Ο όρος «εμφιαλωμένο νερό» αφορά το νερό το οποίο προσφέρεται αεροστεγώς συσκευασμένο σε γυάλινη ή πλαστική συσκευασία και προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση. Το εμφιαλωμένο νερό διακρίνεται στις παρακάτω βασικές κατηγορίες:
Φυσικό Μεταλλικό Νερό
Ως φυσικό μεταλλικό νερό καλείται το νερό του οποίου η σύσταση (δηλαδή τα φυσικοχημικά χαρακτηριστικά) παραμένει σταθερή στο πλαίσιο φυσικών διακυμάνσεων, είναι μικροβιολογικά κατάλληλο (όρια 2,5 φορές αυστηρότερα από τα συνήθη εμφιαλωμένα), έχει υπόγεια προέλευση και υπόκειται σε εκμετάλλευση από μία ή περισσότερες φυσικές εξόδους πηγής ή τεχνητές εξόδους γεώτρησης. Το φυσικό μεταλλικό νερό δεν υπόκειται σε καμιά επεξεργασία ή διαδικασία απολύμανσης και εμφιαλώνεται επί τόπου στην πηγή ή γεώτρηση. Επιπλέον, είναι πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία και ιχνοστοιχεία, τα οποία είναι ωφέλιμα για τον ανθρώπινο οργανισμό, όπως το ασβέστιο, το μαγνήσιο, το κάλιο και το νάτριο.
Επιτραπέζιο Νερό
Ως επιτραπέζιο νερό αναφέρεται το κοινό πόσιμο νερό, είτε υπόγειας προέλευσης, το οποίο πριν διατεθεί στην κατανάλωση υφίσταται σειρά φυσικοχημικών επεξεργασιών (π.χ οζόνωση) προκειμένου να απαλλαχθεί από μικρόβια ή στοιχεία ακατάλληλα για την υγεία του ανθρώπινου οργανισμού και εμφιαλώνεται. Δεν είναι απαραίτητα εμπλουτισμένο με μεταλλικά στοιχεία.
Ανθρακούχο Νερό
Το ανθρακούχο νερό περιέχει διοξείδιο του άνθρακα, είτε φυσικής, είτε τεχνικής προέλευσης. Μπορεί επίσης να είναι μεταλλικό ή επιτραπέζιο νερό.
Αποσταγμένο νερό
Εμφιαλωμένο νερό που παράγεται από την απόσταξη, αντίστροφη όσμωση, η άλλη κατάλληλη διαδικασία
Το αποσταγμένο καθαρό νερό είναι άγευστο, αλλά το πόσιμο έχει ευχάριστη γεύση, που οφείλεται στα διαλυμένα άλατα σε αυτό.
Το αποσταγμένο νερό όμως αν και καθαρό, είναι βλαβερό για τον οργανισμό, λόγω της μεγάλης διαπιδυτότητας των κυττάρων. Έτσι αν βάλουμε ψάρια του γλυκού νερού σε αποσταγμένο, αυτά θα πεθάνουν αμέσως γιατί θα προκληθεί αιμόλυση (θα καταστραφούν τα ερυθρά αιμοσφαίρια).
Υπερκαταναλωτισμός
Σε έναν κόσμο όπου βασιλεύει ο υπερκαταναλωτισμός και η υπερβολή, είναι απόλυτα φυσικό, να δημιουργούνται πλαστές ανάγκες. Ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι καταφεύγουν στην λύση του εμφιαλωμένου νερού, πιστεύοντας και σ’ αυτή την περίπτωση ότι πίνουν καθαρό νερό.
Η αλήθεια βέβαια είναι τελείως διαφορετική.
Το εμφιαλωμένο νερό είναι νερό στεκούμενο, «κονσέρβα» με ημερομηνία λήξεως και μέσα σε πλαστικό μπουκάλι.
Η κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού έχει εκτιναχτεί στα ύψη σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Το 2007 κάπου 200 δισ. λίτρα εμφιαλωμένου νερού πουλήθηκαν διεθνώς, σημειώνοντας αύξηση 70% σε σχέση με το 2001. Το εμφιαλωμένο νερό έχει πλέον ξεπεράσει το γάλα και τη μπίρα σε παγκόσμιες πωλήσεις.
ΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΚΟΕ
(Πανελλήνιο Κέντρο Οικολογικών Ερευνών)
Αυτό που διαπιστώθηκε από τη έρευνα του ΠΑΚΟΕ είναι ότι :
► δεν υπάρχει ομοιόμορφη νομοθεσία που να προσδιορίζει τι πρέπει να αναγράφεται στην ετικέτα
► Η ημερομηνία εμφιάλωσης από την ημερομηνία λήξης υπερβαίνει συχνά τους 12 μήνες.
► Δεν αναφέρονται τα φυσικοχημικά χαρακτηριστικά
► Δεν αναφέρεται ο μέσος όρος των δειγματοληπτικών μετρήσεων του προηγούμενου χρόνου αλλά τριών και πέντε χρόνων πριν.
► Κυκλοφορούν νερά με ανώνυμες ετικέτες σε νησιά και εκτός Αττικής.
► Στους αποθηκευτικούς χώρους δεν τηρείται η θερμοκρασία των κάτω των 18o C . Αποθηκεύονται σε θερμοκρασίες περιβάλλοντος 30ο και 38ο βαθμούς Κελσίου. Σε πολλά σούπερ μάρκετ οι αποθηκευτικοί χώροι είναι κοντά σε ψυγεία και ψυκτικά μηχανήματα. με αποτέλεσμα το νερό να θερμαίνεται.
ΤΟ ΝΕΡΟ ΟΤΑΝ ΕΜΦΙΑΛΩΘΕΙ ΠΑΛΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΒΑΚΤΗΡΙΑ.
► Οι τιμές διάθεσής του είναι πολύ υψηλές
► Η ανυπαρξία συνεχών και αυστηρών ελέγχων βάζει σε κίνδυνο την υγεία των καταναλωτών
► Οι πλαστικές συσκευασίες που καταλήγουν στο περιβάλλον, δημιουργούν πολλές ρυπογόνες εστίες.
Τις διαπιστώσεις αυτές κοινοποίησε αλλεπάλληλες φορές στο υπουργείο Υγείας, στο υπουργείο Ανάπτυξης, και στις εταιρείες, αλλά «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».
Ακρίβεια
Η τιμή του λίτρου (του εμφιαλωμένου νερού) έχει πάρει την ανιούσα , και ειδικά το καλοκαίρι στην Ελλάδα η κατάσταση είναι παρανοϊκή. Το 1 λίτρο εμφιαλωμένο νερό φτάνει να κοστίζει όσο και ένα λίτρο βενζίνη και μερικές φορές περισσότερο.
Ακρίβυνε το νερό; Όχι βέβαια! Είπαμε το νερό είναι πολύτιμο αλλά όχι από πλευράς τιμής. Είναι πολύτιμο για τη ζωή…
Το νερό βρύσης ξέρετε πόσο κοστίζει; (δείτε το λογαριασμό της ύδρευσης για να πειστείτε) :
1 κυβικό μέτρο δηλαδή 1000 λίτρα μόνο 0.44 €. Μόνο!
Το εμφιαλωμένο;
1€ το ΕΝΑ λίτρο! Δηλαδή πάνω από 2000 φορές ακριβότερο!
Κονσέρβα
Το εμφιαλωμένο νερό είναι “κονσέρβα”. Εάν διαβάσουμε την ετικέτα που βρίσκεται πάνω στο μπουκάλι αναγράφεται η ένδειξη: "Να φυλάσσεται σε δροσερό και σκιερό μέρος σε θερμοκρασίες όχι μεγαλύτερες των 18 βαθμών Κελσίου".
Όμως τα μπουκάλια μεταφέρονται τις περισσότερες φορές με ανοιχτά φορτηγά και αποθηκεύονται ή είναι σε ράφια σε πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες με αποτέλεσμα να αγοράζουμε το νερό ήδη αλλοιωμένο.
Εάν δούμε επίσης την ημερομηνία λήξης, βλέπουμε ότι αυτό το νερό μπορεί να μείνει στάσιμο, κονσερβοποιημένο στο πλαστικό μπουκάλι πάνω από 3 χρόνια και μετά να το χρησιμοποιήσουμε. Το αποτέλεσμα είναι πολλές φορές, η εστίαση βακτηριδίων λόγω της υψηλής θερμοκρασίας των 30 - 40 βαθμών Κελσίου, καθώς τα χτυπά ο ήλιος για ώρες κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες.
Η λεγεωνέλα π.χ. είναι ένα βακτηρίδιο που αυξάνεται γρήγορα όταν το νερό διατηρείται σε θερμοκρασία μεταξύ 28 και 40 βαθμών κελσίου . Η ευθύνη βεβαίως δεν βαραίνει τόσο τις εταιρείες παρασκευής, όσο τα καταστήματα και τις μεταφορικές εταιρίες.
Αλήθεια πόσοι από εμάς θα έτρωγαν φαγητό κονσέρβα πρωί μεσημέρι και βράδυ συνεχώς; Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το κονσερβοποιημένο δηλαδή εμφιαλωμένο νερό. Όμως ο άνθρωπος για να είναι υγιής πρέπει να πίνει τουλάχιστον 2 λίτρα νερό την ημέρα. Φαύλος κύκλος!
Η κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού είναι αντιοικολογική.
Κάθε φορά που ανοίγουμε ένα μπουκαλάκι νερό πρέπει να σκεφτόμαστε και ότι:
▬ Κάθε μπουκάλι νερό για να κατασκευαστεί (το πλαστικό τμήμα του) χρησιμοποιεί πετρέλαιο. Πόσο; Αναλογιστείτε ότι μόνο η Αμερική καταναλώνει 26.000.000.000 λίτρα εμφιαλωμένο νερό. Αυτό για να συσκευαστεί χρειάζεται 17.000.000 λίτρα πετρέλαιο. Όχι και λίγα ε;
▬ Για να μεταφερθεί το μπουκάλι στον τελικό καταναλωτή (μέσω πλοίων, φορτηγών κτλ.) καταναλώνει πάλι πετρέλαιο.
▬ Όταν ο τελικός καταναλωτής πιει το νεράκι του, το μπουκαλάκι καταλήγει στα σκουπίδια και όχι στην ανακύκλωση (κατά πάσα πιθανότητα).
▬ Αν δεν πεταχτεί στα σκουπίδια, θα πεταχτεί (από τους ασυνείδητους) στο περιβάλλον, μολύνοντάς το τουλάχιστον για πάνω από 300-400 χρόνια (τόσο κάνει για να λιώσει ένα μπουκαλάκι νερό).
▬ Αν πάει στα σκουπίδια και θαφτεί σε καμία χωματερή υπολογίστε τουλάχιστον 1000 χρόνια για να λιώσει.
▬ Αν πάει στα σκουπίδια και καταλήξει να αποτεφρωθεί, τότε το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο (PET) εκλύει χλωρίνη σε αέριο και βαρέα μέταλλα τα οποία είναι άκρως τοξικά.
▬ Αν καταλήξει στην ανακύκλωση, σε πολλές χώρες δεν ανακυκλώνεται εκεί, αλλά μεταφέρεται σε άλλες χώρες για να διασπαστεί (επιπλέον πετρέλαιο για μεταφορά).
Επιμύθιο
Θέλω να τονίσω ότι οι, όποιες, εταιρείες εμφιαλώσεως (αν τηρούν τους κανόνες) ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ για το πώς καταλήγει το νερό στο τραπέζι μας. Το πρόβλημα είναι η μεταφορά και η αποθήκευση και θαρρώ πως όλοι έχουμε δει τι γίνεται έξω από Σούπερ Μάρκετ και περίπτερα. Άρα πρέπει και οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί και σε ότι αφορά στην αγορά του νερού και σε ότι αφορά στο που πετάμε τα άδεια μπουκάλια.
Κυρίως το τελευταίο, γιατί μιλούμε για μπουκάλια «ων ουκ έστιν αριθμός…».
27/4/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου