Που και πως βρίσκουμε νερό

Ραβδοσκοπία

Ραβδοσκοπία ονομάζεται μία μέθοδος μαντικής, που σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη «ράβδος». Είναι μια μέθοδος ανακάλυψης υπόγειων υδάτων ή κοιτασμάτων μεταλλεύματος, με τη βοήθεια μικρής ράβδου ή εκκρεμούς.

Η ιστορία αυτής της μεθόδου, είναι ιδιαίτερα μακρά. Ιστορικά μνημεία και στοιχεία, δείχνουν της ραβδοσκοπίας να έχει ήδη παρουσία το 6000 π.Χ., στα σπήλαια Τσίλι στην Αλγερία. Τοιχογραφίες στα σπήλαια αυτά, δείχνουν ανθρώπους να κρατούν μία διχάλα και να είναι ραβδοσκόποι.

Στην αρχαιότητα υπήρξε πολύ διαδεδομένη στους Αιγυπτίους και στους Κινέζους. Αργότερα, χρησιμοποιήθηκε πάρα πολύ από τους Ευρωπαίους, κυρίως τους Κέλτες και είναι μια τέχνη η οποία εξασκείται μέχρι και σήμερα.
Ιερείς διαφόρων θρησκειών, από τα αρχαία χρόνια, χρησιμοποιούσαν τη ράβδο για να βρουν νερό, αλλά και μέταλλα, ή για να ανακαλύψουν αιτίες ασθενειών ή και το μέλλον. Από πολλούς ερευνητές, η ραβδοσκοπία, θεωρείται από τις πρώτες μεθόδους μαντικής τέχνης.

 Όταν ο Μωυσής χτύπησε με το μπαστούνι του τον βράχο και βρήκε νερό, μας θυμίζει την μέθοδο της ραβδοσκόπησης. Ο Μωυσής, μυημένος στη γνώση των Αιγυπτίων, είναι πολύ πιθανόν με την μέθοδο της ράβδου να αναζήτησε και να εντόπισε το νερό στην έρημο.

Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε ευρέως για την εύρεση κάρβουνου και νερού. Αργότερα, στον 20ο αιώνα, διαδόθηκε πολύ για να εξυπηρετηθεί η αρχαιολογία και η γεωλογία. Επίσης, χρησιμοποιείται για την εύρεση σπασμένων σωληνώσεων ή ακόμα και κατεστραμμένων  καλωδίων δικτύου.
Οι ραβδοσκόποι δεν ήταν πάντα ασφαλείς, όπως άλλωστε πολλοί μεταφυσικοί και παραψυχολόγοι.

Στην αρχαία Ρώμη, υπάρχουν αναφορές πως καταδικάστηκαν κι εκτελέστηκαν, γιατί πληροφορούνταν με τις μεθόδους τους, κρατικά μυστικά.

Ο πάπας Ιωάννης 22ος, το 1326 μ.Χ., καταδίκασε όποιους χρησιμοποιούσαν εκκρεμές ή ράβδο, γιατί κατά την γνώμη του, έπαιρναν τις πληροφορίες από τον διάβολο. Ήταν η ωραία εποχή με το κυνήγι μαγισσών!

Αλλά και πιο κοντά στην εποχή μας, τον 17ο αιώνα, ο ραβδοσκόπος Μαρτέν Ντε Μπερντερόν, καταδικάστηκα ισόβια από την εκκλησία, αφού είχε ανακαλύψει 150 ορυχεία άνθρακα.

Η Ράβδος

Η ράβδος που χρησιμοποιούν οι ραβδοσκόποι έχει σχήμα διχαλωτό και είναι συνήθως κατασκευασμένη από κλάδο Λεπτοκαρυάς, Ιτιάς ή Φλαμουριάς και χρησιμοποιείται για την εύρεση νερού, θησαυρών, μετάλλων (πολύτιμων και μη) και γενικά οτιδήποτε βρίσκεται κρυμμένο κάτω από την γη.

Σήμερα συνήθως χρησιμοποιούνται ράβδοι, με γωνίες από μεταλλικό σύρμα.

Όσοι χρησιμοποιούν την ράβδο για να εντοπίσουν μέταλλα ή υγρά (ραβδοσκοπία χρησιμοποιείται και για τον εντοπισμό πετρελαίου), χαλαρώνουν και κρατούν στο χέρι το εργαλείο τους. Αρχίζουν να περπατούν αργά, χαλαρά, καλύπτοντας την περιοχή που τους ενδιαφέρει. Σε επαφή με το υποσυνείδητό τους, προγραμματίζουν αυτό που θέλουν. Όταν το πλησιάζουν, τότε η ράβδος αρχίζει να κινείται πάνω από το σημείο που ενδιαφέρει. Η επαφή με το υποσυνείδητο θεωρείται «κλειδί» στην μέθοδο αυτή. Αλλά και σε κάθε μέθοδο μαντικής, έχω την γνώμη. Η συγκέντρωση οδηγεί τον χρήστη σε μία κατάσταση ανάλογη του διαλογισμού. Ο ραβδοσκόπος, αφήνεται να τον καθοδηγεί ο εσωτερικός του οδηγός.

Η πλέον πιθανή εξήγηση του φαινομένου είναι ότι τόσο το νερό, όσο και τα διάφορα μέταλλα εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητικά κύματα, τα οποία έχουν την ικανότητα να ερεθίζουν το Νευρικό Σύστημα ορισμένων μόνο ατόμων, των ραβδοσκόπων. Προφανώς όμως αυτή η εξήγηση δεν είναι επιστημονική.

Ο ερεθισμός αυτός είναι τόσο έντονος, ώστε θέτει σε κίνηση την ράβδο ή το εκκρεμές, καθώς τα χέρια του ραβδοσκόπου κινούνται ασυναίσθητα.

Το Εκκρεμές

Στην πιο σύγχρονη εποχή, έχουμε τη χρήση του εκκρεμούς, να γίνεται όλο και πιο δημοφιλής.

Το εκκρεμές, είναι ένα μυτερό αντικείμενο που κρέμεται από μία αλυσίδα ή ένα σπάγκο. Μπορεί να είναι μεταλλικό, ή από πέτρα μυτερή και μακρόστενη συνήθως. Το εκκρεμές είναι πιο εύχρηστο και προσιτό στον χρήστη. Αλλά κι αυτό θέλει υπομονή κι επιμονή. Χρειάζεται να διαλέξουμε το εκκρεμές που μας έλκει, που στο χειρισμό του αισθανόμαστε άνετα. Θα ήταν καλό να το κατασκευάσουμε μόνοι μας. Αυτό μας συνδέει καλύτερα μαζί του.

Δεν είναι δύσκολο: ένα βαρίδι ψαρέματος, σε μία πετονιά, θα ήταν η λύση. Όπως και να αποφασίσουμε, το εκκρεμές πρέπει να μπορεί να ισορροπεί σε κάθετη ευθεία, όταν δεν κινείται. Όταν καταλήξουμε στην επιλογή του εκκρεμούς, τότε, θα πρέπει να το καθαρίσουμε. Μπορούμε να το κάνουμε με τρεχούμενο νερό, εκτός κι αν είναι ξύλινο, οπότε, το κρατάμε στα χέρια μας ήρεμα, συγκεντρωμένοι για αρκετή ώρα και συντονιζόμαστε μ’ αυτό.

Όπως κι άλλα εργαλεία μαντικής, καλό θα είναι να το φυλάσσουμε μέσα σε ένα λευκό πανί, και να μην αφήνουμε άλλους να το αγγίζουν. Όταν έχουμε μία ερώτηση, κρατάμε το εκκρεμές με το κορδόνι του ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη. Το χέρι μας πρέπει να είναι ήρεμο, σταθερό – ίσως να ακουμπά κάπου- και τα πόδια ίσια να ακουμπούν στο πάτωμα.

Ιστορικά

Στα τέλη του 18 ου αιώνα, ο Γιόχαν Ρίτερ, πατέρας της ηλεκτροχημείας, έκανε έρευνα και πειράματα με το εκκρεμές. Το επιστημονικό περιβάλλον γελούσε με την επιμονή τους.

 Οι λεπτομερείς μελέτες του όμως, κίνησαν το ενδιαφέρον του πανεπιστημιακού καθηγητή Αντουάν Γερμπουάν του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου. Ο καθηγητής εξέδωσε ένα βιβλίο με 253 τέτοια πειράματα. Αυτή η συλλογή πειραμάτων, έκανε κι άλλους να ασχοληθούν με το εκκρεμές και την σύνδεσή του με το συλλογικό ασυνείδητο ή αλλιώς την υπερσυνείδηση όπως έλεγαν. Υπάρχουν κι άτομα που έγιναν γνωστά για τις ικανότητές τους στην ραβδοσκοπία ή το εκκρεμές, που φθάνουν και στην σύγχρονη εποχή.

Η Βρετανική κυβέρνηση προσέλαβε την Εβελίν Πένροουζ, το 1931, για να βρίσκει νερό και μέταλλα. Η επιτυχία της ήταν 90%!

Διάσημος θεωρείται και ο αβάς Μερμέτ, που βοήθησε στη δεκαετία του 1940 πολλούς στη Γαλλία και την Ελβετία, βρίσκοντας νερό και θεραπεύοντας, βοηθούσε την αστυνομία να βρεθούν χαμένοι άνθρωποι και διέθετε διαισθητικές δυνάμεις.

Ραβδοσκοπία και …υγεία

«Μόνο ο άνθρωπος, ως το πιο ευαίσθητο «εργαλείο» μέτρησης είναι σε θέση να μετρήσει τέτοιες δυνάμεις και ενέργειες», υποστήριζε ο Goethe. Η καλύτερη συσκευή είναι το ανθρώπινο σώμα! Έτσι, ορισμένοι άνθρωποι, οι ραδιασθητικοί, ραβδοσκόποι, γεωπαθολόγοι, έχουν την «ευαισθησία» και είναι σε θέση με τη χρήση της ράβδου να εντοπίσουν και να μετρήσουν τη φυσική και την τεχνητή ακτινοβολία.

Ο Κινέζος αυτοκράτορας Kuan Yu, το 2000 π.Χ., εξέδωσε ένα νόμο, σε ισχύ ως σήμερα, σύμφωνα με τον οποίο: « ... δεν επιτρέπεται το χτίσιμο σπιτιών, αν δεν προηγηθεί εξέταση των χώρων από τους «μάντεις της γης» ...», οι οποίοι κι διαπιστώνουν κατά πόσο οι χώροι είναι ελεύθεροι από τα «δαιμόνια της γης», την αρνητική, δηλαδή, φυσική ακτινοβολία.

Μόλις τον περασμένο αιώνα άρχισε και πάλι να γίνεται σύνδεση της ακτινοβολίας της γης με την υγεία των ανθρώπων. Ένα ξεκάθαρο εντυπωσιακό παράδειγμα είναι το πείραμα του ραβδοσκόπου Gustav Freiherr von Pohl, το 1929, σύμφωνα με το οποίο ο von Pohl εντόπισε πάνω στο γεωγραφικό χάρτη τις ροές νερού μιας μικρής πόλης στη Νότια Βαυαρία. Ο δημόσιος γιατρός Dr. Bernhuber, σε συνέχεια μελέτης στην περιοχή που ζούσε, έβγαλε το συμπέρασμα ότι όλοι οι θάνατοι από καρκίνο, τα τελευταία δώδεκα (12) έτη που προηγήθηκαν της μελέτης του, ήταν άνθρωποι που κατοικούσαν σε σπίτια που βρίσκονταν πάνω σε ροές νερού.

Σε ένα ιατρικό συνέδριο στο Μόναχο, το 1931, διατυπώθηκε η ανάγκη ριζικών αλλαγών στην ιατρική επιστήμη σχετικά με τα αίτια της ασθένειας του καρκίνου.

Η εκδοθείσα μελέτη της Dr.Veronica Carstens, το 1985, αναφέρει πάνω από 750 περιπτώσεις καρκίνου (ασθενείς σε τελικό στάδιο) που θεραπεύτηκαν επιτυχώς, αφού μεταφέρθηκαν σε περιοχές χωρίς ροές νερού ή αφού «καθαρίστηκαν» οι χώροι τους από την αρνητική ενέργεια με τη βοήθεια ραβδοσκόπων.

Από την δεκαετία του '70 χρησιμοποιείται η μέθοδος της ραβδοσκοπίας - ραδιαισθησίας από φυσικούς και εναλλακτικούς θεραπευτές για τον εντοπισμό ενεργειακών κόμβων ή μπλοκαρισμάτων, δηλαδή σημεία στο ενεργειακό σύστημα του ανθρώπου όπου η ενέργεια δεν ρέει σύμφωνα με την φύση του. Η ραδιαισθησία μπορεί να αξιοποιηθεί επίσης πολύ αποτελεσματικά για την ανίχνευση βλαβών ή ανεπαρκής λειτουργίας οργάνων, αδένων, ενεργειακών κέντρων κ.ο.κ., για την ανίχνευση συμβατότητας με τρόφιμα, φάρμακα κ.ά. πολλά, εφόσον (και αυτό είναι το βασικό και σημαντικότερο σημείο απ' όλα!) ο ραδιαισθητικός είναι ισορροπημένος και έχει αναπτυγμένη συνείδηση, κάτι που στις περισσότερες περιπτώσεις και ιδιαίτερα στο κίνημα της Νέας Εποχής δυστυχώς δεν ισχύει...

http://astrolife.gr

http://www.house-of-light.gr

http://www.artofwise.gr

http://el.science.wikia.com

 

Που και πως βρίσκουμε νερό

Στην εποχή της αλματώδους ανάπτυξης της τεχνολογίας, το να αναφέρεται κάποιος σε πρακτικές μεθόδους εντοπισμού υπόγειων υδάτων, είναι το λιγότερο … ρομαντικό. Δεν έχουν όμως όλοι οι άνθρωποι, οικονομικώς κυρίως, άμεση ή έμμεση πρόσβαση στην τεχνολογία οπότε…

Πέρα από τους ραβδοσκόπους και τις μεθόδους του για εντοπισμό υπόγειων υδάτων, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι πρακτικοί τρόποι για να καταλάβουμε αν στο χωράφι μας υπάρχει νερό.

Το θέμα έχει απασχολήσει από αρχαιοτάτων χρόνων τους ανθρώπους οι οποίοι, με βάση την παρατήρηση χρόνων, διέκριναν κάποιους τρόπους εντοπισμού κοιτασμάτων νερού είτε από το χώμα και τα φυτά είτε με πρακτικές δοκιμές. Βεβαίως για να φτιάξουν πηγάδια έψαχναν οι άνθρωποι, μη φανταστείτε γεωτρήσεις που αρδεύουν ένα ολόκληρο νομό…

Φυτά που μας δείχνουν ότι υπάρχει νερό

Όπου είναι λυγαριές ή κόνυζα (ψυλλίστρα), ή ραγάζια, ή καλάμια λεπτά και μαλακά, ή κολλιτσίδα μόνη της φυτρωμένη, ή τριφύλλι, ή βρύα, ή βούρλα μόνα τους φυτρωμένα, υπάρχει ελπίδα να βρούμε νερό και εκεί πρέπει να σκάψουμε.
Νερά υπάρχουν όπου φυτρώνουν η αγριάδα, το πεντάνευρο, οι ήλιοι, το βούτημο, οι βάτοι, το  κοντυλόχορτο, ο αγριοδιόσμος, το πολυτρίχι, το νυχάκι, το ξυνολάπαθο, το πολυγόνατο, το βρωμόχορτο, το χιλιόχορτο, η χαμολεύκα, η κύπερη, ο χαμολειός και το άγριο τριφύλλι. Επίσης το περιπλοκάδι, η αγριοσυκιά, η αγριοφτελιά, το κοντυλόχορτο και τα χρυσάνθεμα.
Όπου υπάρχουν τα φυτά αυτά σημαίνουν ότι υπάρχει και νερό υπόγειο. Και όπου είναι μαραμένα, τα νερά είναι κοντά στην επιφάνεια του εδάφους, αδύνατα και όχι διαρκή. Όταν είναι πιο πολλά και χλωρά και τα νερά είναι βαθειά και διαρκή.
Όταν τα φυτά αυτά είναι πολλά μαζί, πυκνά, χλωρά και θρεμμένα, πολλά θα είναι και τα νερά. Όπου είναι μαύρη η γη και βαθειά είναι διαρκέστερα και αδρότερα τα νερά.
Και από τα χώματα όσα είναι πολύ λασπερά, έχουνε περισσότερα νερά και ακόμα πιο πολλά όσα χώματα γλυκίζουν.

Με ποιόν τρόπο δοκιμάζουμε ότι υπάρχει νερό
Σκάβουμε λάκκο στο μέρος που θέλουμε να βρούμε νερό, βάθους ενάμιση μέτρου και φτιάχνουμε ένα αγγείο από μολύβι σε σχήμα ημισφαιρίου ή παίρνουμε μια χύτρα και την ώρα που βασιλεύει ο ήλιος αλείφουμε με λάδι το αγγείο που θα έχουμε. Κατόπιν παίρνουμε μαλλί πλυμένο, ξερό και καθαρό μήκους έως οχτώ εκατοστών του μέτρου και στη μέση του μαλλιού δένουμε ένα μικρό λιθάρι. Το μαλλί το κολλούμε από το μέσα μέρος του αγγείου με κερί. Έπειτα το βάζουμε αναποδογυρισμένο μέσα στο λάκκο και προσέχουμε ώστε το μαλλί να κρεμαστεί έως τα μισά του αγγείου όταν θα το γυρίσουμε.
Το αγγείο το σκεπάζουμε με χώμα σε ύψος μισού μέτρου και το αφήνουμε εκεί την νύχτα.
Την αυγή πριν βγει ο ήλιος, ξεσκεπάζουμε το αγγείο και το γυρίζουμε και αν ο τόπος έχει νερό θα βρούμε και το αγγείο από μέσα ιδρωμένο και το μαλλί γεμάτο νερό. Και αν είναι πολλή η υγρασία ώστε να βγαίνουν και δάκρυα, το νερό είναι κοντά. Αν όμως φανεί μόνο υγρασία υπάρχει νερό, αλλά είναι σε βάθος. Αν δεν υπάρχει καθόλου υγρασία πρέπει να δοκιμάσουμε με τον ίδιο τρόπο και σε άλλα μέρη που πιστεύουμε ότι υπάρχει ελπίδα να βρούμε νερό.
Μερικοί για να καταλάβουν αν υπάρχει νερό χρησιμοποιούν την εξής μέθοδο. Ανοίγουν λάκκο βάζουν ένα σφουγγάρι στεγνό και το σκεπάζουν με χλωρά φύλλα καλαμιάς ή με άλλο χορτάρι μαλακό και το αφήνουν εκεί τρεις ώρες. Και αν το σφουγγάρι έχει υγρασία όταν θα το βγάλουν, υπάρχει νερό. Αν όμως είναι ξηρό δεν υπάρχει καθόλου.

Που αλλού βρίσκουμε νερό
Τα ψηλά βουνά και όσα έχουν πολλές κορυφές, έχουν νερά και κυρίως οι πλαγιές των βουνών που είναι κατά το βοριά ή κατά το βορειοανατολικό μέρος. Οι πλαγιές που βλέπουν κατά τον βορρά έχουν περισσότερα νερά από όσες βλέπουν κατά το νοτιά. Και οι πλαγιές που βλέπουν κατά την ανατολή ή κατά την δύση έχουν νερά όσα και οι βορινές και περισσότερα από τις πλαγιές που είναι γυρισμένες νότια. Και τα κατάφυτα βουνά έχουν περισσότερα νερά γιατί έχουν ίσκιο.
Επίσης νερά έχει και η μαύρη και παχιά γη και αν ακόμη είναι γεμάτη πέτρες και ιδίως αν έχει πέτρες μαύρες ή κοκκινωπές. Στους κάμπους που είναι ασπρόχωμα και έχει χαλίκια και ελαφρόπετρα και η όψη της γης είναι κατάξερη και γυμνή, δεν υπάρχει νερό. Επίσης δεν έχει νερό όπου είναι κεραμιδόχωμα και όπου η γη διώχνει τα νερά και τις βροχές. Όπου όμως η γη κρατάει το νερό και το ρουφάει υπάρχει περισσότερη υγρασία.
Επίσης αν ανεβούμε σε ψηλότερο μέρος με τις πρώτες αχτίδες του ηλίου, πριν ασπρίσει η μέρα, κοιτάζουμε και δούμε να ανεβαίνει ψηλά κάτι σαν καταχνιά, χωρίς να αραιώνετε, υπάρχει ελπίδα να βρούμε νερό. Παρατηρούμε ακόμα και τα κουνούπια μόλις βγει ο ήλιος και αν πετούν προς τα επάνω και στριφογυρίζουν σαν το αδράχτι, σημαίνει ότι υπάρχει νερό.
Πρέπει κυρίως να παρατηρεί κανείς από ψηλό μέρος. Κατά το καλοκαίρι , το μεσημέρι που είναι η ατμόσφαιρα καθαρή και η γη εντελώς ξηρή, στα μέρη που υπάρχει νερό βγαίνει ατμός και φαίνεται σαν μικρό σύννεφο. Το χειμώνα ο τόπος αυτός έχει καταχνιά, σαν αυτή που υπάρχει στα ποτάμια, στις λίμνες και στα πηγάδια, όχι όμως τόσο πυκνή, αλλά λεπτή και αραιή.

Πηγή: Γεωπονικά-Κασσιανός Βάσσος

http:// ftiaxno.gr