Υπάρχουν κάποια «ταπεινά»
μέρη, απρόσιτα για τους πολλούς, αγαπητά όμως για τους λίγους, μέρη θαλασσινά
και μοναχικά που έχουν πολλά να μαρτυρήσουν στον επισκέπτη τους, που θα θελήσει
να ακούσει…
Μέρη που οι εικόνες
παρέμειναν σταθερές και αμετάβλητες στο πέρασμα του χρόνου…
Μέρη που δεν τα άγγιξε ο
πολιτισμός, δεν τα «μόλυνε» ο τουρισμός, δεν έγιναν σημεία αναφοράς μα έμειναν σχεδόν
αναλλοίωτα από την ανθρώπινη παρέμβαση, όχι όμως και από αυτή της φύσης…
Ένα τέτοιο μέρος είναι το νησάκι
του Αη Νικολα με το ομώνυμο ξωκλήσι στο έμπα της Λευκάδας.
Η πρόσβαση σε αυτό δεν είναι
εύκολη. Από την πλευρά της στεριάς πας μόνο με πριάρι, λίγο πιο κάτω από τον Άγιο
Αντώνιο στον επαρχιακό δρόμο, τι τα νερά είναι ρηχά και βάρκα δεν περνά εύκολα.
Η πρόσβαση από τη θάλασσα κι
αυτή δύσκολη, τι το νησάκι περικλείεται από βράχια. Μοναχά δυο διαβάσεις
υπάρχουν, το μικρό και το μεγάλο Διαβασίδι,
το Ντούσμαν
( δουσμάνι), που πρέπει να τις ξέρεις καλά,
για να διαβείς χωρίς ζημιές…
O ΑΗ
ΛΙΑΣ ΤΟ ΠΥΡΟΦΑΝΙ
(Στη μνήμη του πατέρα μου)
Ο Αη Λιάς ενα πριάρι
στον πίσω μώλο κατοικεί
ενας ξενύχτης που με χάρη
ακροβατεί με το σχοινί.
Εχει παρέα το Ιβάρι
και δίπλα του τη «Μαριορή»
έχει στα ύφαλα χορτάρι
κι ενα στην πλώρη του γυαλί.
Κι όταν περνά τα Διαβασίδια
στου Αη Νικόλα τα νερά,
τρέμει αργά το πυροφάνι
στου φεγγαριού τη ζωγραφιά.
Καμάκι, απόχη και κουπιά
και η ζωή να προχωρά
σαν πυροφάνι στα ανοιχτά…
Ο Αη Λιάς ενα πριάρι
στον πίσω μώλο κατοικεί
ενας ξενύχτης που με χάρη
ακροβατεί με το σχοινί.
Εχει παρέα το Ιβάρι
και δίπλα του τη «Μαριορή»
έχει στα ύφαλα χορτάρι
κι ενα στην πλώρη του γυαλί.
Κι όταν περνά τα Διαβασίδια
στου Αη Νικόλα τα νερά,
τρέμει αργά το πυροφάνι
στου φεγγαριού τη ζωγραφιά.
Καμάκι, απόχη και κουπιά
και η ζωή να προχωρά
σαν πυροφάνι στα ανοιχτά…
(στίχοι: Ηλίας Γεωργάκης - μουσική: Νίκος Θάνος - Μορίνας)
Ξέροντας ότι το νησάκι αυτό αποτελούσε το ησυχαστήριο του ποιητή Αγγελου Σικελιανού
και της Εύας του, πριν εκατό
περίπου χρόνια, έψαξα περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία του …
Κάτι βρήκα.
► Οι κάτοικοι της
Λευκάδας κατά την αρχαιότητα, όπως και οι
λοιποί Έλληνες, λάτρευαν το Δωδεκάθεο. Μαρτυρείται η ύπαρξη των εξής
ειδωλολατρικών ιερών στο νησί: …
… γ. Της Αινειάδος Αφροδίτης, στο
σημερινό «Νησάκι του Αη‐Νικόλα» στον όρμο Δέματα. Εκεί βρισκόταν από την
εποχή των Κορινθίων μέχρι την Αγγλοκρατία
το εξωτερικό λιμάνι της Λευκάδας και στο νησί μάλλον λειτουργούσε
λοιμοκαθαρτήριο. Με βάση τη Ρωμαϊκή Αρχαιολογία και την Αινειάδα, το ταξίδι του Αινεία
προς τη Δύση ξεκίνησε με την άφιξή του στην Παλλήνη της Χαλκιδικής, νότια
ακριβώς από την πόλη Αίνεια, και ολοκληρώνεται στο Δρέπανον στης Σικελίας (το
σημερινό Τράπανι)…
…Στην πορεία προς την Ιταλία, ο Αινείας με τους Τρώες
του ξεχειμώνιασαν στη Ζάκυνθο, όπου αφιέρωσαν αγώνες κυρίως δρόμου εφήβων στο
νεοσύστατο ναό της Αφροδίτης. Στην Αφροδίτη και τον Αινείαν αφιερώθηκαν ξόανα. Συνέχισαν στη Λευκάδα, όπου αφιέρωσαν
ναό στην Αφροδίτη Αινειάδα.
(
Νομίσματα της Λευκάδας φέρουν στον εμπροσθότυπο εικόνα του Αινεία και στον
οπισθότυπο 2 σκουφιά των Διοσκούρων.)…
► Η παράδοση – πιθανότατα βάσιμη‐θέλει να στάθμευσε εκεί το πλοίο που μετέφερε τα
λείψανα του Αγίου Νικολάου
από τα Μύρα της Λυκίας στο Μπάρι της Ν. Ιταλίας κατά το έτος 1087.
Η επέτειος της διέλευσης των
Λειψάνων γιορτάζεται κάθε χρόνο (;) στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο νησάκι.
ΖΗΜΙΕΣ και … ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ
Το νησάκι, από τις περυσινές
κυρίως θαλασσοταραχές, έχει υποστεί μεγάλη ζημιά και κινδυνεύει.
Το μικρό λιμανάκι είχε πάθει
ανεπανόρθωτες φθορές, και ένα μεγάλο τμήμα της οχύρωσης του από την θάλασσα έχει καταστραφεί.
Ο ναίσκος του Αγίου Νικολάου
έχει καταπονηθεί και δύσκολα θα αντέξει, χωρίς κάποιες παρεμβάσεις, τη δύναμη
των στοιχείων της φύσης!
Μια
στενή λωρίδα άμμου που έχει απομείνει, χωρίζει πλέον τη θάλασσα από το χώρο του
ναϊσκου. Η θαμνώδης βλάστηση σε αυτή τη στενή λωρίδα, που κρατούσε και την
άμμο, χάθηκε ή έχει ξεραθεί κατά το μεγαλύτερο μέρος της.
Εκεί που φύτρωναν τα μικρά
άσπρα κρινάκια διάβηκε η θάλασσα και το μόνο που έμεινε είναι ένας μικρός χώρος
περίπου 250 τετραγωνικά μέτρα κοντά στο ναϊσκο του Αγίου Νικολάου.
Μια
ματιά από τον επαρχιακό δρόμο στο νησάκι και … δεν χρειάζονται άλλες αποδείξεις
για το πόσο πολύ κινδυνεύει με εξαφάνιση, αν δεν υπάρξει ουσιαστική ανθρώπινη
παρέμβαση.
Οι
γενναίες προσπάθειες κάποιων ψαράδων να κρατήσουν όσο μπορούν τη μανία της
φύσης είναι αδύνατον να γίνουν και μεσοπρόθεσμα αποτελεσματικές.
Το νησάκι ανήκει διοικητικά στο δήμο Ακτίου –
Βόνιτσας, δεν καταλαβαίνω γιατί μιας και υπήρξε το εξωτερικό λιμάνι της
Λευκάδας για τόσους αιώνες, τι σημασία θα μου πείτε έχει πια… Το σημειώνω απλώς
γιατί, επί της ουσίας, ιστορικούς και συναισθηματικούς δεσμούς μόνο με τη
Λευκάδα έχει τούτο το νησί άρα εμείς
οφείλουμε και πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε πρώτοι και να κάνουμε κάθε δυνατή
ενέργεια για την πρόληψη καταστροφής του!
Στο
Δημοτικό Συμβούλιο που έφερα το θέμα τη Δευτέρα 18/11/2013 δεν βρήκα
ανταπόκριση από το δήμαρχο.
«
Στην κατάσταση που είμαστε τι να κάνουμε…» ήταν η απάντησή του. Έτσι ξερά. Ούτε
μια λέξη παραπάνω, ούτε μια συναισθηματική έκφραση για το πρόβλημα ! Νομίζω πως
ήταν μια άτυχη στιγμή του δημάρχου, γιατί δεν πιστεύω ότι του είναι αδιάφορη η
κατάσταση του νησιού.
Αναγκάζομαι
λοιπόν να γράψω τούτο το σημείωμα, συμβάλλοντας, με τον τρόπο μου, στη
δημοσιοποίηση του θέματος και ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει.
Θεωρώ ότι μια συντονισμένη
προσπάθεια για την προστασία του νησιού, με τη συμμετοχή του αρμόδιου δήμου
Ακτίου – Βόνιτσας, ο οποίος πρέπει να πιεστεί, του δήμου Λευκάδας, της
περιφερειακής αυτοδιοίκησης, της εκκλησίας και των φορέων του νησιού, είναι
επιβεβλημένη!
Δεν
χρειάζονται πανάκριβες και βαρύγδουπες μελέτες, δεν απαιτούνται ιλιγγιώδη
χρηματικά ποσά. Μέτρα άμεσης προστασίας χρειάζονται , έστω και πρόχειρα!
Ας
συμβάλλει το κάθε μέρος με τη δυνατότητα που έχει. Μια γρήγορη μελέτη, έστω και
πρόχειρη, οι υπηρεσίες του δήμου Λευκάδας π.χ μπορούν να κάνουν, λίγα χρήματα η
εκκλησία μπορεί να προσφέρει, η περιφέρεια και οι φορείς θα βρουν ένα τρόπο να
συμβάλουν. Όλοι μαζί όμως ας ασκήσουν πίεση προς τον αρμόδιο δήμο Ακτίου –
Βόνιτσας να ενεργήσει άμεσα!
Θαρρώ πως δεν θα μας
συγχωρήσει η ιστορία, αν αφήσουμε τούτο το νησάκι να χαθεί!
22/11/2013
http://enirikos.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου