Ήδη από τα τέλη
του 1940, οι άνθρωποι είχαν ονειρευτεί μια παγκόσμια βάση δεδομένων. Παγκόσμια,
όχι μόνο με την έννοια ότι θα μπορούσε οποιοσδήποτε από οποιοδήποτε μέρος του
κόσμου να αντλεί πληροφορίες, αλλά και με την ικανότητα να συνδέεται με πολλές
πηγές δεδομένων έτσι ώστε κάθε σημαντική πληροφορία να γίνεται άμεσα προσιτή
στον χρήστη.
Βέβαια, μόνο τα
τελευταία χρόνια η τεχνολογία αναπτύχθηκε τόσο, ώστε το όνειρο αυτό να γίνει
πραγματικότητα. Το πιο δημοφιλές σήμερα τέτοιο σύστημα είναι το World Wide Web (WWW).
Ο επίσημος
ορισμός του είναι «μια πρωτοβουλία
άντλησης πληροφορίας ευρέος περιεχομένου με σκοπό την παγκόσμια πρόσβαση σε ένα
μεγάλο πλήθος αρχείων». Με απλά λόγια το Web είναι ένα δίκτυο
υπολογιστών βασισμένο στο Internet, που επιτρέπει στους χρήστες ενός υπολογιστή
να έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες που είναι αποθηκευμένες σε κάποιο άλλο
υπολογιστή μέσω αυτού του παγκόσμιου δικτύου.
Το WWW ξεκίνησε το Μάρτιο του 1989 στο
CERN, το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Φυσικής Σωματιδίων, που βρίσκεται στη Γενεύη. Το CERN είναι το σημείο συνάντησης
φυσικών από όλο το κόσμο που συνεργάζονται σε μεγάλα προγράμματα φυσικής,
μηχανολογίας και διεκπεραίωσης πληροφορίας. Ακριβώς, η μεγάλη γεωγραφική
διασπορά των Πανεπιστημίων και Ινστιτούτων που συμμετέχουν στα προγράμματα αυτά
και η ανάγκη για γρήγορο «μοίρασμα» της πληροφορίας, δημιούργησε την ανάγκη του
συστήματος WWW.
Το CERN διέθετε
το σύστημα ηλεκτρονικών υπολογιστών καθώς και την οικονομική δυνατότητα να
προχωρήσει την όλη προσπάθεια. Στην αρχική πρόταση, ο Τ. BERNERS - LEE, από
τους «πατέρες» του WWW, έγραφε: «Πρώτον, το CERN θα μπορούσε να κάνει χρήση της
υπάρχουσας υποδομής σε λογισμικό (software) και ηλεκτρονικά (hardware) καθώς
επίσης και απλών λογισμικών για την «πλοήγηση» στο WWW (browsers) για τα
workstations, στηριζόμενο στις ανάγκες των πειραμάτων για πρόσβαση σε
πληροφορίες. Δεύτερον, ολόκληρο το σύστημα θα επέτρεπε στους ίδιους τους
χρήστες να προσθέτουν νέα στοιχεία – πληροφορίες». Ο Berners-Lee είχε
υπολογίσει την διάρκεια κάθε φάσης του προτεινόμενου προγράμματος της τάξης των
3 μηνών και ζητούσε 4 επιστήμονες για το λογισμικό και ένα προγραμματιστή. Η
πρόταση ανέφερε «ένα απλό σχήμα που θα περιλαμβάνει διάφορους εξυπηρετητές
(servers) με αποθηκευμένες πληροφορίες που ήδη υπάρχουν στο CERN».
Το 1995, 6
χρόνια μετά την πρωτοποριακή ιδέα του Berners-Lee, το CERN παρέδωσε το μέλλον
του WWW στο World-Wide
Web Consortium που αποτελείται από το Γαλλικό Εθνικό Ινστιτούτο
Ερευνας Επιστήμης Υπολογιστών και Ελέγχου (INRIA) και το Εργαστήριο Επιστήμης
Υπολογιστών του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ).
Η «παράδοση»
αυτή γιορτάστηκε κατάλληλα με ένα Συνέδριο στο CERN που σκοπό είχε να δείξει
τις δυνατότητες του WWW, ενώ παράλληλα να αφήσει τη σφραγίδα «MADE IN CERN». Όπως
χαρακτηριστικά τόνισε στο Συνέδριο αυτό ο τότε Άγγλος Υπουργός Έρευνας: «Ποιός
θα το φανταζότανε πριν 10 χρόνια, ότι η έρευνα στη φυσική των σωματιδίων θα
οδηγούσε σ' ένα σύστημα επικοινωνίας που θα επέτρεπε σε κάθε σχολείο να έχει τη
μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του κόσμου μέσω ενός μόνο υπολογιστή».
Βέβαια πρέπει να τονίσουμε ότι το WWW δεν
θα υπήρχε καν χωρίς το Internet. Το τελευταίο ξεκίνησε
ως ένα ερευνητικό πρόγραμμα του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ στα 1970 και
εξελίχθηκε σ' ένα παγκόσμιο δίκτυο - δικτύων, συνδέοντας πάνω από 100 χώρες. Το
προσόν του είναι ότι καθοδηγείται από τον χρήστη και εξελίσσεται με Δημοκρατικό
και Δαρβινικό τρόπο: τα καλά προϊόντα του δικτύου επιζούν ενώ τα φτωχά
εξαφανίζονται. Το WWW αντικατέστησε πολυσύνθετες εντολές με απλές κινήσεις του
ποντικιού, κάνοντας το Internet προσιτό σε όλους. Ακριβώς το πρώτο browser
αναπτύχθηκε στο CERN για το NEXTStep λειτουργικό σύστημα το 1991. Αλλά μόνο
όταν το Αμερικάνικο Κέντρο Υπερυπολογιστών, NCSA, παρουσίασε το Mosaic browser
το 1993, το όλο θέμα πραγματικά «απογειώθηκε».
Τελειώνοντας
αυτό το μικρό αφιέρωμα στην Ιστορία του WWW, αναφέρουμε τη σοβαρή σημείωση του
David Williams, Διευθυντή του Τομέα Υπολογιστών και Δικτύων του CERN, στο
Συνέδριο του 1995 και την «παράδοση» στο WWW Consortium: "Το WWW ανακαλύφθηκε
στο CERN επειδή ήταν μια ανάγκη για το Ερευνητικό αυτό Εργαστήριο που
ταυτόχρονα κατείχε την πείρα και την ικανότητα να το πετύχει. Αργότερα πέρασε
στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού γιατί εκεί η χρήση του από απλούς ανθρώπους
είναι οικονομικά φθηνή: μια μισθωμένη τηλεφωνική γραμμή στην Ευρώπη κοστίζει
50-90 φορές πιο ακριβά από την αντίστοιχη στις ΗΠΑ, ενώ οι Αμερικάνοι μπορούν
να συνδέονται με το Internet στη μισή τιμή από ότι οι Ευρωπαίοι. Ας είμαστε
ευγνώμονες για την ανακάλυψή μας και ελπίζουμε ότι η Ευρώπη έχει την ικανότητα
να οδηγήσει μια ευτυχή ανακάλυψη στο CERN σε κάτι χρήσιμο για την διεθνή
οικονομία που υποστηρίζει την βασική μας έρευνα".
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ CERN
Το CERN
είναι το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Φυσικής Σωματιδίων, το μεγαλύτερο ερευνητικό
κέντρο σ' αυτόν τον τομέα της φυσικής. Ιδρύθηκε το 1954, απετέλεσε μια από τις
πρώτες κοινές Ευρωπαϊκές προσπάθειες και σήμερα έχει γίνει φωτεινό παράδειγμα
διεθνούς συνεργασίας. Ο αρχικός αριθμός των 12 ιδρυτικών Κρατών έχει φθάσει
σήμερα στα 19. Το Εργαστήριο Βρίσκεται πάνω στα Γαλλοελβετικά σύνορα, δυτικά
της Γενεύης, στους πρόποδες της οροσειράς Ζουρά (Jura). Γύρω στους 6500
επιστήμονες, δηλαδή σχεδόν το 50% των επιστημόνων όλου του κόσμου που
ασχολούνται με τα σωματίδια, χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις του CERN. Οι
επιστήμονες αυτοί προέρχονται από 500 πανεπιστήμια και εκπροσωπούν πάνω από 80
εθνικότητες.
Η Ελλάδα είναι
ιδρυτικό μέλος του CERN. Η Ελληνική συμμετοχή στο επιστημονικό γίγνεσθαι που
συντελείται εκεί ήταν και είναι σημαντική. Στην Ελλάδα υπάρχουν σήμερα γύρω
στους 100 επιστήμονες (στα Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Εργαστήρια της χώρας)
που ασχολούνται με τη Φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων, τόσο θεωρητικοί όσο
και πειραματικοί. Η συνεργασία με το CERN είναι πολύ στενή: οι
πειραματικοί μας είναι παρόντες σχεδόν σε όλα τα μεγάλα πειράματα του CERN, ενώ
οι θεωρητικοί μας παίζουν σοβαρό ρόλο στην επιστημονική παραγωγή της πολύ καλής
θεωρητικής ομάδας του CERN.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου