ΠΕΡΙ ΚΑΦΕ

Oταν ένας Αιθίοπας γιδοβοσκός παρατηρούσε ότι οι κατσίκες του γίνονταν ιδιαίτερα ζωηρές και ευδιάθετες μετά την κατανάλωση των κόκκινων καρπών του καφεόδεντρου, δεν ήξερε προφανώς ότι η διαπίστωσή του αυτή θα αποτελούσε την ανακάλυψη του δημοφιλέστερου ροφήματος, μετά το νερό, και ενός από τα μεγαλύτερα εμπορικά αγαθά στον κόσμο. Του καφέ.

 

Ονομασία και προέλευση

H λέξη «καφές» προέρχεται από την αραβική λέξη «kaweh» που σημαίνει «δύναμη» ή, κατά μιαν άλλη εκδοχή, από την «Kaffa», την περιοχή της Αιθιοπίας όπου πρωτοανακαλύφθηκε ο καφές. O καφές είναι ο σπόρος του δέντρου της καφέας, με λευκά άνθη που θυμίζουν γιασεμί και καρπούς στο σχήμα και το μέγεθος του κερασιού.
H πρώτη εμπορική καλλιέργεια καφέ τοποθετείται ιστορικά στην Αραβία του 15ου αιώνα. Δύο αιώνες μετά ο καφές έρχεται στην Ευρώπη μέσω Bενετίας και εξαπλώνεται σε Αυστρία, Γαλλία, Ολλανδία και Βρετανία. Τον 18ο αιώνα ο καφές «κερδίζει» άλλη μια ήπειρο, καθώς μισθοφόροι, έμποροι και άποικοι τον εισάγουν στην Κεντρική και τη Νότια Αμερική.
Οι φυτείες καφέ βρίσκονται σε παραπάνω από 75 χώρες σε όλο τον κόσμο. Το φυτό του καφέ έχει 66 αναγνωρισμένες ποικιλίες. Δύο από τις εκλεκτότερες,  είναι η Coffea Arabica και η Coffea Robusta. H ποικιλία Arabica που είναι η αρχαιότερη ανακαλύφθηκε στην Αιθιοπία και η καλλιέργειά της εξαπλώθηκε στην Κεντρική και Νότια Αμερική. Ευδοκιμεί σε υψόμετρο 800 - 2500 μέτρων και θερμοκρασία 17-20°C. Καλύπτει το 78% της παγκόσμιας παραγωγής καφέ. Χαρακτηριστικά της η ραφινάτη γεύση και το έντονο άρωμα. H Robusta ανακαλύφθηκε στην Κεντρική Αφρική στα τέλη του 19ου αιώνα. Καλλιεργείται σε χαμηλότερα υψόμετρα και καλύπτει το 22% της παγκόσμιας παραγωγής. Παρά τη δυνατή της γεύση είναι ιδιαίτερα δημοφιλής.

Παραγωγή

Η καλλιέργεια του καφέ είναι κοπιαστική διαδικασία η οποία περνάει από πολλά στάδια πριν φτάσει στις εταιρείες παραγωγούς. Ο τρόπος εκτέλεσης αυτής της διαδικασίας επηρεάζει την ποιότητα του καφέ.
Οι καρποί του καφέ μαζεύονται μόλις ωριμάσουν. Η διαδικασία αυτή μπορεί να μην είναι τόσο εύκολη γιατί ακόμα και στο ίδιο καφεόδενδρο οι καρποί ωριμάζουν σε διαφορετική χρονική στιγμή. Είναι σημαντικό οι ωριμασμένοι να ξεχωρίζονται, αλλιώς η ποιότητα βλάπτεται.
Σε πολλά μέρη όπου καλλιεργείται καφές είδος Arabica οι εργάτες συλλέγουν  από κάθε δέντρο μόνο τους καρπούς που έχουν ωριμάσει, τους μαζεύουν έναν - έναν και τους τοποθετούν σε καλάθια. Η μέθοδος αυτή είναι χρονοβόρα και κουραστικοί καθώς οι καρποί συλλέγονται με το χέρι, πράγμα που την κάνει αρκετά ακριβή. Χρησιμοποιείται μόνο για εξαιρετικές ποικιλίες καφέ.

Στις μεγάλες φυτείες την κατάλληλη χρονική στιγμή, δηλαδή όταν στο δέντρο βρίσκονται οι περισσότεροι δυνατοί ώριμοι καρποί, τα κλαδιά τινάζονται με το χέρι. Συνεπώς, δεν λαμβάνεται υπόψη ο βαθμός ωρίμασης του κάθε καρπού. Οι καρποί πέφτουν μαζί με τα φύλλα και μικρά κλαριά σε ένα μεγάλο πανί που έχει στρωθεί στο έδαφος. Τα φύλλα και τα κλαριά απομακρύνονται με το χέρι και έπειτα οι κόκκοι του καφέ τοποθετούνται σε σακιά.
Στη συνέχεια οι καρποί θα πρέπει να υποβληθούν σε προσεκτική επεξεργασία: πρέπει να διαχωριστούν οι βαθμοί ωρίμανσης και να απομακρυνθούν οι ελαττωματικοί καρποί.

Επεξεργασία

Αφού συλλεχθεί η σοδειά του καφέ αρχίζει η επεξεργασία του. Το κεράσι -καρπός του καφέ μετατρέπεται στον πράσινο κόκκο του καφέ με διάφορες μεθόδους επεξεργασίας. Κατά την επεξεργασία αυτή τα εξωτερικά στρώματα του καρπού, ο πολτός αφαιρείται και μένει μόνο ο κόκκος του καφέ. ο οποίος εν συνεχεία ξηραίνεται. Ανάλογα με τη μέθοδο επεξεργασίας του καφέ διαφέρει και το τελικό αποτέλεσμα στη γεύση.

Υπάρχουν τρεις μέθοδοι επεξεργασίας του καφέ. Η υγρή – πλυμένη μέθοδος η ξηρή και η μικτή.

► Η υγρή μέθοδος επεξεργασίας είναι η πιο συχνή και διαδεδομένη μέθοδος, ιδίως στους γκουρμέ καφέδες.

Μετά τη συλλογή του καφέ, οι καρποί ξεχωρίζονται ποιοτικά με το βύθισμα τους στο νερό. Οι ελαττωματικοί  ή άγουροι καρποί επιπλέουν ενώ οι καλοί ώριμοι καρποί βυθίζονται στο πάτο. Ένα μηχάνημα έπειτα πιέζει τον καφέ σε ένα φίλτρο μέσα στο νερό, για να απομακρυνθεί η φλούδα του καρπού και μέρος του πολτού.  Ένα σημαντικό μέρος του πολτού παραμένει προσκολλημένο στο κόκκο του καφέ μετά από την μηχανική αυτή επεξεργασία, το οποίο απομακρύνεται είτε με τη μικροβιακή ζύμωση του, που δεν πρέπει να διαρκέσει πάνω από 36 ώρες, είτε με ένα μηχάνημα που απομακρύνει με ξύσιμο τον πολτό του καφέ, που παραμένει προσκολλημένο.

Μετά την απομάκρυνση του πολτού ο κόκκος του καφέ, περιβάλλεται από δυο στρώματα. Την επιδερμίδα (silver skin) και το ενδοκάρπιο (parchment). Οι πράσινοι κόκκοι θα πρέπει να ξηρανθούν, στον ήλιο ή με ειδικά μηχανήματα, μέχρι η περιεκτικότητα τους στο νερό να πέσει στο 10%, αλλιώς υπάρχει περίπτωση να χαλάσουν.

Μετά την ξήρανση το ενδοκάρπιο απομακρύνεται και μένει μόνο ο κόκκος του καφέ (με την επιδερμίδα του).

Ο υγρός καθαρισμός λόγω της χρήσης νερού, ενέργειας και μηχανημάτων είναι σαφώς πιο δαπανηρός.

► Η ξηρή μέθοδος επεξεργασίας του καφέ είναι επίσης γνωστή ως φυσική μέθοδος. Αποτελεί το πρώτο ιστορικά τρόπο επεξεργασίας του καφέ. Μετά την συλλογή των καρπών του καφέ, ολόκληρος ο καρπός αφήνεται να ξηρανθεί στον Ήλιο. Η διαδικασία αυτή απαιτεί δέκα με δεκατέσσερις μέρες. Οι καρποί θα πρέπει να ανακατεύονται συχνά για να μη μουχλιάσουν, και για να ξηρανθούν ομοιόμορφα.

Τη νύχτα και όταν βρέχει οι κόκκοι καλύπτονται ώστε να προστατευθούν από τις κλιματικές συνθήκες.
Όταν πια οι καρποί ξηρανθούν ο φλοιός, ο πολτός, και το ενδοκάρπιο απομακρύνονται.

Η ξηρή μέθοδος δεν χρησιμοποιείται πολύ τα τελευταία χρόνια. Συνήθως συναντάμε τη μέθοδο αυτή σε περιοχές με έλλειψη νερού ή έλλειψη υποδομής και μηχανημάτων. Γνωστοί καφέδες επεξεργασμένοι με αυτήν τη μέθοδο προέρχονται από το Χαράρ της Αιθιοπίας, και κάποιες περιοχές στη Βραζιλία και την Υεμένη.

► Η μικτή μέθοδος είναι μια υβριδική μέθοδος που χρησιμοποιείται ελάχιστα. Τη συναντάμε σε φάρμες στη Βραζιλία, στη Σουμάτρα και στο Σουλαγουέσι. Ο καρπός του καφέ περνά μέσα από ένα φίλτρο (πλέγμα) για να απομακρυνθεί το εξωτερικό στρώμα και μέρος του πολτού, και έπειτα ξηραίνεται στον ήλιο (ο κόκκος του καφέ με κολλημένο μέρος του πολτού).

Ταξινόμηση

Αφού ο καφές ξηρανθεί καθαρίζεται είτε με το χέρι είτε με μηχανήματα για να απομακρυνθούν τα υπολείμματα επεξεργασίας και οι ελαττωματικοί κόκκοι. Έπειτα περνάνε από ειδικά φίλτρα (πχ 17-18) και ταξινομούνται κατά μέγεθος κόκκου, πχ ΑΒ, ΑΑ.

 

Μερικοί καφέδες περνάνε από επεξεργασία γυαλίσματος, στην οποία αφαιρείται η επιδερμίδα του κόκκου. Με αυτόν τον τρόπο αποκτούν πιο όμορφη εμφάνιση και εξαφανίζεται το υποπροϊόν του καβουρντίσματος, οι φλούδες γνωστές ως chaff. Για πολλούς το γυάλισμα επιφέρει αισθητή υποβάθμιση της ποιότητας του καφέ, γιατί το γυάλισμα προκαλεί το ζέσταμα των κόκκων και φυσικοχημικές αλλοιώσεις.

 

Παλαίωση του Καφέ

Όλος ο καφές, όταν πρωτοήρθε στην Ευρώπη, ερχόταν από το λιμάνι της Μόκα, που βρίσκεται στην Υεμένη. Ο καφές έκανε ένα μεγάλο ταξίδι στη θάλασσα, γύρω από την Αφρική, μέχρι να φτάσει στην Ευρώπη. Στο ταξίδι αυτό ο καφές εκτίθονταν στο θαλασσινό αέρα για μήνες! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάζει και η γεύση του καφέ ανάλογα. Αργότερα η καλλιέργεια του καφέ επεκτάθηκε στην Ινδία και στην Ινδονησία, αλλά το μακρινό ταξίδι μέχρι την Ευρώπη συνέχιζε. Όταν ανοίχτηκε η Διώρυγα του Σουέζ η διάρκεια αυτού του θαλασσινού ταξιδιού ελαχιστοποιήθηκε με αποτέλεσμα να μην αλλάζει και η γεύση του καφέ. Οι Ευρωπαίοι όμως είχαν συνηθίσει αυτήν την ιδιότυπη γεύση του καφέ που επηρεάζονταν από το θαλασσινό ταξίδι, και δεν του άρεσε ο πιο φρέσκος αναλλοίωτος καφές. Στην προσπάθεια τους να ικανοποιήσουν τη ζήτηση άρχισαν να παλαιώνουν τεχνητά το καφέ σε ανοιχτές αποθήκες, εκτεθειμένες στο θαλασσινό αέρα, για έξι ή περισσότερους μήνες.  Μετά την παλαίωση αυτή ο καφές ταξίδευε στον τελικό του προορισμό στην Ευρώπη. Διάσημος καφές αυτού του τύπου είναι ο India Monsooned Arabica.

 

Decaffeination

Decaffeination είναι η μέθοδος απομάκρυνσης της καφεΐνης από τους πράσινους κόκκους του καφέ πριν το καβούρντισμα.

Αυτό γίνεται είτε με πεπιεσμένο ζεστό διοξείδιο του άνθρακα(CO₂) είτε  με τη χρήση διαλύτη (είτε τα έλαια του καβουρδισμένου καφέ είτε ethyl acetate).

Ο ντεκαφεϊνέ καφές έχει περίπου 0,1% καφεΐνη στη ξηρή μάζα.

 Στιγμιαίος καφές

O στιγμιαίος καφές σε σκόνη, είναι το προϊόν του καφέ το οποίο με λίγο ζεστό νερό διαλύεται τέλεια απελευθερώνοντας και όλο το άρωμα που περικλείει.

Εφευρέθηκε το 1901 από τον Ιάπωνα Σατόρι Κάτο (Satori Kato), επιστήμονα που δούλευε στο Σικάγο των ΗΠΑ. Την 1η Απριλίου 1938 ο στιγμιαίος καφές παρουσιάστηκε στο εμπόριο από την ελβετική εταιρία Νεστλέ (Nestlé) με το εμπορικό όνομα Nescafé, παράγωγο των λέξεων Nestlé και Café. Από τότε ο στιγμιαίος καφές εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο με δύο ποικιλίες, τον «κανονικό» και τον «χωρίς καφεΐνη»(ντεκαφεϊνέ). Το 1965 επιτεύχθηκε και μια νέα μέθοδος παρασκευής της σκόνης στιγμιαίου καφέ, το «ψυχρό στέγνωμα» (lyophilisation) η οποία συνετέλεσε στην βελτίωση της ποιότητας.

Όπως και με το συμβατικό καφέ ακολουθείται η φυσική διαδικασία: δέντρο, συλλογή, φρύξη, άλεση.  Με την ενδιάμεση παρεμβολή των καταλυτών στο εργαστήριο. οι πράσινοι κόκκοι καφέ πρωτοκαβουρδίζονται  στους 165°C ώστε να εξάγουν τη γεύση και τα αρώματα. Οι κύλινδροι ολοκληρώνουν τη διαδικασία φρύξης σε 8-15 λεπτά και στη συνέχεια οι κόκκοι αλέθονται σε πάχος 0.5-1.1 χιλιοστά. O αλεσμένος καφές διαλύεται σε νερό θερμοκρασίας 155°C-180°C μέσα σε 5 -10 στύλους διήθησης. Μέσα στο διάλυμα καφέ, το ποσοστό του καφέ είναι 15 - 30% κατ' όγκο. Ακολουθεί η συμπύκνωση - εξάτμιση και στη συνέχεια το στέγνωμα, είτε με ψυχρό είτε με εκνεφωματικό τρόπο (σπρέι)

 

Υπάρχει βεβαίως και η αντίθετη άποψη. Σύμφωνα με αυτήν:

«Τα καφεόδεντρα βγάζουν τον καρπό τους έτοιμο προς κατεργασία. Οι εταιρείες μεταφέρουν τους καρπούς στα εργοστάσια, καθαρίζουν τα χρήσιμα μέρη και τα συνθλίβουν.
Αυτός είναι ο γνήσιος καφές. Από κει και πέρα παίρνει η κάθε εταιρεία αρώματα και προσθέτει στο πρώτο μείγμα έτσι ώστε τα χαρμάνια να έχουν το δικό τους ξεχωριστό άρωμα ανά εταιρεία (Λουμίδης - Μπράβο κλπ). Αυτά για τον γνωστό ελληνικό καφέ.
Καθώς καθαρίζονται οι καρποί και τα χρήσιμα μέρη πάνε για άλεση, τα άχρηστα δεν πετιούνται αλλά ψήνονται! Οι γνώστες του αντικειμένου, τα αποκαλούν κατακάθια του καφεόδεντρου και παλαιότερα τα πετούσαν.

Αργότερα άρχισαν να τα διοχετεύουν ως ρόφημα καφέ σε τριτοκοσμικές χώρες και έπειτα ο μεγαλύτερος αγροτικός συνεταιρισμός που εδρεύει στην Ολλανδία και ονομάζεται Νestle προσέθεσε το χημικό που αποδίδει αφρό.
Έτσι η Ελλάδα σήμερα είναι πρώτη σε κατανάλωση των «σκουπιδιών» του καφεόδεντρου με την προσθήκη του χημικού για τον αφρό!

Έχοντας αφήσει κατά πολύ πίσω τις τριτοκοσμικές χώρες σε κατανάλωση  φραπέ!
Το δε τμήμα της Αφρικής αλλά και της Βραζιλίας που παράγουν τον καφέ δεν καταναλώνουν καθόλου φραπέ!

Αυτά τα ολίγα πληροφοριακά μετά από 17 χρόνια δουλειάς στην παραγωγή καφέ…

alexiptoto.com »

Διάδοση

Ο στιγμιαίος καφές αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πιο αγαπημένα είδη καφέ, αφού έχει συνδεθεί έντονα με την αίσθηση ζωντάνιας και ευεξίας που μας προσφέρει η κατανάλωσή του.

Η διάδοση του οφείλεται κυρίως στο πλεονέκτημα της απλότητας με την οποία μπορεί να παρασκευαστεί από τον καταναλωτή σε σχέση με τους άλλους τύπους καφέ καθώς και η μεγάλη διάρκεια ζωής του. Επίσης ο μειωμένος όγκος και το μικρότερο βάρος του προϊόντος κατά τη μεταφορά σε σχέση με τον ακατέργαστο καφέ (ολόκληροι κόκκοι καφέ ή κομμένοι) διευκολύνει σημαντικά τη διάδοση του. Η σκόνη ή οι κόκκοι προτιμήθηκαν από τους παραγωγούς και τους καταναλωτές για την ευκολία με την οποία διαλύονται στο ζεστό νερό και για το έλεγχο που επιτυγχάνεται στην ποσότητα που θα χρησιμοποιηθεί.

Η παρασκευή του στιγμιαίου καφέ (ζεστού) γίνεται με δύο τρόπους: είτε με κτύπημα πρώτα ελαχίστου νερού με το μίγμα καφέ και ζάχαρης είτε με την ειδική μηχανή (καφετιέρα) παραγωγής στιγμιαίου καφέ δι' ατμού. Μεγάλη ποσότητα παράγει δυνατό καφέ, ενώ μικρότερη ελαφρύ καφέ.

Σε ορισμένες χώρες, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ινδία παρασκευάζουν το στιγμιαίο καφέ, αντικαθιστώντας το νερό με ζεστό γάλα.

Ευεργετική δράση;

Κατά την άποψη των θιασωτών του στιγμιαίου καφέ και των εταιριών παραγωγής του, ο καφές αυτός έχει ευεργετική δράση.  Οφείλεται στη μοναδική του σύσταση, στην οποία «κρύβεται» ένας ωφέλιμος συνδυασμός αντιοξειδωτικών συστατικών και καφεΐνης με ένα χαμηλό θερμιδικό περιεχόμενο, γεγονός που καθιστά τον στιγμιαίο καφέ έναν πολύτιμο σύμμαχο για διάφορες πτυχές της καθημερινότητάς μας, στα πλαίσια πάντα ενός ισορροπημένου τρόπου ζωής. Περιέχει:
► Πολύτιμα αντιοξειδωτικά συστατικά, τα οποία ενισχύουν την αντιοξειδωτική άμυνα του οργανισμού και προστατεύουν τα κύτταρά μας από τη βλαπτική δράση των ελευθέρων ριζών, αποτελώντας έτσι σύμμαχο ενάντια στην πρόωρη γήρανση και την εμφάνιση χρόνιων παθήσεων
► Καφεΐνη, μία φυσική ουσία με ήπια διεγερτική δράση, η οποία χαρίζει ενεργητικότητα και μπορεί να βελτιώσει τόσο τη σωματική όσο και την πνευματική απόδοση, αποτελώντας έτσι ένα τονωτικό «φίλτρο» για τον οργανισμό σε διάφορες φάσεις της καθημερινότητας
► Σημαντική ποσότητα νερού, γι’ αυτό η κατανάλωση στιγμιαίου καφέ μπορεί να προσμετρήσει στην καθημερινή πρόσληψη υγρών, συμβάλλοντας έτσι στην ενυδάτωσή μας
► Μόνο 2 περίπου θερμίδες, αφού ο σκέτος στιγμιαίος καφές έχει σχεδόν μηδενικό θερμιδικό περιεχόμενο, το οποίο αυξάνεται μόνο με την προσθήκη επιπλέον συστατικών, όπως ζάχαρης και γάλακτος

Φραπέ

Από το στιγμιαίο καφέ παρασκευάζεται, στον ελλαδικό κυρίως χώρο, ο δημοφιλέστατος φραπές.

Ο καφές φραπέ είναι ένα Ελληνικής επινόησης αφρώδες κρύο ρόφημα. Τα βασικά συστατικά του είναι στιγμιαίος καφές, ζάχαρη, νερό και παγάκια. Η εφεύρεσή του έγινε τυχαία το 1957 από τον Δημήτρη Βακόνδιο στην Θεσσαλονίκη.

Η δημιουργία του φραπέ ήταν τυχαία. Κατά την διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης στη Θεσσαλονίκη το 1957, ο αντιπρόσωπος της ελβετικής εταιρίας Νεστλέ στην Ελλάδα Γιάννης Δρίτσας παρουσίαζε ένα νέο προϊόν για παιδιά, ένα σοκολατούχο ρόφημα που παρασκευαζόταν στιγμιαία αναμιγνύοντάς το με γάλα και χτυπώντας το με σέικερ.

Ο Δημήτριος Βακόνδιος, υπάλληλος του Δρίτσα συνήθιζε να πίνει Nescafé που ήταν στιγμιαίος καφές και παρασκευαζόταν από την Νεστλέ. Σε ένα διάλειμμα που έκανε κατά την διάρκεια της έκθεσης θέλησε να πιει καφέ αλλά επειδή δεν έβρισκε ζεστό νερό, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το σέικερ για να φτιάξει τον καφέ του με κρύο νερό. Έβαλε καφέ, ζάχαρη και νερό, τα κούνησε και δημιούργησε τον πρώτο καφέ φραπέ της ιστορίας. Μετά από χρόνια δήλωνε ότι δε μπορούσε να συνειδητοποιήσει πως ένα απλό πείραμα τον οδήγησε στην εφεύρεση του διασημότερου ροφήματος στην Ελλάδα.

Τα συστατικά του φραπέ είναι στιγμιαίος καφές, νερό, ζάχαρη και προαιρετικά γάλα. Σερβίρεται και πίνεται με καλαμάκι (σπαστό κατά προτίμηση). Ο φραπέ είναι ευχάριστος και δροσιστικός καφές, ιδίως το καλοκαίρι. Όμως είναι αρκετά διεγερτικός με υπακτική δράση.

Γλωσσολογία του φραπέ

Η λέξη frappé είναι γαλλική και σημαίνει χτυπημένος ή ανακατεμένος. Ως ξένη λέξη κανονικά δεν κλίνεται (το φραπέ). Όμως, σε αντίθεση με τις περισσότερες γαλλικές λέξεις που έχουμε δανειστεί και παραμένουν άκλιτες, στην ονομαστική επικράτησε να αποκτά κατάληξη και να κλίνεται (ο φραπές, του φραπέ, οι φραπέδες κλπ.), κυρίως στην καθομιλουμένη. Άλλωστε αυτό παραπέμπει και στην κλίση της λέξης «καφές». Ενίοτε στον προφορικό λόγο απαντάται η μορφή «φραπεδιά» ή, σπανιότερα, «φραπεδούμπα» ή «φράπα» ή «φραπεδοπούλα». «Φραπόγαλο» είναι ο φραπέ με γάλα. Ο φραπέ χαρακτηρίζει την «ανεμελιά» και τον «ωχαδερφισμό» που παρατηρείται συχνά στους Έλληνες, λόγω του γεγονότος ότι συνήθως πίνεται με αργούς ρυθμούς, με παρέα, με χαλαρή διάθεση, παίζοντας τάβλι, ή συζητώντας περί ανέμων και υδάτων.

Στη Γαλλία frappé σημαίνει ένα παγωμένο ρόφημα που παρασκευάζεται επίσης χτυπώντας το σε σέικερ, αλλά από γάλα ή χυμό φρούτων χωρίς καφέ και δεν έχει σχέση με τον ελληνικό φραπέ.

 

Εξάπλωση - Διαθεσιμότητα στο εξωτερικό

Το προϊόν λανσαρίστηκε και έγινε επιτυχία σε όλη την Ελλάδα και καταναλώνεται όλο τον χρόνο. Από τη δεκαετία του '90 είναι το υπ' αριθμόν ένα ρόφημα και στην Κύπρο, όπου συνήθως σερβίρεται αδύνατος, χωρίς πολύ καφέ.
Εκτός Ελλάδας, ο καφές frappé μπορεί να βρεθεί σε όλες τις επίσημες ελληνικές υπηρεσίες και ελληνικές μόνιμες αντιπροσωπίες στο εξωτερικό, σε όλα τα υπό ελληνική σημαία εμπορικά πλοία καθώς και σε εκείνα των οποίων τα πληρώματα είναι Έλληνες. Επίσης στα αεροπλάνα των ελληνικών αεροπορικών εταιρειών και ξένων που προσεγγίζουν ελληνικά αεροδρόμια, καθώς και σε όλα τα «στέκια» των Ελλήνων του εξωτερικού.

Είναι πολύ δημοφιλής σε τουρίστες που επισκέπτονται την Ελλάδα, ορισμένοι εκ των οποίων, τον αναμειγνύουν με διάφορες χαρακτηριστικές ελληνικές γεύσεις, όπως π.χ. με ούζο.
Ο φραπέ πίνεται επίσης σε μικρές ποσότητες στην Ταϊλάνδη, στην Μαλαισία, ενώ τα τελευταία χρόνια οι βαλκάνιοι μετανάστες στην Ελλάδα τον μετέφεραν στις πατρίδες τους, αλλά με διαφορές (π.χ. στη Βουλγαρία πολλές φορές χρησιμοποιείται κόκα - κόλα αντί νερού, ενώ στη Σερβία προστίθεται πάντα παγωτό). Εισήχθη πριν κάποια χρόνια και σε άλλες μεσογειακές χώρες, όπως η Ισπανία.
Χαρακτηριστικό ίσως της εξάπλωσής του είναι το γεγονός πως βρέθηκε να προσφέρεται - διαφημιζόμενος μάλιστα στα Ελληνικά - ως και σε όαση ερήμου στην Τυνησία.

http://el.wikipedia.org/

http://www.mehmetefendi.bg/gr/

http://www.nescafe.gr