ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ II

Λευκάδα 1/7/2008
Νονέ καλή σου μέρα

Το προηγούμενο γράμμα για αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε. Άλλα ήθελα να σου γράψω, να σου περιγράψω το νησί ήθελα, και αλλού το πήγα. Επανορθώνω σήμερα και, ορκίζομαι, δεν θα παραστρατήσω.
Σου έγραφα λοιπόν για το πόσο έχει αλλάξει το νησί τα τελευταία χρόνια. Είχα μείνει στα κανόνια της γέφυρας και στην Αμμόγλωσσα.

Αμμόγλωσσα και Αι Γιάννης

Τούτη η γλώσσα άμμου, από γατόγλωσσα έχει καταντήσει μοσχαρόγλωσσα. Το κακό έχει παραγίνει. Κοντεύει να φτάσει στην απέραντη ακτή και να κλείσει τελείως τη θαλάσσια είσοδο του νησιού. Το πρόβλημα είναι ότι η συνεχής απόθεση άμμου στην περιοχή έχει σταματήσει την υδάτινη κυκλοφορία, με αποτέλεσμα ο δίαυλος να μην καθαρίζεται, γόνος να μην μπαίνει στα ιχθυοτροφεία και τα επιπλέοντα σκουπίδια από τη χωματερή μας, θυμάσαι σου έχω αναφέρει σχετικά, να στοιβάζονται εκεί. Θέαμα όχι και τόσο ιδανικό για μια τουριστική περιοχή.
Χιλιάδες κυβικά άμμου καταστρέφουν την περιοχή τη στιγμή που οι παραδίπλα παραλίες, και κυρίως η - τέως - θαυμάσια παραλία του Αϊ Γιάννη, έχουν καταντήσει προβλήτες!
Οι αρμόδιοι παραπέμπουν από τον Άννα στον Καϊάφα για το θέμα του καθαρισμού της.
Η αναποτελεσματικότητα των αρμοδίων έχει γίνει φαρσοκωμωδία την ώρα που στο νησί συντελείται μια περιβαλλοντική τραγωδία. Έχουμε μάθει να λειτουργούμε όχι προβλέποντας μα μπαλώνοντας. Φαντάζομαι πως θα τρέχουμε κάποια στιγμή και δεν θα φτάνουμε, θα θέλουμε και δεν θα μπορούμε και τότε …
Και τότε νονέ, θα καταφύγουμε στη γνωστή μας λύση. Ιδιωτική πρωτοβουλία, άρα εργολάβοι που θα κληθούν να μας σώσουν, άρα κατεβασμένα βρακιά κι ό,τι προκύψει! Αυτό μπορεί εν τέλει να θέλουν και κάποιοι από τους υπευθύνους. Δικαίωμά τους αλλά μόνο στη μικρή περιοχή τους, όχι στη δική μας!
Είναι της μόδας τελευταίως να εκχωρούμε για χρόνια κάποιες από τις περιουσίες μας στους ιδιώτες, στο όνομα της οικονομικής τους σύμπραξης αφενός, της ανικανότητάς μας να σχεδιάζουμε, να μελετούμε και να εντασσόμαστε σε Ευρωπαϊκά οικονομικά προγράμματα, αφετέρου. Για την περίφημη ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα) μιλώ, θα σου τηναναφέρω πολλές φορές στο μέλλον, είμαι σίγουρος.
Σου έγραφα ότι η παραλία του Αι Γιάννη έχει σχεδόν εξαλειφτεί από το χάρτη. Εδώ και κάποια χρόνια η άμμος υποχωρεί με ταχείς ρυθμούς και οι αρμόδιοι κοιτάζουν ράθυμοι και απαθείς την κατάσταση. Δεν είναι ασφαλώς στις προτεραιότητές τους. Αν βεβαίως τους ρωτήσεις, θα σου πουν ότι πονούν, ότι το ψάχνουν, ότι έχουν κάνει προμελέτες, ότι περιμένουν μελέτες, ότι είναι δύσκολο, ότι δεν υπάρχει χρηματοδότηση και χίλια δυο άλλα.
Δηλαδή νονέ, κλαίει η χήρα το μακαρίτη, στην αγκαλιά του αντικαταστάτη του!
Το λέω αυτό γιατί αν κοιτάξεις τις προμελέτες και τα σχέδια για την περιοχή, θα δεις πως προχωρούν λες και δεν υπάρχει παραλία, με διπλούς δρόμους και νησίδες, με θέσεις parking (εκεί που πριν λίγα χρόνια ήταν άμμος), με πλάτος δρόμου που, αν το σχέδιο υλοποιηθεί (ειδικά μετά τη στροφή), θα μπαζώσει σημερινή θάλασσα. Πάμε να φτιάξουμε προβλήτα από αυτά που καταλαβαίνω. Μετά θα μας πουν πως χρειαζόμαστε και ένα λιμανάκι για τις βαρκούλες, μετά μαρίνα για τα κότερα, έ! και μετά θα κλαίμε την παραλία που χάσαμε και θα της κάνουμε μνημόσυνα…
Να συνεχίσω με τις παραλίες όμως.

Κάθισμα (όπως αλλαλούμ)

Η παραλία στα Πευκούλια, είναι πριν τον Άγιο Νικήτα, παραμένει απροσπέλαστη από τους λουόμενους. Για να μην παρεξηγηθώ, απροσπέλαστη δεν είναι ακριβώς, όμως για να φτάσεις πρέπει να περάσεις από ιδιωτικό χώρο. Η απόφαση του δημοτικού Συμβουλίου, να δημιουργηθεί προσπέλαση, δεν βλέπω να υλοποιείται, για λόγους που μόνο οι αρμόδιοι ξέρουν…
Η παραλία «Κάθισμα», μια από τις ωραιότερες του τόπου, για ένα μεγάλο διάστημα είχε καταντήσει απροσπέλαστη, λόγω προβλημάτων που προέκυψαν με τον επαρχιακό δρόμο. Πονεμένη ιστορία που έχει να κάνει με επικαλύψεις αρμοδιοτήτων, με εργολάβους, με υπηρεσίες που δεν λειτουργούν, με έλλειψη σχεδιασμού και προγραμματισμού, με όλα εντέλει τα «στραβά και ανάποδά» μας. Πολύ καιρό οι κάτοικοι των γύρω οικισμών ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα, διαβαίνοντας ένα «κατσικόδρομο», και οι αρμόδιοι κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο… Πάνω στη φούρια, βρέθηκε και ένας αρχαίος, Μηκυναικός λένε, τάφος πάνω στο δρόμο, μπλέξαμε με την αρχαιολογία και… άντε καθάρισε! Απεκατέστησαν το δρόμο μα εκεί κοντά στον τάφο είναι …μην αγγίζετε. Τρέχεις σε νέα άσφαλτο και ξαφνικά βρίσκεσαι σε χωματόδρομο, σαμάρια και λακκούβες. Σήμανση δεν υπάρχει, όχι μ΄νο εκεί μα σε ολάκερο το δρόμο, άρα είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα έχουμε θύματα, υλικά μόνο εύχομαι.
Θα μου πεις, και να πας στην παραλία τι θα καταλάβεις; Ένα χάος επικρατεί εκεί, ένα αλαλούμ, μια κατάσταση απαράδεκτη. Χαμός, λέγεται στα απλά ελληνικά. Εδώ υπάρχει και αναπτύσσεται το βασίλειο της παρανομίας και του «άρπα κόλλα». Η κερδοσκοπία βρήκε το βασίλειό της και ο δήμος δεν εισπράττει όσα έπρεπε να εισπράττει, γιατί έτσι την είδε να μη νοικιάζει τους χώρους της παραλίας, για να μην έρθει σε αντιπαραθέσεις με τα τοπικά μικροσυμφέροντα. Κατάλαβες τίποτα; Εγώ όχι!
Τα Σαββατοκύριακα εκδράμουν οι κάτοικοι των κοντινών μας μεγάλων πόλεων, κάνουν το μπάνιο τους, αφήνουν τα σκουπίδια τους στην άμμο και φεύγουν.
Δίπλα από το Κάθισμα και κάτω από το χωριό Καλαμίτσι, υπάρχει μια ωραιότατη παραλία, ευτυχώς αναξιοποίητη ακόμη. Έχουν προβλήματα με τον δρόμο που υποχωρεί, αλλιώς θα ήταν παρελθόν και αυτή σήμερα.

Πόρτο Κατσίκι και Εγκέλαδος

Μετά από το Καλαμίτσι υπάρχουν τρεις ωραιότατες παραλίες, καμάρι του νομού. Ο Γιαλός, οι Εγκρεμνοί και το Πόρτο Κατσίκι. Οι δύο πρώτες είναι δύσβατες και αυτό τις σώζει προσωρινά από την … ανάπτυξη – καταστροφή. Το Πόρτο Κατσίκι, μια από τις ωραιότερες παραλίες στην Ελλάδα, είχε κάποιες κατολισθήσεις με τον τελευταίο σεισμό και, δυστυχώς, οι λουόμενοι πηγαίνουν με δική τους ευθύνη και με τον κίνδυνο πάνω από τας κεφάλια τους. Κάποτε πρέπει, νονέ, οι αρμόδιοί μας να πάρουν κάποια μέτρα για τις κατολισθήσεις. Σεισμογενής περιοχή είμαστε, διάβολε, και δεν ξέρεις πότε θα σου κάνει βίζιτα ο Εγκέλαδος. Ευτυχώς δεν είχαμε θύματα στον τελευταίο σεισμό. Αρχίζω να πιστεύω ότι η Κυρά Φανερωμένη κάνει συνεχώς θαύματα στον τόπο (όχι μόνο με τους σεισμούς…).
Σε τούτη την, ευρύτερη των παραλιών, περιοχή έχουν βαλθεί κάποιοι, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων, να φυτέψουν ανεμογεννήτριες! Πονεμένη ιστορία για την οποία θα σου γράψω άλλη φορά, τότε που θα σου περιγράψω και τη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού, γιατί έχω πολλά και… που να αρχίσω τέτοια ώρα!

Ως τότε σε φιλώ
Ο φιλιότσος σου
Μάρκος


Υ.Γ. 1. Να χαίρεσαι τον Μουκάμπε σου. Σέβομαι το λάδι που με άλειψες και δεν προχωρώ παρακάτω σε ότι αφορά στα πολιτικά σου πιστεύω. Στον καιρό…

Υ.Γ. 2. Η Ιερά σύνοδος, νονέ, δεν επέλεξε τον τοπικό υποψήφιο για τη θέση του μητροπολίτη. Καταλαβαίνεις, γίνεται ένας χαμός. Δεν προλάβαμε να μάθουμε το όνομα του καινούργιου, ντόπιος είναι και αυτός, από το νησάκι Κάλαμος, και άρχισαν οι βρώμες, τα μουρμουρητά και οι διαδόσεις!
Πριν την εκλογή ένας ιερωμένος «τα έριξε» χοντρά του τοπικού υποψήφιου. Φαντάζομαι ήταν σίγουρος για τη μη εκλογή του και πήρε ασφαλή θέση - παρακαταθήκη για το μέλλον. Μπορεί και να μην είναι έτσι. Ο χρόνος και ο τρόπος όμως με προβληματίζουν. Μετά την εκλογή, ο δήμαρχος «τα έχωσε» σε ολάκερη την Ιερά Σύνοδο. Καταλαβαίνεις αυτός ξέρει και οι μητροπολίτες μας κοιμούνται…Τι να πεις, πικράθηκε. Ήταν ταγμένος βλέπεις και δεν του βγήκε…
Για να δούμε τώρα, θα ασχοληθεί με το δήμο ή θα βρει πρόφαση την πίκρα του …
Δεν πάμε καλά νονέ, έχουμε ξεφύγει τελείως. Ευτυχώς που η σχέση μου με τα της εκκλησίας έχει να κάνει με γάμους, βαφτίσεις και… κηδείες, αλλιώς θα είχα «σαλτάρει» με όλα αυτά τα «πολύ Χριστιανικά»…
Να μην κάνουμε όμως το υστερόγραφο μεγαλύτερο από το γράμμα.
Γεια σου και πάλι.