ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΕΙΡΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ…

Σκηνή απείρου κάλλους 1: Στον παραλιακό δρόμο, στον ανεξάρτητο οικισμό Μπαριστάν, ένα πολυτελές τζιπ αραγμένο στο «πεζοδρόμιο» του δημάρχου.
Ο οδηγός του απολαμβάνει τον καφέ του στην καφετερία αμέριμνος και ατάραχος. Μπροστά από το τζιπ ένα Ι.Χ. παρκαρισμένο πλαγίως. Ο οδηγός του απολάμβανε επίσης τον καφέ του στην ίδια καφετερία. Έξω στο δρόμο το χάος! Δεκάδες αυτοκίνητα στην ουρά να περιμένουν να περάσουν από τις … Συμπληγάδες, αγανακτισμένοι οδηγοί, κορναρίσματα και, πάνω στην ώρα μια κυρία προσπάθησε να παρκάρει και αυτή το αυτοκίνητό της έξω από την καφετερία, κάθετα στο δρόμο, γιατί ήθελε καφέ…
Χαμός! Παρακολουθούσα επί ώρα την προσπάθεια των οδηγών να ξεπεράσουν τα … μπλόκα, περίμενα ότι κάποιοι θα συγκινηθούν, πλην ματαίως!
Ο καφές δεν είχε τελειώσει, οι οδηγοί των, παρανόμως, παρκαρισμένων οχημάτων απολάμβαναν το τσιγάρο τους, οι εποχούμενοι προσπαθούσαν να ξεμπλοκάρουν και οι αρμόδιες (Δημοτικές, Αστυνομικές, Λιμενικές) αρχές, άφαντες!

Σκηνή απείρου κάλλους 2: Μεσημεράκι στην παραλία. Νεαρός οδηγός αφήνει το αυτοκίνητό του στον κύκλο, ακριβώς στη στροφή έτσι που να κλείνει τη μισή. Αποβιβάζεται και κατευθύνεται σε καφετερία για τη φραπεδιά του με τις τριάντα έξι ζάχαρες… Στους γύρω δρόμους τουλάχιστον δέκα άδειες θέσεις για παρκάρισμα… Στον κύκλο και στο τρίγωνο ούτε μία θέση (παράνομη) άδεια! Οι εποχούμενοι αναγκάζονται να κάνουν ελιγμούς για την αποφυγή τροχαίου… Ο νεαρός τους βλέπει μα … το τσιγάρο είναι αναμμένο και ο φραπέ στο τραπεζάκι…

Σκηνή απείρου κάλλους 3: Έξω από το εστιατόριο στο πάρκο της παραλίας. Ο δρόμος στη στροφή στενεύει απότομα, γλάστρες τον περιορίζουν έτσι κι αλλιώς και καπάκι αυτοκίνητο παρκαρισμένο δίπλα στις γλάστρες τον κάνει μονόδρομο. Απέναντι υπάρχουν παρκαρισμένα αυτοκίνητα, κάποια είναι και μεγάλα…Ορατότητα στη στροφή, μηδέν! Δύο αντιθέτως κινούμενα αυτοκίνητα έρχονται «μούρη με μούρη». Στο παρά ένα αποφεύγεται η μετωπική…

Σκηνή απείρου κάλλους 4: Οδός Γολέμη. Φίλοι οδηγοί συναντιούνται στο δρόμο, οδηγώντας προς αντίθετες κατευθύνσεις. Σταματούν, ανοίγουν τα παράθυρά τους και πιάνουν τη συζήτηση… Ουρές ένθεν κακείθεν του δρόμου, κορναρίσματα και διαμαρτυρίες, πλην εις μάτην. Δεν είχε τελειώσει η κουβέντα… Εποχούμενος κατέβηκε να διαμαρτυρηθεί και… λούστηκε κάποιες βρισιές από τους μετέχοντες στη… διαλογική συζήτηση! Ευτυχώς έδωσε τόπο στην οργή…

Σκηνή απείρου κάλλους 5: Δρόμος πίσω από το περίπτερο στις Αλυκές. Δεν οδηγεί κάπου μα εξυπηρετεί κάποιες θέσεις για παρκάρισμα και βεβαίως όσους έχουν σκάφη αραγμένα στο μικρό λιμάνι.
Ένα μικρό Ι.Χ. προσπαθεί να περάσει μετά από δυνατή βροχή. Οι τεράστιες λακκούβες δεν είναι ορατές και ο οδηγός αμέριμνος προχωρά ώσπου… ξαφνιασμένος καταλαβαίνει ότι το αυτοκίνητό του είναι μέχρι τη μέση στο νερό!

Σκηνή απείρου κάλλους 6: Κόμβος στις Αλυκές. Μποτιλιάρισμα. Ποιος έχει προτεραιότητα; Πέντε διαφορετικοί δρόμοι οδηγούν στον κόμβο. Ένα πούλμαν θέλει να στρίψει μα παρκαρισμένα αυτοκίνητα το εμποδίζουν. Πονηροί οδηγοί χώνονται στην κυκλική πορεία και προσπαθούν να εφαρμόσουν τον παλαιό Κ.Ο.Κ, απαιτώντας προτεραιότητα. Οι ξένοι οδηγοί θεωρούν ότι, όντας στην κυκλική πορεία, έχουν προτεραιότητα, έτσι ξέρουν από τις χώρες τους… Ο δρόμος για το ΚΤΕΛ έχει STOP αλλά μεγάλος και διπλός όπως είναι, δεν πονηρεύει τους οδηγούς να σταματήσουν…ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ!

Σκηνή απείρου κάλλους 7: Parking, ο Θεός να το κάνει, στις Αλυκές. Για σαμάρια και λακκούβες μιλάμε όχι για επίπεδο χώρο.
Ποια είναι η είσοδος; Ποια η έξοδος; Όπου βρει ο καθένας παρκάρει και όπως τον βολεύει. Σιγά μη και υπολογίσει πως θα μπει και πως θα βγει ο άλλος! Βλέπεις ξαφνικά ένα άδειο «parking» και καταμεσής της εισόδου αυτοκίνητα παρκαρισμένα… Άσε που υπάρχουν τόσα παλιά αυτοκίνητα που θαρρείς πως είναι νεκροταφείο αυτοκινήτων… Θετικό το γεγονός ότι – επιτέλους – ο εργολάβος σταμάτησε να το χρησιμοποιεί σαν υπαίθρια αποθήκη!

Σκηνή απείρου κάλλους 8: Πολυτελές parking μπροστά στον ΑΒ Βασιλόπουλο. Άδειο από αυτοκίνητα, γεμάτο παλιοσίδερα που τοποθετούν εκεί οι Ρομά. Καταυλισμός πάει να πει. Δεν έχω τίποτα με τους Ρομά, ίσα – ίσα έχω γράψει αρκετές φορές για αυτούς μα αδελφέ μου για ένα πανάκριβο parking μιλάμε, ας χρησιμοποιείται για το σκοπό που κατασκευάστηκε!

Σκηνή απείρου κάλλους 9: Στην οδό Ξενοφώντος Γρηγόρη. Βγαίνεις από τον Άγιο Μηνά και ανύποπτος προχωράς προς τον κόμβο. Δεν ξέρεις από Λευκάδα, δεν φαντάζεσαι ότι ο δρόμος στενεύει, δεν βλέπεις σήμανση, δεν πονηρεύεσαι και … προχωράς. Ένα αυτοκίνητο βγαίνει από το Βερόπουλο. Κάνεις ελιγμό αριστερά και έρχεσαι φάτσα με το απέναντι αυτοκίνητο…Μπαμ!

Σκηνή απείρου κάλλους 10: Δρόμος στη Λυγιά. Νύχτα. Οδηγείς και τα απέναντι φώτα σε τυφλώνουν. Πας σιγά και ευθεία και ξαφνικά… βρίσκεσαι πάνω στο μεσαίο διάζωμα με σπασμένη τη ζάντα… Στον ίδιο δρόμο, μπορείς να φανταστείς δεκάδες παρόμοιες σκηνές, με παρανόμως παρκαρισμένα αυτοκίνητα, με ασθενοφόρα που δεν χωρούν να περάσουν, με πυροσβεστκά, με, με …, υπομονή καλοκαίρι έρχεται…

Παρατηρήσεις

Οι παραπάνω σκηνές, είναι ενδεικτικές μιας αναγκαστικής διαδρομής, που θα ακολουθήσει ο επισκέπτης του νησιού, και αφορά στα πρώτα μόλις χιλιόμετρα! Αφορούν λοιπόν στη «βιτρίνα» μας!

1. Γιατί παίρνουμε αποφάσεις που δεν υλοποιούνται; Γιατί κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους ότι τάχα, ως αρχές του τόπου, είμαστε αποφασισμένοι να σταματήσουμε το κακό, να βάλουμε μια τάξη στα πράγματα, να περιορίσουμε την αυθαιρεσία;
2. Είναι γνωστό ότι πάσχουμε από έλλειψη παιδείας σε τούτο τον τόπο. Είναι χαρακτηριστικό της ράτσας μας, να μην μπαίνουμε σε καλούπια, να λειτουργούμε στο «άρπα κόλλα», να μας εξιτάρει ο όποιος περιορισμός, να δείχνουμε τη «μαγκιά» μας με μικρές, πλην επικίνδυνες, παρανομίες, να βροντοφωνάζουμε το γνωστό «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε»;
3. Το «ρουσφέτι» είναι στο αίμα μας, έτσι μας έμαθαν οι κυβερνώντες για δεκαετίες. Στην αρχή ήταν ο «μπάρμπας από την Κορώνη» που καθάριζε, μετά ήρθαν οι παράνομες, και με μέσον, επιδοτήσεις που τρώγαμε από τους «κουτόφραγκους», ο «δικός μας» που κρατάει «πόστο» και θα μας βοηθήσει, μπολιαστήκαμε σε αυτή τη νοοτροπία και άντε μετά να συνηθίσουμε να λειτουργούμε αλλιώς… Παίρνουμε κλήσεις που σβήνονται στο άψε – σβήσε, τρώμε πρόστιμα «κατόπιν εορτής», έτσι για τα μάτια του κόσμου, κ.λ.π., ωραία που ζούμε στη «Μπανανία»!
4. Η «λαμογιά» τείνει να επικρατήσει παντού. (Με τον όρο δεν εννοώ το οικονομικό μόνο μέρος. Είναι σαφές ότι αφορά και στο «επιδειξιακό» ή το «μακροπρόθεσμα ωφέλιμο», για τη ζωή μας, κομμάτι της υπόθεσης). Κάνουμε μελέτες για μεγάλα έργα που στην πορεία αναθεωρούνται ως ανεφάρμοστες, «ράβε ξήλωνε δουλειά να μη σου λείπει», δηλαδή, αδιαφορούμε για τις μικρές, πλην σημαντικές, παρεμβάσεις, γιατί δεν «δείχνουν από μακριά» ή δεν έχουν όφελος, παίρνουμε αλληλοσυγκρουόμενες αποφάσεις, γιατί πρέπει να τους εξυπηρετήσουμε όλους, βρυχώμαστε «ως λέοντες» στην αρχή για εντυπωσιασμό και «ποιούμε την νήσσαν» στο τέλος, για να μην πω πως κρυβόμαστε σαν τα ποντίκια, στην πρώτη δυσκολία και στον πρώτο «έχοντα και κατέχοντα»…
5. Σε ένα νησί με μια και μοναδική είσοδο και με χιλιάδες επισκέπτες, το καλοκαίρι και τις γιορτές, η απόλυτη προτεραιότητα των Αρχών θα έπρεπε να ήταν η ποιότητα των δρόμων και μια σωστή κυκλοφοριακή μελέτη! Δυστυχώς βαδίζουμε από το κακό στο χειρότερο, σε αυτό τον τομέα. Προχειράντζα και «Άγιος ο Θεός»! Ανύπαρκτη ή παραπλανητική σηματοδότηση, απαγορευτικά που δεν εφαρμόζονται, κόμβοι ή παρεμβάσεις που δημιουργούν πρόσθετα προβλήματα, ποδηλατόδρομοι εκεί που δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν ποδήλατα (για να δείξουμε απορροφητικότητα προφανώς), διασταυρώσεις «καρμανιόλες», δρόμοι «οργωμένα χωράφια», ασήμαντη έως αόρατη αστυνόμευση…
6. Τα διπλοπαρκαρίσματα είναι στην ημερήσια διάταξη παντού, οι όποιες αστυνομικές αρχές σε γράφουν όμως αν δεν φοράς κράνος ή ζώνη…Ποιον κοροϊδεύουμε; Αν δεν φορώ (κακώς) κράνος ή ζώνη θα «φάω», στο κάτω της γραφής, το δικό μου κεφάλι. Αν κυκλοφορώ παράνομα, αν τρέχω, αν παρκάρω παράνομα, αν κάνω «σούζες» μέρα μεσημέρι έξω από τα μπαρ, για να κάνω επίδειξη στη «γκόμενα», αν δεν υπακούω στη σήμανση, διακινδυνεύω τις ζωές άλλων! Εκεί χρειάζεται προστασία ο πολίτης, από αυτά κινδυνεύει η ζωή του, εκεί είναι που δεν υπάρχει τιμωρία!
7. Μεγάλωσα και ακόμη περιμένω, έστω ένα, αιρετό που θα αδιαφορήσει για την επανεκλογή του και θα πορευτεί χωρίς ταλαντεύσεις και υπαναχωρήσεις. Αν από την πρώτη ημέρα της θητείας σου σκέφτεσαι με ποιο τρόπο θα ξαναβγείς, το έχεις χαμένο το παιχνίδι! Λάθος! Οι πολίτες το έχουν χαμένο το παιχνίδι! Η μήπως αυτό βολεύει, τους περισσότερους, τελικά; Λυπούμαι που το γράφω μα θαρρώ πως αυτό το τελευταίο ισχύει! Δυστυχώς…

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

16/2/2010