως αυτό αποτελεί συμβολισμό για την ανάσταση και μετεμψύχωση του Νιμρόδη. Υποστήριζε επίσης πως από τότε ο Νιμρόδης εκείνη την ημερομηνία επισκέπτεται το πράσινο αειθαλές δέντρο και αφήνει δώρα. Η ημερομηνία της 25 Δεκεμβρίου έχει να κάνει με τα γενέθλια του Νιμρόδη και εκεί βρίσκεται και η αληθινή προέλευση του εθίμου σχετικά με το «χριστουγεννιάτικο δέντρο».
Η Σεμίραμις κατάφερε με ένα σωρό ίντριγκες να πείσει τους Βαβυλωνίους να την θεωρούν «βασίλισσα του ουρανού», ενώ ο Νιμρόδης ανακηρύχθηκε κάτω από διάφορες ονομασίες ως «ο βασιλικός γόνος του ουρανού». Μετά από γενεές και γενεές ειδωλολατρικής λατρείας ο Νιμρόδης κατέληξε να λατρεύεται και ως Μεσσίας, υιός του Βάαλ, με τον ίδιο τρόπο όπως και ο θεός του ήλιου.
► Στην Αίγυπτο από παλιά πίστευαν πως ο υιός της Ίσιδος (το αιγυπτιακό όνομα για τη βασίλισσα του ουρανού) γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου. Γι’ αυτό το λόγο η ειδωλολατρία λάτρευε αυτά τα φημισμένα γενέθλια αιώνες πριν γεννηθεί ο Χριστός.
Αυτές είναι μερικές από τις θεωρίες περί του εορτασμού της γέννησης του Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου. Όποια και να είναι η καταγωγή της εορτής το σίγουρο είναι ένα. Πρόκειται για μια παγανιστική εορτή και καθόλου δεν με πειράζει…
http://www.ert.gr/
http://www.tapantaedo.com
http://www.antidogma.gr
21/12/2010
Αφήνω τα «επαναστατικά» στην άκρη λοιπόν και μιλώ για τις ημέρες.
Εύχομαι μόνο οι συνειδήσεις όλων μας να ακολουθήσουν τη διαδρομή του ήλιου από τούδε και στο εξής. Κάθε ημέρα να φωτίζονται περισσότερο, μήπως και δει η κοινωνία μας «Θεού πρόσωπο».
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ … ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΦΤΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Χειμερινό ηλιοστάσιο
Η 25η Δεκεμβρίου συμπίπτει παραδοσιακά με το χειμερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή με τη νύχτα με τη μεγαλύτερη διάρκεια. Η επόμενη νύχτα είναι θεωρητικά μικρότερη για κάποια δευτερόλεπτα, καθώς ο ήλιος ανατέλλει νωρίτερα και δύει αργότερα, ενώ μέχρι την ημερομηνία αυτή συμβαίνει το αντίθετο (λόγω όμως των εκατοντάδων χρόνων που έχουν περάσει από την καθιέρωση της ημερομηνίας αυτής, αυτή δεν είναι πια σωστή, καθώς μετακινείται αργά (η ακριβής ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου στις ημέρες μας είναι το ξημέρωμα της 22ης Δεκεμβρίου).
Όλοι οι πολιτισμοί είχαν καθιερώσει γιορτές για αυτή την ημερομηνία, καθώς πίστευαν πως είναι η ημέρα της ανάστασης του ηλιακού θεού.
Η αρχαιότερη απόδειξη της σημαντικότητας της ημερομηνίας αυτής για τους αρχαίους λαούς είναι το μεγαλιθικό μνημείο του Newgrange στην Ιρλανδία, το οποίο θεωρείται παλιότερο από τις πυραμίδες και είναι μια κυκλικό πέτρινο κτίριο απίστευτης τεχνικής. Κατασκευασμένο, υποτίθεται, από πρωτόγονους, είναι παρόλα αυτά έτσι χτισμένο που ο κεντρικός του θάλαμος φωτίζεται κάθε χειμερινό ηλιοστάσιο και μόνο. Η ακτίνα του ήλιου περνά μέσα από πολλά μέτρα πέτρας και φωτίζει μια λεκάνη στολισμένη με ηλιακά σύμβολα και σπείρες. Σήμερα δε γνωρίζουμε ποιο σκοπό εξυπηρετούσε και τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάστηκε.
Οι Σουμέριοι και οι Μεσοποτάμιοι γιόρταζαν το ηλιοστάσιο σαν την ημέρα της μάχης του Μαρντούκ με τις δυνάμεις του Χάους. Επειδή, μάλιστα, η παράδοση απαιτούσε την αυτοκτονία του βασιλιά τους για να «μεταφερθεί» στο πλευρό του Μαρντούκ και να τον βοηθήσει, ανακήρυτταν βασιλιά τους για την περίοδο του δωδεκαήμερου κάποιον τυχαίο και, αφού του προσέφεραν βασιλικές τιμές, τον έσφαζαν τη δωδέκατη μέρα τελετουργικά.
Οι Βαβυλώνιοι και οι Πέρσες εκτελούσαν την ίδια περίοδο παρόμοιους εορτασμούς, στους οποίους οι άρχοντες και οι δούλοι άλλαζαν τίτλους.
Οι Σκανδιναβοί, που αντιμετώπιζαν νύχτες μεγαλύτερες από 25 ώρες (!), γιόρταζαν το Yuletide, κατά το οποίο οι κυνηγοί έφευγαν στα ψηλά βουνά για να δουν πρώτοι την επιστροφή του Ήλιου που είχε χαθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο πρώτος που θα την αντίκριζε έφερνε τα καλά νέα στους καταυλισμούς και ήταν επικεφαλής στο πλούσιο γλέντι που διοργανωνόταν στην επιστροφή του. Στα ίδια μέρη του Βορρά, έδεναν μήλα στα κλαδιά των δέντρων για να υπενθυμίζουν πως η άνοιξη θα γυρίσει, ξεκινώντας ίσως έτσι την παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου.
Δεν ήταν μόνο ο Χριστός και ο μιθραϊκός ηλιακός θεός που λέγεται πως γεννήθηκαν τη μέρα αυτή, αλλά και ο Όσιρις, ο Ώρος, ο Διόνυσος, ο Άδωνις, ο Δίας και ο Jupiter, ο Tammuz, ο Ηρακλής και όλοι οι ηλιακοί ημίθεοι. Η περσική μυστηριακή θρησκεία του Μίθρα, που μέχρι την επίσημη καθιέρωση του χριστιανισμού ήταν η βασική θρησκεία των Ρωμαίων στρατιωτών, την ονόμαζε «Ημέρα της Γέννησης του Ήλιου».
Ημερομηνία γέννησης;
Σύμφωνα με φημισμένες εγκυκλοπαίδειες είναι κοινά αποδεκτό ότι τα Χριστούγεννα δεν γιορτάζονταν τους πρώτους δύο - τρεις αιώνες μετά Χριστού. Πώς λοιπόν εισήχθη αυτό το έθιμο; Πού βρίσκεται η πραγματική του προέλευση;
Ο Χριστός δε γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, ούτε ήρθε στον κόσμο το χειμώνα. Γιατί; Επειδή υπήρχαν βοσκοί προβάτων που τις νύχτες φύλαγαν τα κοπάδια τους. Στην Παλαιστίνη οι βοσκοί πάντα στις 15 Οκτωβρίου μάζευαν τα κοπάδια τους από τα βουνά και τα λιβάδια και τα έβαζαν σε μαντριά με σκοπό να τα προστατεύουν από το κρύο και τις βροχές, που ακολουθούσαν εκείνη την περίοδο. (ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 2:11 και ΕΣΔΡΑΣ 10:9,13..).
Tα εξωβιβλικά στοιχεία από τον πρώτο και δεύτερο αιώνα είναι ισχνά. Δεν υπάρχουν αναφορές για εορτασμούς της γέννησης του Ιησού στα γραπτά των πρώτων Χριστιανών συγγραφέων, όπως του Ειρηναίου (130-200 μ.Χ.) ή του Τερτυλλιανού (160-225 μ.Χ.).
Ο Ωριγένης από την Αλεξάνδρεια (165-264 μ.Χ.) φτάνει σε σημείο να κοροϊδεύει τους ρωμαϊκούς εορτασμούς των γενεθλίων, απορρίπτοντάς τους ως «παγανιστικό» έθιμο – μία ισχυρή ένδειξη ότι η γέννηση του Ιησού δεν εορτάζονταν με παρόμοιο τρόπο τότε. Από όσα μπορούμε να ξέρουμε, τα Χριστούγεννα δεν εορτάζονταν καθόλου τότε.
Στα πρώτα συγγράμματα - του Παύλου και του Μάρκου - δεν γίνεται αναφορά στη γέννηση του Ιησού.
Στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά υπάρχουν αναφορές αλλά διαφέρουν μεταξύ τους – αν και κανείς από τους δύο δεν διευκρινίζει την ημερομηνία. Στον 2ο αι., υπάρχουν αναφορές στη γέννηση και την παιδική ηλικία του Ιησού στα Ευαγγέλια του Θωμά και του Ιακώβου. Στα κείμενα αυτά υπάρχουν ονόματα των παππούδων του Ιησού, καθώς και πληροφορίες σχετικές με την εκπαίδευσή του – αλλά πάλι δεν υπάρχει ημερομηνία για τη γέννησή του.
Τελικά, γύρω στο 200 μ.Χ., ένας χριστιανός δάσκαλος από την Αίγυπτο κάνει την πρώτη αναφορά στην ημερομηνία γέννησης του Ιησού. Σύμφωνα με τον Κλήμη τον Αλεξανδρινό, υπάρχουν διάφορες ημερομηνίες για τη γέννηση. Όσο, όμως, και αν ακούγεται παράξενο, ο Κλήμης δεν αναφέρει πουθενά την 25η Δεκεμβρίου.
Συγκεκριμένα γράφει: «Υπάρχουν κάποιοι που όχι μόνο προσδιόρισαν το έτος γέννησης του Κυρίου, αλλά και την ημερομηνία. Αυτοί υποστηρίζουν πως ο Ιησούς γεννήθηκε το 28ο έτος του Αυγούστου, την 25η μέρα του αιγυπτιακού μήνα Pachon (20 Μαΐου στο δικό μας ημερολόγιο).
Η πρώτη αναφορά στην 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα γέννησης του Ιησού προέρχεται από ένα ρωμαϊκό αλμανάκ στα μέσα του 4ου αι., όπου αναγράφονται οι ημερομηνίες θανάτου διαφόρων χριστιανών Επισκόπων και Μαρτύρων.
Συγκεκριμένα, στην 25η Δεκεμβρίου αναγράφεται: «natus Christus in Betleem Judeae» («Γεννήθηκε ο Χριστός στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας»). Γύρω στο 400 μ.Χ. ο Αυγουστίνος Ιππώνος αναφέρεται σε μία χριστιανική ομάδα, τους Δονατιστές, οι οποίοι γιόρταζαν τα Χριστούγεννα την 25η Δεκεμβρίου αλλά αρνούνταν να γιορτάζουν τα Θεοφάνεια στις 6 Ιανουαρίου, ισχυριζόμενοι πως πρόκειται για νεωτερισμό.
Γιατί γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα
Οι λόγοι για τους οποίους τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου παραμένουν άγνωστοι. Ωστόσο, το πιο πιθανό είναι ότι οι πρώτοι Χριστιανοί επέλεξαν αυτή την ημερομηνία για να συμπίπτει ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού με την παγανιστική ρωμαϊκή γιορτή των γενεθλίων του ήλιου, μία γιορτή που γινόταν για τον εορτασμό του χειμερινού ηλιοστασίου.
► Στην Ρωμαϊκή εποχή κάθε 25 Δεκέμβρη γιορτάζονταν τα Σατουρνάλια στην μνήμη του θεού Σατούρνο (πιθανότατα του Κρόνου).
Οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τα Κρόνια στα τέλη Δεκεμβρίου. Οι Βάρβαροι της βόρειας και δυτικής Ευρώπης συνήθιζαν να γιορτάζουν τις ίδιες ημερομηνίες. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αυρήλιος είχε θεσπίσει ως γιορτή τη γέννηση του Sol Invictus (Ανίκητος Ήλιος) στις 25 Δεκεμβρίου.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τη θεωρία, τα Χριστούγεννα εορτάζονται εκείνη τη μέρα λόγω των παγανιστικών ηλιακών εορτασμών. Η άποψη είναι πως οι πρώτοι Χριστιανοί επίτηδες επέλεξαν αυτές τις ημερομηνίες ώστε να βοηθήσουν να εξαπλωθεί ο Χριστιανισμός και τα Χριστούγεννα σε ολόκληρο των ρωμαϊκό κόσμο: Εάν τα Χριστούγεννα φαινόντουσαν ως μία παγανιστική εορτή, περισσότεροι παγανιστές θα γιόρταζαν τη γέννηση του Υιού του Θεού.
Η πρώτη αναφορά πως η γέννηση του Ιησού εορταζόταν σκοπίμως την ίδια εποχή με τις παγανιστικές εορτές γίνεται τον 12ο αι. Μία σημείωση στο περιθώριο ενός χειρογράφου των συγγραμμάτων του Σύριου βιβλικού σχολιαστή, Dionysius bar-Salibi, αναγράφει πως στην αρχαιότητα η εορτή των Χριστουγέννων μεταφέρθηκε στην πραγματικότητα από τις 6 Ιανουαρίου στις 25 Δεκεμβρίου, ώστε να συμπίπτει με την ημέρα εορτασμού του Ανίκητου Ήλιου.
► Σύμφωνα με ένα ρωμαϊκό αλμανάκ, η χριστιανική γιορτή των Χριστουγέννων, εορταζόταν στη Ρώμη από το 336 μ.Χ. και ταυτόχρονα σηματοδοτούσε την αλλαγή του χρόνου.
Στην ανατολική πλευρά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ωστόσο, μία γιορτή που γινόταν στις 6 Ιανουαρίου μνημόνευε την εμφάνιση του Θεού ή του Αγίου Πνεύματος κατά τη γέννηση και τη βάπτιση του Χριστού. Εξαίρεση αποτελούσε η Ιερουσαλήμ όπου εορταζόταν μόνο η γέννηση του Χριστού.
Κατά τον 4ο αιώνα, ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου υιοθετήθηκε σταδιακά από τις περισσότερες ανατολικές εκκλησίες. Αντίθετα, η Αρμένικη Εκκλησία ποτέ δε δέχτηκε την 25η Δεκεμβρίου ως την ημέρα γέννησης του Χριστού. Ακόμη και σήμερα τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 6 Ιανουαρίου. Μετά την αποδοχή των Χριστουγέννων στις ανατολικές εκκλησίες, καθιερώθηκε και ο εορτασμός της βάπτισης του Χριστού την Ημέρα των Φώτων (Επιφάνια) στις 6 Ιανουαρίου. Στη Δύση, ωστόσο, τα Επιφάνια ήταν η ημέρα κατά την οποία εορταζόταν η επίσκεψη των Μάγων στο νεογέννητο Ιησού.
► Ο Νιμρόδης, ο εγγονός του Χαμ (ένας από τους γιους του Νώε) ήταν ο ιδρυτής του βαβυλωνιακού συστήματος, ο οποίος στη διάρκεια της ζωής του κατέκτησε τον τότε κόσμο. Ήταν ένα σύστημα οργανωμένου ανταγωνισμού, βασισμένο σε ένα οικονομικό σύστημα με επίκεντρο το κέρδος. Ο Νιμρόδης έχτισε τον πύργο της Βαβέλ, την αρχαία Νινευή και άλλες πόλεις. Το όνομα Νιμρόδης είναι εβραϊκό και βγαίνει από το «Marad» που σημαίνει «αυτός που επαναστατεί». Ο Νιμρόδης ήταν τόσο κακός που παντρεύτηκε την ίδια του τη μητέρα, την οποία έλεγαν Σεμίραμις. Μετά τον πρόωρο θάνατο του Νιμρόδη, η μητέρα - σύζυγος του εξάπλωσε την διδασκαλία του σχετικά με τη δήθεν μεταθανάτια ζωή του Νιμρόδη ως πνεύμα. Ισχυριζόταν πως ένα ολόκληρο, καταπράσινο αειθαλές δέντρο φύτρωσε μέσα σε μια νύχτα από τον κορμό ενός πρέμνου, ενός κούτσουρου δηλαδή, και πως αυτό αποτελεί συμβολισμό για την ανάσταση και μετεμψύχωση του Νιμρόδη. Υποστήριζε επίσης πως από τότε ο Νιμρόδης εκείνη την ημερομηνία επισκέπτεται το πράσινο αειθαλές δέντρο και αφήνει δώρα. Η ημερομηνία της 25 Δεκεμβρίου έχει να κάνει με τα γενέθλια του Νιμρόδη και εκεί βρίσκεται και η αληθινή προέλευση του εθίμου σχετικά με το «χριστουγεννιάτικο δέντρο».
Η Σεμίραμις κατάφερε με ένα σωρό ίντριγκες να πείσει τους Βαβυλωνίους να την θεωρούν «βασίλισσα του ουρανού», ενώ ο Νιμρόδης ανακηρύχθηκε κάτω από διάφορες ονομασίες ως «ο βασιλικός γόνος του ουρανού». Μετά από γενεές και γενεές ειδωλολατρικής λατρείας ο Νιμρόδης κατέληξε να λατρεύεται και ως Μεσσίας, υιός του Βάαλ, με τον ίδιο τρόπο όπως και ο θεός του ήλιου.
► Στην Αίγυπτο από παλιά πίστευαν πως ο υιός της Ίσιδος (το αιγυπτιακό όνομα για τη βασίλισσα του ουρανού) γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου. Γι’ αυτό το λόγο η ειδωλολατρία λάτρευε αυτά τα φημισμένα γενέθλια αιώνες πριν γεννηθεί ο Χριστός.
Αυτές είναι μερικές από τις θεωρίες περί του εορτασμού της γέννησης του Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου. Όποια και να είναι η καταγωγή της εορτής το σίγουρο είναι ένα. Πρόκειται για μια παγανιστική εορτή και καθόλου δεν με πειράζει…
http://www.ert.gr/
http://www.tapantaedo.com
http://www.antidogma.gr
21/12/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου