«Αδελφοποίηση
είναι η προσέγγιση δύο κοινοτήτων που επιδιώκουν με αυτό τον τρόπο να
λειτουργήσουν με ευρωπαϊκή προοπτική, προκειμένου να αντιμετωπίζουν τα
προβλήματά τους και να αναπτύσσουν μεταξύ τους ολοένα στενότερους δεσμούς φιλίας».
Αυτός ήταν ο ορισμός που
έδωσε για την αδελφοποίηση μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Jean Bareth, ένας από τους ιδρυτές του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών
Δήμων και Περιφερειών (CEMR). Με αυτό τον τρόπο, προσδιόρισε τις βασικές
αξίες που εκπροσωπεί η αδελφοποίηση: τη
φιλία, τη συνεργασία και την αμοιβαία ευαισθητοποίηση μεταξύ των λαών
της Ευρώπης. (δεν υπογραμμίζω τη λέξη Ευρώπη, γιατί διαφωνώ με τον γεωγραφικό
προσδιορισμό του εγχειρήματος και για λόγους που εξηγώ στο υστερόγραφο).
Η
έννοια της αδελφοποίησης πόλεων γεννήθηκε, όταν εκατοντάδες ευρωπαϊκών πόλεων
αποφάσισαν, κυρίως από την εμπειρία των δύο παγκοσμίων πολέμων του 20ου αιώνα,
ότι η ανάπτυξη σχέσεων, πέρα από τα παλαιά εθνικά σύνορα, στο επίπεδο της
λαϊκής βάσης, ήταν ένας ουσιαστικός τρόπος οικοδόμησης μιας ειρηνικής Ευρώπης.
Η αδελφοποίηση, που δεν
περιορίζεται πλέον μόνο στις ευρωπαϊκές πόλεις, φέρνει τους πολίτες συμμέτοχους σε συγκεκριμένες δράσεις και προωθεί
την προσέγγιση και τον αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ των λαών. Η ένωση των
ανθρώπων από διάφορα μέρη της Ευρώπης και του κόσμου, αποτελεί μια ευκαιρία για
από κοινού αντιμετώπιση των προβλημάτων, ανταλλαγή απόψεων και κατανόηση διαφορετικών
αντιλήψεων που αφορούν οποιοδήποτε θέμα, για το οποίο υπάρχει αμοιβαίο
ενδιαφέρον ή ανησυχία.
Οφέλη
Είναι
φανερό ότι, μια επιτυχημένη συνεργασία αδελφοποίησης, μπορεί να προσφέρει πολλά
οφέλη στις πόλεις και στους δήμους.
► Αναπτύσσοντας στιβαρές
σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ πόλεων με διαφορετική κουλτούρα και ιστορία,
προσφέρει το ιδανικό πλαίσιο για την ανταλλαγή εμπειριών. Έτσι, οι δεσμοί αυτοί μπορούν να αποτελέσουν
τη βάση για την ανάπτυξη της τεχνικής συνεργασίας που θα επιτρέψει την αποτελεσματική
ανταπόκριση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Τοπική Αυτοδιοίκηση σε
ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο.
► Οι δεσμοί που
αναπτύσσονται μέσα από την αδελφοποίηση συμβάλουν στην αφύπνιση μιας κοινής ταυτότητας και αίσθησης του ανήκω κάπου
καθώς και στην ανάπτυξη της ιδιότητας
του Ευρωπαίου και όχι μόνο πολίτη, που θα βασίζεται στις αξίες της δημοκρατίας,
της ελευθερίας, της ανεκτικότητας και του ανοικτού διαλόγου.
► Επιτρέπει στους πολίτες
και στις συλλογικότητες να συναντηθούν και να μάθουν ο ένας για τον άλλον, να
εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους από την ποικιλομορφία τους και να
συνειδητοποιήσουν ότι ανήκουν σε μια κοινότητα αξιών.
► Ενθαρρύνει ανταλλαγές εμπειριών σε μια σειρά θεμάτων κοινού
ενδιαφέροντος, τέχνη και πολιτισμός, νέοι, συμμετοχή στα κοινά,
αειφόρος ανάπτυξη, τοπικές δημόσιες υπηρεσίες, τοπική οικονομική ανάπτυξη,
κοινωνική συμμετοχή, αλληλεγγύη, προστασία του περιβάλλοντος, προώθηση σχεδίων
πόλεων, καταπολέμηση των ναρκωτικών, εκπαιδευτικές και μουσικές ανταλλαγές,
ανταλλαγές καθηγητών και μαθητών, ανταλλαγές εξειδικευμένου δημόσιου προσωπικού
και συγκεκριμένων προγραμμάτων, κ.α
► Περιέχουν μόνιμους στόχους
πολιτικής ανταλλαγών, παρέχουν μοναδική ευκαιρία να γνωρίσει κάποιος τον τρόπο
ζωής των κατοίκων άλλων χωρών και περιοχών και να αναπτύξει φιλικές σχέσεις,
που προωθούν την ειρήνη και συμβάλλουν
στην καταπολέμηση των προκαταλήψεων.
Οι
πολιτιστικές ανταλλαγές είναι το κυρίαρχο πεδίο συνεργασίας μεταξύ των πόλεων
και τα εκπαιδευτικά ζητήματα φαίνεται να είναι αυτά που φαίνεται να επηρεάζονται
περισσότερο από τις αδελφοποιήσεις
Είναι φανερό ότι οι
αδελφοποιήσεις δεν επηρεάζουν σημαντικά ούτε τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και
της ευημερίας ούτε την αύξηση της απασχόλησης.
Στη σφαίρα της τοπικής
οικονομίας μόνο ο τουρισμός δείχνει να
επηρεάζεται από τις αδελφοποιήσεις. Οι ελληνικές πόλεις επιλέγουν πλέον
το θεσμό των αδελφοποιήσεων σαν ένα ακόμα μέσο διαφήμισης, με απώτερο σκοπό την
ενίσχυση των ροών επισκεπτών, καθώς ανέκαθεν στήριζαν την οικονομική τους
ανάπτυξη στον τουρισμό μέσω της ανάδειξης της φυσικής και πολιτιστικής τους
κληρονομιάς.
Χάρη
στις νέες τεχνολογίες, η αδελφοποίηση
στον 21ο αιώνα επιτρέπει τη δικτύωση και μεγαλύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ των
πολιτών, περιλαμβανομένων φορέων της τοπικής ζωής, οργανισμών της
κοινωνίας των πολιτών, σχολείων, πανεπιστημίων, καθώς και του ιδιωτικού τομέα
που εμπλέκουν τους πολίτες στην υλοποίηση έργων στις πόλεις τους.
Είναι αυτονόητο όμως ότι δεν μπορεί να υπάρξει αδελφοποίηση χωρίς
προώθηση της ενεργής συμμετοχής των πολιτών. Κάθε πολίτης πρέπει
να αισθάνεται ότι εμπλέκεται σε αυτή, κάθε συλλογικότητα του τόπου πρέπει να
έχει ενεργή συμμετοχή.
Κατά
την άποψή μου ένας αποτελεσματικός
δεσμός αδελφοποίησης πρέπει να έχει την ιδιότητα να αντέχει στο πέρασμα του
χρόνου και να μην αντικατοπτρίζει μόνο τη διάθεση που επικρατεί
την ημέρα συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου της πόλης. Χρειάζεται χρόνος και
προσπάθεια για να δημιουργηθούν ισχυρές φιλίες και γνήσιοι δεσμοί αλληλεγγύης
μεταξύ των πολιτών από διάφορες πόλεις.
Σε αποτελέσματα έρευνας που
πραγματοποιήθηκε κατά το δεύτερο 2μηνο του 2012, με τη χρήση δομημένων
ερωτηματολογίων σε 160 συνολικά Καλλικρατικούς δήμους, διαπιστώθηκε, μεταξύ
άλλων, ότι μόνο το 62% των αδελφοποιήσεων που έχουν συναφθεί εξακολουθούν να
είναι ενεργές.
Κατά
τούτο η αδελφοποίηση πρέπει να αποτελεί μια
μακροπρόθεσμη δέσμευση μεταξύ των εταίρων και όχι μια βραχυπρόθεσμη συνεργασία.
Πρέπει να μπορεί πάντα να επιβιώνει των αλλαγών της πολιτικής ηγεσίας και των
βραχυπρόθεσμων δυσκολιών των εταίρων, οι οποίοι οφείλουν να υποστηρίζουν ο ένας
τον άλλο σε δύσκολους καιρούς. Αυτό
απαιτεί την επανεξέταση της συνεργασίας ανά τακτά διαστήματα, προκειμένου να
διασφαλίζεται ότι ανταποκρίνεται στις εκάστοτε ανάγκες και παραμένει
αποτελεσματική και δυναμική.
Διαφορετικά είναι μόνο δημόσιες
σχέσεις της εκάστοτε εξουσίας, για πολιτικούς ή προσωπικούς λόγους, χωρίς ουσία
και χωρίς αποτέλεσμα!
Πόλεις αδελφοποιημένες με τη Λευκάδα
Εμαμπόντα
(Σουηδία, 1985)
Στράζνιτσε
(Τσεχία, 1987)
Παραλίμνι
(Κύπρος, 1989)
Σιντζούκου
(Ιαπωνία, 1989)
Ναχαρίγια
(Ισραήλ, 1992)
Πλοϊέστι
(Ρουμανία, 1997)
Λεκάτ
(Γαλλία, 2001)
Λεβεράνο (Ιταλία,
2004)
Σφακιά
(Ελλάδα, 2006)
Πόλιανα
(Σερβία, 2008)
Πριμόρσκι – Οδησσού (Ουκρανία 2010)
Σαλαμίνα
(Ελλάδα, 2011)
Φτιάχνουμε ομάδα! Αλήθεια
προς τι τόσες αδελφοποιήσεις;
Θα ήταν ενδιαφέρον να μας
απαντούσαν οι υπεύθυνοι, ποιες συνεργασίες έχουν αναπτυχθεί μέσα από αυτές
(πέραν ίσως της Σιντζούκου, λόγω Λευκαδίου Χερν), πόσοι τοπικοί φορείς
συμμετέχουν και ποιες δραστηριότητες έχουν προωθηθεί μέσα από αυτούς.
25/1/2014
Πηγές :
Υ.Γ. Η
οικονομική υποστήριξη των εκατοντάδων χιλιάδων έως σήμερα αδελφοποιήσεων εκ μέρους της Ε.Ε στοχεύει στην
«ενεργοποίηση» των «λαών της Ευρώπης» σε «τοπικό επίπεδο», και στην αμοιβαία
κατανόηση των μεταξύ τους «πολιτισμικών διαφορών».
Το γεγονός, ωστόσο, ότι οι
αδελφοποιήσεις χρηματοδοτούνται μόνο εφόσον αφορούν τα νυν και υποψήφια μέλη
της ΕΕ, αποκαλύπτει τον αντιφατικό
χαρακτήρα του θεσμού και του πολιτικού συστήματος στο οποίο έχει καθιερωθεί.
Παρά τον «γεφυροποιό» τους χαρακτήρα οι αδελφοποιήσεις αποκλείουν τους «μη-Ευρωπαίους
λαούς» και, εμμέσως, αναζωπυρώνουν
τις διακρίσεις που έχουν προκληθεί στο εσωτερικό όλων των ευρωπαϊκών
κρατών - μελών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου