ΠΟΛΕΜΟΣ

 

Πόλεμος

 

Πόλεμος είναι μια κατάσταση ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ κοινωνιών. Γενικά χαρακτηρίζεται από ακραία επιθετικότητα, καταστροφή και θνησιμότητα, χρησιμοποιώντας τακτικές ή άτακτες στρατιωτικές δυνάμεις. Μια απουσία πολέμου συνήθως ονομάζεται «ειρήνη». Οι εχθροπραξίες αναφέρονται στις κοινές δραστηριότητες και χαρακτηριστικά των τύπων πολέμου, ή των πολέμων σε γενικές γραμμές.  Ο ολικός πόλεμος είναι πόλεμος που δεν περιορίζεται σε καθαρά νόμιμους στρατιωτικούς στόχους, και μπορεί να οδηγήσει σε μαζικές απώλειες πολιτών και άλλων μη-μαχίμων.

Ενώ μερικοί μελετητές θεωρούν τον πόλεμο ως μια καθολική και προγονική πτυχή της ανθρώπινης φύσης, άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων κοινωνικοπολιτιστικών ή οικολογικών συνθηκών

Τύποι πολέμου

Ασύμμετρος πόλεμος είναι μια σύγκρουση μεταξύ αντιπάλων με δραστικά διαφορετικά επίπεδα στρατιωτικής ικανότητας ή μεγέθους.

·         Βιολογικός πόλεμος, ή μικροβιακός πόλεμος, είναι η χρήση βιολογικών τοξικών ή μολυσματικών όπλων όπως βακτήρια, ιοί και μύκητες.

·         Η Εξέγερση είναι ένας τύπος πολέμου ενάντια στην εξουσία, όταν αυτοί που συμμετέχουν στην εξέγερση δεν αναγνωρίζονται ως πολεμιστές (νόμιμοι μαχητές). Μια εξέγερση μπορεί να καταπολεμηθεί μέσω πολέμου κατά της εξέγερσης και μπορεί επίσης να αντιταχθεί με μέτρα για την προστασία του πληθυσμού και από πολιτικές και οικονομικές ενέργειες διαφόρων ειδών που αποσκοπούν στην υπονόμευση των ισχυρισμών των ανταρτών κατά του κατεστημένου καθεστώτος.

·         Θρησκευτικός πόλεμος ή ιερός πόλεμος είναι ένας πόλεμος που προκαλείται ή δικαιολογείται κυρίως από τις διαφορές στη θρησκεία. Σε πολλές περιπτώσεις τα θρησκευτικά επιχειρήματα είναι εμφανώς παρόντα αλλά χαρακτηρίζονται ποικιλοτρόπως από φονταμενταλισμό ή θρησκευτικό εξτρεμισμό.

·         Κυβερνοπόλεμος περιλαμβάνει τις ενέργειες ενός έθνους-κράτους ή διεθνούς οργανισμού για οργανωμένη ή όχι επίθεση και απόπειρα καταστροφών των πληροφοριακών συστημάτων άλλου έθνους.

·         Μη συμβατικός πόλεμος, το αντίθετο του συμβατικού πολέμου, είναι μια προσπάθεια επίτευξης στρατιωτικής νίκης μέσω συγκατάθεσης, συνθηκολόγησης ή μυστικής υποστήριξης για μια πλευρά μιας υπάρχουσας σύγκρουσης.

·         Ολοκληρωτικός πόλεμος είναι ο πόλεμος με οποιονδήποτε δυνατό τρόπο, παραβλέποντας τους κανόνες του πολέμου, χωρίς όρια στους νόμιμους στρατιωτικούς στόχους, χρησιμοποιώντας όπλα και τακτικές με αποτέλεσμα να κυριαρχούν οι σημαντικές υλικές καταστροφές, ή απαιτήσεις για πολεμικές προσπάθειες που απαιτούν σημαντικές θυσίες από τον φιλικό άμαχο πληθυσμό.

·         Πληροφοριακός πόλεμος είναι η εφαρμογή καταστροφικής δύναμης σε μεγάλη κλίμακα ενάντια σε περιουσιακά στοιχεία και συστήματα πληροφοριών, έναντι των υπολογιστών και δικτύων που υποστηρίζουν τις τέσσερις κρίσιμες υποδομές (δίκτυα ισχύος, επικοινωνίες, οικονομία και μεταφορές). 

·          Πυρηνικός πόλεμος είναι ένας τύπος πολέμου στον οποίο τα πυρηνικά όπλα είναι η κύρια, ή μια σημαντική, μέθοδος επίτευξης συνθηκολόγησης.

·         Συμβατικός πόλεμος είναι μια πολεμική σύγκρουση μεταξύ κρατών στα οποία πυρηνικά, βιολογικά ή χημικά όπλα δεν χρησιμοποιούνται ή προσβλέπουν σε μια περιορισμένη ανάπτυξη.

·         Χημικός πόλεμος περιλαμβάνει τη χρήση χημικών όπλων στη μάχη. Τα δηλητηριώδες αέρια ως χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν κυρίως κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου και είχε ως αποτέλεσμα πάνω από ένα εκατομμύριο εκτιμώμενα θύματα, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 100.000 αμάχων.

·          Ψυχρός πόλεμος είναι μια έντονη διεθνής αντιπαράθεση χωρίς άμεση στρατιωτική σύγκρουση, αλλά με διαρκή απειλή αυτού, συμπεριλαμβανομένων υψηλών επιπέδων στρατιωτικών προετοιμασιών, δαπανών και ανάπτυξης και μπορεί να περιλαμβάνει ενεργές συγκρούσεις με έμμεσα μέσα, όπως τον οικονομικό πόλεμο, τον πολιτικό πόλεμο, τις μυστικές επιχειρήσεις, την κατασκοπεία και τον κυβερνοπόλεμο.

Στόχοι

Οντότητες που επιλέγουν σκόπιμα να πάνε στον πόλεμο και οντότητες που εξετάζουν εάν θα τερματίσουν έναν πόλεμο ή μπορούν να διατυπώσουν πολεμικούς στόχους ως εργαλείο αξιολόγησης / προπαγάνδας. Οι πολεμικοί στόχοι μπορεί να αποτελέσουν δικαιολογία για μια εθνική-στρατιωτική επίλυση.

Ορισμός

Ο Φριντ ορίζει τους στόχους του πολέμου ως «τα επιθυμητά εδαφικά, οικονομικά, στρατιωτικά ή άλλα οφέλη που αναμένονται μετά την επιτυχή ολοκλήρωση ενός πολέμου».

Ταξινόμηση

 

Απτοί / άυλοι στόχοι:

o    Οι απτοί πολεμικοί στόχοι μπορεί να περιλαμβάνουν (για παράδειγμα) την απόκτηση εδάφους ή την αναγνώριση των οικονομικών παραχωρήσεων (όπως στους αγγλο-ολλανδικούς πολέμους).

·         Οι άυλοι πολεμικοί στόχοι - όπως η συσσώρευση αξιοπιστίας ή φήμης  – μπορεί να έχουν πιο απτή έκφραση («η κατάκτηση αποκαθιστά το κύρος, η προσάρτηση αυξάνει τη δύναμη»).

·         Άμεσοι / έμμεσοι στόχοι:

o    Οι άμεσοι πολεμικοί στόχοι ενδέχεται να περιλαμβάνουν δημοσιευμένες αποφάσεις πολιτικής.

·         Οι έμμεσοι πολεμικοί στόχοι  μπορούν να έχουν τη μορφή πρακτικών συζητήσεων, μνημονίων και οδηγιών.

·         Θετικοί / αρνητικοί στόχοι:

o    Οι «θετικοί πολεμικοί στόχοι» καλύπτουν απτά αποτελέσματα.

o    Οι «αρνητικοί πολεμικοί στόχοι στοχεύουν» να αποτρέψουν ανεπιθύμητα αποτελέσματα.

Οι στόχοι του πολέμου μπορούν να αλλάξουν κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και μπορεί τελικά να μετατραπούν σε «συνθήκες ειρήνης» - τις ελάχιστες συνθήκες υπό τις οποίες ένα κράτος μπορεί να σταματήσει να διεξάγει έναν συγκεκριμένο πόλεμο.

Ιστορικοί πόλεμοι

Ακολουθούν μερικά παραδείγματα των πιο γνωστών πολέμων μέσα στην ελληνική και παγκόσμια ιστορία. Φυσικά αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος όλων των πολέμων που έχουν διεξαχθεί.

·         Περσικοί πόλεμοι: Είναι οι πόλεμοι που προέκυψαν από τις εκστρατείες των Βασιλέων της Περσίας στην Αρχαία Ελλάδα. Τελικά, οι αρχαίοι Έλληνες κατάφεραν να αποκρούσουν τις εκστρατείες.

·         Πελοποννησιακός πόλεμος: Προκλήθηκε από τον ανταγωνισμό της Πελοποννησιακής και της Αθηναϊκής συμμαχίας με ηγέτιδες δυνάμεις τις πόλεις-κράτη Σπάρτη και Αθήνα αντίστοιχα. Κατέληξε στην ολοκληρωτική ήττα της Αθήνας και της συμμαχίας της. Στην πραγματικότητα ο πελοποννησιακός πόλεμος δεν είναι ο μοναδικός, ο πρώτος ή ο τελευταίος πόλεμος στην Αρχαία Ελλάδα, οι πόλεις-κράτη ήταν ανεξάρτητες ουσιαστικά δυνάμεις και αγωνίζονταν η κάθε μία για τη δική της κυριαρχία. Η πολιτική ενοποίηση της Ελλάδας πραγματοποιήθηκε επί Φιλίππου Β΄.

·         Οι εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου: Μετά την ενοποίηση της Ελλάδας, ο γιος του Φίλιππου Β΄, Μέγας Αλέξανδρος πολέμησε εναντίον της Περσίας, και άλλων γειτονικών περιοχών, όπως η Αίγυπτος, η Ινδία και η Βακτριανή. Τελικά πέτυχε την πλήρη κατάκτηση της Περσίας και της Αιγύπτου και τη δημιουργία μιας προσωρινής αυτοκρατορίας σε αυτές τις περιοχές μαζί με την Ελλάδα.

·         Ρωμαϊκές κατακτήσεις: Με τον όρο αυτό εννοούνται μια σειρά από πολέμους που διεξήγαγε η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία εναντίον των δυνάμεων της Μεσογείου και άλλων γειτονικών. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία μιας τεράστιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

·         Εξάπλωση της Αραβίας: Παρομοίως με τους Ασσύριους, τους Πέρσες, τους Έλληνες, τους Ρωμαίους οι Άραβες εξαπλώθηκαν κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα, αφού ενοποιήθηκε πολιτικά η Αραβία σταματώντας τους εμφύλιους πολέμους, εξεστράτευσε και κατέκτησε τις γειτονικές και όχι μόνο περιοχές. Οι Άραβες κατέκτησαν τη νότια Μεσόγειο, την Ιβηρική Χερσόνησο, την Περσία (σημερινό Ιράν) και κάποιες γειτονικές περιοχές. Η κατάκτηση αυτή συνοδευόταν με την παράλληλη εξάπλωση του Ισλάμ το οποίο ήταν στενά συνδεδεμένο με τα Αραβικά κράτη.

·         Σταυροφορίες: Εκστρατείες ευρωπαϊκών δυνάμεων, υπό το Χριστιανισμό, εναντίον δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, υπό το Ισλάμ. Απέτυχαν ουσιαστικά το σκοπό τους, δηλαδή την κατάκτηση των Αγίων τόπων.

·         Εισβολή της Χρυσής ορδής: εκστρατεία των μογγολικών και τουρκικών φύλων. Ξεκινώντας από τη Μογγολία, η οποία ενοποιήθηκε πολιτικά υπό τον Τζένγκις Χαν σταματώντας τους εμφύλιους πολέμους, κατέκτησαν γειτονικές περιοχές της ερήμου Γκόμπι, τη Βόρεια Κίνα, και κατέκτησαν στα δυτικά την Περσία, μέρη της Μικράς Ασίας, μέρη της σημερινής Σιβηρίας και της Ευρωπαϊκής Ρωσίας. Ορισμένες ομάδες έφτασαν μέχρι την κεντρική Ευρώπη.

·         Αποικιοκρατία: Ο αποικισμός των μεγάλων δυνάμεων στο Νέο Κόσμο δεν ήταν αναίμακτος. Ανταγωνισμοί μεταξύ των αποικιοκρατικών Ευρωπαϊκών δυνάμεων και ο παραγκωνισμός των ντόπιων πληθυσμών οδήγησε σε πλήθος από πολέμους. Ο πιο χαρακτηριστικός από αυτούς ήταν ο μικρός παγκόσμιος στον οποίο ενεπλάκησαν σχεδόν όλες οι αποικιοκρατικές δυνάμεις.

·         Ναπολεόντειοι πόλεμοι: Απόπειρα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη να κατακτήσει (πολιτικά ή στρατιωτικά) την Ευρώπη. Ξεκίνησε από τη Γαλλική Επανάσταση στη Γαλλία και έπειτα έγινε ουσιαστικά δικτάτορας. Τελικά απέτυχε το σκοπό του και οι χώρες της Ευρώπης επανήλθαν στα σύνορά τους.

·         Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Εμπόλεμη σύρραξη μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων συνασπισμένες στις δυνάμεις της Αντάντ και τις κεντρικές δυνάμεις. Ήταν η πιο σφοδρή πολεμική σύρραξη μέχρι τότε και τελικά δεν πέτυχε το σκοπό του, δηλαδή κάποια κατάκτηση. Ομολογουμένως τα αποτελέσματα του πολέμου ήταν περισσότερο αρνητικά.

·         Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Δεύτερη εμπόλεμη σύρραξη μεταξύ των αποκαλούμενων "Συμμάχων" (πολλά ευρωπαϊκά κράτη, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία) και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών (με εξαίρεση της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ελβετίας, που παρέμειναν ουδέτερες) και της Ιαπωνίας, συνασπισμός που έγινε γνωστός ως "Άξονας". Ήταν η πιο σφοδρή πολεμική σύρραξη της ιστορίας. Ομολογουμένως τα αρνητικά αποτελέσματα του πολέμου ήταν πάρα πολλά. Το τελικό γεωπολιτικό αποτέλεσμα ήταν η ανάδειξη δύο υπερδυνάμεων, των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και της Σοβιετικής Ένωσης.

·         Ψυχρός πόλεμος: Ονομάζεται το σύνολο των εχθροπραξιών, ανταγωνισμών και εντάσεων σε διάφορα μέρη του κόσμου που ήταν αποτέλεσμα της έντασης μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Στα πλαίσιά του εντάσσονται ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949, ο Πόλεμος του Βιετνάμ κατά τα έτη 1965 - 1973 και η διάσπαση της Κορέας σε Νότια και Βόρεια. Σταμάτησε το 1991 με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Κατάλογος πολέμων ανά αριθμό θανάτων

Τα παρακάτω στοιχεία περιλαμβάνουν θανάτους αμάχων από ασθένειες, λιμούς, γενοκτονίες κλπ καθώς και θανάτους στρατιωτών σε μάχες.

·         60.000.000–72.000.000 - Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939–1945)

·         36.000.000 - Εξέγερση του Αν Λουσάν (Κίνα, 755–763)

·         30.000.000–60.000.000 - Κατακτήσεις των Μογγόλων (13ος αιώνας)

·         25.000.000 - Κατάκτηση από τη Δυναστεία Τσινγκ της Δυναστείας Μινγκ (1616–1662)

·         20.000.000 - Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914–1918)

·         20.000.000 - Εξέγερση των Ταϊπίνγκ [1] (Κίνα, 1851–1864)

·         20.000.000 - Δεύτερος Κινο-Ιαπωνικός Πόλεμος (1937–1945)

·         10.000.000 - Περίοδος Τσαν-κουό (Κίνα, 475 π.Χ.–221 π.Χ.)

·         7.000.000–20.000.000 Κατακτήσεις του Ταμερλάνου (1360–1405)

·         5.000.000–9.000.000 - Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος (1917–1921)

·         5.000.000 - Κατακτήσεις του Μενελίκ Β' της Αιθιοπίας (1882–1898)

·         3.800.000–5.400.000 - Δεύτερος Πόλεμος του Κονγκό (1998–2007)

·         3.500.000–6.000.000 - Ναπολεόντειοι πόλεμοι (1804–1815)

·         3.000.000–11.500.000 - Τριακονταετής Πόλεμος (1618–1648)

·         3.000.000–7.000.000 - Εξέγερση με τις Κίτρινες Μαντίλες (Κίνα, 184–205)

·         2.500.000–3.500.000 - Πόλεμος της Κορέας (1950–1953)

·         2.300.000–3.800.000 - Πόλεμος του Βιετνάμ (1945–1975)

·         2.000.000–4.000.000 - Γαλλικοί θρησκευτικοί πόλεμοι (Πόλεμοι Ουγενότων) (1562–1598)

·         2.000.000 - Κατακτήσεις του Σάκα (1816–1828)

·         2.000.000 - Εισβολή του Μαχμούντ-ε Γκαζναβί στην Ινδία (1000–1027)

·         300.000–3.000.000 - Πόλεμος Ανεξαρτησίας του Μπανγκλαντές (1971)

·         1.500.000–2.000.000 - Πόλεμος στο Αφγανιστάν (1979– )

·         1.000.000–1.500.000 - περίοδος Σοβιετικής επέμβασης (1979–1989)

·        1.300.000–6.100.000 - Κινέζικος Εμφύλιος Πόλεμος (1928–1949) αυτά τα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν απώλειες και θύματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

·        1.000.000–2.000.000 - Μεξικάνικη Επανάσταση (1910–1920)

·        1.000.000 - Πόλεμος Ιράν-Ιράκ (1980–1988)[2]

Βιβλιογραφία

Χαράλαμπος Πουτιός, Ανδρισμοί και πόλεμος. Ιστοριογραφικές προσεγγίσεις στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες από τον 19ο αιώνα ως και τον Α' παγκόσμιο πόλεμο, εκδόσεις: Ελληνική Πρωτοπορία, ISBN 978-618-80274-3-5, Απρ 2013

 

 

19 Ιούν 2017

Ο πόλεμος, η βία και οι διώξεις παγκοσμίως αναγκάζουν περισσότερους ανθρώπους από ποτέ να εκτοπιστούν από τις εστίες τους, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύει σήμερα η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.).

Σύμφωνα με τη νέα ετήσια έκθεση της Υ.Α. Παγκόσμιες Τάσεις, που αποτελεί τη μεγαλύτερη ετήσια έρευνα του οργανισμού για το φαινόμενο του εκτοπισμού, υπήρχαν 65,6 εκατομμύρια αναγκαστικά εκτοπισμένοι παγκοσμίως στα τέλη του 2016 – σχεδόν 300.000 περισσότεροι από την περσινή χρονιά. Ο συνολικός αυτός αριθμός αντιστοιχεί σε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων που χρήζουν προστασίας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ο αριθμός των 65,6 εκατομμυρίων περιλαμβάνει τρεις σημαντικές κατηγορίες. Πρώτον, περιλαμβάνονται οι πρόσφυγες, στα 22,5 εκατομμύρια, τον υψηλότερο αριθμό που έχει σημειωθεί ποτέ. Από αυτούς, τα 17,2 εκατομμύρια εμπίπτουν στην εντολή της Υ.Α. και οι υπόλοιποι είναι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες που έχουν καταγραφεί από τον αδελφό οργανισμό UNWRA. Η Συρία, εξαιτίας του πολέμου, εξακολουθεί να αποτελεί τη μεγαλύτερη χώρα προέλευσης προσφύγων (5,5 εκατομμύρια). Ωστόσο το 2016 υπήρξε μια νέα μεγάλη κρίση: στο Νότιο Σουδάν, η καταστροφική κατάρρευση των ειρηνευτικών προσπαθειών τον Ιούλιο οδήγησε στον ξεριζωμό 739.900 ανθρώπων μέχρι τα τέλη του έτους (1,87 εκατομμύρια σήμερα).

Δεύτερον, περιλαμβάνονται οι εσωτερικά εκτοπισμένοι, που έφτασαν τα 40,3 εκατομμύρια στα τέλη του 2016, σε σύγκριση με 40,8 εκατομμύρια το 2015. Οι μεγαλύτερες καταστάσεις εσωτερικού εκτοπισμού σημειώθηκαν στη Συρία, το Ιράκ αλλά και μέσα στην Κολομβία. Παρ’ όλα αυτά, το πρόβλημα του εσωτερικού εκτοπισμού είναι παγκόσμιο και αντιστοιχεί σχεδόν στα δύο τρίτα του παγκόσμιου συνόλου των εσωτερικά εκτοπισμένων.

Τρίτον, περιλαμβάνονται οι αιτούντες άσυλο, άνθρωποι που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους και αναζητούν διεθνή προστασία ως πρόσφυγες. Έως τα τέλη του 2016, ο αριθμός των ανθρώπων που αναζήτησαν άσυλο σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν 2,8 εκατομμύρια.

Όλα αυτά συνθέτουν το τεράστιο ανθρώπινο κόστος που επιφέρουν ο πόλεμος και οι διώξεις παγκοσμίως: τα 65,6 εκατομμύρια σημαίνουν ότι κατά μέσο όρο 1 στους 113 ανθρώπους σε όλο τον κόσμο βρίσκεται σήμερα εκτοπισμένος – ένας πληθυσμός που ξεπερνά αυτόν της 21ης πολυπληθέστερης χώρας στον κόσμο, του Ηνωμένου Βασιλείου.

“Από κάθε άποψη, πρόκειται για έναν απαράδεκτα υψηλό αριθμό, και καταδεικνύει με τρόπο ηχηρό την μεγάλη ανάγκη που υπάρχει για αλληλεγγύη και για έναν κοινό σκοπό, την πρόληψη και την επίλυση κρίσεων. Επίσης θα πρέπει να διασφαλίσουμε όλοι μαζί ότι οι πρόσφυγες, οι εσωτερικά εκτοπισμένοι και οι αιτούντες άσυλο όλου του κόσμου λαμβάνουν την κατάλληλη προστασία και βοήθεια για όσο διάστημα επιζητούνται λύσεις”, δήλωσε ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Filippo Grandi. “Πρέπει να κάνουμε κάτι καλύτερο για αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό που χρειάζεται σε έναν κόσμο που βρίσκεται σε σύρραξη είναι αποφασιστικότητα και θάρρος, όχι φόβος.”

Ένα από τα σημαντικά ευρήματα της έκθεσης είναι ότι ο αριθμός των πρόσφατα εκτοπισμένων παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Από τα 65,6 εκατομμύρια που έχουν αναγκαστεί να εκτοπιστούν παγκοσμίως, 10,3 εκατομμύρια εκτοπίστηκαν μέσα στο 2016, από τους οποίους τα 2/3 (6,9 εκατομμύρια) τράπηκαν σε φυγή στο εσωτερικό της χώρας τους. Αυτό σημαίνει ότι ένας άνθρωπος εκτοπίζεται κάθε τρία δευτερόλεπτα – σε μικρότερο διάστημα από αυτό που χρειάζεται για να διαβάσει κανείς αυτή την πρόταση.

Παράλληλα, η επιστροφή των προσφύγων και των εσωτερικά εκτοπισμένων στις εστίες τους, σε συνδυασμό με άλλες λύσεις όπως η επανεγκατάσταση σε τρίτες χώρες, σημαίνει ότι για ορισμένους υπήρξε προοπτική το 2016 να βελτιωθεί η κατάστασή τους. Συνολικά, περίπου 37 χώρες υποδέχτηκαν 189.300 πρόσφυγες στο πλαίσιο της επανεγκατάστασης. Περίπου 500.000 άλλοι πρόσφυγες μπόρεσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και περίπου 6,5 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένοι μπόρεσαν να επιστρέψουν στις εστίες τους – αν και πολλοί δεν επέστρεψαν σε τόσο ιδανικές συνθήκες και το μέλλον τους παραμένει αβέβαιο.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η πλειοψηφία των προσφύγων – το 84% – βρισκόταν σε χώρες μικρού ή μεσαίου εισοδήματος στα τέλη του 2016, με έναν στους τρεις (4,9 εκατομμύρια) να φιλοξενείται στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου. Αυτή η τεράστια ανισότητα καταδεικνύει αρκετά θέματα, όπως τη συνεχιζόμενη έλλειψη διεθνούς συναίνεσης στο θέμα της υποδοχής προσφύγων και την εγγύτητα πολλών φτωχών χωρών σε περιοχές όπου μαίνονται συγκρούσεις. Καταδεικνύει επίσης την ανάγκη να δοθεί τεράστια στήριξη και χρηματοδότηση στις χώρες και τις κοινότητες που στηρίζουν τους πρόσφυγες και άλλους εκτοπισμένους ανθρώπους. Η απουσία αυτής της στήριξης και χρηματοδότησης μπορεί να επιφέρει αστάθεια και να επηρεάσει το σωτήριο έργο των ανθρωπιστικών οργανώσεων, ή να οδηγήσει σε εκ νέου εκτοπισμό.

Από πλευράς πληθυσμού, η Συρία εξακολουθεί να έχει τον μεγαλύτερο αριθμό εκτοπισμένων στον κόσμο, με 12 εκατομμύρια (σχεδόν τα 2/3 του πληθυσμού της) να έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της χώρας ή να έχουν διαφύγει σε άλλες χώρες ως πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο. Αφήνοντας στην άκρη την μακρόχρονη κατάσταση των Παλαιστίνιων προσφύγων, η Κολομβία (7,7 εκατομμύρια) και το Αφγανιστάν (4,7 εκατομμύρια) παραμένουν η δεύτερη και τρίτη στη σειρά χώρες με τον μεγαλύτερο πληθυσμό εκτοπισμένων. Ακολουθεί το Ιράκ με 4,2 εκατομμύρια και το Νότιο Σουδάν (όπου ο αριθμός των εκτοπισμένων αυξάνεται με τον ταχύτερο ρυθμό παγκοσμίως, με 3,3 εκατομμύρια να έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους ως τα τέλη του 2016).

Τα παιδιά, που αποτελούν τους μισούς πρόσφυγες στον κόσμο, εξακολουθούν να φέρουν ένα δυσανάλογο βάρος των δεινών του ξεριζωμού, κυρίως λόγω της αυξημένης ευαλωτότητάς τους. Είναι τραγικό ότι 75.000 αιτήματα ασύλου έχουν υποβληθεί από παιδιά που ταξίδευαν μόνα τους ή ήταν χωρισμένα από την οικογένειά τους. Σύμφωνα με την έκθεση, ακόμα και αυτός ο αριθμός πιθανότατα δεν απεικονίζει με ακρίβεια την πραγματική κατάσταση.

Η Ύπατη Αρμοστεία εκτιμά ότι τουλάχιστον 10 εκατομμύρια άνθρωποι δεν είχαν υπηκοότητα ή διακινδύνευαν να γίνουν ανιθαγενείς στα τέλη του 2016. Ωστόσο, σύμφωνα με στοιχεία που έχουν καταγράψει οι κυβερνήσεις και έχουν δοθεί στην Υ.Α., οι ανιθαγενείς περιορίζονται στα 3,2 εκατομμύρια σε 75 χώρες.

Η Έκθεση Παγκόσμιες Τάσεις είναι μια στατιστική αξιολόγηση του αναγκαστικού εκτοπισμού και ως εκ τούτου δεν καταγράφονται αρκετές βασικές εξελίξεις που συνέβησαν στον προσφυγικό κόσμο το 2016. Σε αυτές περιλαμβάνονται η αυξημένη πολιτικοποίηση των ζητημάτων ασύλου σε πολλές χώρες και οι αυξανόμενοι περιορισμοί στην πρόσβαση σε μέτρα προστασίας σε ορισμένες περιοχές. Δεν περιλαμβάνονται επίσης κάποιες θετικές εξελίξεις, όπως η ιστορική σύνοδος για τους Πρόσφυγες και τους Μετανάστες τον Σεπτέμβριο του 2016, η Δήλωση ορόσημο της Νέας Υόρκης που ακολούθησε, η νέα ολιστική προσέγγιση για τη διαχείριση του εκτοπισμού που εγκαινιάστηκε στο πλαίσιο του Ολοκληρωμένου Πλαισίου Προσφυγικής Ανταπόκρισης, και η τεράστια γενναιοδωρία των κρατών υποδοχής και των κυβερνήσεων-δωρητών απέναντι στους πρόσφυγες και σε άλλους εκτοπισμένους πληθυσμούς.

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες δημοσιεύει την έκθεσή της Παγκόσμιες Τάσεις κάθε χρόνο βασιζόμενη σε δικά της στοιχεία, σε στοιχεία που λαμβάνει από τον εταίρο της το Κέντρο Παρακολούθησης του Εσωτερικού Εκτοπισμού, και στοιχεία που συγκεντρώνονται από τις κυβερνήσεις.

 

https://el.wikipedia.org

https://www.unhcr.org/gr/5534