Έχω κατά καιρούς γράψει πολλά και εκτεταμένα, σε ό,τι αφορά στο περιβάλλον και στην προστασία του. Έχω εξαντληθεί να αναφέρομε σε θέματα απορριμμάτων, μόλυνσης, νερού, ανακύκλωσης, ΧΥΤΥ, κομπόστ, κ.α.
Το να επαναλάβω τον εαυτό μου θαρρώ δεν έχει και τόση σημασία. Το να επαναφέρω στο τραπέζι, την ασέλγεια των αρμοδίων παραγόντων πάνω στη φύση είναι «δώρον άδωρον».
Το να γκρινιάσω και πάλι για τους τοπικούς παράγοντες οι οποίοι, με ελαχιστότατες έως μηδενικές εξαιρέσεις, έχουν οδηγήσει, περιβαλλοντικά, το νησί «στο χείλος της αβύσσου», θαρρώ δεν θα προσθέσω κάτι παραπάνω.
Άλλωστε τα σκουπίδια μας ακόμη μπαζώνουν τη θάλασσα, ο δίαυλος εξακολουθεί να μολύνεται και τα ιχθυοτροφεία μας παράγουν ψάρια αμφιβόλου ποιότητας και υγείας, χωρίς ΚΑΝΕΝΑΣ άρχων της εξουσίας να ενδιαφέρεται.
Χθες (5/6) όμως γιορταζόταν η Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος και, διάολε, οφείλω να γράψω κάτι.
Δεν μου αρέσουν οι παγκόσμιες ημέρες. Μου θυμίζουν μνημόσυνα.
Θέλω να είμαι αισιόδοξος. Να συνεχίσω να κάνω όνειρα για το μέλλον, να οραματίζομαι ένα κόσμο καλύτερο από τον σημερινό, σε ένα πλανήτη προστατευμένο από κάθε καταστροφή. Θέλω να αισιοδοξώ ότι τα παιδιά μας θα κληρονομήσουν ένα πλανήτη με μέλλον αιώνων και όχι ένα πλανήτη υποθηκευμένο στο χάος και ναρκοθετημένο σε κάθε του γωνιά.
► Βρήκα στο διαδίκτυο το παρακάτω γράμμα και, αν και είναι ανατριχιαστικό, πεσιμιστικό και μακάβριο, το αναδημοσιεύω σαν ένα ηλεκτροσόκ στους αναγνώστες.
Ο πλανήτης άλλωστε βρίσκεται σε κρίση, έχει πάθει μια μικρή ανακοπή. Μόνο το ηλεκτροσόκ όλων μας θα τον σώσει. Προϋπόθεση φυσικά η ενεργή συμμετοχή μας σε κάθε προσπάθεια, ατομική ή συλλογική, προς αυτή την κατεύθυνση. Η αδιαφορία είναι έγκλημα και η μη συμμετοχή, καθαρή συνενοχή.
Επιστολή γραμμένη το έτος 2070
Κάποιοι τη θεωρούν υπερβολική. Δεν ζουν όμως στο 2070 για να ξέρουν…
Είμαστε στο έτος 2070. Είμαι 50 χρονών μα φαίνομαι 85. Έχω πολλά προβλήματα γιατί πίνω πολύ λίγο νερό. Νομίζω πως δε μου μένει πια πολύς καιρός. Σήμερα, είμαι ένας από τους πιο ηλικιωμένους στην κοινωνία που ζω.
Θυμάμαι όταν ήμουν 5 χρονών, υπήρχαν πολλά δέντρα στα πάρκα, τα σπίτια είχαν ωραίους κήπους και μπορούσα να είμαι κάτω από το ντους περίπου μια ώρα. Τώρα χρησιμοποιούμε πετσέτες με ορυκτέλαιο για να πλυθούμε.
Πριν, όλες οι γυναίκες επιδείκνυαν τα όμορφα μαλλιά τους. Τώρα, πρέπει να ξυρίζουμε το κεφάλι για να το διατηρούμε καθαρό χωρίς να χρησιμοποιούμε νερό.
Πριν, ο πατέρας μου έπλενε το αυτοκίνητο με το λάστιχο του ποτίσματος. Σήμερα, απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο τέτοια χρήση.
Θυμάμαι πως υπήρχαν πολλές διαφημίσεις που έλεγαν ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΝΕΡΟ, αλλά κανείς δεν έδινε προσοχή. Οι άνθρωποι πίστευαν πως το νερό είναι ανεξάντλητο.
Σήμερα, όλα τα ποτάμια, τα φράγματα, οι λίμνες και οι υδροφόροι ορίζοντες είναι ανεπανόρθωτα μολυσμένα ή αποξηραμένα. Το τοπίο τριγύρω δεν είναι πια παρά μια απέραντη έρημος. Οι γαστρεντερικές λοιμώξεις, οι δερματοπάθειες και οι κακώσεις του ουροποιητικού είναι οι κυριότερες αιτίες θανάτου.
Η βιομηχανία έχει παραλύσει και το ποσοστό ανεργίας είναι δραματικά υψηλό. Τα εργοστάσια αφαλάτωσης θαλασσινού νερού είναι ο κύριος τομέας απασχόλησης.
Δίνουν στους εργαζόμενους πόσιμο νερό αντί για μισθό. Οι επιθέσεις για ένα μπιντόνι νερό είναι συνεχείς μέσα στους έρημους δρόμους.
Η διατροφή είναι 80% συνθετική.
Πριν, συνιστούσαν να πίνουμε 8 ποτήρια νερό την ημέρα. Σήμερα, δεν μπορώ να πιω παρά μισό ποτήρι.
Επειδή δεν μπορούμε να πλύνουμε τα ρούχα μας, τα πετάμε, κάτι που αυξάνει τον όγκο των σκουπιδιών.
Ξαναγυρίσαμε στη χρησιμοποίηση των βόθρων όπως τον προηγούμενο αιώνα, επειδή οι υπόνομοι δε δουλεύουν πια εξαιτίας της έλλειψης νερού.
Οι άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με το φόβο: τα σώματά τους είναι ασθενικά, ζαρωμένα από την αφυδάτωση, πληγιασμένα εξαιτίας της υπεριώδους ακτινοβολίας που δε φιλτράρεται πλέον από την ατμόσφαιρα εξαιτίας της τρύπας του όζοντος.
Εξαιτίας της ξηροδερμίας, μια νέα γυναίκα 20 χρονών φαίνεται 40. Οι επιστήμονες κάνουν έρευνες, αλλά δεν υπάρχει καμιά λύση ορατή. Δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε νερό...
Το οξυγόνο επίσης έχει μειωθεί εξαιτίας της έλλειψης δέντρων, κάτι το οποίο μειώνει το νοητικό επίπεδο των νέων γενεών.
Η μορφολογία των σπερματοζωαρίων ενός μεγάλου αριθμού ατόμων έχει αλλάξει, κάτι το οποίο επιφέρει πολλές γεννήσεις παιδιών θυμάτων της ανεπάρκειας, των μεταλλάξεων και των δυσμορφιών.
Η κυβέρνηση μάς υποχρεώνει να πληρώνουμε για τον αέρα που αναπνέουμε, 137 m3 το άτομο την ημέρα. Αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν διώχνονται από τις "ζώνες αερισμού", που είναι εξοπλισμένες με γιγάντιους μηχανικούς πνεύμονες που δουλεύουν με ηλιακή ενέργεια.
Ο αέρας δεν είναι πολύ καλής ποιότητας, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να αναπνέουμε.
Ο μέσος όρος ζωής είναι τα 35 χρόνια.
Μερικές χώρες πέτυχαν να διαφυλάξουν νησίδες βλάστησης με καθαρό τρεχούμενο νερό. Αυτές οι ζώνες επιβλέπονται πολύ στενά από τον στρατό.
Το νερό έγινε ένα είδος σπάνιο, ένας θησαυρός ανεκτίμητος, πολύ περισσότερο από τον χρυσό ή τα διαμάντια. Εδώ όμως, δεν υπάρχουν πια δέντρα γιατί δε βρέχει σχεδόν ποτέ. Και όταν αρχίζει να βρέχει, δεν πέφτει παρά όξινη βροχή.
Δεν υπάρχουν πλέον εποχές εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών (φαινόμενο του θερμοκηπίου) από τις δραστηριότητες του ανθρώπου του 20ου αιώνα που μόλυναν το περιβάλλον.
Και όμως είχαμε προβλέψει ότι έπρεπε να φροντίσουμε το περιβάλλον μας, αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα.
Όταν η κόρη μου με ρωτάει να της αφηγηθώ πώς ήταν όταν εγώ ήμουν νέος, της διηγούμαι πώς τα δάση ήταν όμορφα.
Της μιλάω για τη βροχή, τα λουλούδια, την ευχαρίστηση του να κολυμπάς και να ψαρεύεις στα ποτάμια και τις λίμνες και του να πίνεις όσο νερό θέλεις! Και για την καλή υγεία των ανθρώπων...
Με ρωτάει:
- Μπαμπά! Γιατί δεν υπάρχει πια νερό;
Έχω λοιπόν ένα κόμπο στο λαιμό...
Δεν μπορώ να σταματήσω να με θεωρώ ένοχο, γιατί ανήκω στη γενεά που ολοκλήρωσε την καταστροφή του περιβάλλοντος, μη παίρνοντας στα σοβαρά τις αμέτρητες προειδοποιήσεις.
Ανήκω στην τελευταία γενεά που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, αλλά αποφάσισε διαφορετικά.
Σήμερα τα παιδιά μας το πληρώνουν ακριβά...
Ειλικρινά, πιστεύω πως η ζωή πάνω σ' αυτή τη γη δε θα είναι δυνατή από δω και πέρα γιατί η καταστροφή του περιβάλλοντος έφτασε σ' ένα σημείο όπου δεν έχει επιστροφή.
Πώς θα ήθελα να γυρίσω πίσω και με κάποιο τρόπο να έκανα να καταλάβει ολόκληρη η ανθρωπότητα... Στη στιγμή εκείνη που μπορούμε ακόμα να κάνουμε κάτι για να σώσουμε τον πλανήτη μας!
Αναδημοσίευση: www.iqsolarpower.com
Αναδημοσίευση: Μάρκος Νικητάκης
Markos-arthra.blogspot.com
Υ.Γ
Αύξηση ακόμα και κατά 5,8 βαθμούς Κελσίου αναμένεται να σημειώσει η μέση θερμοκρασία στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου μετά το έτος 2070.
Η παραπάνω δυσοίωνη πρόβλεψη ανακοινώθηκε στη διάρκεια των εργασιών του 9ου συνεδρίου Μετεωρολογίας - Κλιματολογίας και Φυσικής της Ατμόσφαιρας που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη.
Στη χρονική περίοδο 2071 - 2100 η μέση θερμοκρασία στην Ελλάδα θα είναι το χειμώνα υψηλότερη κατά 2 με 4 βαθμούς σε σχέση με την περίοδο 1961- 1990 και 3,2 με 5,8 βαθμούς το καλοκαίρι, όπως επισημαίνεται σε επιστημονική μελέτη, με θέμα: «Εκτιμήσεις των μελλοντικών κλιματικών αλλαγών για την Ελλάδα από περιοχικά και παγκόσμια κλιματικά μοντέλα», που παρουσίασαν οι καθηγητές Ι. Καψωμενάκης, Π. Ζανής, Κ. Δουβής, Κ. Φιλανδράς, Δ. Νικολάκης, Χ. Ζερεφός και Γ. Τσελιούδης.
Η βροχόπτωση εκτιμάται ότι θα περιοριστεί από 5% μέχρι 25% τους χειμώνες και από 5% έως και 66% τους καλοκαιρινούς μήνες.
(Από άρθρο της εφημερίδας «Ναυτεμπορική»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου