Στο πέρασμα των αιώνων οι άνθρωποι αναζητούσαν διακαώς να τον «νικήσουν», να τον ελέγξουν, να τον περιορίσουν.
Από πολύ παλιά ο άνθρωπος μετρούσε το χρόνο προσπαθώντας να οργανώσει τη ζωή του, όχι με τρόπο τυχαίο αλλά συμβαδίζοντας με τους ρυθμούς της Φύσης.
Σήμερα η σύγχρονη επιστήμη προσπαθώντας να μετρήσει τον χρόνο όσο γίνεται πιο «απόλυτα» έχει ορίσει σαν μονάδα μέτρησης του χρόνου το ένα «ατομικό δευτερόλεπτο», μέγεθος που αντιστοιχεί σε 9.192.631.770 κύκλους του Καισίου -133. Έτσι ορίζεται ο χρόνος ακολουθώντας έναν κύκλο του μικρόκοσμου κι όχι έναν μακροκοσμικό κύκλο όπως είναι η περιφορά της Γης γύρω απ' τον Ήλιο.
Πάνω απ' όλα όμως, στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες κυριαρχεί η αντίληψη ενός γραμμικού χρόνου, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με την αντίληψη του χρόνου που είχαν μεγάλοι πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί, αλλά και ο λεγόμενος «ανατολίτικος» τρόπος σκέψης. Γι' αυτούς ο χρόνος είναι κυκλικός, ακολουθώντας περιστροφές, άποψη σαφώς πιο φυσική και συνεπώς πραγματική και ουσιαστική, καθώς η δημιουργία ενός γραμμικού χρόνου δεν είναι παρά μια σύμβαση της σύγχρονης επιστήμης, η οποία – παραδόξως - «για να μετρήσει τον χρόνο βασίζεται σε κύκλους ... μακροκοσμικούς ή μικροκοσμικούς» (Αϊνστάιν).
Αρχαίοι πολιτισμοί
Η έννοια της κυκλικής φύσης του χρόνου ήταν ένα «κοινό μυστικό» σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στα πάνθεα και τη μυθολογία τους.
Οι αρχαίοι Ινδοί ταύτιζαν το χρόνο με τον κοσμικό χορό του θεού Σίβα, καταστροφέα και (ανα)δημιουργού των μορφών, κυρίαρχου της δημιουργίας αλλά και της καταστροφής. Αυτό ακριβώς δεν κάνει και ο χρόνος; «Γεννάει» και «τρώει» τα παιδιά του, όπως ο αρχαιοελληνικός τιτάνας, ο Κρόνος.
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εννέα (9) θεούς που σχετίζονταν με την έννοια του χρόνου, με πιο γνωστό τον Κρόνο, πατέρα των Θεών, του οποίου το όνομα σχετίζεται άμεσα και ετυμολογικά με την έννοια του χρόνου. Επίσης ο Ωκεανός αντιπροσώπευε τον θεό -ποταμό που περιέβαλε τη Γη, απ' τον οποίο γεννιέται και η έννοια του γραμμικού χρόνου σαν «ποταμός»।
O πιο «ειδικός» θεός της Αρχαίας Ελλάδας που σχετίζονταν με τον χρόνο ήταν ο ... Καιρός। Είναι μια σχετικά άγνωστη θεότητα της οποίας τα σύμβολα και τα χαρακτηριστικά περιγράφουν με ακρίβεια και απόλυτη πρακτικότητα τις ιδιότητες του χρόνου να μας ... ξεφεύγει, μαζί με τις ευκαιρίες που περικλείει !
Ο θεός Καιρός λοιπόν αναπαριστάται σαν ένας φτερωτός νέος που ισορροπεί στην άκρη του ξυραφιού - όπως ο καθένας που θέλει να κυριαρχήσει στον χρόνο - και κρατάει τη Ζυγαριά της Μοίρας, ως προστάτης του πεπρωμένου, με στόχο να υπενθυμίζει στους κοινούς θνητούς ότι δεν πρέπει να αφήνουν ανεκμετάλλευτες τις ώρες τους που περνούν, χάνονται και πίσω δε γυρνούν, σε όποια διάσταση του χρόνου κι αν βρεθούμε, παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Άλλες θεότητες που συναντάμε στην αρχαία Ελλάδα σε σχέση με τον χρόνο είναι οι τρεις Μοίρες που αντιστοιχούν στις τρεις διαστάσεις του χρόνου: παρελθόν, παρόν και μέλλον. Σε πλήρη αντιστοιχία συναντάμε τις τρεις Νόρνες στους Νορβηγούς του βορρά।
Οι Βίκινγκς πάλι, είχαν τέσσερις νοοτροπίες ζωής, βασισμένες στο χρόνο: το χρόνο τσεκούρι, το χρόνο σπαθί, το χρόνο άνεμο και το χρόνο λύκο.
Το πέρασμα του χρόνου στην αρχαία Αίγυπτο αντιπροσώπευε η θεά Νουτ, θεά του νυκτερινού ουρανού. Κάθε βράδυ κατάπινε τον Ήλιο, τον χώνευε στη διάρκεια της νύχτας και τον πρωί τον ... έφτυνε ! Έτσι δημιουργούνταν ο ημερήσιος κύκλος, σαν μονάδα του χρόνου αλλά και της ανθρώπινης καθημερινότητας.
Στους Ινδιάνους της φυλής Micmac της Β. Αμερικής η έννοια του χρόνου φαίνεται να έχει έναν πιο αφηρημένο και «μαγικό» χαρακτήρα. Οι Micmac δεν είχαν λέξεις για την «ώρα», το «λεπτό» κ.ο.κ., αλλά μόνο μία λέξη για το «εδώ και τώρα»: Neegh.
Όμοια οι Hopi της Αριζόνα δεν έχουν λέξεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Και γι' αυτούς σημασία έχει μόνο το παρόν! Αλλά και οι Ινδιάνοι-Αλγκογκίνοι (Αραπάχο, Μαυροπόδηδες, Τσεγιέν) αρνήθηκαν να φορέσουν ρολόγια καθώς πιστεύουν ότι αυτά «θα υπενθυμίζουν τις απαιτήσεις των άλλων και θα θαμπώνουν το φως του πραγματικού χρόνου».
Απόψεις σαν κι αυτές δηλώνουν μια ουσιαστική πραγματικότητα: ότι ο χρόνος στην πρακτική και ουσιαστική του διάσταση είναι κυρίως μια κατάσταση της συνείδησης. Αν επιχειρούμε να τον τιθασεύσουμε είναι σαν να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε πάνω στο ξυράφι του θεού Καιρού!
Ο Θεός
Τη δεκαετία του 1870 ο άγγλος αρχαιολόγος George Smith, χάρη σε ανασκαφές που πραγματοποιούσε κοντά στην πόλη της Μοσούλης (στο νοτιοδυτικό Ιράκ) ανακάλυψε πως η βιβλική αναφορά της γένεσης, « στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον Ουρανό και την Γη», ήταν ένας μύθος που οι εβραίοι είχαν αντιγράψει σε μεγάλο μέγεθος από τους Ασσύριους, αρχαίους απογόνους των Σουμερίων. Αρα…
Ο Χρόνος των Μάγιας।
Ο χρόνος κατά τους Μάγια είναι Συμπαντικός και όχι φυσικός, δηλαδή δεν είναι η μέτρηση των φυσικών κύκλων των σωμάτων και της Γης, αλλά η Εξέλιξη της Συνείδησης σε όλο το Σύμπαν. Αν και είχαν με πολύ ακρίβεια μετρήσεις των περιστροφών των ουράνιων σωμάτων και της Γης, εν τούτης προτίμησαν ένα Συμπαντικό ημερολόγιο ιερής/σαμανιστικής φύσης, όπως όλοι οι πολιτισμοί του αρχαίου κόσμου έκαναν τότε, παρά ένα μέτρημα μόνο των περιστροφών της Γης, όπως αποφάνθηκε το Γρηγοριανό.
Η μέτρηση του χρόνου στους Μάγιας συνυπάρχει σε 3 Ημερολόγια που λειτουργούσαν ταυτόχρονα με διαφορετικές εστιάσεις στη λειτουργία τους.
► Το Χάαμπ ή Ηλιακό Ημερολόγιο των 365 ημερών που η εστίασή του ήταν στη συλλογή των φόρων και στον καθορισμό των εποχών σποράς και συγκομιδής. Αυτό διαιρείτε σε 18 «μήνες» των 20 ημερών από 0 -19, με 5 ιερές ημέρες αργίας και τελετών, ενός 19ου «ουραίου μήνα» στο τέλος του χρόνου. Κάθε μήνας είχε τον προστάτη θεό του με το ανάλογο ιερογλυφικό και κάθε ημέρα τη ποιότητά της που αντιστοιχούσε στο ιερογλυφικό της. Καμία ημερομηνία των Μάγιας δεν καταγράφηκε με αυτό το ημερολόγιο!
► Το Τουν είναι το Προφητικό/Μαγικό Ημερολόγιο και χρησιμοποιούταν μόνο από τους ιεροφάντες/σαμάνους ιερείς. Η εστίασή του είναι στην Εξελικτική Συνείδηση της Δημιουργίας του Σχεδίου του Δέντρου της Ζωής ή Αληθινού Σταυρού, που εκπορεύεται από το Κέντρο του Σύμπαντος με τη μορφή φωτονίων/πληροφορίας και είναι η θέληση του Ανώτερου Θεού προς κάθε μορφή οργανικής ή ανόργανης ζωής. Με αυτό το ημερολόγιο, σύμφωνα με τις έρευνες του Δρ. Καρλ Τζοχάν Κάλεμαν, οι αρχαίοι Μάγιας κρατούσαν τα αρχεία όλων των γεγονότων με ημερομηνίες που σημάδευαν την εξέλιξη της συνείδησης. Αναγνώρισε 7 Εξελικτικές Ημέρες και 6 Εξελικτικές Νύχτες που εναλλάσσονταν καθ' όλη τη διάρκεια των 9 επιπέδων ή σταδίων της εξέλιξης της Συνείδησης της Δημιουργίας. Το Τουν Ημερολόγιο έχει 360 μέρες όπως ο κύκλος έχει 360 μοίρες, δηλαδή 18 «μήνες» των 20 ημερών με διαφορετικά ιερογλυφικά από του Χάαμπ.
► Στο κέντρο του Τουν βρίσκεται το Τζόλκιν, το «Μέτρημα των Ημερών» όπως μεταφράζετε η ονομασία του, το οποίο κινεί το Τουν και είναι το ημερήσιας χρήσης ημερολόγιο από όλους. Εστιάζετε στην αφομοίωση και άνοιγμα στη εξέλιξη της συνείδησης της Δημιουργίας από όλους μας και στη πρακτική εφαρμογή της νέας αυτής συνείδησης στη καθημερινή και προσωπική ζωή. Ο εστιασμός στο Τζόλκιν ημερολόγιο δίνεται όχι στις περιστροφές των πλανητών και συγκεκριμένα της Γης γύρω από τον Ήλιο, αλλά στη ποιότητα και ταχύτητα ή συχνότητα δονήσεων ή κυμάτων, που αντανακλούνται στη κάθε ημέρα από το Δέντρο της Ζωής/Συνείδηση της Δημιουργίας/Σταυρό των Κατευθύνσεων, αντανάκλαση από το Κέντρο του Σύμπαντος και του Ανώτερου Θεϊκού Σχεδίου της Δημιουργίας. Κάθε ετήσιος κύκλος στο Ημερήσιο «Μέτρημα των Ημερών» ή Τζόλκιν έχει 13 «μήνες» των 20 Ημερών και 20 «εβδομάδες» των 13 ημερών, ας τις ονομάσουμε Δεκατριάδες. 13Χ20=260.
Για το ημερολόγιο των Μάγιας θα γίνει μεγάλη συζήτηση τη νέα χρονιά…
ΚΙΝΕΖΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ
Μπορεί το κινέζικο ημερολόγιο να είναι προγενέστερο του Βούδα, ωστόσο ο παλιός κινεζικός θρύλος θέλει στον μεγάλο διανοητή να καλεί τα ζώα της Γης, με την υπόσχεση πως θα έκανε από ένα δώρο σε εκείνα που πρώτα θα ανταποκρίνονταν στο κάλεσμά του. Το βόδι είχε κατορθώσει με τον όγκο του να τεθεί επικεφαλής των έντεκα άλλων ζώων. Αλλά το ποντίκι τρύπωσε και γλίστρησε ανάμεσα από τα πόδια των άλλων ζώων και κατέλαβε πανηγυρικά την πρώτη θέση, αφού πρώτα στρογγυλοκάθισε στη ράχη του βοδιού, για να φανεί καλύτερα η νίκη του. Έτσι η σειρά μεταβλήθηκε με πρώτο τον ποντικό και να ακολουθούν το βόδι, η τίγρης, ο λαγός, ο δράκος, το φίδι, το άλογο, η κατσίκα, ο πίθηκος, ο πετεινός, ο σκύλος και ο χοίρος.
ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΗΡΘΑΝ… ΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ
Οταν ο άνθρωπος πάτησε για τα καλά στη γη, άρχισε να «ψάχνεται» για το πώς θα ξέρει πότε να περιμένει το βράδυ, που έπρεπε να κοιμηθεί στη σπηλιά του, μέχρι που έφθασε στο σήμερα να αγχώνεται και με το δευτερόλεπτο που σπαταλά στην…ουρά μιας τράπεζας. Με τις σκέψεις αυτές κατασκευάστηκαν τα ηλιακά ρολόγια το 3.500 π.Χ., οι κλεψύδρες με την άμμο, το εκκρεμές από το Γαλιλαίο… Και καταλήγουμε στο 1500 μ.Χ., όπου ο γερμανός Π. Χένλαϊν έφτιαξε το πρώτο μηχανικό κουρδιστό ρολόι τσέπης, ενώ το 1670, ο Άγγλος ωρολογοποιός Γουίλιαμ Κλέμεντ δημιούργησε το ρολόι με μακρύ εκκρεμές, που μετρούσε και τα δευτερόλεπτα, τοποθετημένο σε μακρύ ξύλινο κουτί.
Η ιστορία της προσπάθειας του ανθρώπου να δαμάσει το χρόνο είναι φυσικά πολύ μεγαλύτερη και πολύπλοκη από αυτή που φαίνεται εδώ. Ο χρόνος είναι υποκειμενικός. Τον αντιλαμβανόμαστε μέσα από το περιβάλλον μας που αλλάζει, τη δικιά μας συμπεριφορά μέσα σε αυτό, τα γεγονότα της ζωής μας. Διαφορετικές ψυχονοητικές καταστάσεις, μας κάνουν να τον αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά και, όσο μεγαλώνουμε, μας προσπερνά όλο και πιο γρήγορα.
Ο χρόνος, στην πρακτική και ουσιαστική του διάσταση, είναι κυρίως μια
κατάσταση της συνείδησης. Αν επιχειρούμε να τον τιθασεύσουμε είναι σαν
να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε πάνω στο ξυράφι του θεού Καιρού! Ίσως ο
μόνος τρόπος να τον κατανοήσουμε είναι να ... πάμε με τα νερά του, δηλαδή:
1. να κατανοήσουμε την κυκλική του φύση, και
2. να μάθουμε να ζούμε (συνειδητά και με σκοπό) το «ΤΩΡΑ», το κάθε
«ΤΩΡΑ», την κάθε μας στιγμή.
Ίσως αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να μη γίνουμε τροφή του Κρόνου.
ΚΑΛΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ
Η ΦΕΤΙΝΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ… ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ!
Dum spiro spero …
25/12/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου