Άκου Ανθρωπάκο..!!!

Σε φωνάζουν «Ανθρωπάκο», κοινό άνθρωπο. Μα δεν είσαι εσύ που το λες, ανθρωπάκο. Το λένε εκείνοι οι αντιπρόεδροι των Εθνών, οι εργατοπατέρες, οι πολιτικοί και οι φιλόσοφοι. Σου προσφέρουν το μέλλον σου μα δε ρωτούν για το παρελθόν σου.
Και όμως είσαι κληρονόμος ενός τρομερού παρελθόντος .Τούτη η κληρονομιά καίει σαν πυρωμένο διαμάντι στη χούφτα σου. Αυτό έχω μόνο να σου πω...
Το μέλλον της ανθρωπότητας θα εξαρτηθεί από τις σκέψεις και τις πράξεις σου. Όμως οι δάσκαλοι και οι αφέντες σου δεν σου μιλάνε για τον τρόπο που σκέφτεσαι πραγματικά. Δε σου λένε ποιος είσαι στα αλήθεια. Κανένας δεν τολμά να σε φέρει αντιμέτωπο με την μοναδική πραγματικότητα, που έχει την δύναμη να σε καταστήσει κύριο του πεπρωμένου σου ...

… Αφήνεις τους ισχυρούς να αποκτήσουν ισχύ για τον «Ανθρωπάκο». Αλλά εσύ ο ίδιος παραμένεις σιωπηλός. Δίνεις στους ισχυρούς ή στους ανίσχυρους με κακές προθέσεις, τη δύναμη να σε εκπροσωπήσουν, και μόνον όταν είναι πια πολύ αργά αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις εξαπατηθεί επανειλημμένα.
Σε καταλαβαίνω. Και τούτο γιατί χιλιάδες φορές σ’ έχω δει γυμνό στο σώμα και την ψυχή σου, δίχως μάσκα ταυτόχρονα κομματική, δίχως το περίβλημα της «λαοφιλίας» σου. Γυμνό σ’ έχω δει σαν νεογέννητο βρέφος, γυμνό σαν ένα Φηλντ Μάρσαλ μέσα στο σώβρακό του. Έχεις παραπονεθεί, έχεις κλάψει μπροστά μου, έχεις εκφράσει τους πόθους σου, έχεις φανερώσει την αγάπη και τη θλίψη σου…
Ένα πράγμα δεν ξέρεις ή δεν θέλεις να ξέρεις:
Ότι εσύ ο ίδιος δημιουργείς τη μιζέρια σου, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα,
ότι δεν κατανοείς τα παιδιά σου,
ότι τσακίζεις τη σπονδυλική τους στήλη προτού καλά – καλά δημιουργηθεί,
ότι είσαι τσιγκούνης και τρελός για την απόκτηση δύναμης,
ότι διατηρείς ένα σκύλο για να είσαι και εσύ «αφεντικό».
Νομίζεις ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ακόμη και τα πρόστυχα μέσα.
Πόσο λάθος κάνεις «Ανθρωπάκο»! Ο σκοπός βρίσκεται στην πορεία που ακολουθείς για να τον φτάσεις. Κάθε σημερινό σου βήμα είναι η αυριανή σου ζωή. Κανένας μα κανένας υψηλός σκοπός δεν φτάνεται με πρόστυχα μέσα. Τούτο το έχεις αποδείξει σε κάθε κοινωνική επανάσταση. Η ευτέλεια, η απανθρωπιά της πορείας προς το σκοπό κάνει εσένα ευτελή ή απάνθρωπο, και τον σκοπό τον κάνει ανέφικτο…

... Θέλεις να μάθεις τι είσαι, Ανθρωπάκο; Ακούς στο ραδιόφωνο τις διαφημίσεις των καθαρτικών, της οδοντόκρεμας, των αποσμητικών κλπ. Μα δεν καταφέρνεις ν’ ακούσεις τη μουσική της προπαγάνδας. Δεν καταφέρνεις να συλλάβεις την απύθμενη ηλιθιότητα και το αηδιαστικό κακό γούστο αυτών των σειρήνων, που έχουν σχεδιαστεί για να τραβήξουν την προσοχή σου. Πρόσεξες ποτέ σοβαρά τα αστεία που λέει ο «κονφερασιέ» σ’ ένα νυχτερινό κέντρο; Αστεία για σένα, για τον εαυτό του και για όλο το μικρό κι άθλιο κόσμο…
… Ακούς το ανέκδοτο για τον εαυτό σου και ξεκαρδίζεσαι στα γέλια μαζί με τους άλλους. Δε γελάς επειδή βρίσκεις τον εαυτό σου αστείο. Γελάς σε βάρος του Ανθρωπάκου, μα δεν ξέρεις ότι γελάς σε βάρος του εαυτού σου, ότι όλοι γελάνε σε βάρος σου. Εκατομμύρια ανθρωπάκια δεν ξέρουν ότι όλοι γελάνε σε βάρος τους...

…Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει ανθρωπάκο... από εσένα εξαρτάτε αν θα πας ή όχι στον πόλεμο αυτό... Αν ήξερες μονάχα ότι παλεύεις για την ζωή και όχι για τον θάνατο... Αν ήξερες ότι όλα τα ανθρωπάκια του πλανήτη είναι ακριβώς σαν εσένα και η μοίρα σας κοινή... Όλα από εσένα εξαρτώνται ανθρωπάκο η ζωή σου και η ζωή των παιδιών σου .
Με ρωτάς ανθρωπάκο «πότε επιτέλους θα έχεις μια καλή εξασφαλισμένη ζωή»
ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΖΩΗ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ...
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΟΥ,ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ.
Όταν θα μάθεις να αναγνωρίζεις τα λάθη σου όχι «κατόπιν» εορτής όπως κάνεις μέχρι σήμερα.
Όταν θα σε εμπνέουν οι αλήθειες και οι τυπικότητες θα σε αηδιάζουν…

..Καταβροχθίζεις την ευτυχία σου ανθρωπάκο. Ποτέ δεν έχεις απολαύσει ευτυχία ελεύθερος. Γι' αυτό ακριβώς και λαίμαργα την καταβροχθίζεις, χωρίς ν' αναλαμβάνεις την ευθύνη να την εξασφαλίζεις...

....Να γίνεις Άνθρωπος! Μεγάλη κουβέντα! Να γίνεις Άνθρωπος σημαίνει να βρεις τον Άνθρωπο μέσα σου! Γείρε, λοιπόν, μέσα στην ψυχή σου ανθρωπάκι κι αγκάλιασέ την με αγάπη και ειλικρίνεια! Ψάξε να βρεις τα μυστικά της! Δέξου, επιτέλους, τον εαυτό σου όπως είναι κι αγάπησέ τον με τα ελαττώματα και τις μικροκακίες του, με τις αδυναμίες και με τις φοβίες του! Αγάπησέ τον έτσι απλά, είτε είναι όμορφος, είτε είναι άσχημος, είτε είναι έξυπνος, είτε βλάκας, με ή χωρίς αποσμητικό, με ή χωρίς μαλλιά, ψηλός-κοντός, λεπτός-χοντρός, δυνατός-φοβισμένος, υγιής - άρρωστος, αυτός είσαι! Παραλίγο να πεθάνεις ανθρωπάκο! Πότε περιμένεις, λοιπόν, να ορθώσεις το ανάστημα σου και να υπερασπίσεις με θάρρος και με πάθος ετούτη τη θαυμαστή μοναδικότητα που είσαι; Τώρα είσαι πιο δυνατός από ποτέ, τώρα που κινδυνεύει η ζωή σου! Τώρα που δεν έχεις τίποτα πια να χάσεις περισσότερο, ξεπέρασε το μικρό ταπεινό ανθρωπάκο και γίνε επιτέλους μεγάλος, γίνε αγωνιστής! Μακάρι να το έκανες νωρίτερα, μακάρι να μην σου έπρεπε ετούτο το σκληρό το μάθημα. Όμως, ό,τι έγινε έγινε! Εδώ που είσαι τώρα δεν αλλάζει, αλλάζεις όμως εσύ. Μην ψάχνεις αλλού το θαύμα γιατί το θαύμα είσαι εσύ!.....

…Δε σ’αγαπούν ανθρωπάκο, σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό του. Σε ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά. Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ. Σε θυσίασαν σ’ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σ’ εξουσιάζουν. Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους. Στο είπαν κατάμουτρα: «Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη». Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις «ζήτω, ζήτω»…
…Θέλεις και ζητάς οδηγίες και συμβουλές, Ανθρωπάκο. Χιλιάδες χρόνια τώρα σου δίνουν οδηγίες και συμβουλές, καλές και κακές. Δε φταίνε όμως οι κακές συμβουλές που είσαι ακόμα στην αθλιότητα, μα η μικρότητά σου. Θα μπορούσα να σου δώσω καλές συμβουλές, μα τέτοιος που είσαι και με τον τρόπο που σκέφτεσαι, δεν είσαι σε θέση να τις βάλεις σε εφαρμογή για το καλό όλων. Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εσύ γι’ αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς. Θα είχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου…

…Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο. Γιατί σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι έτσι ζεις κοπαδιαστά, και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι. Γιατί μερικά απ’ τα κοτόπουλα σου έχουν κλωσήσει αυγά ορνέων. Και τα όρνεα σου έχουνε γίνει οι Φύρερ σου ενάντια στους αητούς, τους αητούς που θελήσανε να σε οδηγήσουν σε μακρινότερες, πιο υποσχετικές αποστάσεις. Τα όρνεα σε δίδαξαν να τρως ψοφίμια και να’ σαι ικανοποιημένος με ελάχιστα σπυριά σιτάρι. Σ’ έμαθαν και να ωρύεσαι «Ζήτω, ζήτω, Μέγα Όρνεο!». Τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κι ακόμη φοβάσαι τους αητούς που κλωσάνε τα κοτόπουλα σου…

… Κλέβεις από τον ευεργέτη και δίνεις στο ληστή.
Συγχέεις το δικαίωμα της «ελευθερίας του λόγου» με την ανεύθυνη κριτική και λασπολογία.
Θέλεις να κριτικάρεις μα δεν θέλεις να κριτικάρεσαι και για αυτό το λόγο καταστρέφεσαι.
Θέλεις να επιτίθεσαι αλλά χωρίς να εκθέτεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο. Γι’ αυτό πάντα πυροβολείς ύπουλα από ενέδρα….

… Δεν μπορείς να με κρεμάσεις ανθρωπάκο χωρίς να περάσεις την θηλειά πρώτα από τον λαιμό σου....


9/11/2010

Υ.Γ. 1. Πολλά θα ήθελα να γράψω για τη διαδικασία μέχρι τις κάλπες. Κρατιέμαι, δεν έχει νόημα τούτη την ώρα. Αντί αυτού, αποσπάσματα από το περίφημο βιβλίο του Βίλχεμ Ράιχ «Άκου Ανθρωπάκο». Οι υπογραμμίσεις δικές μου!
Υ.Γ.2. Δημοκρατία δεν είναι να με αναγκάζεις ή να μου ζητάς, να επιλέξω κάποιον να ελέγχει τη ζωή μου, μεταξύ δύο ατόμων (ή παρατάξεων) που εξ αρχής έχω απορρίψει! Δική σας και να τη χαίρεστε…