Μετά από δυο χρόνια
μνημονίων και άγριας λιτότητας, μετά από δυο χρόνια υποταγής στους «αφέντες»
και «σωτήρες» της τρόικα, μετά τη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του ελληνικού
λαού, ήρθε η ώρα του «λογαριασμού»!
Η ελληνική τρόικα
που στήριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου, οι «σωτήρες», για πολλοστή φορά, του
ελληνικού λαού, εισέπραξαν το αποτέλεσμα των πράξεών τους.
Τα ποσοστά τους,
πρωτόγνωρα για τα ελληνικά δεδομένα, υπολείπονται αθροιστικά κατά πολύ του
ποσοστού του πρώτου κόμματος στις προηγούμενες εκλογές και μόλις που ξεπερνούν
τα αντίστοιχα ποσοστά του δεύτερου τότε κόμματος!
Από την άλλη η
ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε δεύτερη δύναμη
στο ελληνικό κοινοβούλιο, με τετραπλάσιο σχεδόν ποσοστό, αλλά και η
άνοδος των άλλων αριστερών δυνάμεων, θέτει επί τάπητος την ανάγκη συνεργασίας,
αν όχι ενότητας, της αριστεράς και της διατύπωσης ενός κυβερνητικού
προγράμματος εξόδου από την κρίση.
Ως αντιμνημονιακός
και ως αριστερός θα έπρεπε να πανηγυρίζω. Ως ιδρυτικό μέλος του Συνασπισμού και
του ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να νοιώθω
ευτυχισμένος, δικαιωμένος, νικητής και να καμαρώνω!
Είναι περίεργο μα
από το βράδυ της Κυριακής νοιώθω ένα μούδιασμα και ένα σφίξιμο στο στομάχι!
Άλλα γεγονότα με εμποδίζουν να ευχαριστηθώ τη νίκη!
Πώς να την
ευχαριστηθώ όταν διαπιστώνω ότι :
► Χαρίσαμε τόσες μονοεδρικές στη Ν.Δ.
γιατί τα άλλα κόμματα της αριστεράς απέρριψαν την οποιαδήποτε προεκλογική
συνεργασία μαζί μας, έστω σε αυτές.
► Χάσαμε την ευκαιρία για μια ευρύτερη
νίκη των προοδευτικών δυνάμεων, σαρωτική θα έλεγα, με τη δυναμική που
θα αναπτυσσόταν από μια πιθανή προεκλογική συνεργασία!
► Ο ηγέτης της ΔΗΜΑΡ, στις πρώτες του
δηλώσεις στάθηκε στο αποτέλεσμα του κόμματος του και κράτησε αποστάσεις από το
θέμα της συνεργασίας, επιμένοντας σε μια ασαφή πολιτική!
► Η ηγεσία του πλέον ιστορικού κόμματος
της αριστεράς, προσπαθεί να περιχαρακωθεί και, για να δικαιολογήσει τις
επιλογές της, να κλείσει το κόμμα σε μια
γυάλα, περιμένοντας την … επανάσταση του λαού σε ένα αόριστο και αβέβαιο
μέλλον, μη αντιλαμβανόμενη ότι στις μεγάλες κρίσεις, ο φασισμός είναι πιο κοντά
από την όποιας μορφής επανάσταση!
► Η Χρυσή Αυγή θα πατήσει το ελληνικό
κοινοβούλιο με μια ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα, για να μας μάθει πως
χαιρετάνε οι νοσταλγοί του Χίτλερ και να μας «βοηθήσει» να ξεπεράσουμε την
ξενοφοβία και τη λαθρομετανάστευση. Πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι…
Είναι ντροπή, είναι
όνειδος αυτό το αποτέλεσμα και την ευθύνη την έχει κυρίως ο δικομματισμός με
τις άθλιες πολιτικές του!
► Οι «ηγέτες» του δικομματισμού
στις πρώτες, «μουδιασμένες» είναι αλήθεια, δηλώσεις τους έδειξαν να μην
καταλαβαίνουν τη σαφή αντιμνημονιακή ετυμηγορία του ελληνικού λαού και
επιμένουν να θέλουν να μας σώσουν με την ίδια πολιτική, θέτοντας τα ίδια
ξεπερασμένα διλλήματα.
► Οι πληρωμένοι και βολεμένοι κοντυλοφόροι
του συστήματος, θρασείς και σαρκαστικοί, εξακολουθούν να μιλούν για τα δύο
«μεγάλα» κόμματα, εξακολουθούν να «λιβανίζουν» ξεθωριασμένες εξουσίες, λες και
τίποτα δεν έχει αλλάξει στην κοινωνία!
► Ένας άθλιος εκλογικός νόμος,
αλλοιώνει πλήρως την ετυμηγορία των πολιτών γιατί:
α) Δίδει στο πρώτο
κόμμα, με ποσοστό περίπου 19 %, 108
έδρες και στο δεύτερο με ποσοστό κοντά στο 17 % μόλις 52 έδρες! Δηλαδή μια
διαφορά 2% μετατρέπεται ως δια μαγείας σε 56 επί πλέον έδρες!
β) Μεταφέρει όπου
θέλει τις έδρες των κομμάτων με αποτέλεσμα να ψηφίζω σε ένα νομό τον τάδε για
βουλευτή, να παίρνω σημαντικό ποσοστό και … να βγαίνει βουλευτής κάποιος σε
άλλο νομό!
γ) Η πρωτιά σε ένα νομό δεν συνεπάγεται και έδρα. Υπάρχει
ενδεχόμενο μια έδρα να την καταλάβει το… τέταρτο κόμμα με πολύ μικρότερο
ποσοστό!
δ) Δεν μετατρέπει σε έδρες τις ψήφους των «μικρών»
κομμάτων, με αποτέλεσμα ένα ποσοστό 18% των ψήφων να μην βρίσκει έκφραση στη
Βουλή!
► Κάποια από τα
λεγόμενα μικρά κόμματα, δεν θα έμεναν εκτός Κοινοβουλίου αν είχαν μια
στοιχειώδη συνεννόηση μεταξύ τους. Δεν είναι δυνατόν δυο με τρία σχεδόν όμοια
κόμματα να κατεβαίνουν χωριστά γιατί τα στελέχη τους ερίζουν για μια θέση!
► Το 35 % των
ψηφοφόρων απείχε από την κάλπη και τούτη τη φορά ένα μεγάλο ποσοστό δεν απείχε συνειδητά μα γιατί δεν
είχε χρήματα για να μετακινηθεί στον τόπο του!
Βεβαίως υπάρχουν και τα ευχάριστα.
► Οι μονοκομματικές κυβερνήσεις μας
«άφησαν χρόνους», ζήτω λοιπόν οι συνεργασίες.
► Πρώτη φορά, μετά το 1958 με την ΕΔΑ,
αριστερό κόμμα (δεν θεώρησα ποτέ το ΠΑΣΟΚ αριστερό κόμμα) γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση στο
Κοινοβούλιο!
► Κάποια μεγαλοκλασάτα στελέχη του δικομματισμού,
που το είχαν παρακάνει με τον μεγαλοϊδεατισμό τους, τιμωρήθηκαν παραδειγματικά από τους πολίτες.
► Παραδοσιακά κάστρα, των πάλαι
ποτέ μεγάλων κομμάτων, έπεσαν ή βρίσκονται υπό κατάρρευση!.
► Η «παραδοσιακή» ψήφος φαίνεται να
μας εγκαταλείπει χρόνο με το χρόνο. Νέες δυνάμεις αναδεικνύονται και μένει να
αποδειχτεί η αντοχή τους στο χρόνο!
► Οι ανακατατάξεις σε όλους τους χώρους θα
είναι σημαντικές. Η ήττα φέρνει γκρίνια, αμφισβήτηση και προβληματισμό.
Παλιές έριδες θα επανέλθουν, οι φιλοδοξίες θα εκκολαφτούν, η βεβαιότητες θα
κλονιστούν, κάποιες εικόνες θα αποκαθηλωθούν, νέοι ηγέτες θα αναζητηθούν και το
… «χρονοντούλαπο της ιστορίας» θα επανέλθει στο προσκήνιο.
► Πρώτη φορά στη νεώτερη ελληνική ιστορία
αρχηγός αριστερού κόμματος παίρνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης!
Την ώρα που
γράφονται αυτές οι γραμμές δεν υπάρχουν κάποια αποτελέσματα για κυβέρνηση. Αν
θα σχηματιστεί ή όχι, αν θα έχουμε πάλι εκλογές, δεν ξέρω!
Μένω στα θετικά, μη
λησμονώντας τα αρνητικά που σε κάθε περίπτωση πρέπει να διορθωθούν.
7/5/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου