Η ανακύκλωση
Η ανακύκλωση στον τόπο μας ξεκίνησε ύστερα από κόπους και βάσανα. Η πίεση του χρόνου, λόγω της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας, έφτασε τον «κόμπο στο χτένι» και αυτό ανάγκασε τους «αρμοδίους» να υλοποιήσουν την ανάγκη της ανακύκλωσης και να τοποθετήσουν, επιτέλους, κάποιους κάδους στην πόλη.
Βεβαίως η ανάπτυξη των κάδων είναι προβληματική και είναι απορίας άξιον με πια λογική έχουν τοποθετηθεί.
► Σε περιοχές με μεγάλες ποσότητες ανακυκλώσιμων υλικών, όπως τα παραλιακά μαγαζιά, δεν έχουν τοποθετηθεί κάδοι. Θα μου πείτε, ένας κάδος κλέβει χώρο από ένα τραπεζάκι ή μια πολυθρόνα άρα δεν είναι ευπρόσδεκτος. Το θέμα είναι, απαντώ, ποιος κάνει κουμάντο σε τούτο τον τόπο, αλλά αυτό είναι «άλλου παπά ευαγγέλιο».
► Γειτονιές ολόκληρες στην πόλη δεν ξέρουν τι σημαίνει κάδος, δεν έχουν δει ενημερωτικό υλικό (υπάρχει άραγε;) και δεν βρέθηκαν στη λίστα των «προνομιούχων» που πήραν τη σακούλα της ανακύκλωσης στα χέρια.
► Οι παραλίες, ειδικά τώρα το καλοκαίρι με τα εκατοντάδες πλαστικά που κυκλοφορούν δεν έχουν ούτε καν κανονικούς κάδους σκουπιδιών.
Είναι τραγικό να το σκεφτείς αυτό. Στις 25 Μαΐου, με πρωτοβουλία της δημοτικής κίνησης ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ, καθαρίσαμε τις παραλίες στο χώρο του Κάστρου. Ε! Λοιπόν μόνο από την Αμμόγλωσσα γεμίσαμε ένα φορτηγάκι σκουπίδια, κατά 99% ανακυκλώσιμα!
► Οι περισσότεροι δήμοι του νομού δεν έχουν προχωρήσει ακόμη το θέμα της ανακύκλωσης και είναι ευθύνη του Συνδέσμου Καθαριότητας η έλλειψη αυτή.
Γιατί; Τι συμβαίνει; Φταίει η έλλειψη και άλλου απορριμματοφόρου όπως διατείνονται ή «το κακό το ριζικό μας» και η αδιαφορία μας;
Η Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης της Ανακύκλωσης (Ε.Ε.Α.Α Α.Ε) είναι σαφές ότι δεν εκπληρώνει βασικές υποχρεώσεις της. Έχει κάνει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση ο Σύνδεσμος Καθαριότητας και οι δήμαρχοι του νησιού ή όχι; Για να μην αδικήσω τον κύριο Λογοθέτη, έχει δημοσιοποιήσει μια επιστολή διαμαρτυρίας προς την ΕΕΑΑ Α.Ε, θα ήθελα όμως να μάθω για τις περαιτέρω ενέργειες.
Οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες και οι παράγοντες
Οι πολίτες, παρά την έλλειψη ενημέρωσης, παρά τις όποιες άλλες δυσκολίες, ανταποκρίθηκαν θετικά και καθημερινώς γεμίζουν τους μπλε κάδους.
Αποδεικνύεται ότι τούτος ο τόπος γεννάει ευαισθητοποιημένους ανθρώπους. Το δυστύχημα είναι ότι τούτοι οι άνθρωποι δεν πατούν ποτέ τα σκαλοπάτια της εξουσίας και αυτό, πώς να το κάνουμε, δημιουργεί προβλήματα. Είναι αδύνατον θαρρώ να επιτύχεις, όταν υποχρεώνεσαι να υλοποιήσεις κάτι στο οποίο δεν πιστεύεις.
Είναι αδύνατον να πετύχεις όταν, ως εξουσία,αισθάνεσαι «αυτάρκης»,«δοκησίσοφος» και «παντοδύναμος». Όταν δεν ζητάς τη συνδρομή εθελοντών (και είναι πολλοί πρόθυμοι να τείνουν χείρα βοηθείας), για την υλοποίηση του στόχου.
Είναι αδύνατο να προχωρήσεις ένα θεσμό, όταν το μόνο που σε απασχολεί είναι το πολιτικό σου όφελος και το κέρδος πίσω από αυτόν. Όταν κοινωνικά αγαθά, όπως η καθαριότητα και η προστασία του περιβάλλοντος, παραμένουν δέσμια πολιτικών ή άλλων σκοπιμοτήτων. Όταν το κέρδος των λίγων υπερτερεί της υγείας των πολλών. Όταν εν τέλει, και είναι υπόθεση αυτό, φαίνεται να προσπαθείς να απαξιώσεις ένα μέτρο, όπως η Ανακύκλωση, για να βάλεις από το παράθυρο τον ιδιώτη επενδυτή (ΣΔΙΤ) ως «ευεργέτη» και «σωτήρα» (τίνος;).
Δεν είναι αρκετή
Η ανακύκλωση δεν είναι πανάκεια. Δεν είναι το μαγικό χάπι που θεραπεύει τα πάντα.
Κάποτε επιτέλους πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να ακολουθήσουμε με συνέπεια ορισμένες αρχές, όπως:
▬ Τα απορρίμματα δεν είναι για πέταμα. Αποτελούνται, σε μεγάλο ποσοστό, από χρήσιμα υλικά.
▬ Οι ζημιές στο περιβάλλον πρέπει να προλαμβάνονται και όπου πραγματοποιούνται να επανορθώνονται.
▬ Τόσο ο παραγωγός (βιομηχανία, βιοτεχνία) όσο και ο ενδιάμεσος ή τελικός χρήστης (δημότης, επιχείρηση, τελικός καταναλωτής) υλικών προϊόντων ευθύνονται για τη δημιουργία ή την αποφυγή δημιουργίας απορριμμάτων από τα εν λόγω προϊόντα.
▬ Η ιεράρχηση της διαχείρισης των απορριμμάτων είναι η πιο κάτω:
• ΠΡΟΛΗΨΗ
• ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
• ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
• ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ - ΑΝΑΚΤΗΣΗ
• ΔΙΑΘΕΣΗ σε χώρους ταφής
Τα πρότυπα της κατανάλωσης μας, επηρεάζουν την παραγωγή αποβλήτων.
Ο όγκος των παραγόμενων αποβλήτων είναι άμεσα συνδεδεμένος με τα προϊόντα που αγοράζουμε και καταναλώνουμε και με τον τρόπο που το κάνουμε.
Για παράδειγμα:
● Όταν οι γονείς μας ήταν νέοι, τα φρούτα και λαχανικά αγοράζονταν σε χάρτινες σακούλες, το ψάρι το τυλίγανε στην εφημερίδα, τα ψώνια τα κουβαλούσανε στο σπίτι με πάνινες τσάντες ή δίχτυ. Σήμερα μια επίσκεψη στον μανάβη ή στο Σούπερ Μάρκετ ή σε οποιοδήποτε κατάστημα ισοδυναμεί με χρήση ικανού αριθμού από πλαστικές σακούλες. Γιατί;
Αν κάθε καταναλωτής στο μανάβικο π.χ. έβαζε τα διάφορα είδη σε χάρτινες σακούλες και όλα μαζί σε μια πλαστική (για να μην πω για πάνινη από το σπίτι και με …δείρετε), σκέφτεστε πόσο θα περιορίζαμε την ποσότητα πλαστικού που πετάμε; Αν τα σκουπίδια μας δεν τα πετάγαμε σε τσάντες σούπερ μάρκετ (πόσες φορές έχω δει γυναίκες να βάζουν άδεις τσάντες στα ψώνια τους), αλλά στις ειδικές μεγάλες σακούλες, σκέφτεστε πόσο λιγότερο πλαστικό θα πετάγαμε στις χωματερές; ΄
● Κάποτε, η οικογενειακή τηλεόραση, ο φούρνος, το ψυγείο και το αμάξι χρησιμοποιούνταν κατά μέσο όρο για 20 χρόνια. Σήμερα, αυτά τα προϊόντα και εκατοντάδες άλλα που έχουν προκύψει, αντικαθίστανται κατά μέσο όρο κάθε 5 με 7 χρόνια. Σήμερα δεν προστατεύουμε την όποια «περιουσία» μας, γιατί θεωρούμε δεδομένο ότι θα την αλλάξουμε γρήγορα. Το γεγονός ότι τα προϊόντα έχουν «ψευτίσει», έχει βεβαίως βάση, δεν πρέπει όμως σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει άλλοθι.
● Οι περισσότεροι, εποχούμενοι ιδίως, πίνουμε τον καφέ μας, το νερό ή το αναψυκτικό, σε πλαστικό ποτήρι μιας χρήσης ή σε πλαστικό μπουκάλι, το οποίο μετά πετάμε όπου βρούμε. Τα πρανή των δρόμων είναι αδιάψευστοι μάρτυρες των όσων γράφω. Τα ίδια, και χειρότερα ίσως, συμβαίνουν στις παραλίες μας, από τους θερινούς παραθεριστές.
● Κάποτε, στα χωριά, κάθε σπίτι είχε και ένα «κοπρόλακκο» στον οποίο πετούσαν όλα τα οργανικά τους υπολείμματα. Σήμερα όλα πάνε στα σκουπίδια αν και, με την βοήθεια της τεχνολογίας, θα μπορούσε κάθε σπίτι να έχει ένα κομποστοποιητή, ο οποίος, εύκολα και απλά, μετατρέπει τα οργανικά υπολείμματα σε κομπόστ για α φυτά ή τα λουλούδια μας.
Δεκάδες παραδείγματα μπορώ να σας αραδιάσω, μα θαρρώ δεν είναι απαραίτητο.
Το βέβαιο είναι ένα:
Αλλάζοντας τα καταναλωτικά μας πρότυπα, μπορούμε να φέρουμε ευεργετικά αποτελέσματα στο περιβάλλον μας.
Οι αλλαγές στις καταναλωτικές μας συνήθειες, ακόμα και κατά τη διάρκεια μιας μόνο γενιάς, είναι βέβαιο ότι θα έχουν δραστικές, θετικές, επιπτώσεις πάνω στο περιβάλλον, με τον περιορισμό των αποβλήτων που παράγουμε.
Είναι στο χέρι μας.10/6/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου