Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Οι Φελλοί επιπλέουν

«Μια μέρα θα ΄ρθει που ο φελλός θα μιμηθεί την άγκυρα και θα κλέψει τη γεύση του βυθού» (Ο. Ελύτης «Οι κλεψύδρες του αγνώστου»).

Φελλός - Ετυμολογία

Αδιάβροχο υλικό με σπογγώδη μορφή, το οποίο λαμβάνεται από το φλοιό δέντρων, κυρίως, της φελλόδρυος .
Κυλινδρικό πώμα μπουκαλιού από το παραπάνω υλικό.
Κομμάτι από το παραπάνω υλικό που συγκρατεί τα δίχτυα ή το αγκίστρι του ψαρά πάνω από τον πυθμένα
Ο ανόητος ή ο ανάξιος άνθρωπος (αργκό)

Χρονία νόσος

Είναι γεγονός ότι στην σημερινή Ελλάδα οι φελλοί, όχι μόνον επιπλέουν, αλλά και παράγουν υποκουλτούρα που διαφθείρει τους νέους. Το πρόβλημα ξεκινά από πολύ παλιά, γιατί στην Ελλάδα πάντοτε πλεόναζε ο φθόνος.
Στην αρχαία Αθήνα, Έλληνες εξόρισαν τον Αναξαγόρα, τον Πρωταγόρα και τον Θουκυδίδη, εξανάγκασαν τον Αριστοτέλη να φύγει από την πόλη και εκτέλεσαν τον Σωκράτη.
Έλληνες ήταν, επίσης , αυτοί που φυλάκισαν στο Ναύπλιο (στο Παλαμήδι) τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον αγωνιστή που αν δεν πολεμούσε στην επανάσταση του 1821 κατά των Τούρκων, η χώρα θα ήταν σήμερα ακόμα υπό την κατοχή τους, Έλληνες αυτοί που σκότωσαν τον Ανδρούτσο, το Βελουχιώτη, τον Παναγούλη, τον, τον…
Έλληνας ήταν ο Εφιάλτης, ο Πήλιος Γούσης, Έλληνες οι Χίτες και οι ταγματασφαλίτες της κατοχής, Έλληνες οι «σφουγγοκωλάριοι» της Χούντας, Έλληνες τα «λαμόγια» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της κάθε κυβέρνησης…
Zούμε σε καιρούς που δεχόμαστε ατελείωτα μαθήματα, ατελείωτες δοκιμασίες, μυριάδες ευθύνες και ποικίλες εμπειρίες...
Γύρω μας προσωπικότητες γεμάτες μεγαλομανία και φουσκωμένο εγώ, που δεν μπορούν να παραδεχθούν σφάλματα. Σκουπίδια που εδραιώνονται παραδόξως σε θέσεις κλειδιά, και πατούν επί πτωμάτων για να πετύχουν κάτι... Κενοί και ασήμαντοι, βυθισμένοι σε ίντριγκες, σκάνδαλα, εκδικητικότατα και βλακεία, με πνευματική και ψυχική ανισορροπία, με ηθική κατάπτωση.
Δυστυχώς, τα άδεια βαρέλια κάνουν μεγαλύτερο κρότο.


Μεσαίωνας


Οι καιροί στους οποίους οδηγούμαστε δεν είναι και τόσο παρήγοροι. Μπορεί να πέρασε η ανθρωπότητα έναν Μεσαίωνα, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν ξαναπερνάει.
Θεωρώ ότι ήδη είμαστε σε έναν δεύτερο Μεσαίωνα, άλλης μορφής. Δεν είναι ακριβώς εκείνος ο Μεσαίωνας με την Ιερά Εξέταση και τις πυρές (ο οποίος όμως προώθησε την τέχνη και προετοίμασε την Αναγέννηση), είναι ένας Μεσαίωνας με τα χρηματιστήρια, τις πολυεθνικές, τους βομβαρδισμούς, τα κυκλώματα, τις μίζες, τα σκάνδαλα, το Δ.Ν.Τ, τον (οικονομικό) Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Ιερά Εξέταση υπάρχει πάλι, με άλλη μορφή.
Αν βρεθείς παρατηρητής προσώπων και καταστάσεων, θα σου είναι εύκολο να διαπιστώσεις την ανάπτυξη των ανθρώπων της «αυλής». Οι «αυλικοί» του «Αφεντικού»! Τι τραγική περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι που λένε πάντα «ναι», γνωρίζοντας άριστα την τεχνική της αναδίπλωσης και της ευκαμψίας.
Το χειρότερο δεν είναι οι «πρωτοκλασάτοι» μιας επιχείρησης ή μιας κυβέρνησης. Είναι οι απ' έξω «φίλοι» και «επιστήθιοι», αυτοί που προσαρμόζονται σαν χαμαιλέοντες σε κάθε περίσταση, διαβάλλοντας υπολήψεις και προωθώντας σαφώς τα δικά τους «στενόμυαλα» - έτσι κι αλλιώς- συμφέροντα.
Παρατηρώντας τους, αισθάνεσαι να αναμεταδίδεται live η σαθρότητα ολόκληρου του μοντέλου που αναπαράγει η στείρα επιχειρηματικότητα και αντιλαμβάνεσαι παραστατικά, τις επιζήμιες επιδράσεις για την ίδια την κοινωνία, που επιφέρει η συγκέντρωση γύρω από τον άξονα του ενός, τόσων ματαιόδοξων και μισάνθρωπων οντοτήτων .
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι έχουμε πιάσει... πάτο και καθημερινά
η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο.
Είναι έκδηλη η απογοήτευση όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων, γιατί
έχει γίνει κανόνας ή μάλλον θεσμός, το ρουσφέτι να βασιλεύει παντού,
η διαπλοκή να έχει χτυπήσει κόκαλο, το βόλεμα να αποτελεί τον αντικειμενικό σκοπό των περισσοτέρων και η αναξιοκρατία να οδηγεί τη χώρα στο πουθενά. Δυστυχώς αυτή είναι η Ελλάδα μας και έτσι θα συνεχίσει…




Στην Ελλάδα ζούμε…

H αμοιβαία αποστροφή Ελλάδος - αξιοκρατίας, πρέπει να θεωρείται δεδομένη και δεν χρειάζεται απόδειξη. Είναι βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση του μέσου Έλληνα που ακόμα και οι υπερβολές δεν προκαλούν πλέον καμία αίσθηση.
Στη χώρα μας προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να μετατρέψουμε τις ελάχιστες μεταξωτές κορδέλες σε φύκια .
Αν χρωστάς 500 ευρώ στο ΙΚΑ ή σου παίρνουν το σπίτι ή σε κλείνουν φυλακή. Αν χρωστάς 5.000.000 ευρώ στο ΙΚΑ κάνεις παρέα με την Ελίτ της χώρας.
Αν ανακαλύψεις τη μέθοδο πρόγνωσης του καρκίνου της μήτρας φεύγεις κυνηγημένος και μετά όλοι λένε ότι το τεστ ΠΑΠ είναι Ελληνικό . Να μην πω τι είναι…
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εξάπλωση της λογικής της «ήσσονος προσπάθειας» σε επικίνδυνο βαθμό. Με άλλοθι την ισοπεδωτική άποψη ότι μόνο οι γλύφτες, οι ηλίθιοι και οι π….νες προοδεύουν σε αυτή τη χώρα, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού αρνείται να καταβάλλει σοβαρή προσπάθεια για επιτυχία. Αποκτά μια άλλη στάση ζωής και χρησιμοποιεί όλο του το ταλέντο και την ενεργητικότητα για να προωθηθεί μέσω πλαγίων οδών, να ξεγελάσει το σύστημα, να βγάλει εύκολο χρήμα ... χωρίς όμως να συνδέει όλα αυτά με κάποιου είδους προσφορά.
Τελικά είναι ένας φαύλος κύκλος. Η αναξιοκρατία προωθεί την ήσσονα προσπάθεια ... και μέσω αυτής διαιωνίζεται η αναξιοκρατία. Τώρα ποιά κατάσταση δημιούργησε την άλλη;

«Έλα μωρέ στην Ελλάδα ζούμε, εδώ όλα γίνονται»!!!...

Φράση που την επαναλαμβάνουμε οι περισσότεροι εξ ημών συχνότατα, αναμφίβολα περιέχει μεγάλη δόση αλήθειας, είναι όμως νομίζω ο εύκολος τρόπος για να αποποιηθούμε των δικών μας ευθυνών.
Το επιχείρημα ότι «όλοι τα ίδια κάνουν» ή τουλάχιστον θα έκαναν αν τους δινόταν η κατάλληλη ευκαιρία, αποτελεί στη πραγματικότητα για μας άλλοθι προκειμένου - αν δοθεί και σε μας η ευκαιρία - να κάνουμε τα ίδια. Τι στο καλό από μας (ή από τα παιδιά μας) θα ξεκινήσει η διαφάνεια και η αξιοκρατία;
Έχει λεχθεί ότι στην Ελλάδα υπάρχει ανάγκη για ένα μόνο ακόμη νόμο.
Ένα νόμο που θα υποχρεώνει την εφαρμογή όλων ...των υπαρχόντων νόμων!
Και όμως, ανεξάρτητα από τα διάφορα λογοπαίγνια, δεν υπήρξε από κανένα κυβερνών κόμμα - και φοβάμαι ότι δεν θα υπάρξει και στο μέλλον - πραγματική βούληση για διαφάνεια και αξιοκρατία. Η τελευταία κρίση και ο τρόπος αντιμετώπισής της, αποδεικνύει τον ισχυρισμό.

Οι φελλοί πάντα επιπλέουν
Πάει να πει, οι ανάξιοι πάντα αναδεικνύονται ή επιβιώνουν

Αυτή είναι η Ψωροκώσταινα.
Όταν οι ανίκανοι είναι σε θέσεις κλειδιά και κατευθύνουν τα ηνία
αυτής της χώρας, όταν οι περισσότεροι ασπάζονται τη θεωρία του «ωχαδερφισμού» και όταν οι ικανοί παραγκωνίζονται, τότε μονίμως θα
επιπλέουν οι «φελλοί» !!!

Καθημερινή διαπίστωση πλέον ότι η γκρίνια και η μεμψιμοιρία αποτελούν τη βασική στάση ζωής του μέσου Έλληνα.
Όλοι είναι «αδικημένοι», στην «απόξω», «κακοπληρωμένοι».
Συνεχείς συγκρίσεις με τον τάδε, που «γλύφει» το διευθυντή, πρόεδρο, τμηματάρχη, υπουργό κι έχει καταφέρει να «χωθεί» ή την τάδε που είναι «καρα......ναρα» και εισπράττει χιλιάδες ευρώ μόνο και μόνο από την προστυχιά της. Κι η σκέψη να είναι προσηλωμένη στη «λαμογιά» και στην παράκαμψη της νομιμότητας.
Οι απολαβές και τα προνόμια είναι ευθέως ανάλογα της προσπάθειας, της αξίας, του ταλέντου. Αυτός είναι ο κανόνας. Ακόμα κι αν εδώ καταστρατηγείται σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ' ό,τι σε άλλες προηγμένες κοινωνίες.
Είναι πράγματι τραγικό το να προσπαθείς να ζήσεις με 600 ευρώ το μήνα. Άλλο τόσο όμως είναι γελοίο το να θέλουν όλοι να ξεκινήσουν τη σταδιοδρομία τους από διευθυντική θέση, με μοναδικό εφόδιο ένα εντεκάρι στο απολυτήριο Λυκείου.
Σίγουρα, τα όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν προκαλούν αισιοδοξία.
Δεν μπορούσες ποτέ να φαντασθείς από τα χρόνια της παιδικής σου αθωότητας πως μπορεί να συνυπάρξει τόσο μεγάλη κακία, τόσο μίσος, τόση ματαιοδοξία. Ούτε φυσικά είχες σκεφτεί πως οι φελλοί μπορούν να επιπλέουν με τόση ευκολία ως αξίες.
Οι φελλοί επιπλέουν, οι αξίες αναδεικνύονται. Τι γίνεται όμως όταν οι φελλοί πλασάρονται ως αξίες;
Σε μια χώρα όπου «οι φελλοί επιπλέουν», η μόνη επιβεβλημένη αντίδραση είναι το δημόσιο ξεβράκωμα.
Όλοι νιώθουμε αυτολύπηση συχνά αλλά από κει και πέρα υπάρχει ελεύθερη βούληση. Δε σου αρέσει κάτι; ΄Αλλαξέ το! Ή προσπάθησε τουλάχιστον. Διαφορετικά, βούλωσέ το το ρημάδι!
Στο κάτω της γραφής δες το και αλλιώς. Οι φελλοί επιπλέουν και για όλους είναι εύκολο να τους δουν…
Ο θησαυρός είναι στο βυθό, δύσκολο να βρεθούν εκεί οι πολλοί. Είναι για τους λίγους που έχουν το θάρρος να βουτήξουν και φτάσουν μέχρι εκεί, όπως και να έχει το θέαμα τους ανταμείβει…. Και φυσικά μετά από αυτό το θέαμα ΔΕΝ βλέπουν καν ό,τι επιπλέει. Ψάχνουν για τον θησαυρό…

8/6/2010

Δεν υπάρχουν σχόλια: