Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΡΓΙΛΕ

Τραγούδι του Βαγγέλη Παπάζογλου ή Αγγούρη ερμηνευμένο από τον Στελλάκη Περπινιάδη. Στην εισαγωγή ακούγεται διάλογος μεταξύ του συνθέτη και του ερμηνευτή σε μάγκικη διάλεκτο.

- Γειά σου φίλε μου Στελλάκη
- Γειά και χαρά σου Βαγγέλη
- τί είναι αυτό που κρατάς;
-Αργιλές. Τι ήθελες να κρατώ, κανένα υπερωκειάνιο;
-Μα αιωνίως μωρ αδερφέ μου Στελλάκη όποτε έρθω να σε βρω όλο με τον αργιλέ στα χέρια σε βρίσκω!
-Αχ ! φίλε μου Βάγγο! Μα αν ήξερες τα ντέρτια και τα βάσανα πόχω, δεν θα μ' αδικούσες ποτές.
-Και δεν μου τα λες, να τ' ακούσω κι εγώ;
-Ακου τα μωρ' αδερφέ μου Βάγγο, να με παρηγορήσεις!


Πέντε χρόνια δικασμένος μέσα στο γεντί κουλέ
από το πολύ σεκλέτι το 'ριξα στον αργιλέ
φύσα ρούφα τράβα τονε πάτα τονε κι άναφτονε
φύλα τσίλιες για τους βλάχους κείνους τους δεσμοφυλάκους

Κι άλλα πέντε ξεχασμένος από σένανε καλέ
για παρηγοριά οι μάγκες μου πατούσαν αργιλέ
φύσα ρούφα τράβα τονε πάτα τονε κι άναφτονε
φύλα τσίλιες για τους βλάχους κείνους τους δεσμοφυλάκους

Τώρα που 'χω ξεμπουκάρει μέσα απ' το γεντικουλέ
γέμωσε τον αργιλέ μας να φουμάρουμε καλέ
φύσα ρούφα τράβα τονε πάτα τονε κι άναφτονε
φύλα τσίλιες για τ' αλάνι κι έρχονται δυο πολιτσμάνοι